آیا همانگونه که برای مردان در بهشت حور العین وجود دارد، زنان نیز چنین نعمت هایی دارند؟

با سلام و تشکر از ارتباطتان با شهر سوال!

بزرگترین نعمتی که خداوند به انسان عطا می کند همسر متعهد، پاکدامن، عفیف، نکته دان و نیکو معاشرت است. انسان در کنار او می تواند احساس آرامش کند و عمری را در راه ارزنده ی زندگی گام بردارد.
به نقل از ادیان نیوز، یکی از ارکان مهم در زندگی زناشویی”تعهد”می باشد که از اهمیت بالایی برخوردار است. هنگامی که دو نفر با ازدواج پیوند می خورند در اصل شریک عمر یکدیگر هستند و محبت بی شائبه ی خود را به یکدیگر ابراز می نمایند و این محبت است که امنیت خاطر را ایجاد می کند، امنیت خاطری که معنایش به وسعت تمام ابعاد زندگی است و انجام وظایفی از قبیل دوست داشتن همسر، احترام به او و وفادار بودن و…باعث می شوند که فقط مرگ، زوج را از هم جدا کند.
تعهد معنای بسیارگسترده ای دارد. در زندگی مشترک به این معناست که همسرتان را دوست بدارید و با تمام قدرت خود بر استحکام زندگی بیفزایید و از ازدواج دیگر به هر شکل و شمایل که باشد اجتناب کنید. تعهد حالتی مشروط ندارد و به شرط نیست، اقدام متقابل به مثل نیست. شما متعهد به دوست داشتن هستید، متعهدید که در تمام عمر خود وفادار باقی بمانید و این به اراده ی شما بستگی دارد. گاهی تعهد در افراد دشوار به نظر می آید چرا که بعضی از مواقع به قدری با مشکلات روبه روست که داشتن تعهد غیر ممکن به نظر می آید اما اگر دشوار نبود، چه نیازی به این بود که زن و شوهر با هم پیمان زناشویی ببندند.
بنابراین تنها زمانی که می توانید به تعهد خود نسبت به ازدواج فکر کنید، قبل از ازدواج است. به این بیندیشید که این مهم در زندگی باعث استحکام خانواده می گردد. اگر در ازدواج خود مرتب در این فکر باشید که چه نصیبی می برید و بارها ناامید شوید، بدانید که به روابط خود و همسرتان لطمه وارد می کنید. روابط زناشویی اگر قید و شرط داشته باشد، جایی برای اعتماد و صمیمیت باقی نمی گذارد. تنها عشق عمیق و مهر بی چشمداشت است که می تواند ازدواج را به شکوفایی برساند.
تعهد در سه دوره ی دشوار روابط زناشویی، زن و شوهر را کنار هم نگه می دارد؛

الف) در خلال دو یا سه سال نخست ازدواج
به استناد بررسی های به عمل آمده، نیمی از طلاق ها، در دوسال نخست ازدواج صورت می پذیرد و این هرگز عجیب نیست زیرا به نظر می رسد که بسیاری از زوج ها در فاصله دوسال بعد از ازدواج، به اهمیت انتخاب درست همسر پی برند، اما اگر پایبندی و سوگند آنها به ازدواج محکم و استوار باشد این دوران طوفانی را به راحتی پشت سر می گذارند و به روابط زناشویی فرصت رشد و بالندگی می دهند.

ب) در دوران هیجانات فروکش کرده
بیشتر مردم به این موضوع واقف هستند که هر ازدواجی در مقطعی از دوران خود، با توقف رشد و فروکش کردن هیجانات روبه رو می شود.در این زمان است که ملالت و نگرانی از راه می رسد وجو صمیمی خانواده را مختل می کند. تنها عاملی که به وسیله آن می توان زندگی را گرم و آرام هدایت نمود تعهد برای زندگی زناشویی است.

