علت لعن چيست؟

تولی و تبری از مسائل قطعی اسلام هستند. و از نظر منطقی نیز این دو باید همراه هم وجود داشته باشند. انسانی که نسبت به مساله ای عشق می ورزد، باید با عوامل آسیب رسان به عشق و علاقه خود، دشمنی کند. از همین روست که عشق و محبت انسان، برای او مرز و خط قرمز می آفریند.

 کسی که ادعای دوستی با همه کس و همه فرقه ها را دارد، قطعا منافق است که می تواند هر دقیقه به شکلی و رنگی دربیاید و کنار عوامل کاملا ناسازگار، باقی بماند. به عنوان مثال چگونه ممکن است کسی طرفدار مظلومین باشد و در عین حال ظالمان را نیز دوست داشته باشد؟ و تعامل و رابطه اش با هر دو گروه مظلوم و ظالم یکسان باشد؟

بنابراین اگر باید با اولیاى الهی دوستى كرد، با دشمنان خدا هم باید دشمنى كرد. و اگر «دشمنى» با دشمنان خدا نباشد، به تدریج رفته رفته، همان دشمنی ها عادی و طبیعی جلوه می کند و شخص خود در صف دشمنان اولیاء الهی در می آید. در واقع تبری جستن به مانند سیستم دفاعی بدن است که مانع رشد میکروب ها می شود. علاوه بر اینکه می تواند معیار و محکی جدی برای مدعیان باشد که در ادعای دوستی و عشق خود، چقدر جدی و صادق هستند.

بنابراین تبری (دوری جستن) و لعن کاملا منطقی و معقول است همان گونه که منابع دینی نیز به کرات آن را بیان کرده اند.

« قَدْ كَانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِى  إِبْرَاهِیمَ وَالَّذِینَ مَعَهُ إِذْ قَالُواْ لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَءآَؤُاْ مِنكُمْ وَمِمَّا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ كَفَرْنَا بِكُمْ وَ بَدَا بَیْنَنَا وَبَیْنَكُمُ الْعَدَاوَةُ وَالْبَغْضَآءُ أَبَداً حَتَّى‏ تُؤْمِنُواْ بِاللَّهِ وَحْدَهُ؛[ممتحنه/۴] همانا براى شما در (روش) ابراهیم و كسانى كه با او بودند، سرمشق و الگوى خوبى است، زیرا به قوم (مشرك) خود گفتند: همانا ما از شما و از آنچه جز خدا مى‌‏پرستید، بیزاریم. ما به (آیین) شما كفر ورزیدیم و میان ما و شما كینه و دشمنى ابدى است، مگر آنكه به خداى یگانه ایمان بیاورید.»

خداوند مى‌‏فرماید شما باید به ابراهیم (ع) تأسى كنید. ابراهیم (ع) و یارانش به بت‏ پرستانى كه با آنها دشمنى كردند و ایشان را از شهر و دیار خود بیرون راندند، گفتند: «إِنَّا بُرَءآَؤُاْ مِنكُمْ؛ ما از شما بیزاریم.»  اعلان برائت كردند. بعد به این هم اكتفا نمى‌‏كند، مى‌‏فرماید: «وَ بَدَا بَیْنَنَا وَبَیْنَكُمُ الْعَدَاوَةُ وَالْبَغْضَآءُ أَبَداً؛ بین ما و شما تا روز قیامت دشمنى و كینه برقرار است» مگر اینكه دست از خیانتكارى خود بردارید.

در جای دیگر در ذکر صفات مسلمانان موضع گیری سخت در مقابل دشمنان را مقدم بر مهربانی با خودی ها ذکر می کند:
«مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَماءُ بَیْنَهُمْ؛[فتح/۲۹] محمّد(ص) فرستاده خداست و كسانى كه با او هستند در برابر كفّار سرسخت و شدید، و در میان خود مهربانند.»

 

دیدگاه‌ها

آیا در هیج جایی ائمه (ع) خلفا رو لعن کرده اند؟ آیا لعن کردن با وحدت اسلامی در تضاد نیست؟

تصویر soalcity

سلام
اصل لعن قطعا مشروع است کما اینکه در قرآن آمده و ائمه نیز آنهایی که مستحق لعن بوده اند، لعن می کردند: از امام صادق علیه السلام شنیدیم که آن حضرت بعد از هر نماز واجب لعن می کرد چهار مرد ملعون و چهار زن ملعون را. (الکافی ج۳ ص۳۴۲)

نظرات