آیا تجاوز به زنان کافر از منظر اسلام جایز است؟

آقای TPR
شما تاریخ را چگونه بررسی می کنید؟ و منبع تان برای شناخت تاریخ چیست؟
اولا: آنچه در تاریخ ثبت شده، این است که امام حسین (ع) از بیعت کردن با یزید گریزان بود. برای همین ابتدا به سمت مکه رفتند و تا زمانی که خطر جانی برایشان نبود، در آنجا ماندند. در کربلا نیز خواستند راهشان را باز کنند تا به مکانی غیر از کوفه بروند که اجازه ندادند!
ثانیا حکومت حق قطعی ائمه بوده است که از آنها غصب شد. و قطعا معاویه که متعهد شده بود، جانشینی نداشته باشد، خلیفه ناحق بود.
ثالثا اوج قساوت و رذالت یزیدیان، هیچ آبرویی برای آنها در طی تاریخ باقی نگذاشته است تا انسان منصفی بتواند از آنها دفاع کند.
حتی اگر برای حفظ حکومت مجاز بودند، امام حسین ع را به شهادت برسانند، کشتن طفل شش ماهه و اسارت چند زن و کودک و خباثت علیه بدن های شهدا، جایی برای شک و تردید در جبهه حق و باطل باقی نگذاشته و این قضیه آن قدر روشن است که هر کسی بخواهد از یزیدیان اندک دفاعی کند، خودش هم با آنها به قعر فرو خواهد رفت.

پاسخ :
باسلام وتشکر .
بر خلاف تصور شما زردشت بعد از موسی کلیم الله ظهور نمود .
واو نخستن آورنده یکتا پرستی دین نیست قبل از او آدم ابوالبشر وبعد حضرت نوح اولین پیامبر الوالعزم و فرستاد خداوند است که در این فرایند
ده ها پیامبر مبعوث شده اند .
اما در خصوص جریان دین زردشت باید گفت :
از تاریخ ادیان الهی و برخی روایات اسلامی به دست می‌آید: زرتشت از ادیان الهی و این دین منسوب به زرتشت می باشد. زرتشت پیامبری از پیامبران الهی است، اگر چه محل و تاریخ تولد وی روشن نمی باشد. این ابهام تا حدی است که عده‌ای ظهور او را در قرن یازدهم قبل از میلاد و برخی در قرن ششم یا هفتم ذکر کرده‌اند . در مورد محل تولد او نیز، برخی محققان او را آذربایجانی و عده‌ای او را اهل خوارزم و بلخ می‌دانند.
(مولون)زادگان او را سیستان و (تاین بى)ظهور زرتشت را در حوزه بین النهرین و بالأخره بعضی او را اهل شهر ری می‌دانند.(۱)
اما با همه اختلاف عجیبی که در تاریخ و محل ظهور و تولد او وجود دارد، چند نکته را از لحاظ تاریخی، می‌توان قطعی تلقی نمود:
۱- زرتشت پیامبری از انبیای الهی و از سرزمین ایران باستان بوده است.
۲- او دارای کتاب آسمانی بوده و کتابش از بین رفت، با تکیه بر خاطرات و اذهان و به اصطلاح آن چه که در سینه اشخاص بود، مطالبی جمع آوری شد و به نام کتاب مقدس تکثیر گشت.
۳- زرتشت به دست قوم خویش کشته شد.
جهت شفاف تر شدن مطلب در چند روایت زیر دقت نمایید.
در برخی روایات می‌خوانیم: مشرکان مکه از پیامبر(ص)تقاضا کردند از آن‌ها جزیه بگیرد و اجازه بت پرستی به آن‌ها بدهد. پیامبر فرمود: من جز از اهل کتاب جزیه نمی گیرم. آن‌ها در پاسخ گفتند: چگونه چنین می‌گویی در حالی که از مجوس منطقه هجر، جزیه گرفته‌ای ؟ پیامبر فرمود: مجوس پیامبر و کتاب آسمانی داشتند، پیامبرشان را به قتل رساندند و کتاب او را آتش زدند.
اصبغ بن نباته می‌گوید: وقتی علی(ع) بر فراز منبر فرمود: از من سؤال کنید، پیش از آن که مرا نیابید. اشعث بن قیس (منافق معروف ) برخاست و گفت: ای امیرمؤمنان ! چگونه از مجوس جزیه گرفته می‌شود، در حالی که کتاب آسمانی بر آن‌ها نازل نشده و پیامبری نداشته‌اند؟ فرمود: خداوند کتابی بر آن‌ها نازل کرد و پیامبری مبعوث نمود.
بر اساس روایتی از امام زین العابدین (ع)پیامبر فرمود: با مجوسی‌ها طبق سنت اهل کتاب رفتار نمایید.(۲)
مرحوم علامه طباطبایی می‌فرماید: «مراد از مجوس قوم معروفى هستند که به زرتشت گرویده‌اند. این لفظ درقرآن یک بار به کار رفته است، در قرآن (۳) مجوس در صف و در ردیف اهل کتاب، یعنى یهود و نصارا و در برابر مشرکان قرار گرفته‌اند. بنابراین از این آیه
استفاده می‌شود. زرتشتی ها، پیروان پیامبر الهی بودند، امّا همانند سایر ادیان، دین آن‌ها منسوخ و کتاب آسمانی آن‌ها تحریف شد.(۴)
آنچه امروز به نام «اوستا» و از زرتشت در دست پیروان او وجود دارد، تنها بخشی از آن کتاب است که مورد تحریف قرار گرفته، از جاهای پراکنده به دست آمده است و اعتبار آن قطعی نیست.
