علاقه و وابستگی به همجنس

با سلام خدمت شما کاربر گرامی، به نظر ما دوست داشتن، یک پدیده لزوما دوطرفه نیست. ممکن است شما چیزی یا کسی را دوست داشته باشید و در مقابل طرف دیگر شما را دوست نداشته باشد (یا خنثی باشد) یا در مورد یک شیء اصلا چنین چیزی در موردش صدق نکند.
اما دوستی و رفاقت، اگر منظور شما باشد، یک امر دو (یا چند)طرفه است، یعنی مقوله ای است که در نتیجه دوست داشتن طرفین یکدیگر را و نیز روابط دوستانه بینشان تعریف می شود.
موفق باشید

خواهر گرامی، به بخش مشاوره "شهر سوال" خوش آمدید. اجازه دهید از این حس نوعدوستی و کمک به دوستتان که شما را به اینجا کشانده تقدیر کنیم که واقعا قابل تقدیر است.
اگر دوست شما، واقعا به دنبال حل مشکل خود است و تصمیم دارد در این راه گام بردارد ( نه اینکه کاری نکند و توقع داشته باشد دیگران مشکل را حل کنند)، شما میتوانید راه حل هایی را پیشنهاد کنید. در این خصوص، یک پست با عنوان (عشق های بی هدف را چگونه فراموش کنیم؟) در همین سایت وجود دارد که راهکارهایی برای فراموش کردن اینچنین عشقهایی بیان شده. البته همانطور که عرض شد باید ایشان عزم و اراده این کار را داشته باشد.
اما در غیر اینصورت یعنی اگر عزم و اراده این کار در ایشان وجود ندارد، یا میبینید که مشکل ایشان شدت و عمق زیادی دارد، ایشان را به یک مشاور روانشناس ارجاع دهید و البته در هر صورت در این مسیر کمک و همراه او باشید.
از خداوند متعال برای شما و ایشان توفقی روزافزون را خواستاریم.

دوست گرامی، برادر عزیز، ضمن اینکه خوشحالیم شما رو اینجا ملاقات می کنیم، باید عرض کنیم بسیار هم خرسند و خوش اقبال هستیم که با یکی دیگر از نوجوانان خوب کشورمان آشنا می شویم. البته از صحبتهای شما چنین بر می آید که علیرغم گرایش شدید به سمت فعالیتهای مذهبی باز هم نوعی درگیری ذهنی با خودتان در مورد برخی مسائل دارید. شاید بدانید که سنین نوجوانی، از بحرانی ترین سنین انسان به لحاظ روانشناختی است. شدت گرفتن امیال جنسی، رشد سریع جسمی، به تبع آن تغییرات مختلف هورمونی داخلی، تغییرات ناگهانی عاطفی و گذر از گردنه حساس هویتی از جمله مسائلی است که یک نوجوان ( و البته اطرافیان وی) با آن درگیر است. البته هرچند زیبایی ظاهری از نعمتهای خدادادی است که هرکس بیشتر دارد باید بیشتر نیز قدر آن را بداند و شکر نعمت نماید اما مهمتر از زیبایی ظاهری (که تنها در نگاه اول و لحظات اول برخورد به کار می آید) زیبایی باطنی و رفتاری و فکری است که است که در ذهن و خاطر دیگران جای می گیرد.
و البته بهترین لباس انسان تقوا و پرهیزگاری است که شما دوست گرامی در این راه وارد شدید. امیدواریم روز به روز در این مسیر موفق تر باشید. حتما کارهای سخت نتایجی بسیار شیرین در پی خواهند داشت.
موفق باشید

دوست نوجوان، خیلی خوش آمدید، شما که غرق در نعمتهای خدای مهربان هستید بهتر نیست که از این نعمتها به خوبی استفاده کنید و بدین وسیله شکل خدا را بجا بیاورید؟ پرورش در یک خانواده خوب، زیر سایه پدر و مادر، داشتن قیافه خوب، داشتن استعداد خوب در تحصیل، تحصیل در مدرسه نمونه، و ...بسیاری نعمتهای دیگر که شما بهتر از ما میدانید... در درجه اول توصیه ما این است که سعی نکنید خود را در این مسئله یا رابطه خرد کنید و از مسیر اصلی زندگی و تحصیل خود غافل شوید. در کنار این اصلا اشکالی ندارد که شما با همکلاسی خود دوست باشید، صمیمی باشید، با هم درس بخوانید، تفریح کنید و سالهای متمادی در خوشی ها وغم ها در کنار هم باشید. البته خودتان هم میدانید که رابطه دوستی یک مسئله دو طرفه است و اگر احساس میکنید فعلا یکطرفه از سوی شماست، صبر و شکیبایی پیشه کنید و اجازه دهید این رابطه به تدریج شکل بگیرد.
مطمئن باشید دوستی که به تدریج شکل بگیرد ، از استحکام بیشتری نیز برخوردار خواهد بود.
به خدای مهربان توکل کنید و از او کمک بگیرید. موفق باشید

با سلام
پاسخ شما در پرسش مشابهی در اینجا آمده است :
http://www.soalcity.ir/node/2745

دوست عزیز، سلام.
حس یا غریزه شهوت چیزی نیست که مختص به شما یا بعضی انسانها باشد. جزو غرایزی است که خداوند در همه موجودات قرار داده و حکمت آن را هم بقاء نسل عنوان کرده اند که در انسانها از طریق ازدواج شکل می گیرد. شکی نیست که اگر این غریزه خدادادی (مثل هر غریزه دیگر) اگر ارضاء نشود انسان به مشکل برخواهد خورد و اگر از راه درست ارضاء نشود از راههای نادرست به سمت ارضای آن پیش خواهد رفت. راه ارضای نیازهای جنسی یا شهوانی، ازدواج است ارتباط از طریق ازدواج هم موجب فروکش کردن تنشهای شهوانی و جسمی انسان و هم باعث آرامش روانی زن و مرد می گردد. بنابراین اولین راه حل برای همه کسانی که به سن ازدواج رسیده باشند ازدواج است. اما اگر شرایط هیچکدام از انواع ازدواج را ندارید، نباید از راههای نادرست به سمت ارضای این نیاز خود بروید. شما برای رهایی از این مشکل بهتر است مقدمات و شرایطی که باعث بوجود آمدن یا تشدید چنین احساسی می شود را از بین ببرید. یاد خدا اولین کاری است که در این هنگام به شما کمک می کند. اگر با دیدن تصاویر خاصی برانگیخته می شوید از دیدن آنها بپرهیزید، اگر با رفتن به مکانهای خاصی برانگیخته می شوید، از رفتن به آن مکانها حتی المقدور خودداری کنید. اگر با شنید و یا گفتن حرفهایی و خلاصه هر نوع شرایط و وضعیتی که میتواند چنین موقعیتی برای شما ایجاد کند باید از آن بپرهیزید.توجه داشته باشید که سنین نوجوانی که شما هنوز در آن بسر می برید اوج توفانهای عاطفی و آغاز توفانهای غریزی است که باید بیشتر مراقب خود باشید.
کاری هم که انجام دادید و مورد سوال شما بود، خودارضایی محسوب می شود ( که آن هم از نظر شرعی حرام و گناه است) و لواط نیست.

کاربر عزیز، ضمن عرض سلام و تشکر از مراجعه شما، به جهت رعایت نظم موضوعات و مباحث، ابتدا به بخش سوالات مشاوره ای و اختلالات روانی (http://www.soalcity.ir/taxonomy/term/75) مراجعه کنید و سوالات مشابه سوال خودتان را مطالعه نمایید، در صورت نیافتن پاسخ سوال خود را در یکی از مباحث مطرح شده در همان بخش مطرح نمایید.

خواهر عزیز، ضمن عرض سلام و خوش آمدگویی به شما، عرض می کنیم شاید خودتان هم با مطالعه مطالب قبلی به پاسخ رسیده باشید. محبت، علاقه، و الفت بین انسانها، از موهبت های الهی است. ما بارها به سایر دوستان شما تذکر داده ایم که علاقه مندی و محبت بین دوستان به خودی خود امری پسندیده است و یکی از توصیه های اخلاقی و دینی ما الفت و نزدیکی دلهای مومنین به یکدیگر است. به ویژه که خود شما میفرمایید این احساس شما به انحراف کشیده نشده است. بنابراین تا رابطه دوستانه به انحراف کشیده نشود یا بحدی افراطی نشود که زندگی عادی شما را مختل نماید، مشکلی نخواهد داشت. اما نکته بعد مسائل مختلف در روابط بین شما و دوستانتان است که طول و تفصیل آن در این مجال ممکن نیست. توصیه کلی ما این است که در روابط خود با دوستانتان (و البته در همه شئونات زندگی، تحصیل و کار) همواره تعادل را رعایت کنید و هیچگاه به افراط یا تفریط کشیده نشوید. مطمئنا محسنات اخلاقی شما و روابط عمومی خوب شما در جذب دوستان و سایرین بسیار موثر خواهد بود و بالعکس نقاط منفی در برخوردها و اخلاق شما اثر معکوس خواهد داشت. نکته دیگر ابراز دوستی و محبت به کسانی است که دوستشان دارید. فرقی نمی کند، مادرتان، پدرتان، مادربزرگ، دوست، همکلاسی، کسی که دوستش دارید به طور مثال با هدیه محبت خود را به او نشان دهید. انشالله نتیجه خواهید گرفت.
از خداوند مهربان، بهروزی و موفقیت شما را خواستاریم.

خواهر عزیزم، خیلی خوش آمدید. واقعا از خواندن مطالب شما که حاکی از شرایط خوب و مناسب شماست، بسیار خرسند شدیم. دختر خانم نوجوانی که در کانون پر مهر و محبت خانواده است و رابطه صمیمی و دوستانه با مادر خود دارد، واقعا جای تقدیر دارد. اگر مطالب قبلی را مطالعه کرده باشید خواهید دید که عرض کرده ایم محبت، علاقه، و الفت بین انسانها، از موهبت های الهی است. ما بارها به سایر دوستان شما تذکر داده ایم که علاقه مندی و محبت بین افراد خانواده، بین دوستان، بین همسایگان، و در کل بین امت اسلامی به خودی خود امری پسندیده است و یکی از توصیه های اخلاقی و دینی ما الفت و نزدیکی دلهای مومنین به یکدیگر است. به ویژه که خود شما میفرمایید این احساس شما به انحراف کشیده نشده است. بنابراین تا رابطه دوستانه به انحراف کشیده نشود یا بحدی افراطی نشود که زندگی عادی شما را مختل نماید، مشکلی نخواهد داشت.
رابطه خوب و محبت آمیز شما نسبت به مربی و معلمتان بسیار قابل تقدیر است. تقریبا همه ما در دورا ن تحصیل معلم یا اساتیدی داشته ایم که شیفته اخلاق و منش آنها بوده ایم و علاقه زیادی به آنها داشته ایم. این هیچ اشکالی ندارد. شما باید در ضمن عبادت خدای مهربان، او را بخاطر همه نعمتهای خوبی که به شما داده از جمله مادر و پدر مهربان، زندگی خوب، معلم مهربان و خوب، خدا را شکر کنید. قدر این محبت را بدانید. برای ابراز محبت به خود سخت نگیرید و خیلی ساده بیان کنید. حتی میتوانید در مواقع و مناسبتها با اهدای یک شاخه گل این کار را انجام دهید.
موفق باشید.

پاسخ مطلب صفحه قبل (http://www.soalcity.ir/comment/9249#comment-9249) :
ضمن عرض سلام خدمت شما دوست گرامی و تشکر بابت مراجعه تان به این پایگاه. نمیتوانیم احساس ناراحتی خود را از تجربیات تلخ و گناه آلوده و نیز مشکلات بوجود آمده برای شما در گذشته و حال را کتمان کنیم. و البته باعث خرسندی است که مدتی است تصمیم به حل این مشکلات داشته و اقدام نموده اید. بی شک مهمترین و اولین نقطه حل مشکل، احساس آن بعنوان یک مشکل و تصمیم و اراده برای حل آن است که خوشبختانه شما از این مرحله گذر کرده اید. در خصوص اینکه رابطه قبلی تاثیر در رابطه بعدی داشته باشد باید عرض کنیم قطعا تجربیات قبلی، روابط قبلی، حتی افکار قبلی شما در رفتار فعلی شما تأثر دارد (البته میزان این تأثیر یکسان نیست) بنابراین همانطور که رابطه همسایه دوران کودکی شما قطعا بر این مشکلات دوران نوجوانی و جوانی شما تاثیر داشته است، سایر روابط قبلی هم میتواند موثر باشد. همین طور است تمام صحبتهایی که میشنوید یا تصاویری که می بینید (در قالب عکس، فیلم، یا تجربه واقعی)، ... همه و همه در تجربیات بعدی شما دخیل است. به همین خاطر یکی از توصیه ها برای جلوگیری از بازگشت احساسات ناخواسته و نادرست، دوری از مسائلی است که آن احساس را بر می انگیزند (نظیر آنچه گفته شد). شما میتوانید با تقویت جنبه های معنوی در خودتان، به ویژه با استفاده از فرصتهای خاص در ایامی مانند ماه مبارک رمضان، در این زمینه موفق تر باشید. در خصوص این دوستتان هم واقعا در موقعیتی که میبینید امکان به خطر افتادن وجود دارد و نمیتوانید خودتان را کنترل کنید، از آن موقعیت دور شوید. البته راهکارهایی در خصوص فراموشی اینگونه مسائل مطرح شده که برخی از آنها را میتوانید در پست «عشقهای بی هدف» به آدرس (http://www.soalcity.ir/node/1700) مشاهده نمایید. اما همه اینها راهکارهایی است که با تکیه بر اراده خودتان کارایی دارند.
شما همانطور که به جلسات معتادان جنسی تشریف میبرید و در کنار این فعالیت خوب که آثار مثبتی هم داشته، بایستی به یک مشاور روانشناس مراجعه داشته باشید (درصورتی که در مرکز فوق چنین فردی حضور نداشته باشد). قطعا تصدیق می کنید که مشکلات عمیق روانشناختی و مشاوره ای با صرف سوال و جواب در چنین فضایی ، نه به طور کامل قابل تشخیص هستند و نه به طور کامل قابل حل خواهند بود.
در هر حال ضمن آرزوی سلامتی برای شما و همه جوانان این مرز و بوم، از خدای مهربان میخواهیم هم در این ماه مبارک و ضیافت رمضان، و هم در تمام دوران زندگی، همواره حافظ و راهنمای شما باشد.

سلام دوست نوجوان گرامی
این گونه احساسات مخصوص به این دوره از سن شما تا اندازه ای طبیعی است . اما باید مراقب باشید که از حالت تعادل خارج نشده و به افراط کشیده نشود .
اگر می بینید این علاقه حالت افراطی به خود گرفته و همه فکر و ذکر و ذهن شما را به خود مشغول کرده ، سعی کنید از ایشان کناره گیری کرده و ذهن و دل خود را به مسائل دیگر مشغول کنید .
موفق باشید

با سلام خدمت شما دوست نوجوان، سوال شما خیلی کلی و مختصر بود. جواب کلی شما آن است که دوستی و علاقه و صمیمیت بین دوستان به خودی خود نه تنها اشکالی ندارد بلکه امری پسندیده و نیکوست. محبت بین دوستان و رفتارهای محبت آمیز مسئله ایست که مورد رضای خداوند است. مشکل از جایی آغاز می شود که رابطه دوستانه از مسیر سالم خود منحرف شود و به بیراهه (مثل مسائل جنسی)کشیده شود، و یا در همان مسیر سالم، به قدری شدید شود یا نامتعارف باشد که رفتار شما و احساس شما از حالت عادی خارج شده و روال زندگی شما را مختل نماید. که در هر دوصورت باید به فکر رفع مشکل باشید. اگر خودتان میتوانید با صبر و اراده خودتان و با اجرای یک سری دستورالعمل ها و راهکارها این احساس را کنترل کنید و مسیر عادی را در پیش بگیرید و اگر نمیتوانید با مراجعه حضوری به یک روانشناس از او کمک بگیرید.
موفق باشید

خدمت شما دوست عزیز عرض سلام داریم. واقعا ناراحت کننده است که شما در سنین نوجوانی و اوج دوران شادابیکه باید بیشتر به دنبال یافتن استعدادهای درونی خود در خصوص تحصیل، ورزش، یا کار در آینده نزدیک باشید، و بیشتر از هر چیز مشغول به فعالیتهای درسی، ورزشی، تفریحات سالم و تقویت جنبه های معنوی خود باشید، در دام چنین احساسات و شرایطی گرفتار می شوید. متاسفانه افراط و تفریط ها همیشه در همه زمینه ها مخرب هستند. شما میتوانستید یک دوستی و رابطه دوستانه بسیار خوب، پایدار، صمیمی و البته درست و در چارچوب را آغاز کنید و سالهای سال این دوستی را ادامه دهید. اما متاسفانه خودتان این رابطه را کم کم به سمت بیراهه کشاندید. مطمئنا دوستی و صمیمیت شما تا قبل از اینکه وارد مقولات جنسی و روابط نادرست بشوید امری پسندیده و خوب بوده است. شما به ویژه با جوّ مذهبی خانواده و در فضای صمیمی میتوانید مسیر خود را اصلاح کنید. اما اکنون به ویژه با توجه به اقدام به خودکشی (که دلیل آن هم نامشخص است) باید در اولین فرصت به یک مشاور روانشناس باتجربه مراجعه کنید تا مشکل شما هم به صورت تخصصی و درست تشخیص داده شود و هم برای حلّ آن به شما کمک بشود. ضمنا میتوانید در این ماه مبارک از ظرفیتهای روزه داری و عبادتهای ماه رمضان به ویژه روزه داری در جهت رفع مشکلتان و نیز اصلاح رفتار به خوبی بهره ببرید.
ما هم از خداوند مهربان برای شما آرزوی سلامتی و موفقیت داریم.

برای شما و همه جوانان این مرز و بوم آرزوی سلامتی و بهروزی داریم.

خواهر گرامی، به شهر سوال خوش آمدید، سن و سال شما به جایی رسیده که کم کم به سنین جوانی نزدیک می شوید و خیلی بیشتر از نوجوانان ۱۴-۱۵ ساله تجربه دوستی ها و ارتباطات با دوستان را داشته اید. شما میدانید که رابطه دوستی یک رابطه دو طرفه است، در این رابطه اگر هر دو طرف ظرفیت و احساس و علاقه شان ۱۰۰ درصد و کامل باشد یک دوستی صمیمی شکل می گیرد. هر طرف ، هرقدر که میزان کمتری از چنین ظرفیتی برخوردار باشد طبیعتا نتیجه کار که علاقه و دوستی بین شماست، نیز کمتر می شود. در مورد شما ، بخشی از این ضعف رابطه دوستی به دلیل رفتار (بقول خودتان) بسیار سردو خشک با دوستتان است. بنابراین نباید غیر از خودتان کسی را سرزنش کنید. شما دو سال سرد برخورد کردید و البته به زبان اعلام دوستی کردید، و اکنون توقع دارید به سرعت روابط شما عادی شود. این درست نیست. شما باید صبور باشید و در این راه علاوه بر صرف زمان، به احترام و ابراز دوستی و محبت خود ادامه دهید (البته نه به شکل افراطی که موجب پس زدن بشود).
خداوند مهربان، الفت و محبت بین بندگان مؤمنش با یکدیگر را دوست میدارد پس از او کمک بخواهید و علاوه بر دعا کردن در حق دوستانتان، از خدا برای حل این مشکل هم کمک بگیرید.
انشاء الله نتیجه خواهید گرفت.

سلام دوست نوجوان گرامی این گونه احساسات مخصوص به این دوره از سن شما تا اندازه ای طبیعی است . اما باید مراقب باشید که از حالت تعادل خارج نشده و به افراط کشیده نشود .اگر می بینید این علاقه حالت افراطی به خود گرفته و همه فکر و ذکر و ذهن شما را به خود مشغول کرده ، سعی کنید از ایشان کناره گیری کرده و ذهن و دل خود را به مسائل دیگر مشغول کنید .موفق باشید

دوست عزیز، ضمن عرض سلام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما در ماه رمضان، از حضور شما در اینجا تشکر میکنیم. متاسفانه مراجعین دیگری از سایر دوستان شما مشکلات مشابه شما را مطرح کرده اند که پیشتر بارها به آن پاسخ داده شده است. پیش از ارجاع شما به آن راهکارها، این نکته را یادآور می شویم که اولین گام در حل مشکل، پذیرش مشکل است. اینکه قبول کنید مشکلی دارید اولین گام و البته اولین چراغ سبز حل مشکل است که ایتدای مسیر هم هست. خوشبختانه شما نه تنها گام اول که گام های بعدی را هم برداشته اید و آن اقدام به شناسایی و حل مشکل است. اکنون که حقیقتا اراده کردید مشکل خود را حل کنید میتوانید با کمک گرفتن از خدای متعال و نیروی اراده خود و البته با استفاده از راهکارهای ارائه شده بر مشکل خود فائق آیید.
جهت مشاهده راهکارها به پستی با عنوان «دیوانه وار به دوست عشق می ورزم» به این آدرس (http://www.soalcity.ir/node/2681) مراجعه نمایید.
موفق و پیروز باشید.

دوست عزیز خوش آمدید، همانطور که خودتان هم به نوعی اشاره کردید، به نظر نمی رسد دوستی شما با ایشان به صلاح باشد و بهتر است این رابطه را یا اصلاح کنید و یا قطع ارتباط نمایید. اینکه قبول کنید مشکلی دارید اولین گام و البته اولین چراغ سبز حل مشکل است. اکنون که حقیقتا اراده کردید مشکل خود را حل کنید میتوانید با کمک گرفتن از خدای متعال و نیروی اراده خود و البته با استفاده از راهکارهای ارائه شده بر مشکل خود فائق آیید.
جهت مشاهده راهکارهای ارائه شده، به پستی که با عنوان «دیوانه وار به دوست عشق می ورزم» در بخش مشاوره سایت درج شده، به آدرس (http://www.soalcity.ir/node/2681) مراجعه نمایید.
از خدای مهربان میخواهیم شما را در این راه تنها نگذارد.

سلام خواهر گرامی بی شک رفتارهایی که این دانش آموز شما از خود نشان می دهد بیانگر اختلال رفتاری همجنس خواهانه  است  و باید با کاوش دقیق در لایه های شخصیتی و تربیتی ایشان علت این گونه رفتارها ریشه یابی شده و  برای آن راه علاج پیدا کرد .به همین دلیل به شما توصیه می کنیم  ضمن هماهنگی با خانواده این دختر ، و روشن کردن وضعیت برای ایشان ، کمکشان کنید که هر چه سریعتر با یک مشاور امین و متخصص مرتبط شده و راهکارهای کنار گذاشتن این رفتارها را از ایشان بگیرند .شما نیز سعی کنید با هر ترفندی شده از قرار گرفتن در موقعیت های خلوت ، زمینه تشدید این میل و علاقه افراطی را از بین ببرید .موفق باشید

با سلام خدمت شما دوست نوجوان از اینکه مشکل خودتان را با ما درمیان گذاشتید متشکریم. دوست عزیز شما در سن و سالی نیستید که اینچنین مسئله ای زندگی شما را تحت الشعاع خود قرار دهد. البته توصیف حالات و احساسات شما بسیار جالب بود و انسان را به یاد حس و حال عارفان و عاشقان می انداخت. به نظر می رسد شما نیز کمی راه را اشتباه می روید. اگر تا این اندازه شیفته و دلباخته انسانی خوش سیما و خوش اخلاق و مؤمن شده اید، پس تصور کنید اگر کسی را داشته باشید که در همه این خصوصیات از ایشان صدها و هزار ها درجه بالاتر (زیباتر، خوش اخلاق تر، با ایمان تر و ...) باشد چه خواهید کرد. به شما توصیه می کنیم به این نکته هم توجه کنید.
نکته دیگر که ما بارها در پاسخ به سایر دوستان شما نیز تذکر دادیم این است که نباید نگران هر نوع دوستی و رابطه دوستانه باشید، علاقه و محبت بین دوستان نه تنها چیز بدی نیست بلکه امری پسندیده است. خداوند متعال دوست میدارد که بندگان مؤمنش به هم عشق بورزند و بالعکس دوست نمیدارد که بندگان نسبت به هم تنفر داشته باشند. در این خصوص روایات متعددی هم داریم که برخی از آنها قبلا ذکر شده است. پیامبر عزیزمان فرمودند: بهترین كارها پس از ایمان به خدا، دوستى با مردم است (نهج الفصاحه، ص ۷۴، ح ۳۸۷). البته در دو حالت همین دوستی میتواند مضر و ممنوع باشد، یکی در حالتی که دوستی به راه انحراف و مسیر نادرست و غیر شرعی کشیده شود، و دوم جایی که همین دوستی و به اصطلاح عشق در مدت طولانی بقدری غیر عادی و شدید شود که از حالت طبیعی خارج شود و روال عادی زندگی شخص را مختل کند که در آن صورت هم یک اختلال بحساب می آید و نیاز به درمان دارد. بنابر این شما نباید نگرانی بی مورد داشته باشید و سعی کنید در یک رابطه دوستانه منطقی و معقول از لحظات با هم بودن به طور صحیح استفاده کنید، در همه حال در تحصیل و درس و مشکلات به یکدیگر کمک کنید، با هم به تفریح و ورزش بروید، به تجمعات مذهبی و دینی بروید و هزاران نمونه از کارهای دیگر که دوستان میتوانند داشته باشند.
نکته سوم این که محبت خود را به دوست خود ابراز کنید. هم به صورت زبانی و هم به صورت عملی.
موفق باشید امیدواریم در تشکیل دوستی های صمیمی و پایدار موفق باشید و دوستی هایتان مورد رضای خدا و در مسیر او باشد.

ضمن عرض سلام خدمت شما، فرزند عزیزم، شما مسیر عاقلانه و خوبی را برای شکل گیری یک رابطه دوستانه دنبال کردید. پیدا کردن یک نفر با مشخصه های قابل قبول اخلاقی، درسی و مذهبی، تحقیق و برررسی، و کمک گرفتن از بزرگتر ها و مشورت با اهل فن، موارد بسیار بسیار درست و قابل تقدیری هستند که شما انجام دادید. انشالله نتیجه این راه، هم یافتن یک دوست و رفیق خوب و یک رابطه دوستانه پایدار باشد. در خصوص سوالتان باید عرض کنیم (همانطور که بارها در پاسخ به سوالات مشابه دوستان شما گفتیم) رابطه شما یک رابطه دوستانه معمولی است و جای نگرانی ندارد. این هم خوب است که همیشه مراقب افکار، و رفتارتان هستید. در خصوص کمرویی هم میتوانید به این پست (http://www.soalcity.ir/node/2276) مراجعه کنید. ضمنا برای هر سوال و مشکلی در این مسیر میتوانید به همان معلم دینی تان مراجعه کنید و از او کمک بخواهید.
از خداوند بزرگ و مهربان میخواهیم همیشه یار و یاور شما باشد.

با سلام
۱- نگاه شهوت آلود چه به زن و چه به مرد حرام هست . بنابر این اگر نگاه کردن شما از سر لذت و شهوت باشد قطعا حرام است .
۲- اگر تمایل همجنس خواهانه در شما باشد و از بودن در کنار همجنس ( بخصوص نوجوانان) احساس لذت شهوانی دارید ، باید بدانید که زمینه هایی از این انحراف در وجودتون هست . می بایست ضمن دوری از چنین فضاها و محیط ها و افرادی ، اوقات خودتون رو با موضوعات سالم فکری و علمی و تفریحات و ورزش پر کنید .

سلام دست عزیز
بهتر است در این زمینه زیاد وسواس به خرج ندهید .
شما با یک دقت درونی باید ببینید که علاقه شما به این دوستانتون یک علاقه همجنس خواهانه همراه با محرک های شهوانی و جنسی هست یا فارغ از این مسائل فقط روی رابطه های دوستی و صمیمیت های برخاسته از خوش خلقی و صفات پسنده هست . اگر مورد دوم بود ، نگران نباشید و فکر خودتون رو به این مسائل مشغول نکنید .

سلام دوست عزیز، از مراجعه شما تشکر می کنیم. با توجه به اطلاعات مختصر از شما و جوانب مختلف این دوستی، دقیقا و به صورت ثابت نمیتوانیم شما را تشویق یا منع کنیم از این رفاقت. بهترین تشخیص دهنده درست یا نادرست بودن این کار خود شما هستید. این شما هستید که متوجه خواهید شد رابطه شما عادی است یا خیر. طبیعتا رفاقت با هم سن و سالان مفید تر بوده و توصیه می شود اما ممکن است شما با کسی کوچکتر و یا بزرگتر از خودتان یک رابطه درست و منطقی و دوستانه داشته باشید. به ویژه این اختلاف سن هرچه سن بالاتر برود کمتر اهمیت پیدا میکند. بنابراین اگر می بینید یا حس میکنید که رفتارها، صحبتها و حرکات در روابط شما به سمت بیراهه کشیده می شود و یا این احتمال دارد که از مسیر درست خود انحراف پیدا کند، خود را از این رابطه کنار بکشید یا روابط را کم کنید.
برای شما آرزوی موفقیت و سربلندی داریم.

