آيا عاشق شدن حرام است ؟

عشق در اصطلاح به علاقه و محبت بيش از حد و افراطي گفته مي‌شود. مطمئناً هنگامي كه ميزان علاقه ازا حد بگذرد، موجب بروز مشكلات در زندگي مي‌شود كه گاه قابل كنترل يا پيش‌بيني نيست. اين نوع علاقه‌ها پيامد فراواني مانند اضطراب، افسردگي و ازدواج‌هاي ناهمگون ايجاد مي‌كند، حتى گاهي موجب جنون شدن و تا خودكشي پيش مي‌رود. بنابر اين منطق و عاقلانه آن است كه از ابتدا كنترل شود.
اين توصيه براي نوجوانان(كه قدرت عشق و احساسات در آنها قوي‌تر و فعال‌تر است و از تجارب كمتري نسبت به سنين بالاتر از خود برخوردار هستند) ضروري‌تر است.
- دوست عزيز! عشق به جنس مخالف تا هنگامي كه در حد احساس قلبي است و منجر به ابراز و روابط نامشروع نشده است، از نظر اسلام حرام نيست، اما با دو مشكل مواجه است:
اولاً: اشتغال قلبي: آن هم در حد عشق و علاقه مفرط، باعث سرگرمي فكر و هزينه شدن بسياري از نيرو و سرمايه مادي و معنوي براي آن مي شود كه غالباً بي ثمر و حتي مخرب است. همچنين با توجه به سن شما ممكن است به صورت هاي مختلف مانند افت تحصيلي، پريشاني خيال و فكر و انجام گناه و از دست دادن سرمايه اصيل پاكدامني منجر شود. بنابراين عشق و علاقه مندي شديد به يك شخص -مخصوصاً در سن و سال شما كه تازه به سن بلوغ رسيده ايد- فكر و ذهن انسان را به خود مشغول مي كند.
دوماً: با توجه به اين كه چنين عشقي برخاسته از طوفان غريزه جنسي است، به طور طبيعي و غالباً، پس از اظهار عشق، روابط ديگري شكل مي‌گيرد كه خارج از حدود شرع و قانون و هنجارهاي اجتماعي و... است. متأسفانه چنين عشق و علاقه هاي از مسير معيّن، خارج مي‌گردد و مراحل بعدي قابل كنترل نيست.
- نكاتي كه دانستن آن شما را راهنمايي مي كند:
۱- بسياري از دختران و پسراني كه براي خود دوستي انتخاب مي‌كنند، به دنبال يافتن يك پايگاه رواني و اجتماعي مطمئن هستند، ولي با اين كاركرد نمي‌توان استمرار دوستي‌ها را تضمين كرد. اطمينان خاطري كه دختران و پسران از طريق برقراري دوستي بين خود، جستجو مي‌كنند، زياد طول نمي‌كشد و آنان پي مي‌برند كه اين اطمينان خاطر، به قيمت از دست دادن بسياري از اطمينان خاطرهاي ديگر به دست آمده است.(۱)
اين گونه ارتباط‌ها هرچند در ابتدا بسيار دل‌انگيز است، ولي در ادامه به جنگي فرسايشي مبدل مي‌گردند، آري داستان عشق آغازي دل‌انگيز و پاياني بس غم‌انگيز دارد، چنان كه امير المؤمنين(ع) مي فرمايد: «اوّل الشهوة طرب و آخرها عطب»(۲)
۲- نكته مهم ديگري كه بايد در روابط دختر و پسر و تداوم عشق و عاشقي ميان آنان مورد نظر قرار گيرد، اين است: بر فرض اين كه عاشق شدن متضمن هيچ گناهي نباشد(كه معمولاً چنين نيست)، از آن جايي كه اين گونه عشق‌ها از حالت سلامت كه حاصل معرفت است، جدا گشته و به صورت مرضي(افسردگي، اضطراب، وسواس و...) درمي‌آيد. از طرفي انگيزه ‌هاي ناهشيار جنسي نيز سهم به سزايي در تداوم اين گونه علايق بي‌مبنا دارد، از نظر روانشناختي داراي پيامدهاي بسيار منفي است.
۳- نگاه دختر و پسر به هم، آتش شهوت را در دل شعله ور مي كند، زمينه را براي فتنه انگيزي شيطان فراهم مي سازد. امير المؤمنين(ع) مي فرمايد: «النَّظْرَةُ بَعْدَ النَّظْرَةِ تَزْرَعُ فِي الْقَلْبِ الشَّهْوَةَ وَ كَفَى بِهَا لِصَاحِبِهَا فِتْنَةً»(۳) نگاه بعد از نگاه(به نامحرم ) بذر شهوت را در دل كشت مي كند، همين براي منحرف ساختن فرد و كشاندنش به سمت فتنه و فساد كافي است.
- حاصل سخن اينكه:
بنابر اين علاقه‌هايي از اين دست اگرچه از نظر شرعي گناه نيست، اما نتايج آن به كارهاي غير شرعي منجر مي‌شود و به گناه كشيده مي شود. و اگر اين حالت ادامه نيز داشته باشد، مطمئناً مشكلات مختلفي را براي دختر فراهم مي‌آورد.

پي نوشت ها:
۱. علي اصغر احمدي، روابط دختر و پسر در ايران، ص ۱۱۸، تهران، سازمان انجمن اولياء و مربيان.
۲. عبد الواحد بن محمد تميمي آمدي، معجم الفاظ غرر الحكم، ص ۵۶۳، مركز الابحاث و الدراسات الاسلاميه،۱۴۱۳ق.
۳. شيخ صدوق، من لا يحضره الفقيه-ترجمه غفارى، ج۴ ، ص۱۸، نشر صدوق‏.