برخي نقاط ضعف آیین زردشت (زرتشت):
۱ـ وجود گرایش چندگانه پرستی به دلیل نبود یک نگرش خالص و درست.(۵)
این مذهب، مذهب دوگانه پرستی است؛ مذهب «اهورا» و «اهریمن»؛ «خیر» و «شرّ». هر که و هر چه خوب باشد، جز «سپنتامئی نو» و اهورا است اما اگر بد باشد، جزء «انگرمئی نو» و اهریمن است. این هر دو همواره در حال نبردند.
البته نویسندگان جدید زردشتی که می‌بینند ذهن امروز جهان، توحید را می‌ستاید و می‌پرستد، تلاش می‌کنند از آن چهره توحیدی بسازند.(۶)
۲ـ نبود بنیانگذاری که به گونه‌ای سرخوشانه و دلکش، روحیه شور و شوق ببخشد.
۳ـ تعداد کمِ رهبران تبلیغی پس از بنیانگذار.
۴ـ نبود تاریخی هر گونه تحرک و دینامیسم در این دین.
۵ـ گرایش به سمت تشریفات حقوقی، رسمی و کلیشه‌‌ای(۷): در آیین زردشتی، مقام موبدی (رهبر دینی) موروثی است. موبدزاده، چه بد و چه خوب، جانشین پدر می‌شد. فقط کافی بود مقداری قوانین و حرکات و رسومی را بیاموزد و شناخت دین لازم نبود! در این آیین هر طبقه‌ای خدای خویش را دارد و روحانیون خدای روحانی...(۸)
۶ـ ناتوانی از درک هر گونه ارزش، در برابر قبول رنج.
۷ـ رضایت آسانمندانه به «خوب» به جای تلاش مترقیانه در جهت «بهترین».
۸ـ نکوهش و انتساب ساده همه شرور به یک شیطان ابتدایی.
۹ـ وجود یک مبنای ناهماهنگ و غیر مکفی برای خوش‌بینی تحسین برانگیز این دین.
۱۰ـ تکیه انحصاری بیش از حدّ بر جنبه الهامی و مکاشفه‌ای برای پیروزی نهایی خود.(۹)
۱۱ـ داشتن عقاید خرافی و غیر منطقی، مانند: موش صحرایی، روزی هزار ضربه، بر «اهورمزدا» وارد می‌کند! کسی که سگ آبی را بکشد یا زخمی نماید، باید ده هزار پشه و هزار مگس را بکشد و اسلحه یک لشکر را بدهد! کسی که نزدیک لاشه آدم و سگ برود، باید بدن خود را با ادرار گاو نر و آب طاهر بشوید و...(۱۰)
در ضمن می توانید برای مطالعه بیش تر به کتاب « خدمات متقابل اسلام و ایران » ص ۱۵۲- ۲۷۲، نوشته شهید مطهری و نیز کتاب « زرتشت ، حکومت ، مزدیسنا » نوشته مهندس جلال الدین آشتیانی و نیز کتاب « زرتشتیان باورها و آداب دینی »اثر مری بویس مراجعه کنید.

پی‌نوشت‌ها:
۱.عبدالله مبلغی آبادانی، تاریخ ادیان و مذاهب جهان، ج ۱ ،ص ۳۳۴ـ ۳۳۶، منطق، قم، ۱۳۷۳.
۲.ناصر مکارم شیرازی و جمعی از نویسندگان، تفسیر نمونه، ج ۱۴ ص ۴۵ـ ۴۶ ، دار الکتب الإسلامیة، تهران ،‏۱۳۷۴ ش‏.
۳.حج (۲۲) آیه ۱۷.
۴.المیزان، ترجمه فارسی، ج ۱۴ ،ص ۵۳۲ـ ۵۳۷ ، دفتر انتشارات اسلامى جامعه‏ مدرسین ، قم‏ ، ۱۳۷۴ ش‏( با تلخیص).
۵. رابرت هیوم، ادیان زنده جهان، ص ۳۳۱ و ۳۱۲ و ۲۹۱، دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
۶. مبلغی، تاریخ ادیان و مذاهب جهان، ج ۱، ص ۳۲۷، ناشر انتشارات منطق ، سال چاپ ۱۳۷۳.
۷. ادیان زنده جهان، ص ۲۹۱.
۸. تاریخ ادیان و مذاهب، ج ۱، ص ۳۳۰ .
۹. ادیان زنده جهان، ص ۲۹۱ ـ ۲۹۲.
۱۰. تاریخ ادیان و مذاهب، ج ۱، ص ۳۵۶ و ۳۵۷.

پاسخ :
با سلام وتشکر .
در این مسله باید از یک جانبه نگری پرهز نمود تا حقیقت بحث حل شود وبا یک تحلیل جامع از ماجرا قضاوت نمود لذا می گویم :
در اسلام به مسلمانان اجازه داده نشده است که برای پذیرش اسلام به دیگران ،حمله کنند و به کشور های دیگر تجاوز نمایند.
