چرا توصیه می‌کنید مردم، گذشته خود را برای همسرشان، فاش نکنند؟

با سلام حضور شما خواهر گرامی
۱- این که شخصی با این تاکید این مساله را در جلسه خواستگاری بپرسد می تواند نشانه شکاکیت بیش از حد معقول ایشان باشد ( البته ممکن است نشانه آن باشد ) . اگر واقعا چنین ارتباطی نبوده ، با قاطعیت بگویید که نبوده اما در مراحل تحقیق در باره این خصوصیت خواستگارتون تحقیق کنید تا در آینده مشکلی برایتان پیش نیاید . اگر هم قبلا ارتباطی بوده ، شما پاسخ مستقیم ایشون رو ندهید ، اما بعدا خواستگاری ایشون رو رد کنید . چون همین مساله قطعا براتون مشکل ساز خواهد شد .
۲- آشنا شدن دختر و پسر و خانواده ها از هر طریقی ممکن است به وجود بیاید ، مهم این است که بعد از مرحله آشنایی تحقیقات کامل و جامعی در مورد طرف مقابل صورت بگیرد .
اما با توجه به آنچه در بیرون اتفاق می افتد و معمولا دختر و پسر تحقیق و مشاوره کافی در باره ازدواج انجام نمی دهند ، ریسک انتخاب همسر از طریق سایت های همسر یابی بالاتر از بقیه راههاست .

سلام
دوست گرامی
یک بار دیگر در پاسخ تامل بفرمایید. اگر آن تاکید نشان دهنده نوعی وسواس و حساسیت زیادی است این روحیه در زندگی متاهلی مشکل ایجاد خواهد کرد. حتی اگر با پاک ترین زن دنیا ازدواج کند. و اگر دختر رابطه ای داشته، گفته شده ضمن اینکه حقیقت را نگوید، به خواستگار پاسخ منفی بدهد. یعنی با آن سوالات موکد باید بفهمد که خواستگار بر روی این مساله حساسیت زیادی دارد بنابراین اگر بگوید با او ازدواج نخواهد کرد. حال دختر می تواند این عدم ازدواج را توام با حفظ آبروی خود داشته باشد.

باعرض سلام و تشکر
خدمت شما عرض کنم که همانطور که یک پسر نمی تواند ادعا کند که هیچ خطایی نداشته و تجارب جنسی قطعا از سن بلوغ سراغ پسرهامی آید حتی حداقل در حد فکر پسرها ممکن است خطاهایی مرتکب شوند از طرفی دخترها هم ممکن است انحرافات و یا لغزش هایی داشته باشند قطعا لغزش های جنس دختر به صورت کلی به دلیل خودکنترلی ها کمتر است زیرا ستون های شخصیتی آن ها بسیار محکم تر و عمیق تر و از نظر تفکر دور اندیش تر هستند شاید در جامعه عده معدودی باشند که به دلیل مسایل والدینی و کمبودهای شدید والدین از نظر محبت وارد روابطی خاص شوند و بعد به دلیل ترس از دست دادن به خواسته های جنسی همجنش شما (پرسشگر محترم) تن بدهند. از طرفی قطعا کسی که در این بخش از موضوع گفتن یا نگفتن تجربه های گذشته سوال می کند پشیمان بوده و توبه کرده است و این فرد طبق روایات و احادیث مانند کسی است که اصلا گناهی مرتکب نشده است . در ضمن معمولا آسیبی که باعث اختلال در ازدواج شود مانند نداشتن بکارت و... لازم است گفته شود ولی اگر فرد در روابط گذشته هیچ مشکل جسمی ندارد و فقط از نطر روان شناختی یک وابستگی و یا تجاربی داشته است با فاصله گرفتن و توبه و پاک کردن خاطرات گذشته از ذهن و روان می تواند یک زندگی جدید و خوبی داشته باشد . در ضمن جهاز پسر هم پاکی و نجابتش است که در زن و مرد این پاکی و نجابت نسبی و از ۰تا۱۰۰درجه بندی شده است . نکته دیگر اینکه گاهی اوقات فرد به دلایل مختلف ذهن منفی نگری دارد و در ارتباط با هر موضوعی اصل را بر عدم سلامت ، عدم نجابت ، عدم ... می داند و این نگرش را متأسفانه ارزشی برداشت می کند و می گوید این خوب است که آدم در هر چیزی ابتدا منفی نگر باشد تا به تدریج به وسیله عوامل و وسایل خاصی مثبت بودن و سلامت بودن آن ثابت شود. در حالی که از نظر منطقی اصل بر صحت و سلامت است مگر این که خلافش ثابت شود. پس ابتدا ظرف ذهنی تان را بر صداقت و سادگی قرار دهید و به افکارتان اجازه ندهید که اینقدر در مورد پدیده ها و موضوعات منفی فکر کند زیرا اگر ظرف ذهن آلوده به افکار منفی و پردازش های بدبینانه شود عسل هم ریخته شود پردازش منفی شده و خراب می شود با این وجود اصلا شما نباید ازدواج کنید و ابتدا باید ظرف ذهنی را با کمک یک روانکاو تمیز کنید و در سن حداقل ۲۵ سالگی و با دید مثبت ازدواج کنید موفق باشید.

