خدا كجاست؟

در صورتی که درک صحیحی از مفهوم خدا به دست آوریم ، این سوال پاسخ داده می شود.

هنگامی که موجودات نیازمند را می بینیم، پی به وجود بی نیازی می بریم که خواص و صفات این موجودات نیازمند را ندارد. و نیاز نیازمندان را او مرتفع می کند و اگر او نیازها را مرتفع نکند هستی تحققی نخواهد داشت. این موجود بی نیاز، در صفات با نیازمندان متفاوت است. مکان داشتن برای موجودات مادی و جسمانی است، در حالی که خدا جسم و جسمانی نیست. پس او مکانی ندارد که با وجودش آن مکان را اشغال کرده باشد به گونه ای که نتوان چیز دیگری در آن جای داد ، و از طرفی نیز حضورش در مکانی به معنای نبودن او در مکان های دیگر باشد. خداوند خود مکان را آفریده. و خودش بی نیاز از هر مکانی است در حالی که هیچ جا از وجود او خالی نیست.
این گونه سوالات بیشتر به این دلیل پیش می آیند که انسان همه چیز را با خود مقایسه می کند و چون خود او نیازمند مکان است، فکر می کند همه چیز باید مکان داشته باشد. باید برای فاصله گرفتن از این گونه عادات ذهنی می توانیم در وجود خودمان بیندیشیم، هنگامی که خواب هستیم و به عالم رویا فرو می رویم، آیا مکانی را اشغال می کنیم؟

با این تامل و تفکر می یابیم که تصور لزوم مکان برای خدا، به دلیل انس و عادت ماست و عقل می تواند بیابد که بعضی از موجودات محتاج مکان نیستند و مکان آن ها را محدود نمی کند.

البته ما معولا در زمان دعا و ... دستمان را به سوی آسمان بلند می کنیم ، چون سبب اصلی رزق و روزی ما از آسمان است.
«وَ فِی السَّماءِ رِزْقُكُمْ وَ ما تُوعَدُونَ؛[ذاریات/۲۲] و رزق شما و هر چه به شما وعده شده در آسمان است.»

اما خدا در همه جا هست :
«فَأَیْنَما تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ؛[بقره/۱۱۵] پس به هر جاى كه رو كنید، همان جا رو به خداست.»