بدترين اثر گناه و ادامه آن، تاريك ساختن قلب، و از ميان بردن نور علم و حس تشخيص است. گناهان از اعضاء و جوارح، سرازير قلب می شوند، و قلب را به يك باتلاق متعفن و گنديده مبدل می کنند. اينجاست كه انسان راه و چاه را تشخيص نمی دهد، و مرتكب اشتباهات عجيبى می شود كه همه را حيران می کند و با دست خود تيشه به ريشه سعادت خویش می زند و سرمايه خوشبختى خودش را به باد فنا می دهد.
