شراب از چه زمانی حرام بوده آیا هیچ پیامبری شراب خورده و آیا شرابخوار در جهنم ماندگار میشود؟

قرآن شراب را یکی از ابزارهای شیطان می شمارد که با آن به گمراه کردن انسان ها می پردازد، با این بیان روشن می گردد که خباثت و پلیدی شراب امری دائمی است و در نتیجه تمام اولیاء الهی که از شیطان دور هستند، از شراب دور بوده و به طور اولویت پیامبران نیز از آن مبرا هستند.
«اى كسانى كه ایمان آورده‏ اید، شراب و قمار و بتها و گروبندى با تیرها پلیدى و كار شیطان است، از آن اجتناب كنید تا رستگار شوید. - شیطان مى‏ خواهد با شراب و قمار میان شما كینه و دشمنى افكند و شما را از یاد خدا و نماز باز دارد، آیا از آنها دست بر می دارید؟»[مائده/۹۱-۹۰]
امام صادق (ع) نیز در این باره می فرمایند: "خداوند هرگز پیامبرى را برنینگیخت، مگر آن كه مى دانست كه چون دین او را كامل كند، تحریم شرابخوارى نیز در آن است . شراب، همیشه حرام بوده است. همانا دین، مرحله به مرحله (تدریجا) كامل مى شود."[۱]

پس خباثت و حرمت شراب همیشگی است. اگر چه دستور به ترک آن بیان نشده باشد. کما اینکه در اسلام نیز، سالها پس از بعثت و به تدریج حکم تحریم شرابخواری بیان شد.

در عقوبت شراب خوار نیز روایت بسیاری داریم.
امام على علیه السلام: "هر كس شراب بنوشد در حالى كه مى داند حرام است، خداوند او را از زردابه بدن دوزخیان، بنوشاند."[۲]
امام صادق از پدرانش علیهم السلام از امام على علیه السلام: "دائم الخمر همچون بت پرست خدا را دیدار خواهد كرد"[۳] (یعنی حکم شرابخوار مانند حکم بت پرست است)
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: "میگسار، در حالى از گور خود خارج مى شود كه بر پیشانیش نوشته شده است: نومید از رحمت خدا."[۴]

اما خلود در جهنم و یا اصل جهنمی شدن، منوط به حکم خداوند در قیامت است، آنچه می توان گفت؛ این است که توبه گناه را از بین می برد:
«وَ هُوَ الَّذی یَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِهِ وَ یَعْفُوا عَنِ السَّیِّئاتِ وَ یَعْلَمُ ما تَفْعَلُونَ؛[شوری/۲۵] و همو است خدایى كه توبه را از بندگانش مى ‏پذیرد، و از گناهان عفو مى ‏فرماید، و به آنچه مى ‏كنید دانا است.»

[۱]. وسائل الشیعة: ج١٧ ص ٢٣٧.
[۲]. الخصال: ٦٢١/١٠.
[۳]. الخصال: ٦٣٢/١٠.
[۴]. كنز العمّال: ٤٣٩٥٨.