گناه و ترک گناه و آمرزش گناهان

ارتکاب مداوم گناه موجب خواهد شد که برخی از انسان‌ها به قدری سنگ‌دل و تیره‌بخت شوند که ندای قرآن هم در قلب آن‌ها اثربخش نخواهد بود.

اگر غیبت شده زنده است و از غیبتی كه درباره او شده خبر ندارد و گمان می رود مراجعه به او برای رضایت دادن موجب عداوت و كینه می شود و فتنه و فساد به بار می آورد، غیبت كننده به وی مراجعه نمی كند. و در عوض برای او بسیار استغفار می كند و مكرر از پیشگاه خداوند درخواست عفوش را می نماید. و هم چنین اگر غیبت شده فرد بی گذشتی بود، چنان چه غیبت كننده به او مراجعه كرد و فرد غیبت شده او را مشمول عفوش قرار نداد اینجا هم غیبت كننده باید برای فردی كه غیبت او را انجام داده است از خداوند طلب عفو و آمرزش كند. این استغفار ها در صفحه حسنات آن دو گروه ثبت می شود، و موجب می گردد كه غیبت شدگان از غیبت كنندگان عفو و اغماض نمایند.

اینکه اولیاءالله با اینکه مقام عصمت ندارند ولی قادر به ترک گناه هستند، اولا به دلیل آگاهی و معرفت نسبت به گناهان است و ثانیا تمرین و مداومت مستمر. آنها حقیقت گناه را درک کرده و باور  کرده اند که گناه برای روحشان مضر است.

روایت اشاره می کند که «زن مسلمان»، و برای ما معلوم است که زن مسلمان، زنی است که نماز می خواند روزه می گیرد و اعمال عبادی را انجام می دهد و حقوق دیگران را هم رعایت می کند، حال اگر با وجود ممکن الخطا بودن انسان گناهی مرتکب شد، خداوند با این خانم که درد وضع حمل را تحمل می کند، این گونه رفتار می کند که نامه ی عمل او را در روز قیامت نمی گشاید؛ و الّا اگر گناه انجام دهد و حق مردم را رعایت نکند، مسلماً مورد مواخذه قرار می گیرد.