روزی عالمی در میان ازدحام جمعیت مریدان بود که مریدی سخت دست ایشان را گرفته بود و می کشید. کسی گفت رها کن، دست آقا شکست. گفت به جهنم که شکست می خواهم ببوسم!! ماجرای قمه زنی نیز همین گونه است. امام حسین (ع) جان مبارک خویش را فدا کرد تا اسلام حفظ شود و عده ای به بهانه امام حسین (ع)، اسلام را بدنام می کنند.

حضرت اباعبدالله الحسین(ع) دیدند اگر در آن برهه از زمان و در آن اوضاع خاصی که بر جامعه اسلامی حاکم بود، امر به معروف و نهی از منکر نکند، اصل اسلام در خطر است و فاتحه اسلام خوانده می‌شود؛ نیز زحماتی که جدّ بزرگوارش برای اسلام کشیده است و جانفشانی شهیدانی که خونشان را در راه اسلام نثار کردند، در معرض بی اثر شدن است. از این رو بر خود لازم دانست که قیام کند،‌گرچه جان خود و بستگانش را در این راه فدا کند.

خندیدن در ماه محرّم و صفر از نظر شرعى حرام نیست، اما چون ماه هاى اندوه و حزن اهل بیت وخاندان نبوّت، خصوصاً در دهه عاشورا است، بهتر است شیعیان و دوستان اهل بیت در حزن و اندوه باشند. حضرت على(ع) فرمود: «خدا به زمین توجّهی کرد، پس ما را اختیار و انتخاب کرد، و براى ما، شیعیان ما را اختیار نمود. آنان ما را یارى مى کنند و در شادى ما شادى مى‌نمایند و در حزن و اندوه ما محزون وغمناک هستند. آن ها اموال و جان هاى خود را در راه ما بذل مى‌کنند.»

در زکات فطره اگر از گندم، جو، خرما، برنج و مانند اینها داده شود، کفایت مى‌‏کند و منحصر به قوت غالب فرد نیست. و خوراک شخصی خود انسان ملاک نیست بلکه خوراک معمولی اهل شهر و یا محل ملاک است؛ بنابراین، کسی که همیشه برنج می‌خورد می‌تواند زکات فطره را از گندم بدهد. و همچنین ملاک کل سال است نه فقط ماه رمضان.