چرا اهل تسنن دست بسته نماز می خوانند!

پاسخ :
با سلام وتشکر .
از روحیه وحدت گرایی تان تقدیر وبرای تان آرزوی توفیق می شود .
خوب است شما در باره مسله مورد اشاره به نظر وگفته ها علما وبزرگان شیعه توجه نماید ونه به گفته های مردم عوام ویا نیمه عوام .
نکته دیگر این که شما می دانید که وهابی ها وگروه های تکفیری که هر روز خون صدها تن از پیروان اهل بیت را به جرم شیعه بودن در گوشه وکنار جهان می ریزند
این باعث می شود که عده ی از شیعیان در میان عوام کمی دچار احساسات شود وبرخی حرف ها را بگوید .
البته به طور یقین برادران اهل سنت نیز با وهابی ها وگروه های تکفیری ربطی ندارد ولی چون آنها به نام اهل سنت هستند از این رو بعض از مردم تشیع
بدون تفکیک بین مسله حرف های بزنند . ولی بزرگان شیعه دیدگاه نیک به برادران اهل سنت دارند .
یکی از ضرورت های جامعه اسلامی همگرایی جهانی است، لذا در آیات و روایات مسلمانان به وحدت اسلامی سفارش شده اند.(۱) امام علی(ع) یکی از علل ۲۵ سال سکوت خود در برابر خلفا را حفظ وحدت اسلامی دانست(۲)
مصلحان و آزادی خواهان جهان اسلام مانند سید جمالالدین اسدآبادی و امام خمینی مسلمانان را به همگرایی فراخوانده و از آنان خواستند از طرح مسایل اختلافی دوری کنند. نتیجه اختلاف، عقبماندگی و سلطهپذیری است. در قرآن آمده است: «و لا تنازعوا فتفشلوا و تذهب ریحکم».(۳)
در جاي ديگر نیز قرآن مسلمانان را برادر خوانده(۴) و به وحدت سفارش میکند: «و اعتصموا بحبل الله جمیعاً و لا تفرقوا...»(۵)
بر اساس این آیه شریفه و روایات متعدد دیگر، باید مسلمانان اتحاد داشته باشند.
متأسفانه برخی از مسلمانان مصالح جهان اسلام را نادیده گرفته، به اختلاف دامن میزنند، غافل از این که طرح مسایل اختلافی جامعه اسلامی را دچار مشکل و عقبماندگی مینماید. البته معنای وحدت اسلامی آن نیست که شیعه وسنی از اصول وعقاید خود دست بردارند. این امر مشکل و حتی غیر ممکن میباشد. معنای وحدت اسلامی آن است که مسلمانان و در برابر دشمنان در صفوف فشرده متحد شوند. وحدت به این معنا هم امکانپذیر است و هم از ضروریات جامعه است. در جامعه اسلامی عوامل و مؤلفههای متعددی وجود دارد که با بهرهگیری از آن ها میتوان وحدت ایجاد کرد. مسلمانان به خدا و پیامبر(ص) واحد عقیده دارند که از عوامل مهم وحدت است. از سوی دیگر قرآن و اسلام نیز به عنوان دو عامل محوری میتوانند عامل وحدتساز باشند. بدینسان مسلمانان میتوانند ضمن حفظ باورها و مسایل اعتقادی خود، از طرح مسایل اختلافی پرهیز کنند. بنا بر این بر گزاری نما یشگاه ها وبحث از وگفتن بعض مسایل علمی واعتقادی اگر مشکل ایجاد نکند اشکال ندارد ، زیرا این مباحث در کتاب ها موجود می باشد، اما آنچه که مشکل ساز است این است که این مسایل را بهانه قرار دهیم و بین فرقه های اسلامی تفرقه ایجاد کنیم ، لذا انتظار می رود که عالمان شیعه وسنی موضوعات را درمجامع علمی طرح کنند . رهبر معظم انقلاب نیز بارها به ضرورت وحدت شیعه وسنی تاکید واز فرقه ها خواست که به شحصیت هاورهبران فرقه های دیگر اهانت نکنند:
آن کسانی که نا دانسته ... به مقدسات یکدیگر توهین می کنند، نمی فهمند چه می کنند خط قرمز از نظر نظام اسلامى و از نظر ما، عبارت است از اهانت به مقدسات یکدیگر. آن کسانى که نادانسته، از روى غفلت، گاهى از روى تعصبهاى کور و بیجا، چه سنى و چه شیعه، به مقدسات یکدیگر توهین می کنند، نمی فهمند چه می کنند. بهترین وسیله براى دشمن همین‌ها هستند؛ بهترین ابزار در دست دشمن همین‌ها هستند؛ این خط قرمز است(۶) در ضمن بحث از جایگاه اهل بیت ، با وحدت شیعه وسنی منافات ندارد ، زیرا اهل بیت پیامبر (ص) را فرقه های اهل سنت نیز قبول دارند، لذا ضرورت وحدت اسلامی معنایش این نیست ، که ما از تاریخ اهل بیت سخن نگویم ، لازم است هرچیزی در جای خودقرار گیرد، ما دربرابر دشمنان مشترک متحد ، اما در عرصه علمی - بابردران اهل سنت- - به گفتگو می پردازیم، نمونه ای آن گفتگوی علامه شرف الدین با یک سلیم بشری است که صادقانه درباره اهل بیت پیامبر(ص) ومسایل دیگر به بحث می پر دازند ونتیجه این گفتگو کتاب المراجعات است
پینوشت ها :

۱. فیض الاسلام ، نهج البلاغه، تهران ، چاپ آفتاب خطبه ۵ ، ۴۷
۲. همان، خطبه ۱۱۹
۳. انفال (۸) آیه ۴۶.
۴. حجرات (۴۹) آیه ۱۰.
۵. آل عمران (۳) آیه ۱۰۳.
۶.بیانات حضرت آیت الله خامنه ای در دیدار مردم سقز،سال ۱۳۸۸

پاسخ :
باسلام وتشکر .
در ابتدا باید گفت : اهل سنت در همه عالم پیرو چهار مذهب فقهی هستند که هیچ یک از این چهار مذهب دست بسته نماز خواندن (تکتف ) را از واجبات نماز نمی دانند بلکه آن را از مستحبات نماز می دانند، در عین حال این مسئله در میان آنها به صورت یک سنت واجب در آمده که مردم عوام آن را به عنوان امر واجب می دانند.
عبدالرحمن جزیری صاحب کتاب الفقه علی المذاهب الاربعة می نویسد:
قراردادن دست راست بر روی دست چپ زیر ناف یا بالای آن سنت است ،‌و این عمل به اتفاق سه تن از ائمه مذاهب چهار گانه سنت است . ( ۱ )
مهم ترین دلیل بر دست بسته نماز خواندن ( تکتف ) روایت بخاری است که در آن تصریح می کند به این که ((الناس یؤمرون)). به روایت بخاری توجه فرمایید:
فروى عن عَبْد اللَّهِ بْنُ مَسْلَمَةَ، عَنْ مَالِکٍ، عَنْ أَبِی حَازِمٍ، عَنْ سَهْلِ بْنِ سَعْدٍ، قَالَ کَانَ النَّاسُ یُؤْمَرُونَ أَنْ یَضَعَ الرَّجُلُ الْیَدَ الْیُمْنَى عَلَى ذِرَاعِهِ الْیُسْرَى فِی الصَّلاَةِ . قَالَ أَبُو حَازِمٍ لاَ أَعْلَمُهُ إِلاَّ یَنْمِی ذَلِکَ إِلَى النَّبِیِّ صلى الله علیه وسلم. قَالَ إِسْمَاعِیلُ یُنْمَى ذَلِکَ. وَلَمْ یَقُلْ یَنْمِی.
از ابی حازم از سهل بن سعد که گفت : مردم امر می شوند که نمازگزار در نماز دست راست را بر ساعد دست چپ بگذارد (یعنی خلفا به مردم دستور می دادند که دست بسته نمازبخوانند. یعنی این کار دستوری از مقامات بالا بود) . ابو حازم می گوید: مطلبی درباره این روایت نمی دانم جز اینکه به پیامبر (ص )نسبت داده شده است . اسماعیل می گوید : این مطلب نسبت داده شده و نمی گوید خود او به پیامبر (ص ) نسبت داده است . ( ۲ )
بنا بر این روایتی که اثبات کند پیامبر دست بسته نماز می خواند یا دستور داده، نداریم .
برخی بر این باورند که تکتف (دست بسته نماز خواندن) دستور خلفا و روسا بود. آنان به مردم دستور می دادند که دست بسته نماز بخوانند و هیچ دلیلی بر وجوب و حتی استحباب آن وجود ندارد.
ابن رشد قرطبی می گوید: همچنین ثابت شده است که مردم را امر می کردند به تکتف ( یعنی این کار ، دستور و بخشنامه از بالا بود. یعنی خلفا و دست نشاندگان آنان مردم را به این کار امر می کردند )، ( ۳ )
نماز امری تعبدی است که از جانب خدا واجب شده است . افعال و اذکار آن نیز تعبدی است که واجب است از جانب خدا تعیین و از جانب پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله و سلم تبیین گردد .همان گونه که در حدیث نبوی آمده است :
« صلوا کما رایتمونی اصلی ؛
‌نماز بخوانید ان گونه که من می خوانم». ( ۴ )
نووی در شرح این حدیث می گوید:
این روایت اقتضا دارد وجوب همه چیزهایی که پیامبر (ص )انجام می دهد مگر کاری که وجوب آن به دلیل دیگری برداشته شده باشد مثل بالا بردن دست برای تکبیر. (۵)
با توجه به مطالبی که بیان شد این ادعا که دست بسته نماز خواندن همراه با نوعی احترام و خشوع بیشتر برای خدا است ، باطل است بلکه بدعت و افترا به پیامبر(ص ) است؛ چرا که اگر نحوه بهتر و با خشوع بیشتری برای نماز خواندن وجود داشت ، خدا( که رحیم بر بندگان است و مصلحت بندگان خود را بهتر از هر کس دیگر می داند) به آن شیوه امر می کرد .
صرف نظر از روایات شیعه در کتب معتبر اهل سنت نیز روایات فراوانی در این باب نقل شده که نماز پیامبر (ص )با دست بازبوده است ؛ ما به ذکر یکی از معتبر ترین آن که نحوه نماز پیامبر(ص ) را با دست باز بیان می کند اشاره می کنیم :
محمد بن عمر و ابن عطا روایت کرده اند: ابو حمید ساعدی از ده نفر از اصحاب رسول خدا شنید که یکی از این ده نفر ابوقتاده است .وی می گوید: من داناترین شما به نماز رسول خدا (ص )هستم .زمانی که به نماز می ایستاد دو دست خود را بالا می برد تا موازی دو گوشش قرار می گرفت. سپس تکبیر می گفت . سپس حمد و سوره را قرائت می کرد. سپس تکبیر می گفت. سپس دو دستش را تا گوشش بالا می آورد .سپس به رکوع می رفت و دو کف دست خود را بر زانو می گذاشت. سپس آرام می گرفت. نه سرش را بالا می آورد و نه زیاد پایین می انداخت و می گفت« سمع الله لمن حمده » سپس دو دستش را بالا می برد تا کنار گوشش قرار می گرفت. سپس می گفت : الله اکبر و سپس خود را به زمین می انداخت و دو کف دست خود را کنار خود می گذاشت. سپس سر بلند می کرد و بر پای چپ می نشست و انگشتان دو پایش را موقع سجده باز می کرد و سجده می کرد و سپس الله اکبر می گفت و بلند می شد و بر پای چپ می نشست تا همه اندامش آرام می گرفت. سپس در سجده بعد همین کار را می کرد .... همه گفتند : راست گفتی رسول خدا (ص )چنین نماز می خواند .
امام مالک در الموطا و ابوداود آن را نقل کرده اند و ترمذی درباره آن گفته است: حدیث حسن صحیح است(۶)
بخاری آن را به طور مختصر نقل کرده است. (۷ )
شوکانی می گوید: صاحبان صحاح سته جز نسائی آن را نقل کرده اند و ترمذی آن را صحیح دانسته ، بخاری آن را به صورت مختصر نقل کرده است. (۸)
ابن حجر می گوید: این روایت را ابوداوود و ترمذی نقل کرده اند و ترمذی آن را صحیح دانسته است. (۹)
در این روایت که قصد وی بیان کامل نماز رسول خدا (ص )با همه جزئیات است هرگز مطلبی درباره دست بسته بودن رسول خدا نقل نشده است .
بعد از ثبوت این خبر صحیح از پیامبر روشن می گردد که عمل شیعه و مالکی ها در دست باز نماز خواندن مطابق با سنت رسول الله است . بنا بر این بقیه مذاهب اسلامی باید پاسخگو باشند که چرا مخالف سنت نبوی عمل می کنند. البته ما به ذکر روایت از کتب اهل سنت اکتفا کردیم چرا که در کتب شیعه و روایات شیعه این مسئله اجماعی است.
از آن رو كه تكتف (دست روي دست گذاردن در نماز) را اهل سنت مستحب مي دانند، شايد بتوان مهم ترين شخص از مخالفان تكتف بين اهل سنت را مالك بن انس - كه دومین امام از ائمه اهل سنت بود - دانست.
در كتاب مدونة الكبرى چنين آمده است: «و قال مالك فى وضع اليمنى على اليسرى فى الصلاة، قال: لا أعرف ذلك فى الفريضهّ و كان يكرهه، و لكن فى النوافل اذا طال القيام فلابأس بذلك يعين به نفسه». (۱۰)
از اين كلام استفاده مى‏شود كه مالك‏ بن انس تكتف را در نماز مكروه مي ‏داند، مگر در نوافل به جهت رفع خستگى.
پي نوشت:
۱ - الفقه علی المذاهب الاربعة ،ج ۱ ،ص ۲۵۱ ،‌کتاب الصلاة با ب وضع الید الیمنی علی الیسری فی الصلاة ، و ص ۲۸۵ .
۲ - صحیح البخاری، ج ۱ ،ص ۱۸۱، ح ۷۴۰، کتاب الأذان، ب ۸۷، باب وَضْعِ الُْیمْنَى عَلَى الْیُسْرَى.
۳ - بدایة المجتهد، ج ۱ ،ص ۱۱۲ (المسالة السابعة اتفاق العلماء علی ان السجود علی سبعة اعضاء).
۴ - صحیح البخاری ،ج ۱ ،ص ۱۵۵ , کتاب الاذان باب الاذان للمسافر اذا کان جماعة ....
۵ - المجموع ،ج ۳ ،ص ۲۹۰ .
۶ - سنن ابن ماجة ، ج ۱، ص ۲۸۰ ، سنن أبی داود، ج ۱، ص ۱۷۰ کتاب الصلاه باب استفتاح الصلاه ، سنن الترمذی، ج ۱، ص ۱۸۸ باب ما جا فی وصف الصلاه ، مسند أحمد ج ۵، ص ۴۲۴، سنن الدارمی ، ج ۱، ص ۳۱۴ کتاب الصلاة باب صفة صلاة رسول الله ، السنن الکبرى ،بیهقی، ج ۲، ص ۷۲ ، عمدة القاری، ج ۶، ص ۱۰۴ ' صحیح ابن حبان ،ج ۵ ،ص ۱۹۶...
۷ - صحیح البخاری ، ج ۱، ص ۲۰۱، کتاب الصلاة ، باب سنّة الجلوس فی التشهد.
۸ - نیل الأوطار، ج ۲، ص ۱۹۸.
۹ - تلخیص الحبیر، ج ۳، ص ۲۷۱ - ۲۷۲.
۱۰- المدونة الكبرى، الإمام مالك، ج ۱، ص ۷۴ ، ناشر : دار إحياء التراث العربي ، بيروت ، لبنان.

