آیا در منابع تاریخی به صراحت از دختری به نام رقیه (س) برای امام حسین (ع) نام برده شده است؟

در مدارك معتبر میان فرزندان امام حسین نامی از حضرت رقیه برده نشده است. محدث قمی نیز در فرزندان حسین بن علی ذكری از حضرت رقیه به میان نیاورده است.
اما در منتهی الآمال(۱) از كامل بهائی نقل كرده است: كه در شام از بچه های كوچك شهادت پدرشان را مخفی می كردند و به آن ها می گفتند پدرتان به مسافرت رفته. بر همین وضع بود تا یزید آن ها را به خانه شخصی خود منتقل نمود. امام دختری چهارساله داشت. شبی از خواب بیدار شد. گفت: پدرم كو. اكنون او را در خواب دیدم. ناراحت و پریشان بود. زنان كه نوای این كودك را شنیدند. همه صدا به گریه بلند كردند. سایر بچه ها نیز گریه می كردند. یزید از خواب بیدار شد. پرسید: چه خبر است؟ جریان را به او گفتند. دستور داد سر پدرش را برایش ببرند. سر را آوردند. در دامن آن كودك گذاردند. پرسید: چیست؟ گفتند: این سر پدر توست. چنان ناراحت شد كه فریادی زد. از همان ناراحتی مریض گردید و پس از چند روز فوت شد.
این واقعه بنابر قول وقایع الشهور و الایام آیت ا. . . بیرجندی در پنجم ماه صفر اتفاق افتاده است. در كتاب ریاض القدس می‌نویسد كه روز پنجم صفر بنا به قولی حضرت رقیه خاتون از دنیا رفته و آن طفل كوچك كه مرحوم آیت الله بیرجندی در كتاب وقایع فرموده. به احتمال قوی رقیه بوده است. (۲)

روایت فوق نام این دختر را بیان نكرده و از او فقط با تعبیر دخترك چهارساله یاد كرده است.

برای وجود چنین دختری دو شاهد می‌توان آورد:
شاهد اول: هنگامی كه زینب(س) در كوفه با سر بریده امام حسین(ع) مواجه شد. اشعاری سرود كه در ضمن آن آمده است:«ای برادرم! با فاطمه كوچك سخن بگو كه نزدیك است قلبش تهی گردد». (۳) كه نشان از وجود چنین دختر خردسالی كه در فراق پدر بی‌تاب بوده دارد.
شاهد دوم: امام حسین(ع) در آخرین لحظات حیات خویش. هنگام مواجهه با شمر فرمود: الا یا زینب یا سكینه! یا ولدی! من ذایكون لكم بعدی؛ الا یا رقیه! یا ام‌كلثوم! انتم ودیعة ربی. الیوم قد قرب الوعد. (۴)
اگر چه این جا نیز تنها یك نقل تاریخی است.
ابن فندق (م ۵۶۵ق)نیز در لباب الانساب از رقیه به عنوان دختر امام حسین(ع) یاد كرده است.(۵)
آقای محمد باقر مدرس می گوید: درباره این دختر امام حسین از مرحوم آیت ا. . . نجفی كتباً و شفاهاً سؤالاتی نمودم. فرمود: اگر چه مدارك معتبر از وجود چنین دختری ساكت است. لكن با وجود این شهرت نمی شود انكار كرد. (۶)

پی نوشت ها :
۱. محدث قمى، منتهى الآمال فی تواریخ النبی و الآل‏، ناشر: دلیل‏، مكان نشر قم‏، سال چاپ: ۱۳۷۹ ش‏، نوبت چاپ اول‏، ج‏۲، ص ۱۰۰۲.
۲. حضرت رقیه دختر امام حسین، شیخ علی فلسفی خراسانی، ص۵.
۳. « …یا اخی فاطمة الصغیرة كلمّها فقد كاد قلبها ان یذوبا »بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۱۱۵؛ القندوزی، ینابیع المودة، ج ۲، ص ۴۲۱،انتشارات الشریف الرضی، چاپ اول ۱۳۷۱ ش.
۴. مـوسوعة كلمات الامـام الحسین، معهد تحقیقات بـاقرالعلوم، ص۵۱۱، دارالمعروف، قم، ۱۴۱۵ هـ. چاپ اول؛ ینابیع الموده، ج ۲، ص ۴۱۶.
۵. ابن فندق، لباب الانساب، ج ۱، ص ۳۵۵، تحقیق سید مهدی رجایی، كتابخانه آیت الله نجفی.
۶. شخصیت حسین، محمد باقر مدرس بستان آبادی، ناشر دارالكتب الاسلامیه، ص۴۵۸.