عشق های بی هدف را چگونه فراموش کنیم؟

سلام
منم دختری ۲۳ ساله هستم که عاشق مردی ۳۶ساله شدم
وهمه میگن اشتباست
همش بمن میگفت ازدواج
الان هم خیلی وابستش شدم وهم متاسفانه دختریموازدست دادم
خیلی گریه میکنم
خونوادمم مذهبی ان ونمی دونن
تازه طرفمم چندبارخیانت کرده ومیگه توشکاکی ولی بسازی اززندگیم نمیری
خیلی داغونم
میدونم زنش شم بدبخت میشم چون هرزست
اولین دوست پسرم بودچندسال باهمیم تاحالادوباربهم زدیم اما من طاقت نیوردم برگشتم
خیلی بهش احساس دارم
متاسفانه الان درسمم تازه تموم شده
تنهاسرگرمیم باشگاست
ویه خاهربزرکم دارم که عقدبستس جریان دوستیمونومیدونه اماازرابطمون خبرنداره
اون خیلی اذیتم میکنه وهمش بهم تیکه میندازه میخام بهش فکرنکنمم اون یادم میاره خیلی عقده ایه
خاهشن کمکم کنین چون خواب ندارم همش عذابه
دوست پسرمم همش کم محلیم میکنه میگه بدردهم نمی خوریم
راستش هم خیلی عاشقشم هم بخاطراینکه بکارتموازدست دادم
نمی دونم چیکارکنم

salam dokhtari hastam 15 sale yek sale ba pesari 18 sale rabete daram ama khanevadehamun kamelan motefavetan be in khater madaram mokhalef ast baham beham zadim ama sms dad k na dge sms midam na zang mizanam ama mle man bash ta chand sale dg biam khastegari komakam konid chi kar konam?‎ dar zemn alaghe shadidi behesh daram i .‎

من ۵ سال به پای مردی موندم، هر روز و هر ساعت میگفت تو رو دوست دارم، اما نمی تونست تصمیم بگیره، دندونپزشک بود مرد عاقل و پخته ای بود و همین من بیشتر جذب میکرد، رئیس دانشکده شد، گفت صبر کن عشقم، رفت مسافرت و امروز که برگشت گفت عشقم من نمی تونم ازدواج کنم نمی تونم متعهد بشم و آزادیم از دست بدم.... من هیچی نگفتم
واقعا افسرده و غمگینم، نمی دونم چطوری از این علاقه احمقانه رها بشم

خیلی ممنونم منم شرایطی درست مثل سوال کننده دارم...خیلی راهنماییاتون کمک کرد مخصوصا موارد ۲.۳و۴...بازم ممنون...
کار خیلی سختیه...اما کاش خدا کمکم کنه واز پسش بربیام...مخصوصا ک ایشون هم کلاسیم بوده وهرروز جلو چشمامه...اگ واسه این مورد راه حلی بهم بدید ممنون میشم...

من دختري ۱۶ ساله ام كه حتي قبل از سن بلوغ در سن۷-۸ سالگي خود ارضايي مي كردم بدون انكه ازكسي ياد گرفته باشم يا بشنوم اما الان اين كار ترك كرده ام ايا عوارض ان تا ابد بامن است . در ضمن من تا چند وقت پيش هم نمي دانستم پس از اين كار با يد غسل كنم ايا نماز هايم باطل است

سلام....
من تازه شدم ۱۷ ساله....ويه عشق بي حاصل داره عذابم ميده...عشقي عظيم به يه دختر
بذاريد از اولش بگم..
سال اول دبيرستان كم كم باهاش آشنا شدم از همون اول برام خاص بود..خيلي خاص...دوسش داشتم خيليييييييييييييييي زياد...اما سعي ميكردم به روش نيارم..
هرروز بهش فك ميكردم هر شب...تمام دنيام شده بود...وقتي بغلم ميكرد يه احساس خيلي خوبي داشتم يه آرامش....
حس ميكردم اونم دوسم داره.باهم صميميتر شديم پيشم كه مينشست خيلي ذوق ميكردم....
همه ي دنيام شده بود هر ثثانيه بهش فك ميكردم...اسمش قلبم رو ميلرزوند....
روز به روز بيشتر شد.
خدا ميدونه تابستون رو چطور گذروندم به اميد دوباره با اون بودن..
تو دوم دبيرستان اون پيشه من ننشست انگار اصلا منو نميبينه..خيلي عذاب ميكشيدم وقتي با يكي ديگه حرف ميزد......آخه عشقم بود....البته دو سه باري اتفاقي بغلش كردم......
اون با يه دختره صميمي شد ....۲۴ ساعته تو بغل هم....همون دختره با من هم دوس بود و همش ازحرفهايي كه عشقم به اون ميگفت به من ميگفت...
عاشقتم...خيلي دوست دارم من خيلي وابستت شدم و دنيامي و از اين حرفا..........
من فقط عذاب ميكشدم از عشقي كه عشقم نسبت به اون داشت......
عشقم حتي ديگه نميذاشت من بهش دست بزنم....دلمو ميشكوند به ظرز وحشتناكي........
خلاصـــــــــــه........
تير ماه ازش پرسيدم چرا اينقدر اذيتم كردي.....ميگفت از رو لجبازي بوده من تورو دوس داشتم و تو تنهاترين حسم بودي و من تظاهر ميكردم كه اونو دوس دارم تا به تو حرص بدم چون دوستت داشتم و از اين جور حرفا....
حالا موندم چيكار كنم حرفاشو باور كنم يا نه......و از طرفي ديگر جون ميدونم اين عشق هيچ عاقبتي نداره چون هردو دختريم(ولي من واقعا عاشقشم...با همهي وجودم دوسش دارم.)ديگه ميخوام فراموشش كنم............
اما نميتونم صبح چشمامو كه باز ميكنم مياد تو ذهنم تا شب موقعي كه چشمامو ميبندم..........
هرلحظه دلم تنگشه........از دلتنگيش گريه ميكنم....روزي دوساعت گريه ميكنم براش....
سعي كردم رابطمو باهاش كاملا قطع كنم.............
سعي ميكنم بهش فك نكنم اما ۲۴ ساعته تو فكرمه...
۲ ساله كه عاشقشم....دوساله كه شده دنيام....خيلي عذاب كشيدمو گريه كردم به خاطرش.....هركاري ميكنم از ذهنم نميره.

تورخدا ميشه كمكم كنيد؟؟
چطور بايد از اين عشق بي حاصل راحت شم...........

خيلي خيلي ممنونم از پاسختون......اما من تو خانواده هيــــــــــچ كمبود محبتي نداشتم........ با خانواده خيلي زياد صميمي هستيم نميدونم چطور شده كه عاشقه اين دختره شدم.....

من دختره تقريبا با خدايي هستم....
ميدونم كه از لحاظ شرعي هم مشكل داره....حتي وقتي ازكنارمم ميگذشت بهم آرامش ميداد....وجودم ميلرزد وقتي..........

منم ميخوام از ذهنم و روانم بيرونش كنم.....حتي مدرسمم عوض كردم كه نبينمش چون بهم اس ميزد سيمكارتمم عوض كردم....

ولي هنوزم همينجوري خيلي زياد دوسش دارم

منم ميخوام از وابستگيش بيام بيرون ولي درواقع نميتونم....تو ذهنم بهش فك ميكنم و تمام فكروذكرم شده......
تمام سعيمو ميكنم ولي نميشه....
ميگن با گذشت زمان حل ميشه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟چه مدت مثلا؟؟؟؟؟
خودمم خسته شدم از اين وضع.........اگه اينجوري پيش بره من كناره همسرمم ياده اين ميافتم..........نميخوااااااام عاشقش باشم...ميخوام برا خودم زندگي كنم نه اون!!!!

سلام من یک مدت کوتاهیه که حس عشقی نسبت به معلم مدرسمون دارم.اما هیچ کس از این موضوع خبر نداره.......نبایدم داشته باشه....هم سن پدرمه و یه دختر همسن خودم داره...واقعا نمیدونم این چیه؟عشقه به معلمه؟اخه من فقط دوس دارم خودمو جلوش شاگرده زرنگی نشون بدم یعنی شاگرد زرنگم ولی یه جورایی سر این کلاس بیشتره غیراز این به هیچ چیز دیگش فکر نمیکنم..میترسم کسی بفهمه و ابروم بره.میشه بهم کمک کنید و بگید چیکار کنم اخه هرروز میبینمش.

من دختری هستم ۲۵ساله. دوران دانشجویی با پسری توی دانشگاه آشنا شدم ۱سال دوستی ما طول کشید توی اون یک سال که ما دانشجوی شهرستان بودیم من مادام خونشون میرفتم ولی دختر هستم.به علت یکسری مشکلات اون منو ترک کرد که هر دو مقصر بودیم ولی من نتونستم فراموشش کنم من هرروز به یادش بودم تا اینکه از سربازی برگشت و خواست منو ببینه،و بعد یک سال دوری به من پیشنهاد ازدواج داد.من پیش مشاوره رفتم و گفتن همه شرایطتو بگو که خونواده مذهبی و متعصبی داری و بعد این رابطه رو خونوادگی کن ولی وقتی بهش گفتم گفت صبرکن کار پیدا کنم بابامم برام خونه و ماشین بگیره منم دیدم حرفش منطقیه ولی غافل از اینکه اون فقط در ظاهر شرایط منو پذیرفته بود و من هروز عاشقتر از دیروز.این رو هم بهتون بگم که ما رابطمون عالی بود و رابطه جنسی توی دوستی دوبارمون نداشتیم.ولی حالا بعد ۱.۵سال که هم خونه داره هم ماشین و هم کار میگه دوستت دارم ولی از شرایط خونوادت بیزارم.خونواده خودش بسیار اپن مایند هستن.۱۵روزه فوق العاده سرد شده اصلن زنگ نمیزنه گاهیم زنگ میزنه منو امیدوار میکنه دوباره فردا میگه این رابطه رو تموم کنیم نمیتونم با خونوادت کنار بیام.تمام وجودم درده.احساس میکنم ذره ذره دارم ازبین میرم.

سلام ۱۴ سال دارم ۴ سال پیش از یه پسر تو فامیل خوشم اومد سال قبل باهم دوس شدیم ولی بعدش فهمیدم ک چقدر خانواده هامون باهم فرق داره .چند هفته جدا شدیم ولی دوباره بهم برگشتیم الانم ۶ ماه گذشته ک دوباره بهم زدیم دیگه نمیخوام دوس باشم .نمیخوام بهش فک کنم خواهش میکنم کمکم کنید

کاش مطالب من رو هم میخوندید و راهنمایی میکردید.هرروز میام سر میزنم.ممنون

دختری هستم ۲۰ساله که حدود یه ساله از طریق اینترنت با مردی ۳۱ ساله آشنا شدم.این آقا مدت چندماه با خانومی عقد بوده و ازش جدا شده.مدتی هست که ازم خواستگاری کرده.ولی مادرم مخالفه.خودمم آمادگی ازدواج ندارم.اما دوس دارم در آینده با این آقا ازدواج کنم.متاسفانه مادرم به خاطر مطلقه بودن و نداشتن چهره ی زیبای ایشون،مخالفت میکنه.من هم چون در گذشته توسط اطرافیان و خونوادم تحقیر شدم و اونا این تلقین رو بهم کردن که من عرضه ی هیچ کاری رو ندارم،جرات ابراز احساسمو نمیکنم.حالا این آقا میخواد هفته ی بعد به خواستگاری یه دختر دیگه بره و من شدیدا احساس ناراحتی میکنم.دیشب هم گفت که بخاطرت این خواستگاری رو بهم میزنم اگه تو بخوای.اما من سر در گمم چون اگه خواستگاریشو بهم بزنه باز من نمیتونم باهاش ازدواج کنم.خواهشا جوابمو بدین.آیا مطلقه بود و تفاوت سنی و چهره ی زیبا نداشتن دلایل مهمیه برای جدا شدن؟لطفا خیلی زود جوابمو بدین.ممنونم

سلام. ممنون از کمکهاتون. من به روش شما عمل کردم و تا دو ماه خوب پیش رفتم. اما الان دوباره دلم برای اون فرد تنگ شده و دوباره درگیر همون احساسات شدم. اگه میشه لفطا بگید چیکار کنم که دقیقا مثل همون دو ماه درگیری فکری و احساسی نداشته باشم.

سلام...
من و يكي از دوست هام(همجنس) خيلي همو دوس داريم...ما پنج ماهه كه واقعا عاشق هم شديم...جون ميديم واسه هم.خيلي به هم دلبسته شديم...
مدرسه هامون جداس ولي هر لحظه با هم اس ميزنيم و باهم ميخوابيم و باهم بيدار ميشيم...
بهترين دلگرميمه ..حاظرم بميرم براش
اما الان متوجه شديم كه اين رابطه ي ما از هر لحاظ جايز نيس...ميخوايم تموم كنيم...ولي نميـــــــــــــــــتونيم...
ما خيلي وابسته ي هم شديم....من هردقيقه اشك ميريزم و ديوونه ميشم....طاقت نبودنشو ندارم...
واقعا نميتونم....اونقدر اذيت ميشم كه ارزوي مرگ ميكنم...
از درس و زندگيم افتادم...اصلا درس نميخونم و رو اعصاب هم تاثير گذاشته...
نميدونم چيكار كنم و چطور فراموشش كنم..؟؟؟؟؟اصلا نميتونم يه روز بدون اون باشم....وافعا نميتونم
چيكار كنم..؟؟

سلام ببخشید تو اکثر موارد میگن دوستی که خواستگاری توش مطرح نباشه یعنی کشک اگه طرف اصرار به خواستگاری داشته باشه از همون اول و ما به تاخیر بندازیم و بعد دو سال رسما صورت بگیره به معنی اینکه واقعا میخواد؟من که این مطالبو میخونم فکر میکنم چون خواستگاری انجام شد پس نیت بد نداشته اشتباه فکر میکنم؟

به نام خدا
من دختر ۱۵ ساله هستم و به دبیر فیزیک خود که مرد هستند. علاقه پیدا کردم. خیلی به خودم فشار اوردم فراموششان کنم اما نشد لطف کنید کمکم کنید.
باتشکر

salam
mamnoon az rahnaee hatoon.man 2khtary 19 sale hastam.nazdike 2sal ba pesary ham sene khodam rabete daram.‎ in pesarpesar khaleye pesar amoom mishe.ma hamdige ro kheyli doos darim har shab ta sob baham teli miharfim.ma beshedat be ham vabasteeim.ye sale pish nazdike eyed norooz bood k baba fahmid daram bash miharfam gooshimo jelo Chesham khoord kard1bade 2mahba koli gerye va afsordegi baba ro razi kardam k gooshi begire vasam besh ghol dade boodam k dige besh nazangam vaghti gooshi vasam geref be 2 shab naresid k besh zangidam.az parsal ta hala ba ham rabete darim man harfamo b mamanam mizadam faghar maman azin jariyan ba khabar bood nazdike eyed emsal dobare hamoon etefagh oftad yani baba fahmid gooshiyo geref bade chan rooz bem dad.ba gereftan estekhare va j bad va khatarnak boodane in rabete man be in rabete delsard shodam.‎ ama bazam bedoone oon nemitoonam.ma hamo vase ezdevaz mikhaym mamanam nesbatan b edameye in rabete razi bood ama ta did javabe estekhare bad oomade dige nemizare bahash basham.‎.hata be oonam goftam ama oon fek mikone dige nemikhamesh va daram bahoone miyaram.oon chan bar b babam es dade va gofte mano mikhad ama chon sharayete ezdevajo nadare felan pish ghadam nemishe.‎
torokhoda komakam konin bayad chikar konam.‎

too farsi kond mitaypas mamnoon misham bekhooninesh

سلام.من دختری ۱۹ ساله ک ۲ساله باپسری همسن خودم رابطه دارم.ما همدیگه رو خیلی دوس داریم و ب شدت بهم دلبسته و وابسته ایم.چندماه قبل ازین ک دوباره بابام بفهمه باهاش رابطه دارم:توطول۲سال هرشب تاصبح تلفنی باهم حرف میزدیم.۱سال پیش ۲روز مونده ب عیدنوروز شب درحال دعوا کردن بودیم ک بابام فهمید وگوشیوجلو چشام خورد کرد.بعد از چند ماه افسردگی بالاخره بابامو راضی کردم واسم گوشی بخره.ب بابا قول داده بودم ک بش زنگ نزنم اما نتونسم.من همه حرفامو ب مامانم میزدم فقط اون بود ک ازین جریان با خبر بود.دوباره نزدیک عید امسال همون اتفاق تکرار شدودوبباره بابام فهمید..(ناگفته نمونه ک تو سال دوم میرفتم خونشون همو میدیدیم آخه شهر ما کوچیکه و خبرا زود پخش میشه و ما واسه دیدن هم خونشونو مناسب دیدیم.)بابا گوشیو ازم گرف و دیگه نذاش برم بیرون.تو تعطیلات عید بود ک ی شب ازخونه زنگیدم ک گوشی واسم بیاره.وقتی گوشیش دسم بود سر این ک چون با داداشم ۲روز رفتم مسافرت واین از نظر اون یعنی بی تفاوتی نسبت ب رابطه و خودش دعوا میکردیم و من هرچی گفتم منو ب زور بردن باورش نمیشد و جواب تلفنما نمیداد منم ازین بهونه آوردنا و دعواهاش خسته شدم و بش گفتم اگه نیمدی گوشیتو ازم بگیری مجبور میشی بین آشغالا پیداش کنی!بالاخره اومد گوشیو ازم گرف.بابا گوشیو بم داد و من با ی خط دیگه باش رابطه دارم !استخاره ردیم بد اومد و من دیگه ب ادامه رابطه دلسرد شدم حالام هر چی میره دعواهامونم بیشتر میشه.حس میکنم دیگه منو نمیخادبدجوری از بی اعتمادیش خستم میخام تمومش کنم اما نمیشه. اون زنگ میزنه میگه فقط منو داره و بدون من نمیتونه ولی بی تفاوتیاش اینو نشون نمیدن.لطفا کمکم کنین؟

من هر دفه میام سر میزنم ولی جوابی نمیبینم دارم ذره ذره آب میشم لطفا کمکم کنید

دخترها چقدر ساده هستند؟
کافی است به این عاشق ها بگویید تصمیم گرفتم شما را به پدر و مادرم معرفی کنم تا با شما اشنا شوند ببینید چطور رنگش زرد میشود و فرار میکند دزد ناموس

سلام. من دختری ۱۹ ساله هستم که از یازده سالگی( درست از زمانی که به بلوغ رسیدم) عاشق شخصی که چهار سال از من بزرگتر است شدم. که این شخص از اقوام عمه و عمویم(برادر شوهر عمه ام و برادر زن عموم) هست شدم. دو سال سعی کردم این حس رو مخفی کنم. حتی با اینکه خیلی خیلی کم میدیدمش ولی حتی خیلی شبها از فکرش خواب نمیرفتم! خلاصه دو سال بعد با هم صحبت کوتاهی ( تنهایی) داشتیم در منزل مادر بزرگم که انها اتفاقی آنجا مهمان بودند و متوجه شدم که او هم احساسی به من دارد. شماره ای به من داد و من با او تماس گرفتم. رابطه مان بیشتر و بیشتر شد حتی گاهی اوقات ۴ ساعت بی وقفه با تلفن باهاش صحبت میکردم همان اوایل رابطه مادرم و خواهرم با خبر شدند. مادرم مرا تهدید کرد که اگر به رابطه با او ادامه دهم به پدرم میگوید! من تظاهر کردم که باهاش به هم زدم و کمی ازش فاصله گرفتم ولی چیزی که انکار ناپذیر بود این بود که من یک لحظه هم بدون او آرامش نداشتم. حتی تصور اینکه ثانیه ای با کس دیگری باشد مرا عذاب میداد. در طول رابطه ۳ یا ۴ باد در حدود یکسال و نیم. بیشتر ندیدمش. خیلی حرفهای عاشقانه و قول های ازدواج به هم داده بودیم که یکدفعه او عوض شد و گفت که بهتر است جدا شویم. ۶ ماه اشک و التماس من بی فایده بود و او از من جدا شد. در این مدت او به سربازی و اصفهان برای کار رفته بود و من در غم جداییش( در این چهار سال هرگز نتوانستم فراموشش کنم) و حتی برای فراموش کردنش دست به رابطه های دیگر زدم حتی رابطه با همجنس. حالا طرف خودش برگشته و میگه که متاسفه ولی نمیتونه با من ازدواج کنه چون من با پسرای دیگه بودم! و اینکه خانوادش به دلیل مشکلات عمه و عمویم با خانواده آنها نمیتواند به خواستگاری من بیاید و خانواده اش مخالفند. من هنوز خیلی عاشقشم و وقتی فهمیدم سال قبل نامزد کرده بوده داغون شدم. خانوادش اصرار دارن ازدواج کنه و من میدونم که دیر یا زود از من جدا میشه و میدونم هرگز نمیتونم فراموشش کنم همونطور که از ۱۱ سالگی تا حالا نتونستم. کمکم کنید لطفا

سلام و عرض خسته نباشيد
حقيقتش من يه دختر ۱۶ساله هستم كه علاقه شديدي به پسرعمم پيدا كردم.ازوقتي ۱۳سالم بود حس كردم خيلي دوسش دارم و اين عشق انقدر شديد شد كه حتي ترسيدم جنون بگيرم.دوستم گفت بهتره بهش بگي.اون يه شهرديگه زندگي ميكنه و ما سال به سال ب سختي همديگه رو ميبينيم.من با پيام بهش گفتم.اونم گفت با برادرم دوسته و نميتونه خيانت كنه و منو رد كرد.خيلي تصميم گرفتم فراموشش كنم چون اون نميخواد و عشق اون براي من تنها يه مانع براي موفقيته.من نميتونم درس بخونم چون فكرش ولم نميكنه.مثل خوره افتاده به جونم.
ميخوام شما كمكم كنيد
لطفا نظرتون رو برام ايميل كنيد چون شايد ديگه ب اين سايت نيام.
مرسي.

من سوالی ندارم فقط خواستم به همه عشق یکطرفه ای ها و تمام همدردهای خودم بگم که اشتباه منو تکرار نکنید،اگه ی پسر رو دوس دارید بشینید خوب فکر کنید ودلیلش رو پیدا کنید و قطعا می بینید چیزی جز هیجان نیست یه حس خوب زودگذر!که اگه بهش اعتنا کنید مثل من زندگیتون ویرون میشه،خودت رو بخاطر یه نفر نابود میکنی و تحلیل میری...بیخیالش شو!
ببین!صد نفر اطراف تو هستن که فقط یکیشون به عشقش رسیده!تازه اگر راضی باشه و خوشبخت بشه!میفهمی احتمال یک درصد!!!
یه کم توی سایت ها نگاهدمیکنی آدمایی رو پیدا میکنی که به عشقشون نرسیدن و الان با یکی دیگه خوشبختن و همشون بدون استثنا میگن:”هموووون بهتر که نشد!!!”
آره والا همون بهتر که نشد!چون توی هر زندگی تنش هست و پس فردا که تنشی پیش بیاد میگه خوووودت خواستی!اونوقت چی داری بگی؟!
دختردخانوم عزیز!ی چیز رو ملکه ذهنت کن:هــــر پسری که دوست داشته باشه لباس عروستت میکنه و بس!
تا بحال به چند سال بعد فکر کردی؟چند سال بعد که بهش رسیدی و دیگه مثل تموم آدما سرت به زندگی گرمه و عشق رو فراموش کردی یا برات عادی شده؟اونوقت چطور با معایب اخلاقیش کنار میایی؟اون وقتیکه تو حباب نداری و میفهمی که ای دل غافل!ی عمر راه رو اشتباه رفتی!
خلاصه کلام:وقتت رو با هیچ پسری سر نکن چون اگه تو رو بخواد تحت هر شرایطی میاد و ازت خواستگاری میکنه و این نیازی به دوستی و رابطه عاطفی نداره!
به حرفام فکر کن و خودت تصمیم بگیر!
پشت سر من نیا!این راهی که من یه عمر رفتم اشتباه بود...

