همكاري علمي با جنس مخالف

برای همکاری عملی در یک پروژه، با یکی از پسران هم کلاسی ام، ارتباط برقرار کردم. بعد از مدتی ایشان ابراز علاقه کردند در حالی که هیچ کدام از ما شرایط ازدواج را نداریم و از طرفی نیز با شناخت از طرف مقابل می دانم که ایشان بیشتر به دنبال رفع احساس تنهایی شان هستند و شاید من برایش مهم نباشم. با این وضعیت آیا ادامه این رابطه عاقلانه است؟

برای همکاری علمی بهتر است که انسان از هم جنسان خود کسی را انتخاب نماید. چون گرایشات شدید انسان به جنس مقابل، سبب می شود که این روابط، به عرصه علمی محدود نمانده و به مسائل عاطفی و نظیر آن نیز کشیده شود.
و این رابطه های عاطفی نیز، پیامدهای منفی و مخرب بسیاری دارد. به عنوان نمونه ممکن است، بحث ازدواج مطرح شده و از طرفی نیز روشن شود که  تفاوت های زیادی از لحاظ فرهنگی، خانوادگی و ... بین شما و طرف مقابلتان وجود دارد (که به دلیل وجود آنها، تصمیم به ازدواج غیر منطقی و غلط بوده باشد) اما شما به دلیل این رابطه عاطفی نتوانید تسلیم نظر منطقی و صحیح شوید و در نتیجه تبعات منفی زیادی نصیب شما شود.

از طرفی بیشتر ازدواج هایی که مقدمه آن، دوستی دختر و پسر بوده، بعدا همراه با سوء ظن های شوهر می شود. و در نتیجه شوهر کنترل های نامناسب را اعمال می کند و برای همسرش محدودیت هایی ایجاد می نماید. چون نمی تواند بین خود و سایر پسرانی که قبلا با همسرش ارتباط داشته اند، فرقی بیابد! یا اینکه رابطه مخفی خود با همسرش را در موارد دیگری تصور نکند!
آسیب های این گونه روابط، به نوع دیگری نیز می تواند کانون خانواده را تحت تاثیر قرار دهد. چون مردی که به راحتی هنجارهای جامعه را زیر پا گذاشته و بدون در نظر گرفتن خانواده دختر، اقدام به خواستگاری کرده، ممکن است باز هم اقدام به نادیده انگاشتن  هنجارها بکند و بعد از ازدواج نیز دنبال دوستانی غیر از همسر خود، از جنس مخالف باشد. که وضعیت تجربه شده در جامعه، این فرض ها را صد در صد تائید می کند.
پس باتوجه به آسیب هایی که در این گونه رابطه ها وجود دارد، منطقی آن است که با خویشتن داری و خود کنترلی رابطه را قطع کنید و اگر شرایط ازدواج مهیا بود، طرف مقابل رسما خواستگاری نموده و شما نیز با چشمانی باز، تصمیم گیری نمایید. اما در غیر اینصورت  ایشان به دلیل برآورده شدن نیازهای عاطفی، انگیزه چندانی برای خواستگاری ندارند و ازدواج را دائم به تاخیر انداخته که آن در بهترین فرض، استرس دائمی را برای شما به ارمغان خواهد آورد.
البته احساسی که شما به طرف مقابل پیدا کرده اید، ممکن است سبب نادیده گرفتن این سخنان شود. هر چند که استرس و تردید شما، سبب سوال شما شده باشد. اما باید در نظر بگیرید که اگر در رابطه قبل ازدواج و حاکمیت احساس عاطفی، دچار مشکلاتی هستید، این مشکلات بعد از ازدواج و حاکم شدن منطق، به مراتب بیشتر خواهد شد.