چرا رهبر انقلاب درباره مسائل کوی دانشگاه و محکوم کردن چند دانشجو توسط قوه قضائیه وارد صحنه نشدند؟

در جواب به این سوال باید چند مساله را مد نظر قرار داد.
۱- طبیعت تقسیم وظایف و کارها در جامعه، اقتضاء می کند که رهبر در تمام مسائل جزئی(به معنای خاص و نه به معنای غیر مهم) و موردی وارد نشوند. بلکه تنها خطوط کلان و مواضع اصولی را بیان کنند.
۲- نباید خود یا گروهی را ملاک و معیار عدالت قرار دهیم و هر جا که خواسته ما تعقیب نشد و به عمل در نیامد، مدعی شویم که حق از بین رفته و عدالت ذبح شده! کسانی که نسبت به حکم های صادر شده از جانب قوه قضائیه قصد اظهار نظر و موضع گیری دارند ، قبل از هر چیز باید در مقابل وجدان خویش به این سوال پاسخ دهند که آیا از تمام مستندات پرونده اطلاع داشته اند؟ یا صرف اینکه منافع و سلیقه های سیاسی و حزبی آنها تامین نشده، به مخالفت می پردازند؟
۳- برای هر اظهار نظری بهتر است انسان ابتدا اطلاعات لازم و صحیح را به دست آورد، و بعد موضع گیری کند. برای مطالعه مواضع رهبری در بحث کوی دانشگاه اینجا را کلیک نمائید.

ایشان به صراحت در این جلسه سخنرانی بیان کرده اند که اقداماتی نسبت به این قضیه انجام داده اند، اما از تبلیغات و مساله اول جلوه داده این بحث، پرهیز می کنند. هر جایی که اجحافی بیان شده، قطعا باید پیگیری شود، اما باید مراقب بود که با طرح مسائل حاشیه ای، مسائل کلان را پنهان نکنند. بنده قسمت کوتاهی از مطالب مطرح شده در جلسه ذکر شده را بیان می کنم و برای مطالعه مفصل آن می توانید به لینک بالا مراجعه کنید: «در قضایائى به این اهمیت، با حدس و گمان و شایعه و این چیزها نمیشود حركت كرد. ... این را شما بدانید، هیچگونه اغماضى از جرم و جنایت وجود نخواهد داشت؛ منتها ما نمیتوانیم حكم كنیم كه باید دستگاه قضا اینجور قضاوت كند؛ نه، دستگاه قضا باید نگاه كند، اگر دلائلى براى مجرمیت كسى، چه در زمینه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ى سیاسى، چه در زمینه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ى اقتصادى، چه در زمینه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ى مفاسد گوناگون پیدا كرد، بر طبق او حكم كند. شما اشاره كردید به مسائل كوى دانشگاه یا از این قبیل مسائل ... یا مثلاً قضیه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ى كهریزك را گفتند.
این را به طور قاطع بدانید كه با اینها برخورد خواهد شد. حالا نمیخواهیم جنجال بكنیم كه دستور بدهیم، این دستور توى رسانه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها پخش بشود، باز یك پیوست زده بشود، باز یك پیرو زده بشود؛ من دوست ندارم كار تبلیغاتى انجام بگیرد؛ اما از اولین روزها دستور داده شده و كسانى دنبال هستند؛ منتها كارها باید درست با دقت و با مراقبت پیش برود. توجه كنید كه این مسائل هیچكدام نباید با مسئله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ى اصلى بعد از انتخابات خلط شود. حادثه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ى اصلى نباید تحت ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌الشعاع این حوادث قرار بگیرد. یك عده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اى آنچه را كه بعد از انتخابات اتفاق افتاد، آن ظلمى كه به مردم شد، آن ظلمى كه به نظام اسلامى شد، آن هتكى كه از آبروى نظام در مقابل ملتها به وسیله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ى بعضى انجام گرفت، اینها همه را ندیده میگیرند، فرضاً مسئله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ى فلان حادثه را، زندان كهریزك را، یا قضیه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ى كوى را قضیه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ى اصلى دوران بعد از انتخابات تا امروز قلمداد میكنند؛ این خودش یك ظلم دیگر است.»