بر اساس آموزه‌های دینی همگان در انتخاب دین آزاد هستند. البته اسلام به مسلمانان این اجازه را داده است که مردم را هدایت کنند، بدین معنا که اگر برخی جهت انتخاب دین دچار گمراهی و مشکل شدند آنان را هدایت نمایند و بهترین دین را به آنان معرفی کنند. این یک وظیفه انسانی و الهی است؛ اما این بدان معنا نیست که مردم مجبور به پذیرش اسلام باشند. شواهد و قرائن متعددی وجود دارد که مسلمانان به خاطر مسلمان شدن دیگران به کشور آنان حمله نکرده اند. اگر چنین چیزی اتفاق افتاده است مربوط به اسلام و همه مسلمانان نمی‌باشد. جنگ هایی که در زمان پیامبر (ص) شکل گرفت جنبه دفاعی داشت .
آنچه که در تاریخ اسلام اتفاق افتاده و امروزه از آن برداشت‌های متفاوت می‌شود، حمله مسلمانان به ایران است. این امر از سوی خلیفه وقت صورت گرفت. از سوی دیگر ما نمی‌دانیم این حادثه با چه هدفی بود. در عین حال می‌توان گفت: ‌این حادثه هم پیامدهای منفی را در پی داشت و هم پیامدهای مثبت را. یکی از پیامدهای منفی آن این است که برخی مسلمانان در برخورد با ایرانیان، اخلاق اسلامی را رعایت نکردند و حال آنکه اسلام اجازه برخورد نادرست به دیگران را نداد. ولی حمله مسلمانان به ایران آثار مفیدی را نیز در پی داشت. از جمله آنها آشنایی بیشتر ایرانیان به اسلام است که نعمت بس بزرگ می باشد.
شاید اگر چنین حمله‌ای صورت نمی‌گرفت،‌مردم ما از نعمت بزرگ اسلام محروم می‌مانند. اتفاقاً برخی از اندیشمندان مانند شهید مطهری عقیده دارند که قبل از حمله اعراب به ایران، ایرانیان آماده پذیرش اسلام شده بودند؛ زیرا دستور و آموزه‌های موجود در ایران با نیازها و خواسته‌های آنان همسویی نداشت. آنان سعادت خود را در دین دیگر جستجو می‌کردند. افزون بر آن حکومت‌های ایران در تعامل با مردم این کشور موفق نبودند. ایرانیان از سیاست‌های حکومت عصر خود خسته و ناراضی بودند. برخی ایرانیان در صدد پذیرش اسلام و حکومت جدید بودند؛ آنان قبل از ورود اسلام به این کشور با مسلمانان در ارتباط بودند. این امر آنان را آماده قبول اسلام کرده بود .
همچنین نامه پیامبر(ص) به پادشاه ایران این فضا را به وجود آورد که ایرانیان با دین جدید آشنا شوند. از این رو با ورود مسلمانان در این کشور،مردم از اسلام استقبال کردند.
مردم ایران در برابر مسلمانان، مقاومت نکردند و به این جهت، دین اسلام زود در ایران پیشرفت کرد. علت شکست نیروهای نظامی حکومت ایران، ناتوانی نظامی آنان و یا تنها روحیه قوی مسلمانان نبود، بلکه علت اصلی شکست نیروهای جنگی ایران در برابر هجوم مسلمانان، ناراضی بودن مردم ایران از حکومت و آیین خود بود. آنان نخواستند بجنگند و حتی گاهی با مسلمانان همکاری می‏کردند. (۱)
مردم ایران، در زمان بعثت و حیات حضرت رسول(ص)، به اسلام توجه کردند و به تدریج و با میل و رغبت آن را پذیرفتند. اولین کسی که از ایرانیان اسلام آورد، سلمان فارسی بود. (۲) سلمان یک فرد عادی نبود. او از پیشوایان دینی بود و اسلام آوردن وی به طور طبیعی در دیگر ایرانیان نیز اثر داشت. سلمان، از نظر مقامات معنوی، به اندازه‏ای بالا رفت که جزو مقرّبان پیامبر اسلام شد؛ به طوری که پیامبر خدا در روایتی فرمود: «خداوند مرا به محبت چهار نفر دستور داده است: علی بن ابی طالب، سلمان فارسی، ابوذر و مقداد». (۳)
دومین مسلمان از ایرانیان «باذان بن ساسان» نماینده خسرو پرویز در یمن است و پس از باذان بسیاری از ایرانیان ساکن یمن، مسلمان شدند و اسلام این ها در زمان پیامبر(ص) بود. خود باذان مورد توجه پیامبر اسلام قرار داشت. این ایرانیان در زمان رسول اکرم(ص)، با میل و رغبت دین اسلام را پذیرفتند و هیچ گونه زور و تهدیدی در کار نبود(۴)
پیامبر اسلام(ص) باذان را پس از مسلمان شدنش در مقام خود ابقا کرد و پس از آن که باذان از دنیا رفت، آن حضرت، پسر او شهر بن باذان را حاکم یمن کرد. باذان و پسرش در راه تبلیغ دین اسلام، بسیار تلاش کردند. شهر بن باذان، در جنگ با نیروهای اسود عَنسی (که در یمن ادعای پیامبری کرده بود) به شهادت رسید و او اولین شهید از ایرانیان در راه اسلام است.(۵)
به گفته تئودورنولدکه « مملکت ایران در زمان یزدگرد سوم آخرین شاه ساسانی روی به ناتوانی گذاشت و دشمنان از هر سو به آن دلیر شدند و از کناره های آن یکی پس از دیگری بگرفتند و ویران کردند. پس از آن که از پادشاهی او دو سال یا چهار سال گذشت، عرب به خاک او حمله کردند». (۶)
این جمله می فهماند که کشور ایران در اواخر دوره ساسانی در حال ویرانی بود و کشورهای قدرتمند آن زمان به این کشور حمله می کردند و حکومت ساسانی نمی توانست از خود دفاع کند و چون تشکیلات سیاسی و نظامی از درون ویران شده بود، به طور طبیعی نمی توانستند در برابر مسلمانان مهاجم از خود دفاع کنند.