پاسخ :
با سلام وتشکر .
در این باره باید توجه داشت کسی که از روی عمد و با توجه وبه این نیت که مثلا فعلا فلان خلاف را انجام دهد بعد از اشباع شدن
بر گردد و توبه نماید به آن صورتی که در پرسش مطرح نموده ایید . چنین فردی معلوم نیست توفیق توبه پیدا نماید . بفرض هم توفیق توبه به او دست دهد
معلوم نیست توبه او پذیرفته شود چون از روی عناد و از اول به قصد فساد وتباهی و تمرد از فرمان خدا دست به گناه زده است ونه از روی غفلت وجهل
و وسوسه نفسانی و شیطانی . توبه شرایط دارد هر کسی توفیق تامین شرایط آن را برای خود فراهم نمی تواند .
غالباً انسان‌ها گرفتار لغزش‌هایی می‌شوند و اگر در توبه بسته بود، رستگاری برای کسی میسر نمی‌شد، از این رو خدای حکیم و مهربان توبه را دوای دردهای معنوی و علاج امراض قلبی و پاک کننده انواع آلودگی‌ها قرار داده است، تا انسان پس از گرفتاری به گناه به برکت توبه پاک شده واهل نجات گردد. خوشبخت کسی است که از این باب رحمت قدردانی کرده و از آن استفاده کند.
آنان که از روی عناد و لجاجت، عصیان با پروردگار هستی نکرده‌اند، یا بر آن موضع نیستند، بلکه گناه آنان از روی جهل و سهو و پیروی هوای نفس و غلبة نفس اماره و مقتضیات جوانی آنان بوده و سپس توبة حقیقی کرده‌اند، چرا مأیوس شوند؟ یأس از رحمت الهی، خود از گناهان کبیره و در ردیف کفر قرار دارد!

با سلام
از نظر شرعی چنین ازدواجی صحیح است .
اما از این نظر که دختر در امر ازدواج تدلیس کرده ( کلک زده ) گناهکار است و باید از این گناه خود توبه کند . البته هیچ نیازی نیست برای انجام توبه این مساله را با همسر خود در میان بگذارد .
اگر بکارت دختر خدای ناکرده از راه زنا ب.ده باشد ، علاوه بر توبه فوق الذکر ، می بایست از گناه زنا نیز توبه کند تا در آخرت مورد مؤاخذه الهی قرار نگیرد .

با سلام
بله چنین ماجرایی در تاریخ نقل شده .
گذشته از صحت و سقم این ماجرا ، کار آن زن اشتباه بوده و برای پذیرش و قبولی توبه ، نباید پیش کسی اقرار به گناه کرد . بر طبق همین نقل تاریخی پیامبر هم سه بار این زن را از اعتراف و اقرار به گناه باز داشت و او را از این کار منع کرد .
اما وقتی کسی نزد حاکم شرع سه بار به گناه زنا اعتراف کند ، وظیفه حاکم شرع یا قاضی است که حکم شرع را در باره او اجرا کند .
وقتی این زن ( هر چند به اشتباه و تصور باطل خود ) اعتراف را از مقدامات توبه دانسته و اعتراف کرد ، پیامبر اسلام چاره ای جز اجرای حکم شرعی و مجازات زناکار نداشت .

