اگر در درمان با شراب، کسي اطمينان و يقين به اين امور داشته باشد و اطمينان و يقين را از اين راه به دست آورده باشد كه مثلا عده اي از پزشکان متخصص و در عين حال مؤمن و متدين حكم كرده باشند. خوردن شراب به مقداري که او را معالجه کند جايز است. گرچه معمولاً چنين موردي پيش نمي‌آيد، زيرا خداوند شفا را در حرام قرار نداده است. اما اگر درمان و طبابت مريض منحصر به شراب نباشد. و يا در نخوردن شراب ترس تلف و مردن بيمار در بين نباشد، خوردن شراب براي درمان جايز نيست.
