هر چند در خصوص روز عرفه و دعای وارده در آن است، اما در نگاهی دقیق تر مربوط به بسیاری از اعمال دینی است که در خصوص روز و یا شب خاصی وارد شده اند که بر اساس ماه های قمری مورد محاسبه قرار می گیرد و از آنجا که در تعیین ابتدا و انتهای ماه های قمری اختلافاتی از نظر شیوه محاسبه و کیفیت تعیین شرعی و حتی زمان تولد ماه از منظر نجومی وجود دارد و معمولا ابتدای ماه از نظر مکان های مختلف متفاوت می شود، این سوال مطرح می شود که معیار کدام زمان و کدام مکان است.
اعمال
نحس بودن روز یا مقداری از زمان
مرحوم علامه طباطبایی در این باره میگوید: «نحس بودن روز یا مقداری از زمان، به این معنا است که در آن زمان، جز شرّ و بدی، حادثهای روی ندهد و اعمال آدمی، یا دستکم نوع خاصی از اعمال، برای صاحب آن، برکت و نتیجه خوبی نداشته باشد.
درخواست همه خیرهای دنیا واخرت
«سید بن طاووس» از محمد بن ذَکوان، معروف به محمد سجاد، (که براثر سجده‌های طولانی به این نام، نامیده شده بود) روایت کرده است که به امام صادق علیه‌السلام عرض کردم: این ماه، ماه رجب است، به من دعایی بیاموز که خداوند متعال مرا با آن منفعت بخشد و امام صادق علیه‌السلام نیز دعای معروف «یامن ارجوه» را به او آموخت.(۱)
دعای رجبیه
آیت الله جوادی آملی معتقد است، امام صادق(ع) دست را بر چانه گذاشت نه بر ریش؛ زیرا انسان وقتی مضطر می‌شود دست به چانه می‌گذارد؛ بنابراین این دعا را زن‌ها و جوان‌ها هم می‌توانند بخوانند. به گفته وی در تعبیرات عرفی نیز، هنگام عذرخواهی دست را بر چانه می‌گذارند.(۲) به گفته برخی دیگر، کاری که در کنار خواندن دعا از امام صادق(ع) گزارش شده، گزارش راوی از حال امام بوده و دستوری در متن دعا نیست؛ بنابراین انجام آن لزومی ندارد.