پاسخ :
با سلام وتشکر .
اگرجای تردید نیست که خداوند توبه پذیر است ولی اگر از حدش بگذارد توفیق توبه از انسان سلب می شود زیرا
یکى از آثار گناه تیرگى دل است.امیرالمؤمنین(ع) فرمود:«لا وجع اوجع للقلوب من الذنوب؛ دردى درناک‏تر از گناه براى دل نیست». (۱)
امام باقر(ع) نیز فرمود:«ما من عبدالا و فى قلبه نکتة بیضاء فاذا اذنب ذنبا خرج من النکتة نکتة سوداء فان تاب ذهب ذلک السواد و ان تمادى فى الذنوب زاد ذلک السواد حتى یغطى البیاض فاذا غطى البیاض لم یرجع صاحبه الى الخیر ابدا و هو قوله تعالى: کلا بل ران على قلوبهم ما کانوا یکسبون؛ (۲)
در قلب هر بنده‏اى نقطه سفیدى وجود دارد. چون گناهى کند نقطه سیاهى از آن سفیدى خارج مى‏شود. اگر توبه کند آن سیاهى برطرف مى‏شود و اگر در گناه فرو رود و ادامه دهد سیاهى قلب زیاد مى‏شود تا این که تمام سفیدى قلب را مى‏پوشاند. هر گاه سفیدى پوشیده گردد چنین قلبى هیچ گاه به خیر باز نخواهد گشت. این معناى فرموده خداوند است :« نه چنین است بلکه آن چه مرتکب مى‏شدند زنگار بر دل هایشان بسته است».
امام باقر(ع) آیه چهاردهم سوره مطففین را یادآور شده‏اند و در قرآن کریم پیش از این ایه خداوند فرموده است:«ویل یومئذ للمکذبین* الذین یکذبون بیوم الدین* و ما یکذب به الا کل معتد اثیم* اذا تتلى علیه أایتنا قال اسطیرالاولین »(۳)در این آیات از کسانى سخن رفته است که آیات خداوند و روز جزا را انکار مى‏کنند. ریشه این انکار نیز تجاوز از حدود الهى و گناه معرفى شده است.
۹ - محرومیت از آمرزش
خداوند بخشاینده گناهان است. همه بندگان جز معصومین (ع) کم یا زیاد دچار خطا و گناه مى‏شوند. بنده‏اى که پس از گناه استغفار کند آمرزیده مى‏شود، ولى آن که بر گناه خود اصرار مى‏کند خود را از آمرزش الهى محروم مى‏سازد. او نمى‏اندیشد که خداوند به او مهلت داده تا توبه کند. گمان مى‏کند گناه او ضررى به او نمى‏رساند و به گناه ادامه مى‏دهد و به دعوت خداوند که او را مى‏خواند تا بیامرزد بى‏اعتنایى مى‏کند:«یدعوکم لیغفر لکم من ذنوبکم و یؤخرکم الى اجل مسمى؛ (۴)خداوند شما را مى‏خواند تا پاره‏اى از گناهانتان را ببخشاید و تا زمان معینى شما را مهلت دهد».
نتیجه این بى‏اعتنایى، محروم شدن از بخشایش پروردگار است. امام صادق(ع) فرمود:«من هم بسیئة فلا یعملها، فانه ربما عمل العبد السیئة فیراه الرب فیقول و عزتى و جلالى لا اغفر لک بعد ذلک ابدا؛ (۵)کسى که‏ آهنگ گناهى کرد باید از آن خوددارى کند، زیرا بسا که بنده گناهى کند و پروردگار او را ببیند و بگوید: قسم به شکوه و جلالم که پس از این دیگر تو را نیامرزم».
۱-مجمع البیان ، ج ۱ ص ۴۲۳.
۲-عقاب الاعمال صدوق ، ص ۵۹۲.
۳-ناگفته نماند درباره ى پاداش و کیفر گناه ، شیخ صدوق قدس سره (متوفى ۳۸۱) کتاب جامعى به نام ((ثواب الاعمال و عقاب الاعمال ))، تاءلیف نموده است .
۴-عقاب الاعمال ، ص ۵۹۴.
۵-وسائل الشیعه ، ج ۱۱ ص ۵۱۳.

با سلام و تشکر از ارتباطتان با شهر سوال!

حقيقت توبه، پشيماني از گناه گذشته و عزم و تصميم برعدم ارتكاب آن در آينده است.
اگر اين حالت براي كسي پيش آمد، اين نشانه توبه واقعي است و پذيرفته شدن توبه واقعي حتمي مي باشد. ليكن خيلي مهم است كه انسان استغفار و طلب بخشش از خداوند نيز بكند.
توبه واقعی چيزي جز پشيمان شدن و ترك گناه و استغفار نيست، بنابراين از اين جهت نگراني خاصي وجود ندارد.

در هر صورت اگر توبه کرده ايد و مسير خود را تغيير دهيد و ديگر مرتکب اين عمل نشويد خداوند وعده مغفرت داده و ترديدي وجود ندارد که توبه شما پذيرفته مي شود. گفتني است هر گناهي قابل توبه است و خداوند خود فرموده است : ان الله يغفر الذنوب جميعا ; خداوند همه گناهان را مي آمرزد و بلكه فرموده ان الله يحب التوابين و يحب المتطهرين. خداوند توبه و تطهير كنندگان را دوست دارد.