دکتر عبدالحسین زرین کوب می گوید: سقوط دولت ساسانی به دست عرب انجام شد ولی نه به خاطر قدرت نظامی عرب بلکه ضعف و فساد بر دولت ساسانی غلبه کرده بود. اصلا مقارن هجوم عرب، ایران از پای درآمده بود. دولت ساسانی در آن روزگار مانند مرده حضرت سلیمان علیه السلام بود که بر عصایی تکیه داشت و موریانه عصا را خورد و آن پیامبر به زمین افتاد. ضعف و فساد در همه ارکان کشور راه یافته و دولت ساسانی روی به نکبت و ذلت نهاده بود. (۷)
مناشه می گوید:ایرانیان بقایای تمدن تلطیف شده و پرورده ای را به اسلام تحویل دادند که بر اثر حیاتی که این دین در آن دمید، جان تازه گرفت. (۸)
آیت الله، شهید مرتضی مطهری می گوید:اسلام به ایران حیاتی تازه بخشید و تمدن در حال انحطاط ایران به واسطه اسلام جان تازه گرفت و شکل تازه ای یافت. (۹)
برای آگاهی بیشتر در این موضوع به کتاب «خدمات متقابل ایران و اسلام»، استاد مطهری مراجعه نمایید
پی نوشت:
۱- خدمات متقابل ایران و اسلام، شهید مطهری، ص ۷۶.
۲- الأعلام، زرکلی، ج ۷، ص ۱۹۴.
۳- بحارالانوار، ج ۲۲، ص ۳۹۱، ۳۲۱، ۳۴۶ و ۳۲۶
۴- تاریخ طبری، ج ۲، ص ۲۹۶.
۵- خدمات متقابل اسلام و ایران، ص ۶۲ به بعد.
۶- تئودورنولدکه، تاریخ ایرانیان و عربها در زمان ساسانیان، ترجمه دکتر عباس زریاب ، ص ۴۱۸.
۷- تاریخ ایران بعد از اسلام، چاپ دوم، ص ۱۵۷.
۸- خدمات متقابل اسلام و ایران، ص ۳۲۸، به نقل از تمدن ایرانی، به قلم جمعی از خاورشناسان، ترجمه دکتر عیسی بهنام.
۹- همان، ص ۳۳۶.

سلام
از اینکه حجاب را که تامین کننده کرامت زن است انتخاب نموده ایید ودر واقع تاج کرامت بر سر گذاشته ایید به شما تبریک می گویم . در رابطه به گفتة فوق خود به چند نکته آگاهانه و آزادانه توجه نمایید :
۱- شیعه اصطلاحاً به مکتب و مذهبی گفته می شود که پیروی از اهل بیت پیامبر (ص) را در جمیع ابعاد اسلام ، اعم از اعتقادی ، سیاسی ، فرهنگی ، اقتصادی ، مسائل عبادی و حتّی در زندگی فردی و اجتماعی ، واجب و لازم می داند و از آنان پیروی نماید.
مراد از پیروی اهل بیت (ع)این نیست که در مکتب تشیع ، قرآن و سنّت عمل نمی شود، بلکه مراد آن است که قرآن و سنّت ، باید از طریق اهل بیت (ع)به دست آورده شده ، و انگهی به آن دو عمل شود.اهل بیت بهترین مرجع فهم قرآنند:«إِنَّهُ لَقُرْءَانٌ کرِیمٌ* فِی کتَبٍ مَّکنُونٍ* لا یمَسُّهُ إِلا الْمُطَهَّرُونَ ( واقعه(۵۶)آیه۷۷ - ۷۹.) ؛ قرآن کریمی است که در کتاب محفوظی جای دارد و جز پاکان نمی توانند به آن دست زنند [ دست یابند]».
بعد از پیامبر(ص)تنها کسانی می توانند این کتاب آسمانی را کاملا درست فهمیده و بیان کنند که از ناپاکی های باطنی و ظاهری ، پاک و مطهر باشند.
۲- آیات دیگری نیز در قرآن کریم وجود دارد که ما را به پیروی از اهل بیت (ع)امر می کند. از آن جمله «آیه مودّت » است که خداخطاب به پیامبر می فرماید: «... قُل لاَّ اءَسَْلُکمْ عَلَیهِ اءَجْرًا إِلا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَی...؛( شوری (۴۲)آیه ۲۳. ) بگو: هیچ پاداشی از شما بر رسالتم درخواست نمی کنم جز دوست داشتن نزدیکانم [اهل بیتم] ».