پاسخ :
با سلام وتشکر .
قرآن از مجاهدان و انصار که در آن دوران عسرت و سختی از رسول خدا پشتیبانی کردند و برای پیشرفت اسلام جان و مال خود را هزینه کردند، بسیار تمجید نموده است، ولی برای این که یک سو نگر نباشیم و به انحراف نیفتیم و از جاده عدالت خارج نگردیم، چند نکته را باید لحاظ کنیم:
۱. مجاهدان کسانی بودند که در محیط شرک و کفر مکه و اطراف آن ایمان آوردند . چون در محیط کفر و شرک بودند، به خاطر یاری رسول خدا و حفظ دین خود، از سرزمین خود به مدینه که سرزمین اسلام و حاکمیت مسلمانان بود، هجرت کردند . در خدمت اسلام و پیامبر قرار گرفتند.
انصار هم اهل مدینه بودند که به پیامبر ایمان آوردند . مقدم پیامبر و مجاهدان را به شهر خویش پذیرا گشتند . با جان و مال خود از اسلام و پیامبر دفاع نمودند.
ما مجاهدان و انصار را که به پیامبر ایمان آورده و در حد توان خود به اسلام و پیامبر خدمت کرده اند ،محترم می شماریم . درود و ثنای خود را نثار آنان می کنیم ،به شرط آن که تا آخر عمر بر ایمان و تقوا و اطاعت از رسول خدا پای فشرده باشند، ولی اولا هر کسی که در زمان ایشان به ظاهر اسلام آورده و لحظه ای هم رسول خدا را دیده باشد ، صحابی نمی دانیم . برای صحابی نامیدن مصاحبت معمول و اطاعت و پیروی آشکار را لازم می دانیم.
ثانیا: فردی در زمان رسول خدا ایمان آورده و همراه و یاور او بوده باشد، گر چه قطعا صحابی رسول خداست، ولی کافی نیست. برای این که به او احترام بگذاریم و برای مان قداست داشته باشد، باید استقامتش بر راه رسول خدا را بعد از رحلت ایشان هم ببینیم.
قرآن به صراحت می گوید بسیاری از اعرا ب بادیه نشین فقط به محضر ایشان رسیدند و اسلام آوردند ،ولی ایمان هنوز به قلب های آنان وارد نشده است:
قالَتِ الْأَعْرابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَ لکِنْ قُولُوا أَسْلَمْنا وَ لَمَّا یَدْخُلِ الْإیمانُ فی‏ قُلُوبِکُمْ وَ إِنْ تُطیعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لا یَلِتْکُمْ مِنْ أَعْمالِکُمْ شَیْئاً إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحیم‏(۱)؛
عرب هاى بادیه‏نشین گفتند: «ایمان آورده‏ایم» بگو: «شما ایمان نیاورده‏اید، ولى بگویید اسلام آورده‏ایم، امّا هنوز ایمان وارد قلب شما نشده است! اگر از خدا و رسولش اطاعت کنید، چیزى از پاداش کارهاى شما را فروگذار نمى‏کند، خداوند، آمرزنده مهربان است».
این آیه می فرماید فعلا اظهار اسلام کرده و تسلیم شده اید . اگر از خدا و رسول اطاعت کنید ، چیزی از پاداش اعمال شما کم نخواهد شد.
کجا خدا اعلام کرده که همه اینان در آینده مطیع خدا و رسول خواهند بود؟ اگر اینان فقط در همین مرحله تسلیم بمانند و به دستورات خدا و رسول عمل نکنند و یا از این تسلیم هم برگردند، چه ارزشی دارند؟
در جایی که قرآن خطاب به پیامبر می کند و می فرماید: اگر شرک بورزی ،تمام اعمال تو نابود خواهد بود،(۲) چگونه می تواند در مورد صحابه پیامبر به صرف اینکه تنها در زمانی با پیامبر بودند و در ظاهر یا حتی در واقع اظهار اسلام کردند و صحابه پیامبر نامیده می شوند، به عنوان افرادی مقدس و به دور از هر گونه اشکال و جرح دانسته و آن ها را مقدس بداریم و به کارهایی بعدی آن ها توجه نکرده و یا آن ها را مورد نقد قرار ندهیم؟
مگر آیات فراوانی از قرآن و روایات بی شماری از رسول خدا به صراحت اعلام نمی کند که بسیاری از اصحاب رسول خدا مرتد می شوند و پیمان می شکنند:
یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا مَنْ یَرْتَدَّ مِنْکُمْ عَنْ دینِهِ فَسَوْفَ یَأْتِی اللَّهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَ یُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنینَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْکافِرینَ یُجاهِدُونَ فی‏ سَبیلِ اللَّهِ وَ لا یَخافُونَ لَوْمَةَ لائِمٍ ذلِکَ فَضْلُ اللَّهِ یُؤْتیهِ مَنْ یَشاءُ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلیمٌ؛(۳)
اى کسانى که ایمان آورده‏اید! هر کس از شما، از آیین خود بازگردد، به خدا زیانى نمى‏رساند. خداوند جمعیّتى را مى‏آورد که آن ها را دوست دارد و آنان (نیز) او را دوست دارند، در برابر مؤمنان متواضع، و در برابر کافران سرسخت و نیرومندند. آن ها در راه خدا جهاد مى‏کنند، و از سرزنش هیچ ملامتگرى هراسى ندارند. این، فضل خداست که به هر کس بخواهد (و شایسته ببیند) مى‏دهد و (فضل) خدا وسیع، و خداوند داناست».
إِنَّ الَّذینَ یُبایِعُونَکَ إِنَّما یُبایِعُونَ اللَّهَ یَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَیْدیهِمْ فَمَنْ نَکَثَ فَإِنَّما یَنْکُثُ عَلى‏ نَفْسِهِ وَ مَنْ أَوْفى‏ بِما عاهَدَ عَلَیْهُ اللَّهَ فَسَیُؤْتیهِ أَجْراً عَظیما؛(۴)
کسانى که با تو بیعت مى‏کنند (در حقیقت) تنها با خدا بیعت مى‏نمایند، دست خدا بالاى دست آن هاست. پس هر کس پیمان‏شکنى کند، تنها به زیان خود پیمان شکسته است . آن کس که نسبت به عهدى که با خدا بسته وفا کند، به زودى پاداش عظیمى به او خواهد داد».
این آیات صراحت دارد که تعدادی از اصحاب مرتد می شوند و پیمان می شکنند، یا حد اقل اینکه اگر بر پیمان خود باقی نبودند، نمی توان به صرف صحابی یا پیمان بستن در گذشته آن ها را محترم و درستکار بدانیم.
ممکن است در مورد مصداق ها اختلاف داشته باشیم اما هیچ کس نمی تواند منکر این باشد که این آیات در مرتد و پیمان شکن شدن بعض اصحاب از جمله بعض از اصحاب بیعت شجره دلالت واضح دارد.
۲.بسیاری از اصحاب بودند که تا فتح مکه هجرت نکردند و در زمره کافران ماندند . بعد از فتح هم که دیگر هجرت معنا نداشت. مگر به بیان صریح قرآن این افراد ظالم نبودند و سرنوشت آنان بعد از مرگ جهنم است:
وَ الَّذینَ آمَنُوا وَ لَمْ یُهاجِرُوا ما لَکُمْ مِنْ وَلایَتِهِمْ مِنْ شَیْ‏ءٍ حَتَّى یُهاجِرُوا؛(۵)
و آن ها که ایمان آوردند و مهاجرت نکردند، هیچ گونه ولایت [دوستى و تعهّدى‏] در برابر آن ها ندارید تا هجرت کنند!»
افرادی بودند که اسلام آوردند ،
ولی هجرت نکردند . در جنگ بدر علیه اسلام شرکت کردند و کشته شدند و خدا آنان را ظالم و جهنمی معرفی می کند:
إِنَّ الَّذینَ تَوَفَّاهُمُ الْمَلائِکَةُ ظالِمی‏ أَنْفُسِهِمْ قالُوا فیمَ کُنْتُمْ قالُوا کُنَّا مُسْتَضْعَفینَ فِی الْأَرْضِ قالُوا أَ لَمْ تَکُنْ أَرْضُ اللَّهِ واسِعَةً فَتُهاجِرُوا فیها فَأُولئِکَ مَأْواهُمْ جَهَنَّمُ وَ ساءَتْ مَصیراً؛ (۶)
کسانى که فرشتگان (قبض ارواح)، روح آن ها را گرفتند ،در حالى که به خویشتن ستم کرده بودند، به آن ها گفتند: «شما در چه حالى بودید؟ (و چرا با اینکه مسلمان بودید، در صفِ کفّار جاى داشتید؟!)» گفتند: «ما در سرزمین خود، تحت فشار و مستضعف بودیم.» آن ها [فرشتگان‏] گفتند: «مگر سرزمین خدا، پهناور نبود که مهاجرت کنید؟!» آن ها (عذرى نداشتند، و) جایگاه شان دوزخ است، و سرانجام بدى دارند».
بسیاری بودند که بر این ظلم ماندند تا مکه فتح شد و هجرت تمام گردید . بعد از آن هم تغییر رویه ندادند و ظالم ماندند . چگونه ما آنان را مؤمن و عادل بدانیم؟
حق نداریم افراد معین و مشخص را بدون دلیل محکم ظالم و غیر عادل بدانیم اما با توجه به آیات یقین داریم جمعی از مسلمانان ظالم بودند.
۳. آیات فراوانی از قرآن جمعی از اصحاب رسول خدا را منافق شمرده که در ظاهر ادعای ایمان دارند، ولی در باطن کافر واقعی و مستحق جهنم هستند . قران به شدت آنان را وعید جهنم داده است . به بعضی آیات در این زمینه توجه کنید:
وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ وَ بِالْیَوْمِ الْآخِرِ وَ ما هُمْ بِمُؤْمِنینَ یُخادِعُونَ اللَّهَ وَ الَّذینَ آمَنُوا وَ ما یَخْدَعُونَ إِلاَّ أَنْفُسَهُمْ وَ ما یَشْعُرُونَ فی‏ قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزادَهُمُ اللَّهُ مَرَضاً وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلیمٌ بِما کانُوا یَکْذِبُونَ وَ إِذا قیلَ لَهُمْ لا تُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ قالُوا إِنَّما نَحْنُ مُصْلِحُونَ
أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَ لکِنْ لا یَشْعُرُونَ وَ إِذا قیلَ لَهُمْ آمِنُوا کَما آمَنَ النَّاسُ قالُوا أَ نُؤْمِنُ کَما آمَنَ السُّفَهاءُ أَلا إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهاءُ وَ لکِنْ لا یَعْلَمُونَ وَ إِذا لَقُوا الَّذینَ آمَنُوا قالُوا آمَنَّا وَ إِذا خَلَوْا إِلى‏ شَیاطینِهِمْ قالُوا إِنَّا مَعَکُمْ إِنَّما نَحْنُ مُسْتَهْزِؤُنَ؛ (۷)
گروهى از مردم کسانى هستند که مى‏گویند: «به خدا و روز رستاخیز ایمان آورده‏ایم.» در حالى که ایمان ندارند. مى‏خواهند خدا و مؤمنان را فریب دهند، در حالى که جز خودشان را فریب نمى‏دهند (اما) نمى‏فهمند. در دل هاى آنان یک نوع بیمارى است. خداوند بر بیمارى آنان افزوده و به خاطر دروغ هایى که می گفتند، عذاب دردناکى در انتظار آن هاست. هنگامى که به آنان گفته شود: «در زمین فساد نکنید» مى‏گویند: «ما فقط اصلاح کننده‏ایم»! آگاه باشید! این ها همان مفسدانند، ولى نمى‏فهمند. هنگامى که به آنان گفته شود: «همانند (سایر) مردم ایمان بیاورید!» مى‏گویند: «آیا همچون ابلهان ایمان بیاوریم؟!» بدانید این ها همان ابلهانند ولى نمى‏دانند! هنگامى که افراد باایمان را ملاقات مى‏کنند، مى‏گویند: «ما ایمان آورده‏ایم!» (ولى) هنگامى که با شیطان هاى خود خلوت مى‏کنند، مى‏گویند: «ما با شمائیم! ما فقط (آن ها را) مسخره مى‏کنیم!»
وَ إِذْ یَقُولُ الْمُنافِقُونَ وَالَّذینَ فی‏ قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ ما وَعَدَنَا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ إِلاَّ غُرُوراً؛(۸)
(نیز) به خاطر آورید زمانى را که منافقان و بیماردلان مى‏گفتند: «خدا و پیامبرش جز وعده‏هاى دروغین به ما نداده‏اند!»
وَ مِمَّنْ حَوْلَکُمْ مِنَ الْأَعْرابِ مُنافِقُونَ وَ مِنْ أَهْلِ الْمَدینَةِ مَرَدُوا عَلَى النِّفاقِ لا تَعْلَمُهُمْ نَحْنُ نَعْلَمُهُم‏(۹)
۴.به بیان صریح قرآن از اصحاب جمعی فاسق بوده اند که به سخن آنان بدون تحقیق و یقین یافتن به صحت آن نباید ترتیب اثر داد:
یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا إِنْ جاءَکُمْ فاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَیَّنُوا؛(۱۰)
اى کسانى که ایمان آورده‏اید! اگر شخص فاسقى خبرى براى شما بیاورد، درباره آن تحقیق کنید».
جمعی از اصحاب فسق و گناهکاری آنان به حدی بود که حتی نسبت به حریم رسول خدا تعرض کرده و همسر ایشان را به فحشا متهم کردند . این نسبت ناروا را انتشار دادند که آیات سوره نور و واقعه افک ناظر به همین جریان است:
إِنَّ الَّذینَ جاؤُ بِالْإِفْکِ عُصْبَةٌ مِنْکُمْ لا تَحْسَبُوهُ شَرًّا لَکُمْ بَلْ هُوَ خَیْرٌ لَکُمْ لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ مَا اکْتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ وَ الَّذی تَوَلَّى کِبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذابٌ عَظیم؛‏(۱۱)
مسلّماً کسانى که آن تهمت عظیم را عنوان کردند، گروهى (متشکّل و توطئه‏ گر) از شما بودند. امّا گمان نکنید این ماجرا براى شما بد است، بلکه خیر شما در آن است. آن ها هر کدام سهم خود را از این گناهى که مرتکب شدند دارند و از آنان کسى که بخش مهمّ آن را بر عهده داشت، عذاب عظیمى براى اوست! »
اگر بخواهیم آیاتی که در مذمت اصحاب وارد شده و بی ایمانی و نفاق و فسق و ظلم کثیری از آن ها تایید و ناکید می کند بیاوریم،مثنوی هفتاد من کاغذ می شود.
آری اگر آیات قرآن فقط در مدح اصحاب و مهاجر و انصار بود و هیچ گاه از آنان مذمت نکرده بود و بر بی ایمانی و ظلم و فسق بعضی تاکید نمی کرد، ما هم روایات وارد در ذم اصحاب را مخالف قرآن می شمردیم . بدان ها توجه نمی کردیم، ولی وقتی آیات فراوانی در ذم آن ها وجود دارد، چگونه همه این آیات را نادیده گرفته و فقط با استناد به آیات وارد در مدح مهاجر و انصار، هر کس را که در زمان رسول خدا اظهار ایمان کرده و برای لحظاتی ایشان را دیده، گر چه در آن زمان طفل نابالغی هم بوده، صحابی و عادل شمرده و از چون و چرا برتر بشماریم؟!(۱۲)
پی نوشت ها:
۱. حجرات(۴۹)آیه۱۴.
۲.زمر(۳۹) آیه ۶۵.
۳.مائده(۵)آیه۵۴.
۴. فتح(۴۸)آیه۱۰.
۵. انفال(۵)آیه۷۲.
۶.نساء(۴)آیه۹۷.
۷. بقره(۲)آیه۸-۱۴.
۸.احزاب(۳۳)آیه۱۲.
۹. توبه(۹)آیه۱۰۱.
۱۰.حجرات(۴۹)آیه۶.
۱۱. نور(۲۴) آیه ۱۱.
۱۲.از نظر اهل سنت هر کس در زمان رسول خدا اظهار اسلام کرده و یک بار پیامبر را دیده باشد، صحابی و عادل است. به همین جهت محمد بن ابی بکر را که زمان رحلت رسول خدا سه ماهه بود، از اصحاب می شمرند.(الاصابه فی تمییز الصحابه ابن حجر و کتاب فضائل الصحابه،ج۱۶،ص۸۵)

سلام
وقتی از یک سنی بدی ببینی با افتخار میگی شیعه هستی .
شما بهتراست با قاطعیت بگی شیعه هستی.
وقتی یک سنی با وقاحت دروغ میگوید و بایک دروغ زندگی و آبروی یک انسان را از بین میبرد بعد با افتخار میگه ما اهل سنتیم و دروغ نمیگیم !!
وقتی اهل سنت برای وحدت هیچ کاری نمیکنن و فقط ما شیعیان باید باهاشون مدارا کنیم .
وتی در کلاس های دانشگاه از یار غار تعریف میکنن و به یاعلی گفتنای ما توهین میکنن ..
بهتراست با افتخار بگی شیعه ایی..

پاسخ :
با سلام وتشکر .
بر خلاف تصور شما در قیامت از ولایت پرسیده می شود واین مسله نه تنها در منابع شیعه بلکه در منابع اهل سنت نیز مطرح شده است از جمله :
ابن حجر که یکی از علمای بزرگ اهل سنت است در کتاب الصواعق المحرقه چنین می نویسد:
أخرج الدیلمی عن أبی سعید الخدری أن النبی صلى الله علیه وسلم قال ( وقفوهم إنهم مسؤولون عن ولایة علی )
وکأن هذا هو مراد الواحدی بقوله روی فی قوله تعالى (وقفوهم إنهم مسؤولون) أی عن ولایة علی وأهل البیت.
دیلمی از ابی سعید خدری روایت کرده است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله ذیل کلام خداوند متعال فرموده است: آنها را متوقف سازید که باید بازپرسی شوند، فرمودند: از ولایت [حضرت] علی [علیه السلام] سوال می شود.
این همان کلام واحدی است که گفته: آنها را متوقف سازید که باید بازپرسی شوند یعنی از ولایت [حضرت] علی [علیه السلام] و اهل بیت [علیهم السلام] سوال می شود.
( ۱ )
گفتنی است که امامت و ولایت دوازده امام معصوم(ع) منصب الهی است و در تأمین سعادت انسان، همتای قرآن کریم است. از این رو کسی که به خاطر عناد و لجاجت از پذیرش مسئله امامتِ کسانی که از طرف رسول خدا(ص) معین شده اند سرباز زند و تسلیم این حقیقت نشود اهل جهنم است، ولی کسی که عدم اعتقادش به امامت از روی لجاجت نباشد بلکه به خاطر این باشد که مسئله برایش روشن نشده باشد که اگر روشن می‌شد ایمان می‌آورد و طبق دستور آنان عمل می‌کرد، کارش با خدا است؛ یعنی ممکن است مشمول رحمت واسعه حق قرار گیرد.(۲)
قرآن می‌فرماید: «رسول خدا! آن چه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده ابلاغ کن، و اگر این مأموریت را انجام ندهی، رسالت خود را انجام نداده ای».(۳)
این آیه شریفه که در شأن علی(ع) و در مورد امامت وی نازل شده است،(۴) به روشنی بیان می‌کند آن چه که رسول خدا(ص) مأمور به ابلاغ آن (امامت) بود، به مرتبه ای از اهمیت است که خدا می‌فرماید: «اگر ابلاغ نکنی، تبلیغ رسالت نکرده ای» از این جا معلوم می‌شود که امامت همانند رسالت نقش تعیین کننده در خوش بختی انسان دارد.
حضرت درروایتی اهل بیت خود را به کشتی نوح تشبیه کرده است که هر که بر آن سوار شد از امواج طوفان رَسْت و هر که از آن تخلف جست غرق امواج گشت.(۵)
در حدیث دیگر از آن حضرت می‌خوانیم «هر کس بمیرد در حالی که امامش را نشناسد به مرگ جاهلی از دنیا رفته است».(۶)
امام صادق(ع) فرمود: «هر کس ما را بشناسد مؤمن است و هر کس منکر ما باشد کافر است».(۷)
دخالت شناخت امام و اعتقاد به او در سعادت انسان از دو جهت است: یکی این که شناخت خدا و شئون او بدون معرفت امام کامل نمی‌گردد، دیگر این که بدون معرفت امام به دست آوردن برنامه کامل و صحیح ممکن نیست.
این نکته را نیز باید متذکر شد که غالب اهل سنت دشمن حضرت علی محسوب نمی‌شوند و این که امامت به معنائی که در نزد شیعیان وجود دارد را قبول ندارند از روی لجاجت و عناد نیست، بلکه به همان معنائی که گفته شد از روی نا آگاهی و یا نفهمیدن معنای اصلی روایاتی مانند آن چه در واقعه غدیر اتفاق افتاد می‌باشد. مثلا معنای مولی را به معنای دوست می‌فهمند.
پی‌نوشت‌ها:
۱- الصواعق المحرقة، ج ۲ ص ۴۳۷ )
۲. مرتضی مطهری، عدل الهی، ص ۴۲۶.
۳. مائده (۵) آیه ۶۷.
۴. واحدی، اسباب النزول، ص ۱۳۵.
۵. حاکم، مستدرک، ج ۲، ص ۱۵۱.
۶. بحارالانوار، ج ۲۳، ص ۸۹، حدیث ۳۵.
۷. اصول کافی، ج ۱، ص ۱۸۷، حدیث ۱۱.