موفق باشید.

با سلام و تشکر از ارتباطتان با شهر سوال!

مهمترین راهی که قرآن برای نزاهت روح فرا راه سالکان کوی لقای حق ارائه می کند این است که سالک از شهود غیر خدا مبرا و تائب شود. حکم خدا این است که از غیرخدا کاری ساخته نیست؛ چنانکه در سوره «قصص» می فرماید:
«کل شی ء هالک إلا وجهه له الحکم و إلیه ترجعون» (۴۳)
هر چیزی جز خدا و وجه او، «هالک» است و اگر هلاکت آن، امروز برای افراد عادی، روشن نیست، فردا که پیشگاه حقیقت، ظاهر می شود برای همگان مشهود خواهد شد.
خدای سبحان پس از این که در این کریمه، یک قضیه سلبی، یعنی «کل شی ء هالک إلا وجهه» را ذکر می کند، می فرماید: «له الحکم» ؛ اگر غیر خدا هالک است، پس حاکم نیست و اگر حاکم نبود، هیچ کس تحت حکومت او نیست و اگر باید به محکمه حاکم، مراجعه کرد و غیر از خدا احدی حاکم نیست، پس باید به محکمه خدا رجوع کرد. از این رو می فرماید: «وإلیه ترجعون» و این، مهمترین عامل نزاهت و آرامش روح است.
علت ناآرامی افراد عادی آن است که به چیزی تکیه می کنند که خود تکیه گاهی ندارد. به همین جهت به عنوان ضرب المثل می گویند: «الغریق یتشبث بکل حشیش» ؛ انسان غرق شده، به هر گیاهی تکیه می کند و دست می اندازد تا نجات پیدا کند؛ زیرا خیال می کند آن گیاه، در دریا ریشه دارد و قوی است. کسانی که در محبت دنیا غرق شدند، دست و پا می زنند و هر لحظه، احساس خطر می کنند و به این و آن متمسک می شوند و به زرق و برقها تکیه می کنند تا از اضطراب برهند، ولی نمی توانند.
قرآن کریم درباره افرادی که گرفتار آتش دوزخ می شوند، می فرماید:
«و رضوا بالحیوة الدنیا و اطمانوا بها» (۴۴)
اینها به دنیا بسنده کرده، راضی و مطمئن شدند، در حالی که دنیا متاع فریب است:
«و ما الحیوة الدنیا إلا متاع الغرور» (۴۵)
دنیا متاع فریب است و انسان را می فریبد و اگر غریق به فریبگاه تکیه کند، قطعا نمی آرمد .
این که مردان الهی مطمئنند برای آن است که به حق متکی هستند و حق، ثابت مطلق است:
«ذلک بأن الله هو الحق» (۴۶).
برای رسیدن به این مقام والا، باید از هر گناهی توبه کرد. انسان گناهکار، شرمنده است؛ زیرا با این که چیزی مانع قدرت خدا نبود، خداوند به او مهلت داد تا گناه کند و فورا او را کیفر نکرد و آبروی او را هم نزد دیگران نبرد.
اگر چنین حالتی برای انسان رخ دهد، از گناه پشیمان می شود و این اولین قدم است. آنگاه سعی می کند گناه نکند و گناه گذشته را جبران کند و اگر همین راه را ادامه دهد، به جایی می رسد که دیگر نام گناه را بر لب جاری نمی کند و یاد گناه را در دل خطور نمی دهد و آنگاه که به بارگاه خداوند بار می یابد، اصلا توجه به این ندارد که قبلا گناه کرده است، چنانکه بهشتیان بعد از ورود به بهشت، گناهان گذشته را به خاطر نمی آورند؛ زیرا همین تذکر گناه، خود شرم آفرین است و در بهشت هیچ اندوه و شرمی نیست.
مردان الهی نیز تذکر گناه را عیب می دانند. چون مایه شرم است و آنان هم اکنون به حضور اله، بار یافته اند. البته در ابتدا و اواسط راه، تذکر گناه، فضیلت است؛ زیرا انسان را وادار به توبه و انابه می کند، لیکن در پایان راه که مشمول لطف ویژه الهی شده اند، گناه قبلی مورد نسیان قرار می گیرد و منشأ این نسیان هم انساء الهی است و این انساء هم از بارزترین نمادهای عنایت خدا به عبد تائب است؛ زیرا اگر نسیان ذنب نباشد، هماره بنده تائب با تذکر گناه پیشین شرمنده است و همین شرمندگی رنج توانفرساست.