با سلام و خسته نباشید

راستش من یه پسر ۲۴ سابه هستم داستان از اونجا شروع شد که من به مدت ۲ سال هر روز یه دختر خانومی رو تو ایستگاه اتوبوس میدیدیم تقریبا هر روز همدیگرو میدیم تا این که یه روز این خانوم پا جلو گذاشتن به من پیشنهاد دوستی دادن و من با وجود اینکه علاقه چندانی به ایشان نداشتم قبول کردم و با ایشون وارد رابطه شدم در ابتدا هیچ احساسی بهش نداشتم و اون معمولا اشتیاق نشون میداد و تماس میگرفت و اس ام اس میداد اون اوایل خیلی منطقی بودم و طوری که ناراحت نشه بهش فهموندم که برای ازدواج مناسب نیستیم و بهش گفتم اگه خواستگار مناسب برات پیدا شد قبول کن اینو هم بگم این خانوم ۲۵ سالشه و یک سال از من بزرگتره. بعد از چند مدتی که از رابطمون گذشت احساس کردم که غریضه جنسی و عاطفیم بیدار شده و بعد از مدتی ارتباط احساسی و جسمی با هم برقرار کردیم چند ماهه اول فقط از روی هوس این کارارو می کردم و با توجه به این که ادم با اعتقادی بودم عذاب وجدان می گرفتم ولی نمیتونستم ترک کنم رابطمون هم اینجوری ادامه پیدا کرد تا کم کم احساس کردم بهش علاقمند شدم و از اونجا که ادم احساسی هستم حرفای احساسی و عاشقانه زیادی با هم رد و بدل می کردیم و رابطه جسمی هم با هم داشتیم البته من دست به بکارتش نزدم و هنوز دختره راستش تقریبا هر روز با هم ارتباط داشتیم وشبا تا دیر وقت با هم صحبت می کردیم کم کم اون شد هم دمم، کسی که نیازامو برطرف می کرد، نیاز عاطفی جنسی، از تنهای در م اورده بود شده بود کسی که کنارمه تو تمام لحضات. بیشتر اون اس ام اس میداد و تماس می گرفت چند مدتی گذشت و من بدونه فکر کردن به وابستگی هر روز حرفای عاشقانه ی بیشتری بهش می گفتم و هم زمانم ارتباط جسمی با هم داشتیم تا اینکه چند مدت پیش من عصبی شدم و با شدت باهاش دعوا کردم اونم قهر کرد و من چند روزی گوشیمو خاموش کردم بعد از چند روز پشیمون شدم و دوباره گوشیمو روشن کردم اون کمی بهم کم محلی می کرد و من تقریبا هر شب باهاش تماس می گرفتم ولی اون خیلی سرد باهام برخورد می کرد کمی مشکوک شدم و احساس کردم با کسه دیگه ای جز من صحبت می کنه ولی اون می گفت نه دلیل سردیم اینه که از دستت ناراحتم حالا من گرمم ولی اون سرد بهم میگه دوست دارم ولی سرده این داره عذابم میده الان اشک تو چشام جمع شده دارم دیگه بهم اس نمیده اون همون دختری بود که هر شب تا دیر وفت به من اس میداد چند روز پیش گفت دوس پسر قبلیش بهش زنگ زده فکر می کنم دلیل سردیشم همینه حالا از یه طرف فکر بودن با کس دیگه داره عذابم میده و از طرف دیگه برخورد سردش شبا تا دیر وقت نمی تونم بخوابم فکر لحظاتی که باش بودم فکر اس دادنش اون تنهایمو پر کرد الانم که دیگه باهام تماس نمی گیره عذابم میده همش فکر می کنم با کس دیگه ای هست به خاطر همین با من اینجوری میکنهه البته هنوز گاهی وقتا بهم زنگ میزنه تا نیاز احساسی و جنسیشو برطرف کنم احساس می کنم بازیچه شدم اجساس می کنم شکستم همش غمگینم من مهندسی عمران می خونم این روزا امتحان دارم ولی دلم به درس نمیره نمیدونم باید چی کار کنم بهش وابسته شدم اونم بهم وابسته شده و میگه برا اینکه وابستگیم کم شه بات اینجوری می کنم ولی با توجه به شناختی که ازش دارم فکر می کنم برا فرار از وابستگی به من با کس دیگه ای حرف میزنه و این بد جوری عذابم میده، شده ملکه عذابم من ادم احساسی هسم بهش ابراز احساس می کنم اونم بهم میکنه ولی فقط من بهش زنگ میزنم و غرورم دیگه اجازه نمیده این کارو کنم من دارم طناب رابطمون و میکشم ولی اون نمی کشه میترسم با سر بخورم زمین می خواستم با کس دیگه ای وارد رابطه شم ولی با خودم فکر کردم و دیدم کار غلطیه الان غمگینم و نمیدونم چی کار کنم واقعا نمیدونم برا دل کندن ازش چی کار کنم من ادم با اعتقادی هستم چندین بار جلوی خودمو گرفتم ولی باز رابطه ی جسمیموو ادامه دادم و فکر می کنم این باعث وابستگی بیشترم شده نمی تونم در برابر تقاضاهای اون مقاومت کنم هر از گاهی بهم زنگ میزنه و میگه بریم باهام عشق بازی کنیم و منم قبول می کنم من نمی تونم در برابر غریزم بایستم اونم دختره پاک و خوبیه و من اولین مردی هسم که لمسش کردم ولی دیگه تحمل این وابستگی رو ندارم اونم تو اوج امتحانای پایان ترم نمی دونم چطور دل بستگیمو کم کنم خواهش می کنم راهنمااییم کنید ازتون ممنون میشم

باسلام وعرض خسته نباشیدمن یه بارنظرگذاشتم ولی نشد.من دختری۱۹ساله هستم باجنس مخالف چندسال رابطه دارم به صورت تلفنی وبه صورت تلفنی هم رابطه جنسی داشتم واینوبگم که تاحالاحضوری باپسری ملاقات نداشتم ولی همین کارم خودش گناه بزرگیه چندبارتوبه کردم ولی بازبرگشتم دیگه خسته شدم حس میکنم دیگه خداهم نمیبخشه وهوامونداره ودرآینده خوشبخت نمیشم حالم ازخودم به هم میخوره چیکارکنم کمکم کنید.یعنی میتونم پاک باشم آخه من همچین آدمی نبودم.ولی شهوت بالایی دارم واین فکرازوقتی توسرم افتادکه دیدم همه دوستام تااین سن حداقل یه خواستگاروداشتن ولی من نه گفتم من هیچ وقت ازدواج نمیکنم که رفتم سراغ این کارا.همیشه هم تنهام واحساس تنهایی میکنم.هیچ هدفی واسه زندگیم ندارم میتونستم خودموراحت میکردم.

سلام
نمیدونم جوابمو میدید یا نه
من اینروزا به شدت به کمک احتیاج دارم
نه باکسی رابطه داشتم و نه عشقو به این چشم دیدم
وکسی که انتخابش کردم آدم باشعور وفهمیده ای بود...و هست
متاسفانه ما قسمت هم نبودیم
ونمیدونم چرا اینجوری شد که اون یکدفعه ازدواج کرد، و زیر پامو خالی کرد
من بخاطرش چندتا از خواستگارامو ردکرده بودم
چون دوسش داشتم و میخواستم وقتی شرایطشو داشت بیاد،
حالا این حرفا دیگه مهم نیست،چون ازدواج کرده
فقط من الان میخوام بدونم چجوری با سوالایی که تو ذهنم باقی گذاشته باید کناربیام و فراموش کنم
اون الان به کسی دیگه تعلق داره ومن دلم نمیخواد بهش فکرکنم
درحالیکه اون .

سلام دختری هستم ۲۲ ساله
شدیدا تشنه یه رابطه پایدار و با احساس و با محبتم بخاطر همین هم باوافراد زیادی دوست میشم تا اینجور ادمی رو پیدا کنم ولی پیدا نشد ک نشد تا اینکه با یکی اشنا شدم و شدیدا بهم محبت میکرد و دوستم داشت تا شش ماه یعنی یروز نمیدید منو دیوونه میشد و ..... اما بعد شش ماه یهو سرد شد و من موندمو یه دنیا وابستگی و تنهایی رابطه بیستو چهار ساعته ما به یربع تلفن تبدیل شده ک با حرف زدنش واقعا بی احترامی میکنه و یجور بیمحلی باهام حرف میزنه سخته ازش جدا شم اما وقتی هم ک اقدام به جدایی میکنم دوباره تا یمدت کوتاه باهام مهربون میشه و من دوباره عاشق و تشنش میشم اما باز برمیگرده به خالت قبل نمیدونم چکار کنم اصلا نمیتونم جدا شم نمیتونم هم ادامه بدم دلم میخاد خودمو بکشم

سلام دختری ۲۹ ساله هستم دانشجوی ارشد و معلم زبان هستم حدود سه سال پیش با همکلاس دور کارشناسی رابطه صمیمیی ایجاد کردم.اولش بخاطر وضع مالی ازش انتظار نداشتم مسله خواستگر مطرح بشه البته من حدود هشت ماه که علاقه شدید پیدا کردم در رابطه با تمام مسایل خانوادم ازم پرسید تا حالا پیش نیومد ازم خواستگاری کنم بدجور وابستم شدیم من هم خسته شدم.وقتی خواستگار میاد سعی در منع اقبول کردن ان میکنه ولی خودش حرفی نمیزنه.الانم میخوام ازش فاصله بگیرم هیچ اسیب درونی نمیخوام بم وارد بشه.بنظر شما چکار کنم/؟؟

سلام.من ۲۰ سالمه و دانشجوی رشته مهندسی نفت هستم.۴ ساله که به دختر خالم علاقه مند شدم اما شرایط ازدواج ندارم و هرکاریم میکنم فکرش از سرم بیرون نمیره و این مساله روی درسام تاثیر منفی میزاره .از طرفی هم تاثیر پذیری اون از خانوادش خیلی زیاده و متاسفانه من از اخلاق خانوادش خوشم نمیاد با این که دختر مذهبی و خوبیه و البته چند ماهم از من بزرگتره من تصمیم گرفتم که ازش بگذرم اما نمیدونم چیکار کنم خیالش از سرم بره خواهش میکنم منو راهنمایی کنید که فکرشو از سرم بیرون کنم.
ممنون

سلام
من پسری هستم ۲۸ساله،دو سال و نیمه پیش با دختری بصورت تلفنی اشنا شدم که خونشون توی شهرستان بود و سیصد کیلومتری با ما فاصله داشت و ماهم ساکن تهران هستیم،دو سه ماهی تلفنی حرف زدیم و یک روز قرار شد برم ببینمش و رفتم به شهرشون و دیدمش زیاد از ظاهرش یعنی قیافه و هیکلش خوشم نمیومد ولی بخاطر تنها بودنم و شکسته نشدنه دلش باهاش ادامه دادم تا اینکه بعد از مدتی بهش وابسته شدم تا جایی که اگه یک شب باهاش تلفنی حرف نمیزدم حالم بد بود،اونم خیلی منو دوست داشت و تا یک مدتی باهام خوب بود و یک بار که پیشش رفته بودم و خواهرش هم باهاش بود و من از عشقم خواستم تا دقایقی منو خواهرشو تنها بزاره و از ماشین پیادش کردم و بعد ازینکه اومد داخل به ما شک کرد که باهم کاری کردیم و خیلی دلش شکست و من گفتم که کاری نکردیم و بعد از چند روز دوباره گفتم کار زیاد بدی نکردیم و سطحی بود و اون دوباره داغون شد و من دوباره حرفمو تکذیب کردم و خلاصه این ماجرا به یه بحرا تبدیل شد و اون خواست ازم جدا بشه و من نگذاشتم و بهش میگفتم فراموش میکنی ولی اون هر چند وقت یکبار این موضوع رو بهونه جدایی میکرد و واقعا هم عذابش میداد،ازون به بعد یک مقداری بعضی از رفتارش باهام بد شد ولی هنوز دوسم داشت و من بعد ازین ماجرا سعی کردم براش جبران کنم و بهترین پسری بشم که هر دختری ارزوشو داره و تا حد زیادی شدم،حدود یک سال پیش من بیکار شدم و اون شاغل شد و اون از لحاظ مالی بهمکمک میکرد و هر چند وقت یکبار ازم میخواست تا برم خاستگاریش و میگفت دیگه نمیتونم خاستگارامو ردکنم و پدر و مادرم بهم گیر میدن که چرا نمیزاری خاستگار خونه بیاد،چند ماهه پیش هم من بو بردم با کسی دوست شده چون یک ماهی بود باهام سرد بود و من با قسم و ایه ازش واقعیتو جویا شدمو گفت با پسری توی محلمون حدود یک ماهه تلفنی دوستم و اصلا بیرون نرفتیم و امروزم تموم کردیم،خلاصه من با هزار بدبختی از کارش گذست کردم و اونم قول داد برام تبدیل به یه فرشته بشه ولی نشد و ازون وقت هفت ماهی میگذره و روز به روز اخلاقش بدتر شد و هر چند هفته یکبار میخواست که از هم جدا بشیم ولی باز اروم میشد و میگفت از این دوری و مجردی خسته شدمو کاری پیدا کن و بیا خاستگاریم و من ازش مهلت خواستم ولی کاری پیدا نکردم تا اینکه دوهفته پیش گیر داد که دیگه دا بشیم و من مخالفت کردم و بعداز کلی دعوا و التماس من که نرو بهم گفت بیا خاستگاریم و من گفتم کار ندارم و اون گفت پدرم منو داره میده به خاستگارم که پسره دوستشه و من دیگه بهونه ای برای رد کردنس ندارم و تو بیا خاستگاری و قول ازدواج با منو بگیر و بگو خیلی زود کار پیدا میکنم و من هم با خانوادم حرف زدمو راضیشون کردم و به عشقم خبر دادم ولیاون گفت من تورو دوست ندارم و تو موقعیت نداری و من با اون اتفاقی که با خواهرم براتون افتاد کنار نیومدم و فردا تو زندگی نمیتونم بهتو و خواهرم اعتماد کنم و کلی بهونه دیگه و اینکه میگفت این خاستگاره خیلی شرایطش خوبهوخیلی علنی منو شیکوند و گفت نمیخوامت و نگذاشت بیام خاستگاری و میگفت تو رو دوست ندارم و اگه دوست داری با یه زنه بی احساس زندگی کنی باشه بیا و تازه اگه پدرمم منوبه تو بده خودمو میکشم و ازین حرفا،اون منو عاشق خودش کرد و کاری کرد که من بیام خاستگاریش و انقدر اصرار میکرد بیا که منو کلافه میکرد ولی حالا این بلارو سرم اورده و الان دو روزه که ازهم جدا شدیم و گفته میخوام به خاستگارم جواب مثبت بدم
ازتون میخوام بهم بگید ایا اگه مجبورش کنم به ازدواج با من یا به فرض محال اگه راضی بشه که من امکانشو نمیبینم،ایا این زندگیه خوبی خواهد بود و در اینده به مشکل نمیخوریم؟
و اینکه چطور میتونم فراموشش کنم،اخه خیلی بهش وابسته شدم ما شبی چند ساعت تلفنی حرف میزدیم و تو این دو سال و نیم حدود پانزده بیست بار همو دیدیم و رابطه جنسیه خیلی سطحی اونم چند بار باهم داشتیم که اصلا از این لحاظ برام وابستگی ایجاد نشد،ولی خیلی دوسش دارم و بدون اون برام خیلی سخته.الانم بیکارم و دوسته فابریکو نزدیکی هم برای درد و دل ندارم،چیکار کنم که اگه زندگی باهاش از نظر شما و خودم جیز نبود بتونم فراموشش کنم؟
اینم بگم که من پسره خیلی احساسی و زود رنجیم و برام خیلی سخته،لطفا جوابمو زود بدید،حالم بده
ممنون از شما هادیان با معرفته ارامش و خوشبختی

سلام من پسری ۱۹ساله هستمو دانشجو.سوم راهنمایی بودم که بادختری اشناشدم.یک سال از خودم کوچیکتربود.دوستیمون تا دوم دبیرستان طول کشید.تو این دوره اون منو دوس داشت منم دوسش داشتم ولی دوس داشتن من چندان تعریفی نداشت.همش میخواست بیاد بیرون و منو ببینه ولی من اصلا نرفتم.خیلی اذیتش میکردم و بهش دروغ میگفتم.وقتی جداشدیم دیگه ازش خبری نداشتم.بدون اینکه خودم بدونم بهش وابسته شده بودم.تو مدت جداییمون یکی دوبار افسردگی گرفتم و به هردری که زدم بسته بود.تا اینکه اواخر تیرماه امسال بالاخره راضی شد شمارشو بازم بهم بده که فقط حرفامو بشنوه.بهش گفتم میام خاستگاریت اما اون نه رد میکرد نه قبول.من دانشجوی دانشگاه دولتی هستم و بخاطرش انتقالی گرفتم به پیام نور شهرمون تا بتونم برم سرکار.با مادرم درمیان گذاشتم اما پدرم قبول نکرد.بادختره هم دعوامون شد و بازم ازم جداشد.میگفت به خاطرکارای زمان دوستیمون ازم متنفره.دیشب هم تو شبکه اجتماعی بطور وحشتناکی جوابم کرد.میخوام فراموشش کنم چون دیگه مطمنم بهش نمیرسم اما اگه میتونستم فراموشش کنم اون چندسال جداییمون کرده بودم.دستم به دامنتون چیکار کنم که به صلاحم باشه.

من دختر ۲۳ ساله ای هستم ۳ ساله که عاشق یه مردیشدم این عشق یک طرفه همه زندگی منو بهم ریخته خواهش میکنم راهناییم کنید به نظرتون فراموش کنم یا یک کار دیگه بکنم منتظر جوابتون هستم

سلام من دختري۲۰سالم که با پسري۲۲ساله ۶ساله که دوستم بخاطرم خود زنی میکنه توقهرامون پیش قدم میشه و آشتی میکنیم ولی چند وقتيه که اعتیاد پیدا کرده ودعواهامون زیاد شده خیانت کردم بهش قبلا فهمید و چند روز پیش توی برنامه لاین چون دختر توی دوستانش بود قهر کردم خیلی گریه کرد بعدشم خطشوشيکست و الان۱۱روزه ارزش بی خبرم بنظرتون بر میگرده یا به درد ازدواج باهام میخوره راستی دلیل مواد کشيدنشم میگه قهر های زیاد و خيانتاي منه ولی اگه باشم دیگه نمی کشه خیلی دوسم داره و خیلی دوسشم دارم بنظرتون چیکار کنم؟

من دختری هستم ۱۱ ساله من عاشق پسری شدم ۱۸ ساله پسر مغرور و زیبا و جذابی و در سختی زندگی میکنی خیلی حساس و زود رنج بود تو روستای هم بودیم من از بچگی ازش خوشم میامد عاشقش بودم یک سال با هم بودیم اس ام اس میدادیم اذیتم نکرد فقط اس ام اس بعد یک سال بدون هیچ دلیلی با هام قطع کرد و گفت نه خودتو اذیت کن نه منو کل روستامون دارن میگن عوض شده و تو خودشه راهنمایی کنین منو لطفا چرا؟

با عرض سلام من پسری هستم ۲۷ ساله شغلم ایجاد میکرد که باید برای انجام بعضی از کارهام یکی رو استخدام کنم به عنوان منشی ، از قضا یه دختره ۲۰ ساله آمد و گفت که من نیاز به کار دارم با توجه به شرایطی که داشت و کار بلد بود منم قبول کردم پنج ماهی گذشت که من متوجه شدم ایشان منو با دید دیگری نگاه میکنه به من گفت من دوست دارم میخوام که باهام ازدواج کنی منم در جوابش بهش گفتم که دوست داشتن شما یکطرفه هست و بعد از کلی اصرار گفت که پس باید با من دوست بشی من از انجایی که آدم مذهبی بودم بهش گفتم که این دوستی از لحاظ شرعی مشکل داره ولی اون به هر شکل که بود منو به دام انداخت مرتب رو گوشیم پیام میداد بهم میگفت من فقط با تو حس آرامش بهم دست میده ، دو سه ماهی رابطه تلفنی برقرار کردیم و بعد بهم گفت باید رابطه جنسی داشته باشیم من راضی نشدم از اونجایی که یبار ازدواج کرده بود و بعد طلاق گرفته بود بهم گفت بیا ازدواج موقت کنیم که از لحاظ شرعی هم گناه نباشه حالا من موندم که چه کنم به دختر خانم علاقه پیدا کردم و میدونم که خانواده من با این وصلت راضی نمیشند . الان یه چند روزه که رابطش با من سرد شده احساس میکنم با کسی دیگه ای در ارتباطه منم روی این چیزا خیلی خیلی حساسم با این وجود میدونم که این خانواده بدرد من نمیخوره ولی نمیتونم ازش دل بکنم دارم دیونه میشم خواهش دارم تا حد امکان کمکم کنید . متشکر

ُسلام
من پسري ۱۷ سال هستم.........
حدود ۲ ساله با دختري تو فاميل رابطه دارم.........
عاشقشم ولي ميدونم ما در اينده با هم ازدواج نخواهيم كرد.......
چه طور ميتونم از ذهنم بيرونش كنم؟؟؟؟؟؟؟
واقعا ديوونشم ساعت ها براش گريه ميكنم...
گيج شدم
خواهشا راهنمايي كنيد.

سلام دختری ۱۶ ساله ام....دارم نابود میشم...من عاشق معلم ریاضی ام شدم نمیدونم چیکار کنم...من قبلانم عاشق ی معلم دیگ شده بود و کلی عذاب کشیدم...میخام حسم کاملا نسبت ب معلم ریاضی ام از بین بره..چیکار کنم؟؟ترو خدا کمکم کنیدحالم الان خیلی بده....معلم ریاضی ام اصلا بهم توجه نمیکنه و همین عذابم میده دیگ نمیخام دوسش داشته باشم ولی نمیتونم

سلام.من ۲۴سالمه و متاهل هستم.دو سال پیش به اجبار خانواده ازدواج کردم اما دلم با این رابطه نبود پسر از لحاظ اقتصادی صفر بود و هست و حتی به این دلیل عروسیمان را داهات گرفتیم.من اول کمی بهش علاقه پیدا کردم اما بعد از یه مدت دیگه هم من سرد شدم هم اون من از این رابطه خسته شدم تا مرز خودکشی رفتم میترسم حرف جدایی بزنم خانوادم خیلی حساسن رو طلاق خیلی دارم عذاب میکشم چون عاشق پسری بودم که واقعا همدیگرو دوست داشتیمو من هنوزم دوسش دارم نمیدونم چیکار کنم.فقط مرگ میخوام تا از این زندگی جدا بشم.شوهرم خیلی با من لجبازی میکنه هرکاری خودش دوست داره انجام میده من براش مهم نیستم.هیچ دلیلی قانع کننده ای هم نمیتونم بیارم که خانوادمو راضی کنه به جدایی و اینکه اصلا چه جوری مطرحش کنم لطفا راهنمایی کنید.خیلی خستم از دنیا از ادماش از این زندگی یه خواب طولانی میخوام.کمکم کنید.

