چرا امام رضا(علیه السلام) نام دخترشان را عایشه گذاشتند؟
مدرک معتبری دال بر وجود شخصی به نام عایشه در میان فرزندان امام رضا (ع) وجود ندارد ؛ قول مشهور و قریب به یقین این است که امام رضا (ع) تنها یک فرزند داشته و آن هم امام جواد (ع) است ، اقوال دیگر ، مختلف بوده و بیشتر ، از منابع اهل سنت نشأت گرفته اند که البته در بیشتر آنها ، ذکری از عایشه نیست.
ضمن آنکه بسیاری از منابع تنها یک فرزند یعنی امام جواد(علیه السلام) را برای امام رضا(علیه السلام) ذکر کرده اند:
شیخ مفید در الارشاد می فرماید : " و مضی الرضا بن موسی علیه السلام ولم یترک ولداً نعلمه الا ابن الامام بعده ابا جعفر بن محمد علی علیهما السلام و کانت سنه الیوم وفاه ابیه سبع سننین و اشهراً [۱]
یعنی امام رضا (ع) از دنیا رفت و تا آنجا که ما می دانیم فرزندی از او جز حضرت امام محمد تقی باقی نمانده بود و در روز وفات امام رضا (ع) سن شریف او هفت سال و چند ماه بود.
ابوجعفر محمد بن جریر بن رستم طبری از علمای قرن چهارم می گوید: تنها فرزند آن حضرت امام محمد تقی بوده است. [۲]
و ابن شهر آشوب در مناقب ج ۲ ص ۴۱۷ می گوید: "و ولده محمد الامام" فقط تنها فرزندش امام محمد تقی (ع) بوده است.
حال برفرض وجود چنین نامهایی برای فرزندان ائمه(علیهم السلام) باید عرض کنیم:
نام گذاري بچه هاي امامان به اين اسمها نه منع عقلي دارد و نه منع شرعي چون اين اسامي معاني بد و شرك آلودي ندارند كه امامان و يا شيعيان نتوانند براي بچه‌هاي شان از آنها استفاده كنند. و اينكه برخي از انسانهاي منفور داراي اين اسمها بوده و يا هستند دليل نمي شود كه كسي ديگري نبايد آنها را روي بچه هاي شان بگذارند. چه بسا انسانهاي نا باب هستند كه اسم شان محمد ،حسن، علي ،حسين و امثال اينها مي‌باشد ولي ناباب بودن آنها دليل بدي اين اسامي نمي شود تا انسانهاي خوب نتوانند از آن اسامي براي خود شان استفاده كنند. و نيز اسم گذاري به اين نامها دليل بر محبت و دوستي نامگذار با كساني كه قبلا اين اسامي را داشته اند نمي‌باشد مگر اينكه خود اظهار كرده و علت نام گذاري را بيان كرده باشد چنانچه كه در استفاده از اسامي پيامبران و امامان اين علت در ميان مسلمانان رايج مي‌باشد. اما مجرد اسم گذاري دليل بر اين علت نيست.
وجه نام گذاري بچه هاي امامان و يا اصحاب امامان معصوم اين است كه اين نامها در آن زمان رايج بوده است و بر خلاف امروز كه اين اسامي حساسيت برانگيز و نشان دهنده‌ي نوع مذهب و تفكر افراد است در آن زمان ها چنين نبوده و حتي تا قرن ها اين اسامي در ميان آنها و از جمله شيعيان رواج داشته است و كسي با اين نام ها حساسيت نداشته است.
اگر به كتب رجالي شيعه از جمله معجم رجال الحديث مراجعه كنيم، اين اسامي را در ميان شيعيان و حتي ياران نزديك ائمه ـ عليهم السلام ـ به صورت فراوان مي بينيم و علت آن اين بوده است كه نامگذاري خلفاء و يا هر فرد ناصالحي به يك اسمي، عيبي براي آن اسم محسوب نمي شود.
پی نوشتها:
[۱]. لارشاد، ج ۲، ص ۲۷۱، چاپ مؤسسه آل البیت.
[۲] دلائل الامامه، ص ۱۸۴، ناشر منشورات رضی، قم، چاپ ۱۳۶۳
نظرات