دوست عزیز، سلام و خوش آمدید. جای تقدیر دارد که شما به خیلی نکات توجه دارید و نسبت به روابط، دوستان و اتفاقات اطرافتان حساس و مقید هستید. طبیعتا این که مراقب رفتارهایمان باشیم، مراقب دوستانمان و روابطمان با آدمها و حتی دوستانمان باشیم، و در انتخاب افراد دقت و وسواس (به معنای خوب آن) به خرج دهیم خوب است، اما این رویه نباید به سمت افراط پیش برود و ما را از جامعه و دوستان و اطرافیان دور کند. در مورد اشخاصی که اهل انحرافات شدید باشند یا به قول معروف انسانهای نابابی باشند به شما حق میدهیم که اینگونه رفتار کنید (که البته به نظر ما اگر احتمال به دام افتادن و لغزش نمی بینید با این افراد هم خوش خلق باشید) اما با بقیه افراد، بهتر است با روی خوش رفتار کنید. حسن خلق بخشی از ایمان و شخصیت مؤمن است. همزمان با رعایت و احتیاط ازانحراف میتوانید انسانی نمونه و خوش اخلاق باشید. اگر می بینید نمیتوانید، باید اراده خود را قوی تر کنید و با تقویت اعتماد به نفس بتوانید در عین حال که با دوستان و اطرافیان در ارتباط هستید به سمت انحراف و خلاف کشیده نشوید. اراده قوی و مستحکم کلید حل بسیاری از مشکلات فردی ماست. برخی از راهکارهای تقویت اراده: (http://www.soalcity.ir/node/319).
موفق و پیروز باشید.در پناه حق

دوست نوجوان، خیلی خوش آمدید. سنین نوجوانی و دوره راهنمایی و دبیرستان دوران رشد و نموّ جسمی و بزرگتر شدن تن و بدن آدمی و همچنین نوسانات و بالاگرفتن احساسات و عواطف و شور و شرّ مختص به همان دوران است. طبیعتا دوستی های این دوره بخصوص در مدرسه و دبیرستان هم تحت تأثیر همین دوران خواهد بود. این را بدانید که بسیاری از تجربیات اینگونه که الان دارید، سه چهار سال دیگر اگر به یاد بیاورید، حتما خنده تان میگیرد.
.. اکنون چند توصیه خدمتتان عرض میکنیم. اول اینکه در هر کاری (هر رفتاری، اعم از دوستی، روابط خانوادگی، کارهای روزمره، درسی، و غیره) سعی کنید متعادل باشید و به افراط و تفریط کشیده نشوید. هر کاری حتی پسندیده ترین کارها مثل عبادت خدای متعال، اگر به ورطه افراط یا تفریط بیفتد لطف و خاصیت خود را از دست خواهد داد. انسان در این حالت مثل اتومبیلی است که یا ترمز ندارد و یا گاز(پدال گاز). بنابراین در دوستی های خودتان و در روابط دوستانه، و علائق هم سعی کنید تعادل را برقرار کنید، شما هم باید برای دوستتان ارزش قائل باشید و هم برای شأن خودتان و یکی را فدای دیگری نکنید. نکته دیگر اینکه برای فهمیدن علاقه دوستتان هم میتوانید از رفتارها و حرفهای او متوجه شوید، هم میتوانید مستقیم از خودش بپرسید و هم از طریق یک واسطه که بی طرف باشد کمک بگیرید.
با آرزوی اینکه روزی رابطه ما با بهترین دوستمان درست شود، خدانگهدار.

گر صبر کنی ز غوره حلوا سازی...
با سلام خدمت شما کاربر عزیز، پاسخ داده شد. موفق باشید.

دوست نوجوان، از اینکه سوال خود را با ما درمیان گذاشتید متشکریم. به این نکته توجه داشته باشید که پیدا کردن دوست خوب کار آسانی نیست و شاید به سرعت نتوانید کسی را که هم از نظر اخلاقی، درسی، ظاهری، ایمانی، از نظر سن و سال، از نظر خانواده و سایر شرایط مناسب باشد پیدا کرد، اما مشکل تر از این شاید بعد از یافتن دوست خوب باشد. یعنی حفظ آن. اینکه شما رابطه دوستی و رفاقت خود را ادامه دهید و در کنش ها و واکنش های دوستانه و مسائل مختلف بین دو طرف، این رفاقت را نه تنها خدشه دار نکنید بلکه آن را عمیق تر، صمیمی تر، و واقعی تر کنید. اگر مشکل شما زود عصبانی شدن و از کوره در رفتن باشد، میتوانید با مراجعه به این صفحه (http://www.soalcity.ir/node/76) راهکارهای ارائه شده را مطالعه و تا جای ممکن آن ها را عملی کنید. همچنین باید با اراده قوی و اعتماد بنفس (http://www.soalcity.ir/node/320) وارد کار شوید. انشالله در این رفاقت موفق و پایدار خواهید بود. به امید خدا.

دوست عزیز، پوریا، پیدا کردن یک رفیق و دوست خوب و ایجاد رابطه دوستانه در دوران تحصیل فرصت بسیار خوب و مغتنمی است که شما بحمدلله آن را بدست آورده اید. اما این رفاقت نباید موجب بهم ریختگی روند عادی زندگی شما باشد یا بود و نبود موقت آن موجب اضطراب و نگرانی گردد. این رفاقتها فرصتی است برای گذراندن بهترین دوران جوانی، تفریحات مشترک، مشارکت و کمک در تحصیل و درس، و درمیان گذاشتن بسیاری از ناگفته ها که فقط با دوستان صمیمی میتوان گفت و ...
البته همانطور که عرض شد این رابطه نباید از حد معمول آن بگذرد . در حال حاضر با وجود وسایل ارتباطی بسیار سریع و چند رسانه ای شما حتی اگر از عزیزان و دوستانتان هم دور باشید میتوانید با آنان ارتباط داشته باشید و از حال هم با خبر باشید. حتی هر از چند گاهی به هم سر بزنید. شما از دورترین نقطه ایران به نقطه دیگر در نهایت پس از یک روز میتوانید مسافرت کنید...
دوستی خود را حفظ کنید و آن رایک رابطه قلبی و معنوی بدانید نه یک رابطه فیزیکی، تا با فراز و نشیب های مختلف و دوری و نزدیکی مسافت چیزی از رفاقت و ارتباط شما کاسته نشود. این فاصله ها نیز مقطعی است و پس از مدتی دوباره دوستان یکدیگر را خواهند دید. در این مدت هم علاوه بر تماس با ایشان حتما با سایر دوستان، رفقا و اقوام هم در ارتباط باشید. اجازه ندهید یک رابطه شما را به هم بریزد. سعی کنید روزها بیکار نباشید و به علایق شخصی خود ( مطالعه، ورزش، سینما، و ...) بپردازید. این کار به شما کمک می کند تا خواسته های شما به سمت تعادل پیش برود.
موفق و پیروز باشید.

سلام دوست عزیز، خوش آمدید. جای بسی خرسندی است که جوانی خوب، متفکر، درسخوان و آرمانخواه به جمع دوستان ما اضافه شده است. به شما تبریک می گوییم که توانسته اید دوستان خوبی برای خود پیدا کنید اما همانطور که میدانید حفظ رابطه دوستی و رفاقت هم بسیار اهمیت دارد که آرزو داریم شما در این زمینه هم موفق باشید. از مطالب شما یک نکته بر می آید، اینکه شما تمرکز زیادی ندارید و یک سری افکار خاص مدام به ذهن شما خطور می کند. این میتواند نوعی وسواس فکری باشد یا چیزی نزدیک به این اختلال. امیدوارم این مشکل خیلی عمیق و فراگیر نباشد و شما با به کار بستن یک سری تمهیدات و راهکارها که قبلا توسط همکاران ما به دوستان دیگر ارائه شده (http://www.soalcity.ir/node/2306) و (http://www.soalcity.ir/node/2698) خودتان بتوانید مشکل خودتان را حل کنید. اما اگر احساس می کنید که مشکل بقدری عمیق و شدید است که نمیتوانید آن را کنترل کنید، حتما به یک مشاور روانشناس مراجعه حضوری داشته باشید.
اما برای خواسته دوم شما در خصوص راهکارهایی برای ارتباط خوب، میتوانید به مطالبی که با این موضوع مطرح شده مثل این یکی (http://www.soalcity.ir/node/792) مراجعه کنید یا با مراجعه به بخش مهارتهای زندگی در بخش مشاوره و خانواده (http://www.soalcity.ir/taxonomy/term/69) به پست هایی که با موضوع مهارت های ارتباطی و نیز اعتماد به نفس مربوط می شود مطالعه کنید.
همچنین توجه شما را به مطالعه بخشی از مطلبی با همین موضوع و با عنوان زبان بدن در روزنامه جام جم به چاپ رسیده جلب می کنم:
داوری لحظه‌ای و فوری بزرگ‌ترین بخش تاثیر اول است و در این داوری، زبان بدن یكی از عناصر بسیار مهم به نظر می‌رسد. به طور كلی اقداماتی كه در لحظه اول برخورد، بشدت توی ذوق می‌زند و مانع ارتباطی ایجاد می‌كند عبارتند از خاراندن سر، جویدن عصبی گوشه لب‌ها، دوری از تماس چشمی، قوز كردن یا بی‌انعطاف ایستادن و ... .در اولین برخورد، وقتی فرد لبخند نمی‌زند، حالت بدنی خشكی دارد، به افراد نگاه نمی‌كند، باعث می‌شود افرادی را كه به او نزدیك می‌شوند، ناامید كند. انسان‌ها به طور كلی از كسانی استقبال می‌كنند كه پر انرژی و گشاده‌رو باشند و لبخند یكی از مطمئن‌ترین زبان تن است. لبخند به دیگران می‌گوید در آن لحظه خاص شما خوشحال یا راضی هستید. وقتی به كسی لبخند می‌زنید، نورون‌های منعكس‌كننده او از هم باز و شاد می‌شوند و متقابلا لبخندی را به نمایش می‌گذارد و آگاهانه یا ناآگاهانه احساس می‌كند روی شما تاثیر خوشایندی گذاشته‌اند.
در اولین برخورد، وقتی فرد لبخند نمی‌زند حالت بدنی خشكی دارد و به افراد نگاه نمی‌كند باعث می‌شود افرادی را كه به او نزدیك می‌شوند، ناامید كند. لبخند نزدن، افراد را خنثی و بی‌تفاوت نشان می‌دهد. توجه به این نكته نیز مهم است كه لبخند زمانی واقعی برداشت می‌شود كه چشم‌ها و بقیه بخش‌های صورت را هم دربرگیرد. در ضمن مهم‌ترین جنبه لبخند در تاثیرگذاری اولیه، رنگ دندان‌های شماست.
وضع ظاهرتان نخستین اطلاعاتی است كه دیگران از شما می‌گیرند. وقتی لباس آراسته و تمیز بپوشید این پیام را منتقل می‌كنید كه از اعتماد به نفس فراوان برخوردارید و به دنیای پیرامونتان بها می‌دهید. برای خوب به نظر رسیدن لزوما نباید زیبا و خوش‌چهره باشید. البته، زیبا بودن چیز بدی نیست، اما داشتن اطمینان خاطر و اعتماد به نفس مهم‌تر است. اگر خوب ، خوشایند و مورد اعتماد به نظر برسید ارتباط را جذب می‌كنید و طرف مقابل را در موقعیت آرامی قرار می‌دهید.
متخصصان بر این عقیده‌اند كه تاثیرگذاری اولیه با برنامه‌نویسی ذهن ما برای ارزیابی و طبقه‌بندی كردن در رابطه است. ما اطلاعاتی جمع‌آوری می‌كنیم تا بدانیم طرف مقابل چگونه با ما همخوانی دارد. در جلسه آغازین وقتی می‌خواهید نظر مساعد طرف مقابل را جلب كنید ، لازم است همه توجه تان را به طرف مقابل بدهید. در اینجا، تماس چشمی از اهمیت بسزایی برخوردار است. سعی كنید در ۷۰ درصد وقت، تماس چشمی برقرار كنید. وقتی در چشم‌های طرف مقابل نگاه می‌كنید در واقع به او می‌گویید حرفی كه می‌زند معنی‌دار و برای شما مهم است. برقراری تماس چشمی برای نشان دادن اعتماد و اطمینان ضرورت دارد. در برخی فرهنگ‌ها ناتوان بودن در برقراری تماس چشمی نشانه بی‌ادبی است، نشانه نداشتن اعتماد به نفس است و در مواردی اشخاص ممكن است تصور كنند شما یك فرد دروغگو هستید. این را هم بدانید كه در بعضی از نقاط دنیا مانند آسیای جنوبی، نگاه كردن در چشم نشانه بی‌ادبی است. پس این موضوع به فرهنگ فرد بستگی دارد مثلا در ایران و در بین مسلمانان این موضوع به خاطر مسائل شرعی و در بر خورد با نامحرم متفاوت است. در دین ما کلیه مسائلی که عنوان شد ،بین خانم ها وآقایان متفاوت است.
موفق باشید

سلام دوست عزیز، خوش آمدید. اینکه در روابط دوستانه خود مقید هستید و سعی در اصلاح روابط دارید بسیار قابل تقدیر است. اما باید توجه داشته باشید این تقید و وسواس به ورطه افراط کشیده نشود. علاوه بر اینکه ماها با دوستان مختلفمان سطوح مختلفی از دوستی را تجربه می کنیم، با هریک از دوستان نیز تجربیات پر فراز و نشیبی داریم. ممکن است ایامی در اوج باشیم و ایامی هم کدورت هایی بینمان پدید بیاید... بنابراین اینکه نیت واقعی دوست شما چیست، از حرفهای شما نمیتوان به نیت او پی برد و باید با خودش صحبت کنیم، اما میتوان امیدوار بود که این رفتارهای او یا طبق برداشت شما مربوط به جایی می شود که شما بخوبی درکش نکرده اید و یا عامل سومی در آن دخالت دارد یا شاید شیطنت های کودکانه ای است که به این شکل خود را نشان می دهد. به هر حال ما میتوانیم آن را خیلی جدی نگیریم (به صورتی که خواب و خوراک از شما بگیرد و زندگی شما را مختل کند) و همزمان با رفتار های محبت آمیز و احترام گونه دوستانه و البته در سطح عادی و نه اغراق آمیز، به تدریج پیوند دوستی خود را بیشتر کنید.
برای شما لحظات خوب و خوش در سایه الطاف خداوند آرزو میکنیم.

سلام، سوال شما را در اینجا پاسخ داده شده است:
http://www.soalcity.ir/node/2742#comment-10330

سلام دوست عزیز، از طرح سوالتان در شهر سوال متشکریم. ممکن است شما به دلایلی به ارتباط با همجنس خود بیاندیشید، اما آنچه که گفتید قطعا دلیل آن نیسن. درست است بعضی خانمها برای بدست آوردن پول تن فروشی میکنند، اما در مقابل آنها اکثریت قریب به اتفاق خانمها چنین کاری نمی کنند و بانوانی پاکدامن هستند. چطور شما با دیدن آن همه بانوان پاکدامن تحت تأثیر قرار نگرفتید ؟؟؟ به نظر میرسد این مطلب، توجیهی (بسیار ساده انگارانه) برای خواسته نامطلوب شماست. از طرفی خودتان اعلام کردید که با علاقه شدید به یکی از هم مدرسه ای هایتان، چنان به هم ریخته اید که اوضاع عادی زندگی، تحصیل، خواب و خوراک شما مختل شده است. پس شاید لازم نباشد ما شما را از چنین کاری نهی کنیم و از مضرات آن بگوییم. این را هم بدانید که قرار نیست وقتی دو نفر از هم خوششان می آید و یا دوست می شوند این به معنای تمایلات جنسی باشد. همه ما دوستان زیادی داریم که برخی از آنها را بیشتر از سایرین دوست میداریم و برای برخی دلمان بیشتر تنگ می شود و شاید از دیدن برخی دچار شعف شویم و به هنگام ملاقات با هم روبوسی کنیم و از دوری آنها دچار افسردگی و ناراحتی شویم، حتی گاهی اشک بریزیم. بنابراین شما (و همه نوجوانان و جوانان عزیز مانند شما)، سعی کنید روابط پاک دوستانه را با تمایلات نادرست جنسی آلوده نکنید.
دوست نوجوان، شما در سن و سالی هستید که اوج شادابی و طراوت و جنب و جوش شما ست و در عین حال به لحاظ ذهنی و فکری آماده ترین دوران سن شماست. البته این دوران از نظر عاطفی و هیجانی و غرائز نیز دوران آرامی نیست، اما در هر صورت این شمایید که میتوانید انرژی خود را جهت دهید. قطعا اگر در این دوران انرژی و ذهن خود را در مسیر نادرست قرار دهید، پیشرفت شما هم در همان زمینه خواهد بود. به شما توصیه می کنیم با کمک فکری کسانی که مورد اعتماد شما هستند و میتوانند مشاوره دهند، هدف یا اهداف درست و منطقی در مسیر تحصیل و یا ورزش یا هر گونه موفقیت خود تعیین کنید و با توکل بر خدای توانا،تمام پتانسیل خود را به همان سمت معطوف کنید... قطعا موفق خواهید شد.
اگر هم گمان می کنید وابستگی شما به آن دوست واقعا شما را رها نمی کند از راهکارهای زیر استفاده کنید:
۱- سعی کنید در بیرون هیچ آثاری از ایشان را جلوی دید خود نداشته باشید مانند عکس شماره تلفن و یادگاری های و... و آنها را محو کنید.
۲- اکنون شما خود را به قدری کوچک و حقیر کرده اید تا جایی که در نهایت وابسته به شخص دیگری شده اید. از این وابستگی و حقارت بیرون بیایید.
۳- درباره امتیازات این جدایی و خوبی های جدا شدن از ایشان نیز با خود فکر کنید و مطالبی را یاد داشت کنید.
۴- نقاط مثبت و خوبی های خودتان را فراموش نکنید و با نوشتن و مرور و نادیده و بی ارزش نکردن آنها به آینده خوشبین و امیدوار باشید.
۵- انجام کارهایی مانند ورزش های دست جمعی، تعاملات اجتماعی، سرگرمی و تفریح و پرهیز از تنهایی بسیار مفید هستند و شما حتما گزارش از حال قبل و حال بعد از این تکنیک را باید با دقت ثبت کنید.
۶- هنگام هجوم افکار و تصاویر ایشان در ذهن بدون پرورش و فکر کردن مکان را ترک کرده و یا توجه و تمرکزتان را به چیزی جلب می کنید مثلا با قطع کردن افکار مشغول گفتگو با یک فردی می شوید، با عجله از آن مکان را ترک می کنید، با روشن کردن تلویزیون سعی در تمرکز دیداری و شنیداری نسبت به نوع برنامه و حتی نوع لباس های مجریان و بازیگران و اسامی آنها می شوید.
۷ - شاید هفته اول به دلیل درگیر شدن با افکار اتوماتیک دچار نوعی استرس شوید ولی به مرور زمان افکاری که عادت داشتند همیشه و همه جا بدون اراده شما وارد ذهنتان شوند و حالتان را بگیرند با تکنیک های شما از اتوماتیک خارج شده و افکار جدید جایگزین می شود و در هفته های دوم و سوم افکارتان یک دست شده و تعارضی احساس نخواهید کرد.
۸- ارتباط خود را با خدا از طریق اعمال عبادی (هرکدام که خودتان بیشتر تمایل دارید) تقویت کنید.
برای شما آرزوی موفقیت و سربلندی و افتخار داریم.

پاسخ شما دوست عزیز در کامنت های قبلی مانند این (http://www.soalcity.ir/comment/10854#comment-10854) داده شده است. میتوانید به آنها مراجعه کنید.

خدمت شما عرض کنم که انسان زمانی که چشم به این جهان می گشاید به تدریج دلبستگی اش به پدیده ها و موضوعات انسانی و غیر انسانی و حتی اشیاء مشخص می شود دلبستگی های به انواع و اقسام مختلفی تقسیم می شوند از ایمن گرفته تا ناایمن و -دوسوگرا و نا ایمن- اجتنابی برا اساس این سبک های دلبستگی دوران کودکی تا حد زیادی می توان نحوه دلبستگی افراد را در بزرگسالی مشخص کرد افرادی که دچار وابستگی شدید عاطفی به فردی می شوند به دلیل عدم تعادل در محبت دیدن والدین ممکن است دچار مسایلی در آینده شوند محرومیت های هیجانی و یا توجه و محبت هیجانی بیش از اندازه ممکن است باعث وابستگی و یا خودبزرگ بینی شود که هر دوی این ویژگی ها در حد افراط آن باعث اختلال در روند سلامت روان می شود.
نکته مهم دیگر اینکه ما نیاز به دوست داشتن و تأیید و ابراز علاقه مندی در ذاتمان وجود دارد،این موضوع باعث می شود که ما انسان ها یک موجود اجتماعی باشیم و در جامعه شناسی و روان شناسی هم این موضوع وجود دارد مثلا در سلسه مراتب نیازها ، نیاز به تأیید، تعلق ، محبت و احترام مطرح شده است. اما مشخص نیست شما به چه دلیلی به صورت افراطی به فردی وابستگی شدید پیدا کرده اید که مرزی بین خود و ایشان نمی توانید قایل شوید و احساس می کنید بخشی از وجود شما است که بدون ایشان نمی توانید زندگی کنید. اصرا به اینکه کسی شما را دوست داشته باشد تا حدی نشانه بی ارزش کردن ، اهمیت ندادن و احترام نگذاشتن به خود است که معمولا در شخصیت های مهر طلب این ویژگی ها وجود دارد این گونه افراد نیاز به دوست داشتن دارند در حالی استاندارد و مناسب این است ما از محبت و توجه دیگران لذت می بریم و متقابل پاداش این احترام را می دهیم اما نیاز نداریم . پس مشخص است در طور تاریخچه ارتباطی شما همیشه شما وابستگی یک طرفه بوده اید پس با یک دورن نگری و تأمل علت این وضعیت را در خود جست و جو کنید. بهترین وضعیت در ارتباطات احترام متقابل است یعنی فردی با شما نسبت به یک یا چند ویژگی شخصیتی مشترک است و این سبب دوستی می شود این دو در زمینه های دیگری دوست های دیگری هم دارند و خودخواه نیستند یعنی از اینکه طرف مقابل در کنار ایشان دوست های دیگری نیز دارد ناراحت نیستند و نگران نیستند از طرفی خود شان هم در زندگیشان با افراد دیگری دوست هستند که هر دوستی جایگاه خودش را دارد پدر ، مادر ، اعضای خانواده ، همسایه، خویشاوندان و... ممکن است ما را دوست داشته باشند و ما هم آن ها را دوست داشته باشیم اما در کنار آنها ما دوستان دیگری داشته باشیم و آن ها هم همینطور. پس برای بهتر شدن این نیاز افراطی یک طرفه و خود خواهانه راهکارهای زیر مناسب است:
۱- سعی کنید با خود شناسی بر احساس و هیجانات خود مسلط شوید و به صورت تخیلی سرمایه گذاری عاطفی انجام ندهید.
۲- با احترام به خود و استقلال شخصیتی و برطرف کردن نیازها و کمبوده ها با اعتماد به نفس کامل و با هدف گذاری، ارتباطتان را تنظیم کنید.
۳- با دیدن نقاط مثبت و خوبی های خودتان و اعتماد به خود در زندگی سعی کنید اساس بی نیازی از دیگران را در خود بنا کنید و در ارتباطات مجذوب کل شخصیت فرد نشوید بلکه به خود بگویید مثلا شوخ طبعی ایشان باعث ارتباط است نه سایر ویژگی های شخصیتی ایشان
۴- سعی کنید به جای تمرکز و سرمایه گذاری روی یک نفر ، روی چند نفر برای برقراری دوستی فکر و هدف گذاری کرده و به تمایل طرف مقابل نسبت به ارتباط با شما اهمیت قایل شوید.
۵- سعی کنید خوبی های دیگران را در خود ایجاد کنید و در انتخاب کاملا آزاد از اسارت خواسته ها و نیازهای درونی باشید .به عبارت دیگر دوست کسی نیست که نیمه ناقص من را کامل کند بلکه من باید با بینش و معرفت و کار و تمرین کامل باشم تا از ارتباط لذت ببرم تا در صورت عدم تمایل خود فرد یا طرف مقابل به ادامه رابطه ، آسیب نبینم .
بنابراین با توجه به نکات بالا شما باید مالک بودن در مورد احساس ایشان را از خود دور کنید و سعی کنید با افزایش دوستی با دیگر دوستان با این احساسات تان مبارزه کنید.
موفق باشید.

دوست نوجوان، سلام. به شهر سوال خوش آمدید. شما با توجه به گرایشی که به درس و تحصیل دارید، و نیز دوران طلایی عمر خود به لحاظ جسمی و ذهنی برای تقویت پایه تحصیلی و درسی، بهت راست اولویت را مثل گذشته به درس خود بدهید. اما این تصمیم نباید شما را از پرداختن به سایر امور زندگی غافل کند. به طور طبیعی شما زمانی را باید در کنار خانواده صرف کنید، زمانی را باید با همسالان خود مثل دوستان و اقوام سپری کنید و زمانی را هم باید به اموری مثل ورزش، عبادت و تفریح اختصاص دهید. ما از نظر روحی و روانی و جسمی نیازهای مختلفی داریم که به دریافت همه آنها باید توجه کنیم. البته این بدان معنا نیست که شما زمان مساوی برای هر یک درنظر بگیرید. زمانبندی اختصاص اوقات خود به هر یک از امور مذکور در دست شماست. بعنوان مثال طبیعتاً وقتی شما اولویت درس و تحصیل را برای خود درنظر گرفتید، یا اینکه درس و تحصیل در صدر علائق شماست، باید زمان بیشتری را به این موضوع اختصاص دهید. همچنین میتوانید برخی از دیگر فعالیت های خود را نیز هم راستا با همین موضوع قرار دهید، مثل اینکه تفریح خود را یا بخشی از تفریح خود را به گشت و گذار در نمایشگاهها و فروشگاههای کتاب و یا مکانهای فرهنگی بپردازید. یا در مورد خاص شما، میتوانید قرارها و اوقاتی که میخواهید با دوست یا دوستانتان بگذرانید صرف امور درسی، مثل بحث دونفری، مطالعه در کنار هم و ... کنید.
ضمنا نیازی نیست در مورد دوستان خود و روابط دوستانه خود وسواس گونه فکر کنید. به هر حال همه انسانها با کسانی دوست هستند و اوقاتی را با هم صرف می کنند، که از میان این دوستان با برخی صمیمی تر و با برخی رابطه عادی تری داریم. البته این خوب است که شما همیشه مراقب اعمال و رفتار خود باشید تا خدای نکرده به انحراف کشیده نشود، اما این مراقبت و حساسیت نباید به حد افراط برسد. حال اگر واقعا میبینید رفاقت با شخص خاصی، به درس شما به شکل محسوس لطمه وارد می کند، و از طرفی او فردی است که دارای خصوصیات بسیار مثبتی است و حفظ چنین دوستی ارزشمند است، سعی کنید تا با تنظیم برنامه های خود هم رابطه دوستانه خود را حفظ کنید و هم به امور درسی خود برسید. اگر به تنهایی نتوانستید از افراد باتجربه مثل معلمان و اساتید کمک بگیرید و اگر به هر شکل موفق نشدید، رابطه دوستانه خود را به حداقل برسانید تا به آینده و موفقیت تحصیلی تان لطمه ای وارد نشود.
موفق و سربلند باشید.

دوست عزیز، سلام و تشکر از اینکه سوالتان را اینجا مطرح کردید. همانطور که خودتان هم فرمودید، کار شما اشتباه بوده است. پدران و مادران ما (و بزرگان ما) از کودکی به ما توصیه می کردند که وقتی در خیابان راه می رویم یا عبور و مرور میکنیم، یا در مجلسی نشسته ایم، خیره خیره به کسی نگاه نکنیم یا با انگشت به سمت کسی اشاره نکنیم و ... خلاصه اینها جزو آداب دهان به دهان و سینه به سینه فرهنگ ماست. اکنون بهترین کار اینست که به مغازه بستنی فروشی بروید، و ضمن یک خرید ساده (یا حتی بدون خرید) با کمال ادب و احترام سلام و علیک کنید و بابت اتفاقی که چند روز پیش افتاده از ایشان معذرت خواهی کنید. به ایشان بگویید که گویا سوء تفاهمی شده است و شما از دور ایشان را با یکی از آشنایان اشتباه گرفته بودید. همین و به همین سادگی!
مطمئن باشید اگر ایشان هم انسان منطقی و بدون مرض و غرضی باشند، حرف شما را می پذیرند و سوء تفاهم برطرف خواهد شد.
موفق باشید.

با سلام
با توجه به تعداد قابل توجه سوالات ، به نوبت به پرسش ها جواب داده می شود .
خواهش می کنم صبور باشید .

ما هم خدمت شما خواهر گرامی سلام عرض می کنیم. از شور و حال جوانانی مانند شما را می بینیم ما هم انرژی میگیریم. مهمترین عامل انتخاب رشته برای شما باید استعداد و علاقه شما باشد. که البته به نوعی استعداد و علاقه لازم و ملزوم و مکمل یکدیگرند. بنابراین از این که مسیری را انتخاب کنید که شیفته و علاقمند به آن هستید و البته استعداد آن را هم دارید، اصلا شک به دل خود راه ندهید، حتی اگر این مسیر به لحاظ ظاهری و اجتماعی یا در چشم مردم سطح متوسط یا پایینتر از گزینه های دیگر داشته باشد.به این دلیل که اگر شما بهترین رشته را نیز انتخاب کنید و به واسطه هوش و استعدادتان بتوانید به مدارج بالای آن نیز برسید، در نهایت فقط دیگرانند که برای شما به به و چه چه خواهند کرد و خواسته های درونی شما ارضاء نخواهد شد. مقایسه کنید پزشک جراحی را که با درآمد بسیار بالا و زندگی مرفه در بالاترین سطح، هر روز به سر کار می رود و البته از زمین و زمان می نالد نه به دلیل مشکلات بلکه چون قلبا از کار خود رضایت ندارد. درمقابل معلمی که به لحاظ مادی شاید در سطح متوسط قرار دارد (و البته به لحاظ ارزش معنوی و حتی عرفی جایگاه بالایی هم دارد) ولی هر روز در عین حال که جسمش از کار خسته شده، اما روحیه بسیار بالایی دارد و با لبخند رضایت کار روزانه خود را ترک می کند...
به نظر ما با توجه به گفته های خود شما، بهتر است مسیری را انتخاب کنید که هرچند در ابتدای راه، دشوار بوده و شاید لازم باشد مقاومت زیادی در مقابل جو خانوادگی و اطرافیان داشته باشید، اما در نهایت آنها نیز با دیدن رضایت شما از مسیر زندگی و شغلی تان، این مسئله را می پذیرند.
البته توصیه اکید می کنیم که با یک ی چند نفر از معلمان (و احیانا مشاوران) مدرسه تان نیز در این خصوص مشورت کنید. طبیعتا معلمان بهترین مشاوران شما خواهند بود و شناخت بیشتری از ما و حتی شاید والدین شما نسبت به استعدادها و روحیات تحصیلی شما داشته باشند.
از خدای مهربان میخواهیم شما را در مسیر زندگی یاری کند.

