مهدویت

شهر سوال ـ در کتاب بحارالانوار،(ج ۶۰، ص ۲۲۱) از امام صادق(ع) روایتی دارد كه «ابن وهب از امام درباره سرنوشت ابلیس که در آیه مذكور آمده است پرسش می كند كه این روز چه روز و زمانی است؟ امام می فرمایند: ای وهب آیا تصور می كنی كه آن روز، زمانی است كه خدا در آن روز مردم را مبعوث می كند (این چنین نیست) بلكه خداوند ابلیس را تا روز قیام قائم ما مهلت می دهد. در آن زمان، حضرت، ابلیس را محكم می گیرند، گردن او را می زند و آن روز زمان معلوم است.

اصل لزوم و حيات يك امام و زنده بودن او در هر عصر، امري عقلاني و برهاني است و با برهان و دليل عقلي و فلسفي قابل اثبات است؛ ولي اين كه اين امام اسمش چيست و كي به دنيا آمده و كي از دنيا رفته و آيا الان هم زنده است يا نه، به كمك دليل هاي نقلي، يعني روايات و آيات و نقل هاي تاريخي امكان پذير است.

یکى از استراتژى‏ هاى مهم امام(ع) تشکیل حکومت جهانى این است که در آن سعادت دنیا و آخرت بشر تأمین مى‏ شود. مورخان و سیره نگاران باور دارند که بعد از فراگیرى ستم حکومت‏ هاى حاکم بر جهان، مردم آماده پذیرش حکومت عدالت گرا مى ‏شوند، گرچه برخى با تشکیل حکومت امام زمان(ع) مخالفت مى ‏کنند؛ ولى اکثر مردم آماده حکومت امام(ع) مى ‏شوند.

موافقان نظریه امكان ارتباط می گویند: مراد توقیع شریف كه می فرماید:« مدعی دیدار دروغگو است»، شخصی می باشد كه ادعای تشرف و نیابت از طرف حضرت را نماید. نه كسی كه صرفاً توفیق تشرف یابد. همچنین كسانی كه توفیق تشرف یابند، ادعای تشرف نمی كنند، بلكه دیگران از اوضاع و احوال به این مسئله پی می برند. بنابراین، اصل دیدن امكان دارد، اما نقل آن جایز نیست یا اگر نقل شد، آن را باید تكذیب كرد، شاید برای این كه هر كس نیاید و ادعای دیدار با امام زمان(ع) و ارتباط با او را نكند.

مشاهده به معناي ديدن امام(ع) و ارتباط با او است. ادعا به معناي اعلان و انتشار آن و با خبر كردن مردم است، ممكن است كسي با امام(ع) ملاقات داشته باشد، همان‏گونه كه براي برخي علما و غير آنان نقل مي‏ كنند، ولي آن را ميان مردم بازگو نكرده و در سينه خود پنهان كرده باشد. اطرافيان از قراين و يا در زمان‏ هاي بعد متوجه ارتباط او با امام زمان شوند. چنين كساني مشمول حديث نخواهند بود، چون مدعي نيستند، بنابراين بين مضمون حديث با داستان ملاقات برخي صالحان با امام زمان هيچ تعارض و ناسازگاري وجود ندارد.