پاسخ :
با سلام وتشکر .
در ابتدا باید اشاره که انسانیت و وجدان پاک در سایه دین مذهب راستین تامین می شود باید برای شناخت آن تلاش نمود .
ما که شیعه هستیم ، این مذهب را کامل تر می دانیم و اسلام حقیقی را در پیروی از اهل بیت پیامبر می دانیم . برای این منظور دلایل نیز داریم که از جمله روایت غدیر و آیات ولایت است .
در ذیل تنها به بررسی برخی از روایات که بر حقانیت مذهب شیعه دوازده امامی (امامیه) آمده است ، پرداختیم :
الف. راه اثبات حقانیت شیعه دوازده امامی تنها از طریق شیعه به معنای عام و یا شیعه اثنی عشر به معنای خاص نیست. بلکه در کتب روائی و سنن اهل سنت نیز به امامت دوازده‏گانه بعد از رسول خدا(ص) تصریح شده است. روایات زیادی که از رسول الله(ص) بر دوران امامت حضرت مهدی(ع) و استمرار آن تا قبل از قیامت آمده است، این موضوع را آشکار می‏سازد که امامت حضرت مهدی در دایره معتقدات شیعه اثنی عشر می‏گنجد. برای روشن شدن مسئله به بعضی از روایاتی که در کتب عامّه در مورد ائمه اثنی عشر آمده است اشاره می‏شود.
۱. قال رسول‏الله(ص): انّ هذا الامر لا ینقضی حتّی یمضی فیهم اثنا عشر خلیفة ؛ دین اسلام به سر نیمی اید تا دوازده خلیفه وجانشین را پشت سر گذارد »
۲. قال رسول‏الله(ص): لا یزال امر الناس ماضیا ما ولیهم اثنا عشر رجلاً... کلّهم من قریش ؛ تا آن که دوازده مرد بر آنها فرمان برانند کار مردم پیوسته بگذرد... که همگی آنان از قریش هستند. ».
۳. قال رسول‏الله(ص):انّ عدة الخلفاء بعدی عدة نقباء موسی ؛ شمار جانشینان من به تعداد نقبای موسی است ».
۴. لا یزال هذا الدین قائما حتی یکون علیکم اثنا عشر خلیفه ؛ تا وقتی که دوازده خلیفه و جانشین بر شما حکومت کنند دین پیوسته برپاست».(۱)
۵. در منتخب کنز العمال از جابر بن سمره نقل شده که «بر این امت دوازده خلیفه حکومت خواهند کرد به عدد نقباء بنی اسرائیل»، (۲).
۶. پیامبر در مورد ائمه دوازده‏گانه بیان صریح دارند:« الائمة بعدی اثنی عشر، تسعة من صلب الحسین و التاسع مهدیّهم » (۳).
بنابراین نصوصی که از پیامبر در مورد تعداد ائمه(ع) وارد شده و اهل سنت و شیعه آن را نقل کرده است، حقانیت شیعه اثبات می‏شود.
اضافه بر آن در مورد امامت ائمه دوازده‏گانه(ع) چه به صورت دسته جمعی و چه به صورت فرد به فرد، نص وارد شده ،هر یک از امامان امام بعد از خود را معرفی کرده است و امام بدون نص امام نیست.
ب. اکثر شیعه که اقلیت‏های (زیدیه و اسماعیلیه) از آن جدا شده‏اند؛ شیعه امامیّه و دوازده امامی اند.
پس از رحلت امام سجاد(ع) اکثریت شیعه به امامت، امام محمد باقر(ع) معتقد شدند، و اقلیّتی به پسر دیگر امام سجاد یعنی زید شهید گرویدند. پس از رحلت امام محمدباقر(ع) شیعیان به امامت جعفر صادق(ع) معتقد شدند . پس از درگذشت امام صادق(ع) اکثریت فرزندش امام موسی کاظم(ع) را امام هفتم دانستند و جمعی اسماعیل پسر بزرگ امام صادق(ع) را که در حال حیات پدر خود درگذشته بود امام گرفتند و از اکثریت شیعه جدا شده و به نام اسماعیلیه معروف گشتند .بعضی پسر دیگر آن حضرت «عبدالله افطح» و بعضی فرزند دیگرش «محمد» را پیشوا گرفتند و بعضی خود حضرت را آخرین امام پنداشتند.
پس از شهادت امام موسی کاظم(ع) اکثریت شیعه فرزندش امام رضا(ع) را امام هشتم دانستند و برخی به امام هفتم بسنده کردند که به «واقفیه» معروفند. بعد از امام هشتم تا امام دوازدهم ،تفرقه قابل توجهی به وجود نیامد، (۴).
بنابراین شیعه در تاریخ اسلام در زمان پیامبر(ص) و بعد از آن به کسانی اطلاق می‏شود که به امامت علی و اولاد آن امام(ع) اعتقاد داشته اند . شاخه‏های زیدی و اسماعیلیه و امثال اینها به مرور زمان به علل مختلف و انگیزه‏های متعدد (سیاسی، اقتصادی) به وجود آمده‏اند. برای پی بردن به حقانیت آنها اطلاع از اصول و عقاید آنها لازم است.(۵)
عدد ۱۲ در روایات اهل سنت و شیعه برای ائمه بعد از پیامبر(ص) ذکر شده است و فرقه‏ های شیعی غیر از دوازده امامی توجیهی برای نظر خود ندارند. اضافه بر اینکه پس از اثبات امامت علی(ع) امامت ائمه بعدی به تصریح امام قبل می‏باشد . هر یک ازفرقه‏ های شیعه (غیر از دوازده امامی) در صورتی که به کلمات امام مورد قبول خود مثلاً امام صادق(ع) رجوع کنند خواهند دید که تصریح به امامت امام بعد خود کرده و راویان این روایات منحصر در شیعه دوازده امامی نیست.(۶)
پی نوشت ها:
۱) برای آگاهی بیشتر در این زمینه ر.ک: صحیح مسلم، ج ۳، کتاب الامارة.
۲) منتخب کنز العمال
۳) کفایة الاثر ،ص۲۳، به نقل ازموسوعه الامام علی بن ابیطالب، ج ۲، ص ۴۸ .نظیر این روایات را که از اهل سنت در مورد تعداد ائمه(ع) وارد شده است می‏توانید در کتب ذیل مطالعه کنید:
الف) ینابیع المودة، ص ۴۴.
ب) البدایة و النهایة، ج ۶، ص ۲۴۷.
ج)سنن ابن ماجه، ج ۲ / ۱۳۶۷ / ۴۰۸۵.
د) مسند احمد بن حنبل، ج ۱ / ۱۸۳ / ۶۴۵.
ه) سنن ابی داود، ۴ / ۱۰۷
۴) شیعه در اسلام، علامه طباطبایی
۵) برای آگاهی بیشتر در این مورد ر.ک: (شیعه در اسلام، علاّمه محمدحسین طباطبایی)
۶) به عنوان نمونه نگاه کنید (بحارالانوار، ج۴۸، ص ۱۲ تا ص ۲۸)

سلام برادر مسعود من به شما تبریک میگم وهمیشه درراه حق وحقیقت پیروزباشید.
همیشه این را بدانید اگر شافعی بودید شافعی شاگرد امام جعفرصادق بودن یعنی سنی های شافعی پیرو شاگرد هستن نه استاد ، ولی شیعیان استاد را بیشتر قبول دارن..

پاسخ :
با سلام وتشکر .
اهل سنت در همه عالم پیرو چهار مذهب فقهی هستند که هیچ یک از این چهار مذهب دست بسته نماز خواندن (تکتف ) را از واجبات نماز نمی دانند بلکه آن را از مستحبات نماز می دانند، در عین حال این مسئله در میان آنها به صورت یک سنت در آمده که مردم عوام آن را به عنوان امر واجب می دانند.عبدالرحمن جزیری صاحب کتاب الفقه علی المذاهب الاربعة می نویسد: قراردادن دست راست بر روی دست چپ زیر ناف یا بالای آن سنت است ،‌و این عمل به اتفاق سه تن از ائمه مذاهب چهار گانه سنت است . ( ۱ )
مهم ترین دلیل بر دست بسته نماز خواندن ( تکتف ) روایت بخاری است که در آن تصریح می کند به این که ((الناس یؤمرون)). به روایت بخاری توجه فرمایید: فروى عن عَبْد اللَّهِ بْنُ مَسْلَمَةَ، عَنْ مَالِکٍ، عَنْ أَبِی حَازِمٍ، عَنْ سَهْلِ بْنِ سَعْدٍ، قَالَ کَانَ النَّاسُ یُؤْمَرُونَ أَنْ یَضَعَ الرَّجُلُ الْیَدَ الْیُمْنَى عَلَى ذِرَاعِهِ الْیُسْرَى فِی الصَّلاَةِ . قَالَ أَبُو حَازِمٍ لاَ أَعْلَمُهُ إِلاَّ یَنْمِی ذَلِکَ إِلَى النَّبِیِّ صلى الله علیه وسلم. قَالَ إِسْمَاعِیلُ یُنْمَى ذَلِکَ. وَلَمْ یَقُلْ یَنْمِی.
از ابی حازم از سهل بن سعد که گفت : مردم امر می شوند که نمازگزار در نماز دست راست را بر ساعد دست چپ بگذارد (یعنی خلفا به مردم دستور می دادند که دست بسته نمازبخوانند. یعنی این کار دستوری از مقامات بالا بود) . ابو حازم می گوید: مطلبی درباره این روایت نمی دانم جز اینکه به پیامبر (ص )نسبت داده شده است . اسماعیل می گوید : این مطلب نسبت داده شده و نمی گوید خود او به پیامبر (ص ) نسبت داده است . ( ۲ )
بنا بر این روایتی که اثبات کند پیامبر دست بسته نماز می خواند یا دستور داده، نداریم .
برخی بر این باورند که تکتف (دست بسته نماز خواندن) دستور خلفا و روسا بود. آنان به مردم دستور می دادند که دست بسته نماز بخوانند و هیچ دلیلی بر وجوب و حتی استحباب آن وجود ندارد.
ابن رشد قرطبی می گوید: همچنین ثابت شده است که مردم را امر می کردند به تکتف ( یعنی این کار ، دستور و بخشنامه از بالا بود. یعنی خلفا و دست نشاندگان آنان مردم را به این کار امر می کردند )، ( ۳ )
نماز امری تعبدی است که از جانب خدا واجب شده است . افعال و اذکار آن نیز تعبدی است که واجب است، از جانب خدا تعیین و از جانب پیامبر تبیین گردد .همان گونه که در حدیث نبوی آمده است :
« صلوا کما رایتمونی اصلی ؛
‌نماز بخوانید ان گونه که من می خوانم». ( ۴ )
نووی در شرح این حدیث می گوید:
این روایت اقتضا دارد وجوب همه چیزهایی که پیامبر (ص )انجام می دهد مگر کاری که وجوب آن به دلیل دیگری برداشته شده باشد مثل بالا بردن دست برای تکبیر. (۵)
این ادعا که دست بسته نماز خواندن همراه با نوعی احترام و خشوع بیشتر برای خدا است ، باطل است بلکه بدعت و افترا به پیامبر(ص ) است؛ چرا که اگر نحوه بهتر و با خشوع بیشتری برای نماز خواندن وجود داشت ، خدا( که رحیم بر بندگان است و مصلحت بندگان خود را بهتر از هر کس دیگر می داند) به آن شیوه امر می کرد .
صرف نظر از روایات شیعه در کتب معتبر اهل سنت نیز روایات فراوانی در این باب نقل شده که نماز پیامبر (ص )با دست بازبوده است ؛ ما به ذکر یکی از معتبر ترین آن که نحوه نماز پیامبر(ص ) را با دست باز بیان می کند اشاره می کنیم :
محمد بن عمر و ابن عطا روایت کرده اند: ابو حمید ساعدی از ده نفر از اصحاب رسول خدا شنید که یکی از این ده نفر ابوقتاده است .وی می گوید: من داناترین شما به نماز رسول خدا (ص )هستم .زمانی که به نماز می ایستاد دو دست خود را بالا می برد تا موازی دو گوشش قرار می گرفت. سپس تکبیر می گفت . سپس حمد و سوره را قرائت می کرد. سپس تکبیر می گفت. سپس دو دستش را تا گوشش بالا می آورد .سپس به رکوع می رفت و دو کف دست خود را بر زانو می گذاشت. سپس آرام می گرفت. نه سرش را بالا می آورد و نه زیاد پایین می انداخت و می گفت« سمع الله لمن حمده » سپس دو دستش را بالا می برد تا کنار گوشش قرار می گرفت. سپس می گفت : الله اکبر و سپس خود را به زمین می انداخت و دو کف دست خود را کنار خود می گذاشت. سپس سر بلند می کرد و بر پای چپ می نشست و انگشتان دو پایش را موقع سجده باز می کرد و سجده می کرد و سپس الله اکبر می گفت و بلند می شد و بر پای چپ می نشست تا همه اندامش آرام می گرفت. سپس در سجده بعد همین کار را می کرد .... همه گفتند : راست گفتی رسول خدا (ص )چنین نماز می خواند .
امام مالک در الموطا و ابوداود آن را نقل کرده اند و ترمذی درباره آن گفته است: حدیث حسن صحیح است(۶)
بخاری آن را به طور مختصر نقل کرده است. (۷ )
شوکانی می گوید: صاحبان صحاح سته جز نسائی آن را نقل کرده اند و ترمذی آن را صحیح دانسته ، بخاری آن را به صورت مختصر نقل کرده است. (۸)
ابن حجر می گوید: این روایت را ابوداوود و ترمذی نقل کرده اند و ترمذی آن را صحیح دانسته است. (۹)
در این روایت که قصد وی بیان کامل نماز رسول خدا (ص )با همه جزئیات است ،هرگز مطلبی درباره دست بسته بودن رسول خدا نقل نشده است .
بعد از ثبوت این خبر صحیح از پیامبر روشن می گردد که عمل شیعه و مالکی ها در دست باز نماز خواندن مطابق با سنت رسول الله است . بنا بر این بقیه مذاهب اسلامی باید پاسخگو باشند که چرا مخالف سنت نبوی عمل می کنند. البته ما به ذکر روایت از کتب اهل سنت اکتفا کردیم ،چرا که در کتب شیعه و روایات شیعه این مسئله اجماعی است.
در پایان نظر فقهای شیعه به صورت اختصار تقدیم می گردد . در صورت نیاز تفصیلی منتظر نامه شما هستیم.
نظر فقهای إمامیّه
صاحب جواهر می فرماید :
مشهور بین علما از جهت روایات و فتوا بلکه در کتاب خلاف و غنیه و دروس و انتصار ،اجماع بر عدم جواز تکفیر ((تکتف ))در نماز است بلکه من مخالفی جز اسکافی که ترک آن را مستحب دانسته است و ابی الصلاح حلبی که انجام آن را مکروه دانسته است نیافتیم . مصنف کتاب معتبر اجماع نقل شده را با پیگیری ، محکم کرده است .(۱۰)
مرحوم سیّد یزدی ( ره ) در کتاب گران سنگ عروه الوثقی بحث مبطلات نماز می گوید :
سوم از مبطلات نماز : تکفیر در نماز به معنی قرار دادن یکی از دو دست بر دیگری به نحوی که اهل سنت انجام می دهند. اگر عمدی و بدون ضرورت باشد از مبطلات نماز است.اما از روی فراموشی اشکالی ندارد . اگر چه احتیاط این است که نماز را دوباره بخواند .(۱۱ )
موفق باشید.
پی نوشت:
۱ . الفقه علی المذاهب الاربعة ،ج ۱ ،ص ۲۵۱ ،‌کتاب الصلاة با ب وضع الید الیمنی علی الیسری فی الصلاة ، و ص ۲۸۵ .
۲ . صحیح البخاری، ج ۱ ،ص ۱۸۱، ح ۷۴۰، کتاب الأذان، ب ۸۷، باب وَضْعِ الُْیمْنَى عَلَى الْیُسْرَى.
۳ . بدایة المجتهد، ج ۱ ،ص ۱۱۲ (المسالة السابعة اتفاق العلماء علی ان السجود علی سبعة اعضاء).
۴ . صحیح البخاری ،ج ۱ ،ص ۱۵۵ , کتاب الاذان باب الاذان للمسافر اذا کان جماعة ....
۵ . المجموع ،ج ۳ ،ص ۲۹۰ .
۶ . سنن ابن ماجة ، ج ۱، ص ۲۸۰ ، سنن أبی داود، ج ۱، ص ۱۷۰ کتاب الصلاه باب استفتاح الصلاه ، سنن الترمذی، ج ۱، ص ۱۸۸ باب ما جا فی وصف الصلاه ، مسند أحمد ج ۵، ص ۴۲۴، سنن الدارمی ، ج ۱، ص ۳۱۴ کتاب الصلاة باب صفة صلاة رسول الله ، السنن الکبرى ،بیهقی، ج ۲، ص ۷۲ ، عمدة القاری، ج ۶، ص ۱۰۴ ' صحیح ابن حبان ،ج ۵ ،ص ۱۹۶...
۷ . صحیح البخاری ، ج ۱، ص ۲۰۱، کتاب الصلاة ، باب سنّة الجلوس فی التشهد.
۸ . نیل الأوطار، ج ۲، ص ۱۹۸.
۹ . تلخیص الحبیر، ج ۳، ص ۲۷۱ - ۲۷۲.
۱۰. جواهر الکلام، ج ۱۱، ص ۱۵.
۱۱. العروة الوثقى، ج ۳، ص ۶ - ۷.

سلام
بین دو مطلب نباید خلط کرد.
۱- آیا همه چیز حق است و هیچ فرقی بین درست و غلط وجود ندارد؟
۲-آیا می توان با کسانی که عقیده باطل دارند، اما دشمنی ندارند، همزیستی کرد؟

آنچه صحیح است، دومی می باشد اما به نظر می رسد شما می خواهید اولی را نتیجه بگیرید.

سلام
خداونددرقرآن فرموده همه ی انسان ها پیرو آخرین پیامبر بشن یعنی مسلمان بشن .
متاسفانه الان مسیحیت و یهود و بقیه ی ادیان پیرو پیامبران مسیح و یهود هستن و این برخلاف دستور خداست .

با سلام و تشکر از ارتباطتان با شهر سوال!

یکی از وسوسه هایی که شیطان ملعون و نفس، به ذهن انسان می اندازد، بحث تفکر به گناه و تخیّل مسائل جنسی و محرّک است. شیطان با این مقدمه به شخص می گوید تو که گناه نمی کنی و فقط به گناه فکر می کنی و این هم گناه ندارد، او را به این عمل وادار می کند.
برای همین حضرت عیسى (علی نبینا و آله و علیه السلام) به حواریون خود که قصد شنیدن نصیحت داشتند، عرض کردند: پیامبر خدا موسى (علیه السلام) به اصحابش فرمود: زنا نکنید، من مى گویم حتى فکر زنا نکنید زیرا آن کس که فکر زنا می کند مانند کسی است که در یک اتاق نقاشى شده، آتش روشن کند، اگر چه آتش اتاق را نسوزاند ولی دود آن، اتاق نقاشى شده را سیاه و تاریک مى کند. فکر زنا هم قلب و روح انسان را تیره و آلوده مى سازد، گرچه آن عمل را انجام ندهد.

