یکی از اموری که در باب گناه و معصیت باید مورد دقت قرار گیرد، آنست که بدتر از گناه، عادی شدن و ریختن قبح آن است، و همین امر باعث می گردد که انسان دیگر آن عذاب وجدان را نداشته باشد.
پشیمانی از گناه
ندامت و پشیمانی از گناه تا چه اندازه باشد که توبه قبول شود؟
حساسيت و دل نگراني در مورد اعمالي كه ناشايست و خطا بوده، بشارت دهنده وجود روح تقوا و خداترسي است. اين گونه نگراني ها و اندوه ها نسبت به خطاها و سستي ها به ويژه در يك جوان، بيانگر لطف خداوند و عنايت اوست و حسرت بر اعمال بد و نادرست گذشته و اندوهگين بودن به خاطر آن، امري مطلوب و پسنديده است؛ ولي به شرط آن كه از حد و اندازه معمول تجاوز نكند و به صورت احساس افراطي گناه كه مانع شيطاني بر سر راه تكامل انسان است، در نيايد.
چرا انسان پس از توبه و پشیمانی از گناه باز احساس سنگینی و عذاب وجدان دارد؟
عذاب وجدان علامت بسیار خوبی است. حاکی از وجود ایمان در درون قلب است. حکایت از وجدان بیدار و حضور فعال نفس لوامه است.