دوست عزیز و گرامی، سلام و خوش آمدید. باعث بسیار خرسندی برای ما ست که شاهد حضور جوانان خوب و دوستان خوب در فضای دانشگاه هستیم و البته شما نیز باید چنین فرصتهایی و چنین دوستانی را قدر بدانید و به سادگی آن را از دست ندهید. همانطور که یافتن دوست خوب، کار ساده ای نیست و پیدا کردن انسانی با صفات اخلاقی خوب و مثبت مسئله ای ارزشمند است، حفظ و نگه داری از چنین رابطه دوستانه ای نیز بسیار پر اهمیت است و شاید حفظ دوست خوب از یافتن آن مهم تر باشد. پیدا کردن چنین انسانی بعنوان دوست برای شما جای تبریک دارد، اما باید سعی کنید در رابطه دوستانه، ضمن اینکه باید رابطه ای راحت و بی تکلف باشد، اما از رنجاندن نیز پرهیز شود... البته هرچند پاسخ رد شما برای کمک تحصیلی به ایشان امری ناخوشایند بوده ، اما با توصیفاتی که شما از ایشان فرمودید، نباید در این خصوص کینه ای به دل داشته باشند و رابطه دوستی با این کار به هم بخورد. به هر حال این تا حدی طبیعی است که بین دوستان، با توجه به تفاوتهای فکری و سلیقه ای که وجود دارد، چنین اختلافاتی یا حتی شدیدتر نیز بروز کند ولی به اصل رابطه دوستانه خدشه ای وارد نشود. شما نیز باید بدانید که به گوشه ای نشستن و غصه خوردن نه تنها هیچ فایده ای ندارد، بلکه هم برای شخص شما و هم برای رابطه دوستانه شما مضر خواهد بود. بهترین کار این است که با ایشان تماس بگیرید (حضوری یا تلفنی) و واقعیت را بگویید، اگر قبول نکردن شما دلیلی داشته آن را صادقانه بیان کنید و اگر دلیلی نداشته باز هم صادقانه بگویید و عذرخواهی کنید. این را بدانید تمام لحاظت زندگی انسان میتواند صحنه امتحان باشد. همانطور که پیشنهاد دوستتان برای کمک تحصیلی به ایشان برای شما یک آزمون و امتحاب بود، این اتفاق (و بازگشت شما به سمت او) نیز میتواند آزمونی برای شما و بخصوص برای دوست شما باشد. توکل بر خدا کنید و به سمت کار خیر بشتابید.
موفق و پیروز باشید.

با سلام
با توجه به حجم سوالات دریافتی ، سوال شما در نوبت قرار گرفته و ان شاءالله به زودی توسط کارشناس محترم جواب داده خواهد شد .

با عرض سلام به خدمت شما خواهر گرامی و معذرت بابت تأخیر در پاسخ شما، به شهر سوال خوش آمدید. هرچند شما به صورت مفصلی ماجرای خود و دوستتان را بیان کردید اما پاسخ تفصیلی به شما در این فضا ممکن نیست. هم از این جهت که برای ریشه یابی دقیق آن نیاز به دانستن مطالب و نکات مختلف از جانب شما و شاید دوست شما هستیم و هم از این جهت که پس از تشخیص شاید لازم باشد سلسله جلساتی به منظور رفع مشکل طی بشود.
به شکل خلاصه به عرض شما می رسانیم ضمن تقدیر از شما به دلیل تمام ویژگی های مثبت در روابط بین فردی با دوستان و احساس مسئولیت و دلسوزی شما نسبت به دوست نزدیک خود، اما ظاهرا شما از ابتدا در برخورد با ایشان مسیر اشتباهی را طی کرده اید. البته از ابتدا شاید همه جوانب شخصیتی و رفتاری طرف مقابل برای شما مشخص نباشد، اما پس از پی بردن به برخی نکات غیر طبیعی باید با احتیاط بیشتری عمل می کردید یا به دنبال پاسخ میگشتید.
در مورد رابطه با دوستتان به نظر می رسد شما با رفتار خودتان و پاسخهای مثبت به خواسته های (صریح یا ضمنی) او، به شکل غیر مستقیم این رفتار او را تآیید و تقویت کرده اید. بنابراین یکی از کارهایی که شما باید رعایت کنید این است که همانطور که در برخی مسائل قاطعانه برخورد میکنید، در این مورد هم وقتی دیدید خواسته دوستتان یا رفتار او یا انتطار او از چارچوب تعیین شده (با توجه به میزان رابطه و دوستی شما و البته عرف روابط دوستانه) خارج است به آن پاسخ منفی بدهید. این کار هم رابطه دوستانه شما را حفظ می کند و هم رابطه را محدود میکند. در واقع شما بهتر است به جای فشار به خودتان و تحمل خیلی از مسائل (مثل فشردن یک فنر که در نهایت منجر به آزاد شدن فنر می شود) و در نهایت پس زدن و احساس تنفر، با انجام رفتاری منطقی (نوعی میانگین یا حد وسط)با توجه به روحیات خودتان و روحیات طرف مقابل و البته حدود عرفی، هم خود را از فشار برهانید و هم به تدریج دوستتان را به این سمت سوق دهید. البته اگر تلاش شما به این شکل نتیجه نداد و دوست شما در نهایت خواست این رابطه را قطع کند، تصمیم با خود اوست.
از سوی دیگر با توجه به اطلاعاتی که شما عنوان کردید، به نظر میرسد برای اطمینان از مرتب بودن همه جوانب، بهتر است دوست شما به یک روانشناس باتجربه مراجعه کند تا به لحاظ شخصیتی (و سایر جنبه ها) مورد بررسی تخصصی و دقیق قرار بگیرد. این احتمال وجود دارد که دوست شما دچار مشکل شخصیتی خاصی باشد و ناآگاهی شما و رفتار نادرست با وی موجب شود این مشکل کوچک به تدریج تبدیل به شخصیت ثابت ایشان شود و یا تشدید گردد. بنابراین سعی کنید ضمن ادامه دوستی خود با ایشان (با رعایت شرایطی که عرض شد) ایشان را به سمت حل مشکل از طریق روانشناس سوق دهید. در مورد همجنس گرا بودن ایشان هم طبعا صرف ادعا و گفته خودشان برای ما ملاک نخواهد بود، هرچند این احتمال وجود دارد. بنابراین باز هم در این خصوص باید به روانشناس متخصص رجوع شود و در صورت لزوم ایشان به متخصص سکستراپیست ارجاع داده شوند.
از خداوند متعال میخواهیم سلامتی و آرامش را به شما ارزانی دارد، موفق باشید.

سلام. دوست عزیز شما باید تمرکز خود را از مسئله مورد نظر به مسائل دیگر و ترجیحا درس خود معطوف کنید.
نكات زير می‏تواند به عنوان راه‏كارهاى كلى، مؤثر واقع شود:
۱- در ابتدا و قبل از هر چيز، براى تمام فعاليت‏هاى درسى و غيردرسى، برنامه‏ ريزى كنيد. اوقات شبانه‏ روز را در يك جدول زمان‏بندى شده - از هنگام بيدارى تا موقع خواب - يادداشت و براى هر كارى، زمان خاص و مناسب معين كنيد. بكوشيد طبق همان برنامه تنظيم شده، به فعاليت‏هاى كلاس، مطالعه، استراحت، عبادت، ورزش و ... بپردازيد.
۲- زمان معينى را در طول روز، براى انديشيدن درباره موضوعات مختلف با تخيلات و افكار مزاحم، اختصاص دهيد. اين كار حداقل دو فايده مهم دارد: نظم و انضباط در تمام فعاليت‏ها - حتى در انديشه‏ ها و افكارتان - راه پيدا میكند كه خود بسيار ارزشمند است و نيز اگر افكار مزاحم در غير زمان معين، به سراغتان آمد و باعث حواس‏پرتى شما شد، مى‏توانيد به خود وعده بدهيد كه زمان انديشيدن در اين باره، فلان زمان خاص و معين است. پس براى هر كار و فعاليتى وقتى، مشخص كنيد و در آن زمان به هيچ امرى، غير از آن نپردازيد.
۳- به هنگام مطالعه يا حضور در كلاس، از افكار يأس آفرين، كسل كننده و غيرمنطقى بپرهيزيد و همواره اميد، قدرت و توانايى را در ذهن خود حفظ كنيد.
۴- هنگام مطالعه يا سر كلاس، كاغذ و قلمى داشته باشيد و يادداشت برداريد يا مطالب را خلاصه كنيد تا در فضاى روانى درس و مطالعه قرار داشته باشيد؛ نه اينكه به دنبال افكار و ذهنيات خود باشيد.
۵- با پيش مطالعه وارد كلاس شويد و پرسش‏ هايى كه درباره درس به ذهنتان مى‏رسد، بلافاصله از استاد بپرسيد. به خود اجازه ندهيد سؤال مطرح شده، ذهنتان را به خود مشغول دارد و به تدريج از فضاى روانى كلاس خارج شويد. با اين روش ساده، مى‏توانيد فرايند تدريجى و محتواى درسى كلاس را پى‏گيرى كنيد و خود را در فضاى درسى يا مطالعه قرار دهيد.
۶- زمان و مكان مطالعه، بايد از نظر فيزيكى و روانى، از شرايط مناسب برخوردار باشد و عامل حواس پرتى (نظير سر و صداها، سرما و گرما و نور كم يا خيلى شديد) از محيط مطالعه حذف شود.
نكته پاياني اينكه در صورتى كه موضوع يا موضوعات خاص و محدودى، باعث حواس‏پرتى شما مى‏شود، به دنبال راه حل مناسب آن باشيد؛ چرا كه اين در حكم علت عدم تمركز حواس شما است. پس براى مقابله با آن، ابتدا علت و عامل اصلى را شناسايى كنيد و در پى حذف يا تقليل آن برآييد.
همچنین به لینک های زیر مراجعه کنید:
http://www.soalcity.ir/node/2335

خواهر نوجوانم، سلام به شهر سوال خوش آمدید. توجه داشته باشید انسان سالم در همه ویژگی هایش حدود اعتدال را رعایت می کند و در صورتی که یکی از آنها از حد عادی کمتر یا بیشتر شود به بخشی از زندگی و حیات او لطمه وارد خواهد شد. مهر و محبت، نیرویی است که خداوند مهربان در دلهای ما قرار داده، و باید به درستی از آن بهره ببریم و به دیگران بهره برسانیم. همانگونه که ما انسانها به ابراز محبت نیاز داریم، و همانگونه که به دریافت محبت نیاز داریم، و این علاقه و روابط دوستانه محبت آمیز بخشی از حیات ما را تشکیل می دهد، اگر از محدوده نرمال و طبیعی خارج شود چه در سمت مثبت و چه در جهت منفی، یعنی افراط و تفریط، میتواند برای سلامت روح و روان ما مضر و خطر ناک باشد.
با این مقدمه عرض میکنیم که با توجه به اینکه محبت و دوستی (مادامی که در حد و مرز خود باشد) امری پسندیده و نیکوست، نباید از اینکه همکلاسی، معلم یا رفقای خود را دوست میدارید، ابایی داشته باشید و از اینکه یک دوست خوب و صمیمی دارید احساس شرم و خجالت کنید. حضرت علی (ع) میفرمایند: «با آشكار كردن مهرباني، محبت شكل گرفته و پديد مي آيد»(ميزان الحكمه، ح ۳۰۵۱). اما در دو حالت همین دوستی میتواند مضر و ممنوع باشد، یکی در حالتی که دوستی به راه انحراف و مسیر نادرست و غیر شرعی کشیده شود، و دوم جایی که همین دوستی و به اصطلاح عشق در مدت طولانی بقدری غیر عادی و شدید شود که از حالت طبیعی خارج شود و روال عادی زندگی شخص را مختل کند که در آن صورت هم یک اختلال بحساب می آید و نیاز به درمان دارد. بنابر این شما نباید نگرانی بی مورد داشته باشید و سعی کنید در یک رابطه دوستانه منطقی و معقول از لحظات با هم بودن به طور صحیح استفاده کنید، در همه حال در تحصیل و درس و مشکلات به یکدیگر کمک کنید، با هم به تفریح و ورزش بروید، به تجمعات مذهبی و دینی بروید و هزاران نمونه از کارهای دیگر که دوستان میتوانند داشته باشند. پس سعی کنید در حد اعتدال و بدون افراط و تفریط از این رابطه دوستانه بهره ببرید.
توصیه ما این است که شما برای این که در چنین مواقعی از آسیب های روابط دوستانه خودتان ضربه نخورید، دامنه دوستان خود را گسترده تر کنید و صمیمیت را در یک نفر منحصر نکنید. در کنار این گسترده کردن روابط دوستانه، برای اوقات خودتان، از قبل برنامه ریزی کنید. سعی کنید زمان بیشتری برای برنامه های دسته جمعی با دوستانتان صرف کنید، بیشتر به تفریحات ورزشی و سالم بپردازید.
اما اگر به هر شکل تلاش کردید و دیدید نمیتوانید این اعتدال را مراعات کنید، بهترین کار آنست که به این رابطه خاتمه دهید.
در پایان امیدواریم همه ما شیرینی دوستی با خداوند را بچشیم.

سلام دوست عزیز. لطفا به پاسخ قبلی مراجعه و توجه کنید.
موفق باشید

با سلام
این کارها از نظر دینی مورد تایید نیست و معمولا از طرق غیر معمول مانند اجنه و نیروهای شیطانی کارهای خود را پیش می برندو وارد شدن در این عرصه ها یا کمک گرفتن از آنها حرام می باشد و به هیچ وجه مورد تایید دین نمی باشد.
موفق باشید.

دوست نوجوان، سلام. به شهر سوال خوش آمدید. از اینکه سبب آشنایی ما با یکی از کاربران خوبمان، وجود مشکلات حاد روانی یا رفتاری و مشاوره ای نیست بسیار بسیار خرسندیم و برای شما آرزوی سلامتی میکنیم. با توجه به اینکه نمیدانیم میزان پای بندی شما به امور مذهبی چقدر است و به لحاظ اعتماد به نفس دقیقا در چه سطحی قرار دارید، بهتر میدانیم که شما دوستی نزدیک و خیلی صمیمی با ایشان نداشته باشید. در عوض دورادور با هم سلام و علیک داشته باشید و ضمنا در موقعیت هایی هم میتوانید ارتباطات تحصیلی تفریحی ورزشی (تا جایی که به دلیل تفاوت زیادتان اذیت نشوید) داشته باشید. علاقه شما به او یا حتی دوست بودن شما با او اشکالی ندارد، اما باید دقت کنید این روابط باعث نشود که برخی مرزها شکسته شود. شما با اخلاق و رفتار خوب و روابط حسنه با دیگران و دوستانتان، و پایبندی به مسائل مذهبی (به خصوص واجبات و محرمات) میتوانید نه فقط این دوست عزیز بلکه هر کسی را به دین و مذهب علاقمند کنید. دقت کنید در این مسئله افراط نکنید و انتظار نداشته باشید یک شبه تفاوتها ایجاد شود. صبور باشید و برای دوستتان و همه ما همیشه دعا کنید (همانطور که تا کنون اینچنین بوده است).
ما هم از خداوند متعال میخواهیم مهر خود را در دل همه ما ، شما و دوستانمان روشن کند.

دوست عزیز، سلام. شاید ملاحظه کرده باشید که بارها برای برخی دوستان شما در اینجا توضیح داده ایم که محبت و دوستی، موهبتی الهی است که خداوند متعال در انسانها قرار داده است. علاقه بین افراد به خودی خود نه تنها بد نیست که امری پسندیده است و خدای متعال و پیامبر گرامی اسلام و بزرگان ما همیشه ما را به محبت و مهربانی و مودت با برادران دینی مان دعوت کرده اند و البته به عکس ما را از کینه و نفرت برحذر داشته اند. همچنین توصیه شده ایم. امیرالمومنین (ع) میفرمایند: گشاده رويى و دوستى ات را براى عموم مردم و عدالت و انصافت را براى دشمنت بكار گير (خصال، ص۱۴۷، ح۱۷۸). پیامبر گرامی اسلام هم در حدیثی میفرمایند:امّت من تا هنگامى كه يكديگر را دوست بدارند، به يكديگر هديه دهند و امانتدارى كنند، در خير و خوبى خواهند بود (عيون اخبار الرضا، ج۱، ص۳۲، ح۲۵).
بنابراین شما در دوستی با برادران مومن خود ترسی به دل راه ندهید و البته سعی کنید با اخلاق خوب، و رفتار درست و اسلامی، دیگران را نیز در دوستی مجذوب خود کنید.
البته همه این خوبی ها و توصیه ها تا جایی است که رابطه دوستانه شما به انحراف کشیده نشود و مراقبت از این مسئله هم به عهده خود شماست. وسوسه های شیطان هیچگاه تمام شدنی نیست و به گفته بزرگان، ما هر لحظه در حال امتحان شدن هستیم. پس ضمن اینکه اعتماد به نفس و اطمینان شما در کشیده نشدن به سمت انحراف امری ستودنی و قابل تقدیر است، اما بدانید که در حقیقت چنین اطمینانی برای هیچ کس وجود ندارد و همیشه باید مراقب رفتار و افکارمان باشیم.
با رعایت این موضوع و چارچوب ها، ایجاد دوستی ها و پیوندهای برادرانه و دوستانه بسیار مفید و پسندیده خواهد بود و انشالله موجب رشد و شکوفایی شما خواهد شد.
موفق و پیروز باشید

دمت شما عرض کنم که انسان زمانی که چشم به این جهان می گشاید به تدریج دلبستگی اش به پدیده ها و موضوعات انسانی و غیر انسانی و حتی اشیاء مشخص می شود دلبستگی های به انواع و اقسام مختلفی تقسیم می شوند از ایمن گرفته تا ناایمن و -دوسوگرا و نا ایمن- اجتنابی برا اساس این سبک های دلبستگی دوران کودکی تا حد زیادی می توان نحوه دلبستگی افراد را در بزرگسالی مشخص کرد افرادی که دچار وابستگی شدید عاطفی به فردی می شوند به دلیل عدم تعادل در محبت دیدن والدین ممکن است دچار مسایلی در آینده شوند محرومیت های هیجانی و یا توجه و محبت هیجانی بیش از اندازه ممکن است باعث وابستگی و یا خودبزرگ بینی شود که هر دوی این ویژگی ها در حد افراط آن باعث اختلال در روند سلامت روان می شود.
نکته مهم دیگر اینکه ما نیاز به دوست داشتن و تأیید و ابراز علاقه مندی در ذاتمان وجود دارد،این موضوع باعث می شود که ما انسان ها یک موجود اجتماعی باشیم و در جامعه شناسی و روان شناسی هم این موضوع وجود دارد مثلا در سلسه مراتب نیازها ، نیاز به تأیید، تعلق ، محبت و احترام مطرح شده است. اما مشخص نیست شما به چه دلیلی به صورت افراطی به فردی وابستگی شدید پیدا کرده اید که مرزی بین خود و ایشان نمی توانید قایل شوید و احساس می کنید بخشی از وجود شما است که بدون ایشان نمی توانید زندگی کنید. اصرا به اینکه کسی شما را دوست داشته باشد تا حدی نشانه بی ارزش کردن ، اهمیت ندادن و احترام نگذاشتن به خود است که معمولا در شخصیت های مهر طلب این ویژگی ها وجود دارد این گونه افراد نیاز به دوست داشتن دارند در حالی استاندارد و مناسب این است ما از محبت و توجه دیگران لذت می بریم و متقابل پاداش این احترام را می دهیم اما نیاز نداریم . پس مشخص است در طور تاریخچه ارتباطی شما همیشه شما وابستگی یک طرفه بوده اید پس با یک دورن نگری و تأمل علت این وضعیت را در خود جست و جو کنید. بهترین وضعیت در ارتباطات احترام متقابل است یعنی فردی با شما نسبت به یک یا چند ویژگی شخصیتی مشترک است و این سبب دوستی می شود این دو در زمینه های دیگری دوست های دیگری هم دارند و خودخواه نیستند یعنی از اینکه طرف مقابل در کنار ایشان دوست های دیگری نیز دارد ناراحت نیستند و نگران نیستند از طرفی خود شان هم در زندگیشان با افراد دیگری دوست هستند که هر دوستی جایگاه خودش را دارد پدر ، مادر ، اعضای خانواده ، همسایه، خویشاوندان و... ممکن است ما را دوست داشته باشند و ما هم آن ها را دوست داشته باشیم اما در کنار آنها ما دوستان دیگری داشته باشیم و آن ها هم همینطور. پس برای بهتر شدن این نیاز افراطی یک طرفه و خود خواهانه راهکارهای زیر مناسب است:
۱- سعی کنید با خود شناسی بر احساس و هیجانات خود مسلط شوید و به صورت یک طرفه و تخیلی سرمایه گذاری عاطفی انجام ندهید.
۲- با احترام به خود و استقلال شخصیتی و برطرف کردن نیازها و کمبوده ها با اعتماد به نفس کامل و با هدف گذاری، ارتباطتان را تنظیم کنید.
۳- با دیدن نقاط مثبت و خوبی های خودتان و اعتماد به خود در زندگی سعی کنید اساس بی نیازی از دیگران را در خود بنا کنید و در ارتباطات مجذوب کل شخصیت فرد نشوید بلکه به خود بگویید مثلا شوخ طبعی ایشان باعث ارتباط است نه سایر ویژگی های شخصیتی ایشان
۴- سعی کنید به جای تمرکز و سرمایه گذاری روی یک نفر ، روی چند نفر برای برقراری دوستی فکر و هدف گذاری کرده و به تمایل طرف مقابل نسبت به ارتباط با شما اهمیت قایل شوید.
۵- سعی کنید خوبی های دیگران را در خود ایجاد کنید و در انتخاب کاملا آزاد از اسارت خواسته ها و نیازهای درونی باشید .به عبارت دیگر دوست کسی نیست که نیمه ناقص من را کامل کند بلکه من باید با بینش و معرفت و کار و تمرین کامل باشم تا از ارتباط لذت ببرم تا در صورت عدم تمایل خود فرد یا طرف مقابل به ادامه رابطه ، آسیب نبینم .
بنابراین با توجه به نکات بالا شما باید مالک بودن در مورد احساس ایشان را از خود دور کنید و سعی کنید با افزایش دوستی با دیگر دوستان با این احساسات تان مبارزه کنید. موفق باشید.

سلام. از تذکر شما بسیار متشکریم و از غفلتی که در پاسخ دهی به سوال شما پیش آمده عذرخواهی میکنیم. حق با شماست. با توجه به اینکه کارشناسان صرفا به سوالات تأیید نشده مراجعه می کنند، و سوال شما تأیید شده بوده (اما بدون جواب)، متاسفانه از آن غفلت شده است.
به زودی به سوال شما پاسخ داده خواهد شد.

خدمت شما عرض کنم که انسان زمانی که چشم به این جهان می گشاید به تدریج دلبستگی اش به پدیده ها و موضوعات انسانی و غیر انسانی و حتی اشیاء مشخص می شود دلبستگی های به انواع و اقسام مختلفی تقسیم می شوند از ایمن گرفته تا ناایمن و -دوسوگرا و نا ایمن- اجتنابی برا اساس این سبک های دلبستگی دوران کودکی تا حد زیادی می توان نحوه دلبستگی افراد را در بزرگسالی مشخص کرد افرادی که دچار وابستگی شدید عاطفی به فردی می شوند به دلیل عدم تعادل در محبت دیدن والدین ممکن است دچار مسایلی در آینده شوند محرومیت های هیجانی و یا توجه و محبت هیجانی بیش از اندازه ممکن است باعث وابستگی و یا خودبزرگ بینی شود که هر دوی این ویژگی ها در حد افراط آن باعث اختلال در روند سلامت روان می شود. شخصیت های خالی برای اینکه ابراز وجود داشته باشند حتما باید در کنار یک فرد معروف و مشهوری قرار بگیرند تا هویت شان تکمیل شود و به خود خود احساس ناقص بودن دارند .
نکته مهم دیگر اینکه ما نیاز به دوست داشتن و تأیید و ابراز علاقه مندی در ذاتمان وجود دارد،این موضوع باعث می شود که ما انسان ها یک موجود اجتماعی باشیم و در جامعه شناسی و روان شناسی هم این موضوع وجود دارد مثلا در سلسه مراتب نیازها ، نیاز به تأیید، تعلق ، محبت و احترام مطرح شده است. اما مشخص نیست شما به چه دلیلی به صورت افراطی به فردی وابستگی شدید پیدا کرده اید که مرزی بین خود و ایشان نمی توانید قایل شوید و احساس می کنید بخشی از وجود شما است که بدون ایشان نمی توانید زندگی کنید. اصرا به اینکه کسی شما را دوست داشته باشد تا حدی نشانه بی ارزش کردن ، اهمیت ندادن و احترام نگذاشتن به خود است که معمولا در شخصیت های مهر طلب این ویژگی ها وجود دارد این گونه افراد نیاز به دوست داشتن دارند در حالی استاندارد و مناسب این است ما از محبت و توجه دیگران لذت می بریم و متقابل پاداش این احترام را می دهیم اما نیاز نداریم . پس مشخص است در طور تاریخچه ارتباطی شما همیشه شما وابستگی یک طرفه بوده اید پس با یک دورن نگری و تأمل علت این وضعیت را در خود جست و جو کنید. بهترین وضعیت در ارتباطات احترام متقابل است یعنی فردی با شما نسبت به یک یا چند ویژگی شخصیتی مشترک است و این سبب دوستی می شود این دو در زمینه های دیگری دوست های دیگری هم دارند و خودخواه نیستند یعنی از اینکه طرف مقابل در کنار ایشان دوست های دیگری نیز دارد ناراحت نیستند و نگران نیستند از طرفی خود شان هم در زندگیشان با افراد دیگری دوست هستند که هر دوستی جایگاه خودش را دارد پدر ، مادر ، اعضای خانواده ، همسایه، خویشاوندان و... ممکن است ما را دوست داشته باشند و ما هم آن ها را دوست داشته باشیم اما در کنار آنها ما دوستان دیگری داشته باشیم و آن ها هم همینطور. پس برای بهتر شدن این نیاز افراطی یک طرفه و خود خواهانه راهکارهای زیر مناسب است:
۱- سعی کنید با خود شناسی بر احساس و هیجانات خود مسلط شوید و به صورت یک طرفه و تخیلی سرمایه گذاری عاطفی انجام ندهید.
۲- با احترام به خود و استقلال شخصیتی و برطرف کردن نیازها و کمبوده ها با اعتماد به نفس کامل و با هدف گذاری، ارتباطتان را تنظیم کنید.
۳- با دیدن نقاط مثبت و خوبی های خودتان و اعتماد به خود در زندگی سعی کنید اساس بی نیازی از دیگران را در خود بنا کنید و در ارتباطات مجذوب کل شخصیت فرد نشوید بلکه به خود بگویید مثلا شوخ طبعی ایشان باعث ارتباط است نه سایر ویژگی های شخصیتی ایشان
۴- سعی کنید به جای تمرکز و سرمایه گذاری روی یک نفر ، روی چند نفر برای برقراری دوستی فکر و هدف گذاری کرده و به تمایل طرف مقابل نسبت به ارتباط با شما اهمیت قایل شوید.
۵- سعی کنید خوبی های دیگران را در خود ایجاد کنید و در انتخاب کاملا آزاد از اسارت خواسته ها و نیازهای درونی باشید .به عبارت دیگر دوست کسی نیست که نیمه ناقص من را کامل کند بلکه من باید با بینش و معرفت و کار و تمرین کامل باشم تا از ارتباط لذت ببرم تا در صورت عدم تمایل خود فرد یا طرف مقابل به ادامه رابطه ، آسیب نبینم .
بنابراین با توجه به نکات بالا شما باید مالک بودن در مورد احساس ایشان را از خود دور کنید و سعی کنید با افزایش دوستی با دیگر دوستان با این احساسات تان مبارزه کنید. موفق باشید.

باعرض سلام و تشکر
خدمت شما عرض کنم به نظر می رسد شما ظاهری مردانه داشته باشید ولی مغز ، تفکر ، احساس و کلا شخصیت زنانه دارید که بهتر بود خیلی زودتر کارهای رواندرمانی و یا در صورت لزوم تغییر جنسیت می دادید. اما اینکه شما به پلیس مرد علاقه دارید احتمالات مختلفی دارد ممکن است در گذشته ای بسیار بسیار دور زمانی که از آن فقط و فقط احساس آن را به یاد می آورید ولی اصلا آدرس کجا، کی و چند سالتان بوده را به یاد نمی آورید از سوی یک پلیس واقعی و یا اینکه شما به دلیل کودکی برداشت و تصورتان این بوده که پلیس است و یا حتی همسان سازی با کودکی در فیلمی که پلیس به آن کمک کرده است حس خوبی نسبت به این فرد دارید. اگر به صورت دقیقتر بخواهیم موضوع شما را بحث کنیم کودک زمانی به دنیا می آید تکامل مغز در پخش آمیگدال پیشرفته تر است و وظیفه آمیگدال مغز ذخیر کردن و رسیدگی به هیجان و عاطفه و احساس مثبت و منفی است و در بخش دیگر هیپوکامپ وجود دارد که شناختی است و آدرس ، زمان، مکان وووو در آن ذخیره ، بازیابی و پردازش می شود در سه سال اولیه کودک پخش شناختی بسیار مقدماتی و ابتدایی است ولی آمیگدال شاید مانند یک آدم ۴۰ سال هیجان ها را درک می کند پس ممکن است وضعیت شما به آن زمان برگردد . مانند کسی که می گوید چرا من بار اولی یک فردی را دیدم و احساس خوبی از او ندارم در حالی که هیچ رفتاری ااز ایشان ندیدم روان شناسان معتقد هستن ممکن است نشانه ای از صورت و تیپ فرد مانند رنگ مو و یاچشم وووو در این فرد هست که در زمان کودکی در فرد دیگری بوده که این کودک از آن می ترسیده و الان نوعی تداعی ایجاد می شود. پس ممکن است وضعیت شما این گونه باشد پس لزومی ندارد با این احساستان کلنجار بروید چون هیچ دردسری برای شما از نظر رفتاری ایجاد نمی کند البته ممکن هم هست که یک نوع تفکر سحری و جادویی و یا وسواس گونه باشد یعنی این موضوع ذهن شما را بیش از اندازه واقعی و منطقی به آن پرداخته پس شما در هر حال نباید سرکوب گری خنثی سازی و مبارزه با این فکر داشته باشید . وسعی کنید با پذیرش و تمرکز نکردن و اهمیت ندادن بیش از حد و از طرف تمرکز به اهداف و مسایل دیگر زندگی از این افکار فاصله بگیرید. در ضمن برای مشکل اول آقای دکتر بهنام اوحدی با این شماره و آدرس کمک زیادی می تواند برای شما داشته باشد :
تهران، خیابان ولی عصر ، ضلع جنوب شرقی تقاطع نیایش ( سر اسفندیار )، رو به روی دانشکده مامایی - پرستاری دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، نبش کوی شهید بابک بهرامی، ساختمان نگین نیایش، طبقه نخست ، واحد ۱، مطب روانپزشکی و کلینیک بهداشت و سلامت جنسی، زناشویی و خانوادگی دکتر بهنام اوحدی ( Dr.Ohadi's Tehran Sex Clinic ) ،
تلفن و دورنگار : ۳- ۲۲۰۳۸۵۳۲ / ۸۸۶۷۶۰۰۳ / ۸۸۶۷۰۶۱۷ / ۸۸۶۴۵۱۲۰ / ۰۹۱۳۱۱۷۰۶۲۴ / ۰۹۱۹۴۹۴۲۰۶۰

موفق باشید.