تخیلات گناه زمانی که فشار می آورند علاج ریشه ای آنها این است که انسان در حد نیازش، از راه حلال خود را بی نیاز کند. زیرا همیشه تخیلات گناه نشان گنهکار بودن ذهن فرد نیست بلکه بسیاری از اوقات نشان نیاز واقعی فرد است مثلا کسی که هنگام تشنگی آب را تخیل می کند این نشان از این ندارد که او دوست دارد برود چشمه کسی را بزور تصاحب کند! مثلا ازدواج کردن و یا ارضای جنسی از طریق ازدواج موقت علاج ریشه ای این تخیل آزار دهنده است!
حال اگر کسی امکان ازدواج ندارد آن وقت چاره ای ندارد جز این که از طریق روزه و نیز نزدودن موهای زائد و از همه مهمتر از طریق غذاهایی که قوای جنسی را ضعیف می کند و یا پرهیز از غذاهایی که قوای جنسی را تقویت می کند قوای جنسی خود را در حد پایین تر از حد استانداردی که باید باشد نگه دارد که کمتر روی تخیل جنسی اش فشار بیاید.

و نیز از نگاه کردن به هرگونه عکس و یا فیلم و یا خانودن هر گونه مطلبی که می توان حتی کمی تحریک کننده باشد پرهیز کند.
و نیز به تخیلش کمک نکند. حال اگر تخیل خودش صحنه هایی را در ذهن مجسم نموده است ولی انسان نباید به او در این زمینه کمک کند.
بالاخره نمی شود انسان جلوی خود را باز بگذارد و هر غذایی را بخورد و زیاد هم بخورد و هرچه خواست نگاه کند و بخواند و گوش دهد و بعد هم انتظار داشته باشد تخیلش، تخیل نکند و از آن طرف هم راه ارضای مشروع را نیز بروی خود ببندد! و تنها به تکرار ذکر دلخوش کند.
توصیه می شود از موسیقی حتی نوع حلالش پرهیز شود زیرا در غفلت انسان بسیار تأثیر گذار است. و نیز توصیه می شود در هیئات شرکت کند و تلاش کند هفته ای لااقل یکبار برنامه اشکی داشته باشد تا از نظر فطری تقویت شود و هوس فروکش کند!

موفق باشید.

دورد بر شما منم مثل شماهستم به شخص خودم دیگرکاربه ائمه نرسید به شخص خودم ضربه زدن وواقعا" زخمی هستم من یگماه پیش باتوسل به شیعیان تقریبا" مشکلم حل شد مثل شیطان میماند.

پاسخ :
با سلام .
از این که اینهمه توهین وتهمت به شیعیان زده ایید از دو حال برون نیست :
یا از روی غرض و برای اختلاف اندازی بین امت اسلامی وایجاد دشمنی وبد بینی میان برادران اهل سنت وشیعان این حرف ها را گفته ایید که در این صورت باید گفت کور خوانده اید برادران اهل سنت هوشیار تر از آن است که به این گونه نفاق اندازی های دشمنان اسلام توجه کنند ونسبت به برادران شیعه خود این گونه بی ادبی نمایند .
اگر از روی جهل وعدم شناخت از شیعیان این حرف ها را گفته ایید لازم است که از منابع برادران اهل سنت در باره معرفی شیعه به اختصار نکته های ماشاره گردد :
در ابتدا باید گفت شیعه اصطلاحاً به مکتب و مذهبی گفته می شود که پیروی از اهل بیت را در جمیع ابعاد اسلام ، اعم از اعتقادی ، سیاسی ، فرهنگی ، اقتصادی ، مسائل عبادی و حتّی در زندگی فردی و اجتماعی ، واجب و لازم می داند و از آنان پیروی نماید.
مراد از پیروی اهل بیت (ع)این نیست که در مکتب تشیع ، قرآن و سنّت عمل نمی شود، بلکه مراد آن است که قرآن و سنّت ، باید از طریق اهل بیت به دست آورده شده ، به آن دو عمل شود.اهل بیت بهترین مرجع فهم قرآنند:«إِنَّهُ لَقُرْءَانٌ کرِیمٌ* فِی کتَبٍ مَّکنُونٍ* لا یمَسُّهُ إِلا الْمُطَهَّرُونَ( ۱) ؛ قرآن کریمی است که در کتاب محفوظی جای دارد و جز پاکان نمی توانند به آن دست زنند [ دست یابند]».
بعد از پیامبر(ص)تنها کسانی می توانند این کتاب آسمانی را کاملا درست فهمیده و بیان کنند که از ناپاکی های باطنی و ظاهری ، پاک و مطهر باشند.
راغب ، در کتاب مفردات ، در مادّه «طهر» آیه را چنین معنا می کند: «لا یمسّه الاّ المطهرون ای انّه لا یبلغ حقائق معرفته الاّ من طهّر نفسه و تنقّی من دَرَنِ الفساد؛( ۲)
به حقایق معرفت قرآن پی نمی برد، مگر کسی که نفسش را پاک نموده و آلودگی های فساد را از آن زدوده است ».
باید دید که اهل بیت ، به چه کسانی گفته می شود و در این آیه چه کسانی اراده شده است ؟
از نظر لغت ، اهل بیت به عشیره و نزدیکان انسان اطلاق می شود، ولی مراد از آیه ، تمامی خویشاوندان پیامبر نیست ؛ زیرا در بین آنان افراد مشرک مثل ابولهب ها وجود داشتند که آیه شامل آنان نخواهد شد، پس باید برای شناختن اهل بیت ؛ یعنی کسانی که در این آیه ، مطهر معرّفی شده اند، به روایاتی که در تفسیر آیه وارد شده است باید مراجعه کرد و اینک چند روایت :
«ابن عبدالبرّ شافعی » می گوید: وقتی آیه تطهیر نازل شد، پیامبر (ص) فاطمه ، علی ، حسن و حسین (ع)را نزد خود خواند و به خدای متعال عرض کرد: «اللّهم هؤ لاء اهل بیتی فاذهب عنهم الرجس و طهّرهم تطهیراً(۳) ؛ خداوندا! اینان اهل بیت منند، پس از آنان رجس را دور و آنان را پاک و مطهر بگردان ».
«حافظ حسکانی حنفی نیشابوری » در کتاب «شواهد التنزیل لقواعد التفضیل »،( ۴) بیش از دویست طریق و روایت ذکر می کند که آیه فقط شامل وجود مبارک رسول خدا ، علی ، فاطمه ، حسن و حسین (ع)می شود .
«ابن حجر» در «صواعق » می گوید: اکثر مفسران بر آنند که این آیه در شان علی ، فاطمه ، حسن و حسین (ع)نازل شده ؛ چون ضمیر «عنکم » مذکر است.(۵)
مسلم در باب فضایل حسنین علیهماالسّلام از صفیه بنت شیبه از ام المؤ منین عایشه روایت می کند :«خرج النبی (ص) غداةً و علیه مرط مرحَّل ، من شعر اسود. فجاء الحسن بنُ علی فادخله ثمّ جاء الحُسَینُ فدخل معه. ثمّ جاءت فاطمة فادخلها. ثمّ جاء علی فادخله. ثمّ قال : (إِنَّمَا یرِیدُ اللَّهُ لِیذْهِبَ عَنکمُ الرِّجْسَ اءَهْلَ الْبَیتِ وَیطَهِّرَکمْ تَطْهِیرًا؛(۶)
یک روز صبح پیامبر برخاست ، در حالی که و عبایی بافته شده از پشم سیاه بر دوش داشت .پس حسن بن علی خدمت حضرت وارد شد، حضرت او را زیر عبا برد، بعد حسین وارد شد و با حضرت زیر عبا رفت ، آن گاه فاطمه بر وی داخل گردید، حضرت او را نیز
زیر عبا برد . سپس علی علیه السّلام آمد، حضرت او را نیز زیر عبا برد و فرمود: خداوند، اراده فرموده است که تنها از شما اهل بیت ، رجس و پلیدی را دور گرداند و شما را پاک و مطهر نماید».
این حدیث را حاکم ، بیهقی و ابن جریر نیز نقل می کنند(۷) ، حاکم بعد از نقل حدیث می گوید: این حدیث به شرط بخاری و مسلم صحیح است.
سیوطی در الدر المنثور(۸) در ذیل آیه تطهیر روایت فوق را ذکر نموده می گوید: ابن ابی شیبه و احمد و ابی حاتم ، نیز این روایت را نقل نموده اند.
ترمذی از عمر بن ابی سلمه ، ربیب رسول خدا (ص) و به سند دیگر از شهر بن حوشب از ام سلمه نقل می کند که وقتی این آیه نازل شد، پیامبر ، علی ، فاطمه ، حسن و حسین (ع)را نزد خود خوانده ، آنان را با کسا (عبا) پوشانید. بعد خطاب به خدا عرض کرد: «اللهم هؤ لاء اهل بیتی و خاصتی اذهب عنهم الرجس و طهّرهم تطهیرا؛( ۹)
پروردگارا! ایشان اهل بیت و خواص من هستند. پس رجس را از آنان دور کرده و پاک و مطهرشان بگردان ».
ترمذی به سند خودش از انس بن مالک نقل می کند که حضرت رسول (ص) شش ماه متصل وقتی برای نماز صبح از منزل بیرون می آمد، به در خانه فاطمه علیها السّلام که می رسید، می فرمود: «الصلاة یا اهل البیت انّما یرید اللّه لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیراً(۱۰)؛
ای اهل بیت ! موقع نماز است ، خداوند اراده فرموده است که شما را از رجس و پلیدی پاک و مطهر بگرداند».
حاکم به سندش از ام سلمه زوجه پیامبر روایت می کند : این آیه در خانه من نازل شد، پس ‍پیامبر کسی را فرستاد دنبال علی ، فاطمه ، حسن و حسین (ع)وقتی همه جمع شدند، خطاب به خداوند عرض کرد: «خدایا! اینها اهل بیت من هستند»، ام سلمه می گوید: عرض کردم ، آیا من از اهل بیت نیستم ، پیامبر فرمود: تو زن خوبی هستی و عاقبت تو نیکوست ، اما ایشان اهل بیت من هستند(۱۱). حاکم بعد از نقل این حدیث می گوید: این حدیث به شرط بخاری صحیح است.
سیوطی در الدرالمنثور(۲۶) در ذیل آیه ، از ام سلمه نقل می کند : این آیه در خانه من نازل شد، و در خانه هفت نفر بودند: جبرئیل ، میکائیل ، علی ، فاطمه ، حسن و حسین (ع)و من نزدیک در خانه بودم ، عرض کردم : یا رسول اللّه ! من از اهل بیت شما نیستم ، فرمود :تو عاقبت نیکو داری و از همسران نبی هستی.
هیثمی از ابی برزه نقل می کند : هفده ماه با پیامبر نماز خواندم ، هروقت که حضرت از منزل خارج می شد، می آمد پشت در منزل فاطمه علیها السّلام ومی فرمود: «الصلاة علیکم انّما یرید اللّه لیذهب...»( ۱۲)
آیه مبارکه «تطهیر» دلالت می کند اهل بیت که طبق نصوص پیشین شامل پنج تن می شوند، معصوم از خطا و اشتباه هستند؛ زیرا رجسی که در آیه از اهل بیت نفی شده ، به معنای پلیدی که اعم از نجاست است ، می باشد و شامل تمام کارهای زشت و گناهان می شود.
علاوه بر آیه تطهیر، آیات دیگری نیز در قرآن کریم وجود دارد که ما را به پیروی از اهل بیت (ع)امر می کند. از آن جمله «آیه مودّت » است که خدا خطاب به پیامبر می فرماید: «... قُل لاَّ اءَسَْلُکمْ عَلَیهِ اءَجْرًا إِلا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَی...؛( ۱۳) بگو: هیچ پاداشی از شما بر رسالتم درخواست نمی کنم جز دوست داشتن نزدیکانم [اهل بیتم] ».
محی الدین عربی می گوید: «وقتی این آیه بر پیامبر نازل شد، سؤ ال کردند :ذوالقربای شما چه کسانی هستند که محبت و مودت آنان بر ما واجب شده است ؟ فرمود: علی ، فاطمه ، حسن ، حسین و فرزندان حسن و حسین »( ۱۴).
مراد از دوستی در این آیه فقط دوستی که از روی احساسات و عواطف باشد، نیست بلکه مراد، پیروی می باشد و این معنا را قرآن کریم بیان نموده است.
پیروی از روش پیامبر منحصر است به پیروی از اهل بیت چون آنها از هر کس دیگری به پیامبر نزدیک ترند و از تمام حرکات و سکناتش اطلاع دارند. پیروی هم بدون دوست داشتن آنان ممکن نیست ؛ زیرا کسی که نسبت به آنها علاقه ندارد، میلی به اتخاذ راه و روش آنان نیز نخواهد داشت.
بین مودّت و پیروی حقیقی نیز ملازمه هست ؛ یعنی محبت داشتن با پیروی نکردن ، سازگاری ندارد بلکه هر جا متابعت است ، محبت نیز هست. هر جا مخالفت است ، آنجا محبت نیست. برای اثبات این مطلب می شود به این آیه از قرآن استدلال کرد:
«قُلْ إِنْ کنتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی...( ۱۵) ؛ بگو: اگر خدا را دوست می دارید، از من پیروی کنید».
اگر دوستی مورد درخواست ، فقط دوستی عادی و از روی احساسات و عواطف باشد، نیازی نبود تا خداوند آن را اجر و مزد رسالت قرار بدهد؛ زیرا بر مسلمان واجب و لازم است که نه تنها اهل بیت بلکه همه مؤ منان را دوست داشته باشد.
یکی از عوامل مهم ، بلکه اساسی برای حفظ و بقای دین مقدس اسلام ، پیروی از اهل بیت است، به این معنا که اگر بعد از حضرت ، اهل بیت او مقتدا و پیشوای مردم باشند، اسلام دست نخورده و بدون تحریف باقی خواهد ماند. ولی اگر آنان پیشوا و راهنمای مردم نباشند، اسلام جز وسیله ای برای رسیدن به اهداف یک عده زورگو و افراد فرصت طلب ، چیز دیگری نخواهد بود.
وقتی بنا بر این است که اسلام حقیقی حفظ شود و سنّت محمَّدی همان طور که بوده، به مردم ابلاغ گردد، خدا دوستی اهل بیت را واجب می کند تا به سبب دوستی و محبت ، پیروی پیدا شود و به سبب پیروی که از پیشوایان حقیقی اسلام صورت می گیرد، دین باقی بماند. شیعه این است و نه آنچه شما گمان نموده ایید و یا تهمت زده ایید .
در باره حقانیت شیعه به پایگاه اطلاع رسانی غدیر « تشیع چیست و شیعه کیست » مراجعه نمایید.
پی نوشت:
۱. واقعه(۵۶)آیه۷۷ - ۷۹.
۲. مفردات راغب ، ص ۳۰۸.
۳. الاستیعاب بهامش الاصابه ، ج ۳، ص ۳۷.
۴.همان ، ج ۲، ص ۱۸ - ۱۴۰؛ الصواعق المحرقة ، ط مصر، ص ۱۴۱.
۵. صحیح مسلم ، شرح نووی ، ج ۱۵، ص ۱۹۴.
۶.مستدرک الصحیحین ، ج ۳، ص ۱۴۷.
۷. سنن ، ج ۲، ص ۱۴۹.
۸.تفسیر ابن جریر، ج ۲۲، ص ۵.
۹. الدر المنثور، ج ۵، ص ترمذی ، صحیح ، ج ۵، ص ۳۰، ۳۲۸ و۳۶۰، ش ۳۲۵۸، ۳۸۷۵ و۳۹۶۳.
۱۰.ترمذی ، صحیح ، ج ۵، ص ۳۱، ش ۳۲۵۹.
۱۱. مستدرک الصحیحین ، ج ۲، ص ۴۱۶.
۱۲. مجمع الزواید، ج ۹، ص ۱۱۹.
۱۳. شوری (۴۲)آیه ۲۳.
۱۴. محی الدین عربی ، تفسیر القرآن ، ج ۲، ص ۴۳۲.
۱۵. آل عمران (۳)آیه ۳۱.

خاک توسرت با این افکارات مشخصه دردین دنبال چی هستی بعیداست که اصلا" مسلمان باشی .
شمابرید به همان شیواه که در قرآن آمده نماز بخوان آیا بدون راهنمایی ائمه که پیامبررادیدن و نمازخواندن علی رادیدن تا به الان شاگرد به شاگرد به ما فهماندن که پیامبر چطور نماز میخواندن برید و بدون راهنمایی درقرآن بخوان ببینم متوجه ی منظور قر/ان میشی یا باید راهنمایی داشته باشی که پیامبر را دیده باشن .
فکرکردی مابا ائمه و احادیث رجوع میکنیم بخاطر همین افکار کثیف افرادی مثل شماهاست ؟خیر
بخاطر این است که پیامبررادیده و منظم بودن و نوشتن و الان حدیث شده و من و یک نادانی مثل تو باید یاد بگیرد.
مطمئنم آتئیسم هستی .

شمایک مبع موثق به من معرفی کن که عمر دستور نداده .

سلام برادر من
ما همیشه ندای برادری با اهل سنت را سر داده ایم. و این بی انصافی است که بدون سند معقولی، شیعه را متهم به برادر کشی کنید.
ما آن قدر انصاف داریم که بگوییم این همه قتل و کشتار در دنیای اسلام، زیر سر وهابیان است و حساب وهابی ها را از اهل سنت جدا کنیم.
ضمنا در درک تاریخ دچار اشتباهاتی هستید. ابوحنیفه شاگرد امام صادق (ع) بود. نه بالعکس و وجود مبارک امام زمان (عج) نیز مورد اذعان بعضی از علمای اهل سنت قرار گرفته و حداقل آنکه مهدی موعود اندیشه ای قطعی و غیر قابل تردید از وعده های پیامبر (ص) است که همه اهل سنت آن را قبول دارند و نهایتا در مصداق آن بحث دارند. درباره عمر نیز آنچه ما می گوییم این است که علیرغم اعتراف های مکرر عمر به خطاهای خویش، قطعا نمی توان او را در حد پیامبر (ص) قرار داد. و هر آنچه گفته پذیرفت.

سلام متاسفانه شماسنی ها مبلغ خیلی بدی برای عمر هستید طوری که من یک انسان معروف به انصاف و منطق هستم به صراحت باید بگم شماها را قبول ندارم !

