زندگانی امام زمان (عج)

اگر پیری را عارض بر حیات بدانیم و یا آن را قانونی طبیعی بشناسیم که بر بافت واندام موجودات زنده، از درون، عامل نیستی را نهفته دارد و به مرور زمان، موجود زنده را خواه ناخواه، به مرحله فرسودگی و مرگ می‌رساند، باز معنایش آن نیست که این پدیده، قابل انعطاف پذیری و در نتیجه تأخیر نباشد. بر همین اساس، دانش بشری، گامهای مؤثری درباره درمان پیری برداشته و هنوز هم براین مهم پای می‌فشرد و رشته‌های تخصصی برای این مسائله به وجود آورده است.

اصل لزوم و حيات يك امام و زنده بودن او در هر عصر، امري عقلاني و برهاني است و با برهان و دليل عقلي و فلسفي قابل اثبات است؛ ولي اين كه اين امام اسمش چيست و كي به دنيا آمده و كي از دنيا رفته و آيا الان هم زنده است يا نه، به كمك دليل هاي نقلي، يعني روايات و آيات و نقل هاي تاريخي امكان پذير است.

شهر سوال ـ برخى از روایات محل خاصى را تعیین نکرده و جایگاه آن حضرت را در بیابان‏ها و کوه‏ها معرفى مى ‏کند. از آن جمله حضرت مهدى(ع) به پسر مهزیار فرمود: «فرزند مهزیار! پدرم امام حسن(ع) از من پیمان گرفت و فرمان داد که براى سکونت کوهاى سخت و سرزمین‏هاى خشک و دور دست را برگزینیم»

شهر سوال ـ در زمان پيامبر گرامي اسلام احاديثي از ايشان نقل شده كه فرمودند :فرزندي از فرزندان من ظهور مي كند كه اسم او اسم من و كنيه او كنيه من است. امام حسن عسكري (ع) اسم فرزند خود را (م ح م د) گذارد. اما وضع به گونه اي فراهم شد كه به حسب ظاهر امام زمان را به اين نام صدا نزنند ، زيرا اين امر خطر جاني وي را در پي داشت. به خاطر حفظ جان امام از نام بردن وي نهي شده است. در روايات نيز به همين مطالب اشاره شده است.