سلام. دوست گرامی به شهر سوال خوش آمدید. همانطور که خودتان هم میدانید دوستی و رفاقت هرچه صمیمی تر باشد به این معناست که استحکام آن بیشتر است و از هم گسستن این رابطه دشوار تر خواهد بود. شما هم سعی کنید دوستی هایتان را نه فقط بر ملاکهای ظاهری و سطحی، بلکه بر اساس شناختهای عمیق تر و ملاکهای عمیق تر بنا کنید تا روابط دوستانه تان قویتر و مستحکم تر باشد. علاوه بر دوست داشتن ظاهری، قیافه ظاهری و مسائلی ازاین دست، به اخلاق و رفتار دوستان خود با خودتان و دیگران توجه کنید، با کسانی دوست شوید که خوش اخلاق و خوش برخورد هستند و از کمالات اخلاقی برخوردارند. با کسانی دوست شوید که این خصوصیات را نه فقط با شما یا دوستان خاصشان که با بیشتر افراد رعایت می کنند. با کسانی رفاقت کنید که به ارزشهای معنوی و الهی باور دارند. اینگونه آدمها دیرتر پشت شما را خالی می کنند و بیشتر به درد دوستی و تکیه کردن می خورند. البته خودتان هم باید سعی کنید چنین خصوصیاتی را داشته باشید یا در خودتان تقویت کنید. قطعا با این روش موفق خواهید شد. اگر این ملاکها را رعایت کنید دیگر نگران از دست دادن برخی از روابط دوستانه یا برخی از به ظاهر دوستان نخواهید بود. همچنین سعی کنید صداقت خود را به شکل واقعی نشان دهید. اگر خدای ناکرده به هر دلیلی یک دیگر را ناراحت کردید، و به اشتباه خود پی بردید بلافاصه از و معذرت خواهی کنید و سعی کنید به اصل رابطه دوستانه تان خللی وارد نشود. بالا و پایین شدن روابط تا حدی طبیعی است اما در یک رابطه دوستانه خوب و قوی، اصل ارتباط نباید به سادگی از بین برود.
با فرض رعایت خصوصیات درست از طرف شما و اطمینان از اینکه رفتارتان درست است، دیگر از رها کردن آنها نترسید.
موفق و پیروز باشید.

خدمت شما عرض کنم که انسان زمانی که چشم به این جهان می گشاید به تدریج دلبستگی اش به پدیده ها و موضوعات انسانی و غیر انسانی و حتی اشیاء مشخص می شود دلبستگی های به انواع و اقسام مختلفی تقسیم می شوند از ایمن گرفته تا ناایمن و -دوسوگرا و نا ایمن- اجتنابی برا اساس این سبک های دلبستگی دوران کودکی تا حد زیادی می توان نحوه دلبستگی افراد را در بزرگسالی مشخص کرد افرادی که دچار وابستگی شدید عاطفی به فردی می شوند به دلیل عدم تعادل در محبت دیدن والدین ممکن است دچار مسایلی در آینده شوند محرومیت های هیجانی و یا توجه و محبت هیجانی بیش از اندازه ممکن است باعث وابستگی و یا خودبزرگ بینی شود که هر دوی این ویژگی ها در حد افراط آن باعث اختلال در روند سلامت روان می شود.
نکته مهم دیگر اینکه ما نیاز به دوست داشتن و تأیید و ابراز علاقه مندی در ذاتمان وجود دارد،این موضوع باعث می شود که ما انسان ها یک موجود اجتماعی باشیم و در جامعه شناسی و روان شناسی هم این موضوع وجود دارد مثلا در سلسه مراتب نیازها ، نیاز به تأیید، تعلق ، محبت و احترام مطرح شده است. اما مشخص نیست شما به چه دلیلی به صورت افراطی به فردی وابستگی شدید پیدا کرده اید که مرزی بین خود و ایشان نمی توانید قایل شوید و احساس می کنید بخشی از وجود شما است که بدون ایشان نمی توانید زندگی کنید. اصرا به اینکه کسی شما را دوست داشته باشد تا حدی نشانه بی ارزش کردن ، اهمیت ندادن و احترام نگذاشتن به خود است که معمولا در شخصیت های مهر طلب این ویژگی ها وجود دارد این گونه افراد نیاز به دوست داشتن دارند در حالی استاندارد و مناسب این است ما از محبت و توجه دیگران لذت می بریم و متقابل پاداش این احترام را می دهیم اما نیاز نداریم . پس مشخص است در طور تاریخچه ارتباطی شما همیشه شما وابستگی یک طرفه بوده اید پس با یک دورن نگری و تأمل علت این وضعیت را در خود جست و جو کنید. بهترین وضعیت در ارتباطات احترام متقابل است یعنی فردی با شما نسبت به یک یا چند ویژگی شخصیتی مشترک است و این سبب دوستی می شود این دو در زمینه های دیگری دوست های دیگری هم دارند و خودخواه نیستند یعنی از اینکه طرف مقابل در کنار ایشان دوست های دیگری نیز دارد ناراحت نیستند و نگران نیستند از طرفی خود شان هم در زندگیشان با افراد دیگری دوست هستند که هر دوستی جایگاه خودش را دارد پدر ، مادر ، اعضای خانواده ، همسایه، خویشاوندان و... ممکن است ما را دوست داشته باشند و ما هم آن ها را دوست داشته باشیم اما در کنار آنها ما دوستان دیگری داشته باشیم و آن ها هم همینطور. پس برای بهتر شدن راهکارهای زیر مناسب است:
۱- سعی کنید این وابستگی را به علاقه مندی تبدیل کنید
۲- سعی کنید با خود شناسی بر احساس و هیجانات خود مسلط شوید و به صورت تخیلی سرمایه گذاری عاطفی انجام ندهید.
۳- با احترام به خود و استقلال شخصیتی و برطرف کردن نیازها و کمبوده ها با اعتماد به نفس کامل و با هدف گذاری، ارتباطتان را تنظیم کنید.
۴- با دیدن نقاط مثبت و خوبی های خودتان و اعتماد به خود در زندگی سعی کنید اساس بی نیازی از دیگران را در خود بنا کنید و در ارتباطات مجذوب کل شخصیت فرد نشوید بلکه به خود بگویید مثلا شوخ طبعی ایشان باعث ارتباط است نه سایر ویژگی های شخصیتی ایشان
۵- سعی کنید به جای تمرکز و سرمایه گذاری روی یک نفر ، روی چند نفر برای برقراری دوستی فکر و هدف گذاری کرده و به تمایل طرف مقابل نسبت به ارتباط با شما اهمیت قایل شوید.
۶- سعی کنید خوبی های دیگران را در خود ایجاد کنید و در انتخاب کاملا آزاد از اسارت خواسته ها و نیازهای درونی باشید .به عبارت دیگر دوست کسی نیست که نیمه ناقص من را کامل کند بلکه من باید با بینش و معرفت و کار و تمرین کامل باشم تا از ارتباط لذت ببرم تا در صورت عدم تمایل خود فرد یا طرف مقابل به ادامه رابطه ، آسیب نبینم .
قطعا اضطراب و مسایل پشت کنکور پناه بردن به ایشان را برای کاهش اضطراب بیشتر می کند بسیاری از روان شناسان عشق و وابستگی را نوعی وسواس می نامند همانطور که فرد به شست وشوی غیر عادی برای کاهش اضطراب وابسته می شود و فردی دیگر برای کاهش اضطراب خودش به مواد وابسته می شود بعضی از افراد به دلیل اینکه شخصیت آن ها قسمت های خالی زیادی دارد و اعتماد به نفس آنها به دلیل این احساس خالی بودن شخصیتی و ضعیف بودن من پایین است، دچار اضطراب می شوند این افراد همیشه در کنار دیگران خود را کامل می بینند و به واسطه این هم جواری وابستگی و نگرانی از ازدست دادن باعث چسبیدن شدید می شود .این گونه عشق های نوراتیک فرد را به باتلاق نگرانی ها و وابستگی ها و اختلالات روانی سوق می دهد. پس قطعا و قطعا سابقه این گونه دلبستگی های ناایمن نشان دهنده وجود یک نوع اضطراب و اختلال در رابطه سالم و انرژی بخش و محکم کننده شخصیت و وابستگی و دلبستگی ایمن در کنار والدین است که در حال حاضر به شکل وسواس فکری خود را نشان می دهند . بنابراین با توجه به نکات بالا سعی کنید با خودشناسی عمیق بر احساس خود غلبه کنید و آرامش را در خود بجویید تا در دیگران. موفق باشید.

باعرض سلام و تشکر و تسلیت این ایام و لیالی حزن انگیز
خدمت شما عرض کنم که ما در جریان دقیق وضعیت شما از گذشته نیستیم اما انسان زمانی که چشم به این جهان می گشاید به تدریج دلبستگی اش به پدیده ها و موضوعات انسانی و غیر انسانی و حتی اشیاء مشخص می شود دلبستگی های به انواع و اقسام مختلفی تقسیم می شوند از ایمن گرفته تا ناایمن و -دوسوگرا و نا ایمن- اجتنابی برا اساس این سبک های دلبستگی دوران کودکی تا حد زیادی می توان نحوه دلبستگی افراد را در بزرگسالی مشخص کرد افرادی که دچار وابستگی شدید عاطفی به فردی می شوند به دلیل عدم تعادل در محبت دیدن والدین ممکن است دچار مسایلی در آینده شوند محرومیت های هیجانی و یا توجه و محبت هیجانی بیش از اندازه ممکن است باعث وابستگی و یا خودبزرگ بینی شود که هر دوی این ویژگی ها در حد افراط آن باعث اختلال در روند سلامت روان می شود.
نکته مهم دیگر اینکه ما نیاز به دوست داشتن و تأیید و ابراز علاقه مندی در ذاتمان وجود دارد،این موضوع باعث می شود که ما انسان ها یک موجود اجتماعی باشیم و در جامعه شناسی و روان شناسی هم این موضوع وجود دارد مثلا در سلسه مراتب نیازها ، نیاز به تأیید، تعلق ، محبت و احترام مطرح شده است. اما مشخص نیست شما به چه دلیلی به صورت افراطی به فردی وابستگی شدید پیدا کرده اید که مرزی بین خود و ایشان نمی توانید قایل شوید و احساس می کنید بخشی از وجود شما است که بدون ایشان نمی توانید زندگی کنید. اصرا به اینکه کسی شما را دوست داشته باشد تا حدی نشانه بی ارزش کردن ، اهمیت ندادن و احترام نگذاشتن به خود است که معمولا در شخصیت های مهر طلب این ویژگی ها وجود دارد این گونه افراد نیاز به دوست داشتن دارند در حالی استاندارد و مناسب این است ما از محبت و توجه دیگران لذت می بریم و متقابل پاداش این احترام را می دهیم اما نیاز نداریم . پس مشخص است در طور تاریخچه ارتباطی شما همیشه شما وابستگی یک طرفه بوده اید پس با یک دورن نگری و تأمل علت این وضعیت را در خود جست و جو کنید. بهترین وضعیت در ارتباطات احترام متقابل است یعنی فردی با شما نسبت به یک یا چند ویژگی شخصیتی مشترک است و این سبب دوستی می شود این دو در زمینه های دیگری دوست های دیگری هم دارند و خودخواه نیستند یعنی از اینکه طرف مقابل در کنار ایشان دوست های دیگری نیز دارد ناراحت نیستند و نگران نیستند از طرفی خود شان هم در زندگیشان با افراد دیگری دوست هستند که هر دوستی جایگاه خودش را دارد پدر ، مادر ، اعضای خانواده ، همسایه، خویشاوندان و... ممکن است ما را دوست داشته باشند و ما هم آن ها را دوست داشته باشیم اما در کنار آنها ما دوستان دیگری داشته باشیم و آن ها هم همینطور. پس برای بهتر شدن این نیاز افراطی یک طرفه و خود خواهانه راهکارهای زیر مناسب است:
۱- سعی کنید با خود شناسی بر احساس و هیجانات خود مسلط شوید و به صورت یک طرفه و تخیلی سرمایه گذاری عاطفی انجام ندهید.
۲- با احترام به خود و استقلال شخصیتی و برطرف کردن نیازها و کمبوده ها با اعتماد به نفس کامل و با هدف گذاری، ارتباطتان را تنظیم کنید.
۳- با دیدن نقاط مثبت و خوبی های خودتان و اعتماد به خود در زندگی سعی کنید اساس بی نیازی از دیگران را در خود بنا کنید و در ارتباطات مجذوب کل شخصیت فرد نشوید بلکه به خود بگویید مثلا شوخ طبعی ایشان باعث ارتباط است نه سایر ویژگی های شخصیتی ایشان
۴- سعی کنید به جای تمرکز و سرمایه گذاری روی یک نفر ، روی چند نفر برای برقراری دوستی فکر و هدف گذاری کرده و به تمایل طرف مقابل نسبت به ارتباط با شما اهمیت قایل شوید.
۵- سعی کنید خوبی های دیگران را در خود ایجاد کنید و در انتخاب کاملا آزاد از اسارت خواسته ها و نیازهای درونی باشید .به عبارت دیگر دوست کسی نیست که نیمه ناقص من را کامل کند بلکه من باید با بینش و معرفت و کار و تمرین کامل باشم تا از ارتباط لذت ببرم تا در صورت عدم تمایل خود فرد یا طرف مقابل به ادامه رابطه ، آسیب نبینم .
موفق باشید

خدمت شما عرض کنم که انسان زمانی که چشم به این جهان می گشاید به تدریج دلبستگی اش به پدیده ها و موضوعات انسانی و غیر انسانی و حتی اشیاء مشخص می شود دلبستگی های به انواع و اقسام مختلفی تقسیم می شوند از ایمن گرفته تا ناایمن و -دوسوگرا و نا ایمن- اجتنابی برا اساس این سبک های دلبستگی دوران کودکی تا حد زیادی می توان نحوه دلبستگی افراد را در بزرگسالی مشخص کرد افرادی که دچار وابستگی شدید عاطفی به فردی می شوند به دلیل عدم تعادل در محبت دیدن والدین ممکن است دچار مسایلی در آینده شوند محرومیت های هیجانی و یا توجه و محبت هیجانی بیش از اندازه ممکن است باعث وابستگی و یا خودبزرگ بینی شود که هر دوی این ویژگی ها در حد افراط آن باعث اختلال در روند سلامت روان می شود.
نکته مهم دیگر اینکه ما نیاز به دوست داشتن و تأیید و ابراز علاقه مندی در ذاتمان وجود دارد،این موضوع باعث می شود که ما انسان ها یک موجود اجتماعی باشیم و در جامعه شناسی و روان شناسی هم این موضوع وجود دارد مثلا در سلسه مراتب نیازها ، نیاز به تأیید، تعلق ، محبت و احترام مطرح شده است. اما مشخص نیست شما به چه دلیلی به صورت افراطی به فردی وابستگی شدید پیدا کرده اید که مرزی بین خود و ایشان نمی توانید قایل شوید و احساس می کنید بخشی از وجود شما است که بدون ایشان نمی توانید زندگی کنید. اصرا به اینکه کسی شما را دوست داشته باشد تا حدی نشانه بی ارزش کردن ، اهمیت ندادن و احترام نگذاشتن به خود است که معمولا در شخصیت های مهر طلب این ویژگی ها وجود دارد این گونه افراد نیاز به دوست داشتن دارند در حالی استاندارد و مناسب این است ما از محبت و توجه دیگران لذت می بریم و متقابل پاداش این احترام را می دهیم اما نیاز نداریم . پس مشخص است در طور تاریخچه ارتباطی شما همیشه شما وابستگی یک طرفه بوده اید پس با یک دورن نگری و تأمل علت این وضعیت را در خود جست و جو کنید. بهترین وضعیت در ارتباطات احترام متقابل است یعنی فردی با شما نسبت به یک یا چند ویژگی شخصیتی مشترک است و این سبب دوستی می شود این دو در زمینه های دیگری دوست های دیگری هم دارند و خودخواه نیستند یعنی از اینکه طرف مقابل در کنار ایشان دوست های دیگری نیز دارد ناراحت نیستند و نگران نیستند از طرفی خود شان هم در زندگیشان با افراد دیگری دوست هستند که هر دوستی جایگاه خودش را دارد پدر ، مادر ، اعضای خانواده ، همسایه، خویشاوندان و... ممکن است ما را دوست داشته باشند و ما هم آن ها را دوست داشته باشیم اما در کنار آنها ما دوستان دیگری داشته باشیم و آن ها هم همینطور. پس برای بهتر شدن راهکارهای زیر مناسب است:
۱- سعی کنید این وابستگی را به علاقه مندی تبدیل کنید
۲- سعی کنید با خود شناسی بر احساس و هیجانات خود مسلط شوید و به صورت تخیلی سرمایه گذاری عاطفی انجام ندهید.
۳- با احترام به خود و استقلال شخصیتی و برطرف کردن نیازها و کمبوده ها با اعتماد به نفس کامل و با هدف گذاری، ارتباطتان را تنظیم کنید.
۴- با دیدن نقاط مثبت و خوبی های خودتان و اعتماد به خود در زندگی سعی کنید اساس بی نیازی از دیگران را در خود بنا کنید و در ارتباطات مجذوب کل شخصیت فرد نشوید بلکه به خود بگویید مثلا شوخ طبعی ایشان باعث ارتباط است نه سایر ویژگی های شخصیتی ایشان
۵- سعی کنید به جای تمرکز و سرمایه گذاری روی یک نفر ، روی چند نفر برای برقراری دوستی فکر و هدف گذاری کرده و به تمایل طرف مقابل نسبت به ارتباط با شما اهمیت قایل شوید.
۶- سعی کنید خوبی های دیگران را در خود ایجاد کنید و در انتخاب کاملا آزاد از اسارت خواسته ها و نیازهای درونی باشید .به عبارت دیگر دوست کسی نیست که نیمه ناقص من را کامل کند بلکه من باید با بینش و معرفت و کار و تمرین کامل باشم تا از ارتباط لذت ببرم تا در صورت عدم تمایل خود فرد یا طرف مقابل به ادامه رابطه ، آسیب نبینم .
قطعا اضطراب و مسایل پشت کنکور پناه بردن به ایشان را برای کاهش اضطراب بیشتر می کند بسیاری از روان شناسان عشق و وابستگی را نوعی وسواس می نامند همانطور که فرد به شست وشوی غیر عادی برای کاهش اضطراب وابسته می شود و فردی دیگر برای کاهش اضطراب خودش به مواد وابسته می شود بعضی از افراد به دلیل اینکه شخصیت آن ها قسمت های خالی زیادی دارد و عدم اعتماد به نفس به دلیل این احساس خالی بودن شخصیتی و ضعیف بودن من و خود دچار اضطراب می شوند و همیشه در کنار دیگران خود را کامل می بینند و به واسطه این هم جواری وابستگی و نگرانی از ازدست دادن باعث چسبیدن شدید می شود فرد را به باتلاق نگرانی ها و وابستگی ها و اختلالات روانی سوق می دهد . نکته آخر اینکه مشخصاتی که شما از خودتان گزارش دادید خیلی شبیه به افراد مهر طلب هستید که بهتر است به این سایت برای شناسایی شخصیت خودتان مراجعه کنید http://www.moshaverfa.com/1393/12/01/%D8%B4%D8%AE%D8%B5%DB%8C%D8%AA-%D9%.‎.‎.‎ برای موفق باشید.

دوست نوجوان، سلام و به شهر سوال خوش آمدید. شرایط دشوار شما قابل درک است، اما باید بدانید شما نیز در شکل گیری این رابطه بی تقصیر نیستید. حتما چیزهایی در مورد ویژگی ها و شرایط خاص سنین نوجوانی شنیده یا خوانده اید.
اساس و پایه دوستی ها در سن نوجوانی و جوانی که با جذبه و شور زیادی همراه است، غالبا بر مبنای عواطف و احساسات شکل می گیرد و نه بر اساس منطق و عقل. مقدمه این دوستی ممکن است جاذبیت یک فرد از نظر ظاهری یا شخصیتی یا پاره ای از صفات اخلاقی باشد. مسئله ای که او را برای فرد دیگر دوست داشتنی می سازد تا جایی که توانسته در روح و روان او تأثیر عمیقی بگذارد و خلأ عاطفی اش را به وسیله آن پر کند. ماهیت این دوستی گرچه در ابتدا دوستانه، پاک و بی شائبه است، ولی امکان آلوده شدن آن به مسایل دیگر وجود دارد. زمانی که این علاقه به اوج خود می رسد، آنها را دچار سرگردانی می کند که اکنون چه باید بکنند. این سرگردانی ممکن است با بعضی آثار مخرب دیگری همراه شود. روانشناسان معتقدند احساس تعلق و وابستگی به دیگران از اساسی ترین نیازهای فردی است و بر رشد روانی جسمی و اجتماعی فرد تأثیر می گذارد. در واقع دوستان برای فرد تكیه گاهی هستند كه به او احساس امنیت می دهند.
به شما توصیه می کنیم حتما متن ابتدای این صفحه را با دقت مطالعه کنید. همچنین میتوانید مطالبی که در مورد "ویژگی های سنین نوجوانی" منتشر شده را نیز مرور کنید. در حال حاضر هرچند شاید خودتان در شروع این داستان نقشی نداشتید، اما از این به بعد نقش شما پر رنگ و اثر گذار خواهد بود. با توجه به این که در این دوره حساس تحصیلی و نزدیکی به کنکور، نیازمند آرامش و ثبات هم هستید، باید عزم خود را جزم کنید که به این داستان پایان دهید ولو به قیمت ناراحتی (موقتی) دوستانتان و شاید خودتان. به هر حال اگرچه برخی از افراد برای آدم عزیز و دوست داشتنی هستند، اما برخی امور هم به سرنوشت و آینده ما بستگی دارند (مانند کنکور و ورود به دانشگاه) بنابراین بایستی اولویت را در این مقطع حساس به بخشی که اهمیت بیشتری دارد بدهید. در روابط خود با دوستان (به ویژه این دو دوست) کمی جدی تر عمل کنید. همانطور که زمان بیشتری را به مطالعه اختصاص می دهید، زمان اختصاصی به آنها را نیز کمتر کنید. از رنجش موقت و گذرای آنها نهراسید و در صورت ایجاد شدن چنین موقعیتی، کاملا منطقی و درست به آنها بگویید که به چه دلیل(نزدیکی کنکور و لزوم آمادگی برای امتحانات) مجبور هستید روابط دوستانه و تفریحات تان را کم کنید. همزمان با این تغییر برخورد و رفتار کم کم سعی کنید نوع برخورد ها را هم با این دو نفر به هم نزدیک کنید (نه اینکه با یکی خیلی صمیمی و با دیگری بیگانه). اگر میتوانید، برنامه های تفریحی یا ورزشی یا حتی درسی مشترک ترتیب دهید که لازم باشد حداقل سه نفر باشید و شما سه نفر با هم و به صورت مشترک آن را انجام دهید و در مقابل از کارهایی که دو نفری است (به دلیل این که باید یکی را بر دیگری ترجیح دهید) تا حد ممکن بپرهیزید.
در کنار همه اینها همانطور که قبلا هم گفته شد، باید کمی جدیت به خرج دهید و محکم و با منطق رفتار کنید و اگر هم احیانا این دوستان تان ، بی دلیل و یا کاملا غیر منطقی دچار دلخوری شدند، به آن اهمیت ندهید (و البته این بدان معنا نیست که مهربان نباشید و یا همیشه و در همه جا خشک و بی روح رفتار کنید) فقط در مواردی که آنان خواسته های بیش از حد و غیر منطقی در روابط دوستانه شما دارند (مثل اینکه با دیگری حرف نزن یا به او لبخند نزن یا ...اینها حرفهای کاملا غیر منطقی است).
انشالله با مدیریت این دوره، هم روابط شما با دوستانتان متعادل تر خواهد شد و هم به درستان لطمه زیادی نخواهد خورد.
موفق باشید

سلام. به جمع دوستان خود در شهر سوال خوش آمدید. دوست نوجوان من، متاسفانه اطلاعات شما بسیار کلی و تا حدی مبهم است و با این مقدار اطلاعات نمیتوان تشخیص و چاره جویی مناسب را انجام داد. این که شرایط مختلف زندگی خانوادگی شما چگونه بوده و اکنون چگونه است، منظور شما دقیقا از حس علاقه شدید چیست، چه اوقاتی بیشتر چنین احساسی دارید یا کمتر، شرایط تعاملی شما دونفر در محل تحصیل چگونه است، وضعیت تحصیلی شما و دوست شما و ... و... و بسیاری از سوالات دیگر که برای اظهار نظر کارشناسیی لازم است. به شما توصیه میکنم یا از راهکارهای ارائه شده به صورت کلی در پاسخهای مختلف یا در ابتدای همین صفحه در پست اصلی مراجعه کنید و سعی کنید به کمک اراده و همت خودتان بر مشکل تان فائق آیید، یا با شماره تماس سراسری ۰۹۶۴۰۰ تماس بگیرید تا کارشناسان ما به صورت تلفنی با شما صحبت کنند.
موفق باشید

به نام خدا
دوست عزیز و کاربرگرامی شهر سوال، سلام. به شهر سوال خوش آمدید. از اظهار نظر شما هم متشکریم.
اصولا به دلیل اینکه شما از جهت بنیانهای فکری و اعتقادی تفاوت فاحشی با فرهنگ وطنی و دینی خود دارید، و به اصطلاح این اختلاف ما و شما مبنایی است، نباید به شما پاسخی بدهیم. اول به این دلیل که این مکان برای مناظرات و مباحث مبنایی تعریف نشده. کسانی که به اینجا مراجعه می کنند به طور معمول کسانی هستند که یک سری از مبانی اولیه را پذیرفته اند و به دنبال راه حل مشکل خود در چارچوب های پذیرفته شده هستند. دوم به این دلیل که مباحث مبنایی به نوعی تخصصی هستند و مخاطبان خاص خود را می طلبد و سوم به این دلیل که مباحث مبنایی از این دست، بسیار مفصل و طولانی هستند و با نگارش چند خط نمیتوان به آنها پرداخت (هرچند ایجاد سوال و شبهه به طور طبیعی ممکن است یک خط باشد اما پاسخ آن ممکن است یک کتاب باشد).
بنابراین، تنها خدمت شما دوست عزیز عرض می کنیم که این مبنای فکری شما به هیچ وجه قابل قبول و پذیرش نیست.
اساساً ما یکی از مشکلاتمان همین ورود مطلق علوم غربی (به ویژه علوم انسانی) بدون بومی سازی است. علومی که با مختصات غربی (مثلا فرهنگ غربی، آن هم نه فرهنگ اصیل غربی که فرهنگ ساخته شده طی یکصد سال اخیر) تدوین شده و قرار شده به همان شکل در همه جای دنیا اجرا شود. درست مثل این که شما دستورالعمل تهیه پیتزا را داشته باشید و بخواهید با لوازم و مواد تهیه آبگوشت، یک غذا درست کنید. قطعا نتیجه نهایی هیچکدام نخواهد بود و ممکن است غذای حاصل را هیچ جانوری هم میل نکند.
ما به شما توصیه می کنیم ضمن افزایش مطالعات خود و عمق بخشی به آنها، سعی کنید مسائل ریز و درشت جامعه غربی چه در سطح فرهنگی، چه علمی و چه و چه... به صورت دقیق و همه جانبه مطالعه و بررسی کنید.
برای شما آرزوی موفقیت داریم

به نام خدا
با سلام
با توجه به کلیاتی که شما بیان فرموده اید لازم میبینم به نکاتی اشاره کنم:
۱. مسئله خجالتی بودن خود نیاز به گفتگو با مشاور و لازم است به علتهای آن پرداخته شود. و توصیه میشود در دوره های مهارتهای زندگی (ابراز وجود) شرکت کنید
۲. برای ایجاد ارتباط نیاز به دانستن مهارتهای ارتباطی است و توصیه میکنم در دوره های مهارتهای زندگی (مهارتهای ارتباطی) شرکت کنید.
۳. بررسی کنید و ببینید علاقمندیهای دوستتان چیست و در آن زمینه توانایی کسب کنید و اطلاعاتی داشته باشید و گاهی که بین رفقا صحبت میشود گاهی راجع به موضوع مربوطه صحبت کنید تا دیگران بدانند در آن زمینه شما هم اطلاعاتی دارید
۴. این فکر را که فلانی از من بدش می آید را از خود دور کنید و سعی کنید به توانایی های خود بیاندیشید و بدانید تصورتان از خود در رفتارهایتان منعکس میشود و به دیگران هم منتقل میشود
در پایان به علت وجود جوانب مختلف بحث توصیه میکنم با مشاوره تلفنی مرکز ملی پاسخگویی (۰۹۶۴۰۰) تماس بگیرید

سلام دوست من، به شهر سوال خوش آمدید.
طوری در مورد افکار و آرزوهای خودتان صحبت به میان آوردید که گویا در سنین میانسالی هستید و هنوز نتوانسته اید به جایی از لحاظ مادی و مالی برسید...! هرچند ما از وضعیت دقیق کنونی شما اطلاع نداریم و تصور دقیقی هم از تخیلات یا آمال و آرزوهای تان در مورد پولدار شدن نداریم اما این نکته کاملا قطعی است که شما هنوز ۲۰ سال دارید و در زمینه کسب مال (حلال) و ثروت در ابتدای راه قرار دارید. و قطعا با تلاش و انگیزه بالای خود و رعایت قواعد مربوطه، به یاری خدا خواهید توانست به اهداف خودتان برسید و قله ها را فتح نمایید. ۲۰ سال بعد را تصور کنید که به یاد این وضعیت و حرفهای خود می افتید و از حرف خودتان خواهید خندید...
البته اگر واقعا این افکار شما را آزار می دهد و زندگی عادی شما را مختل کرده است، به یک روانشناس حضوراً مراجعه کنید تا وضعیت شما را با دقت و اطلاعات بیشتری بسنجند. شاید چند جلسه مشاوره نیاز باشد.
موفق باشید

