آیا خداوند قرآن و عترت را برای هدایت همه انسان ها فرستاده است یا فقط مؤمنین؟

قرآن برای همه مردم هدایتگر است:
....الْقُرْآنُ هُدىً لِلنَّاسِ (۱)
قرآن برای هدایت مردم فرستاده شده.
این هدایت و راه نشان دادن برای همه است. مانند برکت باران است که از آسمان بر همگی می بارد اما استفاده از هدایت و هدایت یافتن به وسیله آن فقط برای کسانی است که به آن گردن نهند و عمل کنند. از این رو همین قرآن که برای هدایت عموم نازل شده ، برای مؤمنان هدایت و شفا می شود و برای کافران ضلالت افزا می گردد:
ذلِکَ الْکِتابُ لا رَیْبَ فیهِ هُدىً لِلْمُتَّقین(۲)
آن کتاب با عظمتى است که شک در آن راه ندارد و مایه هدایت پرهیزکاران است.
وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنینَ وَ لا یَزیدُ الظَّالِمینَ إِلاَّ خَساراً(۳)
و از قرآن، آنچه شفا و رحمت است براى مؤمنان، نازل مى‏ کنیم و ستمگران را جز خسران (و زیان) نمى‏ افزاید.

همان گونه که باران موجب خیر و برکت و آبادانی است اما از این باران لطیف و حیات زا باغ و شوره زار به دو گونه تاثیر می پذیرند:
باران که در لطافت طبعش خلاف نیست در باغ لاله روید و در شوره زار خار و خس!
بنابر این گرچه خداوند قرآن وعترت را برای همگان فرستاده، ولی تنها کسانی از باران رحمت فیض می برند که به آن معتقد بوده و طبق آن عمل نمایند.

فرض کنید عده ‏ای بر سر یک چهار راه ایستاده ‏اند و سراغ محلی را می‏ گیرند. شخصی آنان را به یکی از خیابان‏ ها راهنمایی می‌کند. گروهی از آنان می‌پذیرند و در همان مسیر راه می‏افتند. این گروه وقتی به چهار راه دوم و سوم می‌رسند، باز راهنمایی می‌شوند تا به مقصد می‌رسند، ولی کسانی که همان جا مانده‏ اند یا در راه دیگری گام نهاده ‏اند و منحرف شده‏ اند، لحظه به لحظه از راه اصلی و مقصد دور می‌شوند، که دیگر زمینه ‏ای برای راهنمایی بعدی آنان باقی نمی ‏ماند.
یعنی اگر انسانی به چهار راه اوّل نرسد (از هدایت اوّلی و عمومی استفاده نکند) نمی‏تواند از راهنمایی برای رسیدن به چهار راه دوم و سوم (هدایت خصوصی) استفاده کند.

مسیر حرکت تکاملی انسان چنین است. کسانی که با چراغ پر فروغ قرآن در این مسیر حرکت کنند، گام به گام به مقصد نزدیک‏تر شده و مشمول هدایت‏ های الهی می‌گردند. کسانی که از این چراغ پرفروغ بهره نمی ‏گیرند، در تاریکی محض فرو رفته و قدمی به جلو نمی‏گذارند و مشمول هدایت الهی نمی‏ گردند و به خود واگذاشته می‌شوند.

پی نوشت:
۱.بقره(۲)آیه۱۸۵.
۲.همان،آیه۲.
۳.اسراء(۱۷)آیه۸۲.