محی الدین عربی می گوید: «وقتی این آیه بر پیامبر (ص) نازل شد، سؤ ال کردند یا رسول اللّه ! ذوالقربای شما چه کسانی هستند که محبت و مودت آنان بر ما واجب شده است ؟ فرمود: علی ، فاطمه ، حسن ، حسین و فرزندان حسن و حسین »( محی الدین عربی ، تفسیر القرآن ، ج ۲، ص ۴۳۲. ).
مراد از دوستی در این آیه فقط دوستی که از روی احساسات و عواطف باشد، نیست بلکه مراد از آن ، پیروی می باشد و این معنا را خود قرآن کریم بیان نموده است.
پیروی از روش پیامبر منحصر است به پیروی از اهل بیت (ع)چون آنها از هر کس دیگری به پیامبر نزدیکترند و از تمام حرکات و سکناتش اطلاع دارند. پیروی هم بدون دوست داشتن آنان ممکن نیست ؛ زیرا کسی که نسبت به آنها علاقه ندارد، میلی به اتخاذ راه و روش آنان نیز نخواهد داشت.

بین مودّت و پیروی حقیقی نیز ملازمه هست ؛ یعنی محبت داشتن با پیروی نکردن ، سازگاری ندارد بلکه هر جا متابعت است ، محبت نیز هست. هر جا مخالفت است آنجا محبت نیست. برای اثبات این مطلب می شود به این آیه از قرآن استدلال کرد: «قُلْ إِنْ کنتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی...( آل عمران (۳)آیه ۳۱.) ؛ بگو: اگر خدا را دوست می دارید، از من پیروی کنید».
اگر دوستی مورد درخواست ، فقط دوستی عادی و از روی احساسات و عواطف باشد، نیازی نبود تا خداوند آن را اجر و مزد رسالت قرار بدهد؛ زیرا بر مسلمان واجب و لازم است که نه تنها اهل بیت بلکه همه مؤ منان را دوست داشته باشد.
یکی از عوامل مهم ، بلکه اساسی برای حفظ و بقای دین مقدس اسلام ، پیروی از اهل بیت است، به این معنا که اگر بعد از آن حضرت ، اهل بیت او مقتدا و پیشوای مردم باشند، اسلام دست نخورده و بدون تحریف باقی خواهد ماند. ولی اگر آنان پیشوا و راهنمای مردم نباشند، اسلام جز وسیله ای برای رسیدن به اهداف یک عده زورگو و افراد فرصت طلب ، چیز دیگری نخواهد بود.
وقتی بنا بر این است که اسلام حقیقی حفظ شود و سنّت محمَّدی (ص) همان طور که بوده به مردم ابلاغ گردد، خدا دوستی اهل بیت را واجب می کند تا به سبب این دوستی و محبت ، پیروی پیدا شود و به سبب پیروی که از پیشوایان حقیقی اسلام صورت می گیرد، دین باقی بماند.
پس شما که علاقه مند به اهل بیت هستید خوب است با پیروی از آنها این محبت تان را نسبت به آنان عملی نمایید .
۳- بد گفتن نسبت به افراد مشکلی را بر طرف نمی کند باید طبق حکم قران و سنت از اهل بیت پیروی نمود و عمل کرد دیگران را به خود شان گزار نمود تا فردای قیامت حقایق روشن خواهد شد .

با سلام خدمت شما دوست گرامي
هر کسي که به سن تشخيص و تکليف مي رسد بايد درباره دين و مذهبش و درستي و نادرستي آن تحقيق کند و به دور از گفته ها و شنيده ها به مطالعه و تحقيق بپردازد.
براي وقايع تاريخي نيازي نيست که انسان در آن جا حضور داشته باشد همين که يک خبري توسط افراد موثق از يک واقعه تاريخي به ما برسد براي ما کافي است. مثلا اين که مي گويند مغول به ايران حمله کردند و شهر ها را ويران کتابخانه ها را آتش زدند آيا مي شود اعتراض کرد شما که آنجا نبوديد چرا مي گوييد اين اتفاق افتاده است و يا حتي دور تر ازآن وقايع را با نقل تاريخ قبول مي کنيم و نيازي به حضور خود فرد در آن جا ندارد.
ما وقتي از وقايع صدر اسلام سخن مي گوييم با استنادات تاريخي حرف مي زنيم و تمام حرف ما شيعه اين است (جداي از افراد و شخصيت ها) که مگر پيامبر در روز غدير علي(ع) را به جانشيني انتخاب نکرد؟ مگر در کتاب هاي معتبر اهل سنت واقعه غدير نقل نشده است؟؟ بله نقل شده. پس چرا يک عده دور هم نشستند و براي پيامبر جانشين تعيين کردند؟؟ آيا آنها از پيامبر دانا تر بوده اند(نعوذ بالله) و يا خود را دلسوز تر از پيامبر مي دانسته اند؟؟ يا انتخاب پيامبر را اشتباه مي دانستند .