سلام من ب مدت سه ساله با کسی دوستم اما الان احساس میکنم دوست داشتن من فوق العاده بیشتر خودش انکار میکنه و حتی به من میگه که تو اصلا علاقه ای به من نداری و از سر تلقین که به من وابسته ای اما من از حرفاش اینطور فک میکنم که علاقه اش به من کمه و ان باعث عذاب من شده واقعا نمیدونم حق با من یا نه؟باید فراموشش کنم ؟

سلام من دختری پونزده ساله هستم که عاشق پسری شدم که چهارسال ازخودم بزرگتره یعنی راستش اول من بهش هیچ حسی نداشتم ولی بعدا که فهمیدم دوسم داره کم کم عاشقش شدم من خیلی دوسش دارم اما متاسفانه من یک ماه پیش مرتکب یک اشتباه شدم داستان ازاونجا شروع شد که یه شب پسرعموم به من گفت خیلی دوست دارم و برای رسیدن بهت هرکاری میکنم وبه هیچ عنوان ازت نمیگذرم پس توهم دوسم داشته باش وبعدگریه کردمتاسفانه احساساتم تحریک شد وپیش خودم فک کردم برای دلخوش کردنش بهتره روزی یه یار بهش زنگ بزنم وباهاش صحبت کنم واینکارو کردم اما اشتباه کردم چون اینکار موجب شد که حسش به من بیش تربشه اما من دوسش ندارم اصلا حتی یه ذره حالا نمیدونم چطوراین رابطه احمقانه وبهتره بگم عشق یکطرفرو تموم کنم طوری که آسیبی به اون نرسه دلم نمیخواد دلش بشکنه هم میترسم که دوست پسرم بفهمه و فکر دیگه ای دربارم بکنه وحتی ولم کنه لطفا توروخدا کمکم کنید منبااین سن کم نمیتونم درست تصمیم بگیرم لطفا راهنماییم کنید چطور رابطمو باپسرعموم بدون اینکه دلش بشکنه تموم کنم.مرسی

سلام دختری۱۶ساله ام به یکی از بستگان که از بچگی باهم بودیم دل بستم بهم گفته دوست دارم و میخوام تا اخر عمر پیشم باشی من به خاطر غرورم بهش گفتم من علاقع ای بهت ندارم و هیچ فکری دربارت نمیکنم چه برسه به ازدواج راستی اهل دوس دختر داشتن هم هس ولی قول داد دیگه نداشته باشه اما بنظرم هنوز داره همیشه هم با دوستای صمیمی من رابطه دوستی برقرار میکنه به روی خودم نمیارم و میگم داداشمه اما خیلی دوسش دارم حالا میخوام به فکر ایندم باشم اخه خانوادم از این پسر خوششون نمیاد بنظرم قابل اعتماد نیست عشق اولمه لطفا بگین چجوری فراموشش کنم

من دختری ۲۰ ساله هستم که از لحاظ خانوادگی و امکانات و مذهبی در حد خوبی قرار دارم و دانشجو هستم و افت شخصیتی و تحصیلی و ظاهری هم ندارم ... من حدود ۴-۵ سال بود که به یکی از بستگان که ۳ سال از خودم بزرگتر بود علاقه داشتم البته من این علاقه رو هیچ وقت و هرگز بهش ابراز نکردم و همچنین برای حفظ عابرو خودم و خانواده هیچ وقت بهش ابراز نکردم همیشه با خودم درگیر بودم که ایا اون منو میخواد یا نه ایا من دوست داره یا نه و من هم به دوست دختر داشتنش هم حساس بودم و همیشه اذیت میشدم تا اینکه سال پنجم فهمیدم دوست دختر داره و اصلا من توی ذهنش نیستم و با شکست عاطفی تونستم فراموشش کنم البته علاقه من یک طرفه بود و خیلی دوست میداشتم یک کسی بهم ابراز علاقه البته از صمیم قلب بکنه .... تا اینکه دوماه گذشت و و در فیسبوک یکی از دوستان به من ابراز علاقه کرد و اون هم سه سال از خودم بزرگتره و خواستار رابطه اشنایی قبل از ازدواج شد البته ایشون در یک شهر دیگر و من هم در یک شهر دیگر هستم ...ابراز علاقه ایشون و بعضی از حرف ها و تکه کلام ایشون من تحت تاثیر قرار داده من با کمی فکر به خاطر فاصله بینمون و همچنین حفظ عابرو و اصالت خانوادگیم این پیشنهاد رد کردم ... اما هنوز که هنوزه گهگاهی ایشون در چت با من در ارتباط هستند و هراز چندگاهی گهگاهی تکه کلام هایی به من میگویند که تحت تاثیرش قرار میگیرم و پیشنهاد ازدواج و رابطه آشنایی قبل از ازدواج میفتم و واقعا اذیت میشم و پشیمون میشم حصرت گذشته رو میخورم که ای کاش بهش جواب مثبت داده بودم اما وقتی یاد عابرو خانواده و اصالت خانواده یاد میفتم یکم اروم میشم ...نکته دیگه ای که هست اینه که من بهشون علاقه مند شدم و هروقت میبینم در فیسبوک با دخترانی که جزو دوستانش هستند خوش وبش میکند واقعا اذیت میشوم ...من سوالی که از شما دارم تورو خدا راهنماییم بکنید که چگونه از این مخمصه رها بشم و بتونم ازاد و بدون اینکه عاشق کسی باشم راحت زندگیم بکنم ...واقعا در عذابم...

سلام.پسری هستم ۱۹ ساله.دو سال هست با یه دختری آشنا شدم و برام از همون اول خاص بود.عاشق هم بودیم خیلی زیاد.به حدی که برای هم جون میدادیم.
متاسفانه من توی تابستون امسال خیلی اذیتش کردم و سرش غر میزدم و خلاصه خیلی تحملش کم شد تا اینکه برای انتقام گیری از من طرف یه پسر دیگه رفت و به اون پسر ابراز علاقه کرد.اولش از کارش خیلی پشیمون بود اما به رابطش ادامه داد،حسش به من کم شد و به جایی کشید که دیگه منو پس زد.منو با این کارش نابود کرد.یعنی بدجوری ضربه خوردم از خیانتش.البته خب اشتباه از من هم بود و کارایی رو کردم که باعص تنفرش نسبت به من بشه.آخر تابستون با پسره بعد از رابطه تلفنی به هم زد.سه ماه ازم دوری کرد تا اینکه دوباره اومد.اما دیگه دو دل بود و مثل قبل نبود.ازش هم دلیل رفتار هاشو میپرسیدم میگفت نمیدونم.دو دل بود از رابطش و فقط من این وسط عذاب می کشیدم.
دوباره ترکم کرد برای حدود دو سه هفته.بعد از دو سه هفته برگشت و من زیاد بهش سخت نگرفتم.بهش فرصت دوباره دادم.باز مثل قبل شده بود و دو دل.دیگه کنترلی که قبلنا روش داشتم کاملا از بین رفته بود.خیلی حسش کم شده بود و دیگه انگار هیچ حسی بهم نداشت.بعد بهم گفت من فقط میتونم به رابطه دوستی خیلی عادی ادامه بدم.منم با این کار مخالفت کردم و گفتم نمیتونم.الان دوباره ترکم کرده.
این موضوع داره نابودم میکنه.همیشه به فکرشم.فکرش دیوونم کرده.خییییییلی زیاد عاشقشم.نمی تونم بهش فکر نکنم واقعا از ته قلبم عاشقشم.خواهش می کنم کمک کنید چطور از این عشقی که میدونم بی نتیجه هس،خلاص شم؟

سلام . من دختري ۳۰ ساله هستم،مجرد هستم، ۷سال پيش تو كوه با يه پسري آشناشدم...به مدت يكسال باهم درارتباط بوديم..تواين مدت خيلي به هم علاقمندشديم،يه دوستي تقريبا سالم داشتيم. من هم خيلي بيشترازاونچه فكرميكردم عاشقش شدم..خودش پيشنهادكردباخانواده اش مطرح كنه..اومدن خواستگاري ولي خانواده هامون كنارنيومدن..خيلي تلاش كردولي نشد. ازهم جداشديم..ولي هرگزهمديگروفراموش نكرديم..دوسال بعداون بايه دختركه خانوادش پسندكرده بودن ازدواج كرد..ولي من ازدواج نكردم.زندگي مشتركش فقط ۱سال دوام داشت..دوسال پيش دوباره برگشت..من هم به خاطراينكه پدرومادرموازدست داده بودم تويه اتفاق،پذيرفتم..ولي هنوزبطوركامل متاركه نكردن..الان ارتباط داريم..بيشترازقبل..ولي نميتونه مهريه زنش روبده و تمومش كنه..ومن نميدونم بايدهمينطوري منتظربمونم يا زندگيموبكنم..البته زنش خيلي وقته خونه رو ترك كرده..لطفاراهنماييم كنيد. ممنون

واسه کنار گذاشتنش هیچ شک نکن این ادم به درد دوست داشتن نمیخوره اون فقط واسه هوس تورو میخواد ی ادم هره است همین الان واسه همیشه بزارش خیلی سخته ولی زندگی جدیدی شروع کن ی دختر نباید بره طرف پسر دختر نازه پسر نیاز اون باید بیاد طرف تو ب جنس مرد هیچ وقت محل نزار اون وقت میبینی چطور دور ست میگردن خودتو بیشتر از این بدبخت نکن.رابطه رو تمومش کن همین

سلام حدود هفت ماه با پسری اشنا شدم به قصد ازدواج یعنی خودش میگفت ..خیلی بهش وابسته شدم ..بعد هفت ماه بهم گفت قبلا کسیو دوس داشته نشده الان احساسی نداره ترکم کرد ...بعد ۱ ماه برگشت گفت بدون توقع و اینکه ازدواج کنیم باهم باشیم ..منم چون خیلی وابسته بودم قبول کردم ...دوباره بعد ۱ هفته رفت و ۱ ماه بعد برگشت ..دلیلشم عمل جراحی و اینکه دوس دختره سابقش به عنوان دوست بهش احتیاج داشته ...این بار بهم گفته میخواد جبران کنه .التماسم کرد منم که همچنان وابسته قبول کردم ولی ایشون میگه نباید از هم توقع داشت و بهم گیر بدیم ...در ضمن ما رابطمون در حدیه که من با این اقا رابطه دارم البته ...ن رابطه جنسی کامل (عذر میخوام ما دخولی نداریم به هیچ عنوان هیچ دخولی ) من به شدت وابسته و ایشون به شدت بیخیااال ...من چیکار کنم تموم کنم واسه خودم ..شرایط مالیمم جوریه نمیتونم برم پیش مشاور ..و نه میتونم کلاسی ثبت نام کنم ..فقط دانشگاه میرمو میام همین ..

سلام نمیدونم از کجا بنویسم راستش من با پسری ۲ سال رابطه داشتم اخرای رابطمون میرفتم خونشون ولی دخترم . البته رابطه انچنانی هم نبود خیلی منو ب خودش وابسته کرده بود طوری ک مدام زنگ میزد و اس میداد یعنی جوری ک من نه درس میخوندم نه ب کارای روزانم میرسیدم نه با کسی ارتباط داشتم همش تو اتاقم بودم گوشی بدست باهاش چت میکردم اولش اون دوسم داشت زیاد ابراز علاقه میکرد منم بعد ۹ ماه بهش دل دادم .اینم بگم ک من ب کسی نگاهم نمیکنم ولی از اون واقعا خوشم اومده بود نه ظاهر خوبی داشت تازه ازمم کوچیکتر بود بعد دوسال کم کم باهام سرد شد ساز جدایی میزد تا اینکه رف خیلی بهش التماس میکردم من خیلی مغررور بودم ولی بدنم درد میکشید مثل یه معتاد بودم دیوونه میشدم کم کم راضی شدم جدا بشم بعد چندوقت اومد سراغم و هی میومد دوست میشد دوباره میرفت تو این مدت هم خونشون میرتم الان ک فک میکنمک میثبینم بیشترش بخاطر نیازش اومده .بعد اون مدت دیگه من دیوونه شدم کارم بجایی رسید ک میبردنم روانپزشک و دعا نویس خلاصه یه پام بیممارستون بود یپام خونه طوری شد ک مجبور شدم ب خونوادم بگم بعد خونواده پسره فهمیدن ولی چون اون منو نمیخواست خونوادش بهم ادرس روانشناس رو دادن تو شهر دیگه بهمم قول دادن وقتی خوب شدم میان با دسته گل دوهفتع بیمارستان روانی بستری بودم . درصورتی ک خودم میدونستم عقلم سرجاش فقط معتاد اون بودم یه مدت ک بهتر شدم دیگه سراغی ازم نگوفتن منم سپردمشون ب خدا وو چند وقت بعد با فامیلمون ازدواج کردم الان یسال ک عقد کردم ولی نمیدونم چرا احساسم ب شوهرم خیلی کمه . اونو هنوز دوس دارم قرص اعصابم میخورم .گاهی مثل دیوونه ها میشم مثل یه معتاد قشنگ حکم موادو واسسم داره لطفا راهنمایی کنید تو رو خدا بگین چیکار کنم چجور از ذهنم پاکش کنم من جوری هستم ک فقط اونو میخوام حتی تو رابطه جنسی با همسرم سرد هستم

سلام من یه دختر ۱۹ساله هستم ک مدت هاس به ی نفر احساس پیداکردم ازلحاظ ظاهریم هیچ عیبی ندارم ماجرا ازاینجا شروع شد حدود ۱ماه پیش من واسه خریدن پیتزا ب مغازش رفتم نگو ایناقبلا توخیابون مازندگی میکردنو مامانش مامانمو میشناخت خلاصه پسرم بهم گفت قیافت خیلی آشناس منم گفتم آبجی فلانیم داداشمو میشناخت عمم بهم گفت بودکارت مغازشونو بگیر ک از خونه سفارش بدیم برامون بیارن منم گفتم بی زحمت کارت مغازتونو بدین خلاصه مامانشم گفت ما ب ی منشی احتیاج داریم اگ میتونی بیا منم حرفی نزدم آخه توسوالای قبلی ک ازم میپرسیدن گفتن شما خونتون هنوز همون خیابونه منم نمیدونم چرا نتونستم حقیقتوبگم آخه ما ۳ساله ک خونمونوبردیم ی شهر دیگه منم گفتم باشه اگ خانوادم قبول کردن حتما بعدک داشتم ازمغازه میرفتم بیرون پسره بهم گفت اون شماره ی روی کارت شماره خودمه اگ خواستی بیای سرکار زنگ بزن خلاصه من از وقتی ک ازمغازش رفتم بیرون تا صبح بهش فک میکردم خوشم اومده بود ازش آخه قبلنم میشناختمش انگار تو همون لحظه اول عاشقش شده بودم خلاصه یروزگذشت روز دوم این دلو اون دل میکردم ک بش اس بدم آخرم اس دادم؛اس دادم خانوادم قبول نکردن شرمنده اونم گفت چرا حیف شد بعده منم گفتم حالا اگ راضیشون کردم خبرمیدم اونم گفت منتظرم دوروز گذشت من دیگ قصد نداشتم بهش اس بدم یاخبربدم ولی اون ایندفعه ب من اس داد ک چی شد منم اصن گفتم قبول نکردن اونم متقاعدشد و بعداز چندتا اس ک بهم دادیم بهم پیشنهاد دوستی داد گفت من ازتوخوشم اومده من داشتم ازخوشحالی بال درمیاوردم خلاصه یکم نازکردمو آخرش باهم دوست شدیم اما بد موقعی باهم دوست شدیم چون دوروز دیگ من میخواستم برم خونمون اون فک میکردک خونه ی ما همونجاس منم ازترس اینک ازدستش بدم هیچوقت بش نگفتم ک خونمون ی شهر دیگس روزآخری ک میخواستم برم همدیگرودیدیم اما ی قرار ۵ دیقه ای بود شایدم اصن ب دودیقه نکشید تواین دودیقه بش گفتم میخوام۱ماه برم خونه مامان بزرگم مریضه ازش مواظبت کنم اونم گفت نرو یکی دیگ بره چراتوبری گفتم نمیشه حتمابایدبرم پیش خودم میگفتم بزاراین ۱ماه همینجوری بگذره تابعدن ببینم چی پیش میاد غافل ازاینک رابطه ی منواون ب ی ماهم نکشید ک اون بخواد حقیقت منو بفهمه هفته ی اول دوستیمون خیلی خوب بود انقد ک من تو ۱ هفته ی عاشق ب تمام معناشده بودم ازاونجاییم ک آدم مغروریم اول همیشه اون بهم اس یازنگ میزد یموقع هاییم ک دیرجواب اساشو میدادم ناراحت میشد وروم حساس بود بهش گفتم دوسش دارم اونم ب من میگفت دوسم داره بعضی موقع ها میگفت من میخوام برم ترکیه تاچندسالم برنمیگردم منم ناراحت میشدم بش میگفتم چرا از رفتن حرف میزنی اونم میدید من رواین موضوع حساسم بیشتراین موضوع روپیش میکشید خلاصه هفته دوم شدو دوباره واسه بامامانم رفتیم تهران کار داشتیم خوشحال بودم چون میتونستم ازاین فرصت استفاده کنم وببینمش انقد ک واسه چند ماه برام کافی باشه ۱شب قبل ازاینکه برم ببینمش بحث دوست داشتنو پیش کشیدم گفتم تاکی منو دوسداری گفت تازمانی ک تومنو دوست داشته باشی گفتم اگ تا ابد دوست داشته باشم چی گفت نمیدونم خودم فهمیدم منظورشو ناراحت شدم خطمم خاموش کردم فرداش بهم زنگ زد رفتم مغازش ۱منشی گرفته بود خیلی باهم شوخی میکردن خب منم حسودیم میشد دختره ازاون دخترا بود ک پروان وباهمه راحتن ولی من ی دخترخجالتی تاالانم باکسی تماس جنسی نداشتم فقط درحد دست دادن ساده من وقتی عصبی میشم تابلومیشم پاهامو ب زمین میکوبم خلاصه آروم بهم گفت فاطمه میخوام ی چیزیو بهت بگم جواب دیشبتو من تاهرجاک خودت بخوای میتونم رفاقت کنم اما واسه ازدواج نه چون من معلوم نیست تاکی ایران بمونم پس ب من وابسته نشو ایناحرفاروک میزد من فقط سکوت کردم سکوتی ک ی عالمه حرفاواسه گفتن داشت تودلم گفتم الان ک وابستت شدم اینارومیگی تاب خودم اومدم دیدم دارم بهم میگ ازتوفکربیابیرون من خودم دردوابستگی روکشیدم خیلی سخته خلاصه گوشیشو یواشکی چک کردم اساشودیدم ک ی دختره بش اس داده بود عشقم خوابم برد دیشب نگوجزمن با اینم بوده شایدباخیلیابوده هم زمان خیلی ناراحت شدم سریع ی بهونه واسه رفتن گیرآوردم توراه بش زنگ زدم گفتم این رابطروادامه ندیم بهتره گفت مطمئنی خیلی باهم حرف زدیما ولی حال نوشتن ندارم گفتم اون دختره کی بود گفت میخوام برم خواستگاریش من آتیش گرفتم گفتم خب برو اصن حرفاش باحرفای چن روزقبلش زمین تا آسمون فرق کرده بود انگارن انگار این آدم دیروزبود ک ی عالمه حرفای قشنگ میزدآخرشب دوباره باهم صحبت کردیم گفتم چرا اینکاروبامن کردی احساساتمو ب بازی گرفتی گفت من هرکاری کردم ب صلاح خودت بود نخواستم بیشترازاین وابسته شی الان ازهم جدابشیم راحت تره تافرداجدابشیم حرفش درست بود قانع شدم خدافظی کردیم فردای اونروز توماشین بودم جلودره مغازش دیدم شادوشنگوله داشت ب دوتادخترتیکه مینداخت وای اون لحظه گفتم عجب آدم پستیه ازاون آدمابود که باهر دختری ک دوس بشه باهاش رابطه جنسی برقرارمیکنه پسره شیطونی بود ولی خداییش وقتی بامن بود یبارم حرف از رابطه نزد خودشم میگفت من رابطم فقط باتو خوب بوده و کاری بهت نداشتم چون نمیتونستی با اخلاقای من بسازی ازت جداشدم ۱شب قبل ازاینک برم خونمون دلم خواست واسه آخرین بارببینمش باهم کات کرده بودیماولی دوستداشتم قبل رفتنم بازم ببینمش باموتوراومد بدجایی واساده بودم گفت سوارشو منم سوارشدم باکلی اسراراما اصن نزدیکش نشدم کلی باهم فاصله داشتیم ی دورکوچولوزدیمو پیاده شدم گفت حالاواسه چی گفتی بیام ببینمت منم ی بهونه آوردم بعدک میخواستم برم بش دست ندادم دستشو درازکردمنم مسخره بازی دراوردم گفتم شما نمیشناسمتون خلاصه ناراحت شد گفت یعنی برم گفتم برو خلاصه هرشب یامن ب ی بهونه ای اس میدادم یا اون ی شب بش گفتم میخوام تولحظه زندگی کنم فرداواسم مهم نی بیا این ۶ماه فقط مال من باش یعنی نمیشه؟گفت میشه ولی بیشتر وابسته ترمیشی گفتم توکاری نداشته باش بعد اس داد من نامزد دارم میدونستم داره دروغ میگه گفتم توک نامزد داشتی چراباهام دوست شدی گفت مگه دوستی گناهه گفتم خیلی پستی بای فرداشبش دوباره بهم زنگید ی اس حالگیری فرستاد منم کم نیاوردم حسابی حالشوگرفتم بعداون همه اس ام اس حالگیری اس داد ی چی بگم گفتم بگو گفت بامن میمونی؟گفتم ن گفت مطمئنی گفتم البته ک مطمئنم اون دختری ک دیشب بهت عشق میورزید دیگ مرد عشقشم ته کشیده حالش گرفته شد منم حسابی حال کردم چون بامنطقو عقلم جلورفتم ن باحرف دلم خلاصه فرداماسواراتوبوس شدیم رفتیم خونمون تواتوبوس همش فکرم درگیراون بود حس بدی داشتم هنوزم دوسش داشتم فکراین ک دیگ نمیبینمش عذابم میداد آخرشب دیدم زنگ زد انگاره دلش میخواست باهام حرف بزنه امان واسه آشتی یاچیز دیگه ن مثلا زنگ زد من برنداشتم بار دوم خودم زنگ زدم گفتم کاری داشتی گفت تو زنگ زدی یکم مسخره بازی دروردیم وبای فردا دوباره زنگ زد ب بهونه های مختلف میگفت حوصلم سرمیره میزنگم منم ک بدم نمیومد روز سوم باز زنگ زد گفت دیگ زنگ نمیزنم روزچهارم نزنگید روز پنجم زنگ زد حالا فقط واسه مسخره بازیا گفت بجون مادرم دیگ نمیزنگم الانم دوروزه ک نزنگیده دلم میخواد بهم زنگ بزنه حتی واسه مسخره بازی چون من انقدغرور دارم ک بش نمیزنگم روزآخرم بش گفتم من اگ برم دیگ هیچوقت برنمیگردم مطمئن باش نمیدونم با این احساسی ک درگیرشم چیکارکنم چجوری فراموشش کنم شما ی راهنمایی بهم کنید خیلی احساس تنهایی میکنم باهیچکسم دوست نمیشم چون خیلی تخسم اصن کسی ب دلم نمیشه فقط این ب دلم نشست ک این بود داستانمون شماهامیگید چیکارکنم؟

سلام و خداقوت به پاسخ دهندگان سوالها. الهی خدا به شما خیر دهد که کمکم کردید.....ممنونم.

