روحانیون چه دردی از مردم دوا می کنند؟ اگر یک ماه تمام روحانیون اعتصاب بکنند، آیا اتفاق خاصی می افتد؟

روحانی واقعی واجد دو مولفه اصلی است. که عبارت است از علم و عمل. از سویی دین را به خوبی می شناسد و می تواند آن را آموزش دهد، در مقابل منکران و شبهه افکنان از آن دفاع کند. که امام صادق عليه السلام در این باره می فرمایند : علماى شيعه ما، نگهبانان مرزى هستند كه در آن سويش ابليس قرار دارد و اين علما جلوى يورش آنها به شيعيان ناتوان ما و تسلّط يافتن ابليس و پيروان او بر ايشان را مى گيرند. (الإحتجاج : ۱/۱۳/۷.)

و از سویی خود در صدر عاملان به دین است. و از این رو حتی نگریستن به او، ذکر خدا را در دل انسان زنده می کند. و از همین رو پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرموده اند : نگاه مهرآميز به چهره عالم،عبادت است.( النوادر للراوندي : ۱۱۰/۹۴ .)

وقتی عالم دارای چنین مولفه هایی باشد عنصر بسیار ارزشمندی در جامعه است که پيامبر خدا صلى الله عليه و آله درباره اهمیت او می فرمایند : مرگ عالم مصيبتى جبران ناپذير و رخنه اى بسته ناشدنى است. او ستاره اى است كه غروب مى كند. و مرگ يك قبيله آسانتر از مرگ يك عالم است. (كنز العمّال : ۲۸۸۵۸.)

از همین رو در جامعه دینی و بین مردم متدین، نیاز به یک عالم بسیار روشن است. وقتی شخصی در شهر جدیدی وارد می شود، به دنبال روحانی وارسته ای می گردد تا بتواند در مجالس وعظ او شرکت کند و حیات دل خود را حفظ نموده یا سوالات خود را با کمک او حل نماید و ... لذا یکی از روش های مبارزه علما علیه رژیم پهلوی، مبارزه منفی بوده است که جهت اعتراض به حکومت پهلوی، بعضی مواقع علما جلسه درس خود را تعطیل می کردند و در یک مقطع تصمیم می گیرند که در ماه مبارک رمضان از حضور در مساجد خودداری کنند یا جشن های نیمه شعبان را تعطیل کنند و ...

همچنین در مقاطع سخن و دشوار سخن کوتاه عالمی وارسته می تواند مانند آبی بر آتش باشد. که جامعه یا فرد را به آرامش و امن برساند. کما اینکه ملت ایران در زمان شروع جنگ با یک سخنرانی کوتاه امام از اضطراب بیرون آمدند.

البته روشن است که انسان ممکن است در فضایی که نیازش به راحتی تامین می شود، تا حدی از آن غافل شود. کما اینکه امنیت و سلامت و ... در برخی موارد مورد غفلت واقع می شوند و انسان متوجه ارزش داشتن آنها نیست. از همین رو در فضایی که انسان معارف دینی اش را به وضوح می یابد، شاید از متصدیان تامین این نیاز تا حدی غافل باشد. خصوصا در نیازهای معنوی و روحی که مانند نیازهای ملموس مادی به سرعت درک نمی شوند.

 همچنین روشن است که از نگاه انسان های بی دین یا ضد دین، حضور روحانیون نه تنها مفید نیست. بلکه آنها آرزوی نابودی همه مظاهر دینی را دارند و بیش از همه چیز از عالمان دینی تنفر دارند. و چگونه چنین نباشد در حالی که آنها حتی از یاد خدا متنفر هستند:

وَ إِذا ذُكِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَ إِذا ذُكِرَ الَّذينَ مِنْ دُونِهِ إِذا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ (۴۵ زمر) هنگامى كه خداوند به يگانگى ياد مى‏شود، دلهاى كسانى كه به آخرت ايمان ندارند مشمئزّ (و متنفّر) مى‏ گردد امّا هنگامى كه از معبودهاى ديگر ياد مى‏ شود، آنان خوشحال مى‏ شوند.