چرا جانشين پيامبر را خانه نشين کردند؟؟ اگر خانه نشين کردند چرا به خانه او هجوم آوردند ، اگر هجوم آوردند چرا به دختر پيامبر بي ادبي کردن و او را زدند ؟؟
مگر پيامبر درباره دخترش نفرمود من آذاها فقد آذاني هر کس که او را اذيت کند من را اذيت کرده است و من آذاني فقد آذالله هر کس مرا اذيت کند خدا را اذيت کرده و هر کس خدا را اذيت کند لعنت خدا بر او باد.
اين ها سوال هاي شيعه است و قصد ندارد که به کسي توهين کند و يا از کسي غيبت کند و يا مردم را نسبت به کسي بد بين کند فقط شيعه مي خواهد حقائق روشن شود.

پاسخ .
با سلام وتشکر .
در ابتدا باید گفت در فهم این گونه مسایل دقت بشتر لازم است و معلوم نیست آن محاسبه شما بر چه مبنا مطرح شده ؟
دقت نمایید :
در آیات ۵۴ اعراف ، ۳ یونس ، ۷ هود ، ۵۹ فرقان ، ۴ سجده، ۳۸ ق و ۴ حدید سخن صریح از این است که آسمان ها و زمین و آنچه بین آنها است، در شش روز خلق شده و در آیات ۹-۱۲ فصلت آمده :« خلق الارض فی یومین ...و جعل فیها رواسی من فوقها و بارک فیها و قدر فیها اقواتها فی اربعة ایام ثم استوی الی السماء ...فقضیهن سبع سموات فی یومین» فقط آیه ۹ را ملاحظه کرده و گمان کرده اید دو روز مربوط به همه خلقت است .
دقت در آن سه آیه هم معلوم می کند مجموع خلقت در شش روز بوده است که دو روز آن خلقت زمین ، دو روز خلقت هفت آسمان ، دو روز
تقدیر فصول چهار گانه در زمین که مجموع می شود شش روز.
نکته دیگر اینکه چرا زمان خلقت عالم ۶ روز بوده ، نه کم تر و نه بیش تر؟ یعنی چرا خدا اراده کرد که در ۶ روز موجود شوند؟
مراد از ۶ روز (ستّة ایّام‌) شش روز از روزهای معمولی نیست‌، چون روز معمولی از حرکت زمین به دور خود و به دور خورشید حاصل می‌شود، که قبل از خلق آسمان و زمین معنا ندارد، بلکه مراد از آن ۶ زمان‌(۱) یا ۶ دوره و ۶ مرحله خلقت‌،(۲) می‌باشد. اما دلیل ۶ مرحله بودن یا ۶ بُرهه از زمان بودن خلق آسمان ها و زمین این است که‌، مسیر عادی تکامل آسمان و زمین و قابل سکونت شدن زمین همان مقدار بوده، خدا اراده کرده است که همه امور به اسباب عادی خود تکامل یافته و مسیر عادی خود را طی کنند، که این‌، اراده تکوینی خداست‌. همان طور که سیر عادی تکامل جنین ۹ ماه و ۹ روز طول می‌کشد، اما خدا قادر است در کم تر از آن هم آن را کامل کند.
پس‌: خلقت آسمان ها و زمین که خداوند می‌فرماید: "وَ لَقَدْ خَلَقْنَا السَّمَـَوات‌ِ وَالاْرْض‌َ وَ مَا بَیْنَهُمَا فِی سِتَّة‌ِ أَیَّام‌...؛ (۳) آسمان‌ها و زمین و آن‌چه را که میان آن دو است، در شش روز آفریدیم‌..." به علّت مادّی بودن شان زمان‌مند است و در یک لحظه ممکن نیست‌.
دوّم‌: چرا در کم تر از ۶ مرحله یا شش مرحله از زمان نشد؟ به دلیل این بود که خدا خواست مسیر عادی و طبیعی تکامل خود را طی کنند و اراده تکوینی خدا بر همین است‌.
در خاتمه ممکن است دوران های شش گانه را بر اساس نظریات علمی به ترتیب ذیل بیان کرد:
۱ـ روزی همه جهان به صورت توده گازی بود که بعد در اثر گردش به دور خود از هم جدا گردید و کرات آسمانی تشکیل شد;
۲ـ کرات تدریجاً به صورت توده مذاب نورانی , یا سرد و قابل سکونت درآمد; یعنی کرات نخست همه با هم بودند و در مقطعی از هم جدا شدند;
۳ -بعد منظومه شمسی تشکیل یافت و زمین از خورشید جدا شد;
۴ -در مرحله دیگر زمین سرد شد و آماده حیات گردید;
۵ -مقطع دیگر گیاهان و درختان در زمین آشکار شدند;
۶ -سرانجام حیوانات و انسان در روی زمین پدیدار شدند.(۴)
پی نوشت ها:

۱. سید محمد حسین طباطبایی،‌المیزان‌، ج ۱۷، ص ۳۶۲، نشر جامعة مدرسین‌، قم ،۱۳۷۸ ش .
۲. معارف قرآن‌، ج ۲، ص ۲۴۱.
۳. ق(۵۰) آیة ۳۸ .
۴. تفسیر نمونه، ج۶، ص ۲۰۲ - ۲۰۰.

سلام .