ج) در خلال دشواری ها
اغلب زوج ها در طول زندگی مشترک، به دشواری هایی برخورد می کنند. برای مثال شوهر با دشواری های شغلی روبه روست و زن تحت تاثیر فعالیت های مادری کلافه می شود. بیماری ها هم می تواند عاملی باشد که روابط زناشویی را زیر فشار قرارمی دهد. پول نیز اغلب مساله ساز می شود. تعهد به عشق، مراقبت و متوجه بودن می تواند ازدواج را در این دوران دشوار، نجات دهد.
تعهد در زندگی زناشویی، اعتماد و صمیمیت را امکان پذیر می سازد؛ چگونه می توانیم در شرایطی که احساس می کنیم ارزیابی می شویم، صمیمیت و اعتماد خود را به دیگری حفظ کنیم؟ اما اگر بدانیم و به طور کلی اعتقاد داشته باشیم که همسرمان هرگز ترک مان نخواهد کرد و پایبند به ازدواج با ما باقی خواهد ماند، تفاوت بسیار بزرگی ایجاد می شود. تنها در این صورت است که می توانیم درباره ی خود، با همسرمان مطالبی را در میان بگذاریم که در شرایطی غیر از این نمی توانیم در میان بگذاریم.
پاک نگری و پاک دامنی یکی دیگر از مهم ترین عواملی است که درحفظ تعهد در زندگی زناشویی موثرمی باشد. نگاه آلوده بعضی از مردان به زنان در جامعه باعث نا امنی برای زنان و خانواده می باشد. نگاه آلوده مرد به زن، گذشته ازآن که در درون خود او اضطراب و بی قراری را موجب می شود و حتی ممکن است او را به گناه آلوده سازد. زن را دراجتماع با نا امنی مواجه می سازد و باعث می شود تا او به هر مردی به این دید نگاه کند که امنیتش از جانب او به خطر می افتد و بدیهی است این نگرش چقدر می تواند بنیان روابط اجتماعی و حتی خانوادگی را سست وویران نماید. اینجاست که می توان متوجه شد که چرا دین اسلام توصیه و تاکید فراوان دارد که زنان به عنوان امانت الهی به دست مردان سپرده شده اند و مسئولیتش در قبال زن، بیشتر است.
مردی که این موضوعات برایش مهم است و یک ارزش محسوب می شود، نه تنها باید از دیدن و نگاه به زن اعم از ارادی وغیر ارادی به طور جدی اجتناب ورزد، بلکه باید پس از نگاه اتفاقی یا حتی اضطراری در جهت تداعی مجدد و ساختن تصویر ذهنی از زن برنیاید و تا آنجا که می تواند با معرفت و بصیرت در جهت بی نیازی نفسانی نسبت به زن تلاش کند و بکوشد نسبت به آن بی اعتنا باشد اما نه به گونه ای که موجبات تحقیر زن را فراهم آورد یا این که بخواهد باعث ایجاد رهبانیت شود. در غیر این صورت کسی نمی تواند از اثرات سو آن در فکر و ذهن و حالات قلبی خود در امان باشد. کسانی که از ایمان قوی، اعتماد به نفس بالا و عظمت روحی برخوردارند و از تمایلات نفسانی و هوس ها وارسته اند این اجازه را به خود نمی دهند که به خاطر حظ نفس نامشروع خود، در زن موجبات تالمات روحی و نفرت و انزجار از زندگی را به وجود بیاورند. این اشخاص امکان درک کمالات فطری و مواهب روحی زن را دارند و به همین خاطر،نه تنها زن را از دیدگاه غرایز و شهوات نمی نگرند بلکه برای او احترام عاری از آلودگی نیز قائلند.
از طرف دیگر وجود زن از دیدگاه قرآن و اسلام نعمت شمرده شده و بدیهی است اولین شکر هر نعمتی آن است که شخص کاری نکند که از ارزش و اعتبار یا از آثار و خواص مفید خدادادی آن چیزی کم شود یا عاطل و باطل رها گردد یا در غیر مواضع طبیعی و استحقاقی خود به کار گرفته شود. به تحقیق شکرگزاری در حق نعمت وجود زن، آن است که مرد درحفظ و حرمت و احترام و گرامیداشت چنین موهبتی قبل از هر چیز قادر شود که دل و دیده ی خود را پاک کند و از هر نوع آلودگی نسبت به زن مبرا باشد، چرا که در غیر این صورت مقدمه ی سقوط و به انحراف کشیدن زن را فراهم می کند و این ناسپاسی وکفران نعمت بزرگی است.
پنابراین سخن درستی است که بگوییم بزرگترین نعمتی که خداوند به انسان عطا می کند همسر متعهد، پاکدامن، عفیف، نکته دان و نیکو معاشرت است. انسان در کنار او می تواند احساس آرامش کند و عمری را در راه ارزنده ی زندگی، گام بردارد. در اصل زندگی خانوادگی از قداستی باید برخوردار باشد و این قداست زمانی قابل تضمین است که زن و مرد بتوانند معنویت و تعهد و عفاف خود را حفظ کنند و در زندگی مشترک در هاله ای از معنویت و تقوا موجبات نگرانی و تشویق خاطر یکدیگر را فراهم ننمایند.

موفق باشید.