امام حسین(ع) در روز عاشورا در میدان نبرد به برپایی نماز همت گمارد تا در تاریخ ثبت شود که پایبندی حضرت به دین به حدی بود که در هنگامه‌ای همچون میدان نبرد هم نماز را فراموش نکرد و به تأخیر نینداخت، تا دشمنان نتوانند او و اهل بیتش را به بی دینی و لا ابالی‌گری یا خارج شدن از جمع مسلمانان متهم سازند.
اهل بیت(علیهم السلام)
تعداد یاران امام حسین(ع) در کربلا چند نفر بود؟ چند نفر آنها از بنی هاشم بودند؟
شهر سوال ـ منابع مختلف تعداد یاران امام حسین علیه السلام را در روز عاشورا متفاوت ذکر کرده اند برخی مانند طبری تعداد آنها را نزدیک صد نفر دانسته اند که در میان آنها پنج نفر از فرزندان امام علی علیه السلام شانزده نفر از بنی هاشم و تعدادی دیگر از قبایل مختلف دیده می شود.
امام حسین(ع) در روز عاشورا نمازشان را به چه صورتی اقامه کردند؟
شهر سوال ـ در میدان جنگ و جایی كه خوف و خطری انسان را تهدید كند نماز به صورت نماز خوف خوانده می‌شود كه مثل نماز مسافر شكسته است؛ یعنی،نمازهای چهار ركعتی دو ركعت خوانده می‌شود و مستحبات آن هم لازم‌نیست خوانده شود و طبق نقل منابع تاریخی امام حسین(ع) هم نماز ظهر عاشورا را به صورت نمازخوف خواندند.(۱)
چرا امام حسین(ع) فامیل و اهل و عیال را با خودش بردند؟
شهر سوال ـ بین بردن اهل بیت امام حسین(ع) به سوی کربلا و علم غیب امام مبنی بر آینده جنگ منافات وجود ندارد؛ زیرا امامان ما در امور فردی، سیاسی و اجتماعی از علم غیب بهره نمی‌گرفتند، از این رو در جنگ، قیام، صلح و برخورد با مردم از علم غیب استفاده نمی‌کردند. اگر چنین بود، رفتار و زندگی آنان نمی‌توانست، الگو باشد.
در واقعه عاشورا ابراهیم بن مالک اشترنخعی، کجا بود و چرا در رکاب امام حسین علیه السلام حضور نداشت؟
شهر سوال ـ ابراهیمِ‌بْنِ مالِکِ اَشْتَرِ نَخَعی، ابوالنعمان (مق۷۲ق/۶۹۱م)، سردار معروف عرب به حمایت از مختاربن عُبَید ثَقَفی به خونخواهی حسین‌بن علی(ع) بر ضدّ اُمویان قیام کرد.
از زندگی ابراهیم پیش از پیوستن به مختار آگاهی در دست نیست جز آن که گفته‌اند در جنگ صفّین در زمرۀ یاران علی‌بن ابی‌طالب(ع) و در رکاب پدرش مالک اشتر (ﻫ م) با معاویه جنگ کرد.
عاقبت قاتلین امام حسین(ع) چه شد؟
شهر سوال ـ طبق نقل بعضی از مقاتل، سرنوشت شوم قاتلین و معاندین امام و اهل بیت ایشان به قرار زیر است:
آیا امام حسین (ع) برای قاتل خود هم اشک می ریخت و دلسوزی می کرد؟
اگر دلسوزی کمک کردن به یافتن راه نجات است، امام در این باره نهایت تلاش را نموده است. اما اگر منظور این است که پس از اثبات قطعی شقاوت، امام همچنان نسبت به آنها موضعی دوستانه داشته، قطعا خلاف است و امام دشمنشان را به صراحت لعن کرده است.
اگر امام حسین علیه السلام در کنار رود فرات تشنه شهید شدند چرا با کندن زمین به آب نرسیدند؟
شهر سوال ـ به من خبر رسیده که حسین چاهها می کند و آب به دست می آورد و او ویارانش می نوشند، پس دقت کن هنگامی که این نامه به تو رسید آنان را از کندن چاه منع کن و بر آنان سخت بگیر و مگذار حتی یک قطره آب بنوشند.
چرا برای امام حسین(ع) گریه و اشک می ریزیم؟
شهر سوال ـ ائمه معصومین(ع) در برپایی مجالس سوگواری و عزاداری برای خاندان عصمت و طهارت(ع) و خصوصاً حضرت اباعبدالله(ع) تأكید زیادی نموده اند. امام رضا(ع) در این مورد میفرماید: «كسی كه مصیبتهای ما را بیان كند و به خاطر آنچه بر ما وارد شده است بگرید روز قیامت با ما و در درجه ما است و فردی كه مصائب ما برایش بیان شود و اشك بریزد و بگریاند در روز قیامت كه تمامی چشمها گریان است چشم او گریان نخواهد بود و...»، (۱).
آیا عین عبارت «هل مِن ناصر یَنصُرُنی» را امام حسین(ع) در مقابل دشمن فرموده اند؟
در آغاز نبرد؛ هنگامی که دو سپاه روبروی هم قرار گرفتند، امام حسین(ع) صدا زد: «أَمَا مِنْ مُغِیثٍ یُغِیثُنَا لِوَجْهِ اللهِ؟ أَمَا مِنْ ذَابٍّ یَذُبُّ عَنْ حَرَمِ رَسُولِ الله؟»؛ «آیا دادرسى نیست که براى رضاى خدا به داد ما برسد؟ آیا دفاع‌کننده‌اى نیست که از حریم رسول خدا دفاع کند؟». که به دنبال آن، حرّ بن یزید ریاحی از سپاه عمر بن سعد جدا شده و به امام حسین(ع) پیوست و به درجه شهادت رسید.
