مضرات شرکت در جلسات عرفان‌های دروغین و کاذب چیست؟

کمیاب بودن کرامات عارفانه، و اشتیاق اکثریت افراد جامعه نسبت به اینگونه کرامات، مستمسک و بهانه‌ای به دست دزدان طریق سپرده تا با القاء جملات دوپهلو که از آن بوی کرامت استشمام می‌شود، مخاطبین را به انگاره صاحب کرامت بودن آنان مطمئن کرده، عنان تعقل و تفکر از آنان ربوده، آنان را به مسیرهای دلخواه خویش بکشانند.

بنابراین لازم است با توجه به نکات زیر، ساختار این جلسات ارزیابی و ملاحظه گردد:

۱. حتی خود صاحبان کرامت و قدرتهای خارق‌العاده‌ی راستین، به چنین ساحتی از توانایی خویش نبالیده، چه بسا التفات و توجه به چنین مسائلی را سد راه پیشرفت معنوی خویش بدانند و مدام در صدد کتمان چنین قدرت‌های الهی و خارق‌العاده توسط خود می‌باشند. روایات و اقوال عارفان راستین گویای آنند که حتی برای خداوند نیز خوشایند نیست که اولیاء خویش و صاحبان قدرتهای الهی به عنوان صاحب کرامت و قدرت‌ خارق‌العاده در میان مردم شناخته شوند.[۱]و اگر در برخی موارد عکس این مطلب مشاهده شده است، ‌به دلائل خاص بوده و الا خلاف اصل و قاعده‌ی عارفان راستین است.

۲. غیر از حضرات معصومین علیهم السلام که چهارده نور پاک‌اند، بقیه در معرض لغزش و سقوط می باشند. بنابراین لازم است در دنباله‌روی از غیر این ذوات پاک، با احتیاط بیشتری عمل شود؛ خصوصا در مباحثی که از جنس معارف توحیدی و اصول دین می‌باشد.

۳. هر گونه سخنی از سوی عارفان در باب معارف و اعتقادات و باورها، بایستی با معیار شریعت که شامل قرآن و قول و فعل معصوم است، سنجیده شود؛ اگر مخالف و معارض با آن نبود پذیرفته شود و الا، در بوته شک و تردید قرار داده شود. بنابراین لازم است این گونه جلسات توسط کارشناسان و محققان عرفان و فلسفه و دین شناسان ارزیابی گردد.

۴. خداوند در قرآن امثله‌ی کسانی را بیان فرموده که در اثر تلاشهایی به مقامات معنوی رسیدند اما به جهت داشتن رعونت نفس و ...، به حضیض ظلمت گرفتار شدند و به مقداری که اوج گرفته بودند، زمین خورده، به دشمن درجه یک خداوند و اولیا‌ء دین تبدیل شدند. [۲] برای شرکت در حلقه‌های عرفانی، باید این احتمال را داد که شاید مدعی دستگیری،‌ از این قبیل بوده، ما را به بیراهه بکشاند. اگر چه این احتمال، ضعیف باشد اما محتمَلِ آن که عبارت است از سقوط ابدی، سنگین و خطرناک است. بنابراین عقل سلیم بازدارنده از شرکت در این گونه جلسات است.

۵. ممکن است این ایراد بر سخن فوق وارد شود که شنیدن این گونه سخنان چه ضرری دارد!‌ می‌توان در این جلسات شرکت کرد اما دل را با آنان همراه نساخت و تنها به شنیدنِ صرف اکتفا کرد؛
در پاسخ باید گفت از آنجا که غالب مردم قدرت سنجش سخنان این مدعیان کاذب با قرآن و قول و فعل حضرات معصومین علیهم السلام را ندارند (چرا که این سنجش نیازمند تخصص و مهارت است)، ممکن است شخص با شنیدن شبهه‌ای و یا تبیین و تقریرِ غیر دقیق و ناصواب از هستی و یا خداوند و صفات وی، بذر باور ناشایست و خطا در ذهن و دلش کاشته شده، به مرور زمان در ضمیر ناخودآگاه وی رشد کرده و زمینه‌ی شقاوت و ضلالت ابدی را فراهم کند؛ چرا که ساحت اعتقادات و باورها در انسان، از ظرافتِ ویژه‌ای برخوردار بوده، با قرار گرفتن در معرض طوفان‌ها، دستخوش تغییرات نامحسوس می‌گردد. بنابراین لازم است در محافظت از این ساحت کوشا بوده و هر سخن و فکری را به دیده شک و تردید نگریسته، به دقت در آن تأمل نماییم.

۶. از آن جا که ممکن است عده‌ای بر اثر ریاضتهای غیر شرعی دارای برخی قدرت‌های ماورائی و غیر طبیعی گردند،[۳] شناسایی این گونه مدعیان دروغین از صاحبان کرامات حقانی، کاری بس دشوار بوده، نباید با دیدن کوچک‌ترین قدرت غیر طبیعی، دل را در گرو صاحب آن قرار داد.

۷. از دلائل دیگر خطرساز بودن شرکت در این گونه جلسات آن است که تجربه نشان داده، این گونه عارف‌نمایان، در سخنان و جلسات خویش اغراض و سخنان پلید خویش را در پوشش سخنان حق و زیبا و اَعمال جذاب مطرح و به مخاطبین خویش تحمیل می‌کنند و هیچگاه به صورت علنی، اغراض و سخنان باطل خود را برای مخاطبین بازگو نمی‌کنند؛ به عبارت دیگر، «صحنه‌سازی» از شگردهای این گونه دلالان است و حال آن که افراد مبتدی توان اطلاع از چنین‌ ترفند‌هایی را ندارند.

۸. بر خلاف مجالس علمای راستین و عارفان حقیقی، مجالس چنین عارف نمایانی سرشار از ابهام و علامت سؤال است که البته همین معماگونه بودن عاملی برای جذب اعضا در این جلسات می‌باشد؛ زیرا شرکت‌کنندگان، میان این معماگونه بودن و ارتباط با ماوراء، سنخیت برقرار کرده، ذهن مخاطب به سرعت بر ارتباط مرشد با ماوراء اذعان می‌کند در نتیجه، مسحَّر و مسخَّر گفته‌های مرشد می‌شوند.