آیا شخص پیامبر(ص) نیز در اذان و اقامه به رسالتشان شهادت می دادند و نماز به خود صلوات می فرستادند؟

مطابق روایات پیامبر (ص) در نماز بر خود و خاندانشان صلوات می فرستادند و در اذان نیز از ابتدا شهادت بر رسالت ایشان وجود داشته است.

در ذیل روایتی که بیانگر این مطلب است، تقدیم می شود:

روایت معراج: در این روایت، خداوند متعال، كیفیت خواندن نماز را به پیامبر خود تعلیم مى دهد. چكیده روایت به این صورت است: امام صادق(ع) فرمود: «خداوند پیامبر خود را به معراج برد، هنگامى كه ملائكه عظمت پیامبر(ص) را مشاهده كردند مدهوش گشتند و به سجده افتادند، جبرئیل گفت: الله اكبر، الله اكبر و پس از آن درهاى آسمان غیب باز شد و فرشتگان همه بر آن حضرت سلام كردند. پیامبر اكرم(ص) به هر آسمانى مى رفت فرشتگان آن مدهوش مى گشتند و به سجده مى افتادند.

در دومین آسمان جهان غیب، جبرئیل گفت: اشهد ان لا اله الا الله، اشهد ان لا اله الا الله. سپس پیامبر اكرم(ص) به آسمان سوم جهان غیب وارد شد و جبرئیل گفت: اشهد ان محمدا رسول الله، اشهد ان محمدا رسول الله و فرشتگان آسمان سوم بر آن حضرت(ص) سلام كردند. سپس آن حضرت(ص) به آسمان چهارم جهان غیب قدم نهاد و جبرئیل گفت: حى على الصلوه، حى على الصلوه، حى على الفلاح، حى على الفلاح، حى على خیرالعمل، حى على خیرالعمل، قد قامت الصلوه، قدقامت الصلوه. پس از آن جبرئیل به آن حضرت گفت: یا محمد سر خود را بالا بگیر. من سرم را بالا گرفتم و دیدم همه حجاب ها كنار رفته است. سپس خداوند بر آن حضرت وحى كرد كه وضو بگیرد و نماز بخواند

 پس از پایان وضو خداوند وحى كرد كه یا محمد تكبیر بگو. پس از آن خداوند به آن حضرت وحى كرد كه بخوان: «بسم الله الرحمن الرحیم، الحمد لله رب العالمین، الرحمن الرحیم، مالك یوم الدین، ایاك نعبد و ایاك نستعین، اهدنا الصراط المستقیم، صراط الذین انعمت علیهم غیر المغضوب علیهم و الضآلین، بسم الله الرحمن الرحیم، قل هو الله احد، الله الصمد، لم یلد و لم یولد، و لم یكن له كفوا احد». پس از آن خداوند وحى كرد كه به ركوع برود. آن حضرت به ركوع رفت و خداوند این جمله را به او وحى كرد: سبحان ربى العظیم و بحمده، سبحان ربى العظیم و بحمده، سبحان ربى العظیم و بحمده. پس از آن خداوند وحى كرد كه بلند شو و به سجده برو و آن حضرت به سجده رفت و گفت: سبحان ربى الاعلى و بحمده، سبحان ربى الاعلى و بحمده، سبحان ربى الاعلى و بحمده.

 آن حضرت به دستور خداوند بلند شد و مانند ركعت اول، ركعت دوم را هم به جا آورد و بعد از سجده دوم تشهد خواندند. در مورد تشهد، خداوند به پیامبر(ص) وحى كرد: یا محمد بر خود و خاندانت صلوات بفرست و پیامبر هم چنین خواند: صلى الله على و على اهل بیتى و پس از آن، آن حضرت (ص) اجتماع عظیم ملائكه  را مشاهده كرد. خداوند وحى كرد: یا محمد بر آنان سلام كن. آن حضرت هم چنین خواند: السلام علیكم و رحمه الله و بركاته».[۱]

این حدیث بسیار طولانى است و سندش هم صحیح است. وسائل الشیعه در جلد چهارم، ص ۶۸۱، س ۲ به این حدیث اشاره كرده است. نویسنده وسائل الشیعه حدیث معراج را از علل الشرایع شیخ صدوق ذكر كرده است. نویسنده بحار الانوار، در ج ۸۵، چاپ ایران، ص ۲۸۰، س ۴ به حدیث معراج اشاره كرده است. جواهر الكلام، ج ۱۰، چاپ بیروت، ص ۲۵۶ به این حدیث اشاره كرده است.

بر اساس این حدیث، پیامبر اسلام(ص) در نماز بر خود و خاندانش صلوات مى فرستاد و این صلوات، بر او وحى شده است نه این كه از پیش خود ساخته باشد همان طورى كه اذان هم به آن حضرت وحى شده است.

[۱]. فروع كافى، ج سوم، ص ۴۸۲، باب النوادر، كتاب الصلوه، چاپ اسلامیه، ح اول.