واقعا اگر کسی ۳ روز با کسی قهر باشد، از مسلمانی خارج شده است؟ یا عباداتش قبول نیست؟ حتی دلیل قهر هم مهم نیست؟

بی ترديد قطع پيوند دوستى و دورى جستن از يكديگر از عمده ترين زمينه هاى زايل شدن اخوت ايمانى و برادرى است و پیامبر بزرگوار اسلام از آن پرهيز داده است، چنانچه مى فرمايد:
«هر دو مسلمانى كه از يكديگر قهر كنند و سه روز بر آن حال بمانند و با هم آشتى نكنند از اسلام بيرون روند و ميان آنها پيوند و دوستى دينى نخواهد بود.
پس هر كدام كه بهاصلاح رابطه و سخن گفتن پيشى گيرد او در روز حساب زودتر به بهشت مى رود» (۱)

در مورد روایت فوق و دیگر روایاتی که در ان قهر کردن دو مسلمان نکوهش شده و در برخی از انها سخن از قبول نشدن اعمال نیز به میان آمده نکته ای که توجه به آن ضروری به نظر میرسد این است که در این روایات سخن از قهر کردن دو مومن است. به گونه ای که از یکدیگر اظهار برائت کنند. وسخن از ترک مراوده ودوستی ورفت وآمد نیست چون در روایات دیگر شرایط فراوانی برای انتخاب دوست ذکر شده است.

بنا بر این در موردی که انسان در ارتباط با فردی دچار مشکل می شود ویا به نوعی محذوراتی وجود دارد ميتواند با او معاشرت نداشته باشد بدون اينکه با او قهر ودشمنی کند. می شود با او در حد سلام وعلیک و ادای حقوق واجب ارتباط داشت بدون اینکه با او با او رابطه رفت و آمدی بر قرارکرد.
از باب مثال ما با خیلی از همسایگان ویا همکاران خود رابطه دوستی ورفت وآمدی نداریم ضمن آنکه با آنها قهر هم نیستیم و رابطه در حد سلام و احوال پرسی ودیگر حقوقی که دو مسلمان بر همدیگر دارند فیما بینمان برقرار است با افرادی هم که صلاحیت همنشین بودن و دوستی را ندارند نیز میشود در حد ارتباط معمولی اکتفا کرد.

پی نوشت:
۱. كافى، ج ۲، ص ۳۴۵ - وسائل الشيعه، ج ۸، ص ۵۸۵