.۴۳ سوره قصص، آیه .۸۸
.۴۴ سوره یونس، آیه .۷
.۴۵ سوره حدید، آیه .۲۰
.۴۶ سوره حج، آیه .۶۲

موفق باشید.

با سلام و تشکر از ارتباطتان با شهر سوال!

حقيقت توبه، پشيماني از گناه گذشته و عزم و تصميم برعدم ارتكاب آن در آينده است.
اگر اين حالت براي كسي پيش آمد، اين نشانه توبه واقعي است و پذيرفته شدن توبه واقعي حتمي مي باشد. ليكن خيلي مهم است كه انسان استغفار و طلب بخشش از خداوند نيز بكند.

در هر صورت اگر شخصی توبه کرده و مسير خود را تغيير دهد و ديگر مرتکب اين عمل نشود خداوند وعده مغفرت داده و ترديدي وجود ندارد که توبه پذيرفته مي شود. گفتني است هر گناهي قابل توبه است و خداوند خود فرموده است: ان الله يغفر الذنوب جميعا؛ خداوند همه گناهان را مي آمرزد و بلكه فرموده ان الله يحب التوابين و يحب المتطهرين. خداوند توبه و تطهير كنندگان را دوست دارد.

با این وجود جای بحث دیگری باقی نمی ماند و ما کاری به اشتباهات دیگران نداریم و آنچه صحیح است را طی می کنیم.

موفق باشید.

با سلام و تشکر از ارتباطتان با شهر سوال!

