آیا دوستی پسر و دختر در قرآن حرام اعلام شده است؟

قرآن، در ابعاد مختلف به مسأله روابط زن و مرد پرداخته كه با دقت در هر کدام متوجه حرمت دوستی دختر و پسر خواهیم شد:
ـ احكام نگاه كردن زن و مرد نامحرم به یكدیگر
ـ سفارش به رعایت حیا و عفت و پاكدامنی
ـ لزوم حفظ حجاب
ـ نشان ندادن زینتها به نامحرم
و صریح تر از همه نهی از دوستی های پنهان

در سوره نور، دستور به حفظ پاکدامنی، پائین انداختن چشم، عدم آشکار کردن زینت ها برای زنان، لزوم پوشاندن سر برای زنان، و حتی عدم به صدا درآوردن زیور آلات زنان صریحا ذکر شده است:
«قُلْ لِلْمُؤْمِنینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ یَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذلِكَ أَزْكى‏ لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبیرٌ بِما یَصْنَعُونَ * وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ یَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لا یُبْدینَ زینَتَهُنَّ إِلاَّ ما ظَهَرَ مِنْها وَ لْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلى‏ جُیُوبِهِنَّ وَ لا یُبْدینَ زینَتَهُنَّ إِلاَّ لِبُعُولَتِهِنَّ ...  وَ لا یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ ما یُخْفینَ مِنْ زینَتِهِنَّ وَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمیعاً أَیُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ؛[نور/۳۱-۳۰] به مردان مؤمن بگو كه چشمان خویش فروگیرند و شرمگاه خود نگه دارند. این برایشان پاكیزه‏تر است. زیرا خدا به كارهایى كه مى‏كنند آگاه است. * و به زنان مؤمن بگو كه چشمان خویش فروگیرند و شرمگاه خود نگه دارند و زینتهاى خود را جز آن مقدار كه پیداست آشكار نكنند و مقنعه‏هاى خود را تا گریبان فروگذارند و زینتهاى خود را آشكار نكنند، جز براى شوهر خود یا ... و نیز چنان پاى بر زمین نزنند تا آن زینت كه پنهان كرده‏اند دانسته شود. اى مؤمنان، همگان به درگاه خدا توبه كنید، باشد كه رستگار گردید.»

در سوره احزاب حتی نسبت به نوع سخن گفتن در مقابل نامحرم نیز هشدار داده است:
«فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ الَّذی فی‏ قَلْبِهِ مَرَضٌ وَ قُلْنَ قَوْلاً مَعْرُوفاً؛[احزاب/۳۲] به گونه ‏اى هوس ‏انگیز سخن نگویید كه بیماردلان در شما طمع كنند، و سخن شایسته بگویید.»
در سوره نساء از دوست پنهانی گرفتن نهی کرده است:
«وَ لا مُتَّخِذاتِ أَخْدانٍ؛[نساء/۲۵] نه دوست پنهانى بگیرند.»

بنابر این با این بیانات روشن است که اسلام نسبت به حیاء و عفت بسیار تاکید دارد و در مقابل غریزه جنسی و تمایل به جنس مخالف، راه را در ازدواج می داند. که امری آشکار و علنی است.