سلام من دختر ۱۶ ساله ای هستم از یک خانواده مذهبی ... قبل از این رو روابطم با پسرها خیلی حساس بودم اما از طریق اینترنت با پسری۱۸ساله آشنا شدم که خانواده مذهبی دارد.پنج ماه است باهم هستیم. مادر من و مادر ایشون از رابطه ما خبر دارن ... یعنی خودمون بهشون گفتیم الان اونا میخوان هرچه زودتر همدیگرو فراموش کنیم. ما از دو شهر مختلف با فرهنگ های مختلف هستیم . من از وقتی با ایشون رابطه دارم{تلفنی و در اینترنت}افت درسی زیادی داشتم. از نظر روحی و روانی در عذابم. از طرفی به شدت دوسش دارم و از طرفی نگران عفتم هستم .نگران گناهی هستم که میکنم. میدونم باید جدا شم. اما چجوری؟ چجوری میتونم فراموشش کنم؟ بطوری که دیگه احتمال برگشتم نباشه؟من اهل این چیزا نبودم و نیستم اگرم الان در این شرایط قرار گرفتم فقط به این خاطره که قصدمون ازدواجه و اگه ایشون این قصدو نداشتن هیچ وقت به مادرشون نمیگفتن که با مادر من صحبت کنن.لطفا راهنماییم کنین.ممنون

سلام.من چند وقت قبل با یه خانم اشنا شدم وخیلی هم با هم خوب بودیم.کار ما تا جایی پیش رفت که همه چیز رو مشخص کردیم از مهریه بگیرید تا اسم بچه و همه چیز.به من قول داد که با من میمونه و منم چون عشق قبلیم تو یه تصادف از دست دادم که قرار بود با هم ازدواج کنیم و اون رفت و تنهام گذاشت به این خانوم اعتماد کردم بعد از خیلی وقت.نمیدونم چیشد یک دفعه خودم رو عاشقش دیدم.بدون گفتن چیزی رفته و خیلی وقته که ازش خبری نیست.میخواستم کمکم کنید تا فرا موشش کنم.

سلام.......................................من پسری ۱۸.۵ساله هستم . تقریبا شش ماهه که با یه خانومی که از من دو ماه کوچیک تره اشنا شدم و خیلی هم با هم رابطه ی خوبی داشتیم .خیلی دختر خوبیه و منم خیلی دوستش دارم و بهش گفتم هیچ وقت تنهام نذار من غیر خدا . تو کسی رو ندارم که با من حرف بزنه.منو دوست داره میدونم خیلی دوسم داره منم دوستش دارم.اما چند وقتیه که جواب منو نمیده و خیلی این اواخر با من سرد شد.خیلی بهش فکر میکنم خیلی گریه میکنم و بهش کل ماجرای عشق قبلیم رو گفتم.بذارید براتون بگم.من دو سال پیش با یه خانومی به اسم ن.ش اشنا شدم خیلی عاشقم بود و منو خیلی دوس داشت بیشتر از اون اندازه ای که من اونو دوست داشتم اون منو دوست داشت خیلی بیشتر از اونی که فکرشو بکنید.خیلی با هم خوب بودیم و قسم خوردیم با هم تا اخر دنیا باشیم.بهم میگفت چرا بغلم نمیکنی و دستمو نمیگیری با هم راه بریم شهر ما شهر بزرگیه من از خدا میترسیدم و بهش میگفتم بزار محرم بشیم بعد.من خیلی خجالتیم و به خاطر اونم بود اما بیشتر از خدامیترسیدم یه عشق پاک و خوب داشتیم رابطه نا مشروع اصلا نداشتیم قسم میخورم من اصلا دستشو نگرفتم.اما خیلی دوسش داشتم.من چون میدونستم که دوست دختر داشتن گناه داره زیاد باهاش حرف نمیزدم و سرم رو مینداختم پایین موقعی که حرف میزد.یه روز اومد جلوم واستاد و شروع کرد گریه گفت تو انگاری منو دوست نداری گفتم چرا عزیزم دوستت دارم اینو بدون و مطمئن باش که خیلی دوستت دارم و به این خاطر دستت رو نمیگیرم که چون دوست ندارم بهترین کسم گناه کنه و پاک میخوام باشه.وگفتم ما مردا هممون اینجوریم به کسی که دوستش داریم نمیتونیم بگیم دوسش داریم.مطمئن باش دوست دارم.برای بدست اوردن دلش بردمش بازار براش یه شال خوشگل خریدم انداختم رو سرش خیلی ذوق کرد و علاقش بهم بیشتر شد چند باری امتحانش کردم ومطمئن شدم که دوستم داره.با هم بهترین روز های عمرمون رو میگذروندیم.تااینکه اون روز نکبت بار اومد.داشتم تو خونه چایی میخوردم که از گوشیش بهم زنگ زدن منم جواب دادم یه اقایی نفس نفس زنان گفت ببخسید شما این شماره رو میشناسید؟منم گفتم اره گفت سریع بیاید فلان میدون که ایشون با یه سمند تصادف کردن.نمیدونم چجوری خودمو رسوندم .اومدم کنارش و دوزانو نشستم صورتش خونی بود.چهار زانو نشستم سرشو اوردم رو پام و صداش زدم.جواب نداد دوباره .بارسوم گفتم چشماتو باز کن منم چرا جواب منو نمیدی تو که همیشه جواب میدادیبلند شو بریم همه دارن نگاهمون میکنن.چشماشو باز کرد و گفت خودتی عزیزم.منم بغض کردم گفتم اره گفت حالا دستمو میگیری.دستشو گرفتم خیلی بد بود.بهم گفت دستات چرا داره میلرزه؟تو بغلم بود چشماشو بست و تنهام گذاشت. رفتم بیمارتان اما بهم گفتن نرسیده تموم کرد.نشستم رو زمین میزدم تو صورتو میزدم به سرم.بردنش قصال خونه دور واستاده بودم کسی شک نکنه.دوقدم میرفتم جلو سه قدم میومدم عقب.خیلی دارم با این خاطره میسوزم.بردنش قصال خونه شب ساعت ۱.۵ رفتم در قصال خونه دستمو گذاشتم رو در قصال خونه و شروع کردم به گریه کردن.تا موقع نماز صبح اونجا بودم.چند روز پیش از این اتفاق تولدش بود براش یه روسری خریده بودم.بااینکه قیمتش زیاد نبود بهم میگفت خیلی دوسش داره.روز تصادف هم همون سرش بود.از قصال خونه که اومدم خونه رفتم تو اتاقم و تا ساعت ۷ گریه میکردم.خیلی سخت بود برام.ساعت ۷ رفتم در قصال خونه دیدم درش بازه و توش خالیه گفتم ایشون رو کجا بردن.گفتن ساعت ۶ بردنش تهران.ازش خداحافظی نکردم.نمیدونم قبرش کجاست فقط دارم میسوزم و دعا میکنم ازم راضی باشه.براش قران میخونم.این داغ رو از همه مخفی کردم و همیشه گریه میکردم.تااینکه چشمام کم سو شد ودرست نمیبینم.شماره چشمایی که بیشترین فاصله هارو میدیدم اومد به ۱۱.حالا این خانومی که باهاش تازه اشناشدم رو خیلی دوست دارم و همه چیز رو بهش گفتم.اما خیلی وقته که دیگه با من حرف نزده و جیمیل هاشو نمیخونه.و جواب منو نمیده.احساس میکنم دوستم نداره.البته بهم میگفت که همه زندگیش شدم و خیلی راحت به من اعتماد کرده.از تکرار گذشته خیلی میترسم دارم میمیرم.چجوری فراموش کنم گذشته و این خانم رو؟کمک کنید من هیچ کسی رو ندارم که براش درد دل کنم.

سلام...
من ۶ ساله که عاشق یه نفرم... از وقتی ۲۳ ساله بودم تا الان که ۲۹ سالمه...
تو سال اول مادرش جریان و فهمید که دوست شدیم.
اوضاع روز به روز بدتر میشد. حالمون بدتر...
تو سال چهارم خسته شد و ازم جدا شد، برای ادامه تحصیل رفت سوییس، چند هفته میشه که اومده
بهم ایمیل داد تا ببینمش... بعد از دو سال دوری...
چند باری دیدمش، تو بار آخر خیلی راحت بهم میگه من اونجا س ک س داشتم. کسی که بهم میگفت من مریضتم، من عاشقتم....
حالم خرابه...
بدتر از همه اینکه باید مخفیش کنی تا کسی نفهمه.
درد دارم روی قفسه سینم، نمتونم این قضیه رو درک کنم

سلام
متاسفانه ۳سال هست که خودم رو گرفتار رابطه ای کردم که امروز فهمیدم فقط دروغ از کنارش در اومده
اینطور بگم با کسی آشنا شدم که قرار بود با دوست دخترش تا ۱ماه بعد ازدواج کنه و قرار بود تا روز عقدشون ما باهم در ارتباط باشیم ولی اون اجازه نداد و دوباره قرار شد تا روز ازدواجشون صبر کنم
حالا ۳سال گذشته و بماند که ۲سال قبل گفت جدا شدن، تا الان نذاشته من برم، خودمم که تصمیم به رفتن میگیرم از علاقه زیاد بر میگردم
اما متاسفانه امروز ۲هفتس فهمیدم اینا از روز اول که عقد کردن زندگیشون شروع شده و دارن مشترک زندگی میکنن و من تمام این سالها دروغ شنیده بودم
از ۲سال قبل حس کردم خیلی دارم دروغ میشنوم و خیلی عذابه این ماجراهای پنهان و کشیدم ولی نتونستم بفهمم چی هست و تا امروز که فهمیدم به شدت افسرده و داغونم و دوست دارم از عذاب ۳ساله ای که برام خودم درست کردم نجات پیدا کنم اما راهشو نمیدونم
خود اونم فهمیده باهام چکار کرده و میخواد بهم کمک کنه که خوب بشم.
چه راهنمایی بهم میکنید

سلام من دختر۲۶ ساله هستم دو سال با پسری از خودم یکسال کوچیکه آشنا شدم کم کم بهم علاقمند شدیم ایشان چند بار رفتن قهر و باز خودشون برگشتن دفعه چهارم ملاقتمان بیشتر شد هر جای مشهد پا می ذارم او را می بینم آخرین دفعه که رفت واسه همیشه تولدش بود که گفت ما به هم نمی رسیم مادرم مخالفه لطفا بگویید چیکار کنم همدیگر دوست دارم الان دو ماهه می گذره همش به خوابم میاد اون من بهش فکر نمی کنم نمی دانم کمکم کنید باتشکر

باسلام خدمت شما.
نمیدونم ازکجاشروع کنم.ولی میخام برم سراصل مطلب.
من یبارشکست عشقی خوردم و خیلی حال روحیم خراب بود/هنوزم تحت تاثیراون هستم.ولی ب غیرازاون من چندماهی هست ک بایک دختررابطه دارم وتقریبامیشه گفت وابستش شدم.ولی من واسه ازدواج نمیخامش.بنظرشماچطوری میتونم ولش کنم یاازش دل بکنم ک اونم عذاب نکشه.
باتشکر

سلام.دختری ۲۱ساله هستم..که چهار سال با پسری که تو یه شهر دیگه زندگی میکنه و یه سال از من بزرگتره رابطه دارم و البته اون یکسال وشش ماه این رابطه رو رفت سربازی و حالا تازه اومده.. در ضمن خانواده من کاملا بی اطلاعن و اینجور روابط تو خانواده ما وجود نداره...ما تقریبا بعد از یکسال که از رابطمون گذشت تصمیم به ازدواج گرفتیم.. اون پسر هم همون موقع ها با مادرش صحبت کرد و این اواخر با پدرش هم صحبت کرد ک بعد خدمت برای خاستگاری بیان.. حقیقت اینه که ما از نظر خانوادگی تا حدودی متفاوت هستیم از بعد مذهبی و اونها کمی اپن مایند تر هستند.. و من احساس میکنم خانواده مستحکمتری دارم..اون پسر حالا ک برگشته خیلی اصرار داره ک من اجازه بدم کم کم برای خاستگاری بیان اما من دیگه نظرم عوض شده..چون خواهرم اخیرا ازدواج کرده و همسرش ازنظر مالی نسبت به اون پسر خیلی بهتره و از طرفی من تازه فهمیدم که خانوادم بهیچ وجه منو به اون پسر نمیدن چون راهش دوره و شرایطش هم خیلی معمولیه و کار معمولی.. یه مساله دیگه ک تو زندگیم وجود داره یکی از هم دانشگاهیام هست ک شدیدا بهم ابراز علاقه میکنه و انقد سه پیچ شده ک تا حدودی باهاش رابطه هم دارم و اون هم مدام حرف ازدواج میزنه و با مامانشم حرف زده.. و من حتی بهش گفتم ک یکی دیگه تو زندگیم هست و هربار ک باسپهر حرف میزنم هم اون درجریان قرار میگیره اما با این وجود میگه من فقط میخام اجازه بدی منم شانسمو امتحان کنم. بنظر خودم دلیل اینکه نظرم عوض شده و نمیخام با سپهر ازدواج کنم اینه ک عاقلانه فک میکنم و میبینم اون بجز علاقه ی شدیدی ک بینمون هست هیچ برتری نسبت به یه خاستگار خیلی معمولی من نداره و تازه راهشم دوره... اما میترسم نکنه این تصمیمم بخاطر حس علاقه یا وابستگی ب هم دانشگاهیم باشه.. اخه هم دانشگاهیم هرکاری ک فکرشو بکنید میکنه ک نشون بده دوستم داره. الان رابطم با هم دانشگاهیم بیشتر از سپهر هم شده و انقد تو بحران روحیم ک گاهی بهش میگم من اگه باسپهر ازدواج نکنم عمرا باتو ازدواج نمیکنم.از طوفی هرچقدر به سپهر میگم بیخیال شو ما یهم نمیخوریم میگه نه فقط بزار بیایم..من انقد میام تا تورو بهم بدن..واقعا موندم بین دونفر ک هیشکدومشون حاضر نیستن بیخیال بشن و گاهی با خودم میگم هیشکدومتونو نمیخام.. از طرفی وابستگیهای شدیدی ک دارم و حس عذاب وجدان نسبت به شکستن قلب کسایی ک هیچ بدی بهم نکردن داره دیوونم میکنه. اصلا نمیتونم فکرکنم و انتخاب کنم یا تصمیمی بگیرم.. یدفه اینو میزنم زمین یدفه اونو..شما بهم بگین چیکارکنم؟

سلام و خسته نباشید.اول اینکه ممنون بابت اینکه جوانان را بطور مناسبی راهنمایی میکنید.پسری سال دوم دانشگاه هستم که به یکی از هم کلاسی های خودم علاقمند شدم.پس از کلی کلنجار‌ رفتن با خودم بالاخره تصمیم گرفتم که ایشون رو از این علاقه باخبر کنم.من خاستار آشنایی قبل از ازدواج شدم اما ایشون با توجه به اینکه فردی مذهبی هستن گفتند که از طرف خونوادم این اجازه رو ندارم.الانم تو کلاس کل حواسم پیش این خانوم است و هیچ درسی رو متوجه نمیشم.همیشه فکرش با منه.راستش میخام برنامه ریزی کنم ک بعد از گرفتن مدرک ارشد به خاستگاریش برم.الان دانشجوی کارشناسی هستم و خودتون از وضع بازارکار رشته ها باخبرید...اما من قصد گرفتن دکترا هم دارم و ترس این رو دارم که ایشون ازدواج کنن یا قصد ادامه تحصیل رو نداشته باشه.البته بنده از خدمت سربازی معاف هستم و این مقداری به من امید میدهد.درضمن ما از فرهنگهای متفاوتی هستیم.لطفا راهنمایی کنید که برنامه ریزی برای رسیدن به این خانم منطقی جلوه میکند یا خیر؟درضمن بنظر میرسه که این خانوم قصدندارن بعداز ازدواج از کنار خانوادشون دور بشن درحالیکه رشته من محل کارش متغییر است.
باتشکر از شما عزیزان.

سلام من فاطیما هستم پونزده ساله چند ماهیه که با وجود سن کمم عاشق پسری شدم که دو سال از خودم بزرگتره من واقعا اون رو عاشقانه دوست دارم اولش من هیچ حسی به اون نداشتم اما وقتی اون بهم گفت که عاشقم شده و واقعا منو دوست داره من هم کم کم بهش علاقه پیداکردم این حس روز به روز بیشتر شد تا جایی که حالامن حاضرم حتی جونمو واسش بدم سه ماه پیش که بهم گفت دوسم داره مایه مدت باهم اس ام اس بازی میکردم و واقعاهمه چی خوب بودتااینکه من مجبور شدم به دلیل یه سری مشکلات خانوادگی گوشیمو خاموش کنم واجازه نداشتم که سیم کارتمو روشن کنم به همین دلیل رابطمون کاملا باهم قطع شد اون هرروز توی راه مدرسه میومد وماهم دیگرو میدیدیم من عاشقانه دوسش دارم من دختر خیلی پاکی هستم اما اون قبلا پسر خوبی نبوده و راه های کج زیادیو رفته واشتباهات زیادی مرتکب شده همون روز اول بهم گفت که من کارای بد زیادی کردم واشتباهات زیادی مرتکب شدم اما من عاشق سادگی وپاکی تو شدم وبه خاطرت دور همه ی این دخترای هرزه ای که دورم هستن رو خط کشیدم راست میگفت دوسم داشت من هم همینطور.اون واقعا عوض شده و دور کارای بدو خط کشیده و خیلی پسر سر به زیر وخوبی شده.متاسفانه اون به شدت از دستم ناراحته وفکر میکنه که من دوسش ندارم یکم اذیتم کرد اما حالا بهتر شده با وجود این که فکر میکنه که من دوسش ندارم و به قول خودش عشقش یکطرفس اما باز هم هرروز برای دیدنم میاد دم در مدرسمون چند بار جلوی راهمو گرفته و ازم خواسته باهم حرف بزنیم اما من قبول نکردم و اون خیلی ناراحته راستش تاحالا دوبارهم به خاطر من خودکشی کرده رابطمون خیلی خراب شد یهویی لطفا کمکم کنید اون عوض شده و واقعا منو دوست داره من هم عاشقشم وبه هیچ قیمتی حاضر نیستم از دستش بدم توروخدا کمکم کنید من واقعا گیج شدم چیکار کنم نمیخوام بارفتارام باعث بشم که از دستش بدم کمکم کنید که چطور همه چیو درست کنم؟؟؟؟؟توروخدا کمک کنید مرسی

سلام من یه پسر ۱۶ سالم اسمم محمدامینه من خوزستان زندگی میکنم و مامانم اهل اراکه ما توی تابستون برای سر زدن به فامیل رفتیم اراک بعدش فامیلای خیلی دور مامانم که تهران زندگی میکنن اونام برای سر زدن اومدن اراک و یه دختر که من قبلا دو سه سال پیش دیده بودمش همراهشون بود اسمش ملیکا بود و ۱۴ سالش بود. ازش خوشم اومد عاشقش شدم بهش پیشنهاد دوستی دادم اولش قبول نکرد ولی بعدش قبول کرد ما حدود ۴ ماه فقط تلفنی با هم رابطه داشتیم قرار شد با شروع امتحانات ترم اول گوشیشو خاموش کنه بعد امتحانات روشن کنه ولی بعد امتحانات بهم گفت دیگه دوستت ندارم و رفت با یکی دیگه دوست شد تو مدت رابطون من خیلی از اون گرمتر بود و بیشتر از اون من دوسش داشتم حالا من رو ول کرده و رفته و من موندم و یه دنیا غم و تنها کارم گریه کردنه توروخدا کمکم کنید نمیدونم چکار کنم

سلام چرا جواب منو نمیدید خواهش میکنم کمکم کنید همش دارم گریه میکنم کمکم کنید فراموشش کنم در غیر این صورت دیوونه میشم

سلام و عرض خسته نباشید.دختری ۲۳ ساله هستم و تو شرایط بسیار بدی بزرگ شدم یه خانواده ۹نفره و من آخرین عضو خانواده شرایط خونه همیشه درگیر اعتیاد و دعوا بود و کوچکترین توجهی به مشکلات روحی و جسمی ما نمیشدو طوری توی خونه جا افتاده بود که دختر نقشش نظافته خونس و برادراش حق دارن هرتوهینی رو بهش بکنن.زیادکتکم میزدن تحقیرم میکردن.شرایطو به این دلیل توضیح دادم چون شاید تاثیر گذار بوده.
الان یه رابطه غلط دارم که نمیتونم تمومش کنم.اون آقا ۲۵ سالشه و قصدش ازدواج بود نزدیک دوسال هرکاری کرد تا من بهش علاقه پیدا کنم ولی من همیشه بد رفتار میکردم باهاش فکر میکردم و میخواستم انتقام همه رو انگار ازین بنده خدا بگیرم.آخه اولین بار بود یه نفر انقدر بهم بها میداد.با این که از نظر ظاهری در سطح بالایی از نظر بقیه قرار دارم ولی اعتماد بنفس بشدت ضعیفی دارم. تا اینکه کم کم سرد شد ولی من تو دام وابستگی افتادم.رابطه رو دوباره پیش قدم میشم شروع میکنم و دوباره تموم میشه نمیتونم تصمیم بگیرم سر درگمم.اون آقا کمکای زیادی بهم کرده ولی الان دیگه این رابطه جایز نیست ولی نمیتونم بگذرم.بمدت ۳ماه و ۴ماهم تموم شده ولی بازم من برگشتم انگار که دیگه تحقیر شدن برام عادی شده ..لطفا کمکم کنید خیلی آشفتم.

با عرض سلام
مشكلي كه من دارم منو داره داغون ميكنه
من دانشجوي رشته نرم افزارم تو يكي از شهراي آذربايجان عاشق يه دختر شدم كه همسن بوديم ۲ ترم پشت سر هم به هش ابراز عشق كردم ولي ثمري نداد هفته پيشم كه عروسي كر با يكي ديگه
الان من نميتونم اين مسله رو حل كنم خاهشا راهنماييم كنين خيلي درگير اين قضيه شدم
هر كاري واسه تخليه خودم كردم ولي نشد كه نشد...