پاسخ :
باسلام وتشکر .
گویا جناب تان شناخت درست از زیارت قبور اولیا واوصیا ندارید لذا آن را قبر پرستی ومرده پرستی گمان نموده اید برای روشن شدن قضیه لازم است حقیقت مسله کمی برای شما توضیح داده شود تا معلوم گردد که این کار نه تنها با توجید وخدا پرستی منافات ندارد بلکه خود مقدمه وپیش زمینه برای رسیدن به معارف توحیدی است باید توجه داشته باشید که زیارت قبور اولیا آثاری دارد که به خاطر آن ها در اسلام از مستحبات شمرده شده است. زیارت آن ها از نزدیک نقش مهمی در تربیت و سازندگی انسان دارد. نزدیکی جسمانی، غالباً موجب نزدیک تر شدن روح و آمادگی بیش تر برای ارتباط با ارواح مقدس آنان و نزدیکی به خدا دارد. این مسئله در مورد بسیاری از چیزها، مانند قرار گرفتن در کنار کعبه، یا قرار داشتن در ماه رمضان و مانند آن ها وجود دارد. زیارت امامزادگان به جهت انتساب آنان به امامان معصوم (ع) مفید و ارزشمند است، اما به پایه زیارت به امامان نمی رسد. آنچه در متون دینی بیش تر سفارش به‌آن شده‌، زیارت قبور ائمه و به خصوص قبر امام حسین (ع) است. امام زادگان به جهت انتقال دهندگان فرهنگ دینی تشیع و ائمه و به جهت شخصیت والایی که برخی از آنان داشته اند‌، مورد توجه قرار گیرند.
نقش تربیتی زیارت قبور اولیای الهی و ائمه معصومین (ع) عبارتند از:
۱- محک زدن خود:
زیارت، خود را به ‏«میزان‏»عرضه کردن و خویش را «محک‏» زدن و خود را با«الگو» و «مدل‏» سنجیدن است. در مزار پیشوایان دین، با شناخت و بصیرت حضور می‏یابیم . می‏دانیم که اینان، کمال مجسم و عینیت فضیلت، جلوه‏های نور خدا و چشمه‏ای از فیض رب، تبلوری از ایمان و خلوص و عبودیت و پاکی‏اند. عظمت آنان، ما را متوجه نقایص مان می‏کند. پاکی آنان، ما را به آلودگی‏های مان آشنا می‏سازد. معنویت و روحانیت آنان، ما را به مادیت و دنیا گرایی مان واقف می‏گرداند. «طاعت‏» آنان، معصیت ما را روشن می‏نماید. نورانیت آنان، تیره­جانی و تاریک دلی ما، صفای آنان، غل و غش ما ؛ خدا ترسی آنان، هواپرستی ما، تعالی روح و رتبه والای شان، تنزل مقام و پستی منزل ما را می فهماند.
حضور در مزار پیشوایان پاک، ما را آگاه می‏کند که: اگر آنان در (قله) اند، ما هنوز به‏ «دامنه‏»هم نرسیده‏ایم. اگر آنان‏«مطهر»اند، ما هنوز در فکر طهارت هم نیستیم. اگر آنان ‏«معصوم‏»اند، ما گرفتار معصیتم. اگر آنان‏«برگزیده خدا»یند، ما هنوز در دام ابلیس و هوای نفس اسیریم. اگر آنان در اوج ‏«معراج معنوی‏»اند، ما در«هبوط مادی‏» مانده‏ایم. اگر آنان ‏«بنده خدا»یند، ما در بند «خود»یم.
زیارت، زمینه ساز این مقایسه و محاسبه است. تا این سنجش انجام نگیرد، به کاستی‏های اخلاقی و ضعف های معنوی خود واقف نخواهیم شد. این است که زیارت را قرار گرفتن در برابر آیینه می‏دانیم. وقتی ائمه، امام و«الگو»و«اسوه‏»مایند، با زیارت آگاهانه و از روی‏ معرفت، می‏توان دریافت که چه اندازه به آنان، «اقتدا» و «تاسی‏»کرده‏ایم. اگر آنان ‏«امام ‏»اند، آیا ما هم‏«امت‏»و پیرویم؟
انسان کامل بودن آنان، به ما نشان می‏دهد که تا کجا می‏توان پر کشید و کمال یافت.
به زیارت این اسوه‏ها رفتن، ما را به قله‏ای که باید برسیم، به حد و مرزی که باید قدم بگذاریم، و به مرتبه‏ای که باید نایل شویم، «راهنمایی‏» می‏کند.
گفتیم که این، منحصر به ائمه نیست. در مراتب مختلف، همه انسان های والا، این هدایت و امامت را برای ما دارند. به قول الکسیس کارل:
«. . . در زندگی دانشمندان و قهرمانان و پاکان، یک ذخیره تمام نشدنی از انرژی معنوی وجود دارد. این مردان، چون کوه هایی در میان دشت، سر بالا کشیده‏اند . به ما نشان می‏دهند که تا کجا می‏توانیم بالا برویم . چقدر هدفی که طبیعتا شعور انسانی به آن متمایل است، عالی است. فقط چنین مردانی می‏توانند برای زندگی درونی ما غذای معنوی مورد نیازش را تهیه کنند. » (۱)
اولیای دین که زیارت شان بر ما فرض و لازم است، بیان کننده حد و مرز سیر صعودی انسان ها در مسیر پاکی و طهارت و کمال‏اند. این، خود، یکی از شیوه ‏های امامت و خواص رهبری آنان است. در تعبیراتی که در زیارتنامه‏ها به کار رفته است، نشان دادن حد و مرز را می‏توان دید. از امامان معصوم، با کلمات و عناوینی یاد شده که در این باب، بسیار راهگشاست.
تعبیراتی همچون:«آیه‏»«بینه‏»، «حجت‏»، «گواه‏»، «شهید»، «صراط‏»، «راه‏»، «نشانه‏»، «راهنما»، «منار»، « امام ‏»«در»، «چراغ‏»، «نور»، «ستاره‏»، «ماه‏»، «خورشید»، «دلیل‏»، «پرچم‏»، «علامت‏»، و. . . که در متون زیارتی دیده می‏شود، مبین این نکته است. (۲)
نمونه‏ها، همیشه معیار و میزان‏اند . محدوده و گستره و میدان رشد انسان ها را نشان می‏دهند. به همین جهت، در برنامه‏های تربیتی اسلام، تاکید فراوانی روی نشان دادن الگو شده است.
استاد حکیمی می‏نویسد:
«. . . از حقیقت هایی که در انعقاد شخصیت انسان و ساختن آن سخت مؤثر است، توجه انسان است ‏به نمونه‏های والای فکر و اعتماد و اقدام و عظمت و حماسه و جهاد. اگر این نمونه‏های و الا در میان زندگان باشند، چه بهتر، ولی انسان به گونه‏ای ویژه، به اشخاص تاریخی و گذشتگان اعتقاد دارد . کمالات و عظمت های آنان را-تا سر حد اساطیر-تقدیس می‏کند و بزرگ می‏دارد. بنابر این، بشر به طور فطری، از توجه به آثار باقیمانده، ابزار کار، محل سکونت و قبور بزرگان تاریخ و تامل در احوالات آنان، چیزها می‏آموزد و به عظمت­ها می‏رسد. » (۳)
۲- خویشاوندی معنوی و فرهنگی:
در مسائل اخلاقی و تربیتی، پیوند با نیکان و رابطه با صالحان و آشنایی با خانواده‏های ریشه‏دار و صاحب کرامت و شرف، سازنده است، به همان شکل که گسیختگی از تبار پاکان و بریدگی از ریشه‏های فرهنگی و اخلاقی، زمینه ساز فساد و گناه و بی مبالاتی و عدم تعهد است.
زیارت، عاملی در جهت پیوند زدن با صالحان، یا تقویت رابطه معنوی با وارستگان است. ایجاد رابطه (اگر نیست) و تحکیم پیوند (اگر هست).
هر کس، در یک جامعه و امت، ریشه‏های عقیدتی، فرهنگی و معنوی ‏دارد. برای ما مسلمانان این ریشه‏ها همان ‏«عترت‏»پیامبر است. و. . . زیارت، عاملی برای تحکیم این پیوند است.
زایری که به دیدار یک ولی از اولیای خدا می‏رود، یا بر مزار امامی از ائمه یا پیامبری از انبیا حاضر می‏شود، یا بوسه بر آستان پاک پیشوای شهیدی می‏زند، و «سلام‏» می‏دهد، یا به ادب و احترام، در پیش روی مرقد معصومان و صالحان و صدیقان و شهدا می‏ایستد، به یاد گذشته فرهنگی و میراث فکری و ریشه‏های معنوی خویش می‏افتد و اهل صلاح می‏شود.
همچنان که انتساب به یک پدر خوشنام و نیاکان شریف، انسان را از غلتیدن در دامان بدنامی و هتاکی و هرزگی، تا حدودی نگاه می‏دارد و عامل کنترل حرکات و رفتار است، انتساب به دودمان پیامبر و اهل بیت عصمت و شهیدان راه خدا نیز چنین نقشی دارد.
زایری که به زیارت پیشوایان می‏رود، ‏«صله رحم‏»و تجدید دیدار با یک خویشاوند معنوی و با نیاکان مکتبی است.
زایر، مدعی است که به خاندان پیامبر عشق می‏ورزد، با آنان رابطه و آشنایی دارد، از آنان است، با آنان است، آنان را می‏شناسد، با آنان هم ریشه و هم خانواده است. اهل یک مملکت و آبادی و خاک و خون‏اند.
نشانه پیوند ‏« زیارت ‏»است، چرا جای دیگر نرفت؟. . . چرا کار دیگر نکرد؟. . . چرا دل را برداشت و به‏«عتبه بوسی‏»یک امام آمد؟آیا این نشانه ریشه در یک‏«آب‏»داشتن نیست؟این نشانه هم خانه و هم خوشه و هم ریشه و همخون بودن نیست؟
این است که‏« زیارت ‏»، یادآوری پیوندهای معنوی و خویشاوندی فکری و فرهنگی یک‏«مؤمن‏»، با اولیای خدا و پیشوایان دینی و سازنده است. چرا که‏«یادآور»است. بسیاری از«تقوا»ها در سایه ‏«تذکر»ها پدید می‏آید.
در زیارتنامه‏ها هم جزء درخواست ها، تداوم این رابطه و تکرار این دیدار و تقویت این پیوند در دنیا و آخرت می‏باشد. به عنوان نمونه، زائر امام رضا (ع) از خداوند در لحظه وداع آن حضرت چنین می‏طلبد:
«خدایا. . . این را آخرین بار، از زیارت من، قبر فرزند پیامبر و حجت‏ خودت را، قرار مده!
خدایا میان من و او در بهشت، جمع کن. مرا با او محشور ساز، مرا در«حزب‏»او قرار بده.
مرا با شهیدان و صالحان قرار بده، که اینان، رفقای شایسته و نیکویند. . . » (۴)
۳- توجه به خدا:
اساس تربیت روحی مسلمان، «ذکر خدا»است، و ریشه تباهی اخلاق، «غفلت‏»و«دوری‏»و«نسیان‏».
اگر از«سازندگی زیارت‏»سخن می‏گوییم، باید آن را در ارتباط با«یاد خدا»بشناسیم که در مزار معصومین و شهیدان پدید می‏آید.
زایری که در مرقد پاک شان، آستانه ادب می‏بوسد و به تکریم و احترام می‏پردازد، به یاد خدا می افتد. چرا که‏«ائمه‏»، واسطه خالق و خلق‏اند، راه منتهی به خدایند، آینه حق نمایند، زیارت شان، یادآور خداوند است. وقتی توجه به خدا، نقش تربیتی و سازنده و بازدارنده از گناه دارد، این توجه، در کنار مزار اولیای خدا بیش تر و شدیدتر است.
پس زیارت باید بازدارنده از گناه باشد. چرا که در«زیارتگاه‏»، به ادای احترام امامی می‏ایستیم که عظمت و قداستش را مدیون بندگی خداست. مگر می‏شود کسی مدعی عشق و محبت دوستان خدا باشد، ولی راه و روشی و عمل و زندگی، بر خلاف رضا و خواست آنان داشته باشد؟
ویژگی زیارت، رنگ الهی داشتن آن است. چه بسا که به دیدار کسانی برویم، ولی به یاد خدا نیفتیم. چه بسیار جاهای دیدنی و اماکن باستانی و آثار هنری و موزه‏ها و بناها، که دیدارش یادآور خدا نیست. اما زیارت معصومان و مزار ائمه و قبور اولیای خدا و امامزادگان، جدا از یاد خدا و منفصل از معنویت و روحانیت نیست.
مزارها، جلوه‏های ربوبی دارند .«صبغة الله‏»در آن ها مشهود است. زیرا«آن‏»که به دیدارش آمده‏ایم، با«او»پیوند داشته است. زایر هم، از این رهگذر، غنچه فطرتش را می‏شکوفاند . با یاد خدا و توجه به معبود، دل را صاف می‏بخشد. احساس کششی به سوی مبدأ می‏کند. پاک و زلال می‏شود و از گناه دور می‏گردد. دوری از گناه، یعنی نزدیکی به خدا.
پی‏نوشت ها:
۱. آلکسیس کارل، راه و رسم زندگی، ترجمه پرویز دبیری، چاپ پنجم، ص ۱۰۱.
۲. به زیارتنامه‏ها و کتب‏ها مراجعه و در تعبیرات، دقت کنید. از جمله: زیارت جامعه و دعای ندبه‏و. . .
۳. محمد رضا حکیمی، حماسه غدیر، چاپ اول، ص ۳۰۲.
۴. مفاتیح، زیارت امام رضا علیه السلام (اللهم لا تجعله آخر العهد. . . )

با سلام خدمت شما خواهر گرامی
شما می توانید برای سؤال از کارشناسان مرکز ملی پاسخگویی با شماره تلفن ۰۹۶۴۰۰ تماس بگیرید .

کردها در کل انسانهای خوبی هستن چه شیعشون چه سنیشون ولی در جنوب کشور من سنی خوب ندیدم !!!

پاسخ :
با سلام وتشکر .
بر خلاف تصور شما کعبه نماد توحید ویگانه پرستی است ولی بتخانه نماد شرک وچند گانه پرستی است
این دو نه تنها یک نیست بلکه در تقابل اند .
اینکه بت پرسای و خدا پرستی مثل هم باشد و تنها جای خدا و بت عوض شده ،اشتباهی بزرگ است. اختلاف بت پرست و خدا پرست تنها در بت و خدا خلاصه نمی شود ، بلکه در تمام ابعاد زندگی شخصی و اجتماعی و رفتار و عقاید تأثیر شگرف دارد. بسیار تفاوت است میان کسی که به سنگی بی جان معتقد است که هیچ سودی برای انسان ندارد و هیچ ضرری دفع نمی کند و هیچ کاری برای خود نمی تواند انجام دهد ، چه رسد برای انسان و بین ان که به خدای ناظر و عالم بر تمام احوال معتقد است که همه چیز عالم در دست قدرت و اختیار او است و بر همه چیز محیط است و از رگ گردن به انسان نزدیک تر و...
اگر راه بت‌پرستی تفاوتی با راه خداپرستی ندارد و کعبه و بتخانه بهانه است، پس تلاش‌های پیامبر و امیر مؤمنان برای چه بود؟
اولاً هر دو راه هرگز یکسان نیست،‌راه بت‌پرستی و بتخانه مسیر باطل است، گرچه هدف آنان خدا باشد ،ولی چون از مسیر باطل رفته‌اند ،به خدا نمی‌رسد، زیرا با باطل کسی به حق نمی‌رسد. حرف بزرگان چون شیخ بهایی پیام دیگری دارد و مفهوم ظاهری آن نباید کسی را از حقیقت دور کند.
دوم: نتیجه تلاش پیامبر و اولیای الهی برقراری توحید و نجات بشر از گمراهی بوده است . آنها این حقیقت را به مردم اثبات کردند که حق را باید از طریق حق جستجو کرد و توحید و خداپرستی را باید در کعبه جستجو نمود و نه در بتخانه.
در این ارتباط این حدیث نورانی امیرمؤمنان بسیار زیبا و شنیدنی است:
در جنگ جمل شخصی بادیه‌نشین آمد و از حضرت دربارة معنای توحید پرسید. اطرافیان او را نکوهش کردند که این وقت چه جای پرسش است، حضرت فرمود: «او را رها کنید، زیرا آنچه این شخص بادیه نشین در پی پرس و جو آن است، حقیقتی است که از این قوم می‌خواهم باور داشته باشند» آن گاه حضرت دربارة معنای توحید به تفصیل سخن گفت.(۱)
از این حدیث معلوم می‌شود که توحید حقیقتی است که نه تنها برای بت‌پرستان قابل درک نیست و آن را در مظاهر گوناگون مجسمه‌های چوبی و سنگی جستجو می‌کنند بلکه برای بسیاری به ظاهر خداپرست نیز قابل شناخت نبوده ، با وصف ادعای خداپرستی گرفتار شریک هستند . از همین عده بودند کسانی که در جنگ جمل حضور یافتند . طبق حدیث یاد شده علی(ع) فرمود که با آنها بر سر توحید می‌جنگد.
پی‌نوشت‌ها:
۱. بحار الانوار، ج ۳، ص ۷۰۶.

