اگر مثله کردن حرام است، پس چرا حضرت علی (ع) سر عمر بن عبدو را قطع کرد؟

در کتاب منتهی الامال در مورد نبرد امام علی(ع) با عمروبن عبدود آمده است که:
ابن ابی الحدید و غیر او گفته اند که:وقتی امیرالمومنین(ع) از عمرو ضربت خورد،چون شیر خشمناک بر عمرو شتافت و با شمشیر سر پلیدش از تن بینداخت و بانگ تکبیر برآورد. مسلمانان از صدای تکبیر امام علی(ع) دانستند که عمرو بن عبدود کشته شد.پس رسول خدا(ص) فرمود:«ضربت علی در روز خندق،بهتر است از عبادت جن وانس تا روز قیامت».[۱]

آنچه از این سخنان استفاده می شود این است که امام علی(ع) در حین نبرد سر او را از تنش جدا کرد نه بعد از کشته شدن عمروبن عبدود سر او را بریده باشد. و این مساله با مثله کردن متفاوت است. مثله کردن بغض و کینه ای است که بعد از پایان یافتن نبرد، سبب تکه تکه کردن جسد شخص کشته شده می شود.

در حالی که کنترل خشم حضرت بعد از انداختن آب دهان نشان می دهد که هرگز کینه و عداوتی در کار نبوده است علاوه بر اینکه جوانمردى حضرت على -علیه السلام به حدى بود كه پس از كشتن عمرو به زره پرقیمت او دست نزد ونعش ولباس او را به همان حال در میدان ترك كرد. با اینكه عمر او را در این كار سرزنش كرد ولى حضرت على -علیه السلام به سرزنش او اعتنا نكرد. از این رو، هنگامى كه خواهر عمرو بر بالین برادر آمد چنین گفت:هرگز براى تو اشك نمى‏ریزم زیرا به دست فرد كریمى كشته شدى[۲] كه به جامه‏هاى گرانبها وسلاح جنگى تو دست نزده است.

[۱]. منتهی الامال، تک جلدی، ص۱۰۲.
[۲]. مستدرك حاكم، ج‏۳، ص ۳۲ وبحار الانوار، ج‏۲۰، ص‏۳۳.