چرا وجود حضرت مهدی(عج) به خورشید پشت ابر تشبیه شده است؟

حضرت مهدى(ع) را به خورشید پشت ابر تشبیه كرده اند و این مسأله برمى گردد به حدیثى از خود حضرت كه مى فرمایند: «چگونگى استفاده از من در غیبت، مانند استفاده خورشید است هنگامى كه ابرها آن را مى پوشانند.»[۱]

صاحبان ذوق در وجوه تشابه حضرت با خورشید پشت ابر، چنین گفته اند:

۱- همچنان كه مردم انتظار بیرون آمدن خورشید از پشت ابرهاى تیره را مى كشند تا بیشتر ازآن بهره مند گردند، در زمان غیبت نیز شیعیان و محبان حضرت همواره انتظار وجود مباركش را دارند و هرگز نا امید نمى شوند

۲- هر كس با این همه آثار و معجزات و آیات و روایات باز هم منكر وجود مباركش شود، مانند كسى است كه منكر وجود خورشید گردد، هنگامى كه در پشت ابرها از دیدگان، به ظاهر پنهان است، گرچه آثار وجودش به جهانیان مى رسد.

۳- هر چند خورشید در پس ابر براى مدَتى پنهان مى گردد، اما نور روشنى بخش خود را از جهانیان دریغ نمى كند و باز هم از پس ابر زمین و آسمان را روشن مى كند، امام(ع) نیز هر چندكه در پسِ پرده غیبت قرار دارد، اما نور ولایت آن حضرت بر همه عالمیان پرتوافكن است، چه این كه اگر نور آن امام نباشد، بنابر روایات معصومین(ع) زمین و اهل آن از بین مى روند و اوست كه امان اهل زمین است.

[۱]. بحار الانوار ج ۵۳ ص ۱۸۰.