پاسخ :
سلام وتشکر .
پاسخ:
توجه داشته باشید شیعه مذهب کامل تر است و اسلام حقیقی در پیروی از اهل بیت پیامبر است . برای این منظور دلایل فراوان وجود دارد که از جمله روایت غدیر و آیات ولایت است .
در ذیل تنها به بررسی برخی از روایات که بر حقانیت مذهب شیعه دوازده امامی (امامیه) آمده است ، پرداختیم :
الف. راه اثبات حقانیت شیعه دوازده امامی تنها از طریق شیعه به معنای عام و یا شیعه اثنی عشر به معنای خاص نیست. بلکه در کتب روائی و سنن اهل سنت نیز به امامت دوازده‏گانه بعد از رسول خدا(ص) تصریح شده است. روایات زیادی که از رسول الله(ص) بر دوران امامت حضرت مهدی(ع) و استمرار آن تا قبل از قیامت آمده است، این موضوع را آشکار می‏سازد که امامت حضرت مهدی در دایره معتقدات شیعه اثنی عشر می‏گنجد. برای روشن شدن مسئله به بعضی از روایاتی که در کتب عامّه در مورد ائمه اثنی عشر آمده است اشاره می‏شود.
۱. قال رسول‏الله(ص): انّ هذا الامر لا ینقضی حتّی یمضی فیهم اثنا عشر خلیفة ؛ دین اسلام به سر نیمی اید تا دوازده خلیفه وجانشین را پشت سر گذارد »
۲. قال رسول‏الله(ص): لا یزال امر الناس ماضیا ما ولیهم اثنا عشر رجلاً... کلّهم من قریش ؛ تا آن که دوازده مرد بر آنها فرمان برانند کار مردم پیوسته بگذرد... که همگی آنان از قریش هستند. ».
۳. قال رسول‏الله(ص):انّ عدة الخلفاء بعدی عدة نقباء موسی ؛ شمار جانشینان من به تعداد نقبای موسی است ».
۴. لا یزال هذا الدین قائما حتی یکون علیکم اثنا عشر خلیفه ؛ تا وقتی که دوازده خلیفه و جانشین بر شما حکومت کنند دین پیوسته برپاست».(۱)
۵. در منتخب کنز العمال از جابر بن سمره نقل شده که «بر این امت دوازده خلیفه حکومت خواهند کرد به عدد نقباء بنی اسرائیل»، (۲).
۶. پیامبر در مورد ائمه دوازده‏گانه بیان صریح دارند:« الائمة بعدی اثنی عشر، تسعة من صلب الحسین و التاسع مهدیّهم » (۳).
بنابراین نصوصی که از پیامبر در مورد تعداد ائمه(ع) وارد شده و اهل سنت و شیعه آن را نقل کرده است، حقانیت شیعه اثبات می‏شود.
اضافه بر آن در مورد امامت ائمه دوازده‏گانه(ع) چه به صورت دسته جمعی و چه به صورت فرد به فرد، نص وارد شده ،هر یک از امامان امام بعد از خود را معرفی کرده است و امام بدون نص امام نیست.
ب. اکثر شیعه که اقلیت‏های (زیدیه و اسماعیلیه) از آن جدا شده‏اند؛ شیعه امامیّه و دوازده امامی اند.
پس از رحلت امام سجاد(ع) اکثریت شیعه به امامت، امام محمد باقر(ع) معتقد شدند، و اقلیّتی به پسر دیگر امام سجاد یعنی زید شهید گرویدند. پس از رحلت امام محمدباقر(ع) شیعیان به امامت جعفر صادق(ع) معتقد شدند . پس از درگذشت امام صادق(ع) اکثریت فرزندش امام موسی کاظم(ع) را امام هفتم دانستند و جمعی اسماعیل پسر بزرگ امام صادق(ع) را که در حال حیات پدر خود درگذشته بود امام گرفتند و از اکثریت شیعه جدا شده و به نام اسماعیلیه معروف گشتند .بعضی پسر دیگر آن حضرت «عبدالله افطح» و بعضی فرزند دیگرش «محمد» را پیشوا گرفتند و بعضی خود حضرت را آخرین امام پنداشتند.
پس از شهادت امام موسی کاظم(ع) اکثریت شیعه فرزندش امام رضا(ع) را امام هشتم دانستند و برخی به امام هفتم بسنده کردند که به «واقفیه» معروفند. بعد از امام هشتم تا امام دوازدهم ،تفرقه قابل توجهی به وجود نیامد، (۴).
بنابراین شیعه در تاریخ اسلام در زمان پیامبر(ص) و بعد از آن به کسانی اطلاق می‏شود که به امامت علی و اولاد آن امام(ع) اعتقاد داشته‏اند . شاخه‏های زیدی و اسماعیلیه و امثال اینها به مرور زمان به علل مختلف و انگیزه‏های متعدد (سیاسی، اقتصادی) به وجود آمده‏اند. برای پی بردن به حقانیت آنها اطلاع از اصول و عقاید آنها لازم است.(۵)
عدد ۱۲ در روایات اهل سنت و شیعه برای ائمه بعد از پیامبر(ص) ذکر شده است و فرقه‏های شیعی غیر از دوازده امامی توجیهی برای نظر خود ندارند. اضافه بر اینکه پس از اثبات امامت علی(ع) امامت ائمه بعدی به تصریح امام قبل می‏باشد . هر یک ازفرقه‏های شیعه (غیر از دوازده امامی) در صورتی که به کلمات امام مورد قبول خود مثلاً امام صادق(ع) رجوع کنند خواهند دید که تصریح به امامت امام بعد خود کرده و راویان این روایات منحصر در شیعه دوازده امامی نیست.(۶)
پی نوشت ها:
۱) برای آگاهی بیشتر در این زمینه ر.ک: صحیح مسلم، ج ۳، کتاب الامارة.
۲) منتخب کنز العمال
۳) کفایة الاثر ،ص۲۳، به نقل ازموسوعه الامام علی بن ابیطالب، ج ۲، ص ۴۸ .نظیر این روایات را که از اهل سنت در مورد تعداد ائمه(ع) وارد شده است می‏توانید در کتب ذیل مطالعه کنید:
الف) ینابیع المودة، ص ۴۴.
ب) البدایة و النهایة، ج ۶، ص ۲۴۷.
ج)سنن ابن ماجه، ج ۲ / ۱۳۶۷ / ۴۰۸۵.
د) مسند احمد بن حنبل، ج ۱ / ۱۸۳ / ۶۴۵.
ه) سنن ابی داود، ۴ / ۱۰۷
۴) شیعه در اسلام، علامه طباطبایی
۵) برای آگاهی بیشتر در این مورد ر.ک: (شیعه در اسلام، علاّمه محمدحسین طباطبایی)
۶) به عنوان نمونه نگاه کنید (بحارالانوار، ج۴۸، ص ۱۲ تا ص ۲۸)

پاسخ :
با سلام وتشکر .

با توجه داشت که به قول فردوسی :
همه جای ایران سرای من است .
از سواحل دریای خزرجنوبی ترین قسمت خاک ایران در آب های خلیج فارس، شهرابوموسی،از مشرق خراسان تا غرب کردستان و آذربایجان ،همه خاک میهن اسلامی ماست وبه رغم مرز های استانی وتقسیمات کشوری،کل واحدی است که در آن هم میهنان ما از ترک وکرد ولر و عرب و فارس و بلوچ،وکوچ نشین وروستایی وشهری،دست در دست هم برای آبادانی وسرافرازی اش می کوشند.هر قسمت این سرزمین عزیز به گونه ای ما را به گذشته های دوروتاریخ پرافرازونشیب خود پیوند می دهد.خاک لرستان،سرزمین آبشارها،با صفای خاطرومناعت طبع ساکنانش که خاص مردم کوهستان است،وبا بناهای رفیع،یادگار قرون واعصار،تاریخ را در سینه خود ثبت کرده است.مردم هرمزگان وبوشهر که پاسداران غیور مرز های جنوبی کشورمان هستند،در طول چند قرن اخیربا ترفند های استعمار گران از ملل گوناگون ، نبرد کرده ودلیرانه در مقابل آنان پایداری کرده اند.آنان دریا دلی را از خلیج وسرافرازی را از کوهستان دارند.مرزداران غیور غرب وشرق،سخت کوشان کویر،عشایردلیر،همه وهمه درسایه هم دلی و یگانگی واتحادخویش،می کوشند سرزمینی راکه قرن هاست ازهمه ی آزمون های سخت تاریخ سربلند وپیروز به درآمده ،چون همیشه آباد وآزادنگاه دارندوباپیوندهایی که به سبب مسلمان بودن و ایرانی بودن باهم دارند ،میهن خودرابه سوی آینده ای درخشان به پیش ببرند.همه جای میهن ما برای ما عزیز ودوست داشتنی است .ازجنگل های سرسبز شمال تا کویرنمک،ازخراسان بزرگ تاروستایی کوچک در دامنه ی کوه های بشا گرد .ما هرجاکه باشیم ،ایرانی ومسلمانیم ویقین داریم که اتحادوسخت کوشی برای رسیدن به اوج سربلندی و افتخار،رمز پیروزی ما خواهد بود.

سلام من نزدیک به ۳۰ساله ساکن بندرعباسم وخیلی کم ازاین استان خارج شدم ولی هرمزگانی نیستم !!
دراستان هرمزگان -بستک و خمیر و پارسیان و بندرلنگه و جاسک -اهل سنت دارن بی آزارن و معرفت دارن دوست صمیمی بنده اهل بندر خمیر هستن منتها در این استان یک عده اهل سنت استان فارس -اوز-زندگی میکنن که حس آدم آزاری دارن ..
منظورم اینه من که شیعه هستم ببینم یک نفریا باصدای بلند ناخودآگاه قهقه میزنه ازش میگذرم یاواجب باشد تذکر لسانی ورودرو و مردانه صحبت میکنم نه اینکه مثلا" بنده بلند بخندم و حواسم هم نباشد نامحرم در پشت در هست بعد این نامحرم اوزی شب یواشکی بیاد نهال جلوی در خانه ی مرا بکند بعد زنگ بزند نهال رو کندم تا تو باشی نخندی یامرا با موتور بزند بعد زنگ بزنه بگه تا تو باشی اونجوری راه نری بابا شاید من پام یهو پیچ خورد لنگیدم !!!یا شیشه و بطری آبجو را به درخانه من بزند بعد زنگ بزنه بگه تو رفتی به معاون دانشگاه گفتی من حالت طبیعی ندارم یعنی سواد این شخص دانشگاهی در این حد است که حالت غیر طبیعی را فقط در مستی میبیند نه در عصبانیت یا استرس یا خشم و ...
یعنی اهل سنت های اوزی به خودشون اجازه میدن مثلا" برای اجرای حکم خدا به خانه ی دختری زنگ بزنن یا شبانه خرابکاری کنن وبه خودشان حق اینکاررو بدن !!!
والا پیامبر ما اینطوری نبود !!!!
آبرو رسول الله میبرن !!!

بله این حق شماست معترض بشید و این وظیفه ی شیعیان است مداراکنن و دنبال وحدت باشن !!!!

پاسخ :
با سلام وتشکر .
گرچه معلوم نشد که مخاطب شما کیست ؟
ومنظور تان از :
متنی که در باره فرزندان امام رضا .
است چیست ؟
ولی در باره مسله وحدت مسلمین باید گفت :
همه قبول داریم که نسبت به خاندان پیامبر(ص) ظلم‌ها روا داشته شده، ولایت که حق آنان بود، از آنها گرفته شده است،(۱) ولی این امر موجب نمی‌شود که با اهل سنت همسویی و همگرایی نداشته باشیم؛ زیرا بسیاری از آنان به حکم آیه «قل لا أسئلکم علیه أجراً إلاّ المودة فی القربی...»(۲) خاندان پیامبر را دوست دارند و مودت آنان را واجب می‌دانند. مهم‌تر از همه آن که مصالح عمومی جهان اسلام اقتضا می‌کند که مسلمانان از هر گونه تفرقه و غیرت سازی پرهیز نموده و وحدت داشته باشند.
قرآن نیز مسلمانان را برادر خوانده(۳) و به وحدت سفارش می‌کند: «واعتصموا بحبل الله جمیعاً ولا تفرقوا...»(۴)
بر اساس این آیه شریفه و روایات متعدد دیگر، باید مسلمانان اتحاد داشته باشند. امامان نیز به ما یاد داده‌اند که باید مسلمانان متحد باشند. وحدت و یکپارچگی امت اسلامی نزد آنان از اهمیت ویژ‌ه‌ای برخوردار می‌باشد؛ چنان که امام علی(ع) در مقابل حق به غارت رفتة خویش ۲۵ سال سکوت کرد، ولی از هیچ تلاشی برای اتحاد مسلمانان خودداری نورزید. امام یکی از علل اتحاد خود با خلفا را حفظ اسلام و رعایت مصالح اسلامی دانست: «به خدا سوگند! اگر بیم تفرقه میان مسلمانان و بازگشت کفر و تباهی دین نبود، رفتار ما با آنها طور دیگر بود...».(۵)
امروزه نیز یکی از بایسته‌های مهم مسلمانان همگرایی است، زیرا مصالح و منافع مشترک جهان اسلام اقتضا می‌کند که آنان در صفوف فشرده و وحدت اسلامی در برابر دشمنان قرار گیرند و از تفرقه و اختلافات غیر اصولی پرهیز نمایند.
البته مقصود از وحدت اسلامی آن نیست که شیعیان سنی و سنیان شیعه شوند، بلکه مقصود از وحدت اسلامی، وحدت عملی است، بدین معنا که جهان اسلام در برابر دشمنان مشترک خود متحد شوند.
امروزه کشورهای اسلامی می‌توانند با اتخاذ سیاست‌های مشترک در برابر دشمنان خود ایستاده و از اختلافات پرهیز نمایند. بدین سان مقصود از وحدت، وحدت عقیدتی نیست، بلکه وحدت عملی است. این امر هم ضرور است و هم به معنای دست برداشتن از اصول و اعتقادات نیست.
البته در این شرایط باید از هر گونه عوامل تنش‌زا و تفرقه پرهیز شود، زیرا دنیای استکبار در برابر دنیای اسلام ایستاده و در صدد نابودی آن می‌باشد.
هر گونه تفرقه، و دامن زدن به آن زمینة نابودی جهان اسلام را فراهم می‌کند. از این رو مصلحان جهان اسلام مانند آیت الله بروجردی و امام خمینی کوشیدند که مسلمانان متحد شوند.
عالمانی مانند شیخ محمود شلتوت نیز فعالیت کردند که سنیان از برخورد و عوامل تفرقه پرهیز نموده و با شیعیان اتحاد داشته باشند.
و نیز چنان که اشاره نموده اید مقام معضم رهبری بر وحدت مسلمین تاکید فراوان دارد که باید نصب العین همگان باشد
۱. نهج البلاغه، خطبه شقشقیه.
۲. شوری (۴۲) آیه ۲۳.
۳. حجرات (۴۹) آیه ۱۰.
۴. آل عمران (۳) آیه ۱۰۳.
۵. شهيد مطهري،سیری در نهج البلاغه،صدرا، ص ۱۸۰.

پاسخ :
با سلام وتشکر .
فرمایش شما مارا به یاد این فرمایش جناب مولوی بلخ انداخت که گفت :

چون سلیمان را سراپرده زدند

جمله مرغانش به خدمت آمدند

هم‌زبان و محرم خود یافتند

پیش او یک یک بجان بشتافتند

جمله مرغان ترک کرده چیک چیک

با سلیمان گشته افصح من اخیک

همزبانی خویشی و پیوندی است

مرد با نامحرمان چون بندی است

ای بسا هندو و ترک همزبان

ای بسا دو ترک چون بیگانگان

پس زبان محرمی خود دیگرست

همدلی از همزبانی بهترست

غیرنطق و غیر ایما و سجل

صد هزاران ترجمان خیزد ز دل

پاسخ :
با سلام .
در تکمیل سخن شما بايد گفت:
براي حفظ وحدت امت اسلامي سيره عملي بر آن بوده كه در كلام امير مومنان مطرح شده و به عنوان نمونه فرازهايي از آن كلمات كه بيان نظر و ديدگاه همه اهل بيت (ع) است بيان مي شود :
حضرت در نهج البلاغه در ضمن نامه مالك اشتر فرمود:
«من اول دست خود را پس كشيدم، تا ديدم گروهي از مردم از اسلام باز گشتند و مردم را به نابودي دين محمد (ص) دعوت مي كنند، پس ترسيدم كه اگر به ياري دين اسلام و مسلمين بر نخيزم شكاف يا انهدامي در اسلام خواهم ديد كه معصيت آن از فوت خلافت چند روزه بسي بيشتراست». (۱)
و در جاي ديگر روشن تر از اين فرمود : «لقد علمتم اني احق الناس بها من غيري ، و الله لا سلمن ما سلمت امور المسلمين ولم يكن فيها جور الا علي خاصه؛ (۲) شما خود مي دانيد من از همه براي خلافت شايسته ترم، و حال به خدا قسم مادامي كه كار مسلمين رو به راه باشد و رقيبان من تنها به كنار زدن من قناعت كنند و تنها شخص من مورد ستم واقع شده باشد، مخالفتي نخواهم كرد و تسليم خواهم بود».
شهيد مطهري ضمن تحليل ضرورت و وحدت اسلامي مي گويد: مصلحان و دانشمندان روشنفكر اسلامي عصر ما، اتحاد و همبستگي ملل و فرق اسلامي را، خصوصا در اوضاع و احوال كنوني كه دشمن از همه جوانب بدانها هجوم آورده و پيوسته با وسائل مختلف در پي توسعه اختلاف ها كهن و اختراع اختلافات نويني است، از ضروري تررين نياز هاي اسلامي مي دانند، اساسا چنان كه مي دانيم وحدت امت اسلامي و اخوت اسلامي سخت مورد عنايت و اهتمام شارع مقدس اسلام بوده واز اهم مقاصد اسلام است، قرآن و سنت و تاريخ اسلام گواه آن مي باشد. (۳)
امام خميني درباره وحدت امت اسلامي سخن بسيار دارد كه به برخي از فراز هاي آن ها اشاره مي شود: فرمودك واجب است بر همه مسلمين كه با هم باشند. (۴) و در جاي ديگر فرمود: مسلمين به حكم اسلام بايد يد واحد باشند. (۵)
و نيز فرمود: مومنين سر تاسر دنيا برادرند به حسب حكم قرآن و هرگز نبايد از اين فرمان الهي بيرون روند. (۶)
و در جاي ديگر فرمود:
مسلمين به حكم اسلام بايد يد واحد باشند كه بتوانند دست اجانب و مستعمرايي را از دخالت در كشور خود قطع كند. (۷)
و نيز فرمود:
لازم است برادراني ايراني و شيعيان ساير كشورها از اعمال جاهلانه كه موجب تفرق صفوف مسلمين است احتراز كنند.(۸)
آيت الله كاشف الغطاء ضمن مقاله مبسوط درباره وحدت اسلامي گفته است:
شايد كسي بگويد ريشه دشمني شيعه وسني اين است كه شيعه بي احترامي به خلفا را جايز مي شمرد، و حتي برخي آن ها را مورد اهانت قرار مي دهند و موجب دل آزاري پيروان خلفا و تحريك احساسات آن ها و شدت دشمني مي شوند. در پاسخ بايد گفت : اين عقيده همه شيعيان نيست و يك نظر فردي است و چه بسا اكثر شيعه با آن موافق نباشند، خصوصا با توجه به اين كه بر اساس اخبار و روايات، ائمه شيعه از آن نهي كرده اند، پس بدگويي تعدادي افراد تندرو را نبايد به حساب مذهب شيعه گذاشت. خلاصه اين كه اگر خود را از هوي و هوس و تعصبات دور كنيم هيچ دليلي برلزوم دشمني بين شيعه و سني نمي يابيم خصوصا با توجه به آثار شومي كه اختلاف در بين مسلمانان داشتند و تجربيات تلخ حكايت از آن دارد. ديگر هيچ عذري براي دشمني بين اين دو گروه پذيرفته نيست. (۹)
از آيت الله بروجردي نقل شده:
آيت الله بروجردي به رفع اختلافات مذهبي بين فرق اسلامي بسيار اصرار داشت و تلاشهاي بسياري براي ايجاد وحدت ميان شيعه و سني مينمود و معتقد بود كه امت اسلامي بايد همواره در جهات مشترك فكر كنند و كارهاي اختلاف بر انگيز دوري نمايند. (۱۰)
سپس بدين ترتيب در نگاه علما و مراجع بزرگ شيعه وحدت اسلامي جزء ضروريات غير قابل ترديد است و همگان مكلف به حفظ آن است و از ان روست كه اگر گاهي برخي گره هاي تكفيري نظير وهابيان نابخرد دست به اقداماتي تخربيبي بر ضد شيعيان و يا مراكز مذهبي شيعه مي زنند، علماي شيعه بخصوص رهبر معظم انقلاب اسلامي مردم را به حفظ وحدت و عدم برخورد مقابل به مثل فرا خوانده و همگان را به حفظ وحدت اسلامي دعوت مي كنند. (۱۱)

۱. نهج البلاغه، نامه ۶۲ ، ص ۱۸۳ ، نشر موسسه امير المومنين ، قم ۱۳۷۵ش.
۲. نهج البلاغه ،خطبه ۷۲ ، ص ۲۹.
۳. شهيد مرتضي مطهري ، ج ۲۵ ،ص ۲۷ ،نشر صدرا، ۱۳۸۶ش.
۴. صحيفه امام ، ج ۱۰ ، ص ۸۳ ، نشر موسسه آثار امام ، ۱۳۸۵ش.
۵. همان ، ج۲ ، ص ۴۰۳.
۶. همان ، ج۱۱ ، ص ۳۶۷.
۷. همان ، ج۲ ، ص ۴۰۳.
۸. همان ، ج۱۰ ، ص ۶۲.
۹. محمد علي خسروي، آرمان شهر وحدت ،ص ۸۸ نشر عروج ،تهران ۱۳۸۷ش.
۱۰. همان ،ص ۹۵.
۱۱. رساله اجوبه الاستفائات ، ص۱۲۲ ، نشر پیام عدالت ، تهران ۱۳۸۹ ش.