در ابتدا باید گفت : این جنگ -در مجموع- به منظور حمایت مردم ایران و رهایی آنان از قید و بند حاکمان این کشور صورت گرفت، از سوی دیگر حاکمان ایرانی، اجازه نمی‌دادند پیام الهی که توسط پیامبر (ص) برای رهایی بشر آمده بود، به مردم ایران برسد. با توجه به محتوای دین اسلام (که مشتمل بر جهاد، دفاع، امر به معروف، نهی از منکر، دادخواهی و کمک به مظلومان و استضعاف زدایی و... است) و سیره پیامبر و امامان(ع)، می‏توان به این نتیجه رسید که جهاد و دفاع و شیوه جنگی برای زدودن موانعی که در مسیر گسترش اسلام وجود دارد، با وجود ضوابط و شرایط پذیرفته و مورد تأیید اسلام است، اما جنگ‏هایی که به منظور کشور گشایی و بدون رعایت مقررات اسلام صورت گیرند، فاقد ارزش است، بر این اساس است که جنگ های رسول خدا با شعار رستگاری، آزادی و آزادگی بشر بود. (قولوا لا اله الاّ اللَّه تفلحوا).
حضرت می‏کوشید با اقدامات فرهنگی مردم را به راه رستگاری رهنمون سازد. جنگ‏های پیامبر تنها برای رفع موانع بود، چون که دشمنان در مسیر فعالیت‏های سازنده حضرت موانع ایجاد می‏کردند، حال اگر پیامبر موانع را از مسیر راه بر نمی‏داشت، نمی‏توانست به هدف‏های والای خویش که هدایت و رستگاری بشر بود، نایل گردد؛ به ناچار از استراتژی جهاد و دفاع بهره می‏گرفت تا مانع‏های مسیر رشد زدوده شده و راه برای سعادت و رستگاری هموار گردد.
با توجه به مقدمه یاد شده باید اشاره شود :
۱- هیچ دلیلی وجود ندارد که حضرت امیر مومنان در مسله جنگ با ایران به خلیفه مشاوره داده باشد
باید توجه داشته باشد دکتر عبدالحسین زرین کوب می گوید: سقوط دولت ساسانی به دست عرب انجام شد، ولی نه به خاطر قدرت نظامی عرب، بلکه ضعف و فساد بر دولت ساسانی غلبه کرده بود. اصلا مقارن هجوم عرب، ایران از پای درآمده بود. دولت ساسانی در آن روزگار مانند مرده حضرت سلیمان (ع) بود که بر عصایی تکیه داشت. موریانه عصا را خورد و آن پیامبر به زمین افتاد. ضعف و فساد در همه ارکان کشور راه یافته و دولت ساسانی روی به نکبت و ذلت نهاده بود.(۱) .
اما در باره منصرف نمودن خلیفه از این جنگ باید توجه داشته باشید که خلیفه که خلافت و جانیشنی را از علی علیه السلام غصب کرد و خود بر جای او نشست آیا علی علیه السلام توان داشته او را از این جنگ باز دارد ؟ !!
۲- بی تردید کسانی که حق علی را غصب نمودند شایستگی جانیشنی پیامبر نداشتند .
۳- پیامبر صل الله علیه واله علی علیه السلام بارها به عنوان جانشین خود به مردم معرفی نموده بود ولی بعد از رحلت ایشان عده بناحق علی را خانه نشین نمودند و حق او را غصب کردند ولی حضرت برای حفظ مصلحت اسلام در برابر این کار آنها سکوت نمود. حضرت در ارزیابی اوضاع و احوال جامعه اسلامی و خطراتی که آن را تهدید می‌کرد، به این نتیجه رسید که اگر در گرفتن حکومت اصرار بورزد و به زور و قدرت متوسل شود، وضعی پیش خواهد آمد که تمام زحمات رسول خدا و خون‌های پاکی که در راه بارور­کردن نهال اسلام ریخته شده، هدر برود.
حضرت می‌فرماید: « ردای خلافت را از تن بیرون کردم و از آن کناره گیری نمودم، در حالی که در این فکر فرو رفته بودم که آیا با دست تنها و نداشتن نیرو، به پاخیزم و یا در این محیط پر خفقانی که به وجود آورده­اند، صبر کنم ؟ عاقبت دیدم صبر به عقل و خِرَد نزدیک تر است. صبر کردم، ولی حالم شبیه کسی بود که خار در چشم و استخوان در گلو دارد. » (۲)
۳- پیامبر به طور مکرر برای مردم از این قبیل سخنان در مجالس گوناگون بیان می کرد. حضرت روزهای آخر عمرش لشکری تهیه دید و اسامه را فرمانده آن لشکر کرد. دستور داد برای نبرد با رومیان به مرزهای روم بروند. هدف پیامبر این بود که مدینه از اهل نفاق و فتنه خالی شود و خلافت علی(ع) استوار گردد. حضرت سفارش زیاد کرد که همه مردم با این لشکر بروند.
پیامبر اسامه را به «جرف» که در یک فرسخی مدینه است ،فرستاد و فرمود در آن جا توقف کند تا لشکر نزد او جمع شود.
پیامبر گروهی را مأمور کرد که همه را جمع کنند و به جرف بفرستند و کسی نماند.
