چگونه با کودکانم خوش‌رفتار باشم در حاليکه مدام با یکدیگر درگيرند و صدای جیغ و فریادشان اعصابم را به هم می‌ریزد؟

به نظر می رسد شیطنت ها و رفتارهای کودکانۀ فرزندانتان شما را درمانده و آشفته کرده باشد. گاهی پیش می آید که والدین از رفتارهای فرزند خود احساس درماندگی می کنند و نمی دانند چه رفتاری در مقابلشان باید داشته باشند. اما واقعیت این است که سؤال شما بسیار کلی و مبهم است.
هر چند دغدغۀ اصلی شما که در سؤال عنوان نموده اید نحوۀ برخورد مناسب با فرزندانتان در موقعیت های مختلف به خصوص زمانهایی که بسیار شلوغ کرده و جیغ و فریاد می زنند، هست؛ اما اطلاعاتی راجع به اینکه چند فرزند دارید؟ و اینکه دختر چه جنسیتی دارند؟ و اصلا میزان سروصدای آنها و شیطنت های کودکانه شان چقدر است؟ برای ما مبهم است.
آیا این ناراحتی، و اعصاب خوردی، ناراحتیِ همسرتان هم هست؟ آیا دیگران هم در چنین موقعیت هایی واقعا این رفتار فرزندتان را بیش از حد و غیر قابل تحمل می پندارند؟ به هر حال بررسی دقیق موضوع نیازمند پاسخ به این سؤالات و سؤالات مشابه دیگری است که می تواند جریان مشاوره را هدفمند و موفق گرداند.

اما در هر صورت باید بپذیریم که فرزندان در عین حال که ممکن است شیطنت و یا رفتارهای شلوغِ کودکانه داشته باشند، هنوز پارۀ تن پدر و مادر و می توان با رویکردی درست از بودن در کنارشان لذت برد.
گاهی شلوغ کاری فرزندان در حد طبیعی رفتارهای کودکانه بوده و جزء مراحل رشدشان هست؛ لذا باید سعی شود با پذیرش این واقعیت رفتار مناسب داشت؛ در این صورت بهم ریختگی اعصاب والدین باید از روش های دیگر جبران شود. یعنی باید والدین به گونه ای از لحاظ آرامش روانی خود  را با فعالیت های مفرح و شاد حفظ کنند که این آستانۀ تحمل پایین‌شان باعث برخوردهای ناصحیح با فرزندان نشود. برای خود برنامه داشته باشید و در برنامه خود به همراه خانواده موقعیتی را فراهم کنید که هم فرزندان بتوانند خود  را از لحاظ هیجانی تخلیه کنند و هم خودتان بتوانید با کسب روحیۀ بانشاط مثبت زندگی کنید. به عنوان نمونه می توانید برنامۀ مسافرت، پارک، و یا دوچرخه سواری به همراه فرزندان را داشته باشید.

حال در صورتی که فرزندان رفتارشان بسیار عذاب آور و غیر قابل تحمل باشد، باید بررسی کاملی متناسب با سن فرزندتان صورت بگیرد. اما در عین حال واکنش صحیح، واکنش پرخاشگری، و یا انفعال نیست. می توانید متناسب با سن فرزندانتان قانون مشخص کنید و آن ها را برای رعایت قوانین منزل ترغیب کنید. می توانید از آن ها بخواهید که در قوانین خود بازی در اتاق خودشان را تجربه کنند. و حتی می توانید ساعت هایی را برای بازی بچه ها در نظر بگیرید و با آنها در این رابطه به توافق برسید.

برای خوش رو برخورد کردن با فرزندانتان باید به مزایای بودن آن ها تفکر کرد. اینکه اگر نبودن ممکن بود از نبودشان چقدر آسیب ببینید. اینکه بدانیم که این فریادها و جیغ ها فقط مخصوص بچه های شما نیست. در صورتی که بسیار آشفته شدید و شرایط برایتان قابل تحمل نبود، خونسردی خود را حفظ کنید و با ترک موقعیت و به دست آوردن آرامش نسبی به قضایا نگاه کنید.
گاهی شما با مشارکت در بازی بچه ها و حتی پیشنهاد بازی های هدفمند می توانید هم با فرزندانتان ارتباط مؤثری برقرار کنید و هم اینکه به آنها در بازی هایشان جهت داده اید. تغافل از اساسی ترین اصول تربیتی است، بنابراین برخی از اشتباهات فرزندان را نادیده بگیرید و به گونه ای القاء کنید که متوجه نشده اید. تنبیه بدنی به شدت کودک را دچار آسیب روانی می کند و شما را از نتیجه مورد نظر کاملا دور می کند به نحوی که مشکلات و مسائل پیچیده تری بروز می کند، پس اگر تابحال این کار نکرده اید هنوز هم ثابت قدم باشید.

اما در عین حال در تربیت فرزند ۵ قاعدۀ اصلی که در آینده زندگی فرزندان و خودتان مؤثر هستند از این قبیل اند:
۱.فرزند خود را دوست داشته باشید.
۲.برای فرزند خود الگوی خوبی باشید.
۳.فرزند خود را خوب آموزش دهید.
۴.فرزند خود رابا انضباط بار آورید .
۵. به مسئولیت های خود آگاه شوید.

برای مطالعۀ کتابهای مفید در موضوع برخورد مناسب با فرزندان و روش های صحیح تربیت فرزند می توانید کتابهای ذیل را مطالعه نمایید:
۱. کتاب «تربیت سالم در خانه» اثری از جین نلسن و ترجمۀ محمد جواد فرشچی که انتشارات ساز و کار آن را به چاپ رسانده است.
۲. کتاب «تربیت بدون فریاد» اثری از هال ادوارد رانکل و ترجمۀ اکرم اکرمی که انتشارات صابرین آن را چاپ کرده است.