از راهنماییتون صمیمانه تشکر میکنم.من همین الانم خیلی از وقتم رو با دوستام سپری میکنم و هر روز یا فوتبال بازی میکنم یا تمرین میکنم و حدود یک ماه هست اینکارها رو میکنم ولی هر وقت یاد اون میفتم گریه میکنم باور کنید دست خودم نیست نمیتونم شمارشو حذف کنم یا عکس هاشو از تو گوشیم پاک کنم. همیشه ناخوداگاه یادش میفتم

من خيلي مغرورو تخسم اصلا از پسري خوشم نميومد ،يعني پسري به دلم نميشت،بابا بزرگم فوت شد اما من يه قطره اشک از چشام نيومد،،همه بهم ميگفتن تو چقدر بي احساسي،بايد ب تو گفت ملي بي غم! خوشبحالت که انقد تو شادي،هميشه خنده رولباته،،
اما الان!!!!：(
شايد باورتون نشه ولي بر خلاف قيافه شيطونو غلط اندازم با هيچ پسري دوس نبودم ،درواقع ادم حسابشون نميکردم：|
يه پسري بود البته لامصب هنوزم هست که خيلي دوسم داره ول کنم نيس،ميدونم که دلشو خيلي شکوندمو حالِ الانم تاوان همون رفتارمه.
الان من سه ساله که از يه پسر ب شدت خوشم مياد،مثل پسراي ديگه هيچ وقت زيگيل نشد ،مث خودم مغروره،خيلي غده با يه اخلاقاييش خيلي حال ميکنم،وسه همين چيزاش خيلي برام جذابه،ما يه دوستيه غير طبيعي داريم：/غير طبيعي چون تو اين سه سال اشنايمون سر جمع ۳ماهم باهم نبوديم：| سه بار بامن کات کرد ،بعد چند ماه دوباره بر ميگشت،،هر بار تو چند ماه جداييمون ماشالا دوس دختر بازيشم ميکرده ولي من نه...همش منتظر برگشتنش بودم ،و باز بر ميگشتو منم باهاش دوستيمو ادامه ميدادم و باز سر يه چيزي رابطمون بهم ميخورد،،
کلا تو رفتو امده هي ميره باز بر ميگرده،،نميتونم بفهمم دوسم داره يانه،،البته منم هيچ وقت بهش ابراز علاقه نکردم چون واقعا مغرورم ،ولي خوب بايد خيلي نفهم باشه که متوجه نشده باشه که دوسش دارم ،بالاخره اگه دوسش نداشتم که هر بار بعد چند ماه جداييمون هي قبولش نميکردم：(
خلاصه اينکه داغونم مني که کسي برام اهميت نداشتو همش پسرارو خورد ميکردم الان حال بدي دارم ،،بعد هر بار جداييمون تا چند روز فقط گريه ميکنمو حالت تهوع دارم ،اشتهامم از دست ميدم ،الان چند روزه که دوباره باهم کات کرديم،،اينبار نميدونم که مث دفعه هاي قبل دوباره برميگرده يانه؟؟
خيلي دارم اذيت ميشم،،همش به اين فک ميکنم که اخه اگه دوسم داره چرا ولم ميکنه اونم خيلي راحت يا اگه واقعا هيچ حسي بهم نداره چرا دوباره بر ميگرده پيشم...به هيچ جوابيم نميرسم....
عشق واقعا ادمو اذيت ميکنه،،اي کاش هيچ وقت باهاش اشنا نميشدم،دارم خودمو زندگيمو نابود ميکنم：(

با عرض سلام و خسته نباشید.. من هر روز سر میزنم ولی نمیدنم چرا پاسخی دریافت نمیکنم.ممنون میشم اگه راهنماییم کنید

چطور میتونم با مشاوره صحبت کنم و مشکلمو بگم؟؟؟؟؟؟؟

سلام دختری ۲۵ ساله هستم و میشه گقت تقریبا به پسری ابراز علاقه کردم الان دوس دارم بدونه حرفام بی خود بوده، چطوری میتونم اینو بهش بفهمونم؟ خواهشا کمکم کنید

سلام من دختری۱۶ساله هستم حدود ۷ماه با یه پسری رابطه دارم ک الان خونوادم فهمیدن گوشیمو گرفتن چون وقتی فهمیدن من فرار کردم باز پیدام کردن بیرونم نمیزارن برم گفتن دیگ حق ندارم با پسره حرف بزنم پسره مشهدیه من رشتی حدود۲ساله امدیم مشهد بعد۴سال دیگ میریم من دیونه پسرم باهم رابطه جنسی هم داشتیم اون۱۷سالشه هنوزم از طریق دوستم باهم حرف میزنیم اما بی فایدس این کارا هدفی نداره خودش میگه عشقمی و میخوامتو فلان اما پسرا دوروغگو هستن من شب و روز دعا میکنم واسه منشه شبا خواب ندارم همش به رابطه جنسیمون فکر میکنم میخوام خودمو بکشم لطفا کمک کنین خیلی داغونم

سلام خواهش میکنم به پیغام من بدین. خواهش میکنم.
راستش من کسی رو مدت هاست که میشناسم. دوستم هست. نمیدونم اسمشو چی بزارم...
ولی هر دفعه بعد از اینکه باهاش میرم بیرون وقتی میام خونه مثل سیل گریه میکنم!! واقعا گریه میکنم! نه بغض یا یه قطره اشک! گریه!
حتی بار اولی هم که باهاش رفتم بیرون اینطوری شدم.
وقتی میخوایم از هم جداشیم تا برگردم خونه انگار دارم میمیرم. حاضرم کل دنیا و زندگیمو آدماشو همه چی رو همه چی رو بدم که فقط یه ربع ۱۰ دقیقه بیشتر پیشش باشم.
امشب هم وقتی داشتم تلفنی باهاش حرف میزدم یهو شروع کردم به لرزیدن! اتاق هم سر نبود یک ساعت بود تو اتاق بودم ولی وقتی زنگ زد شروع کردک به حرف زدن باهاش لرزیدنم هم شروع شد...حتی دندونام هم بهم میخورد جوری که به سختی حرف زدم.
نمیدونم با این همه نشونه چیکار کنم دارم دیوونه میشم یکی یه جوابی به من بده!!!
یعنی واقعا انقدر عاشقشم!؟
نکته مورد توجه هم این هست که هم من و هم ایشون هردومون در حال حاضر در رابطه با دو فرد دیگر هستیم....

سلام من۱۷سالمه چندساله که عاشقه پسرخالمم واونم عاشقه من ولی اون هیچوقت نشون ندادتا تقریبا یک ساله پیش بهم گفت که اونم مثله من تمامه مدت منو میخواسته ومنم خیلی خوشحالو شک زده بودم تااینکه بهم گفت منتظر بوده سنم به سنه ازدواج برسه قرارگذاشتیم ۱ساله دیگه ازدواج کنیم تااینکه کادو ولنتاین من یه کادویه خیلی گرون گرفتمو اون یه کادو ساده اعصابم خوردشدوتموم کردم اونم ازلجه من رفت بادوسته صمیمیم بعدبهش گفتم پشیمون شدمو دوباره برگشتیم باهم چندبارم باهم رابطه جنسی داشتیم ولی بکارتم سالمه حالا دوباره اون برگشته باهمون دوستمو من دارم اتیش میگیرم شب تاصبح گریه میکنم ما باهم خیلی خاطره داشتیم همیشه چون پسرخالم بود پیشه هم بودیم بادوسته من عکس گذاشته تو پروفایله لاینش دارم اتیش میگیرم دیگه به مرحله خودکشی رسیدم تورو خدا راهنمایی کنید دارم هر روز میسوزمو اب میشم اون که عاشقم بود چطور ممکنه اینا میتونه نقشه باشه؟

سلام دختري ٢٧ ساله هستم كه خيلي مقيد بودم متاسفانه دو سال پيش در سر كار با پسري كه يك سال كوچكتر از من بود دوست شدم من تا اون زمان اهل دوستي نبودم حتي با پسري دست هم نداده بودم در اون زمان دچار يك سري مسايل بد روحي بودم و خيلي تنها بودم . دوستي ما ساده بود و فقط چند بار بيرون رفتيم ولي از لحاظ همكاري زياد همكاري ميكرديم باهم مثلا من توي پاياننامه به دوستم كمك كردم و اونم هرجا بود كمك ميكرد من واقعا دوستش داشتم و سعي ميكردم محبت كنم بهش، ولي اون گاهي بدجنسي ميكرد و اذيتم ميكردم از وسطاي دوستي يك بار فهميدم خيانت كرده بهم زدم ولي باز اشتي كرديم كلا از وسطاي دوستي دعوامون زياد بود و من سعي كردم ازش فاصله بگيرم.نكته مهم اين بود كه ميگفت فقط دوستيم و تو خواستي برو ازدواج كن
بعد پارسال دوستم ميخواست بره سربازي من ازش پرسيدم كه من بعد از تو چي ميشم كه گفت فراموشم ميكني
منم حدودا يه ماه بعد با پسري معرفي شدم از طريق فاميل و واقعا همديگرو رو پسنديده بوديم
دوستم موضوع رو فهميد و خيلي استقبال كرد
بعد از اين كه خواستگارم اومد خواستگاري من گفتم دارم ازدواج ميكنم و نميخام دوست باشيم كه اولش قبول كرد ولي بعد گفت عاشقت شدم و بري خودمو ميكشم
منم اهميتي ندادم و بله برون رو برگزار كرديم كه اون دوستم گفت نرو اگه بري من ميكشم و همه ي اميدم تو بودي در حالي كه بخدا اينطوري نبود و دوستم قبلش اصلا نميگفت
الانم ميگه بهم بزن وگرنه خودم رو ميكشم
من نميخوام بهم بزنم چكار كنم از شر اين دوستم دور بشم ما رابطه اي باهم نداشتيم
ولس ميترسم خودش رو بكشه و بعد بيوفته گردن من
من واقعا الان باهاش تماسي ندارم فقط اون مرتب اسمس ميده كه بري ميكشم خودم رو
الان من چكار كنم عذاب وجدان دارم و واقعا دوستش دارم ولي نه به عنوان همسر.

سلام راستش از سه ماهه پیش با یه دختری توی فضای مجازی دوست شدیم اولش نه من ونه اون قصد این رو نداشتیم که با هم صمیمی بشیم و فقط مثل دوستای معمولی باشیم ولی متاسفاه طولی نکشید که ه دومون ابراز عاقمون رو شروع کردیم از همین جملات دوست دارم و عاشقتم و از این حرف ها حالا بعد از دوسه ماه بهم گفت که باباش فهمیده و باهاش صحبت کرده و گفته نمیخواد با من رابطه داشته باشه و اونم با این که میدونست من خیلی دوسش دارم با هام بهم زد و چند روزیه نه جواب اس ام اس هامو میده ونه جواب زنگ هامو یه چیز عذابم میده اینکه اون همه به من میگفت دوسم داره و خیلی براش مهم البته با تمام وجودم این رو تجربه و احساس کردم چرا یهو اینجوری ولم کرد اصلن نمیتونم خودمو توجیح کن دوریش خیلی عذابم میده و حتی چند باری هم که بهش فک میکردم گریه هم کردم البته بگم اولین کسی بود که باهاش دوست شده بودم تورو خدا بهم بگین چی کار کنم اروم بشم چون خیلی دارم سختی میکشم از دوریش کل زندگیم بهم ریخته و یه سوال دیگه با توجه به اینکه قبلا خیلی منو دوست داشته امکانش هست که برگزده چون باباش بهش گفته بود این رابطه رو تموم کن و چون به باباش خیلی اهمیت میداد قبول کرد فک میکنم چون هنوزم دوسم داره ولی چیز دیگه ای به خاطر باباش وانمود میکنه تورو خدا کمکم کنید دارم دیوونه میشم

سلام،دختری هستم ۱۸ ساله چهارم دبیرستان،از زمانی که اخرای دوم دبیرستان بود عاشق همککلاسیم شدم،البته اون از یک سال قبلش منو دوست داشت،اما من تازه اون موقع عاشقش شدم،روزا گذشتو هر روز هر روز عشقم بیشتر میشد،وقتی کنار کسی بود دلم میخواست بمیرم،خیلی حساسم،البته اونم حساس هست اما زمانی که من بروز میدم عصبی میشه،اما اون هر جوری بخواد رفتار میکنه.
اون تو زندگیش تو این چند سال که با هم.بودیم هر کاری خواست کرد،دوست پسر گرفت،با هر کی خواست گشت و دوست شد.
و فقط به من میگفت مگه دوسم نداری،تحمل کن.
حالا با این وجود من حتی طرف همکلاسی هامم نمیرفتم که ناراحت نشه.
اما اون از هیچ خوشی زندگیش دریغ نکرد و در عین حال میگفت دوسم داره و عاشقمه.
گذشت اون روزا بعد ضربه ای که از پسری خورد،دوباره رو اوورد بهم.البته خوشی های زندگیشو تعطیل نکرد.اما دیگه با اون پسره نبود.
کلی گفت پشیونم عوض میشم ببخشید.
الا نزدیک یک سال ازون پشیمونی میگذره و هنوزم این دوست من در حال این هست که به قول خودش،خودشو عوض کنه و میگه پشیمونم از کارام.
تورو خدا بهم کمک ککنید دوستان،دوسش دارم اما دارم عذاب میکشم.
عذاابببب،باید دیگه دوسش نداشته باشمم.
تو رو خداا کمکم کنید.با این جور شخصیت باید چیکار کنم؟؟؟
اگر هم جایی واضح نبود بپرسید،مرسی اجرتون با خدا.

سلام دوستان من مثل همیشه واسه راه حل درد خودم اومده بودم تو اینترنت و داشتم میگشتم که به اینجا برخوردم
خواهش میکنم کمکم کنید
من یه پسر ۱۸ ساله هستم راستش تا الان من باهیچ دختری رابطه نداشتم از لاین و چت و رابطه های اینترنتی هم متنفرم و اصلا اعتقادی ندارم و هیچکدوم از اینجور نرم افزارها توگوشیم پیدانمیشه من اعتقاد دارم عشق واقعی با شماره دادن تو پارکا و اینتزنت پیدا نمیشه
راستش یک مدته من دچار یک عشق یکطرفه و محال شدم،من عاشق یک بازیگر ترکیه ای شدم
نمیدونم شاید بخندبن شاید مسخره کنید یا شایدهم اسمش رو بگذارید هوس زود گذر اما حقیقت اینه که این عشق داره منو دیوونه میکنه دارم روانی میشم
عین این افسرده ها شدم همش بهش فکر میکنم، خودم میدوونم که هیچوقت نمیتونم بهش برسم ولی من دیوانه وار دوسش دارم از رفتاراش از طرز حرف زدناش از نگاه مهربونش و خیلی چیزای دیگ،شبا چند ساعت بایک عکسش حرف میزنم و گریه میکنم عکساش شده همدم دردام و تنهاییام تمام این درد مدتهاست تو دلم گیرکرده به هیچکس نگفتم و نمیگم چون جوابشون رو میدونم بقیه میگن این یه هوسه و تو عاشق قیافه و چهره اون دختر شدی و از زندگی واقعیش خبر نداری و... به خاطر همین تو دلمه این درد و علاقه ای به بازگو کردنش ندارم
تورو خدا کمکم کنید چکار کنم دارم عذاب میکشم به مرز جنون رسیدم خودم میدونم بهش نمیرسم یعنی اصلا از خیلی لحاظ ها من درحد اون نیستم ولی خب بازم نمیتونم ازش دل بکنم بعضی وقتا خودم رو گول میزنم که فراموشش کنم اما بازم نمیشه
توروخدا بگین با این عشق محال و یکطرفه چکار کنم؟به قران هوس نیست، دوسش دارم بگین چطوری فراموشش کنم میترسم همین چندسال زندگیم هم با فکروخیال به این موضوع بگذره و ازجوونیم هیچی نفهمم
عشقش هرچقدرم دردناکه اما باز لذت بخشه
تصمیم گرفتم کارکنم و پول جمع کنم برم ترکیه زندگی کنم من وضعم خوب نیست ولی دارم تلاشم رو میکنم
زبونشون رو هم تو خونه و باچندتا نرم افزار اموزشی کامل یاد گرفتم فقط به عشق اون
دوس دارم به دستش بیارم میخوام باهاش ازدواج کنم دوس دارم همسرم باشه شریک زندگیم باشه اما
اما میدونم نمیشه :(

من دوساله با پسری دوستم ما خیلی کم همو میبینم ت این دوسال ۴ بار ولی واقعا عاشقم هر وقت اسم ازدواج میارم میگ مامانم نمیذاره الا هم ی دفعه اومده میگ تومور دارم حرفای خیلی غیر طبیعی میزنه انگار که داره دروغ میگ تومور داره الان فقط بخاطر تومور باهاشم نمیدونم واقعا داره راس میگ یا دروغ

با سلام و عرض ادب
دخترى ٢٥ ساله ام و ٤ سال با يك مردهههعههغه ٣٥ ساله دوست شدم.از انجاييكه أين اقا متأهل است ولى إحساسى به زنش نداشت و منو با حرفاش خام كرد أين اقا بعد ٦ ماه همسر خود را به اصرار خود زن فرستاد خارج .اين مرد يك بچه ى ٧ ساله نيز دارد كه همراه خودش زندگي ميكند از جانب اين اقا اصلا احساسى بين اون و همسرش وجود ندارد٣ سال است به من پيشنهاد ازدواج داده ولى هربار سوالى ميكنم ميگه بايد جدا بشن ولى به خدا قسم من اصلا مجبور به جداييش نكردم
ولى هر بار جواب سر بالا ميگيرم
من واسه اين مرد چيزي كم نذاشتم ولى متاسفانه از طرفيم بكارتمو دادم اين اقا منو همه جا همسر خودش معرفى كرده هميشه هم زنگ ميزنه و بارها مونده شبها اما زنش اصلا تلفن هم نميزنه
الان بعد ٤ سال به بهانه هاى الكى منو جدا ميكنه من ١٤ روزه غذا نخوردم و با قرصهاى خواب ميخوابم درسته كارم اشتباه بود ولى به خداونديه خدا اصلا بأهم تفاهم نداشتن و ميخواستن جدا بشن
امروز بعد ٤سال به من گفت رابطه تموم شه چون من بايد بچه رو ببرم خارج پيش مادرش و واسه ى بچه هر ماه يكبار بايد برم و بحث طلاق شد و گفت كارهاى اقامتش درست نشده و الان نميشه جدا شد
من با يه عالمه احساس و علاقه دارم نابود ميشم به مرز ديوانگى رسيدم
من ٤ سال متعهد بودم و از منزل اجازه بيرون رفتن هم نداشتم
خيلى التماسش كردم و هر بار گفت تو اين رابطه تو نابود ميشى اگر من بخووام جدا شم ٢ سال ديگه اس باز مثل ٢ ساله پيش گولم خواهد زِد
من حتى به خانوادم نگفتم متاهله....
چند بار خواستم خودكشى كنم اما نشد هى زنگ ميزنم التماس ميكنم غرورى برام نمونده ديگه
حس ميكنم بدون اون نميتونم
عاجزانه ازتون طلب كمك ميخوام كمكم كنيد ترو ابولفضل

سلام،به اون دختر خانوم ۱۵ ساله که یه پسر ۱۸ ساله رو دوس داره واقعا براش متاسفم،اون هنوز هیچی از زندگی نمیدونه،نه خودش و نه اون پسر،امیدوارم هر چه سریعتر مامانش گوشیشو یا هر وسیله ی ارتباطیش با اون پسره ازش بگیره تا دخترشو از ی حماقت محض نجات بده.
اما در مورده اون خانومی که بکارتشو از دست داده باید بگم نیازی نیست خودشو سرزنش کنه،قانون طبیعته،همه ی ما نیاز داریم،ولی بهتره در قالب خانواده به این نیاز پاسخ بدیم...
خلاصه بگم،شما اون مردو هر چه سریعتر از ذهن و زندگیتون پاک کنین،مقاومت نکین،همش فقط تلقینه که من بدون اون میمیرم و فلان...شما هنوز جوونید،آینده مال شماست،ترمیم کنید،دوباره از نو شروع کنید،ضمنا رضایت شغلی هم در جبران شکست در دیگر مراحل زندگی بسیار موثره...

با سلام
دختری دارم تازه رفته تو ۱۸ سالگی
متاسفانه بهش اعتماد داشتم که طرف اینترنت نمیره چون تمام معایب اینترنت و شبکه های اجتماعی موبایل را براش توضیح دادم
در مدرسه اط طریق یکی از همکلاسیهایش با پسری آشنا میشه و با اینرنت و گوشی با هم ارتباط داشتن و این پسر که همسن خودشه و نمیتونه بدون خونواده یه شلوار بخره چنان رو مخ این دختر کار کرده که فقط تو دنیای واقعی فقط این پسر را قبول داره و میگه هر طور که شده باید من با این ازدواج کنم
ولی از نظر من چنین چیزی امکان نداره حتی اگر خودشو بکشه
تو را به خدا کمک کن که من بتونم به این دختر بفهمونم که این مرد زندگی تو نیست
کسی که نه یک ریال درآمد داره و نه خدمت سربازی رفته و نه دیپلم گرفته و درس خونده
دیگه دارم دیوانه میشم که هر چی تو گوش این دختر میخونم انگار تو گوش خر میخونن
فقط حرف خودشو میزنه و ملکه ذهنش شده یه پسر علاف
خوشبختانه طرف تو شهر اصفهان و ما استان فارس هستیم
ولی دیروز فهمیدم که پسره با خواهرش اومدن اینجا ، دختر من با خاله اش رفتن تو پارک با هم حرف زدن
با حالی که دیده یه پسر معمولی کم سن و سال که با ما هیچ همخوانی ندارن
باید چه کار کنم ؟

سلام.من ۲۶سالمه که یک ساله با یه پسری به اسم وحید دوستم وحید ۴سال ازم کوچیکتره ولی من خیلی دوسش دارم هیچ مشکلی برا ازدواج نداریم بجز سنمون که وحید الان میگه نمیتونم باهات ازدواج کنم بخاطر سنت.ما باهم رابطه جنسی داشتیم و این برا من خیلی سخته الان که جدا شم.الانم پسر عموم خواستگارمه که خونوادم میگن باید باهاش ازدواج کنی من میترسم که نتونم تو زندگیمم وحید رو فراموش کنم لطفا راهنمایم کنید که بهتره با پسر عموم ازدپاج کنم یا نه.رابطه منو وحیدم تموم شده اما فراموشش نکردم هنوزم.

سلام عرض میکنم خدمت شما.وعرض خسته نباشید....من عاشق یه پسریم اونم خوب میگه دوسم داره اما تو یه شهر نیستیم اون مریضی های زیادی داره..با اینکه شهر هامون از هم فاصله داره تیر ماه میخواد بیاد ساری و اولین بار که همو میخوایم ببینیم اطرافیان و دوستان میگن این رابطه و ترک کنم اما برام خیلی سخته اون یه بار شکست عشقی و تجربه کرد بخاطرش تا پای مرگ رفت خانوادش بهم گفتن من مثل اون دختر قبلی ولش نکنم ..الان نمیدونم واقعا چیکار کنم تورو خدا زود تر جوابمو بدین منتظرم

پسري هستم ۲۳ ساله..
۳سال با دختري در ارتباط بودم كه خيلي دوستش ميداشتم.عاشقش بودم..
داستان از آنجايي شروع شده بود كه من با كلي زحمت توانستم دل دخترو بدست بيارم...
رابطه ما يك طرفه بود بيشتر..
آن طوري كه من به اون عشق ميورزيدم اون به من عشق نميورزيد..
خلاصه رابطمون با شكست مواجه شد..
من چطوري فراموشش كنم؟ فكر كردن در موردش عذابم ميده..

