نام اميرالمومنين (ع)در تورات و انجيل در اسلام چیست؟

از روايات اسلامي استفاده مي شود که هم اوصاف و فضايل پيامبر خاتم ـ صلي الله عليه و آله ـ و هم جانيشين و خليفه بر حقَش امام علي ـ عيله السَلام ـ و همچنين ساير ائمه در کتب مقدَس آنها مطرح بوده است. خداوند متعال در قرآن مي فرمايد: «کساني که کتاب آسماني به آنان داده ايم او (پيامبر) را همچون فرزندان خود مي شناسند، گرچه جمعي از آنان حق را آگاهانه کتمان مي کنند.»[۱]

اين آيه پرده از حقيقت مهمي بر مي دارد و آن اين که بيان صفات روحي و جسمي و ويژگي هاي پيامبر اسلام ـ صلَي الله عليه و آله ـ ‏در کتب پيشين به قدري صريح و روشن بوده است که تصوير کاملي از آن در اذهان کساني که با آن کتب سر و کار داشته اند، نقش بسته بود.

در روايتي آمده است که فردي يهودي از امام علي ـ عيله السَلام ـ سؤال ميکند که اسم محمَد پسر عموي شما و اسم شما و فرزندانتان در تورات چيست؟ حضرت جواب مي دهد: «در تورات اسم محمد (ص) «طاب طاب» و اسم من «ايليا» و اسم فرزندانم «شبّر و شبير» مي باشد،» يهودي با شنيدن اين پاسخ، بلا فاصله مسلمان شده و شهادتين را بر زبان جاري مي کند و پس از شهادت به وحدانيت خدا و رسالت پيامبر (ص) شهادت به وصايت و ولايت امام علي (ع) مي دهد.[۲]

از اين روايت استفاده مي شود که امام علي (ع) به عنوان خليفه و جانشين پيامبر (ص) بطور واضح و روشن در تورات مطرح بوده است. و اگر غير اين بود نبايد بلافاصله يهودي فرمايش امام علي ـ عليه السَلام ـ را قبول مي کرد.

و نيز نقل شده که اسامي مبارک تمام ائمه اهل بيت ـ عليه السَلام ـ در تورات نقل شده و به زبان عبراني چنين بوده است: ميذميذ (مصطفي) ايليا (علي مرتضي) قيذور (حسن مجتبي) ايرييل (حسين شهيد) مشفور (زين العابدين) مسهور (امام باقر) مشموط (جعفر صادق) ذومرا (موسي کاظم) هذاد (علي بن موسي الرضا) تيمورا (محمد تقي) نسطور (علي النقي) نوقش (حسن عسکري) قديمونيا (محمد بن حسن) صاحب الزمان (عج)[۳]

در بخش هايي از کتب عهدين به انوار طيبه پنج تن ـ عليهم السلام ـ اشاره شده است آنجا که از زبان حضرت ادريس ـ عليه السلام ـ نقل مي کند که فرزندان آدم در تعيين افضل مخلوقات دچار اختلاف شدند هر کدام چيزي گفتند و در نهايت اختلاف خود را نزد آدم ـ عليه السلام ـ بردند آن حضرت فرمود: چون خدا مرا آفريد و از روح خود در کالبدم دميد و من درست نشستم عرش اعظم الهي را ديدم و پنج شبح نوراني را نگريستم که در عرش هويداست در نهايت عظمت و جلال و کمال و حسن و ضياء عرض کردم: پروردگارا اين انوار با عظمت و جلال چه کساني هستند خطاب رسيد اين ها اشرف مخلوقات من و واسطه بين من و ساير آفريدگانند. اگر اين ها نبودند من تو را نمي آفريدم و نه آسمان و نه زمين و نه بهشت و نه جهنم و نه آفتاب و نه ماه را. عرض کردم پروردگارا نام اين ها چيست؟ خطاب رسيد به ساق عرش بنگر چون نگريستم ديدم اين پنج نام مبارک نوشته شده است: پار غليط (محمد) ايليا (علي) طيطه (فاطمه) بشر (حسن) بشيّر (حسين)

روزي عيسي مسيح ـ عليه السلام ـ با صداي بلند فرياد زد ايلي ايلي به فريادم برس و مرا کمک کن، حاضرين برخي گفتند خدا را مي خواند و برخي گفتند الياس را مي خواند.... ولي از آن جا که هيچ يک پيامبران خودشان به اين که نام ايشان ايلي يا ايليا باشد تصريح نکرده اند و فقط علي ـ عليه السلام ـ است که اين نام خودش که در تورات و انجيل آمده است تصريح کرده و مي گويد: «انا ايليا الانجيل» قندوزي نقل مي کند: امام علي ـ عليه السلام ـ در کوفه بر فراز منبر رفت و خطبه مفصلي براي مردم قرائت نمود بعد از حمد و ثناي الهي و بيان مطالب ديگر در معرفي خود و فضايل خود جملاتي بيان کرد که ازجمله به جمله فوق (انا ايليا الانجيل) اشاره کرد.


پي نوشتها:

۱- . بقره/۱۴۶.

۲- .طوسي، حمزه، الثاقب في مناقب، قم، انصاريان، دوم، ۱۴۱۲ ق، ص ۲۷۱.

۳- .صدوق، عيون اخبار الرضا، بيروت، مؤسسة علمي مطبوعاتي، اول، ۱۴۰۴ ق، ج۲، ص۱۴۷.