آیا خداوند قادر نبوده که در مقابل ظالمان از امام زمان دفاع کند که او را مخفی است؟

خدای متعال دارای انواع صفات کمالی است و هیچ نقصی در او راه ندارد. اما داشتن صفات کمالی به این معنا نیست که یک صفت در همه جا به یک شکل تجلی کنند. بلکه ممکن است هر موقعیتی، مکان تجلی یک صفت باشد و نتوان به دنبال صفات دیگر گشت، در حالی که وجود دارند.

برای روشن شدن مطلب، میتوانیم کمی در زندگی پیرامونی خود دقت کنیم. مثلا ما برای تشخیص مهربان بودن یک انسان، آیا توقع داریم او در تمام صحنه های زندگی، مهرورزی کند؟ اگر کسی در صحنه جنگ و در مقابل دشمن متجاوز، مهرورزی نکند، به این معناست که او انسان مهربانی نیست؟ یا اگر پدری با کودک خود، مچ اندازی کرد و بعد دست خود را رها نمود تا کودک دست پدر را زمین بزند، به این معناست که آن پدر قدرت بازوی کافی نداشته است؟ قطعا نه شخص اول به نامهربانی متهم می شود و نه شخص دوم، به بی زوری! چرا که موقعیت ذکر شده، محل تجلی این صفات نیست و اگر کسی بخواهد این صفات را بررسی کند، باید در محل مناسب آن به دنبالش باشد.

اگر کسی می خواهد قدرت خدای متعال را ببیند، می تواند در این هستی عظیم دقت کند، کافیست نگاهی به حجم عظیم کهکشان ها و جایگاه خود در آن داشته باشیم، تا با چشمانی متحیر، تسلیم قدرت الهی شویم.

اگر کسی می خواهد قدرت خدای متعال را ببیند، می تواند بنگرد، چگونه پیامبر اسلام (ص) در حالی که حتی عموهای او نیز از هیچ دشمنی در حق او دریغ نکردند، در مدت کوتاهی چنان قدرت می یابد که نه تنها تمام شبه جزیره عربستان را به زیر تسلط خود در می آورد. بلکه دو امپراطوری مجاور خود را هم به چالش می کشاند.

و ...

اما در موضوع حاکمیت عدل در زندگی بشر، حکمت الهی بیش از قدرت الهی تجلی می کند. چرا که خداوند مطابق حکمت خود، بشر را مختار آفریده، و سرنوشت بشر را به خود او سپرده و انسان را خلیفه الله کرده است. از همین رو، حاکمیت عدل، وابسته به جمع شدن انسان های مومن و معتقد است، تا با رهبری امامی که خدای متعال برای آنها منصوب کرده، عدالت را بر پا کنند:
 إِنَّ اللَّهَ لا يُغَيِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ (۱۱ رعد) خداوند سرنوشت هيچ قوم (و ملّتى) را تغيير نمى‏دهد مگر آنكه آنان آنچه را در خودشان است تغيير دهند!

البته آنچه ذکر شد، به این معنا نیست که در مساله، غیبت نمی توانیم قدرت الهی را بیابیم. خدای متعال برای در امان داشتن موسی از شر فرعون و مقابله با دستور کشتن تمام نوزادان برای جلوگیری از به وجود آمدن حضرت موسی (ع) ، قدرت خود را بسیار ظریف و حکیمانه به تصویر کشاند تا آن جا که موسی (ع) در دامان خود فرعون رشد یافت و فرعون با دست های خودش، موسی را پروراند:

فَالْتَقَطَهُ آلُ فِرْعَوْنَ لِيَكُونَ لَهُمْ عَدُوًّا وَ حَزَناً )  قصص ۲۸) (هنگامى كه مادر بفرمان خدا او را به دريا افكند) خاندان فرعون او را از آب گرفتند، تا سرانجام دشمن آنان و مايه اندوهشان گردد!

تاریخ به خوبی نشان می دهد که بنی عباس، تمام تلاش خود را برای جلوگیری از تولد امام زمان (عج) انجام دادند و علاوه بر قرار دادن امام عسگری (ع) در منطقه نظامی، با گماشتن جاسوس در خانه ایشان و تفتیش کنیزان و ... تمام سعی خود را برای یافتن امام زمان (عج) انجام دادند، اما هیچ کس یارای مقابله با خواست الهی را ندارد.

گرنگهدارمن آنست که من می دانم
شیشه را دربغل سنگ نگه می دارد