دوست گرامی، سلام. به شهر سوال خوش آمدید. به توضیحات زیر دقت کنید:
وابستگي چيست؟ در قالب يك جمله يعني اينكه "ما در ارتباط با كسي يا چيزي آنچنان مجذوبش مي شويم كه فقدان آنرا به معناي نابودي خود مي‌دانيم". در اين حالت، ما به شدت به اتصال عاطفي، انرژيكي و ... او عادت كرده‌ايم. براي تجربهٔ اين وضعيت مي‌توانيم به كاري فكر كنيم كه ما را اذيت مي‌كند، ولي نمي‌توانيم آن را رها كنيم يا ارتباطي را تصور كنيم كه ما را اذيت مي‌كند، ولي نمي‌توانيم آن را قطع كنيم و يا مواردي را در نظر بگيريم كه وقتی به آن فكر مي‌كنيم، عذاب مي‌كشيم.
پيوستگي چيست؟ پيوستگي از نظر ما يعني اينكه "با آنچه در ارتباط قرار گرفته‌ايم و به آن عشق مي‌ورزيم يا دوستش داريم احساس وحدت و يگانگي كنيم و با وجود لذت، شادماني، سعادت و خوشي در آن، ما نيز خشنود مي‌شويم". در اين حالت، بودن يا نبودن او در كنار ما، احساس بسيار خوب يا بسيار بد به ما نمي‌دهد، بلكه وجود او باعث حس رضايت در درون ما مي‌شود. به‌ عبارتي ديگر، با نبودن او باز هم احساس رضايت در ما باقي مانده و حال خوبمان را مي‌توانيم حفظ كنيم.
وابستگي عاطفي اعتماد به نفس شما را تخريب مي‌كند و نمي‌گذارد كه حقيقتا خودتان باشيد! وابستگي عاطفي با احساس خشم، ترديد نسبت به‌خود، ترس از طردشدن، ترس از تنهايي، حس عدم‌امنيت، شرم، حقارت يا ترس از اينكه ديگر شما را دوست نداشته باشند يا از شما قدرداني نكنند همراه است. فردي كه از وابستگي عاطفي رنج مي‌برد، فقط براي ديگران زندگي مي‌كند و خودش را ناديده مي‌گيرد. زماني‌كه با دوستانش است، خودش را فراموش مي‌كند، زماني‌كه مشغول كاري مي‌شود، خودش را تمام و كمال وقف آن كار مي‌كند تا مورد پسند و قبول ديگران قرار گيرد و يا ذره‌اي از او قدرداني كنند.
اما خوب است بدانيم ميل به ناديده گرفتن خود به نفع ديگران از كجا ناشي مي‌شود؟ مطمئنا آن ‌را از جايي ياد گرفته‌ايم، اينطور نيست؟ شايد يكي از دلايل آن والديني هستند كه محبت چنداني نسبت به فرزندانشان نشان نداده‌اند و يا هيجانات و احساسات آنها را سركوب كرده‌اند.
زماني‌كه كودك جمله‌اي تأثيرگذار به پدر يا مادرش مي‌گويد مثلا« دوستت دارم» به او مي‌گوييم «دست از سرم بردار، خسته‌ام مي‌كني.» و يا وقتي مي گويد : «مامان بيا مي‌خوام بغلت كنم... .» مادر مي گويد: «نه، نه، عجله دارم! كار دارم!بايد به كارهاي خونه برسم! عجله دارم، عجله دارم!»كودك احساس مي‌كند كه طرد شده است؛ حس رها شدن، حس آزردگي. پژوهشي بيان مي دارد كه برخي از كودكان از سن ۴ سالگي عزت نفس خود را از دست مي‌دهند و احساس آزردگي خاطر مي‌كنند. تصور كنيد نتيجه آن در سنين بزرگسالي چه خواهد شد!
مهم نيست چه مدتي را با فرزندتان سپري مي‌كنيد بلكه مهم كيفيت زماني است كه با آنها مي‌گذرانيد. از اين ‌رو، برخي از دلايل وابستگي‌هاي شديد عاطفي به دوران كودكي بازمي‌گردد. دلايل ديگري هم وجود دارند. مثلا مي‌توان از ناهنجاري‌هاي خانوادگي و خانه‌هايي كه خشونت، اعتياد، بي‌توجهي و عدم ‌برقراري ارتباط در آن حكمفرماست نام برد كه بستر مناسبي براي وابستگي‌هاي عاطفي را به‌وجود مي‌آورد. همچنين درصورت نبود پدر يا مادر نيز احتمال آنكه فرد به‌طور ناخودآگاه در طول زندگي‌‌اش به ‌دنبال پر كردن خلأ زندگي‌‌اش باشد زياد است. براي آنكه سرنوشتتان را در دست گيريد و از نظر عاطفي و احساسي فرزنداني مستقل پرورش دهيد، شادي بيشتري را به زندگي خود فرا خوانيد و احساس خوبي نسبت به‌خود داشته باشيد؛ ارتباط بهتري با خودتان و با ديگران برقرار كنيد و ترس‌هايتان را كنارگذاريد.
روش هايي براي تغيير وابستگي و رسيدن به پيوستگي
۱- متوجه مشكل باشيد
انسان زماني‌كه دشمنش را نمي‌شناسد به ميدان جنگ نمي‌رود! آگاهي نسبت به‌وجود وابستگي، خود قدم بزرگي است كه در اين راه برمي‌داريد و با وجود همه مشكلاتي كه داريد، همه ترس‌ها و نگراني‌هايتان، شما همواره روي پاهاي خودتان مي‌ايستيد. شما قوي هستيد و هم‌ اكنون با استفاده از اين قدرت ترس‌هايتان را پشت سر مي‌گذاريد. همين قدرت است كه به مدد آن دنيايي شخصي بنا مي‌نهيد؛ دنيايي كه در آن خودتان را دوست داريد و با خودتان در آرامش به‌سر خواهيد برد.
۲- احساسات و نيازهاي خود را ابراز كنيد
زماني‌ كه مشكلي برايتان پيش مي‌آيد در مورد آن با يكي از افراد نزديك خود صحبت كنيد. اين امر به شما كمك مي‌كند تا احساس خيلي بهتري داشته باشيد. فردي كه مي‌توانيد به او اعتماد كنيد و نخستين كمك و همراه شما به‌شمار مي‌رود. همچنين مي‌توانيد احساساتتان را روي يك كاغذ بیوريد ؛ تشويش‌ها، ترس‌ها و نگراني‌ها. به راحتي تمام چيزهايي كه موجب عصبانيت، آزردگي و خشم شما مي‌شوند را روي كاغذ بیاوريد؛ اين عمل باعث مي‌شود تا چيزهايي كه باعث ناراحتي شما مي‌شوند، فشار كمتري روي شما بياورند. همچنين با اين كار ذهنتان را رها مي‌كنيد و روشي است تا از طريق آن زباله‌هاي فكري‌تان را تخليه كنيد. اين عمل مانع شكنجه‌هاي ذهني شما مي‌شود. اين تمرين را به فردا موكول نكنيد، هم‌اكنون آن‌ را انجام دهيد و اثر آن ‌را ببینید.
۳- سطح عزت نفستان را افزايش دهيد
وابستگي عاطفي همواره با عدم ‌عزت نفس ارتباط دارد. غير ممكن است كه در عين وابستگي‌هاي شديد احساسي، از عزت نفس بالايي برخوردار باشيد. اولين راه حل براي غلبه بر وابستگي عاطفي، آن است كه بدون شكنجه و عذاب و تخريب فكري، با مهرباني، عميقا به‌خودتان عشق بورزيد. براي آنكه دوباره به عزت نفس دست يابيد نكات زير مي‌توانند مفيد باشند :
- هر روز ساعتي را براي خوشحال كردن خودتان اختصاص دهيد.
- روي نكات مثبت و موفقيت‌هايتان تمركز كنيد.
- «نه» گفتن را ياد بگيريد.
- به خواسته هايتان توجه كنيد.
- براي آنكه مورد پسند ديگران قرار بگيريد، سعي نكنيد خودتان را تغيير دهيد.
- به‌نظر خودتان اهميت دهيد.
- در ذهنتان تصوير مثبتي از خود داشته باشيد.
- با افراد مثبت نشست و برخاست كنيد.
- از خودتان مواظبت كنيد.
- از تنها ماندن لذت ببريد.
درست است كه دوست داريد دوستتان پيش شما باشد و زماني‌كه او پيش شما نيست احساس غم و تنهايي و همچنين احساس فقدان عشق و محبت مي‌كنيد؛ ولی به اين مسئله فكر كنيد كه تنهايي نيز مي‌تواند شادي‌آفرين باشد! مي‌توانيد از اين فرصت استفاده كنيد و كارهاي مورد علاقه‌تان را انجام دهيد: كتاب‌خواندن، گوش دادن به يك فايل صوتي، ورزش كردن، يادگيري چيزهاي جديد و يا كمك به افراد نيازمند و ... .اگر تنها هستيد، لحظات كوچكي كه در تنهايي با خودتان مي‌گذرانيد، مي‌توانند لحظات ناب شادي بخشي باشند.
۴- بحران وحشت را به‌طور مؤثر اداره كنيد
براي آنكه به‌طرز چشمگيري ترس و وحشت خود را كاهش دهيد، چشم‌هايتان را ببنديد و نفس‌ هاي عميقي بكشيد. در واقع، زماني‌ كه تنفس تان عميق و طولاني باشد، فعاليت ذهني‌ تان كاهش مي‌يابد و بدن آرام مي‌شود. غيرممكن است زماني‌كه آرام و عميق نفس مي‌كشيد، عصباني شويد. با انجام اين عمل متوجه خواهيد شد كه بعد از چند دقيقه، آرامش به شما بازخواهد گشت.«خشم و اضطراب داراي نيرو هستند اما نيروي آرامش از آنها بيشتر است.»
۵- بر ترس مورد پسند واقع‌نشدن غلبه كنيد
برای این منظور، جملات مثبت زير را با خود تكرار كنيد :
«حق دارم بدون آنكه عشق و توجه ديگران را از دست دهم، به ديگران «نه» بگويم.
«هر روز كه مي‌گذرد برايم آسان‌تر مي‌شود كه افكارم را بيان كنم و مردم من را به راحتي درك مي‌كنند.»
«نمي توانم مورد پسند همه مردم قرار بگيرم و همه را از خود راضي نگه دارم و اين امري طبيعي است.»
«حق دارم كه تصميم‌گيري كنم.»
«مي‌دانم چه مي‌خواهم و آن‌را به‌وضوح بيان مي‌كنم.»
۶- خود را از احساس گناه رها كنيد
خانمي را در نظر بگيريد كه وقتي صبح‌ها از خواب بيدار مي‌شود احساس مي‌كند شوهرش از دنده چپ بلند شده است. به‌طورناخودآگاه از خودش مي‌پرسد «چه‌كار كرده‌ام؟» زماني‌كه پيش دوستانش مي‌رود و آنها روي خوش نشان نمي‌دهند، احساس مي‌كند كه تقصير اوست كه دوستانش در چنين حالتي قرار دارند و حضور او موجب رنجش آنها شده است. بايد بدانيد كه چنين احساسي اغلب موجب مي‌شود فرد سكوت كند و احساساتش را ابراز نكند.
همچنين احساس گناه همانند دور باطل عمل مي‌كند و اثر گلوله برف را دارد؛ از خود مي‌پرسيم كه چرا چنين چيزي برايمان پيش آمده است و در نهايت متقاعد مي‌شويم كه مطمئنا كار بدي انجام داده‌ايم و بعد در وجودمان به ‌دنبال نقص‌ها و خطاهاي خيالي مي‌گرديم و باز هم احساس گناه بيشتري مي‌كنيم و ... . احساس گناه به كلسترول خون شباهت دارد؛ كلسترول خوب و كلسترول بد. احساس گناه بد به‌طور پيوسته از شما يك گناهكار مي‌سازد و بدون آنكه بتوانيد اين احساس را به يك خطاي مشخص ربط دهيد، دچار احساس مبهم گناه مي‌شويد. از اين نوع احساس گناه بايد دوري كنيد!
در عوض، احساس گناه خوب، به احساس مسئوليت ربط دارد. اين احساس به امور مشخص و واقعي مربوط مي‌شود كه وجدانتان به شما ندا مي‌دهد؛ دروغ، غيبت، نيش زبان و ... . ويژگي احساس گناه خوب آن است كه مي‌توانيد به آن خاتمه دهيد. ازاين ‌رو بايد بين احساس گناه خوب و بد مرز مشخصي بگذاريد.
۷- از افراد موفق و قوي الگو بگيريد
چنانچه مشكل‌تان را با افرادي كه مثل شما دچار وابستگي شديد عاطفي هستند در ميان بگذاريد، هيچ دردي از شما دوا نمي‌شود. احتمالا افرادي را در دور و برتان مي‌شناسيد كه دچار اين مشكل بوده‌اند اما موفق شده‌اند از پس آن برآيند. آنها را از نزديك زير نظر بگيريد و از آنها به‌عنوان يك راهنما استفاده كنيد. به آنها نزديك شويد و از آنان بپرسيد معيارها، دستورالعمل‌ها و انگيزه، رفتار و رمز و راز موفقيت آنها چيست. اين ارزش‌ها را وارد ذهنتان كنيد و آنها را به‌كار گيريد.
رهائي از وابستگي و رسيدن به پيوستگي
در اوج آرامش و قدرت، آسيب‌هاي مربوط به وابستگي‌هاي قبلي خود را ترميم كنيم؛ به اين منظور :
الف) خودمان را دوست داشته باشيم و براي يادگيري مهارت‌هاي دوست داشتن خود، به جلسه‌هاي عملي آموزش مهارت‌هاي زندگي به‌منظور خودباوري و همياري برويم.
ب) همواره جهت وابستگي خود را در مسیر عشق الهي و توكل به قدرت برتر جهان هستي معطوف كنيم.
ج) رابطه‌اي را ايجاد كنيم كه در آن شكوفائي استعدادها و توانمندي‌هاي ما امكان‌پذير شود.
موارد بيان شده در صورتي مي تواند ايجاد تغيير كند كه شما واقعا بخواهيد كه تغيير كنيد چون تنها كسي كه مي تواند به شما كمك كند خودتان هستيد وهيچ كس به اندازه شما نسبت به خودتان شناخت ندارد و در صورتي كه در اين راه به كمكي نياز داشتيد، پيشنهاد مي كنم به صورت حضوری به يك مشاور مراجعه كنيد.
موفق باشيد.

برای پیدا کردن دوستان خوب، ایجاد ارتباط با دوستان، و نگهداشتن این دوستان یعنی حفظ رابطه دوستی با این افراد، لازم است صبر و حوصله زیادی داشته باشید. کارهایی که انجام دادید تقریبا همگی خوب و درست است. سعی کنید به او همیشه محبت کنید و همیشه احترام بگذارید. احترام گذاشتن به کسی که دوستش دارید یعنی احترام به خواسته های او... پس به خواسته ها و نظراتش احترام بگذارید، حتی اگر خیلی از نظر و خواسته او خوشتان نیاید. برای نتیجه گیری از کارهای خود نباید عجله کنید و شاید هفته ها یا ماهها یا حتی سال لازم باشد تا رابطه های دوستانه تقویت و تثبیت شوند.
موفق باشید.

کاربر گرامی، به شهر سوال خوش آمدی. دخترم، شما نیازی نیست که به ایشان بفهمانید دوستش دارید. با توجه به سن و سال شما اگر هم خدای نکرده چنین کاری بکنید ممکن است وارد مسائل و روابطی بشوید که شروع کننده اش خود شما هستید اما ادامه دهنده و پایان دهنده اش مشخص نیست و در کنترل شما نباشد. به شما توصیه می کنیم حتی المقدور از ایشان و از موقعیت هایی که به ایشان نزدیک می شوید دوری کنید. اما در صورت بی قراری بسیار و اصرار برای گفتن این مسئله، بهتر است با معلم خودتان صحبت کنید و در یک زمان مناسب و خلوت برای ایشان درد دل کنید.
خدانگهدار

ضمن تشکر از اظهار نظر شما، بارها این نکته را به دوستانمان تذکر دادیم که صرف علاقه و دوستی بین دو نفر نه تنها ایرادی ندارد بلکه الفت و محبت بین دو دوست امری پسندیده و مقبول است. این نکته را هم گفته ایم که این علاقه میتواند شدت و ضعف داشته باشد یعنی صمیمیت بین دو دوست ممکن است تا حدی باشد که یکی حاضر باشد خود را فدای دیگری کند. نظایر این دوستی ها هم در طول تاریخ تا کنون بسیار بوده و همچنان هم هست.اگر شما تمایل دارید این نوع رابطه را "عشق" بنامید خود دانید. البته این نکته را هم متذکر شویم که اگر این رابطه به انحراف کشیده شد یا اگر مثل هر نوع رفتار دیگر بقدری غیر عادی شد که زندگی عادی یکی از طرفین را مختل کرده و به زحمت انداخت (مثل هر رفتار دیگر)، دیگر نمیتوان آن را طبیعی و عادی دانست و نیاز به بررسی و اصلاح دارد.
موفق باشید.

با سلام
کسی که گرایش به همجنس دارد برای تشخیص مشکل و پیدا کردن راه درمان ابتدا باید به روانشناس امین مراجعه کند .

با سلام. سوال شما تکراری است. به لینک زیر مراجعه کنید:
http://www.soalcity.ir/comment/15035#comment-15035

با سلام خدمت شما کاربر شهرسوال. از این که بی پرده حرف دل خود را مطرح نمودید متشکریم. اگر مطالب قبلی به ویژه متن اصلی این پست را هنوز مطالعه نکرده اید، به شما توصیه می کنیم حتما مطالب را بخوانید و سعی کنید راهکارهای ارائه شده را تا جای ممکن پیاده کنید. اما با این حال نکاتی را تذکر می دهیم. به بسیاری از دوستان شما که مشکلات مشابهی داشتند این نکته را عرض کردیم که از این که به کسی از همکلاسی ها یا دوستان خود یا معلمان علاقه دارند نگران نباشند و تا زمانی که روابط دوستانه و رفاقت آمیز هرچند صمیمی به گناه کشیده نشده و از چهارچوب شرع و عرف و فرهنگ بیرون نرفته باشد منع نمی شود. به نظر نمی رسد مشکل شما امری پیچیده و لاینحل باشد. شما با توجه به زمینه فراهم برای دوستی با همکلاسی تان میتوانید یا مستقیما پیشنهاد روابط دوستانه بیشتر را به ایشان بدهید یا به هر حال پس از مدتی مراودات در کلاس درس، به وی نزدیک شوید و صمیمیت خود را بیشتر کنید. برای این کار نیاز نیست تغییر جنسیت دهید یا موهای خود را یا رفتارهای خود را پسرانه کنید.
ضمنا بدانید که چه آدم خیلی مذهبی باشید یا نباشید، یاد خداوند مهربان میتواند آرام بخش و آرامش بخش وجود و زندگیتان باشد. بنابراین توصیه می شود از آن غافل نشوید. رابطه با خدا میتواند در قالب عبادتهای بسیار سخت و یا عبادات ساده و روزمره باشد و حتی میتواند در قالب یک گفتگو یا درد دل ساده میان معبود و بنده اش باشد.
برای شما آرزوی سلامت و موفقیت داریم.

با سلام خدمت شما خواهر گرامی، باید عرض کنیم احساس دلسوزی و نگرانی شما نسبت به دوست تان واقعا قابل تقدیر و ارزشمند است. مطالبی خدمت شما عرض میکنیم که پیشتر نیز خدمت سایر دوستان ارائه کرده ایم:
در علم روانشناسی دنیا، یک نکته اساسی برای طبقه بندی اختلالات هست، وآن اینکه رفتار که از حالت تعادل خارج شود(هرچقدر بیشتر از رفتار عادی و طبیعی اکثریت آدمها فاصله بگیرد) میتواند یک مشکل روانشناختی و در درجه بالاتر، یک اختلال روانی به حساب آید. یعنی آدم تا وقتی رفتارش شبیه اکثریت انسانهاست، میگویند رفتارش طبیعی است و وقتی از این دایره خارج شد میشود غیر طبیعی. حال این غیر طبیعی بودن خودش درجه بندی دارد؛ اگر کمی غیر طبیعی باشد با یک مشاوره ساده حل میشود ولی اگر خیلی غیر طبیعی باشد و به حد افراط برسد حتما یک اختلال محسوب شده و باید به طور جدی برای درمانش اقدام شود.
یک سری چیزها هم که حتما خودتان میدانید طبق فرهنگ و اعتقادات هر ملّتی مراعات میشود و برای ما هم طبق فرهنگمان و دستورات دینی برچسب خوب و بد یا حرام و حلال خورده که باید رعایت شود.
نتیجه: در مورد سوالتان، اینکه دونفر همدیگر را دوست داشته باشند یا یک عده آدم یک نفر را دوست داشته باشند، به خودی خود چیز بدی نیست. الفت و دوستی موهبتی هست که خداوند در قلب آدمها گذاشته و همه کم یا زیاد از آن برخوردارند و بیشتر وقتها هم یک حس و رفتار پسندیده است. من مادرم را دوست دارم، برادرم مرا دوست دارد... شما هم مادرتان را دوست دارید یا با فرزندان عمه یا دایی مثلا خیلی صمیمی هستید ... یا مثلا خیلی از ما در دوران تحصیلدوست یا دوستانی داشتیم که سالهای سال با هم بودیم و صمیمی و علاقمند بودیم به حدی که انگار برادر هم بودیم، سرکلاس، سر سفره، ورزش، تفریح، خرید، سفر، مهمانی... . تا جایی که سالها بعد از دور شدن از همدیگر هرکس یکی از ما را میدید تعجب میکرد و حال آن یکی را از او میپرسید...از این نمونه ها حتما خودتان هم دیدید یا سراغ دارید. پس دوست داشتن حتی اگر خیلی عمیق هم باشد به خودی خود مشکلی ندارد. مشکل از آنجا ممکن است آغاز شود که وابستگی به دوست یا هر شخص دیگر از حد طبیعی خارج شود.
بنابراین ما توصیه نمیکنیم که افراد نسبت به دوستان بی علاقه یا خدای نکرده متنفر باشند، بلکه برعکس، به نظر ما انسانهای خوب اطرافمان کسانی هستند که باید با آنها دوست شویم و رفت و آمد و نشست و برخاست داشته باشیم. اگر دوست خوبی داریم باید دوستی مان را با او حفظ کنیم. اما باید مراقب باشید این عشق و علاقه به انحراف کشیده نشود. یعنی چی؟ یعنی اولا آنقدر در این عشق و وابستگی ذوب نشوید که زندگی عادی و طبیعی تان مختل شود(از دایره رفتارهای عادی و طبیعی بیرون نزند). و ثانیا دوستی و علاقه پاک و خالصت رو با مسائل جنسی و امیال شیطانی مخلوط نکنید که این خیلی خیلی خطرناک است... (در اینصورت، همان پاسخ های قبلی را که خط به خط خواندید دوباره به دقت مطالعه کنید).
پیامبر عزیزمان فرمودند: بهترین كارها پس از ایمان به خدا، دوستى با مردم است.۱
امام صادق هم میفرمایند: هنگامى كه كسى را دوست مى دارى، او را از این محبّت آگاه كن زیرا این كار، دوستى بین شما را محكم تر مى كند.
در موردی که شما فرمودی طرف مقابل باید محتاطانه برخورد کند. یعنی نه طوری باشد که این احساسات به اصطلاح عاشقانه دوست شما تقویت و تشدید گردد و نه طوری که او را به اصطلاح از خود براند یا پس بزند... یک رابطه دوستانه عادی و حتی در حد صمیمی را ادامه دهد. قطعا این دوره حساس از نظر سنی اقتضائاتی دارد که با گذر زمان و تغییر شرایط از بین می رود.
سایر لینک های مرتبط:http://www.soalcity.ir/comment/13181#comment-13181
موفق باشید

با سلام خدمت شما کاربر گرامی، به شهر سوال خوش آمدید.
دوست نوجوان، خودتان تا حدی پاسخ را در کنار سوالتان مطرح کردید. کنترل و مهار احساسات و روابط. هرچند اینگونه وابستگی و دلبستگی شدید به یک دوست که سایر بخشهای زندگی را تحت الشعاع خود قرار دهد در هر صورت پسندیده و مناسب نیست اما در شرایط کنونی شما که فرمودید در آستانه آزمون المپیاد هستید باید با اراده استوار، تصمیمی جدی در این خصوص بگیرید. اگر احساس می کنید این رابطه دوستانه شما قابل کنترل نیست و از طرفی به آینده علمی شما لطمه وارد می کند، شاید مجبور باشید این ارتباط را با دوستتان بسیار کاهش دهید یا حتی آن را قطع کنید. به هر حال توصیه کلی ما این است که در موقعیت فعلی اولویت را بر درس و آزمون قرار دهید و همانطور که عرض شد ارتباطات را به اختیار خود کاهش دهید. ملاقات ها را کم کنید. تفریح و مهمانی ها را کاهش دهید و حتی تماس های تلفنی یا شکلهای دیگر را نیز محدود کنید تا از این برحه زمانی به خوبی بتوانید بگذرید. اما در شرایط عادی و کلی برای تعدیل این احساس و تنظیم رابطه دوستانه تان، توصیه می شود دوستی های گروهی یعنی بیش از دونفر، دوستی های سه نفره یا چهارنفره تشکیل دهید و ارتباطات و لحظات دوستانه خود را به جای دو نفر بین سه یا چهار نفر تقسیم کنید...
موفق باشید

ضمن احترام به اظهار نظر شما باید به اطلاعتان برسانیم اینطور نیست. این مسئله پس از تشخیص درست (چون در بسیاری موارد افراد توهم همجنسگرایی دارند و برای تشخیص باید تحت معاینات روانی و پزشکی خاص قرار بگیرند) قابل درمان است. مراکزی ازجمله انجمن ملی پژوهش و درمان همجنس‌گرایی در آمریکا سالهاست در این زمینه تحقیقات علمی انجام می دهد و در مقالات متعددی این موضوع را بررسی کرده اند. میتوانید به http://www.narth.com مراجعه کنید.
موفق باشید

سلام خدمت شما کاربر گرامی. خواهر گرامی، همانطور که پیشتر هم عرض کردیم اگر کسی بتواند دوست خوبی برای خود پیدا کند و این دوستی را حفظ کند بسیار ارزشمند است. طبیعتا بهترین خاطرات همه ما از دورانی است که با دوستان و همکلاسی هایمان سپری کرده ایم. علاقه شما به یکدیگر و نگرانی شما از دوری ایشان قابل احترام و قابل درک است. اما باید توجه داشته باشید که ما در رفتار مان هیچگاه نباید بقدری در افکار و امیال خودمان غوطه ور شویم که از واقعیت غافل شویم. همواره واقعیت نگر باشید. واقعیت آنست که شما نمیتوانید به واسطه دوستی و ارتباط دوستانه با کسی او را مجبور به اطاعت از خود کنید یا مجبور به زندگی به شیوه مورد علاقه خودتان کنید. اگر شما کسی را صمیمانه و از ته قلب خود دوست میدارید، باید به افکار و نظرات او هم احترام بگذارید. او را همراه با تمام خصوصیات و ویژگیهایش بپذیرید. وگر نه ادعای شما در عشق و علاقه شدید، تنها یک ادعای بی پایه و اساس خواهد بود. بنابراین اجازه دهید هرکدام از شما ضمن علاقه به یکیدیگر و ارتباط در حد متعارف، انتخاب های خودتان را داشته باشید و برای مسیر زندگیتان خودتان تصمیم گیری کنید.
در نهایت از احساس رضایتمندی دوستتان شما هم احساس رضایت خواهید کرد.
موفق باشید

با سلام خدمت شما کاربر محترم. دوست نوجوان، هرچند دوستی و رفاقت به ویژه با هم سن و سالان، همانطور که بارها گفتیم، امری پسندیده، مفید و حتی برای انسان لازم است اما باید توجه داشته باشید این رابطه دوستانه در حد تعادل برقرار باشد. این کار هم خیلی دشوار نیست، یکی از موارد رعایت تعادل در دوستی همین است که شما از آن (به جای الفاظ عشق و عاشقی) از واژه های صمصمیت، علاقه شدید، دوست داشتن، ارادت و امثال آن استفاده کنید. این کار هم دیگران را به این رابطه حساس نمی کند و هم به نوعی تلقین ذهنی برای خود شماست. قطعا اگر هم بخواهید علاقه خود را به دوستتان اعلام کنید (که این کار نیز بسیار پسندیده است)، رعایت این مسئله در ایشان هم اثر خوب و متعادلی خواهد گذاشت. در مورد حس ایشان به شما هم ما نمیتوانیم نظری بدهیم.
موفق باشید.

با سلام. سطرهایی از دائره المعارف اینترنتی ویکی پدیا را کپی کرده و در اینجا قرار دادید. از اظهار نظر شما متشکریم.

با سلام، از حضور شما در شهر سوال متشکریم. خواهر عزیز، به نظر می رسد اشکال کار شما در نوع مطرح کردن علاقه تان بوده است. اگر به سوالات و پاسخهای ما به دیگر دوستان دقت کنید بارها تأکید کردیم دوستی، محبت، دوست داشتن، علاقه و ... به هیچ وجه نه از نظر عرفی و نه شرعی و نه روانی مشکلی ندارد (البته تا جایی که از حالت طبیعی خود خارج نشده و شما و دیگران را به رنج و زحمت نیانداخته است). متاسفانه برخی مفاهیم و واژه ها در بین نوجوانان به شکل افسارگسیخته و با معانی نادرستی رواج یافته است که از جمله آنها عشق است. به این لینک مراجعه کنید (http://soalcity.ir/comment/15745#comment-15745).
امیدواریم در تحصیل و زندگی موفق باشید.

سلام. پاسخ قبل را مطالعه کنید. موفق باشید

با عرض سلام خدمت شما. همانطور که احتمالا دیده باشید در پاسخ به بسیاری از عزیزان گفته ایم که روابط دوستانه و رفاقت و صمیمیت به خودی خود هیچ عیبی ندارد و حتی دو نفر ممکن است به قدری با هم صمیمی باشند که حاضر باشند به اصطلاح جان خود را فدای هم کنند. مهم آن است که رفتارها از چارچوب عرف و فرهنگ و شرع خارج نشود و ضمنا روال عادی زندگی خود شخص آسیب نبیند.
اکنون با این مقدمات شما دو راه دارید، اگر مشکل چندانی با این ارتباط نداشتید و ایشان هم پذیرای این رفاقت بودند با رعایت نکات گفته شده به این دوستی ادامه دهید. اما اگر واقعا از این رابطه یا بهتر بگوییم این علاقه اذیت می شدید، اکنون که مدتی از ایشان دوری کردید، همچنان دور بمانید و این شرایط را حفظ کنید.
موفق باشید.