لطفا به نكات ذيل توجه فرماييد:
۱. متاسفانه در دوستي هاي دختر وپسر، به دليل اينكه سطح دوستي و ارتباط تعريف نشده است، اندك اندك از ارتباط دوستي فراتر رفته، همسان با ارتباط خانوادگي و كاركردهايي از آن دست مي شود و چون شرايط آن با توافق طرفين قرين نشده به هتك حيثيت اجتماعي و چه بسا خسارت هاي جبران ناپذير به ويژه از طرف دختر همراه مي شود.
۲. در ارتباط دوستي با جنس مخالف، آنچه در معرض خسارت و ضرر و تهديد قرار مي گيرد، مال، سرمايه و تحصيل دانش نيست؛ بلكه آبرو و پاكي است كه اگر از كف برود، هرگز جبران نمي شود. آيا انسان عاقل حاضر است در يك ارتباط دوستي فاقد تعهد لازم، حيثيت خود را در معرض آسيب و خطر قرار دهد؟! اگر اين ضرر رخ داد، چه كسي آن را جبران مي كند و آيا آبروي بر باد رفته، قابل برگشت است؟ بنابراين از ديدگاه روان شناختي، چون ارتباط دوستي با جنس مخالف فاقد شرايط يك ارتباط سالم است و ويژگي هاي لازم در مولفه هاي آن رعايت نشده، يك ارتباط شكست خورده و مقرون به آسيب است و تا زماني كه به يك تعهد طرفيني همراه با رعايت آداب و شرايط منتهي نشود، بايد از آن سخت پرهيز كرد.
۳. توجه داشته باشيد كه هيچ انسان مبتلا به انحراف رفتار، با قصد و غرض قبلي به اين وادي وارد نشده است. بلكه دست هاي ناپيدايي او را در اين گرداب مبتلا ساخته است. شما نيز از حيله اين دست ها، خود را در امان نپنداريد؛ زيرا هميشه آنها در كمين شما هستند؛ گرچه شما از آنها غافل هستيد. به همين جهت در قرآن مجيد به انسان هاي پاك و وارسته سفارش شده كه از دوست گيري پنهاني خودداري كنند و اين توصيه هم به دختران شده و هم به پسران.
و لا متخذات اخدان (زنان دوست گيران پنهاني نباشند).(۱)
و لا متخذي اخدان (مردان زنان را در پنهاني دوست خود نگيرند).(۲)
۴. نبايد به بعضي از تاثيرات مثبت و اندك اين ارتباط دل خوش كرد. بايد بدانيم انسان هاي پشيمان، اندك اندك به خط قرمز رسيده، از آن عبور كرده اند. اگر شما يك قدم جلو بگذاريد، بايد ده قدم از ارزش هاي خود عقب نشيني كنيد. جاذبه طبيعي و زيستي دختر و پسر به ويژه در سنين جواني، زمينه انحراف در ارتباط هاي انساني را فراهم مي سازد.
۵. بر همين اساس توجيهاتي از قبيل اينكه نمي خواهيد روابط فاميل شما ضربه ببيند، نمي تواند مجوز جواب دادن به پيامك هاي اين پسر باشد. به پيامك هاي او توجهي نكنيد و حتي اگر به اعتراض يا قهر و هر چيز ديگري متوسل شد، نشنيده بگيريد و به او پاسخي ندهيد. جواب ندادن به او باعث كمرنگ شدن وابستگي احتمالي اين فرد به شما مي شود.
خواهر گرامي؛ توجه داشته باشيد كه گفتن رازها به همسر، با عنوان صداقت و يكرنگي و اين كه «من و تو ديگر ما شده ايم» كار درستي نيست و بايد توجه داشت كه محرم اسرار ما، دل ما است و حق هر رازي آن است كه پوشيده بماند: «حق كل سرٍّ أن يصان»
اين همه تاكيد بر نگفتن رازهاي قبل از ازدواج به همسر آينده تان دلايلي دارد؛ از جمله:
۱. فكر و خيال و آرامش همسرتان را مي گيرد و شب ها خوابش نمي برد؛
۲. اعتمادش از شما سلب مي شود و گمان مي كند مطالب ديگري هم هست و شما فقط مقدار كمي را گفته ايد؛
۳. شما دچار اضطراب مي شويد كه مبادا اسرارتان پيش ديگران فاش شود؛
۴. احتمال دارد او نيز سرّ شما را با افراد مورد اعتماد خويش در ميان بگذارد و بدانيد اگر رازي از دو نفر تجاوز كند، فاش و عمومي مي شود. و وقتي شيوع پيدا كرد، ديگر نمي توان آن را از ذهن ها بيرون برد. راز فاش شده مانند زنداني است كه اگر گريخت، باز گرداندنش به زندان بسيار سخت است.
دليل اين كه در روايات ما تاكيد شده كه راز خود را حتي به دوستتان هم نگوييد، پيامدهاي منفي آن است. امام صادق (ع) فرمود: دوستت را از رازت مطلع نكن ... به درستي كه گاهي دوست روزي دشمن تو مي شود.(۴)
اما اگر روزي با فرض اينكه كسي شما را تهديد به بازگويي اين رابطه كرد و يا حتي اگر همسر آينده تان چيزي در اين مورد پرسيد بايد به منظور پيشگيري از پيامدهاي منفي و مفسده ها در زندگي زناشويي از پاسخ به آن بگريزيد. يادتان باشد كه جز راست نبايد گفت و هر راست نشايد گفت. شما لازم است دراين گونه موقعيت ها توريه كنيد. يعني بدون آن كه دروغ بگوييد، به گونه اي حرف بزنيد كه مخاطب، برداشت ديگري داشته باشد؛ مثل همان رفتاري كه اميرمومنان (ع) كرد. ستمگراني دنبال ستم ديده اي بودند و حضرت او را ديد كه به كدام سمت مي گريزد؛ به همين دليل از جاي خود برخاست و در جاي ديگري نشست، و وقتي ستمگران از حضرت پرسيدند كه چنين شخصي را ديده اي؟ فرمود: از زماني كه من اين جا نشسته ام چنين فردي را نديده ام.
توريه شما نيز مي تواند اين گونه باشد كه بگوييد: نه و منظورتان دوران شيرخوارگي باشد؛ ولي او ذهنش به دوران نوجواني و جواني شما منحرف مي شود.
به خاطر بسپاريد كه بايد كاملا قاطع و بدون تزلزل توريه كنيد؛ زيرا كمي سستي، همسر آينده تان را به ترديد مي اندازد و مشكلات بعدي را براي شما در پي خواهد داشت. اگر نتوانستيد توريه كنيد، مي توانيد دروغ بگوييد.
بر اساس آموزه هاي ديني ما، اگر گفتن حقيقتي باعث مفسده در زندگي زناشويي شود و شخص هم نتواند توريه كند. گفتن حقيقت جايز نيست و يكي از موارد جواز دروغ يا به تعبير مردم، دروغ مصلحتي همين جا است؛ چون فرموده اند: هر گاه ضرر مالي يا جاني و يا آبرويي متوجه خود شخص يا فرد ديگري از مسلمانان شود و به سبب دروغ گفتن، آن ضرر دفع شود، دروغ گفتن جايز است و در اي مورد، به جز آبرو، ممكن است بنيان خانواده هم نابود شود و فرموده اند: اگر لازم شود، قسم خوردن هم مانعي ندارد.(۵)
پي نوشت ها:
۱. نساء، آيه ۲۵.
۲. مائده، آيه ۵.
۳. ابن ابي الحديد، شرح نهج البلاغه، ج ۲۰، ص ۳۴۵.
۴. علامه مجلسي، بحارالانوار، ج ۷۴، ص ۱۷۷.
۵. سيد عبدالحسين دستغيب، گناهان كبيره، ج ۱، ص .۳۲۰

موفق و موید باشید.

