دین فروشی چیست؟

دین فروشی این است که انسان برای به دست آوردن دنیا و متاع ناچیز آن، دین خود را از دست بدهد. در واقع دین خود را رها کند تا به دنیای فانی دست یابد.

این معامله، معامله ای بسیار زیان بار است چرا که مدت زمان محدود دنیا، به هیچ عنوان قابل مقایسه با زندگی جاویدان اخروی نیست در کنار آنکه در دنیا همگان کم و بیش بهره هایی از آن می برند لذاتی که همیشه آمیخته با سختی و رنج است.

از همین رو چنین کسی، بدترین انسان ها معرفی شده است. و در قرآن و روایات مذمت های فراوانی برای آن در کنار ذکر مصادیقی از آن آمده است.

یک نمونه بارز آن علمای یهود بودند که برای مطامع دنیایی، کتاب آسمانی خود را تحریف می کردند:

وَ لا تَشْتَرُوا بِآياتي‏ ثَمَناً قَليلاً (۴۱) آيات مرا به بهاى ناچيزى نفروشيد!  

قرآن حقیقت معامله آنها را این گونه به تصویر می کشد که آنچه می خوردند، در حقیقت جز آتش نیست:

إِنَّ الَّذينَ يَكْتُمُونَ ما أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ الْكِتابِ وَ يَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَناً قَليلاً أُولئِكَ ما يَأْكُلُونَ في‏ بُطُونِهِمْ إِلاَّ النَّارَ (۱۷۴ بقره) كسانى كه كتمان مى‏ كنند آنچه را خدا از كتاب نازل كرده، و آن را به بهاى كمى مى ‏فروشند، آنها جز آتش چيزى نمى ‏خورند

نمونه های دیگری که در قرآن آمده، مثل بلعم باعورا است که قرآن می فرماید:

لَكِنَّهُ أَخْلَدَ إِلىَ الْأَرْضِ وَ اتَّبَعَ هَوَئهُ (۱۷۶ اعراف) (سرانجام خود را از آیات الهی  تهى ساخت ) امّا او به زمين [دنيا] گراييد و از هواى نَفْس خود پيروى كرد.

البته عده ای تلاش می کنند، هر نوع پولی که در اعمال مذهبی و دینی رد و بدل می شود را دین فروشی معرفی کنند. مثلا اگر مداحی، پولی دریافت کند، او را به دین فروشی متهم کنند یا ... حال آنکه در معامله و فروش، کالا از دست فروشنده خارج می شود و تنها پول در اختیارش قرار می گیرد. پس کسی که به دین پایبند و مقید است، دین فروش محسوب نخواهد شد. حتی اگر فعل او، فعل مذموم یا حرامی باشد. (مثلا دریافت های کلان، طلب مزد در قبال انجام واجب و ...)

بله اگر شخص به خاطر منافع دنیوی، مطلب دینی را وارونه نشان دهد، و دروغی را به دین نسبت دهد، اگر چه ممکن است کافر نشود، اما عمل او مرتبه ای از دین فروشی است.

که در تاریخ اسلام نیز از این عده بسیار بوده اند. امثال عمر و عاص ها که به خاطر رسیدن به عمارت مصر، قرآن را دستمایه اغوای دیگران قرار دادند، یا امثال بسر بن ارطاه که امیر المومنین (ع) او را به خاطر فروش دین به دنیا لعنت می کند. (ارشاد القلوب، ج ۱، ص ۳۲۱)

 

کلمات کلیدی: 

نظرات