رابطه با نامحرم تا چه حد؟

 چند وقتی با خانم بیوه ای آشنا شدم چون همسر دارم راضی به صیغه نمی‌شود؛ الان یک ماهی است با هم در تماسیم، تلفنی یا یک ساعتی با هم بیرون میرویم. ولی هیچ نظر بدی نبوده ومثل ۲ دوست بودیم. آیا از نظر شرعی ایراد دارد؟ نیاز به هم زدن رابطه هست باید توبه کرد؟

اگر ضرورتی ایجاب نمی‏كند حتّی الامكان چنین روابطی با نامحرم برقرار نشود. اینكه در احكام شرعی می‏فرمایند در غیر ضرورت مكروه است مرد با زن هم صحبت شود، مخصوصا مرد و زن جوان، به این دلیل است كه چه بسا همین هم صحبت شدنها، غرایز جنسی افراد را تحریك كند و یك اُلفت و محبّت شهوانی بین مرد و زن ایجاد گردد و نقطه آغازی برای غوطه ‏ور شدن در انحراف شود. در هر حال انسان باید دقیقا درون خود را بكاود و باطنش را عمیقا مطالعه كند كه مثلاً صحبت كردن با افراد نامحرم چه ضرورتی برای او دارد. ثانیا: در صورت ناچاری و ضرورت، روابط با نامحرم تا آنجا كه به شكستن حریم احكام الهی منجر نشود، اشكالی ندارد. بنابراین، گفتگو و نگاه‏های متعارف بدون قصد لذّت و ریبه، اشكالی ندارد. امّا با این حال، حتی‏ الامكان لازم است به گونه‏ ای باشد كه كمترین اختلاط پدید آید و در برخورد و گفتگو، هنجارهای شرعی زیر باید رعایت شود:

۱ـ از گفتگوهای تحریك كننده پرهیز شود. شوخی و خنده با نامحرمان جایز نیست و اگر موجب فتنه و فساد شود قطعا حرام است.
۲ـ از نگاه‏های آلوده و شهوانی خودداری شود.
۳ـ حجاب شرعی رعایت شود.
۴ـ قصد تلذّذ و ریبه در كار نباشد.
۵ـ دو نفر نامحرم در محیط بسته، تنها نمانند.
۶- هنگام صحبت کردن با نامحرم به او نگاه نكند و به هیچ قسمتی از بدن او خیره نشود.
۷- در همه حال، خدا را ناظر بر اعمال و رفتار خود بدانید و عفّت و حیا را فراموش نكنید. روشن است كه هر فرد خود بهتر می‏تواند تشخیص دهد كه كجا از مرز فراتر رفته است. «بَلِ الْإِنسَانُ عَلَى‏ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ؛ آدمی بر نفس خود آگاه و بیناست»[۱]

در این مورد خاص ، با توجه به نامحرم بودن تان احتمال وخوف گناه ومعصیت می رود از اینرو باید از ادامه این ارتباط خودداری نمایید.

[۱]- سوره قیامت، آیه ۱۴.