سلام پسری هستم ۲۳ ساله که یک دختری که۶ سال از من کوچیکتره رو دوست دارم و عاشقشم، من اهل دوست دختر بازی نیستم و فقط به خاطر ازدواج از اول با این دختر ارتباط برقرار کردم
الان۹ ماه از رابطمون میگذره که دعوا توش زیاد بوده و هر دفعه هم من درستش کردم و آشتی کردیم چون به نظر من این دعواها الکیه و اونم سنش کمه که زیاد بحث میکنه و نمیتونه خوب تصمیم بگیره
من خیلی گفتم که بذار با خونوادت صحبت کنم ولی اون مخالفت میکنه چون هم یک خواهر بزرگتر از خودش داره و هم میگه اعتماد خونوادم نسبت بهم خراب میشه و به قول خودش قصد اونم ازدواجه و منو دوست داره
حالا راهنماییم کنید که من چیکار کنم آیا رابطمونو ادامه بدم تا موقعیتش بهتر بشه واسه ازدواج یا اینکه تموم کنم بهتر در صورتی که خیلی دوسش دارم
ممنون

سلام من آنیتا ۲۲ ساله هستم . من به خاطر شرایط داخل خانه همیشه از خانواده دور بودم و همیشه دنبال کسی بودم که بهش پناه ببرم و وقتی که ۱۵ سالم بود با یه پسر که ۴ سال از من بزرگتر بود آشنا شدم و خلاصه اون کسی شد که تنهایی هامو پر کرد و کمبود محبتمو جبران کرد العان ۷ سال از آشناییمون می گذره و العان فهمیدم که بم خیانت می کنه و وقتی هم فهمید که من فهمیدم شروع کرد به اذیت کردنم و انقدر اذیتم کرد که العان فقط ازش متنفرم , خوب منم خیلی ناراحت بودم داشتم اذیت می شدم و تنها کسایی که از حالم خبر داشتن ۲تا از دوستام بودن و اونام منو تشویق کردن که با یکی دیگه آشنا بشم و منم این کارو کردم , و العان با پیمانم همه چی خوبه ولی این که من دارم بیش از حد بهش نزدیک میشم و این که از همون روز اول که دیدمش دلم لرزید ودارم یه حس جدید که قبلا اصلا نبوده رو تجربه می کنم ولی اون آدمی نیس که بتونم باش بمونم از طرفی من دارم از ایران میرم , من باید این رابطه رو تموم کنم ولی هر چی سعی می کنم نمی تونم , العان هر شب تا صبح به خاطر خیانتی که بم شده دارم گریه می کنم .شبا یاد گذشته میوفتم و به خاطر اعتماد اشتباهی که کردم با تمام وجودم عذاب می کشم. و در کنارش یاد پیمانم میوفتم . نمیدونم که واقعا این چه حسیه آیا فقط یه هوسه یا این که واقعا دوستش دارم ولی هر چی که هست باید تموم شه . میشه لطفا راهنماییم کنین من واقعا دارم دیونه میشم

سلام یه کمک به من کنین خواهشن من عاشق یه نفر شدم که فامیلمونه ولی خونشون ۵۰ کیلومتر اون طرف طره بعد شماره هم نداره چه سالی اگر مراسم عروسی باشه میبینمش چکار کنم همش به فکرشم اشتها ندارم اعصابم بهم ریخته چه جوری بگممم بهش

سلام من دختری ۱۷ ساله هستم زندگی خوبی داشتم موقعی که ۱۲ سالم بود پدرم به مادرم خیانت میکرد و من نمی دونستم علت این دعواها و کتک کاری ها و جداشدن ها چیه وقتی اول دبیرستان بودم فهمیدم دقیقا زمانی بود که فهمیدم پدرم با خانمی هس..و باز هم میفهمیدم که پدرم جور متفاوتی هس و هنوزم به مادرم با خانم های دیگه خیانت میکنه کار به مرز طلاق کشید و..و من به شدت افسرده شدم دم و دقیقه یه جای خلوت پیدا میکردم تا گریه کنم من عاشق یه پسری شدم که ۹ سال ازم بزرگتر بود دوران بدی بود از پدرم و تمام مردا متنفر بودم اما دیوونه این شخص بودم یه طرفه بود و من حتی باهاشم حرف نمیزدم..۳ سال تمام عاشقش بودم یه جورایی برام تسکین اور بود فکر میکردم هیچ کس تو زندگیم مهم نیس فقط اون..البته از این احساس رنج شدید میبردم چون متضاد با حس تنفری بود که به جنس مخالفم داشتم بعد ۳ سال وقتی ۱۷ سالم شد با احساسم کنار اومدم و فراموشش کردم خونوادم طلاق نگرفتن و وضع بهتر شد اما بخاطر اتفاق گذشته چون رفتارهای مخفیانه پدرم تماس هاش با خانم ها وقتی مادرم نبود شخص مشکوکی شدم و از مشکوک بودنم بدم میاد اما دید بدم عوض نمیشه و با اینکه پدرم هر کاری برام میکنه اما نمی تونم یه جوری ببخشمش و در کل الان احساس میکنم دوباره به شخصی علاقه دارم و ۲ سال ازم بزرگتر هست من از این عشق متنفرم و احساسم یه طرفه نیس اما علاقه ندارم احساسم جریان بگیره ایشون فامیلم هستن ..مدتی علاقم زیاد شده فکرم و تو خواب هم هس..دارم عذاب میکشم چون نمیخوام ازدواج کنم و مثل مادرم شم میترسم هنوز هم افسرده گی شدید دارم از اینور تو سنی هستم که خیلی مهمه با این حال میخوام در قلبم رو قفل کنم دیگه نمیخوام بزارم شخصی واردش شه چون میترسم بهم خیانت شه خواهش میکنم کمکم کنین خیلی عذاب میکشم نمی تونم گذشتم رو بیخیال شم و پدرم رو ببخشم نمی خوام عاشق کسی بشم..چون یاد گذشته می افتم..فقط میخوام این عشق رو فراموش کنم اما نمی تونم لطفا بهم بگین چی کار کنم تا ایشونو فراموش کنم ؟؟؟

سلام من دختری ۲۶ ساله هستم حدودا ۷ ساله با پسری آشنا شدم و هممه ی زندگیم رو گرفت یک بار بهم پیشنهاد ازدواج داد ولی یک ماه بعد پشیمون شد بعد اون باهم رابطه داشتیم و الان دختر نیستم متاسفانه دانشگاهمو ترک کردم از کار اخراج شدم بخاطر علاقه ای که بهش داشتم و دارم اون به جایی رسیده که فقط بهم میگه من شریک جنسیشم و واقعا هروقت هوس سکس میکرد و میکنه میاد سراغم یه زن صیغه ایم داره و با خیلیا رابطه داره همه چیمو ازم گرفت حالا بهم میگه خودت خواستی و تقصیر خودته که دیگه دختر نیستی و من نمی تونم برات کاری کنم و خالا داره ازدواج میکنه.... هیچکس از اینا با خبر نیست!
دارم دیوووووووونه میشم یکی کمکم کنه

من دختری ۲۰ ساله هستم مدتی است عاشق پسری شده ام.رابطه ما در حد اس و حرف است چون در شهر دیگری است.ولی هردو به شدت به هم وابسته شده ایم.واقعا همدم خوبی است.وقتی از عشق من به خودش باخبر شد احساس ترس کرد و گفت که باید رابطمون کم بشه که من ضربه نخورم.آخه میگه ما بهم نمیرسیم و محدودیت هایی داره.وقتی در مورد محدودیت هاش میپرسم میگه من ی مشکل روحی و جسمی دارم.از حرفاش بو بردم که احتمالا شاید بیماری داشته باشه و زنده نمونه چون میگفت باید کم کم فراموشش کنم که بعد نبودنش ضربه نخورم.الان چیکار کنم/ ن از دردش میدونم و ن میتونم فراموشش کنم....خودش میدونه دیوونه میشم.من یک ساعت ج اس نده به گریه میفتم

سلام من دختری ۱۵ ساله ام. عشق یا هوس من از زمانی شروع شد که یکی از فامیلامون ازدواج کرد. ما به خونه ی خانواده ی شوهر اون فامیلمون رفتیم و من اونجا پسری رو دیدم که قبلا تعریفشو خیلی شنیده بودم. از لحضه ی اول که دیدمش یه ارامش خاص بهم دست داد.دقیقا همونی بود که میخواستم. ساکت خوشتیپ نجیب و....از اون روز تا الان(۱ سال پیش) فکرم مشغول اونه و واقعا حس میکنم میخوامش. با وجود اینکه سنش ۱۵ سال از من بیشتره یه بار بیشتر ندیدمشو و میدونم یه دخترو خیلی دوس داره و هزار بارم به خواستگاریش رفته و منو بچه به حساب میاره؛ ولی از ته قلبم میخوامش. اونم برای ازدواج. یه بارم زنگ زدنو گفتن یکیو بهش معرفی کنیم مامانم به شوخی گفت تو رو معرفی کنم؟ منم فقط خندیدم. ولی بعد بهش جدی گفتم آره منو معرفی کن که گفت نخیر دیگه از این چرت و پرتا نگی و از این حرفا. مامانم میگه تا ۲۵ سالگی نمیذارم ازدواج کنی. راستی خانواده اونم منو خیلی دوس دارن و خودشون گفته بودن اگه سنم بیشتر بود حتما پا پیش میذاشتن.منم تو این یه سال همش گریه میکردم و از خدا شاکی بودم که چرا به خاطر سن کمم نباید به عشقم برسم و تو خانواده ای باشم که هم دوسش دارم هم دوسم دارن. خواهشا راهنماییم کنین و بگین حسم عشقه یا هوس؟ و آیا میتونم اونو به خودم علاقه مند کنم؟ یا باید فراموشش کنم؟ و اگه باید فراموشش کنم بگین چجوری؟ لطفا سوالی هم داشتین برام ایمیل کنین حتما جواب میدم.خیلی ممنون.

با سلام دوستان
من یه پسر ۱۶ ساله هستم.من یه دختری رو تقریبا از ۵ یا ۶ سالگی میشناختم و مادرامون باهم دوست های خیلی صمیمی بودن و من به مرور عاشق این دختر شدم . اون دختر هم ۱ سال از من کوچیک تره . و من احساسم رو راجع به اون دختر به کسی نمیگفتم . گذشت تا شهریور سال پیش که من ۱۵ سالم بود و دوستای مشترک و صمیمیمون بهم گفتن که آرین ما از زیر زبونش کشیدیم که اونم تورو دوست داره . و یه مدتی حدود ۶ یا ۷ ماه با هم رابطه داشتیم تا اینکه یهروز گفتش ممکنه در آینده از کس دیگه ای خوشم بیاد و میخوام که از هم جدا بشیم و منم گفتم باشه . و گذشت تا اینکه به خودم گفتش که عاشق یکی از دوستای من شده و یه مدتی با هم دوست بودن تا اینکه دوست من با یه نفر دیگه دوست شد و دقیقا روز قبل عید بود و اون دختر به من گفت که به خاطر دوست من که ترکش کرده تا صبح نشسته و گریه کرده و منم خیلی ناراحت شدم که برای دوست من که چند هفته بیشتر نمیشناختش گریه کرده ولی واسه ی من که حدود ۱۰ سال همدیگرو میشناختیم هیچ اتفاقی نیفتاده . و الانم میگه که میخواد با یه پسره دوست بشه . و من با تمام وجود دوستش دارم و میخواستم برگرده . هرکاری تونستم کردم . ولی گفت که دیگه نسبت به من حسی نداره . من خیلی تلاش کردم که از قلبم بیرونش کنم ولی نشد . خواهش می کنم کمکم کنید . خیلیا هم خیلی از راه حلارو گفتن ولی هیچکدومش حتی یه ذره هم تاثیر نداشت
خواهش می کنم کمکم کنید.واقعا حال روحیم بده

من بیست وشش ساله هستم چهارماهه با مردی سی و شش ساله دوستم. رابطه ی کاملی با هم نداریم و خیلی هم همو دوست داریم و این واقعیت اینکه دوست پسرم خیلی دوستم داره یکی از دوستامم کاملاتایید کردن. خوشبختانه دخترم و با وجود اینکه علاقه ای که به او دارم حتی حاضر نیستم بکارتم از بین بره و حتی دوست پسرمم بهم گفته که پول خیلی زیادی هم به من بدی من هرگز این کارونمیکنم... که بعدها واسه ازدواجت مشکل ساز بشه. خلاصه به من قول ازدواج نداده و حتی نزد من عنوان کرده که از مسیولیت بدش میاد عنوان کرده که قول ازدواج نمیدم بعد از یه مدت میاد بهم میگه من اصلا نمیخوام ازدواج کنم چون شرایط کاریم خیلی بده و از اینکه فردا با همسرم سرچیزایی دعوامون شه خوشم نمیاد و از این حرفا(اون سه هفته سرکاره تو یه شرکت تو جنوب منم اصفهانم و دارم واسه ارشد میخونم)این دوست پسرم هم خونه داره هم ماشین هم شغل ثابت..ماهی چهار روز یابیش تر(اما کم تر ازیه هفته)همو اصفهان میبینیم چون خونشون مثه ما اصفهانه،ا در ضمن خیلی هم به وجود منو خودش افتخار میکنه و حتی عنوان کرده که هیچ دوست پسری مثه من به تو اهمیت نمیده و ازاین حرفا.آخه خیلی هوامو داره و کاملا درکم میکنه و همینطور من اونو.... حالا موندم چکار کنم؟

درضمن این را هم بگویم که اگر موقعیت خوبی واسه ازدواجم پیش بیاد احتمالا قید دوست پسرمو میزنم.با اینکه خیلی دوسش دارم ولی چاره ای نمیبینم که اگه فرصت خوبی برام پیش بیاد حتما ازدواج میکنم و بی خیالشم میشم واقعا!

سلام من خیلی اینجا کامنت میزارم و از حرفاتون استفاده میکنم من کلا اون موضوعی ک قبلا گفته بودمو فراموش کردم اما حالا عاشق یه مرد۳۴ساله شدم خودمم۱۶سالمه دیونشم این از هرنظر واسه زندگی خوبه خونوادم میشناسنش اما نمیدونن عاشقشم همشهریمه ولی من مشهد زندگی مینم کم میبینمش عاشقشم به نظر شما درسته؟؟؟خیلی میخوااااااااااامش کمکم کنین ازش دورم که شدم میخوام خودمو بکشم چون من از هرکی خوشم میاد خدا ازم میگیرتش داره ایمانمم از بین میره نمیخوام اینطورشه

با سلام و خسته نباشید
من هم ۴ سال با یه پسری که ۱۰ سال ازم بزرگتره اشنا شدم من ۲۰سالمه و اون ۳۰سالشه واقعا دوسش دارم ولی اون چند سال پیش قبل از اشناییمون ازدواج کرده و الان متارکه کرده و از ازدواج می ترسه و میگه چون از ازدواج مجدد میترسم نمیتونم بیام و حس میکنه چون انتخاب قبلیش اشتباه بوده دوباره اشتباه میشه ولی من حرفشو قبول نکردمو الان ۲ ماهه ولش کردم ولی یه حسی هنوزم امیدوارم میکنه بهش چکار کنم ؟

سلام
من دختری هستم ۲۶ ساله چند سال پیش با یه نفر که می گفت پسره و تنهاست اشنا شدم پس از مدتی فهمیدم نامزد داره و به من گفت اجباریه و من یجور قانع کرد که باهاش باشم پس از مدتی فهمیدم ازدواج کرد و من به شدت داغون بودم و چون تنها حرفاش باور کردم و بهم گفت انو طلاق میده و میام با تو ولی الن چند سال گذشته و واستگی من به ای ادم شدید شده تو یه سری شرایطی قرار گرفتم که سعی کنم از این حالت بیرون بیام با یه پسری اشنا شدم سعی کرد با اون باشم ولی نشد که هون ادم ترک کنم و مجبور شدم قضیه رو به اون پسر که خیلی منطقی هست بگم.۲ ماه بیشتر با اون پسر نبودم ولی چون با هم عهد ازدواج بستیم بد بهم وابسته شده و خیلی منو دوست داره و میگه میخواد کمکم کنه که بتونم به شرایط ایده الم برگردم و میگه حاضر برام بجنگه خودمم از این شرایط که با اون مردی که زن داره خسته شدم ولی خیلی بهش وابسته شدم نمی دونم باید چیکار کنم میدونمم تهش با اون ادم به جایی نمیرسم به خودم میگم شاید از ایران برم خوب باشه اون پسرم خیلی دوسم داره ختی خاضره همه جوره کمکم کنه تا از این شرایط بیرون بیام ولیی نمیدونم چیکار کنم چجوری قبول کنم اون ادم زن دار به دردم نیخوره هیچجوری حرف تو سرم نیره خواهشا کمک کنید بدونم چیکار کنم.خونوادمم نمیدونن بفهمن دیگه هیچی

سلام من دختری هستم ۲۱ساله از خراسان۳سال با ی پسر که ۲۴ساشه رابطه داشتم عاشق هم بودیم پارسال بعد ازتموم شدن دانشگاهش اوند خاستگاریم ولی خانوادش نخواستن چون وضع مالیشون خیلی بالا تر از ما بود بعد از اون جریان رفت سربازی منم همینطور باهاش بودم شاهد بودم چقد واسه راضی کردن خانوادش تلاش کرد اما نشد نتونست .خیلی پیشم گریه کرد ولی گفت دیگه امیدی نداشته باشم.تا اینکه چند وقت پیش بهش گفتم خواستگار دارم اونم گفت خانوادم راضی نمیشن ازدواج کن ولی من هیچوقت ازدواج نمیکنم.منم شمارمو عوض کردم ۲هفته هست که ازش جداشدم خیلی حالم بده نمیدونم چکار کنم.ترو خدا راهنماییم کنید.ممنون

با سلام خدمت شما بزرگواران قبل گفتن عرايضم وظيفه خود ميدانم تا كمال تشكر را از جنابعالي و تمامي دست اندر كاران به خدمت شما عزيزان برسانم.
حقير از سال ۹۳/۴/۸در يك رابطه بودم ك امروز باهم به انتهاي اين عهد و بيمان رسيديم.
بسيار غمگين و محضون بودم ك يكدفعه تصميم به گرفتن كمك از سايت هاي موجود گرفتم.باحالتي مايوسانه و نااميد در حال گشت و گذار بودم ك با سايت شما مواجه شدم.اجازه دهيد صادقانه عرض كنم در حالتي نا باورانه ارامش خاطر عجيبي مطالب شما بزرگواران به حقير عطا كرد.
از اين رو دست يكيك شما عزيزان را به رسم احترام ميفشارم و از محضر خداوند بلند مرتبه براي شما بزرگواران ارامش و عزت ابدي تمنا دارم.
با احترام فرهاد

وای یاابوالفضل توچه دوره زمانی زندگی میکنیم خدایاخودت رحم کن به این این جامعه ی اسلامی

.خواهش.میکنم زودتر جوابمو بدید حالم خیلی بده

باسلام
آیا رابطه و دوستی با پسر نامحرم حق الناس است یا نه؟توضیح دهید.
منظورم از رابطه،رابطه ی پیامکی و اینترنتی است.
اگر در وسط دوستی یکی از دو طرف بفهمد اشتباه کرده است،حق الناس گریبانش میشود؟
اگر وسط راه اتفاقی برای یکی از این دونفر بیفتدبه خاطر وابستگی شدید،حکم چیست؟باید دوستی را قطع کرد؟

salam man negin hastam 25 salameh,yek sali hast ke yek hamkare jadid daram hodod 4 mahi hast ke hes mikonam behem alaghe dare kheili mahdood o kam be ham nazdik shodim ba reayat osol man say kardam behesh eshgahmo kheili dar lafafeh neshoon bedam on taghriban be pam miomad vali yeho paziresesh to yeki az daneshgaghhaye kharej az keshvar dorost shod o dare mire.‎.‎.na zam khastegari kard na khast bahash beram manam dige dar hamoon had mahdod ham behesh payam nandadam chon age mano mikhast bayad azam mikhast bahash beram chon dokhtari hastam az hichi hichi kam nadaram bi liaghat bood o roozi baraye az dast dadane man afsoos khahad khord az vaghti fahmid mikhad bere kheili bi tafavot shod .‎.‎.‎.roozi miad ke migam kharo shokr ke raft ke raft .‎.‎.‎ baram doa konid zood aroom sham.‎

با سلام و احترام خدمت اساتید عزیز
قبل از اینکه بخوام سوالمو مطرح کنم تشکر میکنم از شما عزیزان که به ما جوانان کمک می کنید و اجرتان با خدا
بنده ۲۰سالم هست ،به دلیل خرید گوشی لمسی و ورود به فیس بوک در سن ۱۸سالگی وارد دنیای جدیدی شدم که اون موقع جدید بود و با دختری اشنا شدم که اصلا نه قصد اشنایی داشتم،نه ازدواج،نه دوستی،سر یه مسئله ای در مورد حجاب بحث کردیم و همسن بودیم ،بعدا که از بیوگرافی ایشون سردراوردم فهمیدم دوست پسر دارن البته من اون موقع ۱۸سالم بود و اصلا علاقه هم به اینکه با دختری باشم نداشتم و همیشه هم بهش میگفتم این رابطه ها هیچ سرانجامی ندارد و خیلی بی احترامی هم شد به بنده!
بعدا فهمیدم که از دوس پسرشون جدا شدن و من اون موقع ۱۹سالم شد و فکر میکردم الان حس تنهایی دارد و بهش ابراز علاقه کردم البته عاشقش نبودم اما دوست داشتم بهش کمک کنم البته ایشون هیچ احساسی به من نداشت !
من میبینم بعضا پسرا تو سن ۱۵سالگی دوس پسر دارن تعجب میکنم من زمانی فهمیدم که تو اوج مشکلات بودم!
بگذریم متاسفانه ب خاطر یه سری رفتار های اشتباه این خانوم (مثلا روزی بنده رو دیده بود و سریعا به فیس بوکم پیام داد ک منو دیده و البته بگم اون موقع دوست پسر هم داشت و وقتی گفت دیده منو زیاد اهمیتی ندادم چون اصلا مهم نبود واسم).
بعد از جدایی ایشون با دوس پسرش من طی یه مدت زمانی بدجور عاشق شدم و جوری ک کور و کر شدم و عقل رو از دست دادم انگار!
و خیلی به من بی احترامی شد ،وقتی بهش محبت میکردم بی احترامی میکرد میرفت بعد چند وقت میومد و تکرار میشد و یه شب دگ رفت منم دگ نرفتم دنبالش و اونشب یادم میاد تا صبح مشغول گریه کردن بودم و سنم ۱۹سال بود و مشغول مطالعه کنکور!
سرابی برای خود درست کردم و متاسفانه کسی هم رو نداشتم که کمکم کند !کسی رو نداشتم که راهنماییم کند رابطه با دختر چجوری باید باشد!
من بعد این دوره های برزخی ک داشتم دخترعممه ام به من پیشنهاد دوستی داد و منم چون در وضعیتی بدی بودم البته هیچ حسی بهش نداشتم اما قبولش کردم و البته خانواده ها فهمیدن و بعد یه مدت عاشقش شدم و تونستم گذشته رو کمی فراموش شاید بکنم و خانواده عمم البته منو خیلی دوست دارن و خودشون گفتن منو به عنوان دامادشون قبول دارن اما..
دخترعمم یه دختر ۱۵ساله بود و با توهین و فحش من رو ترک کرد هرچند زیاد وابسته نبودم اما خیلی داغون شدم و دلیل این کاراشو بعدا پرسیدم گفت میخواستم ازم بدت بیاد!بگذریم بعدا فهمیدیم پسرای دیگرو دوست دارد و هر روز دوست دارد باکسی باشد و البته اصلا به قیافش نمی خورد و همین اشتباه بود که من از روی ظاهر قضاوت کردم!
توی این دو رابطه خیلی خودمو باختم ،شخصیت و هویت و ارزشم رو باختم !خودمو کوچیک کردم هی دوباره پیشم اومد اما بخشیدم اما بازم رفت دخترعمم ،اشتباه از من بود که احترام زیادی گذاشتم !
الانم که دانشجویی مهندسی پزشکی ترم یک هستم و با کسی نیستم و همش دلم میخواد با دختری باشم و حالمو خوب کنم اما روز بعد دوست دارم با کسی دیگر باشم این حسی است که دارم الان برای همین نمی خوام با کسی باشم !
این سن اوج احساست نوجوان است برای همین احساسات سطحی میگیرم و الانم در دانشگاه از همکلاسیم خوشم اومده و خیلی ها گفتن بهش بگو اما از چند نفر با تجربه مشورت کردن گفتن در میان نذار !
فکر میکنم زمانی برای ازدواج باید اقدام کنم که بفهمم خودم کی هستم!بفهمم ایا واقعا دوست دارم ؟ایا احساساتم واقعی هست؟دوست ندارم از حرف هام پشیمون بشم؟ برای همین این سایت اومدم و وقتمو گذاشتم و مطالب و کامنت هارو میخونم چون واسم مهمه زندگی !
الانم با این خانوم خیلی رابطه ی محترمانه ای دارم و از نظر ظاهری چون درس خوان و هدف دارن میتونم تو زندگی با چنین کسی پیشرفت کنم چون خودم یه هدفی دارم!
اما ترجیح میدم از احساساتم بگذرم و مدتی به این چیزا فکر نکنم و این طوری به نظرم شخصیتم خیلی پیش این همکلاسی حفظ میشود تا اینکه بگم دوستتون دارم و در صورت منفی بودن جواب شخصیتم رو دوباره از دست بدم !
و فکر میکنم بهترین سن برای ازدواج ۲۵تا۳۲سالگی هست و الان به این نتیجه رسیدم چون اون موقع بهتر تصمیم میگیرم برای همین نمی خوام با کسی دیگر رابطه داشته باشم !و عقلم باید بر احساسم غلبه داشته باشد!
و فعلا تنها میخوام به اهدافی که در شغلم دارد برسم و نمیخوام به ازدواج دیگر فکر میکنم مگر زمانی که فکر کنم برای پیشرفت زندگیم لازم باشد
((((((((((((اینم بگم در پرانتز هرچند شاید مهم نباشد هیچ وقت رابطه جنسی نداشتم فقط یه بار اشتباه کردم و از روی عشق(فک نکنم برای طرف مقابلم عشق بوده باشد شاید هوس بود) فقط دست و پیشانی دخترعممو بوسیدم!ولی ای کاش نمی کردم و خودمو کوچیک نمیکردم بعدا هم دخترعمم پیام داد موقعی که خام بود گفت من بغل میخوام (دقیقا )باید منو دیدی بغلم کنی منم گفتم من دوستت دارم اما نامحرمیم و این کارو بعد ازدواج انجام میدم و ناراحت شد و خداروشکر انحام ندادم هیچ وقت!)))))))))))))
سوال من از شما این است به نظرتون کار من درسته یا نه(هدفی که در مورد ایندم عرض کردم) ؟چیکار باید بکنم ک فکرم از احساسات دور شود؟سپاس

