تاریخ اسلام

شهر سوال ـ در مورد چگونگی قصاص جنایات هولناک حرمله ملعون در کربلا شیخ طوسی، در «امالی» می‌نویسد:

منهال بن عمرو (از شیعیان و یاران امام سجاد(ع) است) گوید: پس از زیارت خانه کعبه، از مکه عازم مدینه شدم و خدمت امام سجاد(ع) رسیدم. امام، از من پرسید: منهال! از حرمله بن کاهل اسدی چه خبر؟ عرض کردم: هنگامی که از کوفه آمدم، زنده بود دیدم امام(ع)، هر دو دستش را به دعا بلند کرد و چنین فرمود:

«اللهم اذقه حر الحدید، اللهم اذقه حر الحدید، اللهم اذقه حر النار؛ خدایا، سوزش تیغ را به او بچشان، خدایا سوزش تیغ را به او بچشان، خدایا سوزش آتش را به او بچشان.»

شهر سوال ـ قديمي ترين سندي كه براي اين داستان موجود است، نقلي است كه مرحوم شيخ كليني در كتاب شريف كافي آورده است. تذكر اين نكته لازم است كه ما از اين داستان به «نقل» تعبير كرديم نه «حديث» زيرا حديث آن است كه به معصوم منتسب است و اين داستان را مرحوم كليني به معصوم نسبت نمي دهد.

شهر سوال ـ
ابتدا لازم است یاد آور شویم که در صدر اسلام رسم و سنت بر آن بوده که زنان، هیچ گاه بعد از فوت و یا شهادت همسرانشان بى شوهر نمى ماندند و ازدواج مجدد براى آنان امرى طبیعى بود. و در برابر فرهنگ حاکم بر آن زمان مى بینیم که حتی خاندان پیامبر(صلی الله علیه و آله) زنان و مردان خود را به ازدواج پس از مرگ خویش توصیه مى کردند.

اگر ۵۰ سال به گذشته برویم، می بینیم که دختران ۱۵ ساله، مادر می شدند! حتی همین امروز، در مناطقی از کشور مثل سیستان و ... هرگز سن ازدواج دختران در تهران و بعضی از شهرهای بزرگ، برایشان قابل قبول نیست. معیاری که در اسلام برای سن ازدواج وجود دارد، بلوغ به انضمام رشید بودن است. یعنی شخص حداقل باید این دو خصیصه را بیابد، تا ازدواج برای او مناسب دانسته شود