در اصطلاح « نصب» یا «ناصبی بودن » به معنای اظهار عداوت و دشمنی با امیر المؤمنین(ع) است كه البته اصل آن " نصب عداوت (ع)" است اما در استعمال به حذف متعلق كه عداوت باشد، تلفظ می گردد. بعضی از لغویون، نواصب را به قومی معنا كردهاند كه معتقد به بغض ورزیدن به علی(ع) باشند. فقیهان شیعه در معنای ناصبی اختلاف نظر دارند. بیشتر فقیهان كسی را كه اظهار عداوت نسبت به اهل بیت(ع) نماید، ناصبی مینامند. البته بنابر فتوای بعضی فقیهان معاصر، اظهار عداوت و بغض نسبت به علی(ع) موجب ناصبی شدن نمیشود، بلكه ناصبی كسی است كه معتقد باشد عداوت ورزیدن نسبت به علی(ع) جز دین است.
