چرا برای امام حسین(ع) گریه و اشک می ریزیم؟
با توجه به اینکه طبق برخی روایات مانند روایات زیر از نوحه و گریه بر درگذشتگان نهی شده است، چرا برای امام حسین(ع) گریه و اشک می ریزیم؟
مثلاً در روایات داریم: پیامبر صلی الله علیه وسلم می‌فرماید: «هر كس به صورت بزند و گریبانش را پاره كند از ما نیست».( بخاری کتاب الجنائز – باب لیس منا من شق الجیوب حدیث ۱۲۹۴.) و ایشان صلی الله علیه وسلم فرمود: «من از زنی كه فریاد می‌زند و آن كه مویش را می‌تراشد و آن كه گریبانش را چاك می‌كند بیزار هستم».( مسلم کتاب الایمان حدیث ۱۶۷.) و فرمود: «نوحه‌خوان اگر توبه نكند روز قیامت در حالی حشر می‌شود كه جامعه و شلواری از قیر بر تن خواهد داشت».( مسلم كتاب الجنائز حدیث ۹۳۴.)
ائمه معصومین(ع) در برپایی مجالس سوگواری و عزاداری برای خاندان عصمت و طهارت(ع) و خصوصاً حضرت اباعبدالله(ع) تأكید زیادی نموده اند. امام رضا(ع) در این مورد می‌فرماید: «كسی كه مصیبتهای ما را بیان كند و به خاطر آنچه بر ما وارد شده است بگرید روز قیامت با ما و در درجه ما است و فردی كه مصائب ما برایش بیان شود و اشك بریزد و بگریاند در روز قیامت كه تمامی چشمها گریان است چشم او گریان نخواهد بود و...»، (۱).
پیرامون حادثه عاشورا و عزاداری حضرت اباعبدالله(ع) یك سری سنتها و مراسم میان مردم معمول است و این سنتهای رایج گاهی پشتوانه دینی دارد و متكی به روایات و مستند به فقه و حدیث است، برخی هم از ابداعات و ساخته های مردم و تقلیدهای بی اساس است.
و اما حدیثی كه از اهل سنت نقل كرده اید در منابع شیعی نیز با اندك تفاوتی نقل شده است:
اولاً، این احادیث مربوط به جایی است كه انسان برای عزیز از دست رفته اش خودزنی و گریبان چاك كند آن هم در حالی كه معترض به قضای الهی باشد و حرفهایی بزند و نوحه هایی گوید كه موجب خشم خداوند است؛ اما گریه بر امام حسین(ع) و عزاداری بر آنحضرت از افضل قربات است و از مصادیق تعظیم شعائر الهی و اعلام وفاداری نسبت به بزرگان مكتب و پیشوایان دینی است و فلسفه های سازنده و تربیتی متعددی دارد از جمله:
۱- زنده نگهداشتن یاد و تاریخ حماسه و نهضت عاشورا.
۲- پالایش روح و تزكیه و احساس نزدیكی به خدا.
۳- پیوند عمیق عاطفی بین امت و الگوهای راستین (ائمه«ع») و... .
ثانیا، گریبان چاك كردن نیز در مواردی استثناء شده است و اشكال ندارد. مانند گریبان چاك كردن در فوت پدر، مادر، برادر، چنان كه موسی(ع) و امام حسن عسكری(ع) در فراق هارون و امام هادی گریبان چاك كرده اند، (۲).
بنابراین گریه و نوحه و عزاداری و گریبان چاك كردن در ماتم ائمه(ع) خصوصا امام حسین(ع) كه پدر معنوی امت اسلامی می باشند اشكال ندارد بلكه موجب سعادت انسان و قرب به خدای سبحان است.
گریه و نوحه ای كه در روایات مورد مذمت قرار گرفته است، نوحه ای است كه با عدم رضایت خداوند همراه باشد و این همان شیوه ای است كه در جاهلیت مرسوم بود و روایت پیامبر اسلام(ص) كه فرموده است: «لیس منا من ضرب الخدود و شق الجیوب و دعا بدعوة الجاهلیة » ناظر به این نوع عزاداری است.
اما عزاداری امام حسین(ع) مقوله جداست و روایات ما نیز به این امر تشویق می‌كند، چون در این عزاداری بقای اسلام و تزلزل حكومت فاسدان و ظالمان نهفته است و ثمرات معنوی و اجتماعی را به همراه دارد.
