طبق نظر قرآن بعد از هر سختی آسانی است، پس چرا ما این امر را نمی بینیم؟
قرآن می فرماید: «إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً[شرح/۶] (آرى) مسلّماً با (هر) سختى آسانى است.»
در توضیح مراد این آیه باید دقت کنیم که شاید اصلا منظور به دنبال آمدن آسانی از سختی نباشد. بلکه همراهی این دو باشد. به گونه ای که هر سختی یا همراه آسانی هایی است یا آنکه از جهت دیگر خود آن آسان است.
توضیح مطلب اینکه انسان همیشه می تواند در کنار مشکلات خود، نعمت هایی را مشاهده کند. و باید بر این خصیصه که در مقابل کوچکترین مشکلی شروع به جزع و فزع می کنیم، غلبه کنیم! و در کنار سختی ها، رفاه ها و آسایش ها را ببینیم. و به جای اینکه خود را با کسانی که نعمت های بیشتری دارند، مقایسه کنیم، خود را با کسانی مقایسه کنیم که مشکلات بیشتری دارند.
«إِنَّ الْانسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا * إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا * وَ إِذا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعاً * إِلَّا الْمُصَلِّینَ[معارج/۱۹-۲۲] به یقین انسان حریص و كم طاقت آفریده شده است، هنگامى كه بدى به او رسد بیتابى مى كند، و هنگامى كه خوبى به او رسد مانع دیگران مى شود (و بخل مى ورزد)، مگر نمازگزاران.»
یا آنکه سختی از زاویه نگاه دیگر، می تواند عنوان دیگری به خود بگیرد. کیسه دو کیلویی برای یک طفل بسیار سنگین است اما همان کیسه برای مرد بالغ، بار سبکی است. و انسان اگر استعدادهای خود را شکوفا کند و رشد نماید، شانه های او، به راحتی مشکلات را حمل خواهد کرد. بدون اینکه بی تاب شود. از همین روست که قرآن آنجا که از بار سنگین و کمر شکن بر روی دوش نبی سخن می گوید، راه حل این سختی را در قوی تر کردن شانه ها معرفی می کند. و به همین دلیل سخن از شرح صدری می گوید که به مثابه برداشتن بار است:
«أَ لَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ * وَ وَضَعْنَا عَنكَ وِزْرَكَ * الَّذِى أَنقَضَ ظَهْرَكَ[شرح/۱-۳] آیا ما سینه تو را گشاده نساختیم، و بار سنگین تو را از تو برنداشتیم؟! همان بارى كه سخت بر پشت تو سنگینى مى كرد!»
و اگر منظور به دنبال آمدن آسانی ها پس از سختی ها باشد نیز باید دقت کنیم که وسعت ما به اندازه ابدیت است و نباید عجله کنیم. حتی اگر تمام مدت زندگی دنیا را غرق در انواع مشکلات باشیم، این زمان به مثابه نصفه روزی بیشتر نخواهد بود. هر چند که تقلب احوال دنیا با نگاهی به تاریخ روشن می شود و انسان به وضوح می بیند که مدار دنیا یک نواخت نیست و دائما در تغییر و تحول است:
«تِلْكَ الْأَیَّامُ نُداوِلُها بَیْنَ النَّاسِ[آل عمران/۱۴۰] و ما این روزها (ى پیروزى و شكست) را در میان مردم مى گردانیم (و این خاصیّت زندگى دنیاست)»
دیدگاه‌ها
سلام و ممنون از اطلاع رسانی
سلام و ممنون از اطلاع رسانی خوبتون
چرا خداوند در قرآن میگوید که گمراهان را هدایت نمیکنم؟ در حالیکه اگر هدایت شوند شاید بتوانند به سعادت اخروی برسند ولی در اینصورت هرگز موفق نمیشوند و در قیامت مورد عذاب و عقوبت الهی قرار میگیرد
ممنون میشم اگه پاسخ بدهید
سلام
سلام
هدایت مراتب متعدد و مختلفی دارد. که بعضی از مراتب آن عمومی بوده و همگان آن را دریافت می کنند. مثل هدایت "ارائه طریق" که قرآن همگان را خطاب قرار داده و راه درست را به آنها معرفی نموده و عواقب پیمودن هر راه را گوشزد کرده است.
همچنین هدایت درونی نیز در ابتدا برای همگان وجود دارد که فطرت، خوبی و بدی را به انسان نشان می دهد و انسان با توجه به آن توان تشخیص پیدا می کند.
اما بعد از هدایت های اولیه، قاعده این گونه است که "شکر نعمت نعمتت افزون کند، کفر نعمت از کفت بیرون کند."
پس کسانی که هدایت اولیه را پذیرفتند و با عمل کردن به آن، شکرش را به جای آوردند، مراتب بالاتر هدایت را دریافت می کند و کسانی که به حق پشت می کنند، از هدایت های بعدی محروم می شوند و این همان مطلبی است که قرآن درباره عدم هدایت گمراهان می گوید!
انسان به گونه ای است که هر راهی را انتخاب کند، و آن را بپیماید برای ادامه آن مهیا تر می شود. به عنوان مثال اگر انسان مرتکب قتل شود، عذاب وجدان گریبان او را می گیرد. در حالی که اگر کسی این مسیر را انتخاب کند، روز به روز سنگ دل تر می شود تا جایی که اگر هزاران نفر را بکشد، خم به ابرویش نمی آید.
پس کسی که گمراهی را انتخاب می کند، خود سبب شده که قابلیت هدایت در او از بین برود.
برای توضیح بیشتر مراجعه فرمایید:
http://www.soalcity.ir/node/1890
همش چرته واسه من یکی از وقتی
همش چرته واسه من یکی از وقتی سختی کشیدم دیگه حتی یه روز رنگ خوشحالی ندیدم. نگید که صبرداشته باشید که خندم میگیره. من تو جوانی خیر نبینم دیگه ایام پیری میخوام چکار. بخداخسته م فقط آرزو دارم هرچه زودتر مرگ بیاد سراغم یکی ازبهترین آرزوهامه بخدا.
سلام .
سلام .
با توجه به این فراز از سخن تان که گفتید :
(... نگید که صبرداشته باشید که خندم میگیره.... )
فقط باید بگویم :
به این نصیحت آن حکیم گوش دهید که گفت :
نفس را مشغول بدارید تا اون ترا مشغول ندارد .
دبگر این که :
حضرت امام صادق(ع) در حدیث پردامنه «مفضل» میفرمایند: همینگونه انسان اگر بیکار و فارغ باشد، به بیهودگی و سرمستی دچار میشود. بر اثر آن به مسایلی مبتلا میشود که زیان آن هم بر خود و هم بر نزدیکان او سنگینی خواهد کرد. . (۱)
۱-. بحارالانوار، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، ج ۳، ص ۸۷.
نظرات