با سلام خدمت شما خواهر گرامی، به شهر سوال خوش آمدید.
جای خوشحالی دارد که به صورت جدی به فکر تشکیل زندگی و رسیدن به آرامش دائمی رسیدید، هرچند ممکن است با توجه به گذشته تان کمی مسیرتان دشوار باشد. به هر حال اگر اشتباهاتی در گذشته کرده باشید نمیتوانید آن ها را نادیده بگیرید و ممکن است در مسیر شما خلل ایجاد کند.
با توجه به آنچه خودتان اعلام کردید، خوشبختانه اشتباهات گذشته تان جبران ناپذیر نبوده و منجر به اتفاقاتی نشده که راه برگشت نداشته باشید. ضمنا شما از کرده خود پشیمانید و به اصطلاح توبه کرده اید و نباید نگران باشید. لزومی هم ندارد شما گذشته خود و تمامی گناهان نکرده و کرده خود را برای همسرتان بازگو کنید، به ویژه اگر بدانید این کار موجب بدبینی بیشتر خواهد شد و اثرات تخریبی آن بیشتر از آثار اصلاحی آن است. البته طبیعتا در موردی که مدرکی مانند عکس وجود داشته باشد، قضیه فرق می کند، و به نظر بنده بهتر است آن را درمیان بگذارید، چون دیر یازود امکان برملاشدن آن وجود دارد.
تنها چیزی که باید دقت کنید، همسر آینده شما یا خواستگار فعلی شما، آیا از کسانی است که حساسیت زیادی به سابقه همسر خود دارد یا خیر؟ قطعا اگر چنین باشد، شما نمیتوانید زندگی آرامی را تجربه کنید، چه همه واقعیت را هنگام ازدواج به او بگویید و چه نگویید.
موفق باشید

با سلام خدمت شما کاربر محترم شهر سوال.
خواهرم، هرچند ممکن است در برخی مناطق از شهر های بزرگ، یا در بین برخی اقشار، دوستی با جنس مخالف آن هم نه یکی و دو تا بلکه تا دهها تجربه مختلف، امری معمول شده باشد، اما جدای از حرمت شرعی اکثر این گونه ارتباطات، خوشبختانه همچنان این مسئله در عرف جامعه و فرهنگ عمومی ما مذموم و امری منفی است. بنابراین از دو جهت شما باید از ابراز این مسئله دوری کنید: اول این که اعتراف به گناه به هر صورت، خودش یک گناه بزرگ است و شما نباید نزد هیچ کس جز خداوند متعال گناه خود را بازگو کنید. و دوم این که این کار به احتمال خیلی زیاد، ذهنیت همسر شما را نسبت به شما و گذشته شما مکدّر و اعتماد ایشان به شما را خدشه دار خواهد کرد. هرچن در ابتدا ممکن است با نیت صداقت این کار را بکنید و در ابتدا هم احساس خوبی داشته باشید اما این مسئله میتواند شروع یک سلسله مشکلات بعدی در زندگی زناشویی و مشترک شما باشد.
موفق و خوشبخت باشید.

با سلام . از اظهار نظر شما متشکریم.

با سلام خدمت شما خواهر گرامی.
ازدواج با چنین فردی به شما توصیه نمی شود. مگر آن که تا پیش از ازدواج تحت درمان اختلال وسواس توسط یک متخصص روانشناس قرار بگیرند و در نهایت با تأیید متخصص مذکور شما وارد زندگی و ازدواج شوید. در غیر اینصورت بخصوص با تأکید خود آقا بر مسئله گذشته شما، احتمال پدید آمدن مشکلات بعدی به هر بهانه و دلیلی وجود دارد.
موفق باشید.