پاسخ:
بلی امروزه یکی از بایسته‌های مهم مسلمانان همگرایی است، زیرا مصالح و منافع مشترک جهان اسلام اقتضا می‌کند که آنان در صفوف فشرده و وحدت اسلامی در برابر دشمنان قرار گیرند و از تفرقه و اختلافات غیر اصولی پرهیز نمایند.
البته مقصود از وحدت اسلامی آن نیست که شیعیان سنی و سنیان شیعه شوند، بلکه مقصود از وحدت اسلامی، وحدت عملی است، بدین معنا که جهان اسلام در برابر دشمنان مشترک خود متحد شوند.
امروزه کشورهای اسلامی می‌توانند با اتخاذ سیاست‌های مشترک در برابر دشمنان خود ایستاده و از اختلافات پرهیز نمایند. بدین سان مقصود از وحدت، وحدت عقیدتی نیست، بلکه وحدت عملی است. این امر هم ضرور است و هم به معنای دست برداشتن از اصول و اعتقادات نیست.
البته در این شرایط باید از هر گونه عوامل تنش‌زا و تفرقه پرهیز شود، زیرا دنیای استکبار در برابر دنیای اسلام ایستاده و در صدد نابودی آن می‌باشد.
هر گونه تفرقه، و دامن زدن به آن زمینة نابودی جهان اسلام را فراهم می‌کند. از این رو مصلحان جهان اسلام مانند آیت الله بروجردی و امام خمینی کوشیدند که مسلمانان متحد شوند.
عالمانی مانند شیخ محمود شلتوت نیز فعالیت کردند که سنیان از برخوردهای فیزیکی: و عوامل تفرقه پرهیز نموده و با شیعیان اتحاد داشته باشند.

با سلام خدمت شما خواهر گرامی.
بسیار متاسفیم که چنین تجربه تلخی داشتید. اما جدای از بحث اصلی شما، نکته ای قابل استفاده است که برای همه عزیزان جوان میتواند مهم باشد.
نکته این که شناخت و آشنایی های دوستانه، یا در دانشگاه و یا ... که توسط خود دختر و پسر و جدای از مجرای خانواده صورت می پذیرد، واقعا اعتبار کاملی ندارد و قابل اعتماد نیست. شما دوست عزیز، پس از دو سال آشنایی که به خیال خودتان کاملا ایشان را شناختید و تازه تصمیم قطعی به ازدواج داشتید، تازه متوجه شدید که ایشان مذهب دیگری دارند!
باز هم توصیه می کنیم اولا به آشنایی های اینگونه اعتماد نکنید، و ثانیا، مسئله ازدواج را از همان ابتدا از طریق خانواده ها دنبال کنید.
موفق باشید.

سلام برو خدارو شکر کن که همین ۲سال بوده و تمام شده ..
بروخداروشکر که وارد خانه ی مردی نشدی که حق اهل بیت را پایمال کردن باید نظافت این خانه راانجام میدادی باید براشون بچه بدنیامیآووردی..
من بدتراز مورد شما رو شنیدم ، شنیدم دختری با جواب نه به یک سنی که دردانشگاه دیده بودش اون سنی ۱۸ سال درکوچه و خیابان زدشوفرارکرد این دخترنتونست ثابت کنه مردان -مسئولین -شیعه هم مدرک ازش خواستن الهی روسیاه بشن پیش حضرت زهرا ...این دخترنابودشدآب شد لعنت به قاتلین حضرت زهرا واقعا" وقیح و بی تربیتن ..

با سلام .
در این باره باید گفت :
اولاً:‌به فرض کلمه مولا در حدیث غدیر از کلمات چند منظوره تلقی شود و هر کسی برداشت خاصی از آن بنماید، جای تردید نیست که این تعبیر در کلام حضرت متأثر از روش وحی و قرآن کریم است. در قرآن کریم در مسایل متعدد و مختلف برای بیان مقاصد الهی از کلماتی استفاده شده که چندین معنا برای آن وجود دارد ، ولی همان کلمات به دلیل اسراری که برای ما نهفته است، به کار گرفته شده، در این باره آیات فراوانی قابل طرح است .
در کلّ همان طور که قرآن کریم در بسیاری موارد از کلمات به اصطلاح متشابه استفاده کرده ، حقایقی را بیان داشته و سبب و حکمت آن برای کسی به خوبی روشن نیست، پیامبر(ص) نیز در برخی موارد از جمله جریان غدیر از این روش قرآنی استفاده کرده ، ولایت را با کلمه «مولا» بیان کرده است .
سرّ اصلی و حکمت واقعی آن شاید به خوبی برای کسی روشن نباشد . این هیچ گونه محذوری ندارد، بلکه در عرف حقایق وحیانی مطرح است.
دوم: پیامبر(ص) در مقام بیان ولایت امیرمؤمنان در روز غدیر از قرآن کریم تبعیت کرده است چون در قرآن کریم نیز جریان ولایت با واژه «ولی» بیان شده : «إنّما ولیّکم الله و رسوله و الذین آمنوا الذین یقیمون الصلوه و یؤتون الزکوه و هم راکعون؛(۱) ولی شما تنها خدا و پیامبر او است و کسانی که ایمان آورده‌اند. همان کسانی که نماز برپا می‌دارند و در حال رکوع زکات می‌دهند».
بر اساس منابع شیعی و سنی این آیه در شأن امیر مؤمنان(ع) نازل شده مثلاً قوشجی که از علمای بزرگ اهل سنت است ،در شرح تجرید الاعتقاد تصریح نموده که به اجماع مفسران این آیه درباره علی(ع) نازل شده است.(۲) این آیه که نزد شیعیان معروف به آیة ولایت است، در مقام بیان ولایت علی(ع) از کلمه «ولی» استفاده کرده است.
بنابر این اگر در خطبة غدیر حضرت پیامبر در مقام اعلان ولایت امیرمؤمنان به عنوان سرپرست امت و جانشین بعد از خود از کلمه مولا استفاده کرده ،ممکن است به دلیل تأسّی به قرآن بوده باشد.
سوم: دلایل و شواهدی بسیاری در روز غدیر رخ داده که هر کدام برای کسی که در پی دانستن حقیقت باشد ،نشانه هدایت و دلیل روشن به معنا مولا در کلام پیامبر است، مثلاً هیچ عاقلی نمی‌پذیرد که حضرت پیامبر آن همه مردم مسافر را آن مدت در آفتاب گرم نگاه دارد تا دوستی علی(ع) را به آن ها اعلان کند. از نحوه رخداد غدیر به خوبی معلوم است که حضرت در خطبه غدیر مرادش اعلان سرپرستی امت و جانشین بعد از خود بوده است، و گرنه برای بیان محبت و دوستی آن همه مقدمات لازم نبود ،به خصوص آن که این رخداد در حجة‌الوداع و روزهای آخر عمر حضرت پیش آمده است.
از این گذشته در همان خطبه غدیر حضرت پیامبر قبل از اعلان خلافت و ولایت امیر مؤمنان با تعبیر «من کنت مولاه فهذا علیّ مولاه» این جمله را خطاب به مردم فرمود:
«ألست أولى بکم من أنفسکم؛ آیا من در حق تسلط و ولایت و سرپرستی بر شما از خودتان سزاوارتر نیستم؟» همه گفتند: بلى یا رسول الله؛ آری شما سزاوارتر هستید.
آن گاه حضرت فرمود: «هر کس من مولای اویم،‌ علی مولای اوست».
از این معلوم می‌شود که کلمه مولا در کلام حضرت به معنای سرپرستی است و نه دوستی.(۳)
همان طور که کلام پیشین حضرت به معنای سرپرستی است.
چهارم: خلافت و جانشینی امیر مؤمنان(ع) غیر از جریان غدیر در چند مورد دیگر نیز از سوی پیامبر ابلاغ شده است، مثلاً در جریان یوم الدار، حدیث یوم الدار و حدیث منزلت، حدیث ثقلین و مانند آن ها درباره جانشینی امیر مؤمنان سخن گفته شده ، این روایات غیر از منابع شیعی در کتاب‌های اهل سنت نیز به صورت متواتر نقل شده است.
پس به دلایل گوناگون کلمه مولا در حدیث غدیر مفهوم روشنی دارد . هرگز نمی‌توان آن را به معنای دوستی در آن رخداد تلقی کرد. پیامبر در مکه و در عرفات و منی نیز خواست که مسله ولایت را ابلاغ کند ، ولی بر اثر سر و صدای عده ای موفق نشد .
یکی از دلایل این که مولا به معنای پیشوایی است ، این که در شعر حسان که به مناسبت عدیر سروده ، مولا به همین معنا آمده است. (۴)
پی‌نوشت‌ها:
۱.مایده(۵) آیه۵۵.
۲. سیمای اهل بیت در عرفان امام خمینی، ص ۲۰۸، نشر مؤسسه آثار امام خمینی ۱۳۸۷ش.
۳. مرتضى مطهری، مجموعه آثار، ج ۴، ص ۸۶۸، نشر صدرا ۱۳۷۴ش.
۴.الغدیر ،ج۲ ،ص۳۴ نشر دارالکتب الاسلامیه ،تهران ۱۳۶۶ ش؛
محمد سعیدی مهر، آموزشی کلام اسلامی، ج۲ ،ص۱۶۵ ، طه ،قم،۱۳۸۳ ش.

با سلام .
امامت و ولایت دوازده امام معصوم(ع) منصب الهى است و در تأمین سعادت انسان، همتاى قرآن کریم است. از این رو کسى که به خاطر عناد و لجاجت از پذیرش مسئله امامتِ کسانى که از طرف رسول خدا(ص) معیّن شده اند، سرباز زند و تسلیم این حقیقت نشود، اهل جهنم است، ولى کسى که عدم اعتقادش به امامت از روى لجاجت نباشد، بلکه به خاطر این باشد که مسئله برایش روشن نشده باشد که اگر روشن مى شد، ایمان مى آورد و طبق دستور آنان عمل مى کرد، کارش با خدا است؛ یعنى ممکن است مشمول رحمت واسعه حق قرار گیرد(۱)
قرآن مى فرماید: «رسول خدا! آن چه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده ،ابلاغ کن، و اگر این مأموریت را انجام ندهی، رسالت خود را انجام نداده ای».(۲)
این آیه شریفه که در شأن علی(ع) و در مورد امامت وى نازل شده است،(۳) به روشنى بیان مى کند آن چه که رسول خدا(ص) مأمور به ابلاغ آن (امامت) بود، به مرتبه اى از اهمیت است که خدا مى فرماید: «اگر ابلاغ نکنی، تبلیغ رسالت نکرده ای» از این جا معلوم مى شود که امامت همانند رسالت نقش تعیین کننده در خوشبختى و سعادت انسان دارد.
حضرت در روایتی اهل بیت خود را به کشتى نوح تشبیه کرده است که هر کسی بر آن سوار شد، از امواج طوفان رَسْت و هر که از آن تخلف جست، غرق امواج گشت. (۴)
در حدیث دیگر از آن حضرت مى خوانیم :«هر کس بمیرد در حالى که امامش را نشناسد، به مرگ جاهلى از دنیا رفته است».(۵)
امام صادق(ع) فرمود: «هر کس ما را بشناسد ،مؤمن است و هر کس منکر ما باشد، کافر است».(۶) دخالت شناخت امام و اعتقاد به او در سعادت انسان از دو جهت است:
یکى این که شناخت خدا و شئون او بدون معرفت امام کامل نمى گردد،
دیگر این که بدون معرفت امام به دست آوردن برنامه کامل و صحیح ممکن نیست.
غیر شیعیان اگر جاهل قاصر باشند ،یعنى دسترسى به حقّانیّت شیعه و ولایت امیرالمؤمنین علی(ع) نداشته باشند، امید عفوو رحمت الهی در مورد آنان می رود. اما در هر حال آنها به جهت عقیده نداشتن به مقام امامت و ولایت ائمه از الطاف بسیاری محروم می مانند و در اعمال و رفتارها نیز دچار کمبود و نقصان هستند.
اگر دسترسى به پیدا کردن راه حقّ داشته ولى کوتاهى کرده اند، به آنان جاهل مقصّر مى گویند .در این صورت اعمالشان قبول نیست و در روز قیامت معذّب خواهند بود. روایاتى که در زمینة عدم پذیرش اعمال اینان وارد شده، ناظر به این گونه افراد است. از رسول خدا(ص) آمده است:
«اى علی! اگر بنده اى به اندازة عمر نوح بندگى خدا نماید و به اندازة‌کوه احد طلا در راه خدا انفاق نماید و عمرش طولانى شود تا هزار حج پیاده به جا آورد، سپس بین صفا و مروه مظلومانه کشته شود، اگر ولایت تو را نداشته باشد، بوى بهشت را استشمام نخواهد کرد».(۷)
شهید مطهرى(ره) در این باره مى‏گوید: «اگر کسى در روایات دقت کند، مى‏یابد که ائمه(ع) تکیه‏شان بر این مطلب بوده که هر چه بر سر انسان مى‏آید، از آن است که حق بر او عرضه بشود و او در مقابل حق، تعصب و عناد بورزد و یا لااقل در شرایطى باشد که مى‏بایست تحقیق و جستجو کند، نکند اما افرادى که ذاتاً و به واسطه قصور فهم و یا به علل دیگر در شرایطى به سر مى‏برند که مصداق منکر و یا مقصر به شمار نمى‏روند، آنان در ردیف منکران و مخالفان نیستند.
ائمه اطهار بسیارى از مردم را از این طبقه مى‏دانند. این گونه افراد داراى استضعاف و قصور هستند و امید عفو الهى درباره آنان مى‏رود».
وى از مرحوم علامه طباطبایى نقل مى‏کند: «همان طورى که ممکن است منشأ استضعاف، عدم امکان تغییر محیط باشد، ممکن است این جهت باشد که ذهن انسان متوجه حقیقت نشده باشد و به این سبب از حقیقت محروم مانده باشد».(۸)

غالب اهل سنت دشمن حضرت علی محسوب نمی شوند . این که امامت به معنائی که نزد شیعیان وجود دارد ، قبول ندارند، از روی لجاجت و عناد نیست، بلکه به همان معنائی که گفته شد، از روی نا آگاهی و یا نفهمیدن معنای اصلی روایاتی مانند آن چه در واقعه غدیر اتفاق افتاد می باشد. مثلا معنای مولی را به معنای دوست می فهمند.

پی نوشت ها :
۱. مرتضى مطهری، عدل الهی، ص ۴۲۶.
۲. مائده (۵) آیة ۶۷.
۳. واحدی، اسباب النزول، ص ۱۳۵.
۴. حاکم، مستدرک، ج ۲، ص ۱۵۱.
۵. بحارالانوار، ج ۲۳، ص ۸۹، حدیث ۳۵.
۶. اصول کافی، ج ۱، ص ۱۸۷، حدیث ۱۱.
۷. لطف الله صافی، امامت و مهدویت، ج۱، ص ۱۳۰.
۸. مرتضى مطهرى، مجموعه آثار، ج ۱، ص ۳۲۰ به بعد.

سلام
یعنی جناب توهین است؟
درباره بخش دوم سوالتان هم آنچه مهم است، نظر علمای دینی است و کسی نگفته جامعه بدون خطاست.