ما هم خدمت شما کاربر گرامی عرض سلام داریم. دوست نوجوان، جای بسی خرسندی و شکرگزاری هم برای ما و هم برای شماست که هم از نعمت زیبایی ظاهری برخوردارید و هم از زیبایی درون. همچنین جای شکر دارد که هم دوستان خوبی دارید و هم دوست خوبی برای دیگران هستید. البته نقاط ضعف در همه انسانها کم و زیاد وجود دارد و طبعا همه تلاش می کنند این نقاط را از بین ببرند و بر نیکویی های خود بیافزایند. این که شما به یکی از بندگان خوب خداوند، علاقه مند شدید و او را از ته دل دوست می دارید اصلا جای نگرانی و عذاب ندارد. بالعکس شما باید از این موقعیت که با کسی دوست صمیمی هستید که او نیز شما را از صمیم قلب دوست دارد و هر دو در مسیر تکامل روح و زندگی خود به یکدیگر کمک می کنید، خوشحال باشید. به این فکر کنید که اگر این دوست خوب را نداشتید چه نعمتی را از دست می دادید یا اگر به جای او فردی دیگر که دارای خصوصیات رفتاری و اخلاقی بسیار بدی می بود و شما (بی دلیل) او را دوست میداشتید چه بد بود! به نظرم این نکته جای شکر دارد. البته از دست دادن یک دوست خوب واقعا میتواند یک خسارت در زندگی باشد، اما انشالله اینطور نخواهد شد و این ترس کوچک باید باعث شود تا در کنار شکر به درگاه خدا، برای حضور و سلامتی او در کنار خودتان نیز دعا کنید. البته فاصله جغرافیایی، هرچند اندکی رنج آور است، اما به واقع لطمه ای به یک رابطه دوستانه و صمیمی وارد نمی کند.
از این دوستی و صمیمیت اشفته نباشید. سعی کنید دوستی و صمیمیت با یک نفر شما را از دوستی با اصلی ترین دوستتان (خدای بزرگ و مهربان) دور نکند.
موفق باشید

با سلام خدمت شما کاربر گرامی، به شهر سوال خوش آمدید. از این که در این وضعیت به سر می برید بسیار متاسفیم. البته باید به شما تبریک بگوییم به خاطر این که گامی را در جهت سلامتی روح و روان خود برداشته اید. امیدوار هستیم در این مسیر روز به روز بهتر و بهتر شوید. روابط جنسی خارج از عرف و چارچوب، از هر نوع رفتاری که باشد (ارتباط با غیر همجنس، ارتباط با همجنس، یا خود ارضایی) میتواند به دلایل مختلف و انگیزه های گوناگون باشد. یک نوع آن که برای هر انسانی ممکن است در طول زندگی رخ بدهد، کنجکاوی کودکانه به همراه کمی حس جنسی است. گروهی دیگر ممکن است صرفا به دلیل نیاز جنسی باشد که این خود میتواند ناشی از یک نیاز طبیعی باشد و یا ناشی از یک نیاز غیرطبیعی و خودساخته (با تحریک خود به واسطه دیدن تصاویر یا صحبت کردن در این مورد و خلاسه تجسم ذهنی این گونه صحنه هاست)، و برخی دیگر از اینگونه رفتارها ناشی از یک نوع اعتیاد ذهنی و یا عملی است (که بدیهی است این مورد هم خود به خود ایجاد نمی شود و از یکی از موارد قبلی آغاز میگردد و به اینجا ختم می شود). البته این امکان هم وجود دارد که کسی به صورت مختلط دچار همه این انواع رفتارهای جنسی باشد.
راهکارهای ارائه شده در اینجا تقریبا حالت کلی داشته و برای همه این گروهها مفید است. البته لازمه نتیجه گیری از این رهنمودها، در درجه اول تصمیم قاطع شما (یا هر کسی که دچار مشکل است) برای حل مشکل است و در درجه دوم پیاده سازی هرچه کاملتر این راهکار هاست.
بنابراین مطالب ما مکمل و در کنار اصل راهکارهایی است که در بالا ذکر شده و آن ها را اجرا کنید.
دوست عزیز، یک سری از راهکارهای مفید در حل مشکلتان را نیز، خودتان بهتر از هر درمانگری میدانید، مثل اینترنت، که برای شما عامل تعیین کننده است. بنابراین مواردی از این دست را که خودتان در ایجاد حس شهوت و در نهایت خودارضایی دخیل میدانید، بهتر است خودتان شناسایی کنید و اگر امکان دارد آن را حذف و در غیر اینصورت آن را کنترل کنید و تا جای ممکن کاهش دهید. به عنوان مثال شاید برای کسی قطع ارتباط کامل با اینترنت ممکن نباشد ولی بتواند محتواهایی را که در اینترنت مشاهده میکند یا مراجعه می کند کنترل کند، پس باید همان کار را بکند (کنترل خود در دسترسی به محتواهای جنسی). یا مثلا ممکن است کسی ممکن است نتواند اینترنت را حذف کند ولی میتواند مدت زمان استفاده خود را بسیار کاهش دهد، مثلا از روزی چهار ساعت برساند به روزی یک ساعت یا نیم ساعت (البته معمولا کاهش تدریجی و گام به گام مؤثر تر است). بنابراین در مشاوره های کتبی اینگونه، تشخیص بخشهایی از جزئیات کار با خود شماست و مشاورین تنها راهکار های کلی را بازگو می کنند. نکاتی مانند قطع ارتباط با افرادی که شما را بسیار تحریک میکننند هم میتواند از همین نمونه مثالها باشد.
نکته مهم دیگر که در تمام طول درمان خود باید توجه داشته باشید، ثبت وقایع و روند درمان است. شما از ابتدا باید دفتری داشته باشید تا راهکارهایی را که میخواهید اجرا کنید به ترتیب زمان یا به صورت جدول بندی یادداشت کنید و در پایان هر هفته و هر ماه بتوانید به صورت خلاصه وار عملکرد خود را مشاهده کنید. باز هم به عنوان مثال می گویم، اگر در جدول خودتان ستونی دارید به عنوان زمان استفاده از اینترنت، باید ببینید در عرض یک هفته مثلا چقدر کاهش پیدا کرده یا اگر ستونی دارید با عنوان عبادت (یا نماز یا روزه یا هر چیزی که خودتان دوست دارید) باید بتوانید در اخر هفته یا آخر ماه ببینید مثلا میزان عبادت شما (تعداد اعمال عبادی و مدت زمان صرف شده برای آن) چقدر نسبت به اوایل، افزایش یافته است. و به همی ترتیب در همه موارد...
نکته دیگر این که همه ما انسانها دچار خطا و اشتباه می شویم. تنها معصومین ع هستند که از خطا مصون هستند . بنابراین توقع ما از شما و حتی انتظار خودتان از خودتان نباید این باشد که به نقطه ای برسید که هیچ خطایی نداشته باشید (هرچند این میتواند یک هدف آرمانی و مطلوب باشد). بلکه باید انتظار داشته باشید اگر جایی خطا کردید یا به خطا رفتید، به سرعت خطای خود را متوجه شوید و برگردید.
در مورد ارتباط با خدا و تقویت معنویت، درکنار سایر کارها میتوانید چند دقیقه در روز (مثلا ۱۰ دقیقه) را طبق برنامه اختصاص دهید برای این که چند جمله ای به خدا پیام دهید (نامه بنویسید، یا پیامک بدهید، یا درد دل خود را بنویسید).
این روشها به ویژه برنامه ریزی و نظارت خودتان بر رفتارهایتان، قطعا باعث خواهد شد تا نتایج شگفت انگیزی از خودتان و رفتارتان ببینید. و همچنین در کنترل افکارتان هم تأثیر خواهد گذاشت. اما اگر مایلید در مورد کنترل افکار بصورت خاص کار کنید میتوانید مطالب مربوطه را در پستهای مخصوص آن دنبال کنید:
http://soalcity.ir/node/2412
http://soalcity.ir/node/2303
در نهایت برای شما آرزوی آرامش و پیشرفت داریم.

با سلام خدمت شما کاربر گرامی، به شهر سوال خوش آمدید. خواهر عزیز، همانطور که گفتید افکار ذهنی را نمیتوان مانند اینترنت کنارگذاشت. اما باید بدانیم که افکار و ذهنیات ما باید فعالیتی متعادل داشته باشد. اگر افکار ما بیش از حد از کنترل ما خارج باشد و یا افکاری ناخواسته و مکرر به ذهن ما هجوم بیاورد تا جایی که یا ما را به زحمت و رنج زیاد دچار کند یا ما را مجبور به یک رفتار نامتعادل نماید، باید کمی بیشتر مراقب باشیم. این نوع افکار و ذهنیات که شما نیز از آن صحبت میکنید، افکار وسواس گونه است که لازم است به طور صحیحی با آن برخورد و کنترل شود. خب اگر میتوانید خودتان این افکار را کنترل کنید (چنانچه چندین بار این کار را کرده اید) که چه بهتر. در این خصوص میتوانید از دستورالعمل هایی که در پست هایی نظیر این (http://soalcity.ir/comment/reply/2237/15551) آمده بهره بگیرید و راحت تر مشکل را حل کنید. اما اگر مشاهده کردید که تلاشهای خودتان به جایی نمیرسد به شما توصیه می کنیم یک مشاور روانشناس باتجربه پیدا کنید و به صورت حضوری چند جلسه مراجعه داشته باشید تا با کمک مشاور و به صورت گام به گام بتوانید به حل مشکل دست یابید.
موفق باشید.

سلام. به شهر سوال خوش آمدید. دوست عزیز! ما چه کمکی میتوانیم بکنیم؟ زمانی که شما مقدمات این ارتباط را خودتان فراهم کرده اید! قطعا به قول معروف، افکار شما به کلام شما و کلام شما به رفتار شما تبدیل می شود. پس بهترین کار این است که زمینه این گناه و انحراف را از بین ببرید. به جای دوستی و ارتباط بر قرار کردن با کسی که میدانید چنین عاداتی و روابطی داشته و در چنین فضایی سیر می کند، بهتر است به دنبال یافتن دوستان خوب و صالح و در صورت وجود این افراد، به دنبال تحکیم و تقویت روابط با اینان باشید.
از خدای بزرگ می خواهیم شما را در این مسیر یاری دهد.

خواهر عزیز، سلام. به شهر سوال خوش امدید. به نظر نمی رسد مشکل خاصی داشته باشید که به مشاوره روانشناختی نیاز داشته باشد. مشکل شما در واقع به جای این که از یک کمبود یا اختلال باشد، ناشی از شوق شما به تعالی و بهتر شدن است. که البته در جای خود ارزشمند است. اما باید توجه داشته باشید که نباید به قدری شما را تحت فشار روحی و روانی قرار دهد که زندگی شما مختل گردد یا تحت الشعاع این احساس بد قرار بگیرد. این که با معلم خود که به واقع مربی شما بوده و هست، ارتباط عاطفی دارید امری عجیب نیست. و صدهزارمرتبه شکر و آفرین بر معلمی که شاگردانش را به آفریننده شان علاقمند سازد، آفرین بر ایشان که معرفت شما را نسبت به امام زمانتان بیشتر کردند. همواره سعی کنید تا با معرفت بیشتر نسبت به امام خود به خدای خود نیز نزدیک تر شوید و عاشق تر گردید، از اینکه هنوز به حدی نرسیده اید که ایشان را بیشتر از هر موجودی در دنیا دوست بدارید، اندوهگین باشید و افسوس بخورید اما از این موضوع برای تقویت بیشتر ارتباط معنوی خود استفاده کنید نه برای سرکوفت زدن شبانه روزی به خودتان و کند کردن حرکت به سمت تعالی!
ضمنا با وجود چنین استاد و مربی، به نظر می رسد در این گونه مسائل میتوانید با خود ایشان نیز مشورت کنید.
ما برای شما موفقیت و تعالی روز افزون را آرزومندیم.

با سلام و خوش آمدگویی خدمت شما، احتمالا رفتار یا گفتار شما ناشی از احساس غلیظ و شدید عاطفی به ایشان، باعث شده که دوستتان احساس اعتمادو راحتی قبل را نسبت به شما نداشته باشد و یا شاید احساس شما نسبت به ایشان در ذهن او کمی مبهم و عجیب باشد. به هر حال راه آن این است که سعی کنید دوست داشتن دیوانه وار خود را کنترل کنید و تنها در قلب خود نگه دارید، و با او مانند یک دوست عادی رابطه را ادامه دهید . و البته اندکی هم صبر و حوصله کنید تا دوباره روابط شما به حال عادی برگردد.
موفق باشید.

با سلام خدمت شما کاربر گرامی، در ابتدا باید یاداور شویم که اولا کارشناسان پاسخگو به ایمیل کاربران دسترسی ندارند و ثانیا در این پایگاه صرفا به سوالاتی که در قالب نظرات درج شده پاسخ داده خواهد شد. خواهر گرامی، به نظر می رسد شما آدم بسیار حساسی باشید. ممکن است این مسئله دلایل مختلفی داشته باشد مانند نوع تربیت دوران کودکی به ویژه تک فرزندی و یا اقتضائات سنین نوجوانی و یا دلایل دیگر... ، اما مهم آنست که شما تا جای ممکن نقاط ضعف این حساسیت خود را از بین ببرید. همانطور که به نظر ما معدل ۱۹.۵ اصلا نمره کمی نیست و نمیتوانیم آن را افت شدید بنامیم، احتمالا به همین نسبت شما از اندکی محدود شدن احساسات خود، برآشفته شده اید. به هر حال درمورد تحصیل به نظر می رسد نگرانی شما کاملا بیجا بوده و با این معدل و استعداد حتما در کنکور موفق خواهیدشد. البته حذف شبکه های اجتماعی اگر تصمیمی لحظه ای و احساسی نبوده باشد و در نهایت منجر به بازگشت دوباره وشدید شما به همین شبکه ها نشود، بسیار تصمیم خوبی است برای اینکه بتوانید مدتی را با آسودگی بیشتر به مسائل درسی و تحصیلی خود بپردازید.
در مورد بهبود رابطه با دیگران و همکلاسی ها هم میتوانید از راهکارها و نکات زیر بهره ببرید:
۱- سعی کنید دیگران را همانطور که هستند به عنوان یک انسان که دارای قدرت تفکر هستند تحویل بگیرید و در رابطه با آنها نسبی فکر کنید زیرا هر انسانی یک خوبی هایی دارد و یک بدی ها اگر ما انسان ها فقط به بدی های همدیگر نگاه کنیم هیچ جامعه و اجتماعی تشکیل نخواهد شد؛
۲- زندگی خود را کاملا وقف دیگران نکنید و زندگیتان را با دیگران تنظیم نکنید؛
۳- از آنجا که هیچ انسانی توانایی خواندن ذهن دیگران را ندارد، بنابراین به هیچ وجه ذهن خوانی نکنید و به برداشت های شخصی خود از رفتارهای دیگران اعتماد نکنید؛
۴- بد را با بد جواب ندهید زیرا مانند خود فرد بدکار خواهید شد؛
۵- گذشت و بخشش نشانه آگاهی و شناخت بالاست بنابراین دیگران را ببخشید و به آنها نیکی کنید؛
۶- همیشه با خود بگویید که ارزش روان و ذهن من بسیار بالاتر از آن است که به خاطر رفتار یا گفتار دیگران خود را تنبیه کنم؛
۷- نقاط مثبت و خوبی های دیگران را هم ببینید؛
۸- احساسات خودتان را اعم از ناراحتی و خوشحالی در فضای مناسب و با احترام به دیگران بگوید و نظر دیگران را جویا شوید؛
۹ - سعی کنید جرأت نه گفته را تمرین کنید و تعارفات را کنار بگذارید.

موفق باشید

ضمن عرض سلام به شما، حضورتان در شهر سوال را گرامی میداریم. دوست عزیز، بنده از وضعیت شخصیتی شما و دوست شما اطلاعی ندارم، اما به طول کلی یک دوستی طبیعی و سالم (هرچقدر هم که صمیمی باشد) مشکلی ندارد. حتی پس از ازدواج یکی از دوستان، این دوستی میتواند ادامه پیدا کند، البته طبیعتا در اوایل ازدواج فرد، ارتباط با دوستان کمرنگ می شود ولی به تدریج و در طول زندگی عادی، دوباره ارتباط با دوستان پررنگ می شود. ضمنا قرار نیست که شما هم مجرد بمانید، شما هم ممکن است طی همین زمان، ازدواج کنید و موقعیت مشابهی پیدا کنید. بنابراین بخشی از این پدیده طبیعی است.
برای فراموش کردن یک مقطع از زندگی یا یک فرد خاص (یا بهتر بگوییم برای کمرنگ تر شدن ، و نه فراموشی کامل)، پست هایی در همین سایت قرار داده شده که میتوانید استفاده کنید. (http://soalcity.ir/node/2335 - http://soalcity.ir/node/318 - http://soalcity.ir/node/1700) البته اگر شما دوست خوبی را در طول زمان پیدا کرده اید، توصیه نمی کنیم به همین سادگی او را از دست بدهید.
موفق باشید.

پاسخ :
باسلام وتشکر .
بی تردید با ظهور ودر زمان ظهور عدل گستر جهانی عدالت در همه ساحات زندگی بشر متجلی می شود ولی باید توجه داشت :
گرچه امام زمان غایب است ، اما حضرت مانند سایر امامان هدایت مردم و جامعه را بر عهده دارد. با این تفاوت که حضرت- به حسب ظاهر - در میان ما نیست. غیبت به معنای عدم حضور نیست بلکه به معنای عدم ظهور می باشد، پس حضرت هدایت جامعه را بر عهده دارد. افزون بر آن فقهای واجد شرایط را به عنوان نایبان خود قرار داده و به مردم سفارش نموده است که درزمینه مسایل دینی ، سیاسی و اجتماعی به آ نان رجوع کنند.
باید توجه داشت معنی انتظار این نیست که ما در زمان غیبت امام زمان (ع)، منزوی و در عرصه های سیاسی و اجتماعی حضور نداشته باشیم، بلکه ما وظفیه داریم که در زمان غیبت با ظلم و گناه مبارزه نمائیم و به خود سازی و اصلاح جامعه بپردازیم، زیرا این امور زمینه ی ظهور امام زمان (ع) را فراهم می نمایند ،از این رو است که از خصوصیات یاران امام زمان تقوا بیان شده است، یعنی اینکه هم خود با تقوا باشند وهم جامعه را به سمت وسوی تقوا حر کت دهند، مهمتر از همه اینکه در زمان غیبت، منتظران وظایفی دارند که با انجام آن زمینه ی ظهور امام زمان را فراهم ودربرابر امام زمان احساس خجالت نمی کنند
چه این که نباید از رحمت الهی ناامید بود در قرآن در باره پیامد "یاس از رحمت و گشایش خداوند" آمده:
لا يَيْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْكافِرُون؛ (۱)
تنها گروه كافران، از رحمت خدا مأيوس مى‏شوند.
وَ مَنْ يَقْنَطُ مِنْ رَحْمَةِ رَبِّهِ إِلاَّ الضَّالُّونَ؛ (۲)
جز گمراهان، چه كسى از رحمت پروردگارش مأيوس مى‏شود؟
پی نوشت ها:
۱. یوسف (۱۲) آیه ۸۷.
۲. حجر (۱۵) ایه ۵۶.

با سلام
با توجه به حجم سوالات کارشناسان محترم به نوبت پاسخ خواهند داد .
لطفا صبور باشید .

با سلام خدمت شما خواهر گرامی، به شهر سوال خوش آمدید.
بسیار متاسفیم که در شرایط روحی بدی به سر می برید و امیدواریم به زودی از این مشکلات فارغ شوید. توجه داشته باشید که وجود مشکل در هر زمینه ای برای همه ما انسانها هست و هیچ انسانی نیست که در طول زندگی بدون مشکل و دغدغه باشد. بنابراین به طور کلی نباید با پدید آمدن یک مشکل یا وجود یک اختلال یا مشکل در خود یا اطرافیانمان، از همه چیز ناامید شویم و گمان کنیم بدبخت ترین انسان روی زمین هستیم. پس به طور طبیعی مشکلات پدید می آید و ما باید به دنبال راه حل آن باشیم. اما در مورد وضعیت شما نیز باید بگوییم هرچند این امکان وجود دارد که کسی به طور مادرزادی و به لحاظ جسمی دارای هورمونهای زنانه یا مردانه بیش از معمول باشد و به دلایل دیگر در نهایت به مسیر انحرافات جنسی کشیده شود اما چنین مواردی واقعا اندک هستند. در اکثر موارد مسائل جنسی ناشی از غریزه شهوت هستند و گاهی در کنار این مسئله سطوحی از وسواس نیز وجود دارد و این دو مسئله در کنار زمینه های تحریک آمیز مختلف (مانند محیط، دوستان، فیلمها و تصاویر، داستانها، و ...) هر کسی را به سویی میکشانند.بنابراین در این خصوص نیز نباید خدای خود را سرزنش کنید. البته گاهی نیز اختلالات روانشناختی هستند که موجب چنین مسائلی می شوند که طبیعتا این موارد نیز اندک هستند.
طبیعتا در مواردی که ریشه انحراف جنسی، غرایز شهوانی باشد، باید سعی کنید محیط را پاکیزه کنید. موارد تحریک آمیز را در اطراف خود کاهش دهید، ارتباط با افرادی که به هر نحوی موجب تحریک ذهن و جسم شما می شوند را کاهش دهید، دیدن تصاویر را کاهش داده و در نهایت قطع کنید، و ...
در مواردی که سطحی از وسواس وجود دارد، یعنی شما دوست دارید چنین افکاری به ذهن شما نیاید و سعی خود را می کنید اما با این وجود، ناخودآگاه افکار مختلف (در اینجا افکار جنسی) به ذهن شما هجوم می آورد، و با تلاش خود نتوانسته اید بر این مسائل غلبه کنید. در این موارد باید به یک روانشناس مراجعه کنید تا شما را طبق اصول درمانی وسواس، طی جلسات درمانی متعدد کمک نماید.
موفق باشید.

با سلام
سوال شما در نوبت پاسخگویی است .
انشاءاله به زودی مشاور محترم پاسخ شما را در سایت قرار می دهند .

با سلام و تشکر از ارتباطتان با شهر سوال!

پرسشگر گرامی،
یکی‌ از مسائلی‌ که‌ در ایام‌ نوجوانی‌ و جوانی‌ مطرح‌ است‌، افراط در دوستی‌ و محبت‌ به‌ هم‌سالان‌ است‌. متأسفانه‌ این‌ حالت‌ در شما دیده‌ می‌شود ( حتی به حدی که نمی توانید با او یک رابطه عدی داشته باشید و به طور عادی سخن گویید.) دستور اسلام‌ میانه‌ روی‌ در رفاقت‌ و مهرورزی‌ است‌. امام‌ علی‌ (ع‌) می‌فرماید: "با دوست‌ مورد علاقه‌ ات‌ به‌ مدارا دوستی‌ کن‌ ؛ شاید روزی‌ دشمنت‌ گردد، و در اظهار بی‌ مهری‌ نسبت‌ به‌ کسی‌ که‌ مورد خشمت‌ قرار گرفته‌ مدارا کن‌ ؛ شاید روزی‌ دوستت‌ شود".(۱)

محبت‌ افراطی‌ پیامدهای‌ ناگواری‌ دارد که‌ توجه‌ به‌ آن‌ها می‌تواند تا حد زیادی‌ در تعدیل‌ محبت‌مؤثر باشد. مهم‌ترین‌ اثرش‌ آن‌ است‌ که‌ وابستگی ‌ شدید روحی‌ ایجاد کند. توصیه ما آن‌ است‌ که‌ هر چه‌ زودتر این‌ وابستگی‌ را کم‌ کنید، زیرا هر چه‌ رابطه‌ شما با دوستتان‌ ناگستنی‌ باشد، سرانجام‌ باید روزی‌ از هم‌ جدا شوید. در دوران‌ تحصیلی‌ در کنار یکدیگر هستید اما پس‌ از فراغ‌ از تحصیل‌ و تشکیل‌ خانواده‌، ناگزیر باید همدیگر را ترک‌ نمایید. از طرفی‌ با گزینش‌ همسر بخش‌ عظیمی‌ از محبت‌ و عاطفة‌ شما به‌ سمت‌ همسرتان‌ گسیل‌ خواهد شد. بنابراین‌ عقل‌ و منطق‌ حکم‌ می‌کند رابطة‌ دوستی‌ را که‌ سرانجامی‌ چنان‌ دارد، از ابتدا تعدیل‌ کنیم‌ تا به‌ افسردگی‌ و روان‌ پریشی‌ مبتلا نشویم‌ .
نکته‌ دیگر که‌ در تعدیل‌ دوستی‌ بسیار مؤثر است‌، تقویت‌ محبت‌ و عشق‌ به‌ معشوق‌ واقعی‌ است‌. امام‌ سجاد (ع‌) عرض‌ می‌کند: "ای‌ خدا، کیست‌ که‌ شیرینی‌ محبت‌ تو را چشیده‌ و جز تو کسی‌ را طلب‌ کرد؟!".(۲)

محبتی‌ که‌ در راستای‌ محبت‌ به‌ خدا نباشد، سرابی‌ بیش‌ نیست‌. قلب‌ مانند ظرفی‌ است‌ که‌ بیش‌ از یک‌ چیز در آن‌ جای‌ نمی‌گیرد. اگر در آن‌ آب‌ باشد، دیگر نمی‌توان‌ درون‌ آن‌ سرکه‌ ریخت‌ مگر این‌ که‌ از آب‌ خالی‌ شود. اگر در قلب‌، محبوبی‌ غیر از خداوند منان‌ باشد، دیگر محبت‌ الهی‌ معنی‌ ندارد. از قدیم‌ گفته‌اند: یک‌ دل‌، دو دوستی‌ بر نمی‌دارد. قرآن‌ مجید بر این‌ نکته‌ تأکید دارد و می‌فرماید: "ما جعل‌ الله‌ لرجل‌ من‌ قلبین‌ فی‌ جوفه‌ ؛ خداوند در درون‌ انسان‌ دو قلب‌ قرار نداده‌ است‌".(۳)
امام‌ علی‌ (ع‌) می‌فرماید: "دوستی‌ خدا آتشی‌ است‌ که‌ به‌ هیچ‌ چیز نمی‌گذرد مگر این‌ که‌ او را می‌سوزاند".(۴) یعنی‌ هیچ‌ چیز با محبت‌ به‌ پروردگار برابری‌ نمی‌کند. با شناخت‌ خدا همة‌ محبت‌ها از دل‌ انسان‌ خارج‌ می‌شود. منقول‌ است‌ که‌ چون‌ زلیخا ایمان‌ آورد، یوسف‌ با او ازدواج‌ کرد، ولی‌ از یوسف‌ کناره‌ گرفت‌ و به‌ عبادت‌ مشغول شد. وقتی‌ یوسف‌ دلیلش‌ را جویا شد گفت‌: ای‌ پیغمبر خدا! من‌ تو را وقتی‌ دوست‌ داشتم‌ که‌ خدای‌ تو را نشناخته‌ بودم‌، اما چون‌ او را شناختم‌ همة‌ محبت‌ها را از دل‌ خود بیرون‌ کردم‌.(۵)
نظامی‌ گنجوی‌ شاعر معروف‌ می‌گوید: در پایان‌ امر که‌ لیلی‌ مریض‌ شد، به‌ مادرش‌ وصیت‌ کرد و گفت‌: پیام‌ مرا به‌ مجنون‌ برسان‌ و به‌ او بگو: اگر خواستی‌ به‌ کسی‌ علاقه‌ پیدا کنی‌، به‌ موجودی‌ که‌ با یک‌ تب‌ از بین‌ می‌رود دل‌ نبند.(۶)
البته دوستی خداوند با علاقه و محبت با انسان ها قابل جمع است ، زیرا همه آفریده های خداوند منان هستند و دوستی انسان ها نیز می تواند دوستی خدا باشد.
به جهان خرم از آنم که جهان خرم از اوست
عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست.
اما مهم این است که در طریق دوستی دیگران (همسالان و دوستان) از طریق اعتدال خارج نشویم.
با ذکر خدا و توجه‌ بیش‌تر به‌ عبادات‌ و دعاها، از جمله‌ خواندن‌ دعای‌ شعبانیه‌ و خمسة‌ عشر و حضور قلب‌ در نماز و استمداد از عنایات‌ الهی‌، احساسات‌ خود را نسبت‌ به‌ دوستتان‌ تعدیل‌ نمایید.
البته نگران این مساله نباشید با گذشت زمان و ازدواج و تشکیل خانواده این علاقه تعدیل خواهد شد.
پی نوشت ها:
۱. نهج البلاغه، قصار ۲۶۰.
۲. مفاتیح الجنان، مناجات المحبین.
۳. احزاب (۳۳) آیة ۴.
۴. معراج السعاده، ص ۵۷۱.
۵. همان، ص ۵۸۴.
۶. جوادى آملی، اسرار عبارت، ص ۹۴، به نقل از دیوان نظامى گنجوی.

موفق باشید.

آقا پسر ۱۶ ساله salam : همه دوستی ها اوایل جنبه غریزه جنسی نداره ولی به مرور جنبه شهوانی به خود میگیرند وخود به خود به سمت همجنسبازی پیش میر وند همینکه درذهنت نمیتونی فراموشش کنی یعنی وابسته شدی ودرکنار اون آروم میشی به نظر من تا دیر نشده ازش فاصله بگیر وگرنه به جاهای باریک میکشه از ما گفتن!

با سلام، از اظهار لطف شما کاربر گرامی، متشکریم.
موفق باشید.