اگر به سخنان و خطبه های اهل بیت(ع) بویژه امام سجاد(ع) و حضرت زینب(س) در طول مدت اسارت توجه داشته باشیم،سرشار از رضایت به خواست خداوند متعال است.جمله معروف ام المصائب زینب کبری(س) که فرمود:ما رأیت الا جمیلا،نمونه بارز این صبر بر بلا و مصیبت است.
در مجلس ابن زیاد؛ آن گاه كه آن ملعون با نیش زبانش نمك به زخم زینب مى پاشد و براى آزردن او مى گوید:«كیف رایت صنع الله باخیك و اهل بیتك(۳)؛ كار خدا را با برادر و خانواده ات چگونه یافتى؟» او در واقع با تعریض مى خواهد بگوید كه دیدى خدا چه بلایى به سرتان آورد؟
زینب علیهاالسلام در پاسخ درنگ نمى كند، با آرامشى كه از صبر و رضاى قلبى او حكایت داشت فرمود:« ما رایت الا جمیلا(۴) جز زیبایى ندیدم.»
پی نوشتها:
(۱). بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۲۸۸.
(۲). وسائل الشیعه، ج ۲۲،ص ۴۰۲، باب كفاره شق الثوب علی المیت و ج ۳، ص ۲۷۴، ابواب الدفن.
(۳). بحارالانوار، ج۴۵، صص۱۱۵- ۱۱۶.
(۴). همان، ص۱۱۶.
دیدگاه‌ها
۱- واژه قتیل العبرات و واژه
۱- واژه قتیل العبرات و واژه قتیل الکربات که امام حسین ع فرمودند به چه معناست و چرا حضرت این ها را به خود نسبت دادند؟
۲- آیا در مقاتل آورده شده که جناب قاسم که به سن بلوغ نرسیده بودند داماد شده اند؟یعنی آیا حجله قاسم که در مراسم های عزاداری هست ریشه صحیحی دارد یا نه؟
سلام
سلام
۱- مرحوم مجلسى در معناى این جمله می فرماید: منظور این است که «هیچ مؤمنى به یاد من نمی افتد مگر این که گریه می کند یا بغض، گلوى وى را می گیرد»،(بحارالانوار، ج ۱۱۰، ص ۳۵۶).
۲-قضاياى كربلا قضاياى روشنى است و سراسر اين قضايا هم افتخار آميز است، ولى ما آمده ايم چهره اين حادثه تابناك تاريخى را تا اين مقدار مُشوَّه كرده ايم! بزرگترين خيانتها را ما به امام حسين عليه السلام كرده ايم. اگر امام حسين عليه السلام در عالم ظاهر هم بيايد ببيند، به ما چه مىگويد؟ مىگويد: آن كه در آنجا بود كه اين نيست؟ شما كه به كلى قيافه را تغيير داده و عوض كرده ايد، آن امام حسينى كه شما در خيال خودتان رسم كرده ايد كه من نيستم! آن قاسم بن الحسنى كه شما در خيال خودتان رسم كرده ايد كه آن برادرزاده من نيست! ... ما آمدهايم قاسمى درست كرده ايم كه آرزويش فقط دامادى بوده، آرزوى عمويش هم دامادى او بوده است. اين را شما مقايسه كنيد با قاسمى كه در تاريخ بوده است. ( مجموعه آثاراستادشهيدمطهرى، ج۱۷، ص: ۸۰)
با سلام به همه عزاداران حسینی
با سلام به همه عزاداران حسینی
چرا به امام حسین ع , اباعبدالله لقب داده شده است؟
در پاسخ به این سوال که چرا به
در پاسخ به این سوال که چرا به امام حسین(ع) لقب اباعبدالله را داده اند، باید گفت:
۱- برخی اعلام میکنند که امام حسین (ع) فرزندی به نام عبدالله داشت که در کربلا به شهادت رسید. گویا عبدالله در کربلا به دنیا آمد و مادرش رباب بود. او غیر از علی اصغر است . (تاریخ یعقوبی، ج ۲، ص ۱۸۱؛ ابن صباغ، الفصول المهمه، ج ۲، ص ۸۵۱).
البته این نکته قابل ذکر است که عبدالله رضیع (شیرخوراه) و علی اصغر، فرزند سیدالشهداء، در کتابهای متعددی آمده که این دو اسم، دو فزرند امام حسین هستند ولی در بعضی دیگر نیز آمده که عبدالله رضیع، همان علی اصغر است.