سلام مرسی که جواب سوالا رو بخوبی میدین و راهنماییی می کنین ..
دختری ۱۸ ساله هسم.من قبلا بخاطر مشکلات زیادی که بخاطر طلاق خانواده و خیانت های پدرم داشتم از جنس مخالفم بدم میومد ولی یه ادم رو دوس داشتم با اینکه اونم یه مرد بود ولی ازش خیلی خوشم میومد شاید بخاطر اینکه اون موقع از زندگی دس کشیده بودم و ارامش فکری و روحی نداشتم ...الانم دوسش دارم.. و تنفرم به جنس مخالفم خیلی کم شده ولی نمی تونم باهاشون درست حرف بزنم. ..البته چون زیاد خجالتی هستم علتشو این میدونم با اینکه والدینم جدا نشدن اما حس تنفر کمی رو هنوز تو وجودم نسبت به پدرم دارم با اینکه مسعله طلاقشون منتفی شده اما خیلی میترسم دوباره شروع بشع و اینکه الان...مشکلم اینه که
یکی از کسانی که میشناسم از خجالتی بودنم و اینکه نمی تونم درست باهاش حرف بزنم .. برداشت اشتباه کرده و فک کرده بهش احساس دارم با اینکه این اقا نامزد دارن اما مدام به منو اذیت میکنه یا بهم تیکه زیاد میندازه اشنا هستن ایشون واین که خودمم متوجه شدم بهعضی وقتا کلامات محبت امیز بکار میبره و اذیت میکنه و منم خودمو میزنم به نفهمی..البته قبلا یکم باهاش صمیمی شده بودم و برداشت اشتباهشون از اون موقع بود و شروع شد
... و ایشون جای دادشم هست من استرس خیلی زیاد دارم و وقتی تو چنین موقعیتی هستم نمی دونم چیکار کنم..و دستپاچع میشم و اینکارش برام ازار دهنس نمی تونم بیان کنم که تو داری اشتباه فک میکنی بخاطر مساعل فامیلی و خونواده میترسم مشکل بشه و..ولی خیلی بارها گفتم جای داداشمی..اما هنوز ازارم میده و نامزدش بخاطر این موضوع میدونم ازم ناراحته و باهام سرد برخورد میکنه..و جدیدا احساس تنفر بهش دارم بخاطر رفتارش..با اینکه اونم بهم عنوان هایی مثل خواهر و..میده و میگه خواهر کوچولوشم اما نمیدونم چرا اینطور رفتار میکنه؟
چون به هیچ وجه نمیشه بهش بگم از رفتارت خوشم نمیاد یا برداشتت غلطه ..و نمی تونمم موضوع رو با کسی درمیون بزارم...خیلی بده ...و میگم ای کاش با این ادم رو در رو نشم و...احساس تنفرم یکم یکم داره برمیگرده و احساس میکنم چقد اقایون کثیف هستن..و...متاسفانه کم کم دارم از شخصی که خیلی دوسش دارم دل میکنم احساس میکنم اونم مثله تمامی جنس مخالفمه و ..لطفا بهم راه حل بدین چیجوری رفتار کنم یا چیکار کنم که این اقا اذیتم نکنه...چیکار کنم؟؟؟؟

سلام،من دختری ۲۳ ساله هستم که بعد تموم شدن درسم تو کلاس زنبورداری شرکت کردم ،مربیم ۳۰ سالس و من به اون علاقمند شدم . یک بار که بعش پیام داده بودم که برام عسل بیاره گفتش چشم امرا و طاعتا،بعدش بهم گفت خیلی بامزه ای و خوش خنده، در حین کلاس رفتن به هم پیام میدادیم که ی اتفاقی پیش اومد و ایشون کنجکاو شدن راجع به بدن خانوما و از من خواستن که در مورد سینه بهشون توضیح بدم من هرچی توضیح میدادم کنجکاوتر میشد و آخرشم با کلی التماس و عجز و ناله ازم خواست که نشونش بدم منم آماده شدم و فقط در حد باز کردن دکمه ی مانتوم و با پوشش کامل نشونش دادم بعد اون هی گیر داده بود که دست بزنم بهش منم اینبار مخالفت کردم و رو ندادم بهش،ولی کلا تو کلاس خیلی نگام میکنه و باهام شوخی میکنه حتی با اون رفتار جدی منم ازم ناراحت نشده و کلا بیخیال شده،و رفتارش مثل سابق گرم و صمیمیه ،حتی بقیم متوجه رفتار متفاوتش با من شدن،میخواستم بدونم آیا اون دوباره بهم اعتماد داره؟آیا اونم دوسم داره؟ چیکار کنم؟ چطور بهش نزدیک شم؟

سلام امیدارم حالتون خوب باشه....
من۱۵سالمه حدود یک سال پیش با یه پسر توی فضای مجازی آشنا شدم که
همسنه خودم بودشاید این رابطه مجازی بوده باشه اما من واقعا دوسش داشتم اما بعد از مدتی ما باهم کات کردیم چون به من اعتماد نداشت.بعد از اون من خیلی افسرده شدم ونتونستم اون طوری که میخوام درسمو بخونم ومعدل از۱۹/۱۴افت کرد وشد۱۷/۴۵سال خیلی بدی بود من به مامانم قول دادم جبران کنم تابستون اون سال مامانم برام موبایل خرید ومن برنامه های مختلف لاین ویاهو تانگوو...روی موبایلم نصب کردم وهمش سرگرمه اونا بودم ودرسم به کلی فراموشم شد توی لاین من وابسته شدم به پسری که ۹سال از خودم بزرگتره و اون برای من وقت نمیزار خیلی کم باهام چت میکنه من خیلی دوسش دارم اون واقعا به من کمک میکنه توی برخی از مشکلاتم اون برای من فک نکنم مشکلی ایجاد کنه اما من به غیراز اون چندنفر دیگه ام چت میکنم هرکاری میکنم نمیتونم از این برنامه ها دل بکنم خواهش میکنم کمکم کنید باید چیکارکنم دزسم خیلی مهمه دلم میخواد در آینده پزشک بشم اما این برنامه ها نمیزرن با این وضعیت شاید نتونم برم رشته ی تجربی بهم بگین چیکارکنم روی پرفایلم بنویسم خداحافظ وبرنامه هارو پاک کنم؟؟؟چطوری حواسمو جمع کنم به درس خوندنم؟؟؟آیا میتونم برگردم به حالت اولم که درس میخوندم وموفق بودم؟؟؟تورو خدا کمک کنید

سلام من یه دختر۲۲ساله هستم.اصلااهل دوستی باپسرنبودم هروقت بهم پیشنهادی میشدباقاطعیت ردمیکردم چون میدونستم گناه هست وازطرف دیگه یه جورخیانت به همسرآیندم میدونستم.تااینکه نه ماه پیش ازیک طرف تنهایی اذیتم میکردازطرف دیگه هم به خاطرکمبودمحبت بایه پسرتودنیای مجازی اشناشدم.قبل ازاین اتفاق حتی تودنیای مجازی هم باپسراراحت صحبت نمیکردم ورسمی صحبت میکردم.بعدازاینکه اشناشدیم فهمیدم هزارکیلومترازهم فاصله داریم ومن چندماه ازاون بزرگترهستم اون گفت واسش مهم نیست.مافقط عکس همدیگه رودیده بودیم وچت میکردیم یاتلفنی صحبت میکردیم .کم کم بهش علاقه مندشدم وبهش وابسته شدم.ماازروزاول میدونستیم بهم نمیرسیم وبایدجدابشیم ولی علاقه ای که بینمون ب وجوداومده بودمانع ازجداشدنمون میشد.تاقبل ازاشناشدن بااون خواستگارداشتم ولی ب خاطرخواهربزرگترم نمیتونستم ازدواج کنم اماالان یه مدتی هست که تصمیم گرفتم ازدواج کنم تاچندروزپیش هروقت خواستگارمیومذبرام سعی میکردم عاقلانه تصمیم بگیرم ولی خب چون دلم پیش کس دیگه ای بودجواب ردمیدادم تااینکه جدیدایه خواستگاردارم که همه جوره شرایطش عالی هست وقتی باهاش اشناشدم حس خوبی نسبت بهش پیداکردم تقریباجوابم مثبت هست ولی مشکلی که دارم این هست که ب خاطردوست پسرم دچارعذاب وجدان شدم یک هفته بودکه باهاش صحبت نکرده بودم براهمین بهترتونستم درموردخواستگارم فکرکنم اماوقتی بعدیک هفته باهاش صحبت کردم دوباره عذاب وجدانم شروع شدهمش باخودم میگم اگ ازدواج کنم چه جوری بهش بگم اخه همیشه میگفت طاقت دوری من ونداره دوری من عذابش میده و...میترسم بلایی سرش بیادنمیخوام دلش وبشکنم براهمین توانتخابم دچارتردیدشدم ازیک طرف هم میدونم که بلاخره بایدازدواج کنم درواقع درسته هنوزم دوسش دارم ولی به اندازه اون اوایل نیست اگ اون بگه جدابشیم سختم هست ولی بهترمیتونم تحمل کنم امانمیتونم بهش بگم بایدجدابشیم.واقعانمیدونم چیکارکنم سردرگم شدم بین عقلم واحساسم موندم .خواهش میکنم کمکم کنیدنمیخوام ایندم وخراب کنم.

سلام دوستان خواهش میکنم این متن رو بخونید...من دختری ۱۸ ساله ام من از ۱۴ سالگی رفتم تو فاز این دوستی موستیا اخ که چقد تو دوستیام ساده بودم من هر جور دوستی رو تجربه کردم از مجازی واقعی و خیالی /اول با پسری اشنا شدم بعد ۷ ماه فهمیدم همش دروغ گفته حتی اسمشو ...ولی واسم مهم نبود چون خودمم زیاد اینجور جاها دروغ میگفتم من اولین عشقم بود ک ما حتی عکس همم ندیده بودیم میگفت ک خیلی دوست دارم چون صادقی ...ولی یادمون نره صادق بودن با سادگی فرق داره من ساده بودم بگذریم من واقعا وابستش شده بودم نمیدونم اصلا چرا رفتم سمت این مساعل /بعد ی پسری با من دوست شد و اولی رو ول کردم بهش گفتم کمن با یکی دیگه رفیقم و تموم کردیم من اولین عشق حضوری رو با دومی تجربه کردم اما خیلی یهویی شد من عاشق این یکی نبود و دلم اونجا بود جدیده هم گفت باید اونو ول کنی من ادمی نبودم ک همزمان با دو نفر باشم ....با این یکی اصلا خوش رفتار نبودم بی محلی میکردم ضایعش میکردم محبتش هم پس زدم ولش کردم اومدم با قبلی قبلی گفت منو نمیخاد چون خیانت کارم بعد ی ماه دباره اومد سراغم با هم دوست شدیم ما قصدمون ازدواج بود ولی اون جدیده فقط موقتی ما حدوده دوسال بودیم با اون جدیده ی ماه بیشتر نبودم ...........بعد ی مدت اون قبلی حرفای سکسی بهم زد منم ک متنفر بودم بعد دیدم شخصیتش بمن نمیخوره ولش کردم ....بعد از ی سال ....تو راه مدرسه عشق جدیدرو دیدم اونم چند بار ک اونجا عاشقش شدم از ته دل ...بعد ۶ ماه رفتم سراغش اما اون ادم قبلی نبود خیلی مغرور بود برعکس اون موقع ها ک خاکی بود و ساده و مهربون و راحت پسم زد و تحقیرم کرد و من اصلا انتظار این عکس العمل رو نداشتم و از درون شکستم هر حرفی زد بمن من ب رو خودم نیوردم و فقط شکستم از اون موقع روزگارم سیاهه دیگه عاشق نشدم ...گفت :من کسیرو دارم دوسشم دارم ...تو کی هستی دیگه ...زر نزنو این حرفا ...اما هنوزم دوسش دارم و از عشقم کم نشده ...از خدا خواستم نذز کردم نیومد ۲ سال انتظار کشیدم برا اومدنش فایده نداشت اون ب کنار حرفای تحقیر امیز دیگران ب کنار...من ک گفته بودم خودمو عوض کردم همونی میشم ک تو میخای ولی انگار با تیکه سنگ داشتم میحرفیدم ...از همینجا بش میگم د لامصب منکه دوست داشتم عاشقت شدم واقعا خودمو ب خاطر تو عوض کردم من ی دفتر داشتم ک تمومه روزای انتظارمو توش نوشته بودم و از عشقم نسبت ب اون حرف زده بودم اتیشش زدم زندگیمو عوض کردم دیگه ام عاشق نشدم و نمیشم ب موقش ...از خدا نخاستم اون بدبخت شه ولی خاستم من خیلی خوشبخت بشم با بدبختیه اون من ب جایی نمیرسم عشق من از ته دل و پاک بود من دوسال تموم براش اشک ریختم حیفه اشکام حیییییفه اشکام حیف ...من هیچ مشکلی نداشتم فقط مشکل اخلاقه بود ک حل شد ...ولی فهمیدم خدا عاشقمه ک منو از یک عشق پوچ رها کرد ما ممکنه بعضی وقتا دیر ب این نتیجه برسیم نزاریم دیر شه بقول یکی میگفت کسیرو دوس داشته باش ولی عاشقش نباش اینا واسه ادم نون و اب نمیشه ...من اگرم بخام ازدواج کنم با کسی ازدواج میکنم ک ادم باشه هر کی ک خوب باشه ادم عاشقش میشه این بهتره تا اینکه از اول عاشق باشی بعد ازدواج کنی بفهمی طرف اصلا ادم نیس اونجا ضربه سختی میخوری نزاریم کار ب اونجا بکشه دخترای گل شماها اینقد ساده نباشید و گدای محبت نباشید پسره اگه میگه دوست داره دروغه ب مولا دروغه پسرا شماها هم نوکر شهوتتون نشید ببخشید حرفم ب اون نامرداست اونایی ک احساسات دخترارو نادیده میگیرن پی شهوتن اونا حیونن ...اینو میدونم عشقای قبل ازدواج فقط باخته اینوهممون خوب میدونیم ...ولی دخترام نامردی میکنن جامعمون واقعا داغون شده ک ی زن شوهردار میره با ی پسر مجرد اخه دردت چیه دلیل نمیشه شوهرت ی تو بت میگه توام سر لجبازی بری زندگیتو خراب کنی این مساعل رو ک میشنوم تشنج میزنم من خودم کسی واقعا من رو دوس داشته باشه و بم ثابت شه جونمم میدم ب هر کی اندازه خودش ارزش بدید این حرفا شعار نیس من خودم بش رسیدم یا ب چشم خودم دیدم یادمون نره ی خدایی اون بالاس حواسمون ب کارامون باشه من توبه کردم چون خدا برام موند خدایا نوکرتمممممم...عشق رو ما فقط تو ی چشمک زدن توی لبخند تو ی دوست دارم کشککی میبینیم کیرو داریم گول میزنیم اینا ی مانع برا خوشبختین ...ما ادما ۸۰ درصد مشکلات رو خودمون برا خودمون درست میکنیم اگه دلت گرفت برو با خدات بحرف ن با رفیقت ن با ب اصطلاح عششششقت ن با برادر ن خواهر فقط خدا ...اینا نصیحت نبود من کوچیکتر از اونیم ک بخام شماهارو نصیحت کنم ولی اینا یاداوری بود چون ما همه ی اینا رو خوب میدونیم...ممنون میشم ب حرفام ده دیقه فکر کنید و تمام عمر عمل کنید ...ممنون

سلام من دختری هستم ٢٠ ساله،حدود ٤ ساله عاشق پسرى هستم،يكسال ازم بزرگ تره
مشكل رابطمون اينجاست كه ٣ سال پيش تصميم گرفتيم محدوديت هايى در رابطمون بزاريم يعنى فقط دوست معمولى باشيم
من چون خيلى دوسش داشتم قبول كردم
ولى الان خيلى مشكل دارم روز به روز وابسته تر شدم و زندگيم برام خيلى جدى شده
اونم به من وابسته هستش ولى عاشقم نيست فقط به عنوان دوست بهم ارزش ميده
و من بخاطر خوش بختيش سكوت ميكنم و عذاب ميكشم
ولى نميتونم ولش كنم و برم سراغ زندگى خودم
واقعا نميدونم بايد چيكار كنم
تورو خدا كمكم كنيد

سلام....
من یه دختر ۲۸ ساله هستم که ۲ سال پیش با پسری ۳۰ ساله آشنا شدم..... ایشون خیلی بهم ابزار علاقه میکردن... پسر ساده و پاک و خیلی خوبی بودن.... بعد یه مدت ازم درخواست ازدواج کردن......اما چون بیکار بودن گفتن که اول برم سرکار و بعد میام خاستگاری...... ایشون کارمند بیمه شدن اما محل کارشون شهر دیگه ای بود........ اویل با هم خیلی خوب بودیم ..... اما بعد کم کم نسبت بهم بی توجه شدن..... و شکاک... من ادم حساسی بودم... خیلی دوسش داشتم...... درسته بهم بی احترامی نمیکردن اما خیلی کم محلی میکردن و هر دفه گفتم بیا خاستگاری بهونه میاوردن تا اینکه من آزمون استخدامی دادم و بهونه جدیدشون شد اینکه به من انتقالی نمیدن...... کم محلیای ایشون و صد البته بی اخلاقی خودم و سست بودنم باعث شد که من بهشون خیانت کنم و با کسای دیگه حرف بزنم....... ایشون متوجه این موضوع شدن....... اما خیلی محترمانه من بخشیدن ولی گفتن که نمیتونن فراموش کنن و تنهام گذاشتن........ میدونم که کار من خیلی اشتباه بوده و مشکلم الان اینه که نمیتونم خودم ببخشم و فقط خودم مقصر میدونم و سرزنش میکنم....... کارم هر شب شده گریه والتماس بخدا که من ببخشه و کمکم کنه که فراموشش کنم...... اما نمیتونم خودم ببخشم......... حس میکنم زندگی و خوشبختیم با دستای خودم تباه کردم...... خیلی پشیمونم..... حس میکنم که هیچ کس اندازه ایشون من دوست نخواهد داشت دیگه..... ولی گاهی هم میگم که اگه دوسم داشت اینقدر طولش نمیداد...... واقعا بریدم........ حس میکنم همه درها به روم بسته شده.......... هر چند موقعیت خوبی دارم هم به لحاظ ظاهری و هم شغلی و تحصیلات و دوروبرم آدمای زیادی هستن ولی نمیتونم فراموشش کنم....... خواهش میکنم کمکم کنید

سلام.من دختري ٢٨ساله هستم قبلا با بسري دوست بودم همكارم بود خيلي دوسم داشت ولي به خاطر كارمند بودنم نيومد خواستكاريم منم بعدش با يه نفر ديكه نامزد شدم متاسفانه حين اينكه عقد بودم دوست بسر قبليم ول كنم نشد همش باهم حرف ميزديم منم دوسش داشتم از اون طرف با نامزدم به مشكل برخورديم از هم جدا شديم الان باز با دوست بسرم رابطه دارم بهش كفتم مياي خواستكاريم ولي قبول نكرد الان يه هفتس قط رابطه كردم دارم دق ميكنم فقط.لطفا راهنماييم كنين طاقت دوريشم ندارم اصلا شب و روزم كريه شده

