چرا ابوبکر از آنچه در مقابل حضرت زهرا(س) انجام داد، پشیمان شد؟
قرآن کریم برای مسلمانان از گروهی سخن می گوید که مومنان آنها را نمی شناسند. گروهی منافق که در میان مردم مدینه جای گرفته اند:
«وَ مِمَّنْ حَوْلَكُمْ مِنَ الْأَعْرابِ مُنافِقُونَ وَ مِنْ أَهْلِ الْمَدینَةِ مَرَدُوا عَلَى النِّفاقِ لا تَعْلَمُهُمْ نَحْنُ نَعْلَمُهُمْ[توبه/۱۰۱] و از (میان) اعراب بادیهنشین كه اطراف شما هستند، جمعى منافقند و از اهل مدینه (نیز)، گروهى سخت به نفاق پاى بندند.»
این گروه حقایق را وارونه جلوه می دهند تا جایی که حق و باطل را معکوس نموده و جایگاه خود را ۱۸۰ درجه متفاوت معنا می کنند:
«وَ إِذا قیلَ لَهُمْ لا تُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ قالُوا إِنَّما نَحْنُ مُصْلِحُونَ[بقره/۱۱] و هنگامى كه به آنان گفته شود: «در زمین فساد نكنید» مى گویند: «ما فقط اصلاح كننده ایم»
خدایی که هدایت بندگان را بر خود واجب ساخته، مومنان را در مقابل توطئه های این دسته رها نکرده است بلکه مکر آنها را پاسخی شایسته می دهد:
«إِنَّ الْمُنافِقینَ یُخادِعُونَ اللَّهَ وَ هُوَ خادِعُهُمْ[نساء/۱۴۲] منافقان مى خواهند خدا را فریب دهند در حالى كه او آنها را فریب مى دهد.»
منافقین تصور می کردند که مکرشان با نزول سوره ای ممکن است بر ملا شود و شاید برای چنین روزی، تدارک هایی دیده بودند:
«یَحْذَرُ الْمُنافِقُونَ أَنْ تُنَزَّلَ عَلَیْهِمْ سُورَةٌ تُنَبِّئُهُمْ بِما فی قُلُوبِهِمْ قُلِ اسْتَهْزِؤُا إِنَّ اللَّهَ مُخْرِجٌ ما تَحْذَرُونَ[توبه/۶۴] منافقان از آن بیم دارند كه سوره اى بر ضدّ آنان نازل گردد، و به آنها از اسرار درون قلبشان خبر دهد. بگو: «استهزا كنید! خداوند، آنچه را از آن بیم دارید، آشكار مى سازد!»
اما ما هیچ سوره ای نداریم که منافقین را به نام معرفی کرده باشد. و مکر خدا با ماکران بسیار ظریف تر از این امور است تا آنجا که اگر فرعون تصمیم بگیرد تمام نوزادان را نابود سازد، خدا موسی را در دامان فرعون پرورش می دهد.
خدای متعال خیری کثیر (کوثر) نازل نمود که به سبب همو دست منافقین را بر تمام چشمان باز هویدا نمود! منافقین با طراحی های گسترده و سازماندهی به راحتی توانستند با شعار جلوگیری از فتنه و با قیافه اصلاح گری (آیه ۱۱ سوره بقره را به یاد بیاورید) خلافت را از مسیر خویش منحرف سازند.
اما آنها از عطیه الهی بر امت غافل ماندند و هرگز تصور نمی کردند که ولایت، مدافعی جلیل القدر دارد که دست توطئه آنها را بر ملا می سازد. مدافعی که پیامبر (ص) به خوبی او را ذخیره نموده و شان و منزلتش را برای همگان تبیین کرده بود.
مدافعی که قرار گرفتنش در پشت در، آبروی سیستم پیچیده نفاق را بر باد فنا داد! و تشییع جنازه مخفیانه و قبر مخفی اش، سندی محکم است که در پیش روی تمام چشمان باز در طول تاریخ قرار گرفته است.
از همین جاست که ابوبکر در لحظه های آخر عمر خویش، آرزویش را این گونه بیان می کند : «وددت أنّی لم أكشف بیت فاطمة و تركته وان اُغلِقَ على الحرب». «كاش، پرده ى حرمت خانه ى فاطمه را پاره نمى كردم و آن را به حال خود وا مى گذاشتم، هر چند براى جنگ بسته شده بود».[۱]
[۱]. تاریخ طبری ج۲ ص ۶۱۹.
نظرات