سلام .
باید توجه داشته باشید اهل سنت در همه عالم پیرو چهار مذهب فقهی هستند که هیچ یک از این چهار مذهب دست بسته نماز خواندن (تکتف ) را از واجبات نماز نمی دانند بلکه آن را از مستحبات نماز می دانند، در عین حال این مسئله در میان آنها به صورت یک سنت در آمده که مردم عوام آن را به عنوان امر واجب می دانند.عبدالرحمن جزیری صاحب کتاب الفقه علی المذاهب الاربعة می نویسد: قراردادن دست راست بر روی دست چپ زیر ناف یا بالای آن سنت است ،‌و این عمل به اتفاق سه تن از ائمه مذاهب چهار گانه سنت است . ( ۱ )
این ادعا که دست بسته نماز خواندن همراه با نوعی احترام و خشوع بیشتر برای خدا است ، باطل است بلکه بدعت و افترا به پیامبر(ص ) است؛ چرا که اگر نحوه بهتر و با خشوع بیشتری برای نماز خواندن وجود داشت ، خدا( که رحیم بر بندگان است و مصلحت بندگان خود را بهتر از هر کس دیگر می داند) به آن شیوه امر می کرد .
صرف نظر از روایات شیعه در کتب معتبر اهل سنت نیز روایات فراوانی در این باب نقل شده که نماز پیامبر (ص )با دست بازبوده است ؛ ما به ذکر یکی از معتبر ترین آن که نحوه نماز پیامبر(ص ) را با دست باز بیان می کند اشاره می کنیم :
محمد بن عمر و ابن عطا روایت کرده اند: ابو حمید ساعدی از ده نفر از اصحاب رسول خدا شنید که یکی از این ده نفر ابوقتاده است .وی می گوید: من داناترین شما به نماز رسول خدا (ص )هستم .زمانی که به نماز می ایستاد دو دست خود را بالا می برد تا موازی دو گوشش قرار می گرفت. سپس تکبیر می گفت . سپس حمد و سوره را قرائت می کرد. سپس تکبیر می گفت. سپس دو دستش را تا گوشش بالا می آورد .سپس به رکوع می رفت و دو کف دست خود را بر زانو می گذاشت. سپس آرام می گرفت. نه سرش را بالا می آورد و نه زیاد پایین می انداخت و می گفت« سمع الله لمن حمده » سپس دو دستش را بالا می برد تا کنار گوشش قرار می گرفت. سپس می گفت : الله اکبر و سپس خود را به زمین می انداخت و دو کف دست خود را کنار خود می گذاشت. سپس سر بلند می کرد و بر پای چپ می نشست و انگشتان دو پایش را موقع سجده باز می کرد و سجده می کرد و سپس الله اکبر می گفت و بلند می شد و بر پای چپ می نشست تا همه اندامش آرام می گرفت. سپس در سجده بعد همین کار را می کرد .... همه گفتند : راست گفتی رسول خدا (ص )چنین نماز می خواند .
امام مالک در الموطا و ابوداود آن را نقل کرده اند و ترمذی درباره آن گفته است: حدیث حسن صحیح است(۲)
بخاری آن را به طور مختصر نقل کرده است. (۳)
شوکانی می گوید: صاحبان صحاح سته جز نسائی آن را نقل کرده اند و ترمذی آن را صحیح دانسته ، بخاری آن را به صورت مختصر نقل کرده است. (۴)
ابن حجر می گوید: این روایت را ابوداوود و ترمذی نقل کرده اند و ترمذی آن را صحیح دانسته است. (۵)
در این روایت که قصد وی بیان کامل نماز رسول خدا (ص )با همه جزئیات است ،هرگز مطلبی درباره دست بسته بودن رسول خدا نقل نشده است .
بعد از ثبوت این خبر صحیح از پیامبر روشن می گردد که عمل شیعه و مالکی ها در دست باز نماز خواندن مطابق با سنت رسول الله است . بنا بر این بقیه مذاهب اسلامی باید پاسخگو باشند که چرا مخالف سنت نبوی عمل می کنند. البته ما به ذکر روایت از کتب اهل سنت اکتفا کردیم ،چرا که در کتب شیعه و روایات شیعه این مسئله اجماعی است.
مرحوم سیّد یزدی ( ره ) در کتاب گران سنگ عروه الوثقی بحث مبطلات نماز می گوید :
سوم از مبطلات نماز : تکفیر در نماز به معنی قرار دادن یکی از دو دست بر دیگری به نحوی که اهل سنت انجام می دهند. اگر عمدی و بدون ضرورت باشد از مبطلات نماز است.اما از روی فراموشی اشکالی ندارد . اگر چه احتیاط این است که نماز را دوباره بخواند .(۶ )
پی نوشت:
۱ . الفقه علی المذاهب الاربعة ،ج ۱ ،ص ۲۵۱ ،‌کتاب الصلاة با ب وضع الید الیمنی علی الیسری فی الصلاة ، و ص ۲۸۵ .
۲ . سنن ابن ماجة ، ج ۱، ص ۲۸۰ ، سنن أبی داود، ج ۱، ص ۱۷۰ کتاب الصلاه باب استفتاح الصلاه ، سنن الترمذی، ج ۱، ص ۱۸۸ باب ما جا فی وصف الصلاه ، مسند أحمد ج ۵، ص ۴۲۴، سنن الدارمی ، ج ۱، ص ۳۱۴ کتاب الصلاة باب صفة صلاة رسول الله ، السنن الکبرى ،بیهقی، ج ۲، ص ۷۲ ، عمدة القاری، ج ۶، ص ۱۰۴ ' صحیح ابن حبان ،ج ۵ ،ص ۱۹۶...
۳ . صحیح البخاری ، ج ۱، ص ۲۰۱، کتاب الصلاة ، باب سنّة الجلوس فی التشهد.
۴ . نیل الأوطار، ج ۲، ص ۱۹۸.
۵ . تلخیص الحبیر، ج ۳، ص ۲۷۱ - ۲۷۲.
۶. العروة الوثقى، ج ۳، ص ۶ - ۷.

سلام .
توصیه های خوبی نمودید تشکر

سلام .
شیعه‌، به معنای پیروان و یاران است‌؛ از این رو، به پیروان حضرت علی‌و دیگر امامان معصوم‌، شیعه می‌گویند.(۱)
از آن جا که به اعتقاد ما خداوند متعال و قرآن کریم‌، پیامبر اکرم ‌و حضرت علی‌ و پیروان او را بر حق دانسته است‌،
و هر کس از امام علی(ع)‌اطاعت کند، به مقصد و سعادت دنیا و آخرت می‌رسد؛ به همین خاطر، گذشتگان ما با آگاهی کامل‌، مکتب شیعه را پذیرفته و نیز آن را می‌پذیریم.
پیامبر اکرم‌می‌فرماید: "ان علیاً و شیعته هم الفائزون‌؛ حضرت علی‌و پیروان او همان سعادتمندند."(۲ )
و نیز می‌فرماید: "یا علی‌! نخستین چهار نفری که وارد بهشت می‌شوند، من هستم و تو و حسن و حسین‌: و پشت سر ما ذریة ما وارد می‌شوند، و پشت ذرّیة ما دوست‌داران ما و شیعیان ما از سمت راست و چپ [وارد می‌شوند]."(۳)
اینک برای روشن‌تر شدن مطلب‌، به چند نکته دربارة حق بودن شیعه اشاره می‌کنیم‌:
حقانیت شیعه را با توجه به حقانیت امامان معصوم‌: در قرآن می‌توان اثبات کرد. در قرآن‌، آیات فراوانی در این مورد وجود دارد؛ از جمله‌:
۱. آیة "تطهیر": "إِنَّمَا یرِیدُ اللَّه‌ُ لِیذْهِب‌َ عَنکم‌ُ الرِّجْس‌َ أَهْل‌َ الْبَیت‌ِ وَ یطَهِّرَکم‌ْ تَطْهِیرًا؛ (۴)
خداوند فقط می‌خواهد پلیدی و گناه را از شما اهل‌بیت دور کند و کاملاً شما را پاک سازد". علاوه بر مفسران شیعه‌، برخی از اهل‌سنت نیز معتقدند: این آیه در عصمت اهل‌بیت پیامبر(ص) نازل شده است‌(۵) و روشن است که تنها معصوم می‌تواند پیشوا و امام مردم باشد.
۲. آیة "اکمال دین‌": "الْیوْم‌َ أَکمَلْت‌ُ لَکم‌ْ دِینَکم‌ْ وَأَتْمَمْت‌ُ عَلَیکم‌ْ نِعْمَتِی‌؛ (۶)
امروز دین شما را کامل کردم و نعمت خود را بر شما تمام نمودم‌". این آیه در غدیرخم‌، بعد از نصب حضرت علی‌به خلافت نازل گردید.
آیه شریفه‌، به روشنی بر نصب خلافت علی‌از جانب خداوند دلالت دارد. اکثر مفسران اهل‌سنت نیز به آن اعتقاد دارند.(۷)
۳. آیة "اولی‌الامر": "أَطِیعُواْ اللَّه‌َ وَأَطِیعُواْ الرَّسُول‌َ وَأُوْلِی الاْ مْرِ مِنکم‌ْ؛ (۸)
اطاعت کنید خدا را و اطاعت کنید پیامبر خدا و اولواالامر (اوصیای پیامبر) را".
برخی اهل سنت در این آیة شریفه نیز مانند شیعه می‌گویند: مراد از "اولی‌الامر"، امامان معصوم‌هستند.(۹)
۴. اعلان رهبری و سرپرستی امامان در قرآن (۱۰)، رکن دین بودن امامان (۱۱)؛ حبل‌الله (ریسمان خدا) بودن امامان (۱۲)؛ صراط مستقیم بودن آن‌ها (۱۳)؛ معیار حق بودن امامان در قیامت‌(۱۴)؛ با تقواترین (۱۵)؛ رستگارترین (۱۶)؛ برترین (۱۷)؛ صابرترین (۱۸)؛ شایسته‌ترین برای هدایت کردن (۱۹)؛ عادل‌ترین (۲۰)؛ صادق‌ترین (۲۱) و... از جمله آیاتی است که در حقانیت امامان معصوم‌ به نقل از شیعه و سنی در قرآن آمده است‌.(۲۲)
جهت آگاهی بیشتر به کتاب شیعه در اسلام، علامه طبابایی، امامت و رهبری، استاد مطهری و کتاب‌های تیجانی مانند آنگاه هدایت شدم، اهل سنت واقعی مراجعه فرمایید.
پی‌نوشت‌ها:
۱. قاموس‌، قریشی‌، ج ۴، ص ۹۴، دارالکتب الاسلامیة‌.
۲. میزان الحکمه‌، محمد محمدی ری شهری‌، ج ۶، ص ۲۹۲۵، دارالحدیث‌
۳. همان‌.
۴. احزاب‌(۳۳) آیه ۳۳
۵. المسند، سلیمان‌بن‌داود بن‌الجارود، ج ۸، ص ۲۷۴، حیدرآباد.
۶. مائده‌(۵) آیه ۳
۷. الارشاد، جوینی‌، ص ۴۲۰، چ مصر
۸. نسأ(۴) آیه ۵۹
۹. تفسیر بحرالمحیط، ابن‌حیان‌اندلسی‌، ج ۳، ص ۲۷۸، السعاده‌، مصر.
۱۰. مائده‌(۵) آیه ۵۵
۱۱. شوری‌(۴۲) آیه ۱۳
۱۲. آل‌عمران‌(۳) آیه ۱۰۳
۱۳. حمد(۱) آیات ۶ ـ ۷
۱۴. اعراف‌(۷) آیه۷
۱۵. بقره‌(۲) آیه ۲
۱۶. همان آیه ۵
۱۷. آل‌عمران‌(۳) آیه ۱۹۸
۱۸. همان آیه ۲۰۰
۱۹. اعراف‌(۷) آیه ۱۸۱
۲۰. همان
۲۱. توبه‌(۹) آیه ۱۱۹
۲۲. ر.ک‌: احقاق‌الحق‌، نورالله حسینی‌، ج ۴، ص ۱۵۰ ـ ۱۶۵ و ۱۷۰، کتابفروشی اسلامی / ینابیع الموده‌، قندوزی حنفی‌، ج ۱، ص ۳۳۱ ـ ۳۳۲ و ۳۴۳، دارالاسوه / درالمنثور، سیوطی‌، ج ۳، ص ۲۹۰، چ مصر / شواهدالتنزیل‌، حسکانی نیشابوری‌، ج ۱، ص ۶۶، مؤسسه تبع و نشر / الشیعه فی القرآن‌، صادق الحسینی الشیرازی‌، ص ۱ ـ ۱۳۵، مؤسسه الوفأ.

سلام .
در هر جا ممکن است هر گونه فکر وسليقه ي وجود داشته باشد ولي اگر خواسته باشيد نظر علما بزرگ شيعه را در باره مسله بدانيد دقت نماييد :
علما و مراجع تقليد
۱- حضرت آيت الله خامنه اي: اهانت به نمادهاي برادران اهل سنت حرام است.
۲- حضرت آيت الله مکارم شيرازي: هرگونه اهانت به مقدسات ديگران شرعا جايز نيست.
۳-حضرت آيت الله سيستاني: دشنام به مقدسات اهل سنت مغاير با آموزه هاي اهل بيت عصمت (عليهم السلام) به شيعيان و شاگردان خود است.
۴- حضرت آيت الله وحيد خراساني: نبايد با اتباع مذاهب ديگر دشمني کرد، نبايد به مقدسات آنها توهين نمود، لعن و سبّ بزرگان آنها جايز نيست، زيرا موجب دور کردن آنها از اهل بيت و معارف آنها مي‏شود.
۵- حضرت آيت الله جوادي آملي: سبّ صحابه، اهانت به مقدسات شيعه يا سني، توهين و تحقير ظالمانه نسبت به باورهاي هرکدام از دو گروه، حرام و ايجاد اختلاف و روشن کردن آتش تفرقه و شقاق و تحطيم و هدم اساس وحدت امت اسلامي، گناهي بزرگ است.
۶- حضرت آيت الله موسوي اردبيلي: مومنين بايد از کارهايي که موجب تشديد اختلاف به خصوص در شرايط فعلي و در مقابل کفر و الحاد مي شود اجتناب کنند.
۷- حضرت آيت الله شبيري زنجاني: مومنين بايد از انجام اموري که باعث تفرقه و اختلاف و تضعيف اسلام مي شود اجتناب کنند. در صحيحه ابي بصير از حضرت باقر عليه السلام نقل شده است إِنَّ رَجُلًا مِنْ تَمِيمٍ أَتَى النَّبِيَّ ص فَقَالَ أَوْصِنِي فَکَانَ فِيمَا أَوْصَاهُ أَنْ قَالَ لَا تَسُبُّوا النَّاسَ فَتَکْسِبُوا الْعَدَاوَةَ لَهُمْ.
۸- حضرت آيت الله العظمي مظاهري: اهانت به مقدسات و اعتقادات مسلمانان و ايجاد تفرقه ميان صفوف پيروان پيامبر عظيم الشان صلي الله عليه و آله و سلم، عقلا و شرعا جايز نيست.
۹- حضرت آيت الله مدني تبريزي: اسلام توهين به مقدسات هيچ يک از اديان، به ويژه مذاهب اسلامي را جايز نمي داند و هر حرکتي که موجب اختلاف ميان امت اسلامي و خسارت و ضرر مالي و جاني به مسلمانان گردد، حرام و خلاف شرع است.
برتري و حقانيت شيعه متعدد است که دلايل موجود را مي‏توان به سه دسته کلي تقسيم نمود:
۱. براهين عقلي.
۲. دلايل قرآني.
۳. روايات پيامبر اکرم(ص).
طبيعي است گستردگي هر يک از اين استدلالات، مطالعه کتاب‌هاي متعددي را مي‏طلبد و در اين مختصر امکان بحث از آن ها نيست؛ ليکن اختصارا به دو برهان اشاره مي‏گردد:
يک. از ديدگاه قرآن:
۱. از نظر قرآن حتما رهبري و امامت امت، بايد به ‏دست معصوم و دور از هر گونه کژي باشد. اين نکته‏ به تعابير مختلفي در اين کتاب ‏الهي بيان شده‏ است. از جمله هنگامي که ابراهيم(ع) به‏امامت رسيد: «اني جاعلک للناس‏اماما»(۱) و آن منصب الهي را براي فرزندانش درخواست نمود: «قال ومن ذريتي» پاسخ آمد: «قال لاينال عهدي ‏الظالمين ؛ عهد من به ستمکاران نمي‏رسد.
آيه بالا نشان مي‏دهد که امامت منصبي الهي است؛ نه به انتخاب افراد و به کساني اعطا مي‌شود که از هر ظلمي با مفهوم وسيع قرآني آن پاک و مبرا باشند.
آيه تبليغ: «يا ايها النبي بلغ ما انزل اليک من ربک فان لم تفعل فما بلغت رسالته» (۲) و به دنبال آن آيه اکمال دين که درخصوص ولايت اميرالمؤمنين(ع) است و جزئيات آن در روايات متواتره بيان گرديده است.
دو. از ديدگاه عقلي نيز بايد توجه داشت که:
۱. لزوم رهبري در جامعه، امري ضروري و انکار ناپذير است.
۲. رهبري در جامعه‏ اسلامي، بايد براساس‏احکام و قوانين الهي باشد.
۳. احکام الهي و اجراي آن به وسيله کسي ممکن است که صد در صد به زواياي آن احکام آگاه و نسبت به آن ها متعهد باشد.
اگر پيامبر نيست، از شرايط و اوصاف نزديک‏ترين فرد به‏ آن حضرت باشد . به شهادت تاريخ و گواهي خلفا، هيچ کس در اين جهات قابل مقايسه به امامان معصوم(ع) نبوده است. حتي خلفا در موارد بسياري احساس نياز به ائمه(ع) مي‏کردند.
سه. از ديدگاه روايي نيز روايات بي شماري از پيامبر اکرم(ص) در کتاب‏هاي شيعه و سني، به تواتر نقل شده که به صراحت امامت و ولايت اهل بيت(ع) را ثابت مي کند . به شما گرامي توصيه مب شود که کتاب : آن گاه هدايت شدم، تالبف دکتر تيجاني سماوي . را ختما مطالعه نماييد
پي‌نوشت‌ها:
۱. بقره (۲) آيه ۱۲۴.
۲. مائده (۵) آيه ۶۷.

مسلمان تسلیم محض خداست در هر آنچه خدا بگوید. و قطعا قرآن بیش از این پنج حکم شما را دارد که برخی آنقدر کلی و مبهم هستند که هر کافری را هم در بر می گیرد.

باید مراقب بود دو چیز مخلوط نشود.
اینکه حق چیست و کدام مطلب غلط است. اینکه قرار است چگونه در کنار هم زندگی کنیم.
بله می توان با کسانی که نمی خواهند حقیقت را قبول کنند، زندگی مسالمت آمیز داشت. اما دوستی سبب نمی شود که حقیقت را کنار بگذاریم و از دلیل آوردن برای آن و اعتقاد به آن دست برداشت.

با سلام خدمت شما
باید مراقب بود دو چیز مخلوط نشود.
اینکه مطلب حق و درست چیست و کدام مطلب نادرست است، و اینکه قرار است چگونه در کنار هم زندگی کنیم.
بله می توان با کسانی که نمی خواهند حقیقت را قبول کنند، زندگی مسالمت آمیز داشت. اما دوستی سبب نمی شود که حقیقت را کنار بگذاریم و از دلیل آوردن برای آن و اعتقاد به آن دست برداشت.

سلام
احترام گذاشتن به عقايد يک مسلمان که مذهب اهل تسنن دارد درست و امري منطقي است که علما هم فرموده اند به عقايد ساير مذاهب مسلمان و حتي اديان ديگر مثل مسيحيان و يهوديان احترام بگذاريم.
اما دقت کنيد. خداوند چرا پيامبران را مبعوث مي کند؟ براي اينکه اگر کسي در گمراهي است نجات بدهند. پيامبر اسلام را مبعوث کرد که به مسيحيان و يهوديان دستور بدهد که مسلمان بشوند. و وظيفه هر انساني و مسلماني نيز اين است که نهي از منکر کند. بنابرين ما نسبت به جامعه خود مسئول هستيم. اگر مي توانيم و بلد هستيم بايد نهي از منکر داشته باشيم. اگر تخصص کافي نداريم به دنبال کسب معرفت باشيم.
بنابرين بايد احترام به يکديگر بگذاريم و اگر فضا فراهم بود و تخصص کافي داشتيم احساس مسئوليت کنيم که ديگران را از راه نادرست به سمت مسير صحيح هدايت کنيم و اگر توانايي چنين کاري نداريم کسب معرفت کنيم.
موفق باشيد.

/۴۰۴۶۷۳/