پیامبر اسلام در این حال، بیمار شد و یک بار در حال بیماری با تکیه بر علی(ع) به بقیع رفت. پس از استغفار برای اموات به خانه برگشت .سه روز پس از آن در حالی که به حضرت علی و فضل بن عباس تکیه داده بود، به مسجد آمد، سخنرانی کرد و خبر از رفتن خود داد. پس از سخنرانی نماز خواند و به خانه برگشت. بیماری پیامبر شدت یافت.
بلال هنگام نماز صبح اذان گفت و پیامبر در آن لحظه از حال رفته بود . حضرت متوجه اذان بلال نشد .عایشه گفت: به پدرم ابوبکر بگویید که با مردم نماز جماعت بخواند. حفصه گفت: پدرم عمر را برای این نماز بیاورید. پیامبر سخنان این دو نفر را شنید و فهمید که آنان چه غرضی دارند و به آنان فرمود: دست از این کارهایتان بردارید.
پیامبر از سخنان این دو فهمیدند که ابوبکر و عمر با لشکر اسامه نرفته اند ،در حالی که پیامبر به آنان دستور داده بود که با اسامه بروند.
پیامبر از نرفتن اینها ناراحت شد و با حالت بیماری بلند شد و دست بر دوش علی(ع) و فضل بن عباس گذاشت و به مسجد آمد.
چون به مسجد رسید، دید که ابوبکر در جای پیامبر ایستاده و شروع به نماز کرده است.
حضرت به ابوبکر گفت: بایست . او دست از نماز کشید و پیامبر داخل محراب شد و نماز را از سر گرفت و سلام نماز گفت و به خانه برگشت.
پس از آن ابوبکر، عمر و عده ای از کسانی را که با اسامه نرفته بودند، خواست و به آنان فرمود: مگر نگفته بودم که با اسامه بروید؟ گفتند: چرا فرموده بودید. پیامبر فرود: پس چرا اطاعت نکردید؟ ابوبکر گفت: بیرون رفتم و برگشتم تا تو را دوباره ببینم و تجدید عهد کنم.
عمر گفت: یا رسول الله! بیرون نرفتم چون نخواستم اخبار بیماری تو را از دیگران بپرسم.
پیامبر به آنان فرمود: با اسامه بروید و در شهر نمانید. خداوند لعنت کند کسانی را که از لشکر اسامه تخلف می کنند و نمی روند.
پی نوشت:
۱. تاریخ ایران بعد از اسلام، چاپ دوم، ص ۱۵۷، انتشارات امیرکبیر.
۲. نهج البلاغه صبحی صالح، خطبه۳.

سلام و درود
حمله اعراب به ايران مورد تاييد ائمه اطهار ع نبود به همين دليل در اين جنگ شرکت نکردند. عمر از حضرت علي ع خواست که فرمانده جنگ بشود اما امام علي ع اين خواسته را رد کردند.
اين جنگ شکل گرفته بود و با توصيه حضرت علي ع هم عمر از حمله به ايران منصرف نمي شد، در اين حالت حضرت علي ع توصيه هايي مي کند که جامعه اسلامي کمتر آسيب ببيند. مثلا حضرت علي ع با خلافت عثمان مخالفت مي کردند و او را قبول نداشتند اما در جريان کشته شدن عثمان، حضرت علي ع اعتقاد داشت که ماجرا بايد به شکل ديگري حل شود.
پس شرايط در آن روز در اختيار حضرت علي ع نبود و آن جنگ شکل گرفته بود اما با وجود آن شرايط حضرت علي ع مي خواست که ضربه کمتري به جامعه اسلامي وارد شود به همين دليل توصيه هايي مي کردند.
اما در مورد جانشيني حضرت علي ع براي پيامبر اکرم ص
پيامبر اکرم ص تمام تلاش خود را براي جانشيني امام علي ع انجام دادند. در تمام زندگي خود بارها نام علي ع را به عنوان جانشين خود ذکر مي کنند. که بزرگترين آنها در واقعه غدير بود. اما يک طرف ماجرا مردم بودند که بايد دستور پيامبر را اجرا مي کردند. همانطور که حضرت عيسي ع بعد از خود حواريون را معرفي کرده بود اما مسلمانان به سراغ علي ع و مسيحيان سراغ حواريون نرفتند.
اينکه ابوبکر امام جماعت شده باشد اصلا صحيح نيست. و ماجرا بالعکس است. دختر ابوبکر در خانه پيامبر ص بود و تلاش مي شد که ابوبکر را به مسجد بفرستد اما پيامبر بعد از شنيدن اينکه ابوبکر به مسجد رفته است براي اينکه امام جماعت بشود خودش را به سختي به مسجد رساندند تا جلوي اين اتفاق را بگيرند. در اين خصوص مي توانيد لينک زير را مطالعه بفرماييد.

http://www.islamquest.net/fa/archive/question/fa9029

مي توانيد سوالات خود را همين جا با ما مطرح کنيد.
همچنين مي توانيد به شماره ۰۹۶۴۰ زنگ بزنيد و روزهاي اداري از ساعت هشت صبح تا هشت شب (به جز ساعت دو تا چهار عصر) تلفني با کارشناسان اعتقادي ما صحبت کنيد.
همچنين مطالعه کتاب هاي آقاي تيجاني مانند کتاب " اهل سنت واقعي" را به شما پيشنهاد مي دهيم.
موفق و سربلند باشيد