۲- كنیه امام حسین علیه السلام را جد بزرگوارشان رسول خدا (ص) برای آن حضرت قرار داد چون آن حضرت مطابق آیه «و ما ینطق عن الهوی ان هو الا وحی یوحی»، هرچه بگوید وحی از طرف خداست می‌توان گفت كه این كنیه هم از طرف خداست.
۳-وجه عام این لقب نیز به خاطر آن است که ایشان، با قیام علیه جهل، کفر، نفاق و ظلم، و نیز با پذیرش مصائب و در نهایت شهادت مظلومانه، اسلام را از تحریف و نابودی همیشگی نجات داد و با بصیرت بخشیدن به عقول و قلوب مردم، زمینه‌ی نجات آنها از بندگی طاغوت «عبد الطاغوت» و نیز هدایت به سوی بندگی خداوند را مساعد نمود.چنانچه اگر آن حضرت قیام نمی‌كرد با نقشه‌هایی كه بنی امیه كشیده بود یك نفر گوینده لااله‌الاالله باقی نمی‌ماند و گروه گروه از دین و آئین محمدی بر می‌گشتند و در نتیجه اسلام آخرین لحظات عمر خود را تسلیم مظالم دولت اموی می‌كرد. امام حسین (ع) دید اگر قیام نكند اركان اسلام از جا كنده شده و مقدسات آن دستخوش هوی و هوس بنی‌امیه واقع می‌شود و میلیون‌ها جمعیت كه با خون دل و فداكاری‌های گران از ضلالت و بت پرستی نجات یافته‌اند و به شاهراه سعادت ابدی رسیده‌اند اینك در اثر دلخواه معاویه و یزید فــــوج فوج از دیـن خارج شده بلكه از جاده بشریت و آدمیت نیز بیرون می‌روند. عزت آل محمد (ص) كه ناموس الهی است مورد ایذاء و اذیت واقع شده و هزاران مسلمان تحت نفوذ ظالمانه بنی امیه دچار شكنجه و عذاب اند.
پس امام حسین (ع) پدر تمام بندگان خدا خواهد بود، پدر تمامی افرادی كه بعد از او ایمان آوردند چرا كه همه آنها دین و ایمان خود را مدیون اویند و او مانند پدری مهربان و دلسوز از خود گذشت تا همه فرزندان او در مسیر اسلام و دیانت باقی بمانند و از صراط مستقیم منحرف نشوند. وبه همین جهت است که یامبر ایشان را اباعبدالله میخواند چنان چه به حضرت فاطمه‌ی زهراء علیهاالسلام نیز «ام ابیها»، یعنی مادر پدر، لقب داده شد.
نکته جالب دیگر این است که بعد از امام حسین (ع) به امام صادق (ع)هم کنیه اباعبدالله داده اند که عصر امام صادق هم یکی از طوفانی ترین ادوار تاریخ اسلام است و نیز دوره انتقال حکومت بنی امیه به بنی عباس که از پر هرج و مرج ترین دورانی بود که زندگی امام صادق علیه السلام را فراگرفته بود و از سوی دیگر ، عصر آن حضرت، عصر برخورد مکتب ها و ایده ئولوژی و عصر تضاد افکار فلسفی و کلامی مختلف بود، عصری که کوچکترین کم کاری یا عدم بیداری و تحرک پاسدار راستین اسلام یعنی امام (ع) ، موجب نابودی دین و پوسیدگی تعلیمات حیات بخش اسلام، هم از درون و هم از بیرون می شد. اینجا بود که امام (ع) می بایست از یک سو به فکر نجات افکار توده مسلمان از الحاد و بی دینی و کفر و نیز مانع انحراف اصول و معارف اسلامی از مسیر راستین باشد، و از توجیهات غلط و وارونه دستورات دین به وسیله خلفای وقت جلوگیری کند.
و همچنین اگر وجود پر برکت امام جعفر صادق (ع) نبود دیگر اثری از اسلام و احکام آن باقی نمی ماند. و به همین دلیل است که امام صادق (ع) نیز ملقب به "ابا عبدالله" یعنی «پدر حضرت محمد» و منظور احیا کننده شریعت ایشان و اسلام است می باشد.
نظرات