ازدواج

در یک رابطه شرعی و قانوین به نام ازدواج به دلایل مختلف و به خاطر پیوندهای گوناگونی که ایجاد می شود، اگر هم اختلافی یا مشکلی پیش بیاید تا حد زیادی این امکان وجود دارد با استفاده از همان پیوندهای باقیمانده بخشهای آسیب دیده روابط را ترمیم نمود. اما در یک رابطه ای که بدون هیچگونه تعهد شرعی و قانونی و حتی در اکثر اوقات هیچگونه تعهد اخلاقی و عرفی شکل می گیرد، طبیعتا نه ضمانتی به ادامه آن هست و نه امیدی!

خیلی از خانواده ها به ساگی این مشکلات را حل میکنند. والدین و خانواده ها تا حدودی حمایت اقتصادی می کنند از پسر و دختر، موانع ازدواج و شرط و شروط (به ویژه شروط مالی) را کم می کنند. با قول و قرار و حتی با خود ازدواج (عقد شرعی و یا قانونی)، مخالفت نمی کنند و فرصت می دهند تا زوجین ضمن محرم بودن، با تلاش خودتشان طی یک مدت زمان نه خیلی زیاد و نه خیلی کم، مقدمات تشکیل زندگی را فراهم کنند.

شما هنوز به گفته خودتان، نمی دانید نظر دختر مورد علاقه تان چیست! و می پذیرید که اجباری هم برای ایشان نیست که شما را برای ازدواج انتخاب کند و حتی از شما خوشش بیاید! اگرچه شما به غایت عاشق و دلباخته ایشان باشید. البته ما معتقد نیستیم که حتما بایستی دختر و پسر پیش از ازدواج عاشق یکدیگر باشند، اما حتما میدانید که عشق های یکطرفه هم حتی در صورت به ثمر نشستن ازدواج، ممکن است سرنوشت بدی داشته باشند. پس بهتر است صبور باشید.

اگر واقعا چنین تمایلی در هر دو طرف هست و ملاکهای ازدواج در هر دوی شما وجود دارد، بهتر است خجالت و حیا را کنار بگذارید. یکی از راههای رسیدن به هدف برای شما ، واسطه کردن کسانی است که هم شما را به خوبی درک میکنند هم برای خانواده تان محترمند. مثلا مادرتان یا پدربزرگ و مادر بزرگ یا مثلا دایی و امثال این افراد. این که شما در دلتان و فکرتان چیزی باشد و آن را بروز ندهید، نه تنها مشکلی از شما حل نخواهد کرد، بلکه به مرور زمان روان شما را فرسوده و خسته خواهد نمود.