رابطه مهد کودک با خانه سالمندان

آیت الله جوادی آملی دامت برکاته فرمودند:

نسبت به پدر و مادر فرمود وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ ؛ اگر پدر سنّی از او گذشت عمری از او گذشت، سالمند شد یا مادر سنّی از او گذشت، این را فوراً تحویل خانه سالمندان ندهید!

چند بار به عرضتان رسید که این دوره ۷-۶ ساله فرزند، بهترین دوره عاطفه آموزی فرزند است؛ این عاطفه را در این دانشگاه ۷-۶ ساله یاد می گیرد.اگر بچه، بچه مهدکودک شد، چون او عاطفه نچشید همین که پدر و مادر پا به سن گذاشتند، فوراً آن ها را تحویل خانه سالمندان می دهد؛ آن وقت یک مرگ تدریجی برای آن پدر و مادر است.اما اگر او ۷ سال آغوش مادر دید، مهر پدری دید، این ممکن نیست پدر و مادر را رها کند.

من این قصّه را چند بار به عرضتان رساندم: من تابستان یکی دو سال قبل بود در این دماوند، دیدم یکی نزدیک ۶۰ سالش است؛ از یک راه دور آمده، یک شیشه آب هم دستش است، می گوید که حاج آقا! شما این را دهان بگذارید مادرم مریض است بلکه خوب شود.خوب، وقتی خودش در آستانه ۶۰ سال است، مادرش هم در آستانه ۹۰ سال است دیگر!این از راه دور آمده که یک حمدی بخواند برود به مادرش بدهد شفا بگیرد.یک همچنین آدمی هرگز حاضر نیست مادرش را در خانه سالمندان ببرد.اگر کسی

بچه مهدکودک شد، این با خانه سالمندان رابطه دارد.اینطور نیست که پدر و مادر توقع داشته باشند بعد از اینکه سالمند شدند بچه از آن ها نگهداری بکند.این عاطفه نه در حوزه است، نه در دانشگاه، نه در کوی است، نه در برزن،این عاطفه ۷ سال در آغوش پدر و مادر است.ممکن نیست بچه ای که در ۷-۶ ساله دانشگاهی منزل، آغوش پدر و مادر دید او راضی بشود پدر و مادرش را به خانه سالمندان بدهد.
 

برگرفته از درس تفسیر قرآن آیت الله جوادی آملی/سوره شعراء، آیات ۲۱۰ تا ۲۱۹/ رادیو معارف/برنامه بر کرانه نور، ۱۳۹۴/۸/۱۳