آیا امام حسین(ع) خود را فدا کرد تا گناهان شیعیان و دوستداران ایشان بخشیده شود؟

سلام
شاید کاربران سایت انتظار داشته باشند تا نظر توهین آمیز و عجیبی چون نظر ایشان، حذف شود. اما بنده با عرض معذرت آن را منتشر می کنم تا همه ببینند که انسان به دلیل گرایش هایش چگونه می تواند حقایق مسلم و قطعی را تکذیب کند! و گناه انسان را به چه مراحلی سوق می دهد.
َ عاقِبَةَ الَّذينَ أَساؤُا السُّواى‏ أَنْ كَذَّبُوا بِآياتِ اللَّهِ وَ كانُوا بِها يَسْتَهْزِؤُنَ (۱۰ روم) سرانجام كسانى كه اعمال بد مرتكب شدند به جايى رسيد كه آيات خدا را تكذيب كردند و آن را به مسخره گرفتند!
درست است که بین امام حسین (ع) و یزید اختلاف بود! اما نه اختلاف شخصی، آن گونه که شما دوست دارید جلوه دهید!
امام حسین (ع) اگر می خواستند خانواده شان را به جای امنی ببرند تا از یک اختلاف شخصی نجات یابند، کافی بود با یزید بیعت کنند تا یزید هر چه که حضرت می خواهند به او بدهد! نه آنکه طفل شش ماهه خود را به روی دست بگیرند تا شاید وجدان یک یزیدی بیدار شود و او را از ضلالت نجات دهد.
و جالب آنکه شما در همین دو خط نوشته نیز دچار تعارض هستید که امام اگر دنبال جای امن بود، چرا بیعت را نمی پذیرد و آن را شر می داند؟

ضمن عرض سلام و تشکر از نظر شما
شاید توجه به این نکته نیز لازم باشد که، حقیقتا نمی توان گریه و عزاداری کرد و از اصلاح و جبران مافات روی برتافت! چگونه کسی برای امام حسین (ع) عزاداری می کند و در عین حال حرمت ایشان را حفظ نمی کند؟ آیا غیر این است که امام حسین (ع) جان خود را فدا نمود تا اسلام محافظت شود؟ پس آنان که به اسلام بی اعتنایی می کنند، به اباعبدالله (ع) بی حرمتی کرده اند و چنین کسانی حقیقتا محب ایشان و عزادار ایشان محسوب نمی شوند.

با عرض سلام و تشکر از نظر لطف شما
طبیعتا در مساله شما، مانند تمام موارد امر به معروف و نهی از منکر، اگر بتوانید تاثیر گذار باشید، نباید بی تفاوتی به خرج دهید. و اگر نیز سخن شما تاثیر گذار نخواهد بود، در صورتی که ضرورتی برای حضور در آن جلسه نداشته باشید، باید جلسه را ترک کنید:
وَ إِذا رَأَيْتَ الَّذينَ يَخُوضُونَ في‏ آياتِنا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ حَتَّى يَخُوضُوا في‏ حَديثٍ غَيْرِهِ وَ إِمَّا يُنْسِيَنَّكَ الشَّيْطانُ فَلا تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّكْرى‏ مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمينَ (۶۸ انعام) هر گاه كسانى را ديدى كه آيات ما را استهزا مى‏ كنند، از آنها روى بگردان تا به سخن ديگرى بپردازند! و اگر شيطان از ياد تو ببرد، هرگز پس از ياد آمدن با اين جمعيّت ستمگر منشين!