علاقه و قصد ازدواج با فردی که مادرم مخالفت میکند

چه کاریه وقتی علاقه داره چه لزومی داره فراموشش کنه

سلام من دختر۲۷ساله ای هستم که در تمام عمرم موقعیت های ازدواج خوبی داشتم و تحصیلات تکیمیلی ام را به اتمام رساندم و البته تو موقعیت های ازدواج خوب قرار داشتم و چه ان موارد خوب؛سایر موارد هم پیش امد ، اما به امید بهتر ان از بهترین فرصت هایم باز ماندم...
و تمام این موارد گذشته زندگی ام من متاسفانه مغرور و طمع کردم و این طمع باعث شد اینچنین باشم وحالا هم به هر قیمتی هم قصد ازدواج ندارم مگر انکه واقعا معیار هایم را داشته باشد اما از حقیقت نگذره من معیار هایم در طول سالیان از سطحی گرایانه به رویا و ایده ال گرایانه و سپس واقع گرایانه تغییر کردو من در جایگاه اجتماعی نسبتا بالایی قرار دارم و در مراکز های اجتماعی و علمی فردی سرشناس هستم. و میدانم نمیتوانم از خاسته هاو اهدافم از زندگی دست بکشم. اما در این میان نباید هایی هم صورت گرفت اما در هر صورت فعلا یک سالیست واقعا افسوس گذشته و افسردگی شدید دارم انقدر که تابحال به خودکشی هم فکر کردم.هیچ چیز منو از ته دل خوشحال نکرده و هرچند لبخند میزنم اما هیچ کس نمیداند.. ظاهرا مذهبی ام اما احساس میکنم از اعتقاداتم دارم فاصله میگیرم... نمیدانم اگر اینطور برود من هیچ دینی در عمل نخواهم داشت یا اینکه خودم را نابود خواهم کرد مگر انکه خدا فرجی کند...

چرا فراموش کنه اگه خودش به انتخابش یقین داره خیلی از خانواده ها بدون دلیل سر یه همچین مسائلی مخالفت میکنن و واقعا زندگی دوتا جون رو خراب میکنن که هم انگیزه این دوتا جون رو کم میکنن و هم بهشون ضربه میزنن مگه کی گفته همیشه هر چی بزرگترا بگن و بخوان درسته ،خانواده و بزرگترا احترامشون واجبه بدون شک ولی در صوردتی که این احترام به خاطر لجبازی اونا نباشه و مهمتر از همه به خودمون ضرر نرسونه

باسلام و خسته نباشيد من يك سالي است با دختري آشنا شده ام كه از طريق رفتار و شخصيت او خوشم آمده است اما مادرم مخالفت مي كند در حالي كه با چت با او در ارتباط هستم وقتي به مادرم مي گويم او دختري است ساده و بي آلايش و ساده است كه من دوست دارم و مومن است اما مادرم ساز مخالفت مي زند وقتي كه من او رادوست دارم واقعا مانده ام چكار كنم

سلام
وقتتون بخیر
خواستگاری داشتم که از لحاظ موقعیت مالی در سطح پایینی بود والبته از نظر مالی خانواده وضع مناسبی نداشتند و پشتوانه مالی از جانب خانواده نداشت
اما از لحاظ اعتقادی بسیار انسان پاک و مومنی بود و خانواده روحانی داشتند
ما خانواده ای هستیم که در سطح متوسط مسائل دینی رو رعایت میکنیم، و از لحاظ مالی هم وضع مناسبی داریم
مادرم با این ازدواج مخالفت کرد چون می گفت از لحاظ فرهنگی بهم نمیخوریمم، وضع ظاهر مادرش، برخوردش، نوع زندگی خانوادش،برادرهاش،خواهرهاش...
مثلا خواهری داشت که در سن پایین با یک طلبه ازدواج کرده بود و با داشتن ذهن خوب درس رو رها کرده بودو این نظر خانواده بوده و فقط نظرشان بر این بوده که پسر طلبه است و بچه خوبی است، طرز نگاه خانواده اش با ما بسیار متفاوت بود و البته خودش تلاش می کرد که پیشرفت کنه
وضع زندگی اطرافیانشان هم در همان سطح بود
یک واسطه که خیلی آدم شریفی بود خیلی اصرار داشت که قبول کنید چون پسره خوبی است،
اما..
نتوانستم خودم را مجاب کنم،و بخصوص عدم رضایت خانواده ام که هیچ پشتوانه ای نداشتم،من رو مجبور کرد که جواب منفی بدم، با اینکه شخص رو از لحاظ اعتقادی و ایمان واقعا دوستش داشتم
۱سالی از این موضوع میگذره و من مدام با خودم کلنجار میرم که چرا در مقابل خانواده ام نایستادم و اصرار نکردم،
با این پشیمانی باید چیکار کنم؟یا اینکه اصلا کاره صحیحی کردم یا خیر؟
واقعا سطح خانواده ها انقدر تاثیرگذار بود؟
با خودم میگم اگه خواست خدا بوده،که راضی هستم، اما همه ترسم از اینه که نکنه فرصتی بوده برای نزدیکی به خدا و من اونو از دست دادم،

وقتی مادرت بدونه ک از انتخابت مطمئنی و واقعا دوسش داری کم کم راضی میشه.بلاخره دل مادرت ک از سنگ نیس.اگه مطمئنی پاش بمون