اخلاق و عرفان

شهر سوال ـ اسم اعظم در اختیار بندگان خاص خدای متعال قرار دارد. امام صادق علیه السلام میفرمایند: بعیسى بن مریم دو حرف داده شد كه با آنها كار میكرد و بموسى چهار حرف و بابراهیم هشت حرف و بنوح پانزده حرف و به آدم بیست و پنج حرف داده شد و خداى تعالى تمام این حروف را براى محمد صلّى اللَّه علیه و آله جمع فرمود، همانا اسم اعظم خدا هفتاد و سه حرفست و هفتاد و دو حرف آن بمحمد (ص) داده شد و یك حرف از او پنهان شد.[۱]

شهر سوال ـ غیبت برای حفظ حرمت مومن حرام شده، به همین دلیل جایی که مصلحت بزرگ تری وجود داشته باشد یا شخصی حرمت خود را از بین ببرد، غیبت حرام نخواهد بود که به طور واضح تر می توان موارد ذیل را برشمرد:

شهر سوال ـ «قُلْ مَنْ حَرَّمَ زینَةَ اللَّهِ الَّتی‏ أَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَ الطَّیِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ قُلْ هِیَ لِلَّذینَ آمَنُوا فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا خالِصَةً یَوْمَ الْقِیامَةِ؛[اعراف/۳۲] بگو: «چه كسى زینتهاى الهى را كه براى بندگان خود آفریده، و روزی هاى پاكیزه را حرام كرده است؟!» بگو: «اینها در زندگى دنیا، براى كسانى است كه ایمان آورده ‏اند (اگر چه دیگران نیز با آنها مشاركت دارند ولى) در قیامت، خالص (براى مؤمنان) خواهد بود.»

شهر سوال ـ از روایت بالا روشن است که هر گونه خواندن خدا، مجاز نیست و شعر معروفی که از مولوی منشا این گونه تسامح ها شده است (دید موسی یک شبانی را براه - کو همی‌گفت ای گزیننده اله - تو کجایی تا شوم من چاکرت - چارقت دوزم کنم شانه سرت - جامه‌ات شویم شپشهاات کشم - شیر پیشت آورم ای محتشم - دستکت بوسم بمالم پایکت - وقت خواب آید بروبم جایکت ... ) یا بیان کننده معنا و مفهوم دیگری است، یا اینکه مطلب غلطی است و قابل توجه نیست.