با سلام خدمت شما دوست عزیز. به شهر سوال خوش آمدید.
ضمن این که اصل فکر ازدواج میتواند یک تصمیم و اندیشه ارزشمند و قابل تقدیر باشد، اما، ما با اطلاعات اندک و ناقص نمیتوانیم پاسخ سوال اول شما را مبنی بر این که آیا چنین فردی مناسب هست یا خیر بدهیم. قطعا برای پاسخ به چنین سوالی لازم است هم اطلاعات بیشتری از خود شما و هم اطلاعاتی از دختر خانم و خانواده های هردوی شما داشته باشیم مضاف بر این که حضور فیزیکی شما نزد مشاور میتواند کمک زیادی به این مسئله بکند. پس توصیه اول و آخر ما این است، اگر واقعا قصد ازدواج دارید و تردید شما در انتخاب این مورد یا مورد دیگر است، حتما به یک مشاور ازدواج به صورت حضوری مراجعه کنید.
این که علاقه ای بین شما و ایشان در نتیجه رفت و آمد ها و دیدارها و مکالمات ایجاد بشود ، چیزی غیر طبیعی نیست، اما برای تشکیل یک زندگی قطعا نیاز به اطلاعاتی فراتر از این دارید. در مورد طرز تفکر شما نسبت به ایشان (تفاوت در جهت مختلف و به ویژه نگاه از بالابه پایین و یا بالعکس) باید عرض کنیم این میتواند علامت خوبی نباشد و زمینه را برای مشکلات بعدی فراهم سازد.
همانطور که عرض شد در صورتی که در اصل تصمیم ازدواج جدی هستید، بهتر است هردوی شما به یک مشاور ازدواج مراجعه کنید و با دراختیار قراردادن اطلاعات بیشتر و نیز انجام برخی تستهای مرتبط با شخصیت و غیره، با اطمینان بیشتری به پاسخ خود (منفی یا مثبت) برسید. قطعا وجود مشاور میتواند هم برای ادامه این ارتباط تا ازدواج و یا قطع این ارتباط مناسب باشد. البته توصیه ما همواره بر آن است که فرایند ازدواج را از همان ابتدا از طریق خانواده و یا حداقل با اطلاع خانواده ها پیش ببرید.
آرزوی ما آرامش و موفقیت شماست.

با سلام و احترام.
خواهر گرامی، بهتر آن است که هردوی شما با هم به یک مشاور ازدواج مراجعه کنید. مشاوره پیش از ازدواج در بسیاری موارد از مشکلات بعدی پیشگیری مینماید و شمارا برای گرفتن تصمیم بهتر یاری می کند. نکته دیگر این که به نظر نمی رسد با وجود اصرار آقا به اطلاع از گذشته شما، و اصرار شما به مخفی نگهداشتن گذشته تان، این ازدواج به همین شکل به نتیجه مطلوبی برسد. شما به هر شکلی اگر ایشان را راضی به این وصلت نمایید، باز هم بعد از تشکیل زندگی و ازدواج، بر سر همین مسئله (علاوه بر مسائل ریز و درشت زندگی) مشکل خواهید داشت.
پس باز هم توصیه می کنیم با هم به مشاور مراجعه کنید و طبق صلاحدید ایشان عمل کنید. موفق باشید.

خواهر گرامي، سلام؛ از اعتماد شما به اين مرکز از شما تشکر مي کنيم. اينکه بخاطر گذشته عذاب وجدان داريد تا حدي طبيعي است ولکن طبق آموزه هاي دين اين عذاب وجدان بايد منجر به توبه شود و اگر با توبه از بين نرود اين عذاب وجدان امر مثبتي نيست. شما بايد پيش خدا توبه کنيد نه اينکه براي کسي اعتراف کنيد. گذشته دختر ربطي به همسر آينده اش ندارد مگر اينکه بکارت نداشته باشد که داشتن بکارت موضوعيت دارد و افراد معمولا انتظار دارند که همسرشان باکره باشد.
مطرح کردن گذشته با فردي که مي خواهيد با او ازدواج کنيد توصيه نمي شود. اين اطلاع او از گذشته شما حتي اگر با پذيرش او باشد باز هم احتمال دارد بعدا فکر گذشته شما او را رها نکند. بنابراين صداقت به معني مطرح کردن گذشته نيست و مطرح کردن گذشته خيلي وقت ها صلاح نيست مگر اينکه مطمئن باشيد بعدا خواهد فهميد که اينجا مطرح کردن سربسته گذشته بايد صورت بگيرد.

سلام و تشکر از ارتباطتان با این مرکز

با عرض معذرت، متاسفانه امکان پاسخگویی از این سامانه دیگر مقدور نیست.

برای ارسال پرسش و دریافت پاسخ، از راه های ارتباطی ذیل استفاده بفرمایید. دوستان کارشناس در این بخش ها خدمت شما هستند:

۱) نسخه جدید "اپلیکیشن پاسخگو"

این برنامه را می توانید از این لینک دریافت کنید:
https://cafebazaar.ir/app/ir.pasokhgoo.app

۲) اگر امکان نصب و استفاده از برنامه فوق را ندارید، می توانید با مراجعه به این آدرس اینترنتی و ثبت مشخصات، پرسش خود را از طریق وبسایت مطرح نمایید:
https://user.pasokhgoo.ir