پاسخ :
با سلام وتشکر .
انشا ء الله که توبه تان قبول باشد .
در تکمیل سخنی که شنیده اید باید عرض نمایم :
پیامبر اعظم (ص)فرمودند:« لَا تَنْظُرُوا إِلَى صَغِيرِ الذَّنْبِ وَ لَكِنِ انْظُرُوا إِلَى مَا اجْتَرَأْتُمْ(۱)
نگاه نکنید به کوچکی گناه، بلکه نگاه کنید به جرأتی که بر خداوند پیدا کرده اید به سبب گناه تان.» چه برسد به زنا و لواط که از گناهان بزرگ هستند. در ذیل چند نمونه از روایات در مورد لواط را می آوریم تا پیآمد این گناهان واضح تر شود.
لواط از گناهان کبیره است و کسی که این کار را مرتکب شود، دچار عقوبت سخت الهی می گردد.در چندین سوره از جمله سوره‌های اعراف، هود، حجر، انبیا، نمل و عنکبوت به وضع قوم لوط و گناه کثیف لواط اشاره شده، این عمل زشت را نتیجه نادانی از پیامدهای شوم جسمی و روانی، دنیایی و آخرتی دانسته است. نیز آن عمل را به عنوان تجاوز از قانون الهی، انحراف از فطرت دور شدن از شأن و شخصیت و منزلت انسانی، اسراف (زیاده‌روی) و فسق، و فاعل و مفعول را به عنوان فاسق و خبیث معرفی کرده است. در گذشته برخی از اجتماعات بشری ـ مانند قوم لوط ـ به خاطر ارتکاب عمل پلید لواط هلاک و نابود شدند، به گونه‌ای که وقتی عذاب آسمانی بر آنان نازل شد، اثری از آنان باقی نماند.
در مذمّت لواط در قرآن از قول حضرت لوط به قومش آمده است: «أتأتون الذکران من العالمین؛(۲) آیا در میان جهانیان شما به سراغ جنس مرد می روید و همسرانی را که خدا برای شما آفریده است، رها می کنید؟!‌شما قوم تجاوزگری هستید».
روایاتی که در نکوهش لواط از پیشوایان اسلام نقل شده، آن قدر زیاد و تکان دهنده است که هر کس با مطالعه آن احساس می‌کند زشتی این گناه به اندازه‌ای است که کم تر گناهی در پایه و ردیف آن قرار دارد. همجنس بازی و آثار شوم آن بر کسی پوشیده نیست. پیامبر اکرم(ص) فرمود: «بوی بهشت به مشام کسی که مورد همجنس گرایی واقع می شود، نخواهد رسید».(۳)
امام رضا (ع) فرمود: از زنا و لواط دوری کن زیرا هر دو از گناهانی هستند که ۷۲ نوع بیماری و عذاب دنیوی و اخروی به دنبال دارد .
فرمود: هرکس دچار لواط شود ،عقوبت او این است که او را بسوزانند .... در روز قیامت او را در لب پرتگاه جهنم به دار مجازات می آویزند( وبه این صورت نزد همه خلایق رسوا می شود وبه حالت می ماند ) تا مردم از حساب فارغ شوند، سپس او را در آتش جهنم می اندازند و او را در طبقات جهنم یکی پس از دیگری معذب می کنند تا به طبقه زیرین جهنم برسد و هرگز از آن جا بیرون نمی آید .(۴)
پیامبر فرمود: "لعن خدا بر مردان لواط کار و زنان همجنس باز باد"!(۵)
پی نوشت ها:
۱. شيخ حر عاملى، وسائل الشيعة، مؤسسه آل البيت (ع) قم، ۱۴۰۹، ه.ق ،ج ۱۵، ص ۳۱۳.
۲. شعراء (۱۵) آیه‌۱۶۵.
۳. مكارم شيرازى ناصر، تفسير نمونه، دار الكتب الإسلامية - تهران، چاپ اول، ۱۳۷۴ ش، ج ۱۵، ‌ص ۳۲۰.
۴ . محدث نورى، مستدرك الوسائل، مؤسسه آل البيت عليهم السلام قم، ۱۴۰۸ هجرى قمر، ج ۱۴ ،ص ۳۴۳
۵. وسائل الشیعه، ج ۱۴، ص ۲۵۵.

با سلام و تشکر از ارتباطتان با شهر سوال!

نياز به محبت ورزيدن به ديگران و مورد محبت ديگران واقع شدن دقيقا يک نياز عاطفي است. اين نياز در طي مراحل مختلف رشد و در مراحل گوناگون زندگي شکل هاي مختلفي پيدا مي کند و در هر دوره اي به گونه اي متناسب با آن زمان بايد ارضا شود. در دوره نوزادي از طريق والدين به خصوص مادر با بوسيدن نوزاد، در آغوش گرفتن او و نگاه هاي محبت آميز مادر به او و با چسباندن او به خود نياز کودک ارضا مي شود. در اين دوره تأمين نيازهاي عاطفي کودک به اندازه نيازهاي فيزيولوژيکي مانند آب و غذا و پوشاک براي رشد نوزاد ضرورت دارد. در دوره کودکي تأمين اين نياز توسط اعضاي خانواده و همه کساني که به نحوي با کودک ارتباط دارند تأمين مي شود. در دوره نوجواني از طريق دوستان و گروه همسالان و در دوره جواني از طريق دوستان، خويشاوندان و همسر به اين نياز پاسخ داده مي شود. روان شناسان علت وابستگي انسانها را به يکديگر همين نيازهاي عاطفي مي دانند. اگر اين نيازها از همان اول به طور صحيح و به موقع تأمين شود نوزاد، کودک و نوجوان وابستگي ايمن پيدا مي کند و الا وابستگي ناايمن و مرضي در او شکل مي گيرد يعني در عين حال که به ديگران وابسته است ولي احساس امنيت کافي نيز نمي کند و مستعد انواع اختلالات رواني مانند بيماري هاي اضطرابي، افسردگي و... مي شود و دير يا زود به دامن يکي از اين بيماري هاي رواني فرو مي غلتند.
گفتني است اساس و پايه دوستي ها در سن نوجواني و جواني که با جذبه و شور زيادي همراه است، غالبا بر مبناي عواطف و احساسات شکل مي گيرد و نه بر اساس منطق و عقل.
مقدمه اين دوستي ها ممکن است جاذبيت يک فرد از نظر ظاهري يا شخصيتي يا پاره اي از صفات اخلاقي باشد که او را براي فرد ديگر دوست داشتني مي سازد که توانسته در روح و روان او تأثير عميقي بگذارد و خلأ عاطفي اش را به وسيله آن پر کند. ماهيت اين دوستي گرچه در ابتدا دوستانه، پاک و بي شائبه است، ولي امکان آلوده شدن آن به مسايل ديگر وجود دارد. زماني که اين علاقه به اوج خود مي رسد، آنها را دچار سرگرداني مي کند که اکنون چه بايد بکنند. اين سرگرداني ممکن است با بعضي آثار مخرب ديگري همراه شود.
دوست گرامی، در مورد علل روي آوردن به همجنس گرايي هنوز توضيحي كه مورد قبول همه ي پزشكان وروانشناسان باشد وجود ندارد و برخي متخصصان به علل رواني – اجتماعي وبرخي به ديگر عوامل زيستي (کارکرد نامتعادل غدد و هورمونهای جنسی) اشاره داشته اند. علل هم جنس بازي از ديدگاه رواني ـ اجتماعي آشفته بودن روابط ميان والدين وفرزندان، يادگيري هاي نادرست ومحيط اجتماعي ناسالم مي باشد و به طور خلاصه مي توان به كنترل نداشتن بر غريزه جنسي اشاره داشت. اما آنچه مسلم است اين كه چنين رفتاري حتي از جانب افراد مبتلا به اين عمل نابهنجار تلقي مي شود و لازم است کنار گذاشته شود.
همجنس گرايي (homosexuality) يعني ارضاي غريزه جنسي از طريق همجنس (مانند لواط- در مردان - و مساحقه- در زنان) به هر شکل که باشد حرام و گناه کبيره محسوب مي شود. خوب است بدانید اصل همجنسگرایی، گناه محسوب نمی شود چون یک رفتار نیست بلکه میلی است درونی که گاه بدلیل کارکرد نامناسب هورمونی رخ می دهد و گاه فرد از این حالت بیزار است. البته رفتار جنسی مطابق با این کشش، در اسلام و همه اديان الهي حرام است و علاوه بر عقوبت شديد دنيوي و اخروي اثرات و پيامدهاي شديد و غير قابل جبران در پي دارد. چون همجنس گرايي نوعي انحراف جنسي به حساب مي آيد و مانند هر انحرافي پيامد خاص خود را در بدنبال دارد مانند اينکه موجب تنفر از جنس مخالف و علاقه به جنس موافق مي شود. همجنس بازي علاوه بر مضرات بهداشتي و رواني که دارد با فطرت انساني مغايرت دارد و اين امر باعث تعطيل شدن توالد و تناسل و گرايش افراد به جنس موافق و در نتيجه موجب تعطيلي توالد و تناسل خواهد شد. بديهي است اين امر با هدف آفرينش منافات خواهد داشت. پس همجنس بازي حرام بوده و از گناهان کبيره به حساب مي آيد.
اصولا طبيعت زن و مرد آن چنان آفريده شده است كه آرامش و اشباع غرايز خود را در علاقه به جنس مخالف (از طريق ازدواج سالم) مي جويد، و هر گونه رفتار جنسي غير اين صورت، انحراف از طبع سالم انساني و يكنوع بيماري رواني است كه اگر به آن ادامه داده شود روز به روز تشديد مي گردد و نتيجه اش بي ميلي به «جنس مخالف» و اشباع ناسالم از طريق «جنس موافق» است.
اين گونه روابط نامشروع در ارگانيسم و بدن انسان و حتي در سلسله اعصاب و روح اثرات ويرانگري دارد. در نگاه کلي آدمي را از پدر و مادر خوب بودن باز مي دارد و گاه قدرت بر توليد فرزندان را به كلي از انسان سلب مي کند، افراد همجنس گرا تدريجا به انزوا و بيگانگي از اجتماع و سپس بيگانگي از خويشتن رو مي آورند، و گرفتار تضاد پيچيده رواني مي شوند و اگر به اصلاح خويش نپردازند ممكن است به بيماري هاي جسمي و رواني مختلفي گرفتار مي شوند.
به همين دليل و به دلايل اخلاقي و اجتماعي ديگر، اسلام شديدا همجنس گرايي، را در هر شكل و صورت تحريم كرده و براي آن مجازاتي شديد كه گاه به سر حد اعدام مي رسد قرار داده است.( تفسير نمونه، ج ۱۶، ص ۲۷۵)
انواع هم‌جنس‌گرايي
علم روان‌پزشكي امروز هم‌جنس‌گراها را به دو گروه تقسيم مي‌كند.
گروه اول: كه اصطلاحاً به آنها (اگوديستانيك) مي‌گويند اين افراد از اين‌كه داراي تمايلات هم‌جنس‌گرايي هستند احساس ناراحتي مي‌نمايند و اين احساس را متعلق به درون خود نمي‌دانند و خود مايل هستند درمان شوند اين اختلال به راحتي قابل مداوا است و درمان اكثر اين افراد موفقيت‌آميز است. و پس از درمان، به جنس مخالف علاقه پيدا مي‌كنند و مي‌توانند ازدواج كنند.
گروه دوم: كه اصطلاحاً به آنها (اگوسينتانيك) مي‌گويند، اين افراد داراي تمايلات همجنس‌گرايانه هستند اما از داشتن چنين تمايلاتي ناراحت نيستند و آن را با درون خود موافق و مطابق مي‌بينند و برعكس نسبت به جنس مخالف احساس كششي ندارند و بعضاً از جنس مخالف بيزار و متنفرند و اين افراد اگر سراغ درمان جدي نروند در زندگي زناشويي خود دچار مشكل مي‌شوند و معمولاً ازدواج آنها به طلاق و جدايي مي‌انجامد.
دليل تحريم همجنس گرايي
همجنس گرايي چه درميان مردان باشد و يا زنان، در اسلام از گناهان بسيار بزرگ است و هر دو داراي حد شرعي است. حد همجنس گرايي در زنان پس از چهار بار اقرار و يا ثبوت بوسيله چهار شاهد عادل (به شرايطي كه در فقه گفته شده) صد تازيانه است و بعضي از فقها گفته اند اگر زن شوهر داري اين عمل را انجام بدهد حد او اعدام است.( تفسير نمونه، ج ۸، ص ۱۹۳)
رواياتي كه در مذمت همجنس گرايي از پيشوايان اسلام نقل شده آن قدر زياد و تكان دهنده است كه با مطالعه آن هر كس احساس مي كند كه زشتي اين گناه به اندازه اي است كه كمتر گناهي در پايه آن قرار دارد.
از جمله در روايتي از پيامبر(ص) مي خوانيم: «هنگامي كه قوم لوط آن عمل ننگين را انجام دادن (مردها به مرد و زنها هم به زنان اکتفا کردند) زمين آن چنان ناله و گريه سر داد كه اشكهايش به آسمان رسيد و آسمان چنان گريه كرد كه اشك هايش به عرش رسيد در اين هنگام خداوند به آسمان وحي فرستاد كه آنها را سنگ باران كن و به زمين وحي فرستاد كه آنها را فرو بر».( تفسير نمونه، ج ۸، ص ۱۹۳)
در روايت ديگري از امام علي(ع) مي خوانيم كه فرمود: از پيامبر(ص) شنيدم چنين مي گفت: «لعن الله المشتبهين من الرجال بالنساء و المشتبهات من النساء بالرجال؛ لعنت خدا بر آن مرداني باد كه خود را شبيه زنان مي سازند، (با مردان آميزش جنسي مي كنند) و لعنت خداوند بر زناني باد كه خود را شبيه مردان مي كنند (با هم مساحقه مي نمايند)» (وسائل الشيعه، ص ۲۵۵، ح ۱۴) صاحب جواهر يكي از فقهاي بزرگ شيعه مي فرمايد: «از بعضي از ائمه(ع) روايت شده مساحقه در زنان مثل لواط در مردان مي باشد لكن مجازات مساحقه صد تازيانه مي باشد زيرا در مساحقه آلتي داخل آلت ديگر نمي شود. در روايت ديگر است كه مساحقه، زناي اكبر است كه دختر ابليس در زنان ايجاد كرده همان طور كه ابليس لواط را ايجاد كرده است.»( جواهر الكلام، ج ۴۱، ص ۳۸۸)
و نيز در روايت آمده است: «زني از امام صادق(ع) درباره مساحقه سؤال نمود حضرت فرمود: حد زناكار را دارد زن گفت: چگونه؟ در حالي كه در قرآن ذكر نشده است، امام فرمود: چرا در قرآن ذكر شده است زيرا آنان با اين كارشان جز اصحاب «رس» هستند.»( وسائل الشيعه، ج ۱۴، ص ۲۶۲، ح ۸)
در دنياي غرب كه آلودگي هاي جنسي فوق العاده زياد است براي توجيه عملشان مي گويند با هيچ گونه منعي طبي براي آن سراغ نداريم، ولي آنها فراموش كرده اند كه اصولا هر گونه انحراف جنسي در تمام روحيات و ساختمان وجود انسان اثر مي گذارد و تعادل او را بر هم مي زند، زيرا مرد و يا زني كه تمايل به جنس موافق دارند هيچ كدام يك مرد و زن كامل نيستند، در كتاب هاي امور جنسي «هموسکچوآليسم» (همجنس گرايي) به عنوان يكي از مهم ترين انحراف ذكر شده است. ادامه اين كار تمايلات جنسي را نسبت به جنس مخالف در انسان تدريجا مي كشد و احساسات طبيعي را از بين برده و موجب سرگرداني رواني و روآوري به مواد مخدر و مشروبات الكي و انحرافات اخلاقي ديگر خواهد شد.
بنابراين مساحقه، مخالف با فطرت سالم و الهي انسان است و طبق روايات فراوان مرتكب آن مستوجب لعن خداوند متعال و فرشتگان مي گردد، و حتي در در برخي از روايات همان گونه كه ملاحظه شد از اين عمل به زناي اكبر يعني بزرگترين زنا تعبير شده است.
راهكارهايي براي بي ميلي به جنس موافق ودرمان همجنس گرایی
۱- قبل از هر اقدامي چه خوب است با مراجعه به روان پزشك و انجام برخي معاينات و آزمايشات، از ترشح عادي و نرمال غدد درونريز خود مطمين شويد. چه بسا در اثر ترشح غيرعادي غدد درون ريز چنين تمايلاتي به وجود آمده و با تنظيم ترشح غدد با مصرف دارو تمايلات جنسي شما نرمال شده و به سادگي درمان خواهد شد. يادآوري مي شود از مراجعه به روان پزشك امتناع نكنيد و خجالت نكشيد، كه این مسأله احتمالا يك مشكل جسماني است و همچون ديگر مشكلات قابل درمان. بايد درمان شده و قبل از تشديد بيماري، آن را حل كرد.
۲- عدم توجه به ذهنيت ها و افکار مبتني بر تمایل به همجنس و عدم تمايل به جنس مخالف. هیچ گاه به خود تلقین نکنید که: «من به جنس مخالف هیچ علاقه‌ای ندارم و نمی‌توانم این علاقه را در خودم ایجاد کنم». هیچ گاه به خود تلقین نکنید که «علاقه به همجنس و تمایل به برقراری رابطه با جنس مخالف در وجود من نهادینه شده است و امکان تغییر آن وجود ندارد»، چون اولا این گونه نیست و شما با تلاش خود می‌توانید این مشکل را برطرف سازید، و ثانیا، این تصور جلوی هر گونه تلاش اصلاحی شما برای تغییر را می‌گیرد.
۳- گاهي اوقات شيطان براي وادار کردن آدمي به گناه از اين کانال بهره مي گيرد يعني مسير هر گناهي را به شکلي هموار مي سازد در اينجا نيز مسير آلوده شدن به برخي گناهان از کانال پشت کردن به جنس مخالف و ازدواج مي گذرد و اين نوع افکار و ذهنيت مقدمه ي ورود به آن وادي است بايد با اين گونه افکار که جز افکار شيطاني نام ديگري بر آن نمي توان نهاد بايد به مقابله پرداخت يعني ذره اي در شيطاني بودن اين افکار ترديد نداشته باشيد.
۴ - صحنه هائي از زندگي که در آن شخص همجنس گرا نقش يک مرد، پدر، همسر و پسر خانواده را بر عهده دارد تصور کند و به آن بال و پر دهد و نقش خود را پر رنگ و کاملا مردانه بيان کند. لازم است اين تصوير گري را در قالب ذهن پروري و نوشته ها و رفتار روزانه و تمام حالات واقعي و خيالي و... استمرار دهيد. در يک کلام به مرد بودن خود فکر کند، و همانگونه عمل کند، زندگي مردي و اجتماعي خود را تعقيب کند اگر شش ماه با اين طرز تفكر زندگي كند براي هميشه از آن افكار رهائي خواهد يافت.
۵- اجتناب از نگاه شهوت‌آمیز به پسرها. مراقب نگاه خود باشید و همان طور که از نگاه شهوت آمیز به جنس مخالف اجتناب می‌کنید از نگاه هوس آلود به پسرها نیز بپرهیزید. چون از نظر شرعی، نگاه از روی شهوت به همجنس هم حرام است. رسول اکرم صلی الله وعلیه وآله فتنه جوان زیبا را از فتنه دختر باکره بیش‌تر دانسته است (وسائل الشیعه، ج ۱۴، ص ۲۵۷).
۶ - اجتناب ازتمام ارتباطها، مكانها و موقعيت هائي كه انجام انديشه همجنس گرایی را تداعي مي كند.
۷- افکار خود را کنترل کنید. سعی کنید به افکار هوس‌آلود در مورد رابطه جنسی با همجنس فکر نکنید. هیچگاه در ذهنتان به این افکار بال و پر ندهید و آن را برای خود نیارایید. برای این کار، تلاش کنید تنها نمانید، چون این گونه افکار بیشتر در هنگام تنهایی به سراغ انسان می‌آید. اگر این افکار، به طور ناخواسته به سراغتان آمد، آن را قطع کنید، از جای خود برخیزید و به میان دوستان یا اهل خانواده بروید و تا زمانی که این افکار کاملا از ذهنتان خارج نشده، جمع دوستان یا خانواده را ترک نکنید.
۸- توجه به آثار و عواقب همجنس بازی: انسان به صورت طبیعی تمایل به جنس مخالف دارد. هرگونه کاری که تمایل طبیعی او را منحرف سازد، یک نوع بیماری تلقی می شود. از دست دادن احساسات طبیعی بر جسم و روح انسان تأثیر می گذارد. چه بسا افرادی که به این بیماری مبتلا باشند، گرفتار ضعف قوه جنسی و به اصطلاح سرد مزاجی شوند. از امام صادق علیه‌السلام در مورد فلسفه تحریم لواط سؤال شد، فرمود: اگر آمیزش با پسران حلال بود، مردان از زن‌ها بی نیاز می شدند و این باعث قطع نسل انسان می شد و باعث از بین رفتن آمیزش طبیعی می گشت و این کار مفاسد زیاد اخلاقی و اجتماعی به بار می آورد. ازدواج شرعی، چون موافق فطرت است، به فرمایش قرآن آرام بخش است (سوره روم، آیه ۲۱). ولی هم جنس بازی و لواط، عملی بر خلاف فطرت است و هر چه با فطرت هم خوانی نداشت، تأثیر سوء دارد، یعنی نه تنها فاعل و مفعول با این عمل به آرامش نمی رسند، بلکه بر تحیر و سرگردانی آن‌ها افزوده می شود. به همین دلیل روایات زیادی درباره هم جنس بازی نقل شده که بسیار تکان دهنده است. با مطالعه آن روایات، می توان به پلید بودن این عمل پی برد. قطعاً روایات در جلوگیری از این عادت ناپسند مؤثر است. پیامبر اکرم (صلی الله وعلیه وآله) فرموده‌اند: هر کس با نوجوانی آمیزش جنسی کند، روز قیامت ناپاک وارد محشر می‌شود، آن چنان که تمام آب‌های جهان او را پاک نخواهند کرد و خداوند او را غضب می‌کند و از رحمت خویش دور میدارد و دوزخ را برای او آماده ساخته و چه بد جایگاهی است. سپس فرمود: هرگاه جنس مذکر با مذکر آمیزش کند، عرش خداوند به لرزه درمی‌آید (وسائل الشیعه، ج ۱۴، ص ۲۴۹). البته واضح است‌ که با توبه، این گناه مانند گناهان دیگر بخشیده می‌شود.
۹-از خوابیدن با پسر در یک بستر اجتناب کنید: رسول خدا صلی الله وعلیه وآله می فرماید: بستر فرزندان خود را از سن ده سالگی جدا سازید، یعنی دو برادر یا دو خواهر یا برادر و خواهر زیر یک لحاف نخوابند (وسائل الشیعه، ج ۱۴، ص ۱۷۱).
۱۰- قطع ارتباط با دوستاني که انسان را به سمت اين گونه رفتارها و افكار دعوت مي كنند و همچنین دوری از موقعيت هایی كه وقتي در كنار آنها قرار مي گيرد اين افكار را برايش تداعي مي کنند.
۱۱- نهایت تلاش خود را بکنید که بیکار نباشید. برای این کار، برای ساعات شبانه روز خود برنامه ریزی کنید. اوقات خود را با مطالعه، گردش با دوستان، ورزش، و... پر کنید.
۱۲- روابط اجتماعی‌تان را گسترش دهید. سعی کنید روابطتان را با دوستان و همکلاسی‌های خوبی که دارید توسعه دهید. با آنان به گردش، سینما، کوهنوردی، شنا، و... بروید و از تنها ماندن دوری کنید. به هر حال، سعی کنید تا حد امکان از انزوا و گوشه‌گیری به در آیید.
در روزها و موقعيت هاي نخستين، عمل كردن به اين راهكارها و دل بريدن از اين حالت سخت و چه بسا ناممكن جلوه كند اما بايد توجه داشته باشيد كه به گفته ي علي(ع) «با ارزش ترين كارها دشوارترين آنهاست» پس اين حالت نشان از ارزشمندي و اهميت تصميم شخص دارد و بايد در مسير عمل كردن به اين تصميم بجا و ارزشمند گامهاي بهتر و بلندتر بردارد.
نکات مهم وقابل توجه
۱- حساس ترين دوره ي زندگي جواني است مي توان گفت سعادت وشقاوت انسان در اين دوره رقم مي خورد بنابراين درک اين مطلب در پيدا کردن مسيرها وهمچنين کنترل غرايز نقش مهمي دارد.
۲- موارد تحريک کننده اعم از شنيدني ها، خواندني ها، افکار و... همانند جرقه اي است که کنار مواد محترقه قرار گرفته در اين صورت نتيحه اي جز اشتعال و آتش سوزي مورد انتظار نخواهد بود.
۳- معنويات به ويژه نماز نيروهاي خارق العاده اي هستند که خداوند آن ها را قرارداده تا او در دام شياطين گرفتار نشود.
۴- تلقين در جهت منفي و مثبت اثر خود را به همراه دارد پس سيگنال هاي منفي راباید كنار گذاشت.
۵- آنچه اهميت دارد تعديل وکنترل غريزه جنسي است واين مهم ميسر نمي شود مگر با دور کردن نفس از محرمات ومحرک هايي که خود شخص آن ها را بيشتر از همه مي شناسد.
۶- اگر چه لذائذ حرام ونامشروع در ابتدا، قدري خوشايند بوده اما اگر دقت کنيم خواهيم ديد بعد از مدتي پشيماني، ندامت وکدورت رابراي انسان به ارمغان مي آورد.
۷- دستور قرآن براي کنترل غريزه جنسي راهگشا است. قرآن مي فرمايد: جوانان مجرد بايد ازدواج کنند واگر نمي توانند عفت به خرج دهند. در واقع راه سومي وجود ندارد واگر باشد به ضرر انسان مي باشد.
۸- به دستورات شرعي اعتماد كرده و يقين داشته باشيد سعادت شما در گرو اطاعت از دستورات ديني مي باشد.
۹- رسيدگي به خواهش ها نفس را قوي تر کرده وتداوم اين کار باعث ضعيف شدن انسان در مقابل نفس خواهد شد.
۱۰- به خود اميدوار بوده و مصمم باشيد که مي توانيد همه ي گناهان را ترک کنيد.
۱۱- از خداوند وائمه ي اطهار (عليهم السلام) کمک بگيريد و بدانيد اقدام شما براي حل مسايل نفساني نشان از پاک بودن طينت و توجه خداوند به شما است در اين صورت طرد شدن كاملا بي معني خواهد بود.
۱۲- توبه يعني تولد دوباره و باز كردن فصل جديد در زندگي.
۱۳- براي ترك گناه روحيه اي شاد و همراه با نشاط لازم است و با ناراحتي و نا اميدي به جنگ گناهان نمي روند.
۱۴- در خانه خدا هميشه به روي بندگانش باز بوده وخداوند از بازگشت بنده اش بسيار خوشحال مي گردد.
۱۵- فراموش نكنيد بهترين كار كنترل افكار مخربي است كه سراغ انسان مي آيد پس باید اوقات خالي خود را با برنامه هاي مفيد پر کرده، براي زندگي برنامه ريزي داشت و از تنهايي وبيكاري پرهيز نمود.
۱۶- از ازدواج ناامید نباشید. اگر مدتی تمایل خود را به همجنس کنترل کنید، به تدریج خواهید دید که شما هم مانند هر جوان دیگری به جنس مخالف علاقه دارید و خواهان ازدواج هستید.
۱۷- شكست در اين اقدام امري طبيعي است ولي مهم اين است كه شكست باعث پيمودن راه باشد نه توقف در مسير.
۱۸- هر كاري كه عادت انسان شده باشد يك شبه قابل تغيير نيست. در این راه، باید با آگاهی و پشتکار قدم برداشت.
۱۹- باز هم تكرار مي كنم ازدواج بهترين گزينه است.
۲۰- شكست در اين اقدام امري طبيعي است ولي مهم اين است كه شكست باعث پيمودن راه باشد نه توقف در مسير.
منابعی که شما می تواند اطلاعات بیشتری در این موضوع به شما دهد:
ضمنا برای افزایش آگاهی های خود در این موضوع مي توانيد به كتاب هاي زیر مراجعه نمایید:
۱. روان شناسي رفتار جنسي، محمد باقر كجباف، نشر روان، تهران، ۱۳۸۱
۲. خلاصه روانپزشكي، كاپلان - سادوك، ترجمه نصرت الله پور افكاري، انتشارات آزاده، تهران، ۱۳۷۳.
۳. روانشناسی جرائم و انحرافات جنسی، مسعود انصاری، چاپ دوم، تهران، ۱۳۵۹، نشر کتابفروشی اشراقی
منابعی که در این پاسخ از آنها استفاده شد:
۱- مكارم شيرازي و همكاران، تفسير نمونه، تهران: دارالكتب الاسلاميه، ۱۳۶۳
۴- حر عاملي، وسائل الشيعه، تهران: مطبعه الاسلاميه، ۱۳۸۴
۵- محمدحسن بن باقر صاحب جواهر، جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام، تهران: دار اکتب الأسلامیه، ۱۳۸۶

موفق باشید.

دوست نوجوان، سلام. حتما میدانید که روابط ما با دوستانمان تا زمانی که به هوس و گناه آلوده نشده باشد و از مسیر عادی منحرف نشده باشد، هیچ منع و حدی ندارد. شما میتوانید با دوستتان، همکلاسی خود، اقوام خود، دوست باشید، یکدیگر را دوست داشته باشید، یا به قول خودتان عاشق هم باشید، تا جایی که جان خود را فدای یکدیگر کنید...حتما داستانهای اینگونه رفاقت ها را کم و بیش شنیده اید...رفقایی که جان خود را فدای یکدیگر کردند ... البته هیچگاه نگاه هوس آلود به هم نداشتند...
از طرفی هم بد نیست بدانید، همه ما انسانها همواره در طول زندگی در طول شبانه روز و در همه اوقات در حال انتخاب هستیم... ما همواره در حال تصمیم گیری هستیم. .. ما هر روز میتوانیم از دو یا چند مسیر مختلف به محل کار، مدرسه، دانشگاه، مغازه و ... برویم. قطعا بهترین راه را انتخاب می کنیم. ما میتوانیم خیلی چیزها را بخوریم و بیاشامیم اما فکر میکنیم و بهترین ها را انتخاب می کنیم یا به عبارتی موارد نامناسب را انتخاب نمی کنیم... اینها دو سه نمونه مثال بود شما در ریزترین کار روزمره تا بزرگترین تصمیم های زندگی در حال انتخاب هستید. همه ما خیلی وقتها با انتخابهایی روبرو هستیم که یک طرف آن هوس، گناه، انحراف، و مشکلات اخلاقی است، که در اکثر موارد هم سمت آن نمی رویم. شما هم باید در بین این انتخابها، گزینه های بهتر و درست تر را انتخاب کنید...شاید لازم باشد گاهی انتخاب کنید با دوستتان به یک تفریح و ورزش بروید، شاید هم لازم باشد گاهی به درخواست او پاسخ منفی بدهید، گاهی انتخاب درست نزدیک شدن است و گاهی انتخاب درست دور شدن... به هر حال تصمیم گیر نهایی شما هستید.
ما امید واریم این پاکی (که اشاره کردید) همچنان پایدار و استوار باشد... از نیروی معنوی و کمک خداوند غافل نشوید و در تصمیمات درست بیاندیشید.
موفق باشید.

با سلام خدمت شما کاربر محترم شهر سوال!
دوست عزیز، رفاقت شما و ارتباط دوستانه شما با ایشان در یک چارچوب عرفی و منطقی و شرعی هیچ ایرادی ندارد. از این جهت خود را سرزنش نکنید. اما بهتر است از میان سه راهی که خودتان عنوان کردید، راه دوم یعنی جلوگیری از افراط را در پیش بگیرید. هرچند سخت است. این را بدانید که همیشه مسیرهای راحت تر، مسیر های درستی نیستند، و از سوی دیگر گاهی اوقات مسیرهای سخت، نتایج خوب و غیر قابل منتظره ای را به دنبال دارند.
موفق باشید.

