در آیه ۳۴ سوره نساء، ابتدا زنان مسئولیتپذیر مورد تمجید واقعشدهاند، سپس برای زنان مسئولیت گریز یک برنامه اصلاحی چندمرحلهای مطرحشده است که «تنبیهِ تأدیبی» در مرحله پایانی نسخه درمانی زنان ناشزه قرار دارد و این بدان معناست که مسئله تنبیه بدنی در مورد افرادی مجاز شمرده است که هیچیک از مراحل نسخه درمانی درباره آنان مفید واقع نشود و مسلم است که اگر یکی از این مراحل مؤثر واقع شود و زن به انجام وظیفه خود اقدام کند مرد حق ندارد بهانهگیری کرده، درصدد آزار زن برآید.
تنبیه زنان
آیا شرایطی وجود دارد که در آن بتوان همسر (زن) را تنبیه کرد؟
شهر سوال ـ «وَ اللَّاتِی تَخافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَ اهْجُرُوهُنَّ فِی الْمَضاجِعِ وَ اضْرِبُوهُنَّ، فَإِنْ أَطَعْنَكُمْ فَلا تَبْغُوا عَلَیْهِنَّ سَبِیلًا، إِنَّ اللَّهَ كانَ عَلِیًّا كَبِیرا؛[نساء/۳۴] (امّا) آن دسته از زنان را كه از سركشى و مخالفتشان بیم دارید، پند و اندرز دهید! (و اگر مؤثر واقع نشد،) در بستر از آنها دورى نمایید! و (اگر هیچ راهى جز شدت عمل، براى وادار كردن آنها به انجام وظایفشان نبود،) آنها را تنبیه كنید! و اگر از شما پیروى كردند، راهى براى تعدّى بر آنها نجویید! (بدانید) خداوند، بلندمرتبه و بزرگ است. (و قدرت او، بالاترین قدرتهاست.»
آیا در قرآن حکم به تنبیه زن شده است؟
شهر سوال ـ یا اینکه بهترین راه برای حفظ استحکام کانون خانوادگی، حل کردن مسائل و مشکلات در درون خانواده است؟ و بهترین شیوه این است که به مرد (که طبیعتا نیروی بدنی بیشتری دارد) بگویند دست بالای دست بسیار است و خدای علی و کبیر ناظر است و هیچ چیز بر او پوشیده نیست؟