آیا در ازدواج، در میزان تحصیلات نیز تناسب لازم است؟
من ۲۹ سال سن دارم وفوق لیسانس هستم. خواستگار دیپلم دارم. آیا این ازدواج به مصلحت است؟
با عرض سلام وتحیت محضر شما خواهر گرامی
شرط موفقیت در یک ازدواج مشروط به رعایت تناسب در مقوله های متفاوت شخصیتی، اخلاقی، خانوادگی ،فرهنگی و... است.
در این رهگذر هرچند بهتر است که در میزان تحصیلات نیز تناسب لازم برقرار باشد، اما می توان گفت این موضوع تابعی از سایر تناسبها است.
در صورتی که طرفین از لیاقتهای لازم برای یکدیگر برخوردار باشند و بواسطه اشتراک در ویژگیهای شخصیتی، رفتاری و... سطح تفاهم مطلوبی داشته باشند موضوع اختلاف تحصیل قابل چشم پوشی است اما در غیر اینصورت تفاوت تحصیلی خود می تواند اختلافات را تشدید نماید.
مثلا اگر خانم شخصیتی سلطه جو، مغرور، انعطاف ناپذیر و... داشته باشد، طبعا از میزان تحصیل بالاتر خود در راستای مدیریت همسر و تفاخر به وی استفاده خواهد کرد و طبعا چنین رویکردی آسیبها و اختلافات غیر قابل انکاری را به دنبال خواهد داشت.
به هر حال با توجه به اهمیت موضوع پیشنهاد می شود، به صورت حضوری با یک مشاور خانواده و یا روانشناس گفتگو کنید.
در پناه خدای متعال موفق باشید.
دیدگاهها
سلام. من دختری ۲۴ ساله
سلام. من دختری ۲۴ ساله دانشجوی فوق لیسانس هستم. جایی که من ساکن هستم پسر تحصیل کرده ندارد اگرهم مواردی باشد با فامیل و...ازدواج می کنند. در خانواده ام به غیر از من و یه داداشم بقیه تحصیل کرده نیستن. من توازدواج قیافه و مرد کار بودن و منش ورفتار اجتماعی برام مهمه واینکه با دختر وزنی دوست نبوده باشه ورابطه نداشته باشه. ار لحاظ مالی هم خوب باشه. اینکه میگم مرد کار باشه یعنی زرنگ باشه وبتونه تحت هر شرایطی گلیمشو از آب بکشه بیرون وواقعا مرد باشه. به شخصه خیلی از پسرای فضای دانشگاه رو نپسندیدم ونمی پسندم. چون تقریبا همه موراد بالا روندارن. اخیرا یه مورد خواستگار دارم که به تایید اکثریت موارد بالا رو داره ولی تحصیلاتش درسطح سوم راهنمایی هست. هیچکدوم از دوستای من با زیر لیسانس ازدواج نکردن. من هنوز با این فرد صحبت نکردم ولی به این فک میکنم که اگر هم از جهات مذکور مناسب باشه نمیتونم قبول کنم که مثلا کار باکامپیوتر بلد نباشه و... . خیلی تردید دارم اصلا نمیدونم موقع صحبت کردن باهاش چی بگم بهش راجع به اینکه دلم نمیخاد انگشت نما بشم سر اینکه با بیسواد ازدواج کردم واز طرفی مهمه برام که پدر بچه ای که میخام در اینده داشته باشم بتونه با بچه ش با کامپیوتر کارکنه ویادش بده و...از طرفی ممکنه بچه همچین پدری در اینده از بیسوادی باباش سرخورده بشه. چند نفر از اعضای خانواده مخالفن ولی چند نفر موافق قبلا یه خواستگار داشتم با تفاوت سنی ۱۱سال. لیسانس و همه چیز داشت ولی خشکه مذهب ومغرور بود و مناسب ما نبود. ردش کردم. خواهش میکنم کمکم کنین اصلا نمیتونم تصمیم بگیرم.ممنون میشم جوابتونو به ایمیلم ارسال کنین.
با عرض سلام و تحیت محضر شما
با عرض سلام و تحیت محضر شما خواهر محترم
به چند نکته توجه بفرمایید؛
۱- یک ازدواج موفق لزوما نیازمند معیار است، اما نباید در رعایت معیار فاقد انعطاف بود! به این معنا که در عین حالی که معیارهای خود را برای انتخاب فرد مورد نظر دنبال میکنیم اما توقع اینکه اینکه هریک از معیارها صد در صد مطابق میل ما باشد را نداشته باشیم!
۲- بهتر است در موضوع سن و تحصیل تناسب لازم وجود داشته باشد، اما در مجموع این دو معیار تابعی از معیارهای اصلی یعنی صفات شخصیتی و سطح توافق پذیری طرفین است.
۳- در صورتی که احساس می کنید؛
الف) خواستگارتان به میزانی از کفایت و لیاقت ( مادی یا معنوی) لازم برخوردار است که سطح تحصیل ایشان تحت الشعاع قرار می گیرد به نحوی که وی را به راحتی قابل اتکاء بدانید.
ب) احساس تفاخر و برتری نسبت به وی نداشته باشید
ج) در معیارهای اصلی مانند صفات شخصیتی، اخلاقی و نیز میزان تفاهم و توافق پذیری تناسب لازم را دارید
آنگاه تفاوت سطح تحصیلی قابل چشم پوشی خواهد بود.
۴- در صورتی که قصداز دواج با وی را دارید لازم است به اتفاق یکدیگر با یک روانشناس نیز مشورت کنید
۵- در فضای تردید اقدام به تصمیم گیری نکنید
۶- منطبق با معیارهای خود تصمیم بگیرید و نه قضاوت مردم. بر این اساس لازم است از اعتماد به نفس کافی برخوردار باشید و یا سعی در بدست آوردن این میزان از اعتماد به نفس داشته باشید.
در پناه خدای متعال موفق باشید
سلام جوانی هستم ۲۴ساله ،یک
سلام جوانی هستم ۲۴ساله ،یک ابان سربازم
مدرکم کارشناسی برق قدرت
حدود دوماهه مجنون دختر داییم شدم .
بزرگ شده دست خودمه و کاملا اخلاق و رفتارمون یجوره.
هفت سال اختلاف سنی داریم.
تا حالا با دختری نه ارتباط داشتم و نه چیزی .
افراطی یا تفریطی نیستم و کاملا عادی .
دختر داییم امسال کنکور تجربی داره !
من میخوام نظرش رو درمورد خودم بدونم اما میترسم واقعا .
لطفا راهنمایی بفرمایید من چیکار کنم و چطور به ایشون بگم که با ازدواج با من فکر کنه .
ممنون میشم اگه کسی که واقعا تجربه داره راهنماییم کنه .
ممنون
با سلام و احترام خدمت شما
با سلام و احترام خدمت شما کاربر محترم شهر سوال.
دوست گرامی، اگر و اقعا طالب دختر داییتان هستید و سایر شرایط هم تا حدودی فراهم است، بهترین کار آن است که از طریق یکی از افراد خانواده یا نزدیکان که صمیمیت یا خصوصیت بیشتری با وی دارید، اقدام کنید. مثلا برخی افراد با مادرشان در مسائل خصوصی راحت تر هستند، برخی با پدرشان، و بعضی افراد با خواهر یا برادر. شما هم مطمئن ترین و بهترین راه را انتخاب کنید. یعنی طرح این مسئله با یکی از نزدیکان صمیمی تان. انشالله مطلوب نظر شما هم اتفاق بیافتد.
موفق باشید.
نظرات