با سلام خدمت شما کاربر محترم شهر سوال.
امیدوار هستیم به سایر پرسش و پاسخ های مشابه نیز توجه داشته باشید. شاید پاسخ شما در پاسخ دیگر دوستانتات وجود داشته باشد(مانند این: http://www.soalcity.ir/node/2632).
اما در مورد ابراز محبت، آن هم به معلم تان، واقعا هیچ عملیات پیچیده و خاصی نیاز نیست. سعی کنید با ساده ترین شکل ممکن به او بگویید. (البته شاید لازم باشد کمی با ملایمت و شدت کمتر این کار را انجام دهید تا طرف مقابل فکردیگری نکند). به قول شاعر معروف، مولوی:
هـیـچ آدابـی و تـرتـیبی مـجـو هـر چه میخواهد دل ِ تـنگت بـگـو
این نکته را هم توجه داشته باشید که معلم شما به احتمال زیاد با توجه به تجربیاتی که هر ساله در برخورد با هم سن و سالان شما دارد، به احساس شما پی برده است. اما شما هم از اینکه علاقه خود را به او ابراز کنید نباید خودداری کنید. موفق باشید.

کاربر گرامی، سلام. همانطور که خودتان هم میدانید، دوستی و روابط با دوستان، امری است دو طرفه! این علاقه و عاطفه، مانند احساس (مثلا) مادر به فرزند نیست که یک طرف (مادر) عاشقانه طرف دیگر را دوست داشته باشد و طرف دیگر (فرزند) ممکن است به همان میزان یا کمتر یا بیشتر یا حتی در حد صفر به طرف مقابل علاقه داشته باشد، و میزان علاقه یا عدم علاقه فرزند به مادر به هیچ وجه از میزان علاقه و عشق مادر به فرزند نمی کاهد! در روابط دوستانه جدای از اینکه ممکن است ما (به هر دلیلی یا بدون دلیل) از کسی خوشمان بیاید و او را دوست داشته باشیم، نمیتوانیم از او توقع داشته باشیم که او هم به همین میزان به ما علاقه داشته باشد! بنابراین هیچ انتظاری هم بر اساس این تفکر نباید از او داشته باشیم. به طور معمول روابط به صورت دو طرفه و بر اساس بده بستان های رفتاری و کلامی دو طرف شکی می گیرد و بر همین اساس هم تقویت یا تضعیف میگردد. پس اگر میخواهید یک رابطه منطقی داشته باشید، بر اساس احترام و ارتباط متقابل، با دیگران رابطه داشته باشید. اما اگر بی دلیل کسی را دوست دارید، توقع زیادی از او نداشته باشید، و بدون هیچگونه چشمداشت و انتظار، او را دوست داشته باشید. طبیعتا میل و نظر او هم جزئی از او محسوب می شود و همانطور که او را دوست میدارید و به او احترام میگذارید، به میل و نظرات او هم باید احترام بگذارید!
اکون که ایشان سرد شده و شما هم پس از مدتی سرد شده اید، شاید بتوانید راحت تر و منطقی تر در این خصوص تصمیم بگیرید.
موفق باشید.

پاسخ شما داده شد.

با سلام خدمت شما کاربر محترم شهر سوال. خوش آمدید.
خواهر گرامی، شرایط دشواری را پشت سر میگذارید، اما لازمه رهایی از این شرایط صبر و بردباری به همراه تلاش شماست. نکته مهم در مورد مشکل شما آن است که مربوط به خود شما نیست. زمانی که یک واسطه برای حل مشکل رفتاری یا روانی یا ... شخصی مراجعه میکند، طبیعتا یا نمیتواند هیچ کمکی به فرد بیمار نمود، و یا تنها میتوان به این واسطه دلداری داد. بنابراین شما راهی ندارید جز این که مسئله را طوری برای همسرتان مطرح کنید (باتوجه به شناختی که شما از روحیات و خلقیات وی دارید و بدون ایجاد حساسیت خیلی زیاد). طبیعتا این همسر شماست که می بایست به روانشناس یا روانپزشک مراجعه کند و مشکل وی تشخیص داده شده و درمان شود.
اکنون ما هیچ قضاوت و تشخیصی نسبت به مشکل همسرتان نمی کنیم. این که ایشان همجنس گرا هستند یا صرفا گاهی همجنس بازی میکنند یا دچار اختلال هویت جنسی هستند یا ...سایر اختلالات جنسی، مسئله ای است که بایستی پس از معاینات و آزمایشات مربوطه توسط متخصص مشخص شود. اما تا زمانی که شما بتوانید مسئله را مطرح و ایشان را راضی کنید به رفتن نزد پزشک یا روانپزشک، میتوانید زمینه های این مسئله را کم کنید. توجه داشته باشید که اختلالات روانی و رفتاری مانند مشکلات و بیماری های جسمی، علاوه بر علت بیماری یا اختلال، نیازمند زمینه مساعد هستند. قطعا بسیاری از مشکلات (جسمی یا روانی) با وجود زمینه مساعد برای آن، حاد تر و عمیق تر می شود و با از بین بردن زمینه های آن خفیف تر شده و شاید از بین برود. همانطور که در یک سرماخوردگی، یا مثلا آنفولانزا، هوای سرد میتواند زمینه مساعد بیماری باشد و با گرم کردن محیط و فرد بیمار میتوانیم زمینه را برای رشد بیماری نامساعد کنیم، برای مشکلات جنسی یا انحرافات جنسی هم وجود زمینه آن، میتواند آن را تشدید یا تعمیق نماید. همین که شما خیلی فضای کار یا فکر کردن به همسرتان ندهید (البته با امور مثبت) . همین که ایشان فرصت بیکاری برای مشغول شدن به گوشی و شبکه های مجازی یا مشغول شدن به اینترنت و تماشای تصاویر نباشند، میتواند به شما کمک کند. این که چطور شما بتوانید سر ایشان را گرم کنید یا حواسش را پرت کنید دیگر با شماست. (فعالیت های مختلف مشترک، تفریحی، خرید، ورزشی، دید و بازدید خانوادگی و ... البته در صورتی که خودش زمینه ساز مشکل ایشان نباشد).
اما برای تشخیص و درمان ایشان بایستی به یک روانشناس متخصص در امور جنسی یا یک روانپزشک متخصص در این مسئله مراجعه کنید. به صورت متمرکز مراکز اندکی در این زمینه وجود دارند. یکی از جاهایی که میتوانید مراجعه کنید کلینیک تخصصی اختلالات جنسی وابسته به انستیتو روانپزشکی تهران است که امکانات لازم را برای همه مراحل کار داراست:
تلفن: ۶۶۵۵۱۵۱۵ - ۶۶۵۵۱۶۱۶
آدرس: ستارخان- خيابان نيايش- خيابان منصوري- جنب بيمارستان رسول اکرم(ص) - انستيتو روانپزشکي تهران
موفق باشید.

با سلام خدمت شما کاربر محترم و عرض خوش آمد خدمت شما. خواهر گرامی، اولا هیچ گاه فکر نکنید که با خواندن چند کتاب روانشناسی، گذراندن چند ترم، یا دوره، توانایی تشخیص یا درمان مشکلات را حتی در خودتان دارید. البته ممکن است چنین توانایی داشته باشید اما نه لزوماً. همه ما، حتی ما روان شناسان، گاهی نیاز به کمک داریم. نکته دیگر این که سرگذشت تراژیک شما هم تأسف انگیز و هم پندآموز و امید بخش است. حتما میدانید که رفتارها و تصمیمات ما در "اکنون" نتیجه یک یا دو علت خاص نیستند. رخدادهای اطراف ما و ماجرای حال ما، قطعا ریشه در گذشته ما، بخصوص خانواده و اطرافیان نزدیک ما دارد، اما این تنها متغیر تأثیرگذار در ما نیست، استعدادها و خصوصیات ذاتی ما، دوستان ما، اساتید ما (در مدرسه و دانشگاه)، یادگیری های ما، اطلاعاتی که از طریق رسانه ها دریافت میکنیم، و...و... همه و همه درونداد های ذهن ما محسوب می شوند. و در نهایت این ، ما هستیم که تصمیم میگیریم. قطعا شرایط نقش مهمی در تصمیمات ما دارد ،اما باز هم ما خودمان تصمیم میگیریم که چه رفتاری داشته باشیم. پس کمرنگ کردن یا نادیده گرفتن نقش خودمان، درست نیست. اکنون نیز با توجه به این که شما تا حدودی به این دانش مسلط هستید، توصیه می کنیم، هرچند به لحاظ شرایط خانوادگی و محیطی در شرایط مطلوبی نیستید، اما سعی کنید خود را بیش از پیش مدیریت کنید. از باورها و شناخت های خود شروع کنید، چرا که باورها، تصمیمات ما را شکل می دهند... با اصلاح رویه ها و مسیر ها، بعد از این، خطاهای گذشته خود را جبران کنید.
و نکته دیگر این که در مقابل مشکلات مقاوم باشید. البته لازم است تکیه گاه مطمئنی داشته باشید، که قطعا دارید. کسی که همیشه حواسش به ما هست، هرچند شاید ما او را فراموش کنیم یا حواسمان به او نباشد! به این نکته ایمان داشته باشید که به غیر از نیروهای مادی اطراف ما، نیروی معنوی خداوند، ما را همراهی خواهد کرد. البته به شرط این که ما قدمی سوی او برداریم و به او اعتماد و توکل کنیم.
آرزو میکنیم مشکلات خانوادگی شما به زودی مرتفع گردد. انشالله در زمان خود، که خیلی دور هم نیست، مورد مناسب جهت تشکیل زندگی مراجعه خواهد کرد.
موفق باشید.

با سلام خدمت شما دوست عزیز. به شهر سوال خوش آمدید. پاسخ شما در لینک زیر موجود است:
http://www.soalcity.ir/comment/18845#comment-18845
موفق باشید.

کاربر محترم شهر سوال، سلام. اینکه دونفر همدیگر را دوست داشته باشند یا یک عده آدم یک نفر را دوست داشته باشند، به خودی خود چیز بدی نیست. الفت و دوستی موهبتی هست که خداوند در قلب آدمها گذاشته و همه کم یا زیاد از آن برخوردارند و بیشتر وقتها هم یک حس و رفتار پسندیده است. پدر و مادر یکدیگر را دوست دارند، برادرم مرا دوست دارد، من او را دوست دارم... شما هم مادرتان را دوست دارید یا با دخترعمه یا دختردایی مثلا خیلی صمیمی هستید ... گاه دوستانی هستند سالهای سال به قدری با هم بوده اند و علاقمند بوده اند که انگار عضو یک خانواده بودند. سرکلاس، سر سفره، تفریح، ورزش، باشگاه، مهمانی... . پس دوست داشتن حتی اگر خیلی عمیق هم باشد به خودی خود مشکلی ندارد. مشکل از آنجا ممکن است آغاز شود که وابستگیتان به دوستتان از حد طبیعی خارج شود.
بنابراین ما توصیه نمیکنیم که نسبت به دوستانتان بی علاقه یا خدای نکرده متنفر باشید، برعکس، به نظر ما انسانهای خوب کسانی هستند که باید با آنها دوست شویم و اگر دوست خوبی داریم باید دوستی مان را با او حفظ کنیم. به دوستان خود محبت کنید، محبت کلامی (با به زبان آوردن آن)،و رفتاری (احترام گذاشتن، هدیه دادن و ...). البته باید مراقب باشید این عشق و علاقه به انحراف کشیده نشود. یعنی چی؟ یعنی اولا آنقدر در این عشق و وابستگی ذوب نشوید که زندگی عادی و طبیعی تان مختل شود(از دایره رفتارهای عادی و طبیعی بیرون نزند). و ثانیا دوستی و علاقه پاک و خالصت رو با مسائل جنسی و امیال شیطانی مخلوط نکنید که این خیلی خیلی خطرناک است... (در اینصورت، همان پاسخ های قبلی را که خط به خط خواندید دوباره به دقت مطالعه کنید).
پیامبر عزیزمان فرمودند: بهترین كارها پس از ایمان به خدا، دوستى با مردم است.۱
امام صادق هم میفرمایند: هنگامى كه كسى را دوست مى دارى، او را از این محبّت آگاه كن زیرا این كار، دوستى بین شما را محكم تر مى كند.۲
موفق باشید.

پی نوشت:
۱. نهج الفصاحه، ص ۷۴، ح ۳۸۷.
۲. كافى، ج ۲، ص ۶۴۴، ح ۲.

ضمن عرض سلام خدمت شما خواهر گرامی، به شهر سوال خوش آمدید. همانطو رکه بارها تذکر دادیم، دوستی و محبت بین مسلمانها، بین اعضای خانواده، بین اقوام، بین همسایگان، بین همکلاسی ها بین انسانها، و ... نه تنها ذاتا چیز بدی نیست بلکه موهبتی الهی است که در وجود تک تک ما قرار داده شده. البته ممکن است میزان آن در قلب هر کسی کمتر یا زیادتر از دیگران باشد، یا میزان بهره برداری از آن توسط خود شخص کمتر و بیشتر باشد و یا از این موهبت در مسیر نادرست بهره ببرد، اما اصالتا این مسئله یک پدیده مثبت است.
با توجه به این که پاسخ شما چندین بار به سوالات مشابه داده شده است، به لینکهای زیر و همچنین پاسخ کامنت قبلی مراجعه نمایید.
http://www.soalcity.ir/node/2619
http://www.soalcity.ir/comment/13181#comment-13181

از حضو شما متشکریم. موفق باشید.

برای اینکه بتوانید رابطه خود را با دیگران بهتر کنید به موضوعات زیر دقت فرمایید:

۱- سعی کنید دیگران را همانطور که هستند به عنوان یک انسان که دارای قدرت تفکر هستند تحویل بگیرید و در رابطه با آنها نسبی فکر کنید زیرا هر انسانی یک خوبی هایی دارد و یک بدی ها اگر ما انسان ها فقط به بدی های همدیگر نگاه کنیم هیچ جامعه و اجتماعی تشکیل نخواهد شد؛
۲- زندگی خود را کاملا وقف دیگران نکنید و زندگیتان را با دیگران تنظیم نکنید؛
۳- از آنجا که هیچ انسانی توانایی خواندن ذهن دیگران را ندارد، بنابراین به هیچ وجه ذهن خوانی نکنید و به برداشت های شخصی خود از رفتارهای دیگران اعتماد نکنید؛
۴- بد را با بد جواب ندهید زیرا مانند خود فرد بدکار خواهید شد؛
۵- گذشت و بخشش نشانه آگاهی و شناخت بالاست بنابراین دیگران را ببخشید و به آنها نیکی کنید؛
۶- همیشه با خود بگویید که ارزش روان و ذهن من بسیار بالاتر از آن است که به خاطر رفتار یا گفتار دیگران خود را تنبیه کنم؛
۷- نقاط مثبت و خوبی های دیگران را هم ببینید (اما به حدی در این زمینه افراطی نباشید که دیگر هیچ چیز را نتوانید ببینید) ؛
۸- احساسات خودتان را اعم از ناراحتی و خوشحالی در فضای مناسب و با احترام به دیگران بگوید و نظر دیگران را جویا شوید؛
۹ - سعی کنید جرأت نه گفته را تمرین کنید و تعارفات را کنار بگذارید.
موفق باشید

با سلام خدمت شما کاربر محترم. به شهر سوال خوش آمدید.
دوست نوجوان، این علاقه ای که شما می فرمایید، به هیچ وجه همجنس گرایی و یا چیزی شبیه آن نیست! اصلا بارها در پاسخ به دیگر دوستانتان در همین شهر سوال تذکر داده ایم که علاقه مندی و محبت بین دوستان به خودی خود، نه تنها چیز بدی نیست بلکه امری پسندیده است و یکی از توصیه های اخلاقی و دینی ما الفت و نزدیکی دلهای مومنین به یکدیگر است. به ویژه که خود شما میفرمایید این احساس شما به انحراف کشیده نشده است. بنابراین تا رابطه دوستانه به انحراف کشیده نشود یا بحدی افراطی نشود که زندگی عادی شما را مختل نماید، مشکلی نخواهد داشت. اما نکته بعد مسائل مختلف در روابط بین شما و دوستانتان است که طول و تفصیل آن در این مجال ممکن نیست. توصیه کلی ما این است که در روابط خود با دوستانتان (و البته در همه شئونات زندگی، تحصیل و کار) همواره تعادل را رعایت کنید و هیچگاه به افراط یا تفریط سوق پیدا نکنید.
راهکارهای ارائه شده در متن اصلی این پست را هم مطالعه بفرمایید.
موفق باشید.

سلام

تشکر از ارتباط شما

اگر با این ارتباط تحریک نمی شوید این ارتباطتان حرام نیست. (البته اگر بترسید که به گناه بیفتید رابطه تان را کمتر کنید.)

با سلام خدمت شما کاربر محترم شهر سوال.
فرزند نوجوانم، دوستی و دوست شدن به ویژه در کلاس و مدرسه ، مسئله ای پیچیده ای نیست که شما (و یا دوستان شبیه شما) ذهن خود را خیلی درگیر آن بکنید. در کلاس درس حتی با یک سلام و لبخند هر روزه میتوان باب دوستی را با همکلاسی خود باز کرد. با یک سوال درسی، با یک امانت گرفتن کتاب یا دفتر یا ... . در خصوص دوستتان هم از راههای مختلف مثل، نوع رفتار و برخورد او با شما (دوستانه یا غیر دوستانه باشد)، پرسیدن از طریق یک واسطه مثل دوست یا همکلاسی مشترک، و پرسیدن از خود او بصورت مستقیم، میتوانید جویا شوید.
موفق باشید

با سلام خدمت شما کاربر محترم شهر سوال. خوش آمدید. دختر عزیزم، خوشبختانه علیرغم داستان و ماجراهای طولانی که در وصف عشق و علاقه بین خود و دوستانتان بیان کردید که شاید به نظر شما مشکل و یک دغدغه به حساب بیاید، خودتان نیز راه و چاره هایی را در همین لابه لا گفتید. به نظر روشن ترین و امیدوار کننده ترین نقطه در مطالب شما همین اراده قوی شماست. عشق و علاقه (به درجات مختلف) بالاخره پیش می آید و در طول زندگی انسان چه در خانواده و چه در بین دوستان وجود دارد، کم یا زیاد. اما این شما هستید که به عنوان شخصیت اصلی و محوری این داستان (زندگی)، بایستی همواره یا تصمیم بگیرید، یا رفتار کنید، یا حرف بزنید و یا بشنوید. شما با توجه به توصیفاتی که فرمودید قطعا توانایی کنترل، مهار و حتی قطع این ارتباط را دارید. البته از نظر ما لزومی به قطع ارتباط با دوستان نیست. همین که بتوانید روابط را کنترل کنید کافی است. اگر به دنبال راهکارهایی هستید تا شما را در این راه کمک کند به لینک های زیر مراجعه کنید:
http://www.soalcity.ir/node/2335
http://www.soalcity.ir/node/1700
موفق باشید.

سلام خواهر گرامی
سوال شما در نویت پاسخگویی قرار دارد .
لطفا صبور باشید.

با سلام. دختر عزیزم، به شهر سوال خوش آمدید.
بایدخداوند را شکر کنید که در شما جاذبه ای قرار داده که دیگران شما را دوست دارند. و البته شکر این نعمت با مهربانی و رفتار خوب متقابل خواهد بود. لازم نیست که شما برای همه دوستانتان از جان و دل کار انجام دهید یا خود را به زحمت و مشقت زیاد بیاندازید تا فکر کنید که رفتار خوبی انجام داده اید. همین که به آنها لبخند بزنید، به لبخند آنها پاسخ دهید، سلام کنید و به سلام شان جواب دهید. همیشه با روی خوش برخورد کنید. به تنهایی میتواند شما را در این راه کمک کند.
در مورد دوست دیگرتان هم بهتر است بدانید که اگر من و شما کسی را دوست داریم، بنابراین نظر و خواست او باید برای ما قابل احترام باشد. پس حتی اگر او با محبت زیاد ما ناراحت می شود، ما نباید این کار را انجام دهیم. ضمنا دختر عزیزم، رفتار دوست شما (رگ زدن) نیز رفتار طبیعی و متعادلی نیست و شاید لازم باشد ایشان هم به یک مشاور (مشاور مدرسه یا بیرون یا یکی از معلمان مهربان) مراجعه کند تا به او بیشتر کمک کنند. شما نیز میتوانید در مورد مسائل بین خودتان و دوستانتان در مدرسه، با مشاور مدرسه یا یکی از معلمان که بیشتر دوستش دارید و با او راحت تر هستید مشورت کنید.
موفق باشید.

دوست عزیز، دوست داشتن میتواند درجات مختلفی داشته باشد. شما میتوانید دوستتان را بحدی دوست داشته باشید که حتی حاضر باشید بخاطرش از عزیز ترین چیزها در زندگی بگذرید. یک دوستی عمیق و صمیمی و یک ارتباط دلی! اولا لزومی ندارد این ارتباط و دوستی را در بوق و کرنا کنید، و درثانی نیاز نیست نام آن را عشق بگذارید. البته باید بدانید که اگر واقعا کسی را از جان و دل دوست دارید یا به قول خودتان عاشق هستید، باید به خواست و علاقه او احترام بگذارید. درغیر اینصورت ادعای شما در دوست داشتن یک ادعای بی پایه و اساس خواهد بود.
موفق باشید.

با سلام خدمت شما خواهر گرامی. به شهر سوال خوش آمدید.
مقصود شما از ارتباط و روابط دقیقا برای ما واضح نیست اما این را بدانید که هر نوع ارتباطی از نظر ما ممنوع نیست. دقت داشته باشید که نباید خود را به خاطر دوست داشتن همنوعانتان سرزنش کنید. ما بارها این نکته را یادآوری کردیم که دوستی و محبت بین مؤمنین از ویژگی ها و دستورات مؤکد پیامبر گرامی اسلام و مورد رضای خداوند متعال است. انسان نیز ذاتا موجودی عاطفی و اجتماعی است و نیاز به برقراری ارتباط عاطفی با همنوعانش دارد. به همین خاطر هم هست که بسیاری از توصیه های اخلاقی و دینی ما در خصوص "دوست" بیان شده است. پس قدر دوستانتان را بدانید، در انتخاب دوستان دقت کنید، و در حفظ دوستی ها با دوستان خوب کوشا باشید.
البته بایستی دو نکته در روابط دوستانه رعایت شود. اول این که این دوستی از چارچوب شرع خارج نشود و خدای ناکرده به روابط نامشروع کشیده نگردد، و ثانیا از چارچوب عرفی خارج نشود بدین معنا که زندگی عادی شما را مختل ننماید. (چرا که افراط و تفریط در هر کاری غلط است).
نکته دیگر این که سعی کنید مهارتهای ارتباطی خود را بالا ببرید. برای اینکه بتوانید رابطه خود را با دیگران بهتر کنید به موضوعات زیر دقت فرمایید:
۱- سعی کنید دیگران را همانطور که هستند به عنوان یک انسان که دارای قدرت تفکر هستند تحویل بگیرید و در رابطه با آنها نسبی فکر کنید زیرا هر انسانی یک خوبی هایی دارد و یک بدی ها اگر ما انسان ها فقط به بدی های همدیگر نگاه کنیم هیچ جامعه و اجتماعی تشکیل نخواهد شد؛
۲- زندگی خود را کاملا وقف دیگران نکنید و زندگیتان را با دیگران تنظیم نکنید؛
۳- از آنجا که هیچ انسانی توانایی خواندن ذهن دیگران را ندارد، بنابراین به هیچ وجه ذهن خوانی نکنید و به برداشت های شخصی خود از رفتارهای دیگران اعتماد نکنید؛
۴- بد را با بد جواب ندهید زیرا مانند خود فرد بدکار خواهید شد؛
۵- گذشت و بخشش نشانه آگاهی و شناخت بالاست بنابراین دیگران را ببخشید و به آنها نیکی کنید؛
۶- همیشه با خود بگویید که ارزش روان و ذهن من بسیار بالاتر از آن است که به خاطر رفتار یا گفتار دیگران خود را تنبیه کنم؛
۷- نقاط مثبت و خوبی های دیگران را هم ببینید؛
۸- احساسات خودتان را اعم از ناراحتی و خوشحالی در فضای مناسب و با احترام به دیگران بگوید و نظر دیگران را جویا شوید؛
۹ - سعی کنید جرأت نه گفته را تمرین کنید و تعارفات را کنار بگذارید.
موفق باشید.

سلام بر شما و وقت بخیر.
حجم سوالات مخصوصا در بخش مشاوره، بالا هست.
سوال شما در نویت پاسخگویی قرار دارد.
موفق و سلامت باشید.

با سلام خدمت شما کاربر محترم شهر سوال. خوش آمدید.
سن و جنسیت خود را برای ما مشخص نکردید. دوست عزیز به نظر می رسد لازم است راجع به مهارت های ارتباطی خود با دیگران، کمی مطالعه و تمرین بیشتری داشته باشید تا انشالله از اینچنین مشکلاتی کمتر برایتان پیش بیاید.
برای اینکه بتوانید رابطه خود را با دیگران بهتر کنید به موضوعات زیر دقت فرمایید:
۱- سعی کنید دیگران را همانطور که هستند به عنوان یک انسان که دارای قدرت تفکر هستند تحویل بگیرید و در رابطه با آنها نسبی فکر کنید زیرا هر انسانی یک خوبی هایی دارد و یک بدی ها اگر ما انسان ها فقط به بدی های همدیگر نگاه کنیم هیچ جامعه و اجتماعی تشکیل نخواهد شد؛
۲- زندگی خود را کاملا وقف دیگران نکنید و زندگیتان را با دیگران تنظیم نکنید؛
۳- از آنجا که هیچ انسانی توانایی خواندن ذهن دیگران را ندارد، بنابراین به هیچ وجه ذهن خوانی نکنید و به برداشت های شخصی خود از رفتارهای دیگران اعتماد نکنید؛
۴- بد را با بد جواب ندهید زیرا مانند خود فرد بدکار خواهید شد؛
۵- گذشت و بخشش نشانه آگاهی و شناخت بالاست بنابراین دیگران را ببخشید و به آنها نیکی کنید؛
۶- همیشه با خود بگویید که ارزش روان و ذهن من بسیار بالاتر از آن است که به خاطر رفتار یا گفتار دیگران خود را تنبیه کنم؛
۷- نقاط مثبت و خوبی های دیگران را هم ببینید؛
۸- احساسات خودتان را اعم از ناراحتی و خوشحالی در فضای مناسب و با احترام به دیگران بگوید و نظر دیگران را جویا شوید؛
۹ - سعی کنید جرأت نه گفته را تمرین کنید و تعارفات را کنار بگذارید.
موفق باشید.

با سلام خدمت شما کاربر محترم شهر سوال.
خواهر گرامی، حقیقتا بدون داشتن اطلاعات ریز و دقیق نمیتوان اظهار نظر قطعی و درستی نمود. توجه داشته باشید که خیلی اوقات، جوانانی در سن و سال شما فراموش می کنند که فراتر از دختر و یا پسر بودن، انسان هستند. ما انسانها به طور طبیعی میتوانیم نسبت به یکدیگر حس و عاطفه داشته باشیم. در دوران خردسالی، کودکی و نوجوانی و حتی جوانی تا پیش از ازدواج این حس خدادی کاملا عادی و طبیعی میتواند بین شما و دوستانتان وجود داشته باشد، همانطور که یک عاطفه بین شما و مادر یا خواهرتان هست. البته با کم و زیاد. بنابراین نباید حتی صمیمیت و علاقه های شدید را به سادگی ، یک گرایش همجنسگرایانه یا چیزی شبیه این تلقی کنیم و یا نسبت به این مسئله مشکوک شویم. مطمئن باشید، علیرغم این که از این مسئله زیاد صحبت می شود اما در عمل بسیار اندک اند کسانی که واقعا دچار چنین مسئله ای باشند.
نکته دیگر این که در بسیاری موارد، دوری میتواند احساسات را کاهش دهد. بقول معروف "از دل برود هر آن که از دیده برفت". انتظار نداشته باشید کسی یا کسانی را که نسبت به آنها نگاه خاصی دارید یا علاقه ای (هرچند اندک) دارید، در کنار شما و هر روز جلوی چشمان شما باشند، و شما با استفاده از یک راهکار بخواهید به آنها بی توجه شوید یا برایتان بی اهمیت شوند. این یک امر طبیعی است و به سختی میتوان از آن دوری کرد، مگر این که با تغییر وضعیت دیگر یکدیگر را نبینید، یا ارتباطی با هم نداشته باشید. طبیعتا در چنین شرایطی بسیار سهل و آسان می توانید بر این حس ناخواسته خود غلبه پیدا کنید.
پس همه چیز در دستان خود شماست.
موفق باشید.

با سلام خدمت شما خواهر گرامی، به شهر سوال خوش آمدید.
دوست عزیز، این گونه غلیان احساسات و عواطف در سنین نوجوانی که شما هم در همین سنین قرار دارید، تا حدی طبیعی است و اگر به حد افراط و آزارنده نیست، نباید بیش از حد نسبت به آن حساس شوید. ضمن این که همانطور که بارها عرض کردیم، اینکه دونفر همدیگر را دوست داشته باشند یا یک عده آدم یک نفر را دوست داشته باشند، به خودی خود چیز بدی نیست. الفت و دوستی موهبتی هست که خداوند در قلب آدمها گذاشته و همه کم یا زیاد از آن برخوردارند و بیشتر وقتها هم یک حس و رفتار پسندیده است. برای اطلاعات بیشتر میتوانید به این لینک زیر مراجعه کنید:
http://www.soalcity.ir/node/3569
به شما توصیه می کنیم کمی اطلاعات خود را در خصوص ویژگی های سنین نوجوانی و به ویژه دختران نوجوان از طریق مطالعه کتاب و منابع اطلاعاتی معتبر افزایش دهید.
موفق باشید.

با سلام خدمت شما دوست گرامی، لطفا برای ملاحظه پاسخ خود به لینک زیر مراجعه کنید:
http://www.soalcity.ir/comment/20032#comment-20032

با سلام خدمت شما دوست عزیز.
رفتار و حرکات و تعاملات ما باید در یک چارچوب قابل قبول فرهنگی و عرفی باشد و هرگاه قرار باشد از این چارچوب خارج شود، نباید برای توقف آن رودربایستی یا خجالت داشته باشیم. مضاف بر این که بسیاری از اوقات شما فکر میکنید مشکلی پیش می آید، در حالیکه با رعایت چارچوب ها نگاه دیگران به شما هم بهتر خواهد شد. خداوند پشت و پناه تا ن باشد.