چرا نام امام زمان (عج) به تصریح در قرآن نیامده است؟

احتمالات مختلفی در این باره می توان بیان کرد:

۱- قرآن بنا ندارد که برای هر بهانه جویی پاسخ داشته باشد. بلکه تنها راه را به طور روشن بیان می کند و بعد از تفصیل ، سخن را کافی می داند. و در این مساله نیز، حقیقت چنان روشن است که نیاز به بیان دیگری نبوده است.
قرآن لج بازی و بهانه گیری عده ای را بی پایان می داند:
وَ لَوْ أَنَّنا نَزَّلْنا إِلَیْهِمُ الْمَلائِكَةَ وَ كَلَّمَهُمُ الْمَوْتى‏ وَ حَشَرْنا عَلَیْهِمْ كُلَّ شَیْ‏ءٍ قُبُلاً ما كانُوا لِیُؤْمِنُوا إِلاَّ أَنْ یَشاءَ اللَّهُ وَ لكِنَّ أَكْثَرَهُمْ یَجْهَلُونَ؛[انعام/۱۱۱] و اگر ما فرشتگان را بر آنها نازل كرده بودیم و مردگان با ایشان سخن مى‏ گفتند و هر چیزى را دسته‏ دسته نزد آنان گرد می آوردیم، باز هم ایمان نمى‏ آوردند، مگر اینكه خدا بخواهد. و لیك بیشترشان جاهلند.

و در مقابل این عده، حتی پیامبر خدا (ص) نیز به درخواست معجزه و نظیر آن بی اعتنایی می کند مثل آنجایی که از پیامبر (ص) می خواهند که قربانی او سوزانده شود:
الَّذِینَ قَالُواْ إِنَّ اللَّهَ عَهِدَ إِلَیْنَا أَلَّا نُؤْمِنَ لِرَسُولٍ حَتىَ‏ یَأْتِیَنَا بِقُرْبَانٍ تَأْكُلُهُ النَّارُ  قُلْ قَدْ جَاءَكُمْ رُسُلٌ مِّن قَبْلىِ بِالْبَیِّنَاتِ وَ بِالَّذِى قُلْتُمْ فَلِمَ قَتَلْتُمُوهُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِینَ؛[آل عمران/۱۸۳] كسانى گفتند: ما را با خدا عهدى است كه به هیچ پیامبرى ایمان نیاوریم، مگر براى ما قربانیى بیاورد كه آتش آن را بخورد. بگو: پیش از من پیامبرانى با معجزه‏ها و آنچه اكنون مى‏ خواهید آمده ‏اند، اگر راست مى‏ گویید، چرا آنها را كشتید؟

۲- همانطور که حتما شنیده اید، در دورانی ذکر نام امام زمان (محمد عج) ممنوع بوده است. و دوران حمل و تولد ایشان نیز مخفی بوده است. حال آیا رواست که در نظیر چنین مساله ای، تمام جزئیات در قرآن ذکر شود؟

۳- خدای تعالی وعده داده است که قرآن را از تحریف حفظ کند:
إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ؛[حجر/۹] ما قرآن را خود نازل كرده ‏ایم و خود نگهبانش هستیم.
و خدای تعالی امور را از طریق اسباب و عللش انجام می دهد و بیان صریح نام امام زمان (عج) در قرآن، انگیزه دست بردن در قرآن را بیشتر می کرده است و همان گونه که صریحا اسم حضرت علی (ع) در قرآن نیامده، اسم حضرت مهدی (عج) نیز در قرآن نیامده است.

خلاصه اینکه اصل، روشن بودن راه از بی راهه است و راه نیز به اندازه کافی روشن شده است. و ما باید از شباهت به بهانه جویی های بنی اسرائیلی، پرهیز کنیم.[سوره بقره آیه ۶۷ تا ۷۱]