کسانی مورد شفاعت قرار می گیرند که به سبب گناهان، اصل ایمانشان به خطر نیفتاده باشد. به همین جهت، در منابع دینی آمده است: کافر، مشرک و منافق در روز قیامت مورد شفاعت قرار نمی‌گیرند.رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) فرموده است: شفاعت برای تردیدکنندگان، مشرکان و کافران نیست، بلکه برای مۆمنان یکتاپرست است.
توسل، شفاعت
قرآن امر کرده در دعا غیر خدا را نخوانیم، چرا ما غیر خدا را می خوانیم؟
شهر سوال ـ «لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحیماً[نساء/۶۴] اگر این مخالفان، هنگامى كه به خود ستم مى كردند (و فرمانهاى خدا را زیر پا مى گذاردند)، به نزد تو مى آمدند و از خدا طلب آمرزش مى كردند و پیامبر هم براى آنها استغفار مى كرد خدا را توبه پذیر و مهربان مى یافتند.»
آیا توسل جستن به پیامبر (ص) یا ائمه (علیهم السلام) جایز است؟
شهر سوال ـ همان طور که در محل خود اثبات شده است، توسل از مسائل اجماعی بین تمام مسلمین است. و تنها حزب سیاسی وهابیت با آن مخالفت می کند. البته در بعضی از نوشته ها، وهابیون نیز مصادیق بسیاری از توسل را جایز می شمارند و توسل به مرده را عملی خلاف می دانند!
آیا توسل به اهل بیت(علیهم السلام) نیز از مصادیق وسیله ای است که باید برای تقرب به خدا به دست آورد؟
شهر سوال ـ حضرت باقر از پدر از جدش نقل میكند كه پیامبر اكرم فرمود: «كسى كه میخواهد بمن توسل جوید و كارى كند كه من روز قیامت شفاعتش را بنمایم ارتباط با اهل بیت من داشته باشد و آنها را مسرور كند.»
چرا وهابیون با نهایت تلاش به جنگ مساله توسل آمده اند؟
شهر سوال ـ اما عده ای در میان مسلمانان با نفاق نفوذ کردند، تا جایی که هنوز پیامبر (ص) در جامعه حضور داشت، که جفای به اهل بیت را به اوج رسانده بودند، تا آن جا که پیامبر (ص) در منبر عمومی از ناسزا گفتن به حضرت علی (ع) نهی می کند![۲]
با توجه به اینکه شیعه توسل را واجب نمی داند و سنی ها حرام می داند، احتیاط در ترک توسل نیست؟
شهر سوال ـ اولا مساله توسل بین شیعه و سنی مساله ای اختلافی نیست. بلکه این مساله بین همه فرقه های اسلامی مورد قبول است. و تنها گروهی که توسل را بهانه ای برای تکفیر مسلمانان قرار داده اند، وهابیون هستند.
چرا اهل سنت بر خلاف منابع دینی خودشان، توسل را رد می کنند؟
شهر سوال ـ توسّل به عزیزان درگاه الهى از جمله مسائلى است كه میان مسلمانان جهان رواج كامل دارد، و از روزى كه شریعت اسلام به وسیله پیامبر(صلّى اللّه علیه و آله) ابلاغ شد از طریق احادیث اسلامى مشروعیت آن نیز، اعلام گردید. تنها در قرن هشتم اسلامى بوسیله «ابن تیمیه»، مورد انكار قرار گرفت و پس از دو قرن بعد، وسیله «محمد بن عبد الوهاب» این جریان تشدید شد، و توسل به اولیاء الهى نامشروع و بدعت معرفى گردید و احیانا عبادت اولیاء خوانده شد.[۱]
آیا اهل سنت در منابع حدیثی خود، مستنداتی درباره توسل دارند؟
شهر سوال ـ در ذیل احادیثی از منابع اهل سنت بیان می کنیم که توسل در آن احادیث بیان شده است. در ذکر هر حدیث تنها یک منبع نقل می کنیم و اگر کسی طالب منابع بیشتر از حدیث مذکور است، می تواند به کتاب آیین وهابیت، نوشته آیت الله سبحانی فصل هفتم مراجعه کند.
آیا سنی ها توسل را قبول دارند؟
شهر سوال ـ توسل در میان اهل سنت امری مقبول و پسندیده است و در منابع و متون اهل سنت موارد بسیاری از آن را می توان نشان داد که در متن زیر، چند نمونه از آن را نقل می کنم.
در باب توسل به ائمه(ع)
شهر سوال ـ من هر وقت حاجتي از خدا دارم و يا به زيارتي مي‌روم هميشه اينطور دعا ميكنم كه خدايا به حق خودت و به حق اين امام يا شخصي كه به زيارتش رفتم حاجت مرا روا كن. مستقيما از امام نمي‌خواهم بلكه خدا را به حق آن امام ويا شخص عزيز، قسم ميدهم. اينگونه راحت‌تر هستم و دچار وسواس فكري نمي‌شوم چون فكر ميكنم كه آنها هم بندگان خدا هستند و از خدا ميخواهند كه حاجت ما را روا كنند. آيا اين طرز تفكر من صحيح است؟