باعرض پوزش من سوال زیر را شنبه ۲۸ فروردین از خدمتتان پرسیده ام لیکن تاکنون جوابی دریافت نکرده ام باسلام و احترام. اینجانب ۲۹ ساله ساکن تهران. خواستگاری دارم که از لحاظ مذهبی، اخلاقی و تا حدودی خانوادگی به هم شبیه هستیم. مشکل من به نگاه کردن ایشان به خانم ها برمیگردد که میبینم هم به چهره خانم ها وهم موقعی که دور میشوند از پشت به انها نگاه میکند. طی دفعاتی که بیرون رفتیم بار اول خانمی چلوتر از ما میرفتند و شلوار تنگ چرم پوشیده بودند ایشان گفتند خوبه با دست محکم بزنی پشتشان تا اینجوری نپوشند و در جواب اعتراض من برای نگاهشان و حرف بدشان فتند شوخی میکنند و قصد مسخره کردن ان خانم را داشتند. یا در مورد دیگری خانمی موهایش را بافته و بیرون گذاشته بود گفتند خوب است ادم برود و موهایش را بکشد و وقتی من اعتراض کردم که چرا به خانمها نگاه میکنی گفتند برای مسخره کردن است و دلیلی ندارند و وقتی ناراحت شدم بشوخی گفتند که (باعرض پوزش خیلی زیاد) منکه رابطه جنسی برقرار نکردم باهاش (البته به بی ادبی این عبارت را بیان کردند). که این حرفشان باعث ناراحتی شدید من و سکوتم شد ولی برای اینکه قهر حاکم نشود پس از گذشت ۲۰ دقیقه به ایشان که سعی در دلجویی داشتند گفتم حرفشان خیلی زشت بوده و ایشان هم عذر خواستند و گفتند بابا یه نگاه که حلال است. البته طرز صحبت ایشان لحن شوخی دارد. یا یکبار دیگر سوار ماشین بودیم و داشتیم به خانه اشان (خانواده اشان به مسافرت رفته بودند در ان زمان) میرفتیم که در راه کنار خیابان خانم بی حجابی ایستاده بودند ایشان گفتند اینم سوار کنیم سه تایی بریم. مانده ام اینها می تواند مشکل زا باشد و یا خیر. با این اوصاف سوال من این است که ایا همه مردها عادت به نگاه کردن به خانم ها را دارند؟ ایا رفتار ایشان درست است؟ ایا این رفتارها خطر افرین نیست؟ ایا من باید اینکه از سایر لحاظ ها با ایشان سنخیت دارم را حساب کرده و اینمورد را نادیده بگیرم؟ این موضوع خیلی روی من اثر گذاشته. من کلا از مردها خیلی خوشم نمی اید بدلیل همین نگاه بد و خیانت و بی وفایی مردها و ... که در جامعه میبینم و ضمن اینکه بسیار از نظر روحی حساس و شکننده ام و این طرز نگاه ایشان واقعا مرا ازار میدهد. گاهی فکرمیکنم اینکه دچار تردید شده ام در اینکه ایا رفتار ایشان صحیح است یا خیر بدلیل واسته شدنم به ایشان باشد . ممنون از راهنمایی اتان پیشاپیش

باسلام و وقت بخیر. مشکلی که من دارم. در مورد بازی ای که شده روال زندگیم هست. من وقتی با کسی به مشکلی میخورم یا ناراحت میشم حس میکنم طرفم ممکنه منو نخواد و سعی میکنم خودم زودتر بهم بزنم رابطه امو تا ببینم اگر اصرار کرد و به اصطلاح نازم را خرید بسمتش برگردم. میدانم این موضوع باعث خستگی طرفم میشود. بارها شده سر مسئله ای به نامزدم گفته ام تمام و دیگر ادامه ندهیم وخداحافظ و حتی در بسیاری موارد ناشی از عجول بودنم در قضاوت بوده. حتی من با رئیسم هم همین طور رفتار را دارم اتفاق افتاده بود که سر مسئله ای رییسم بمن نصیحت میکردند و از رفتارم گله مند بودند و من به ایشان گفتم میخواهید من نباشم و بروم و انتظار داشتم اگر مرا میخواهند اصرار کنند . فکرمیکنم این مورد بازی من شده و بعدها در زندگی ام مشکل ساز. نمیدانم چه ترسی در کودکی ام داشته ام که باعث شده به این حالت دچار شوم. لطفا مرا راهنمایی کنید. ممنونم

سلام توروخدا کمکم کنید
من پسری۱۶ساله هستم من حدود۲ ساله که باشگاه میرم و در طی این ۲ سال عاشق استاد باشگاهمون شدم استاد باشگاهمون ۲۵سالشه من هرشب به یاد اون تا صبح آهنگ گوش میدم نمیخوابم و عکساشو نگاه میکنم و لی الا میخوام یگه فراموشش کنم چون میدونم ینی مطمئنم نمیتونم بهش برسم ححالا نمی دونم چجوری فراموشش کنم ...اگه راهیم بلدین که من و به اون میرسونه یا اونو عاشق من میکنه توروخدا بگید توروخدا زود جواب بدید دارم روانی میشم

با سلام.من با پسری توی یکی از شبکه های اجتماعی اشنا شدم..حوود ۴.۵ ماه با ایشون به صورت معمولی در ارتباط بودم و تو این چندماه همیشه به صورت خاص و خیلی با ادب و احترام زیاد نسبت به بقیه با من برخورد میکردن و منم درجریان بودم و شاهد که دوست دختر داشتن و هربار کات میکردن تقریبا ۳ بار فکرکنم..منو ایشون فاصله مکانیمون خیلی خیلی زیاده و از دو شهر متفاوت..خلاصه ایشون ی شب که ناراحت بود بخاطر ی موضوعی من خیلی دلداریش دادم و باهاش صحبت کردم اروم شه..از ان شب ایشون تغییر کرد..به صورت جدی صحبت میکرد..میگفت تلاش کن برای ادامه تحصیل بیای اینجا و تو با بقیه فرق داری خیلی معصومی حتی چهرت..و از ان شب که دیدم چقدر مهربون و با محبت با من حرف زدی..از این ۵.۴ ماه که همیشه انرژی مثبت بودی واسم و همیشه میگفتی عالیم و حس خوب و انرژی میدادی و شور نشاط داشتی همیشه خیلی خوشم امده..و از این حرفا..تا چندروز گذشت ایشون گفتن منو میخوان و عاشقم شدن و ما رابطمون ی شکل دیگه گرفت..خیلی محبت میکرد و میگفت هیچ چیز مانع این نیس که به من نرسه و میگفت حتی اگر نشه تو بیای شهرما من خودم میام..اگر بیای اینجا که همه چیز راحت تره واسه اشنایی با خانواده..نیاز نیست بگیم طریقه اشنایی تو مجازی بوده..و گفت من عکستو نشون اجیام دادم خیلی خوششون امده گفتن خداروشکر بالاخره یکی به دلت نشست.و من خیلی خوشحالم تورو دارم و اجیام گفتن عکس از اندامت بفرست اندامتو ببینیم..و اصرار میکرد واسه عکس از اندامم.من چند روز پیچوندمش بعدش گفتم نه..چون به نظرم مشکوک بود ماجرا..گفت که چند هفته دیگه میادشهرما و منو ببینه و با مامانم اشناشه..من میگفتم مامانم باید مامانتو ببینه بحرفه تا شاید قبول کنه میگفت من هیچ وقت نمیزارم مامانم با مامانت بحرفه و نمیخوام فضولی کنن از الان مهم خودمم.نمیخوام بفهمن مجازی اشناشدیم دلسرد کنن منو و توچکار خانواده من داری.تو بسپار به من مامانتو راضی میکنم.راضیش نکنم مردنیستم..قول میدم دلشو بدست بیارم وقتی امدم..اینم بگم ایشون ۲۸ سال و فوق لیسانس مهندسی مکانیک.از نظرظاهر درحد خیلی خیلی عالی وخیلی خوشتیپ و خوشکل..کار خوب و کلا شرایطش خوب بود..خلاصه من اصرار میکردم مامانت باید بحرفه دوباره میگفت مامانم دهاتیه بلدنیس فارسی بحرفه و این حرفا..انم تو کرج..مگه میشه اخه؟بعد ی جاسوتی داد گفت چرا چند کلمه بلده.یا ی بار تو ماشین که بود گفت ععع نیگا دختره شاسی بلنده قدبلنده و چقدر پسروایسش ایستادن یا چندتا عکس دختر میفرستاد که زن عموم گفته این دختره عکساتو تو گوشیم دیده خیلی خوشش امده ازت..هی عکسای دختره رو فرستاد واسم..که من گفتم نه من دلم پیش یکی دیگست و این حرفا که مثلا من تحریک بشم حواسم جمع باشه کاری نکنم بپره بره..یا دوستمو فرستادم امتحانش کنه باهاش حرف زد و اصلشو داد و اصل خواست و معرفی و گفت که تنهاست و دوست دخترنداره و همون موقع به دروغ به من گفت که داره درس میخونه..یا ان روزی که گفتم عکس اندام نمیدم ناراحت شد تاعصرپیام نداد و بعدش گفت من ازحرفای دیشبت ناراحتم که گفتی نمیای شهرما و درس بخونی اینجا و تو دلسردم کردی و منو ناراحت کردی بهم ریختم از دیشب..درحالی که دیشب اصلا چیزی نگفت از دلسردی و اینا و تا صبح روز بعد که گفتم عکس بهانشو داد به دیشب.و گفت اگر منو نمیخوای بگو و من یکمی دلسرد شدم.اگر خدای نکرده قسمت هم نشدیم هیچ وقت جدا نشیم دوتا دوست عاشق باقی بمونیم...
خب من با این وضعیت و دیدع ها و شنیده ها باهاش کات کردم..ان شب میخواست حرفای جنسب بزنه من بهش گفتم تماس بگیره.تماس گرفت..بهش گفتم که رفتاراش همخونی نداره.خیلی مشکوکه و صادق نیست..چشم پاگ نیست و همه رو گفتم.ساااکت بود ی کلمه حرف نمیزد اخرش گفت من چیزی نمیگم خجالت زده میشی..خجالت میکشی..ولی نمیگم کاری نداری خدافظ..و تمام شد به همین راحتی
حالا واسه من سوال ایشون که هدفشون بد بوده چرا اینقد اصرار داشتن با مامانم صحبت کنه و راضیش کنه؟چرا انقدر اصرار داشت واسه ادامه تحصیل برم انجا؟اخه خیلی پیگیر بود با مامانم صحبت کنه و راضیش کنه و همشم میگفت تو بیای اینجا همه چی حله فقط بیا اینجا واسه تحصیل بقیش حله..خانوادمو میگم تو دانشگاه باهات اشنا شدمو این حرفا..
خیلی سوال تو ذهنم هست..

سلام.من عاشق پسری شدم ک بهم پیشناد دوستی داد ولی بهم گف ک نباید بهم وابسته شی از این حرفا گف باید رابطمون در حد دوستیه معمولی باشه منم چون دوسش داشتم قبول کردم ک شاید بعدا بتونم نظرشو عوض کنم بهم وابسته شه الان ی ساله میگذره راس گفته بود انگاری دوستیه معمولی. پنج بار بهم زنگ نزده تو ی سال فقط روزی پیام میده گاهی وقتام یادش میره احساس میکنم خودشو همش ازم دور نگه میداره نمیخاد باهام صمیمی شه ولی دوس داره همش بیرون منو ببینه باهام بکرده بیرون زیادی با من خوشه ادم بعید میدونه ک بهم پیام نده ولی اینطور نیس.ولی من خودمو گول زدم پایش موندم وابستش کنم برعکس خودم روز ب روز وابسته تر شدم عاشقش شدم حالا اخیرا بهم گفته بدون دوستیه معمولی اخرش پوچه کسی اینطور پیشناد داد دوس نشو پیشش اونقد گریه کردم گف دیگه برو ب هیشکی اعتماد نکن تو باید خودت از رفتارم زنگ نزدنام متوجه میشدی بازم نمیگه برا همیشه برو میگه برام مهم نیستی بری یا بمونی من چیزی نمیگم ولی بی محلمه عذاب میکشم حالا من موندمو تنهاییان ولی نمیدونم تو دلم ی امیدی هس ک میگه خدا بخاد نظرشو عوض میکنه من بش میرسم چون واقا دیگه خسته شدم یا اون یا دیگه هیشکی .لطفا راهنماییم کنید من چیکار کنم چون واقا دیگه بریدم.ن فکر دوستی دارم ن ازدواج میخام برا همیشه تنها بمونم..

سلام.
۲۶ سالمه و در ۱۹سالگی با فردی از طریقِ تلفن آشنا شدم و این ارتباط به ازدواج ختم شد.این آقا ۷ سال از من بزرگتر بود و بعدها فهمیدم که دخترخاله شو دوست داشت اما بهش نرسیده.با توجه به اعتیاد و وابستگی ایشون به خونواده این ازدواج بعد از ۵ سال + یکسال زندگیِ جدا از هم به جدایی ختم شد. و این آقا تلاشی برایِ برگردوندنِ من نکرد.در حینِ طلاق تو آموزشگاهی دلبسته استادم شدم که شخصِ تنوع طلبی بود و با دوتا از دخترهایِ کلاس دوست شده بود.من دورادور دوسش داشتم اما دلم نمیخواست بدونه بخصوص این که به تازگی از یه رابطه بیرون اومده بودم.بعد از حدودِ سه ماه و تموم شدنِ کلاسمون،من تا سه ماه دیگه میرفتم تو پروفایلش و فقط عکسشُ نگاه میکردم.بشدت دوسش داشتم اما دلم نمیخواست از دوست داشتنِ من باخبر بشه و بدونِ این که بدونه میخواستم ببینم نظرش راجه بمن چیه.به بهانه فراموشی درس و آماده شدن برای آزمون ازش پرسیدم که میتونم تو کلاسش حضور داشته باشم بمدت دو جلسه یا خیر. که ایشون دو روز گف بیا شرکت یادت بدم.که روز اول رفتم و از دو دو زدنِ چشمام همه چیُ خوند و بهم پیشنهاد داد.همون شب راجع به زندگیش گفت و این که به تازگی از خانومش جدا شده،حدودِ سه ماهه.من هیچی راجع به خودم بهش نگفتم.اما بعدِ پذیرفتنِ پیشنهادش گفتم همه چیو بهش و این که یکساله از شوهرم جدا زندگی کردم و شش ماهه از هم جدا شدیم.
خلاصه با هم دوست شدیم و الان یکساله که با همیم. این آقا قصد داره بره خارج از کشور و اون اوایل میگفت که تو هم بیا باهام.
من به امید بودن باهاش و حتی اذیت کردناش تو این رابطه،با وجودِ سه سال دوری از درس و تموم کردنِ کارشناسیم چون واقعا باهوشم و همینطور انگیزه با اون بودنم فقط ۲ماه حسابی برایِ ارشد خوندم و رتبه خیلی خوبی آوردم.اون بهمن ماهِ امسال قراره بره خارج(قرار بود مهر بره که نشد) ولی من مجبورم ارشد اینجا بخونم،چون خانوادم الان راضی نیستن به رفتنم و دکترارو قصد دارم برم خارج از کشور، فقط واسه این که به این آدم ثابت کنم منم میتونم پیشرفت کنم و اگر با کسی نیستم دلیلش این نیست که نمیتونم واسه اینه که اونو دوسش دارم:(
چون ایشون آدمِ تنوع طلبی هستن و مدام دنبالِ کیسِ جدید(حتی خودش بارها گفته که از این که منو دوسم داری بدم میاد،من خیلی تنوع طلبم.اما تو میتونی با کسی باشی که دوست داره و میتونید با هم باشید واسه همیشه)، با این حرفاش حتی شک کردم که شاید قضیه ازدواجش دروغ بوده باشه.حتی وقتی از قصد گوشیشُ میزاره جلو من، رومُ میکنم اونور، چون میترسم با واقعیت روبرو شم، واقعیتی که میدونم و بارها بهم ثابت شده،شاید مثلِ فیلمِ عصرِ یخبندان:(
من کیسایِ خیلی خوبی دارم و همچنین جایگاهِ اجتماعی خوبی.اما معاشرت هام محدوده و با افرادِ کمی ارتباط دارم و هیچوقت سعی نکردم دایره ارتباط و دوستامو گسترش بدم.چون خونوادم اینطوری دوس ندارن و مدام سوال میپرسن(حتی در موردِ دوستایِ دخترم) و کنترلم میکنن و به تلفنام گوش میدن و من در اینباره اذیت میشم.
(همین اعمالِ محدودیت ها از طرفِ خونوادم منو به ازدواجِ ناخواسته مجبورم کرد) ازدواجی که پدرم حاضر نشد با شوهرِ قبلیم حتی حرف بزنه و راهنماییم کنه در این باره، فقط گفت دیگه نمیزارم بری دانشگاه و من از سر لج و لجبازی بدونِ رضایتشون ازدواج کردم.
الان هم میدونم که باهاش آینده ای ندارم. اون میگه از ازدواج میترسه چون نامزدش بهش شک داشته و مدام اذیتش میکرده.میگه تو دورانِ دوستی شکاک نبود اما بعدِ ازدواج اذیتش میکرد.میگه فکر میکنم هرکسی هم خوبه باهام فقط تا وقتیه که باهام ازدواج کنه اما همین که بدونه متعهد شدم و دوسش دارم قراره اذیتم کنه.
حتی با من که حرف میزنه، تا میخواد از احساسش بگه زودی حرفشُ میخوره.
من خودمم از ازدواج میترسم و دیدِ خوبی بهش ندارم.اما اینجوری هم نیستم که یه روز با یکی باشم و حالم باهاش خوب باشه.من فقط حالم با این آدم خوبه.حتی اخمشو دوس دارم.نمیتونم به کسی دیگه فکر کنم.حتی تو این رابطه یکساله، شده یکماه با هم قهر بودیم اما یا ایشون برگشته دوباره یا من(که اکثرا من بودم).

با عرض سلام و خسته نباشید من یه دختر ۱۷ ساله ام تقریبا ۴سال به پسر عموم علاقه داشتم یعنی عشق یه طرفه بعداز چن وقت مادرم قضیه رو فهمید و سعی کرد کمکم کنه ولی انقدر علاقه مند به او شده بودم که کر و کور شدم به اصطلاح . همیشه وقتی تنها بودم به اون فکر می کردمو خیال بافی می کردم و به آینده فکر می کردم و به زمان حال کاری نداشتم
هروقت هم که میدیدمش همش نگاهم به او بود مامانم میگفت فراموشش کن و من انقد دوسش داشتم که نمی شد و فقط به مادرم می گفتم باشه ، میگفت لیاقت تو بیش از ایناست وخلاصه تا اینکه وسط های عید بود که مامانم که حسابی نگران شده بود همه چیو به پدرم گفت بعد از گفتگوشون مادرم اومد پیشم و گفت پدرت همه چیو می دونه فراموشش کن بهش گفتم سخته درحالی که چشمام پراز اشک بود دیگه رسیده بودم آخر خط تو این چن سال افت تحصیلی پیدا کرده بودمو ترم اول یعنی قبل عید تقریبا سه ماه به اون فکر نگردم و نمرهام بهتر شد خلاصه مادرم چن تا مثال برام زد و گفت ازدواج فامیلی مشکل داره از نظر پزشکی و... منم میگفتم همه اینا رو که میگین می دونم می گفت اگه رابطه تون بیشتر بشه قطع رابطه میکینم پدرت گفت راستش پدرم تو خواهر برادراش فقط درس خونده و منم خیلی بابایی هستم از اینکه فهمیدم بابام همه چیو فهمیده خجالت کشیدم و ناراحت شدم اصلا نمی دوستم باید چی کارکنم مامانم هم میگفت حرفی بد زده کسی چیزی گفته که انقد شیفته او شدی مامانم فک میکرد دوطرفه است رابطمون و فکر میکرد تقصیر اونه منم هی گفتم تقیری نداره نداره اون بیگناه هه همه چی تقصیر خودم بود این فقط یه عشق یه طرفه است و اون روحشم بی خبره وقتی اون شب مادرم فهمید درآغوشم گرفت و من گریه میکردم و اون سفت تر بغلم‌میکرد تا اینکه نشستو بام حرف زد میگفت چرا به خودم نگفتی مگه یه مادر فقط وظیفش پختن وشستنه گفت باید بابچش دوس باشه و از درون اون خبر داشته باشه راستش من اصلا روم نمی شد با مادرم دراین مورد توی این سالها صحیت کنم پسر عموم توی یخانواده به دنیا اومده که هشتا بچن و اون آخریه پدر و مادرشم بلد نیستن باهم حرف بزنن راستش زن عموم همش مثه یه کلفته مادرم می گفت توی یه مراسم داداش محمد (کسی که بش علاقه داشتم)کفت وای برما که بلد نیستیم بایه زن درست حرف بزنیم و اونو کلفت می دونیم
مامانم گفت اون ترتقاریه و باید چن سال دیگه پدرو مادرشو داری کنه درست مث این که مادربزرگت با ما زندگی می کنه
اون شب مامانم خیلی باهام حرف زد و من هم چشم و گوشم باز‌شدن و همه چیزو عمقی دیدن گفت این حسو که الان بش داری و فراموش کن و فقط باهم دختر عمو پسر عمو باشین من نمیگم باش حرف نزن برعکس حتی میگم باهم شوخی کنین درست مثه تو پسر عمه هات همون جوری که بااونایی (پسرعمه هام) همون جوری هم با محمد رفتار کن اون شب سعی کردم فراموشش کنم راستش چن وقت بعدشم که اومدن خونه ما من نیمدم ببینمشون چون امتحان عربی داشتم علت اصلی من این نبود چون اگه میدیدمش هوایی میشدم این حسو داشتم فراموشش کردم با اینکه سخت بود دیگه خوابشو ندیدم دیگه درموردش خیال بافی نکردم تا اینکه امروز که اول تیره راستش من سال دیگه کنکوری هستمو محمدهم لیسانس برق صنعتی داره و انگار تازگی ها توی یه شرکت کار میکنه اختلاف سنی‌منو او هشت سالو چهار ماهه بگذریم تا این که دو هفتس دوباره اومده تو‌فکرم و چن شبه خوابشو می بینم نمی دونم چی کار کنم بین پرتگاه موندم کمکم کنین

بازدید۱۶۲۰۲۷نفر!!!!!! البته خب مردم یه کشور جهان سومم باید دنبال این چیزا باشن دیگه...عشق و عاشقی....حالا برید مطالب مفیدی که مربوط به پیشرفت فردیه رو بخونید. تهش۱۵۰۰نفر دیده باشن!!خدایا ما ایرانیا کی میخوایم تغییر کنیم!!!...الله اعلم.....

هر کسی غمه خودشو داره کوچیک یا بزرگ ولی خوده همون شخص فکر میکنه بزرگترین گناهو کرده و خودشو پاک روانی میکنه و اشتباه هنینجاست هیچکس معصوم نیست .
اون دخترایی که هی میان حرف مزنن من خودم رابطه داشتم با یه کسی که خودخواه بود میگفت نیستم مطیع نبود میگفت هستم به فکر خودش بود فقط نه من
خیلی تلاش کردم کمکش کردم از خودم گذشتم ولی دیگه قلبم از ناراحتی درد گرفت موها سرم ریخت فقط به خاطر عذاب وجدان فقط به خاطر اون رابطه نه اینکه باکرگیشو گرفته باشم
ولی خیلی تحمل کردم خیلی بهش گفتم خودتو عوض کن انقد محبتش کردم گفتم شاید عکس العمل نشون بده ولی اون فقط میخواست اویزون باشه بهش محبت شه اخرشم خودش خجالت کشید که نمیتونه یه خورده مهر و محبت داشته باشه
حالا من تموم کردم ایا باید به خاطر یه استباه کل زندگیرو نابود کرد هزارتا مسکل دیگه درست کرد
نه من تمام تلاشمو کردم ولی به نفع جفتمون بود جدا بشیم.
اونایی که میگن قبل ازدواج اینکارو نکنید ال میشه بل میشه
این حرفا نیست خبلیا بعد ازواج کاری بدتر میکنن
یا اصلا هر کاری ممکنه اتفاق بیفته به خودتون افتخار نکید وقتی تو جو بودید اگاهی نداشته باشید
احساس کمبودم کنید اونوقت اگه خودتونو نگه داشتید بیاد بگید این کارا چیه ...نه تویی که فقط دم میزنی هیچ وقت تا حالا شرایطش جلو پات نبوده
پس این دختر خانم فقط افکار ماست که باعث عذاب ایشونه
یکم به زندگی قشنگ نگاه کنیم یکم درک کنیم همدیگرو
کمک که نمیتونید کنید پس حداقل عذاب ندید.
یکم انسان باشیم انسانیت داشته باشیم...